Ορθοδοξία στο Μεξικό

Ο ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗΣ και οι enories.gr σήμερα θα περιηγηθούν στο μακρινό Μεξικό. Θα μάθουμε διάφορες σημαντικές πληροφορίες γι’ αυτή τη χώρα, κυρίως όμως θα ερευνήσουμε τον υπάρχων παλμό της εκεί Ορθοδοξίας:
«Το Μεξικό είναι χώρα του νότιου τμήματος της Βόρειας Αμερικής. Το επίσημο όνομά της είναι Estados Unidos Mexicanos (Ηνωμένες Πολιτείες του Μεξικού). Βρέχεται από τον Ειρηνικό και Ατλαντικό ωκεανό. Καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της Μεξικάνικης Χερσονήσου που ενώνει τη Βόρεια με τη Νότια Αμερική. Συνορεύει βόρεια με τις ΗΠΑ, νοτιοανατολικά με τη Γουατεμάλα και τη Βρετανική Ονδούρα. Έχει έκταση 1.972.549 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 111.211.789^[1] (εκτ. 2009). Πρωτεύουσα είναι η πόλη του Μεξικού. Άλλες πόλεις είναι: η Γουαδαλαχάρα, το Μοντερέι, το Λέον, το Μεξικάλι, η Τορρέον, η Μέριδα, η Τιχουάνα, το Σαν Λουις Ποτοσί, η Χουάρεζ κτλ. Επίσημη γλώσσα είναι η ισπανική, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού έχει ασπαστεί το χριστιανικό ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Νομισματική μονάδα είναι το πέσο. Η χώρα διαιρείται σε 29 ομόσπονδες πολιτείες. Υπήρχαν δύο πολιτιστικά κέντρα πριν από την ισπανική κατοχή, ένα στο βορρά, των Τολτέκων και ένα στο νότο, των Μάγια. Τα δύο βασίλεια διατηρούσαν μεταξύ τους καλές σχέσεις. Το βασίλειο όμως των Τολτέκων καταστράφηκε από τις επιδρομές των διάφορων φυλών από το βορρά και από τις δικές του εσωτερικές αντιθέσεις, γύρω στο 12ο - 13ο αιώνα. Την ίδια εποχή εμφανίζεται και η φυλή των Αζτέκων, που ανήκαν στην ίδια φυλή με τους Τολτέκους.
Στα 1519 αποβιβάστηκε στο Μεξικό ο Χερνάντο Κορτέζ, που εκμεταλλευόμενος τις αντιθέσεις των φυλών κατάκτησε για λογαριασμό της Ισπανίας το μεγαλύτερο μέρος του Μεξικού, προσηλυτίζοντας τους Μεξικανούς δια πυρός και σιδήρου και με την Ιερά Εξέταση στο χριστιανισμό. Σύμφωνα με κάποια υποτυπώδη απογραφή που έγινε, ο πληθυσμός στα 1670 - 1690 δεν ξεπερνούσε το 1 εκατομμύριο περίπου από τα 8-9 που υπήρχαν πριν 100 χρόνια.

Το 1810 ένας μιγάς ιερέας,o Miguel Hidalgo y Costilla κήρυξε την επανάσταση εναντίον των Ισπανών, ενώ το 1821 ο τελευταίος Ισπανός διοικητής υπόγραψε το διάταγμα της ανεξαρτησίας του Μεξικού. Από το 1833 μέχρι το 1855 έγιναν διάφοροι πόλεμοι, κυρίως με τις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα το Μεξικό να χάσει πολλά από τα εδάφη του. Το 1859 προσφέρθηκε στον Μαξιμιλιανό της Αυστρίας το στέμμα του Μεξικού, το οποίο όμως αρχικά αρνήθηκε. Τελικά το 1863 ύστερα από πιέσεις του Ναπολέοντα Γ΄ δέχθηκε την πρόταση. Το 1864, ο γαλλικός στρατός καταλαμβάνει το Μεξικό για να απελευθερωθεί και πάλι 3 χρόνια αργότερα από το Χουαρέζ. Με την αποχώρηση του γαλλικού στρατού ο Μαξιμιλιανός τουφεκίστηκε στο Κερέταρο στις 19 Ιουνίου του 1867. Από τότε το Μεξικό εξακολουθεί να είναι ανεξάρτητο, παρόλο ότι πολλές φορές δέχτηκε διάφορες πιέσεις από τους γείτονές τους. Το Μεξικό ανέδειξε πολλούς λαϊκούς ηγέτες, όπως τον Χουαρέζ, τον Πάντσο Βίλα, τον Εμιλιάνο Ζαπάτα και άλλους»[1].


