348 μ.Χ Άγιος Σπυρίδων
Ο όσιος πατήρ ημών Σπυρίδων ζούσε στην Κύπρο στις αρχές του 4ου αιώνα και ασκούσε το επάγγελμα του βοσκού. Διακρίνοντας για την αρετή της φιλοξενίας και της ελεημοσύνης. Δεν υπήρχε άνθρωπος που δεν τον περιποιούνταν ωσάν να επρόκειτο για τον ίδιο τον Χριστό. Φύλαγε τα χρήματά του σε σεντούκι ανοιχτό, ώστε να παίρνει από κει όποιος ήθελε, δίκαιος ή άδικος.
Ήταν παντρεμένος και στον έγγαμο βίο του ο Θεός του χάρισε μία θυγατέρα. Σύντομα η σύζυγός του όμως απεβίωσε.
Χωρίς να το θέλει απέκτησε μεγάλη φήμη στη Μεγαλόνησο και όταν εκοιμήθη ο επίσκοπος της μικρής πόλης Τριμυθούντος, ομόφωνα οι πιστοί τον εξέλεξαν νέο επίσκοπο. Παρά την τιμή και το αξίωμα, ο ταπεινός βοσκός δεν άλλαξε καθόλου βιωτή. Φορούσε πάντα τα ίδια πτωχά ενδύματα, τον ίδιος σκούφο πλεγμένο από φοινικόφυλλα, παντού πήγαινε με τα πόδια, βοηθούσε στις αγροτικές εργασίες όπως και πριν και όπως και πριν φύλαγε το κοπάδι του.
Μια νύχτα μπήκαν στο μαντρί του ληστές για να του κλέψουν πρόβατα, όταν θέλησαν όμως να φύγουν τους ακινητοποίησε μια αόρατη δύναμη. Όταν τα χαράματα τους βρήκε ο Σπυρίδων κατησχυμένοι ομολόγησαν την πράξη τους, ο άγιος όμως τους συμπόνεσε, τους νουθέτησε και τους δώρισε δύο πρόβατα ως αμοιβή για την αγρυπνία που κάνανε.
Ο ασκητικός του βίος και η πολύ του ταπείνωση ανταμείφτηκαν από τν Θεό δίδοντάς του το χάρισμα της θαυματουργίας. Κάποτε ξέσπασε μεγάλος λιμός την Κύπρο και ο άγιος με τις προσευχές του έκανε τους ουρανούς να ανοίξουν βρέχοντας έτσι ευεργετικά στην περιοχή. Παράλληλα, έκανε θαύμα ώστε να γκρεμιστούν οι αποθήκες των πλουσίων που είχαν στοιβάξει εκεί τα αποθέματά τους για να τα πουλήσουν σε πολλαπλάσια τιμή από την αξία τους. Μετέτρεψε δε ένα φίδι σε χρυσό για να βοηθήσει έναν πτωχό κι όταν αντιμετωπίστηκε η ανάγκη, τότε επανέφερε το ζωντανό στην πρότερή του κατάσταση για να μη δώσει αφορμή στην πλεονεξία και τη φιλαργυρία.
Απέκτησε δε εξουσία και κατά του θανάτου. Έφερε κάποτε στη ζωή και πάλι το παιδί μια βαρβάρισσας το οποίο είχε αποθέσει στα πόδια του. Όταν εκοιμήθη η κόρη του Ειρήνη, πριν προλάβει να φανερώσει σε κάποιον που είχε κρύψει τον θησαυρό που της είχε εμπιστευτεί, ο άγιος ιεράρχης έσκυψε πάνω στον τάφο της και ρώτησε την πεθαμένη, η οποία αμέσως του είπε που βρίσκονταν ο θησαυρός. Δεν νοιάστηκε όμως να ζητήσει ανθρώπινη παρηγοριά για τον ίδιο και δεν παρακάλεσε τον Θεό να αναστήσει την μονάκριβή του κόρη.
Όταν ο άγιος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο μέγας συγκάλεσε την Α΄Οικουμενική Σύνοδο για να καταδικάσει την δυσσεβή αίρεση του Αρείου (325), ο Σπυρίδων πήγε και εκείνος στην Νίκαια για να ομολογήσει την αλήθεια. Κατά την διάρκεια των συζητήσεων ένας ματαιόδοξος φιλόσοφος οπαδός του Αρείου προκάλεσε τους Ορθοδόξους σε μια συζήτηση περί Αγίας Τριάδας. Ο ταπεινός βοσκός προχώρησε πήρε το λόγο παρότι κάποιοι προσπάθησαν να τον εμποδίσουν εξαιτίας της απαιδευσιάς του. Με απλότητα είπε: «Η Αγία Τριάς, αν και τρία πρόσωπα και τρεις Υποστάσεις, είναι εις Θεός και μια ουσία άρρητος και ακατάληπτος την οποία ο νους του ανθρώπου δεν μπορεί να χωρέσει και να καταλάβει»… «Θα σας αποδείξω δε την αλήθεια με την κεραμίδα αυτή που είναι επίσης τρισύνθετος και μιας ουσίας και φύσεως». Έκανε με το δεξί του χέρι το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό κρατούσε την κεραμίδα. Είπε: «Εις το όνομα του Πατρός» και ευθύς το πυρ που είχε ψήσει την κεραμίδα ανέβηκε προς τα πάνω. «Και του Υιού» και ευθύς το νερό που έπλασε την κεραμίδα χύθηκε κάτω. «Και του Αγίου Πνεύματος» και άνοιξε την παλάμη όπου είχε μείνει μόνο το χώμα από το οποίο είχε φτιαχτεί η κεραμίδα. Ο αρειανός φιλόσοφος ασπάστηκε τότε την Ορθόδοξη πίστη αφήνοντας πίσω την πλάνη του.
Ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος, αρρώστησε κάποτε βαριά. Κάλεσε τότε τον Σπυρίδων στα ανάκτορα, ο οποίος τον θεράπευσε από την σωματική ασθένεια από την οποία μαστίζονταν. Τον συμβούλεψε όμως να μείνει πιστός στην Ορθοδοξία, διότι ήταν οπαδός του αρειανισμού. Ο αυτοκράτορας τον γέμισε δώρα και χρυσό, τα οποία ο σπυρίδων μοίρασε στους αναξιοπαθούντες κατοίκους της Κύπρου.
Ο άγιος Σπυρίδων πάντοτε συλλειτουργούσε με αγγέλους. Μία μέρα λειτουργούσε σε απομονωμένο εξωκκλήσι . Στράφηκε τότε στους απόντες πιστούς λέγοντας «Ειρήνη πάσι»! ένας υποτακτικός του άκουσε τότε μία φωνή χορού αγγέλων να απαντά μελωδικότατα: «Και το πνεύματί σου!»
Ο άγιος Σπυρίδων εκοιμήθη στις 12 Δεκεμβρίου του 348 σε ηλικία εβδομήντα οκτώ ετών. Παρέμεινε το τίμιο λείψανό του στην Κύπρο μέχρι τον 7ο αιώνα, μεταφέρθηκε δε από τον φόβο επικείμενης αραβικής εισβολής στην Κωνσταντινούπολη, από την οποία μετά την άλωσή της μεταφέρθηκε κρυφίως το 1456 στην Κέρκυρα όπου φυλάσσεται έκτοτε και θαυματουργικώς παραμένει άφθορο. Τιμάται δε εκεί ως ο προστάτης και πολιούχος του νησιού.
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του στις 12 Δεκεμβρίου.