Ο άγιος Σεβηριανός έζησε στη Σεβάστεια της Μικρής Αρμενίας περί το 315 μ.Χ.
Ο Σεβηριανός ήταν ονομαστείς για την θερμή του πίστη στον Χριστό, αυτός άλλωστε εμψύχωσε του τεσσαράκοντας μάρτυρες (9 Μαρτ) προς τον μαρτύριο. Όταν όλα αυτά τα πληροφορήθηκε ο έπαρχος της περιοχής, έστειλε στρατιώτες για να τον φέρουν μπροστά του. Ο άγιος όμως χωρίς να τους περιμένει παρουσιάστηκε μόνος του στον δούκα, ομολόγησε την πίστη του και τον έλεγξε για την ασέβειά του.
Ο δούκας Λυσίας διέταξε τότε να βασανίσουν τον θαρραλέο ομολογητή. Τον μαστίγωσαν με βούνευρα, τον κρέμασαν σε ξύλο και εκεί του καταξέσκισαν τις σάρκες με σιδερένια νύχια. Όσο τον οδηγούσαν στο κελί του, εκείνος καυχιόταν για τις πληγές που απόκτησε ομολογώντας τον Χριστό και δίδασκε στα πλήθη, πως ο επουράνιος Βασιλεύς δίδει σε όσους πάσχουν για το Όνομά Του ακατάληπτες αμοιβές. Παρακινούσε δε αυτούς να μένουν πιστοί και ασάλευτοι στον δρόμο της αρετής.
Μετά από πέντε μέρες του έδεσαν δυο βαρειές πέτρες, μία στον τράχηλο και μία στα πόδια και τον έριξαν από ψηλό τείχος ώστε να εξαρθρωθούν τα μέλη του. Όσο ο μάρτυρας έπνεε τα λοίσθια, βρήκε τη δύναμη να πει στον τύραννο που τον ειρωνεύονταν: «Εάν γνώριζες τα αγαθά που μου προξενείς με αυτά τα μαρτύρια, και εσύ θα επιθυμούσες να τα υπομείνεις». Και ευχαριστώντας τον Θεό παρέδωσε την ψυχή του.
Την επομένη καθώς οι χριστιανοί μετέφεραν το λείψανο του Σεβηριανού για να το ενταφιάσουν, μία δούλη του αγίου που προϋπαντούσε και κείνη εκείνη την ώρα τον νεκρό άνδρα της είπε: «Σήκω αγαπημένε μου! Σήκω να προϋπαντήσουμε και εμείς τον αφέντη μας!». Τότε ο νεκρός σηκώθηκε, ευτρεπίστηκε και παρευρέθηκε στην κηδεία του Σεβηριανού. Οι χριστιανοί δεν ήξεραν που ακριβώς να θάψουν τον άγιο και άφησαν πάνω στο λείψανό του στεφάνι από άνθη περιμένοντας για κάποιο θεϊκό σημάδι. Τότε, ένας αετός πήρε με τα νύχια του το στεφάνι και το απέθεσε σε κοντινό δάσος. Εκεί οι χριστιανοί ενταφίασαν τον μάρτυρα. Ο δε δούλος που είχε αναστηθεί, παρέμεινε κοντά στον τάφο για άλλα δεκαπέντε χρόνια φροντίζοντάς τον. Στον τάφο του αγίου έγιναν από τότε πολλά θαύματα.
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του στις 9 Σεπτεμβρίου.