Σύντομον Ιστορικόν της Ιεράς Μητροπόλεως Μεξικού
Η Ιερά μητρόπολις Μεξικού βρίσκεται στο Νότιο τμήμα της Βόρειας Αμερικής εδρεύει εις την Πόλη του Μεξικού. Ιδρύθη δια πράξεως, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την Συνεδρίαν της 30^ης Ιουλίου 1996, εξ’ αποσπάσεως  εξ της ενιαίας μέχρι τότε Αρχιεπισκοπής Βορείου και Νοτίου Αμερικής.
Περιλαμβάνει όλες τις χώρες της Κεντρώας Αμερικής (Μεξικού, Παναμά, Κόστα Ρίκα, Γουατεμάλα, Νικαράγουα, Ονδούρα, Ελ Σαλβαδόρ, Μπελίζε, ως και τας χώρας της Βενεζουέλας, της Κολομβίας και όλας τας Νήσους της Καραϊβικής, (συμπεριλαμβανομένων των Νήσων, Μπαχάμες, Κούβα, Αϊτή, Πουέρτο Ρίκο, Άγιο Δομίνικο και Τζαμάικα).

  Σεβ. Μητροπολίτης Μεξικού και έξαρχος Κεντρώας Αμερικής και Νήσων Καραϊβικής είναι ο κ. Αθηναγόρας. Βιογραφικό Σημείωμα του Σεβ. Αθηναγόρα

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεξικού , Υπέρτιμος καί έξαρχος Κεντρικῆς Ἀμερικῆς καί Νήσων Καραϊβικῆς, κ. Ἀθηναγόρας (κατά κόσμον Γεώργιος Ἀναστασιάδης) ἐγεννήθη εἰς τό Σικάγον τό 1941. Τό 1965 ἀπεφοίτησεν ἐκ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τό 1973 ἔλαβε τό πτυχίον τοῦ Μαέστρου τοῦ Πανεπιστημίου Μίσιγκαν. Ἐχειροτονήθη Διάκονος τό 1965 καί Ἱερεύς τόν Ἰούλιον τοῦ 1967. Τ ή ν 22αν Αὐγούστου 1982, ἐχειροτονήθη βοηθός Ἐπίσκοπος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς ὑπό τ ό ν ψιλόν τίτλον τοῦ   Ἐπισκόπου Δορυλαίου. Ἐκτός τῶν Κοινοτήτων ἐν Καναδᾷ καί Ἀμερικῇ, ὑπηρέτησεν ὡσαύτως ὡς Πρωτοσύγκελλος τ ῆ ς Ἐ πισκοπῆς Σικάγου. Τ ό 1974 ἀνέλαβεν τήν ἀνασυγκρότησιν τῆς νεολαίας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς. Διετέλεσε Γενικός Γραμματεύς τοῦ Γραφείου Μητροπολιτῶν καί Ἐπισκόπων τῶν κανονικῶν ἐν Ἄμερικῇ   Ὀρθοδόξων δικαιοδοσιῶν, Διευθυντής τοῦ Γραφείου Διεκκλησιαστικῶν Σχέσεων τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, Ἐπόπτης τμημάτων Κοινοτήτων τ ῆ ς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς καί Ἐπόπτης τ ῆ ς Ἀκαδημίας τοῦ   Ἁγίου Βασιλείου. Τόν Ἀπρίλιον τοῦ 1996, ἐντολῇ τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, μετέβη ε ἰ ς Χόνγκ Κόνγκ, ὅπου ἀνέλαβεν ἐπιτυχῶς τήν ἵδρυσιν τῆς ἐκεῖ νέας Ἱερᾶς Μητροπόλεως, παραδίδων εἰς τή ν Α.Θ. Παναγιότητα κατά τ ή ν ἐ ν Χόνγκ Κόνγκ ἐπίσημον Πατριαρχικήν ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ τόν Νοέμβριον τοῦ 1996, τό   ἐγκριθέν ὑπό τῆς Πολιτείας καταστατικόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Τήν 2αν Δεκεμβρίου 1996, ἐξελέγη παμψηφεί πρῶτος Μητροπολίτης τῆς ἀρτισυστάτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παναμᾶ, ἐνθρονισθείς τήν 25ην Ἰανουαρίου 1997.
