Ανούσιος είναι ο διάλογος που ξεκίνησε για την Θεία κοινωνία και τον Κορονωϊό.
Και εξηγούμαι: Λέει ο απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους επιστολή : ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα,
Και τι σημαίνει «κατά σάρκα»; Την κοσμική μόρφωση. Αλλά δεν απέκλεισε τους μορφωμένους από την πίστη. Γι’ αυτό δεν είπε «δεν υπάρχει κανείς», αλλά «δεν υπάρχουν πολλοί». Και γιατί μιλά με αυτόν τον τρόπο για τους κατά κόσμον μορφωμένους τους οποίους αποκαλεί κατά σάρκα σοφούς; Διότι αυτού του είδους οι «σοφοί» είναι γεμάτοι από πολλή μωρία. Γιατί ίδιον της μωρίας είναι όταν δεν θέλει να αποβάλλει κάποιος την διεφθαρμένη διδασκαλία που τον εμποδίζει από την σωτηρία.
Συνεπώς χρειάζεται πίστη για να προσέλθει κανείς να κοινωνήσει και πόσο μάλιστα σε εποχή που μαστίζει ο Κορονωϊός. Του λες του άλλου πως κοινωνείς Σώμα και Αίμα Χριστού το οποίο φωτίζει και σώζει τον άνθρωπο καθώς είναι ελιξίριο αθανασίας. Και εκείνος σου απαντά για το σάλιο και τις μεταδιδόμενες απ’ αυτό ασθένειες.
Εδώ ο διάλογος παύει γιατί πλέον δεν χρειάζεται και παραμένει μόνο η προσευχή για Θεία φώτιση.
Ας μας αφήσουν λοιπόν εμάς τους «χαζούς» να κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού και ας μην είμαστε «κατά σάρκα σοφοί»…