ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΕΤΟΧΟΙ ΟΥΤΕ ΑΘΩΟΙ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ ΒΑΛΑΜΕ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ. ΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ.
Πάντοτε όλο το πρόβλημα ξεκινά από μας και καταλήγει πάντα σε μας. Ας μην ψάχνουμε γι' αυτούς που φταίνε για την κατάντια μας. Πολλοί μέχρι σήμερα αλλοιώνουν την ιστορία παρακάμπτοντας σημαντικά γεγονότα γιατί αυτά δεν ακούγονται ωραία στα αυτιά μας και συνεπώς δεν πρέπει να λέγονται. Ας τα σκεπάσουμε λοιπόν... Όμως αν πραγματικά θέλουμε να διορθωθούμε, αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε την κατηφορική πορεία μας θα πρέπει να βγάλουμε την μαρμελάδα από τα αυτιά μας...
Πάμε να δούμε λοιπόν: Ήταν τόσο κακοί οι Δυτικοί που έκαναν τις Σταυροφορίες ή έχουμε κι εμείς οι Ανατολικοί την δική μας συμμετοχή σε αυτές;
Α΄ Σταυροφορία: Διαβάζουμε: Το 1095 ο Aλέξιος Κομνηνός (αυτοκράτορας του Βυζαντίου) πέρασε τους Σταυροφόρους στη Μ. Ασία με καράβια και τους βοήθησε με στρατό. Το αποτέλεσμα της 1ης Σαυροφορίας ήταν η απελευθέρωση μεν της Ιερουσαλήμ από τους Μουσουλμάνους, αλλά παράλληλα και η μεγάλη σφαγή τους μαζί με αυτήν των Εβραίων.
Β΄Σταυροφορία και Γ΄Σταυροφορίες Σ' αυτές πράγματι οι Βυζαντινοί δεν είχαν άμεση εμπλοκή. Υπήρξαν μάλιστα θύματα της αδυναμίας τους κι έτσι λεηλατήθηκε η Θεσσαλονίκη από τους Νορμανδούς το 1185. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και στην τέταρτη
Δ΄ Σταυροφορία: Διαβάζουμε μεταξύ άλλων: Ο Αλέξιος γιος του εκθρονισμένου αυτοκράτορα Ισαακίου Αγγέλου, δραπέτευσε από τη φυλακή και πήγε στην Ιταλία τον Μάρτιο του 1201 και προσπάθησε να κερδίσει την συμπάθεια του πάπα. Πήγε στον γαμπρό του Φίλιππο της Σουηβίας, ο οποίος από καιρό ήταν αφορισμένος από τον πάπα και συμφώνησε μαζί του οι σταυροφόροι ν’ αποκαταστήσουν στον θρόνο τον πατέρα του Ισαάκιο Άγγελο.Ο Αλέξιος μέσα στο πλαίσιο της συμφωνίας είχε σκοπό να υπαγάγει την εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως στον πάπα και παράλληλα να πληρώσει πολλά χρήματα στους Σταυροφόρους για τις υπηρεσίες τους. Οι Σταυροφόροι αφού αποκατέστησαν στον θρόνο τον Ισαάκιο και ζήτησαν τα χρήματα που είχαν συμφωνηθεί, αλλά αυτά δεν υπήρχαν. Ο Ερρίκος Δάνδολος παρακινούσε και υπέθαλπτε τους επαναστάτες και ο Αλέξιος Δούκας Μούρτζουφλος ανέβηκε στον θρόνο αφού δολοφόνησε τους δύο συμβασιλείς. Ούτε όμως ο νέος βασιλιάς μπορούσε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους σταυροφόρους, οι οποίοι πολιόρκησαν την πόλη και την κατέλαβαν εύκολα στις 13 Απριλίου 1204. Μετά την άλωση ακολούθησε φρικτή λεηλασία. Δεν σεβάστηκαν τίποτα, ούτε εκκλησίες, ούτε ιερά λείψανα, ούτε έργα τέχνης. Χειρόγραφα καταστράφηκαν, την Αγ. Σοφιά την ξεγύμνωσαν και ολόκληρη η Δύση πλούτισε από τους θησαυρούς της Κωνσταντινουπόλεως.
Συμπέρασμα: Για τη άλωση της Κωνσταντινουπόλεως του 1204 ακέραιη ευθύνη φέρει η αλαζονεία των Βυζαντινών. Η μανία του θρόνου και της εξουσίας. Αυτή η μανία κάλεσε τους εχθρούς κι αυτοί λεηλάτησαν την Πόλη. Θα μπορούσαμε εύκολα να κατηγορήσουμε για προδοσία τον Αλέξιο Κομνηνό κι εκεί να ξεφορτωνόμασταν όλες τις ευθύνες. Δεν είναι όμως έτσι. Οι ίντριγκες, οι μάχες εξουσίας, η πλουτομανία και η ηθική κατάπτωση είχαν περάσει βαθιά στο dna των Βυζαντινών. Η Κωνσταντινούπολη αδελφοί μου εξαιτίας των αμαρτιών μας έπεσε. Έτσι και η Ελλαδίτσα μας τα ίδια τραβάει εδώ και αιώνες και κυρίως τον τελευταίο καιρό. Τα μνημόνια το κλείσιμο των εκκλησιών και όλες οι δυστυχίες που μας περιβάλλουν είναι αποτέλεσμα της αλαζονείας μας. Καλή μετάνοια λοιπόν σε όλους μας και ο Θεός να μας λυπηθεί...