 Στο Μεξικό βρίσκεται η έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Μεξικού (Κεντρώας Αμερικής) που ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1996. Το Ιεραποστολικό έργο της Μητροπόλεως χάρη στον άοκνο αγώνα του Σεβ. Μητροπολίτη κ. Αθηναγόρα έχει ευλογηθεί και έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ. Στην πόλη του Μεξικό έχει ανεγερθεί ένα συγκρότημα κατοικίας του Μητροπολίτου και των Κληρικών που υπηρετούν την παροικία. Προ μερικών ετών, ο Μητροπολιτικός Ναός της Του Θεού Σοφίας ήταν σχεδόν άδειος, όμως γεμίζει τώρα ολοένα με περισσοτέρους Μεξικανούς, οι οποίοι μέρα με την ημέρα προσέρχονται εις την Ορθοδοξία.
Ακλουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο γραμμένο από τον Μητροπολίτη Μεξικού κο Αθημαγόρα: «Εκτός από την Πόλη του Μεξικού σε δυο άλλες πόλεις της χώρας, την Γουαταλαχάρα και το Κουλιακάν, κατοικούν άνω των 500 Ορθόδοξων οικογενειών. Πλην όμως, με την αδράνεια της Εκκλησίας και της Ελληνικής Πολιτείας, οι περισσότεροι εξ αυτών είχαν προσχωρήσει εις τον Ρωμαιοκαθολικισμό. Η Ελλάδα γνώρισε τον Χριστιανισμό και έζησε τη δική της Πεντηκοστή πριν δύο χιλιάδες χρόνια περίπου, από τον Απόστολο Παύλο και τούς λοιπούς Αποστόλους. Η Ελλάδα είναι η πιο ευλογημένη χώρα στον κόσμο. Τούτο γιατί, όπως επισημαίνω στους δικούς μας ιερείς, όποια πέτρα κι αν σήκωσης, υπάρχουν τα λείψανα κάποιου Αγίου, κάποιου Μάρτυρος, κάποιου Οσίου, κάποιου αγωνιστή της Ορθόδοξης πίστης. Εμείς, όμως, στην Λατινική Αμερική ζούμε τη δική μας Πεντηκοστή σήμερα. Για μας, εκτός από τις ολίγες ελληνόφωνες Κοινότητες, τώρα ήλθε ή Ορθοδοξία στην Λατινική Αμερική.
