878-838 π.Χ Προφήτης Ιωήλ
ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΗΛ
878-838 π.Χ Πρόλογος
Το όνομα Ιωήλ αποτελεί σύντμηση του Γιχβέλ= ο Γιεχωβά είναι Θεός.
Προφήτευσε στην Ιερουσαλήμ. Ο χρόνος όμως της δράσης του δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια, διότι στο βιβλίο του δεν αναφέρεται κάποιος βασιλέας ή άλλο στοιχείο που μπορεί να προσανατολίσει χρονολογικά τον αναγνώστη. Ορισμένοι ερμηνευτές τον αναβιβάζουν σε πολύ παλιά εποχή 836-797 π.Χ ενώ άλλοι μετά την Βαβυλώνιο αιχμαλωσία 500-400 π.Χ. Πάντως είναι δύσκολο να δώσουμε οριστική απάντηση προτιμώντας την μία ή την άλλη άποψη.
Παρόλα αυτά εμείς θεωρούμε ως πιθανότερη εποχή δράσης του την περίοδο που βασιλιάς στη φυλή του Ιούδα ήταν ο Ιωάς (878 - 838 π.Χ).
Κεφάλαιο πρώτο
Η Ιουδαία γέμισε ακρίδες. Τι ακρίδες είναι αυτές; Πιθανόν δεν πρόκειται περί αληθινών ακρίδων, αλλά για επέλαση εχθρών. Οι εχθροί αυτοί διαδοχικά ο καθένας με τη σειρά του δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους.
Ο προφήτης ειρωνικά καλεί τους «κρασο-πατέρες» να πενθήσουν διότι τα αμπέλια τους θα αφανιστούν. Συνεπώς μία από τις αιτίες της καταστροφής της Ιουδαίας είναι η μέθη.
Ας πενθήσουν κυρίως οι ιερείς διότι λόγω της καταστροφής θα παύσουν πλέον να τελούνται οι αναίμακτες θυσίες στον ναό.
Τι πρέπει να γίνει για να αποτραπεί αυτή η δυστυχία; Ο λαός να μετανοήσει, να κηρυχθεί επίσημη αυστηρή νηστεία. Ο λαός οδηγούμενος υπό των αρχόντων να παρουσιασθούν στον ναό ώστε η παράκληση να είναι εθνική.
Κεφάλαιο δεύτερο
Οι φύλακες του λαού, οι αγρυπνούντες ιερείς και οι προφήτες καλούνται από τον προφήτη να σημάνουν συναγερμό, διότι ο κίνδυνος της καταστροφής της Ιουδαίας είναι πολύ κοντά.
Ο εχθρός παρομοιάζεται με πλήθος ακρίδων οι οποίες πάνοπλες προχωρούν προς το Ισραήλ. Τίποτα δεν μπορεί να τις παρεκκλίνει από τον δρόμο τους ή να τις εμποδίσει. Είναι ακαταμάχητες!
Το πλήθος των ακρίδων είναι τόσο μεγάλο ώστε θα σκοτιστεί ο ήλιος και η σελήνη. Ο Προφήτης μαλακά και διαδοχικά περνά από την καταστροφή της Ιουδαίας στην Δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Τότε θα ακουστεί η φωνή του αδέκαστου Κριτού.
Ο Κύριος ζητά ο λαός να μετανοήσει, όχι μόνο εξωτερικά αλλά κυρίως εσωτερικά. Ο Θεός άλλωστε δεν είναι υποχρεωμένος να συγχωρήσει τις αμαρτίες του λαού όπως οι ισραηλίτες νόμιζαν, όμως η άπειρη καλοσύνη Του τον «αναγκάζει» να ελεήσει τον λαό Του.
Ο Ιωήλ καλεί και πάλι τον λαό σε λιτανείες, σε προσευχητικές συναθροίσεις από τις οποίες κανείς δεν πρέπει να απουσιάζει, ούτε ενήλικες, ούτε υπερήλικες, ούτε παιδιά. (Να η αξία των λιτανειών τις οποίες πολλές φορές τελούμε σήμερα από συνήθεια και όχι από ζωηρό αίσθημα παράκλησης προς τον Θεό).
Αν ο λαός μετανοήσει, αμέσως ο Θεός θα «αλλάξει απόφαση» και αντί για τιμωρία θα στείλει κύματα ευλογίας. Οι εχθροί του Ισραήλ θα καταστραφούν, ευεργετικές θα είναι οι βροχές που θα στείλει ο Κύριος με αποτέλεσμα την καρποφορία των χωραφιών τους.
