ΕΝΑ ΜΕΙΖΟΝ ΘΕΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ: ΒΙΝΤΕΟΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Μένουμε σπίτι, Ναι. Αλλά πως να περάσουμε τις ώρες μας εκεί;Καμιά φορά φίλοι μου, είμαστε τόσο κοντά σωματικά ο ένας στον άλλο, αλλά μίλια απέχουμε πνευματικά.
Τα κινητά στα χέρια, και η αποξένωση με την πραγματική ζωή καλά κρατεί...
Ανήμπορες οι μητέρες και οι πατεράδες (ουδείς εξαιρείται) ή συχνά αδιάφοροι παραδέχονται πως τα παιδιά τους παίζουν ακατάπαυστα όλη την ημέρα βιντεοπαιχνίδια, και μάλιστα ούτε καν μπαίνουν στον κόπο να ελέγξουν και το τι παίζουν ή τι βλέπουν στα κινητά τους τηλέφωνα. (Σημαντικό: απαράδεκτο μικρό παιδί να έχει δικό του κινητό τηλέφωνο για πολλούς λόγους. Θα τα πούμε αυτά άλλη φορά) κι έτσι οι γονείς ουσιαστικά παραδέχονται πως έχασαν πλέον το παιχνίδι της διαπαιδαγώγησης.
Το ζήτημα είναι: Υπάρχει λύση έστω και τώρα;
Φυσικά. Τώρα ήρθε η στιγμή για οικογενειακή αντίδραση και αντίσταση. Γονείς,κάντε πρώτα το ευκολότερο: αρπάξτε από τα παιδιά σας τα κινητά, και παράλληλα κάντε το δυσκολότερο: Παίξτε με τα παιδιά σας. Τι να παίξετε; Κρεμάλα, σκάκι, τάβλι, επιτραπέζια, συρθείτε κάτω στα χαλιά και παίξετε με τις κούκλες ή τα αυτοκινητάκια τους.
Αυτό ήταν. Όλα θα έχουν αλλάξει.
Γονείς, γεμίστε τη ζωή σας με τον γλυκό πονοκέφαλο από τις φωνούλες των παιδιών σας. Αυτό θα πει οικογένεια.
Αυτή η κούραση θα είναι η πιο γλυκιά ξεκούραση στη ζωή σας.
Όσο για τα βιντεοπαιχνίδια και την τηλεόραση, από ελάχιστα (40-45 λεπτά άντε μία ώρα ημερησίως έως καθόλου).
Να λοιπόν που ο Κορονοϊός είναι κάλεσμα μετανοίας προς όλους. Αποτελεί ένα δυνατό κρας τεστ προς όλες τις κατευθύνσεις. Θα περάσουμε ή θα μείνουμε μετεξεταστέοι;
Κι ένα τελευταίο: Αν τα παιδιά είναι έφηβοι και εξαρτημένοι από το κινητό ή το play station ή το τάμπλετ; Ε και; Η συνταγή είναι και παραμένει η ίδια. Τίποτα μα τίποτα δεν αλλάζει. Κι αυτά παιδιά στην ουσία είναι και κατά βάθος μέσα στο χάος των βιντεοπαιχνιδιών ζουν την μοναξιά που εμείς άφθονα τους παρέχουμε.
Θυμάμαι τον μακαριστό επίσκοπο Σισανίου Παύλο ο οποίος όταν κάποτε παραβρέθηκε σε μία συναυλία νέων, ολονών τα κεφάλια πόνεσαν από τις ηλεκτρικές κιθάρες και τα ουρλιαχτά των τραγουδιστών. Τότε κάποιος από το κοινό απευθυνόμενος στον επίσκοπο είπε: "Μα πως αντέχετε, δεν πόνεσε το κεφάλι σας"; Κι εκείνος απάντησε: "Ναι, όμως κι αυτά τα παιδιά έχουν δίκιο και γι' αυτό ουρλιάζουν θέλοντας να μας πουν. Θέλουμε να μας ακούσετε και να μας καταλάβετε, θα μας ακούσετε επιτέλους";;;;