Θυμάμαι πριν έξι χρόνια, όταν επισκέφτηκε την Κούβα ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας, για να τελέσει τα εγκαίνια τού Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου, υπήρχαν μόνο τέσσερεις Κουβανοί Ορθόδοξοι. Και τώρα πάνω από χίλιες οικογένειες Κουβανών έχουν βαπτιστεί και έχουν ασπασθεί την Ορθοδοξία. Και κάθε μέρα προσέρχονται άλλοι, πολλοί, πού θέλουν να γνωρίσουν την Πίστη των Πατέρων μας. Πριν έξι χρόνια, με τα εγκαίνια του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου στην Αβάνα, άρχισε να λειτουργεί η πρώτη Ορθόδοξη Κοινότητα στη Χώρα. Τώρα, με την χάρη του Θεού και με το ακούραστο έργο των πέντε ιερέων μας (ο ένας Κολομβιανός και οι τέσσερες Κουβανοί), αναπτύσσεται ένα σημαντικό και εντυπωσιακό ιεραποστολικό έργο, σε άλλες τρείς πόλεις της Χώρας. Και τούτο παρά τις αντίξοες και δύσκολες οικονομικά συνθήκες. Τούτη τη στιγμή πού σας γράφω, βρίσκεται στην Ελλάδα ό Αρχιερατικός Επίτροπος της Κούβας, ο π. Αθηναγόρας, αναζητώντας άμφια και ράσα και αγιοπότηρα για το εκεί έργο μας. Παρότι οι Κουβανοί μας δίνουν το εξαίρετο προνόμιο να αποκτήσουμε περιουσία δική μας, πράγμα που δεν επιτρέπεται από το Σύνταγμα, δυστυχώς δεν υπάρχουν τα χρήματα για να αγοράσουμε με τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ ένα κατάλληλο σπίτι, που θα μετατραπεί σε Ναό για τις λατρευτικές ανάγκες των νεοφωτίστων. Ελπίζουμε στη Χάρη του Θεού και προσευχόμαστε να βρεθεί κάποιος δωρητής.
Όταν επισκέφτηκα τον Πρόεδρο Φιντέλ Κάστρο πριν επτά χρόνια, για να μου επιδώσει την επίσημη πρόσκληση, με την οποία καλούσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να επισκεφτεί την Κούβα, τον ευχαρίστησα για την ευγενή και φιλόξενη αυτή χειρονομία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντηση που μου έδωσε: «Όχι Σεβασμιώτατε, ο λαός της Κούβας ευχαριστεί εσάς και τον Οικουμενικό Πατριάρχη που φέρνετε την Ορθοδοξία στη χώρα μας».
Πράγματι, μας ανήκει η Κούβα. Μας ανήκει η Αιτή, το Μεξικό, η Κόστα Ρίκα, ο Άγιος Δομίνικος και η Κολομβία, όπου τώρα, χάρη σε μία δωρήτρια του Ιεραποστολικού Συνδέσμου «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», ανεγείρεται στην πόλη Κούκουτα της Κολομβίας, ο πρώτος Ιερός Ναός προς τιμήν των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Και τώρα, ώ του θαύματος, η Γουατεμάλα.
Όπως στα χρόνια των διωγμών οι Χριστιανοί ζούσαν στις κατακόμβες περιμένοντας, προσκαρτερώντας την ημέρα που ελεύθερα θα μπορούσαν να λατρέψουν τον Τριαδικό Θεό, έτσι και σε εμάς εδώ σε όλες τις Χώρες της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής, για δεκαετίες αναρίθμητες ομάδες ανθρώπων, που εγκατέλειψαν την Καθολική Εκκλησία περίμεναν το αγκάλιασμα της Ορθοδοξίας. Μια τέτοια μεγάλη ομάδα στην Γουατεμάλα, πριν μερικούς μήνες, κτύπησαν τη θύρα της Μητρόπολής μας, ζητώντας να τους δεχθούμε στους κόλπους της κανονικής Εκκλησίας. Δεν τους ήξερα. Δεν γνώριζα καν ότι υπήρχαν. Και πράγματι σ’ αυτόν τον αχανή χώρο των είκοσι κρατών, της δικαιοδοσίας της Ιεράς Μητρόπολης Μεξικού είναι αδύνατον να τους γνωρίζουμε όλους. Αυτοί όμως, πριν από είκοσι χρόνια, είχαν ιδρύσει μία δική τους αντικανονική Ορθόδοξη Εκκλησία. Χωρίς ασφαλώς να γνωρίζουν καλά τί σημαίνει αυτό που έκαναν, και προσπαθούσαν να βιώσουν. Ζούσαν λαθεμένα, με έναν δικό τους τρόπο, μία «ορθόδοξη» λατρευτική ζωή. Ήξεραν και ήθελαν την Ορθοδοξία. Ήξεραν ότι η δική μας Εκκλησία έχει την αληθινή πίστη, ότι τους ανήκει η Ορθόδοξη διδασκαλία και τρόπος ζωής. Πίστευαν ότι μόνο σ’ αυτήν θα εύρισκαν τον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό. Έτσι, για είκοσι χρόνια, βάδιζαν ένα δρόμο με την ελπίδα ότι θα έφθαναν στην αλήθεια. Γνωρίζοντας δε ότι έπρεπε να μνημονεύουν κάποιο Δεσπότη, σε όλες τις ακολουθίες τους, τα τελευταία δέκα χρόνια μνημόνευαν τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη.