Κεφάλαιο τρίτο
Πρόκειται για μεσσιανική προφητεία κατά την οποία το Άγιο Πνεύμα θα εκχυθεί σε πάσα σαρξ ανεξαιρέτως. Δεν θα υπάρχει διάκριση σε άνδρα ή γυναίκα, η ηλικία δεν θα είναι εμπόδιο, ούτε η κοινωνική καταβολή. Άρχοντες και δούλοι θα είναι ίσοι ενώπιον του Θεού. Δεν θα υπάρχει ούτε εθνική διάκριση. Σε Ιουδαίους και εθνικούς θα εκχυθεί το Άγιο Πνεύμα.
Η έκχυση αυτή του Αγίου Πνεύματος θα είναι ευδιάκριτη διά των προφητειών και των οραμάτων είτε εν οράσει είτε καθ’ ύπνον.
Όλοι πλέον θα έχουν γνώση του Θείου θελήματος, δεν θα υπάρχει ανάγκη ιδιαίτερου προφήτου προς διδασκαλία.
Ο προφήτης αμέσως μεταπηδά από την Μεσσιανική εποχή στην μέλλουσα κρίση: «και δώσω τέρατα εν ουρανώ και επί της γης, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού. Ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ελθείν την ημέρα Κυρίου την μεγάλην και επιφανή». Ο προφήτης καταλήγει: «πας όστις θα επικαλεσθεί το όνομα του Κυρίου θα σωθεί».
Συμβολικά το κέντρο του βασιλείου του Θεού είναι η Σιών, η Ιερουσαλήμ, διότι εκεί θα ζήσει και θα διδάξει ο Χριστός. Όποιος λοιπόν καταφύγει εκεί στην νέα Σιών που είναι η Εκκλησία του Χριστού δεν θα φοβηθεί την μέλλουσα κρίση. Με άλλα λόγια, μέσα στην γενική καταστροφή θα υπάρχουν και εκείνοι που θα σωθούν, θα είναι εκείνοι τους οποίους ο Κύριος κάλεσε διά μέσου των κηρύκων Του, των Ευαγγελιστών Του.
Κεφάλαιο τέταρτο
Ο Θεός θα κρίνει τους εχθρούς Του. Ποιοι όμως είναι οι εχθροί του Θεού; Είναι αυτοί που πολέμησαν και πολεμούν την Εκκλησία Του: «Τι ζητείτε από μένα»; Ο Θεός καλεί σε απολογία τρεις εκ των εχθρών Του: Τύρο, Σιδώνα, Γαλιλαία. «Μήπως σας έκανα κακό, για το οποίο θέλετε να μου ανταποδώσετε τα ίσα και τιμωρώντας τον Ισραήλ θέλετε να εκδικηθείτε εμένα; Αλοίμονό σας!»
Ο Θεός εκτελεί την τρομερή Του απόφαση: Καλεί τους προφήτες Του ώστε αυτοί να προσκαλέσουν πολεμιστές για να τιμωρήσουν τους εχθρούς του Κυρίου. «Κηρύξατε ιερό πόλεμο» του λέει .
Τα γεωργικά εργαλεία μεταβάλλονται σε πολεμικά μέσα. (Αντίθεση προς το Ησ 2,4 και Μιχ. 4,3 της Μεσσιανικής εποχής). Ο Κύριος προτρέπει ειρωνικώς τα έθνη να προσέλθουν σε μάχη για να σφαγούν!
Ο λαός του Θεού τελικά θα θριαμβεύσει, οι εχθροί της Εκκλησίας θα συντριβούν. Οι νέοι ισραηλίτες, δηλαδή οι χριστιανοί, θα αναγεννηθούν εις καινή κτίση διά τον Μεσσία.
Η χάρις του Θεού θα διδαχθεί παντού. Η Εκκλησία του Χριστού θα είναι αιώνια. Ο Κύριος θα τιμωρήσει αμαρτίες οι οποίες φαίνεται ότι λησμονήθηκαν από τον Θεό. Με άλλα λόγια ο Κύριος δεν θα επιτρέψει πλέον να κακοποιείται ατιμωρητί ο λαός Του.
Και να η ωραιοτάτη κατακλείδα του βιβλίου του Ιωήλ: “Ειρήνη και ευτυχία αιώνια του λαού του Θεού έναντι αιωνίας των εχθρών Του τιμωρίας”.