361 Απολινάριος-Απολιναρισμός Η ρίζα του μονοφυσιτισμού

Ο Απολινάριος το 361 έγινε επίσκοπος Λαοδικείας της Συρίας.

Επηρεασμένος από τον Πλάτωνα έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι τρισύνθετος: Σώμα, άλογη ψυχή και λογική ψυχή (νους πνεύμα).

Κατά τον Απολινάριο  ο Λόγος του Θεού προσέλαβε σώμα με άλογη ψυχή. Δεν προσέλαβε όμως λογική ψυχή. Της θέση της λογικής ψυχής κατέλαβε ο Λόγος του Θεού. Στον ενσαρκωθέντα Λόγο δεν απέδιδε ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, διότι φύση και πρόσωπο ήταν αχώριστες έννοιες. Απαλλαγόμενος λοιπόν από την λογική ψυχή, απαλλάγονταν  και από την ύπαρξη δευτέρου προσώπου κι έτσι έλεγε: "Εν Χριστώ υπάρχει εν πρόσωπο. Ου δύο φύσεις τον ένα Θεό.. , αλλά μία φύσις του Θεού Λόγου". Ονόμασε λοιπόν φύση μόνο την Θεία. Δέχτηκε λοιπόν μία Μονοφυσιτική ένωση. 

Ο Θείος Λόγος λοιπόν ενσαρκωθείς, απέκτησε τα ιδιώματα της Θείας φύσεως. Ο Λόγος του Θεού δεν προσέλαβε ολόκληρο άνθρωπο και επομένως η σωτηρία δεν είναι πλήρης. 

Ο Γρηγόριος ο Νανζιανζηνός εξετάζοντας τις απόψεις του Απολιναρίου, έλεγε "Το γαρ απρόσληπτον, αθεράπευτον"

Ήδη ο Απολινάριος είχε χωριστεί από την εκκλησία από νωρίς, είχε δικούς του επισκόπους και μαθητές, που αργότερα προσχώρησαν στον μονοφυσιτισμό. 

Η Β΄Οικουμενική Σύνοδος το 381 δεν ασχολήθηκε με τον Απολινάριο, αλλά με τους Απολιναριστές. 

Βιβλιογραφία

Στεφανίδου, Εκκλησιαστική ιστορία