390 μ.Χ Συμεών ο Στυλίτης
Ο όσιος Συμεών γεννήθηκε στο χωριό Σισάν στα μεθόρια Συρίας και Κιλικίας, το έτος 390, κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου Α΄ (379-395), όταν πατριάρχης Αντιοχείας ήταν ο Φλαβιανός Α΄ (381-404)
Από την νεανική του ηλικία, οι γονείς του τον έστελναν στις ερήμους, για να βόσκει πρόβατα. Μια μέρα εισήλθε σε έναν ναό εγκλωβισμένος από το χιόνι, και άκουσε τους ψάλτες να διαβάζουν: «Μακάριοι οι κλαίοντες νυν, ότι γελάσετε, μακάριοι οι καθαροί τη καρδία…» (Λουκ. 6,21). Ρώτησε τότε τι έπρεπε να κάνει για να συνταχτεί κι αυτός ανάμεσα στους μακαρίους, και πήρε την απάντηση πως ο μοναχισμός ήταν μια τέτοια οδός.
Αμέσως εγκατέλειψε τον οίκο του και τους συγγενείς του και πήγε σε ένα γειτονικό ησυχαστήριο, όπου έμεινε δύο χρόνια. Ο Συμεών όμως ζητούσε ασκητικότερο ακόμη τρόπο ζωής και έτσι μετέβη στην κωμόπολη Τελεδάν κοντά στην Αντιόχεια, όπου εκεί μόναζε με την συνοδεία του ο ηγούμενος Ηλιόδωρος. Μαζί του έμεινε δέκα χρόνια. Ανάμεσα στην αδελφότητα ξεχώρισε σύντομα για την αυστηρότητα της ασκητικής του ζωής. Ενώ οι άλλοι έτρωγαν κάθε δυο μέρες, αυτός έτρωγε μια φορά τη βδομάδα. Έδεσε δε κατάσαρκα σχοινί κατασκευασμένο από φύλλα φοινίκων και το περιέσφιξε τόσο δυνατά στη μέση του, που καταπλήγωσε το σώμα του. Ο ηγούμενος τότε τον προέπεμψε από την μονή για να μη γίνει αιτία πνευματικής βλάβης για τους αδερφούς της μονής ώστε να μην βλαφθούν αν επιχειρούσαν ανάλογες ασκήσεις με αυτόν.
Έτσι, ο Συμεών εγκαταστάθηκε μέσα σε ένα ξηροπήγαδο, υμνολογώντας απερίσπαστος εκεί τον Θεό μέρα και νύχτα. Οι μοναχοί της αδελφότητας μετανόησαν που τον έδιωξαν και ήθελαν να τον επαναφέρουν κοντά τους. Μετά από πολλές έρευνες ανακάλυψαν τον εγκαταλελειμμένο αυτόν τόπο και κατάφεραν να πείσουν τον Συμεών να επιστρέψει στο μοναστήρι.
Ανικανοποίητος όμως από τα κοινά ασκητικά μέτρα, αναχώρησε τελικά μετά από λίγο καιρό οριστικά από την μονή και πήγε στο χωριό Τελάνισσο. Εκεί βρήκε ένα εγκαταλελειμμένο κελί, στο οποίο έμεινε έγκλειστος επί τρία χρόνια. Ζήτησε από έναν πιστό να κλείσει την θύρα του κελιού του με πηλό ώστε να παραμείνει εκεί μέσα άσιτος για σαράντα κατά το παράδειγμα του Χριστού. Εκείνος δέχτηκε, με τον όρο να αφήσει στον αθλητή του Χριστού δέκα ψωμιά και ένα σταμνί με νερό για περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αφού πέρασαν οι σαράντα μέρες, ο Βάσσος (έτσι έλεγαν τον πιστό) άνοιξε το κελί και βρήκε τα ψωμιά και το νερό άθικτα, τον δε Συμεών να κείτεται εξαντλημένος κατά γης. Συνήλθε μόνο, όταν ο Βάσσος του έφερε και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων.