Μετά από είκοσι χρόνια, ήλθε «το πλήρωμα του χρόνου». Ψάχνοντας, πριν λίγους μήνες, έμαθαν πως στο Μεξικό υπάρχει ο κανονικός Μητροπολίτης και μια Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Με βρήκαν και κτύπησαν την πόρτα αιτούμενοι να τους δεχθώ. Έστειλα δύο ιερείς να τους γνωρίσουν και να διαπιστώσουμε ποιοί είναι και εάν η επιθυμία τους είναι σοβαρή και βάσιμη. Εξεπλάγην. Επρόκειτο για μια ομάδα με περισσότερους από 500.000 ανθρώπους, με 338 εκκλησίες και παρεκκλήσια, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι ιθαγενείς της Γουατεμάλας, και μάλιστα της αρχαίας φυλής των Μάγια. Ζουν μέσα στα βουνά και τις απέραντες πεδιάδες της χώρας και στις νότιες ακόμα πόλεις του Μεξικού. Έκανα τον σταυρό μου και ευχαρίστησα την Παναγία για αυτό το θαύμα. Τώρα καταλαβαίνω πλήρως, τί εννοούσε ο μέγας βυζαντινολόγος και ιστορικός του προηγούμενου αιώνα, Στήβεν Ράνσιμαν, όταν έγραφε ότι «η τρίτη χιλιετηρίδα ανήκει στην Ορθοδοξία». Τώρα καταλαβαίνω τα λόγια ενός ευγενούς Μεξικανού, καθηγητού Πανεπιστημίου και πιστού της Εκκλησίας μας, όταν μου είπε: «Σεβασμιώτατε, η Ορθοδοξία είναι σαν ταιριαστό παπούτσι για μας τους Λατινοαμερικάνους, αρκεί να ξέρετε πώς να μας το φορέσετε».
Έτσι δέχθηκα την ομάδα αυτή και σαν πρώτο βήμα, χειροτόνησα τους δύο αρχηγούς της ομάδος. Τώρα αρχίζει ο μακρύς δρόμος της κατήχησης των εκατοντάδων χιλιάδων αυτών ανθρώπων. Θα χρειασθούν μερικά χρόνια και πολύς αγώνας, αλλά ευλογημένος αγώνας, να διδάξουμε στους νέους πιστούς μας τί σημαίνει Ορθόδοξο βίωμα, και πώς βιώνει κανείς τον δικό του δρόμο προς τον Γολγοθά, που οδηγεί στην προσωπική τους Ανάσταση. Με την επιμόρφωση καταλλήλων ιθαγενών κληρικών θα μάθουν να ζουν τη λατρευτική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και αφού βαπτισθούν και λάβουν το Άγιο Χρίσμα, να κοινωνούν τα Άχραντα και Άγια Μυστήρια, το Σώμα και το Αίμα του Δεσπότη και Λυτρωτή Χριστού μας. Αντιλαμβάνεσθε όμως ότι, για όλο αυτό το έργο που τώρα εκτυλίσσεται μπροστά μας, χρειαζόμαστε τη βοήθεια σας. Χρειάζονται τα οικονομικά μέσα να αποσταλούν ιερείς μας στην Γουατεμάλα, για να διδάξουν στους εκεί κατηχητές, πώς πρέπει να κατηχήσουν τους πιστούς. Χρειάζονται τα οικονομικά μέσα να τυπωθούν εκατοντάδες χιλιάδες κατηχητικά κείμενα, για παιδιά και για μεγάλους. Εν τω μεταξύ, πολλοί από αυτούς είναι αμόρφωτοι. Χρειάζονται χρήματα να ετοιμάσουμε βιντεοκασέτες στα ισπανικά, ακόμα δε και στην τοπική διάλεκτο των Μάγια, ώστε από τις κασέτες αυτές να γνωρίσουν τη Θεία Λειτουργία, το Βάπτισμα, το Χρίσμα και όλες τις Ακολουθίες της Εκκλησίας μας.
