ΕΙΜΑΙ ΔΕΙΛΟΣ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ; (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ ΒΛ. ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ)
Πολλές φορές φίλοι μου, αισθανόμαστε στη ζωή μας κάποιο φόβο, ίσως και τρόμο όταν καλούμαστε να πράξουμε αυτά που πρέπει να πράξουμε ή να πούμε κάτι είτε προς δική μας πνευματική ωφέλεια, είτε προς ωφέλεια άλλων.
Τότε αντιλαμβανόμαστε με έκπληξη την δειλία που μας διακατέχει.
Το ερώτημα είναι: Πρέπει να ντρεπόμαστε γι' αυτό;
-Όχι, και μάλιστα καθόλου, μας λέει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος σχολιάζοντας την παρακάτω φράση του Αποστόλου Παύλου:
3 καὶ ἐγὼ ἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς, (Α΄Κορ. 2,3)
Ως ασθένεια εδώ ονομάζει τον διωγμό. Αλλά τι; Ο Παύλος φοβάται και διακατέχεται από πολύ τρόμο; -Ναι, διότι αν και ήταν Παύλος, ήταν όμως και άνθρωπος. Αυτό δεν είναι κατηγορία, αλλά δεικνύει την εκ φύσεως αδυναμία. Ταυτόχρονα και εγκώμιο, διότι αν και φοβόταν δεν έκανε τίποτα ανάξιο εξαιτίας αυτού του φόβου. Ώστε λοιπόν όσοι έλεγαν ότι δεν φοβόταν τις πληγές, όχι μόνο δεν τον εξυψώνουν, αλλά χωρίς να το αντιλαμβάνονται μειώνουν πολύ τους επαίνους. Διότι αν δεν φοβόταν τότε πες μου πια καρτερία ή πια φιλοσοφία θα ήταν το να υπομείνει τους κινδύνους; Εγώ δηλαδή δια τούτο τον θαυμάζω, διότι αν και φοβόταν και όχι απλώς φοβόταν, αλλά και έτρεμε τους κινδύνους, εν τούτοις πάντοτε επορεύθη στεφανούμενος και δεν υποχώρησε σε κανέναν κίνδυνο.
Το ίδιο φίλοι μου ας πράττουμε κι εμείς σε κάθε περίσταση ακόμη και όταν η υγεία μας κινδυνεύει βλ. Κορονοϊός...