Από τότε ενδυναμωμένος κρατούσε αλλεπάλληλες τεσσαρακονθήμερες νηστείες. Τρία χρόνια αγωνίστηκε σ’ εκείνο το κελί και κατόπιν ανέβηκε στην κορυφή του όρους, όπου έμεινε υπαίθριος και έδεσε σε βράχο το δεξί του πόδι με βαριά αλυσίδα για να μη μπορεί να απομακρυνθεί από τον χώρο ασκήσεώς του. Ο σοφός όμως χωροεπίσκοπος Αντιοχείας Μελέτιος, του υπέδειξε να δέσει τον εαυτό του με την θέληση, διότι όταν αυτή χειραγωγείται από το λογικό, είναι ισχυρότερο από όλες τις αλυσίδες. Ο Συμεών που γνώριζε ότι η άσκηση είναι επαινετή μόνο όταν γίνεται με μέτρο υπήκουσε στον ιεράρχη και έλυσε τις αλυσίδες του. Τα μεγάλα σκουλήκια που βγήκαν τότε από τις πληγές του, φανέρωσαν την υπομονή και το μεγαλείο της ασκήσεωςτου οσίου αυτού ανδρός.
Η φήμη του γρήγορα διέτρεξε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και πλήθη προσέτρεχαν σ’ αυτόν για να πάρουν την ευλογία του. Ο Συμεών τότε για να αποφύγει τις ενοχλητικές τιμές επινόησε την κατασκευή ενός στύλου ύψους έξι πήχεων, έπειτα έναν δεύτερο δώδεκα πήχεων, έναν τρίτο και τέλος έζησε τριάντα χρόνια, ως την κοίμησή του σε έναν στύλο υψηλότερο από δεκαέξι μέτρα. Οι ολοένα και αυξανόμενοι σε ύψος στύλοι φανέρωναν και τις ολοένα και υψηλότερες πνευματικές αναβάσεις του αγίου.
Επάνω στον στύλο του, μεταξύ ουρανού και γης, ευρισκόμενος ο άγιος νύχτα και ημέρα δεν έπαυε να αναβιβάζει τις προσευχές του, καταβιβάζοντας ταυτόχρονα το Θείο έλεος υπέρ της των πάντων σωτηρίας. Την ημέρα δίδασκε τον συναθροισμένο λαό τον θείο λόγο, και έπειτα παρείχε τις ιάσεις ή έδιδε τη γνώμη του στον καθένα ξεχωριστά.
Ο Συμεών έγραψε παράλληλα και διάφορες επιστολές για διάφορα εκκλησιαστικά ζητήματα προς τον Θεοδόσιο Β΄, και στον Λέοντα Α΄, τον τότε αυτοκράτορα, έγραψε κατά του μονοφυσιτισμού και υπέρ της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου.
Εκοιμήθη εν ειρήνη το 459 σε ηλικία εξήντα εννέα ετών. Όταν ο μαθητής του Αντωνίνος ανήσυχος ανέβηκε πάνω στον στύλο για να δει αν ήταν καλά ο γέροντάς του, τον βρήκε σε στάση προσευχής ακίνητο με το πρόσωπό του ολόλαμπρο και το από το σώμα του να εξέρχεται ουράνια ευωδία.
Στη Συρία γύρω από τον στύλο του αγίου, το 480, κτίστηκαν τέσσερις βασιλικές σε σχήμα σταυρού. Στη μέση υπήρχε οκταγωνική υπαίθρια αυλή, όπου ήταν ο στύλος, επάνω από τον οποίο κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής του υπερμεγέθης αστήρ περιέλαμπε όλο τον χώρο. Ο εσωτερικός περίβολος ήταν άβατος για τις γυναίκες. Το μεγάλο αυτό προσκυνηματικό κέντρο αρχικά περιήλθε στα χέρια των μονοφυσιτών και αργότερα (638) καταστράφηκε από τους Άραβες.
Τμήμα από το δεξί χέρι του αγίου φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Μουτσιάλης Βεροίας, μέσα σε ασημένια θήκη. Η σημερινή λειψανοθήκη κατασκευάστηκε το 1939. Δεν είναι γνωστό πώς το άγιο λείψανο αποκτήθηκε από τη μονή, καθώς η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων και η αρχική λειψανοθήκη είχε χαθεί πριν το 1939. Λόγω του ιερού λειψάνου του, ο άγιος είναι πολύ δημοφιλής μεταξύ των κατοίκων της περιοχής Βεροίας. Το χέρι του αγ. Συμεών εκπέμπει θαυμάσια ευωδία και θεωρείται ιδιαίτερα θαυματουργό, μάλιστα για τα κοπάδια και τα μαντριά, λόγω του ότι ο άγιος ήταν και ο ίδιος βοσκός. Μάλιστα, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο ο ηγούμενος της Μονής το μεταφέρει στα χωριά προς αγιασμό και προστασία των πιστών και διαφύλαξη των ποιμνίων.