Φαντάζεσθε τί σημαίνει αυτό για την Ορθοδοξία; Και αυτή είναι μόνο η αρχή. Ο αγώνας τώρα αρχίζει. Πραγματικά μας ανήκει η Λατινική Αμερική. Πραγματικά, η τρίτη χιλιετηρίδα ανήκει στην Ορθοδοξία. Εμείς με τα λίγα μέσα που διαθέτουμε, αλλά με την διάπλατη και απέραντη και ατέρμονη Χάρη και παρουσία του Παναγίου Πνεύματος, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
Ζητούμε όμως τη συμπαράστασή σας. Όπως αναγράφω πιο πάνω, χρειαζόμαστε μια δωρεά των τριανταπέντε χιλιάδων ευρώ για την αγορά του ακινήτου στην Κούβα, όπου θα θεμελιώσουμε Εκκλησία και αίθουσες συνάξεων και κατηχήσεως των πιστών. Χρειαζόμαστε επίσης μία άλλη δωρεά είκοσι πέντε χιλιάδων ευρώ, για να αρχίσουμε τη κατήχηση των νέων πιστών της Γουατεμάλας. Να τυπώσουμε κατηχητικά κείμενα, να ετοιμάσουμε βιντεοκασέτες των Ιερών Ακολουθιών και να αποστείλουμε καταλλήλους ιερείς μας στη Χώρα αυτή να αναλάβουν το σοβαρό τούτο έργο.
Πιστεύουμε ότι ο Ιεραποστολικός Σύνδεσμος «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», που όλα αυτά τα χρόνια αποτελεί το κύριο στήριγμα του έργου και της προσπάθειας που κάνουμε, και εσείς οι ευλαβείς δωρητές και τα μέλη του Συνδέσμου θα μας συνδράμετε στον νέο τούτο έργο που ο Θεός ανοίγει μπροστά μας. Ζει Κύριος ο Θεός εις τους αιώνας»!

 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ - ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
    Όταν γίνεται λόγος για την ορθόδοξη εξωτερική ιεραποστολή, ο νους μας συνήθως πηγαίνει στις χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Και πράγματι στην Αφρική και την Ασία αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια του 20ου αιώνος η ορθόδοξη εξωτερική ιεραποστολή και οι χώρες της Αφρικής και της Ασίας μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας. Τελευταίως όμως αναπτύσσεται και εδραιούται η Ορθοδοξία και στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής, όπου τον Χριστιανισμό κήρυτταν και τον εκπροσωπούσαν κυρίως παπικοί. Ας δούμε πως ξεκίνησε η Ορθοδοξία στις χώρες αυτές.(στη φωτογραφία βλέπουμε το τέμπλο του Ι.Ν της του Θεού Σοφίας στο Μεξικό)
    Παλαιότερα ολόκληρη η ήπειρος της Αμερικής, από πλευράς ελληνοφώνου ορθοδοξίας, υπαγόταν στην Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής, με έδρα την Ν. Υόρκη των Η.Π.Α.
