110 μ.Χ Κλήμης Ρώμης.

        Ο μακάριος πατήρ ημών Κλήμης, έζησε στη Ρώμη επί Δομητιανού και των διαδόχων του (μεταξύ 81 και 117), φέρεται να υπήρξε μαθητής των αποστόλων. Αφού έδωσε δείγματα του ευαγγελικού του ζήλου χειροτονήθηκε επίσκοπος Ρώμης (περί το 91) μετά τον άγιο Λίνο και τον άγιο Ανέγκλητο. Υποστηρίζεται από κάποιος ότι αυτός ήταν ο πρώτος επίσκοπος Ρώμης. Τότε όμως το αξίωμα του πρεσβυτέρου από του επισκόπου δεν διακρινόταν ευκρινώς, συνεπώς και ο Λίνος, και ο Ανέγκλητος και ο Κλήμης οι οποίοι  και οι τρεις ήταν μαθητές των αποστόλων πιθανώς να αναλάμβαναν διαδοχικά το λειτούργημα αυτό.

        Ο Κλήμης είναι συγγραφέας μιας περιώνυμης Επιστολής προς την εκκλησία της Κορίνθου που άλλοτε ήταν ενταγμένη στον κανόνα των Αγίων Γραφών. Στην επιστολή αυτή προτρέπει ορισμένα νέα μέλη της κοινότητας εκείνης, τα οποία είχαν εξεγερθεί κατά των πρεσβυτέρων τους, να διαφυλάξουν την ενότητα των μελών του Σώματος του Χριστού. Αποδίδονται επίσης σ’ αυτόν και άλλα κείμενα: Οι Αποστολικοί κανόνες, οι Διαταγαί των Αποστόλων και μία δεύτερη προς Κορινθίους Επιστολή. Τα έργα αυτά παρ’ όλα αυτά παραμένει άγνωστο τελικά αν ανήκουν με βεβαιότητα στην γραφίδα του.

        Το ιεραποστολικό έργο του υπήρξε μεγάλο, γεγονός που κίνησε τον διοικητή Πούπλιο να τον εξορίσει στην Κριμαία κατόπιν διαταγής του αυτοκράτορος Τραϊανού.  Ο άγιος επίσκοπος βρήκε εκεί δύο χιλιάδες χριστιανούς καταδικασμένους σε καταναγκαστικά έργα στα λατομεία μαρμάρου. Τους παρηγορούσε στη θλίψη τους και έκανε για χάρη τους να αναβλύσει νερό μέσα στην έρημο. Ακόμη κι εκεί ο λόγος του μετέστρεψε τις ειδωλολατρικές ψυχές στην αλήθεια και αναφέρεται ότι σε μέσα σε ένα χρόνο έκτισε εβδομήντα πέντε ναούς.

        Ο αυτοκράτορας όμως μετά από λίγο καιρό έστειλε στην περιοχή έναν σκληρό διοικητή ο οποίος αφού τον βασάνισε διέταξε κατόπιν να τον δέσουν με μία άγκυρα και να το ρίξουν στη Μαύρη θάλασσα σε μέρος που να μη μπορούν οι πιστοί να βρουν το σώμα του.

        Ο Θεός όμως έκανε να τραβηχτεί η θάλασσα, έτσι ώστε οι χριστιανοί να μπορέσουν να βρουν το σώμα του αγίου που βρισκόταν στον βυθό τριακόσια μέτρα μακριά από την ακτή. Έκτοτε κάθε χρόνο η θάλασσα αποτραβιόταν με τον ίδιο τρόπο ώστε να μπορεί κάποιος να προσκυνήσει το τίμιο λείψανό του.

        Την μνήμη του εορτάζει η Εκκλησία μας στις 24 Νοεμβρίου.