Ο όσιος Δανιήλ έζησε στα χρόνια του εικονομάχου βασιλέως Κωνσταντίνου Ε΄του Κοπρονύμου (741-775) στον Θάσιο, το μεγαλύτερο από νησάκια της λίμης Απολλωνιάδας της Βιθυνίας.
Από μικρός επιδόθηκε στην άσκηση όλων των αρετών. Κάποια μέρα αναχώρησε στις ερημιές του νησιού με πόθο την εσωτερική άσκηση έχοντας ως μόνη του τροφή τα άγρια χόρτα.
Γρήγορα όμως έγινε γνωστός εξαιτίας του ασκητικού τρόπου ζωής του και πολλοί ήταν εκείνοι που του ζήτησαν να γίνουν μαθητές του. ο Δανιήλ τους δέχτηκε υποτασσόμενος στο θέλημα του Θεού. Έτσι, σιγά σιγά το μικρό νησάκι γέμισε με πνευματοφόρα μονύδρια υπό την καθοδήγηση του Δανιήλ.
Την εποχή εκείνη από το νησί πέρασε και ο όσιος Ιωαννίκιος (4 Νοε) ο οποίος λύτρωσε τους κατοίκους του νησιού από το τσίμπημα ιοβόλων φιδιών. Μετά από το θαύμα αυτό ο Δανιήλ δεν θέλησε να αποχωριστεί από τον όσιο Ιωαννίκιο και αναχώρησε μαζί του σε σπήλαιο όπου εκεί κατοικούσε ο δαίμονας. Βλέποντας την περιφρόνηση των αγίων ο δαίμων μετασχηματίστηκε σε φοβερό φίδι το οποίο θέλοντας να διαλύσει την αγία ενότητα των δύο ασκητών επιτέθηκε και στους δύο: στον μεν Δανιήλ τυλίχτηκες στα πόδια του, τον δε Ιωαννίκιο πλήγωσε την πλευρά τόσο, ώστε ο άγιος έμεινε άφωνος για μια βδομάδα.
Οι δύο όμως ασκητές παρέμειναν απερίσπαστοι και ατάραχοι στην προσευχή τους αναγκάζοντας έτσι τον δαίμονα να τραπεί σε φυγή.
Μετά από αρκετό καιρό ο Ιωαννίκιος επέστρεψε στο όρος Τριχάλικος και ο Δανιήλ στο λογικό του ποίμνιο όπου παρέμεινε εκεί καθοδηγώντας το μέχρι το τέλος της ζωής του.
Η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του στις 12 Σεπτεμβρίου