    Στις 30 Ιουλίου του 1996 το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την καλύτερη ποιμαντική οργάνωση των ορθοδόξων στην Αμερική δημιούργησε 4 ανεξάρτητες Μητροπόλεις. Των Η.Π.Α. με έδρα την Ν. Υόρκη, του Καναδά με έδρα το Τορόντο, της Αργεντινής με έδρα το Μπουένος Άιρες και δικαιοδοσία σε ολόκληρη σχεδόν την Ν. Αμερική. Και την Μητρόπολη του Παναμά, η οποία έχει στην δικαιοδοσία της τις χώρες της Κεντρικής Αμερικής (Παναμά, Κόστα Ρίκα. Γουατεμάλα, Νικαράγουα, Ονδούρα, Ελ Σαλβαδόρ, Μπελίζ) ως και τις χώρες Βενεζουέλας, Κολομβίας, Μεξικού και τα νησιά της Καραϊβικής (Μπαχάμες, Κούβα, Μαρτινίκα, Αϊτή, Πουέρτο Ρίκο, Άγιο Δομίνικο και Τζαμάικα). Μητροπολίτης τοποθετήθηκε ο Σεβασμιώτατος Αθηναγόρας ο οποίος ως Επίσκοπος Δορυλαίου ίδρυσε εντός ολίγων μηνών την Μητρόπολη του Χονγκ-Κόνγκ στην Άπω Ανατολή.
* * *
    Όταν ανέλαβε ο Σεβασμιώτατος Αθηναγόρας τα καθήκοντά του η κατάσταση ήταν απελπιστική. Ιερείς υπήρχαν μόνο δύο. Ο πατήρ Φώτιος Μπίθα στον Παναμά και ο πατήρ Εμμανουήλ Ρεμουδάκης στην Βενεζουέλα και Κολομβία Ο π. Φώτιος για 10 χρόνια και ο π. Εμμανουήλ για 17 χρόνια, φρόντιζαν ποιμαντικώς τους Έλληνες των χωρών αυτών. Αρκεί να σημειωθεί ότι μόνο στην Βενεζουέλα έχουμε 6 Ελληνικές παροικίες. Φανταστείτε έναν ιερέα να τις φροντίζει και συγχρόνως να έχει στην ευθύνη του και τους Έλληνες της Κολομβίας και διοικητικώς, μέχρι τότε, να υπάγονται στην Αρχιεπισκοπή των ΗΠΑ.
    Ενώ όμως η κατάσταση ήταν τόσο τραγική, ο Θεός «ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών», ο ευρισκόμενος εν μέσω των 7 λυχνιών και έχων στο δεξί του χέρι τους 7 αστέρας κατά το όραμα του Ιωάννου του Θεολόγου (Αποκ. 1,13-20), τουτέστιν ο έχων και ο ασκών την άμεση ποιμαντική φροντίδα και εποπτεία και διοικητική μέριμνα των Εκκλησιών, φρόντιζε για την Εκκλησία της Κεντρικής Αμερικής και προετοίμαζε το έδαφος για την επάνδρωσή της και μάλιστα δια γηγενών. Ας δούμε τα θαυμάσια του Θεού και πώς εργάζεται αοράτως εν μέσω του κόσμου.
* * *
    Ο π. Τιμόθεος από την Κολομβία, ο οποίος διακονεί τώρα στην Κούβα, ως νέος μεγάλωσε κάτω από δυσμενέστατες πνευματικά συνθήκες. Έφυγε 8 ετών από το σπίτι του. Ζούσε κάτω από μια γέφυρα. Κοιμόταν πάνω σε εφημερίδες, έπινε ναρκωτικά, ήταν παιδί των φαναριών. Κάποια μέρα είδε την τραγική κατάσταση που βίωνε αυτός και τα άλλα παιδιά της παρέας του και θέλησε ν’ αλλάξει ζωή. Πήγε στο Δήμαρχο της πόλεως που ζούσε στην Κολομβία και το παρακάλεσε με δάκρυα στα μάτια. Ήταν τότε 15 ετών. «Δώσε μας ένα σπίτι να κατοικούμε, στείλε μας ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς να μας επιβλέπουν, θα χαθούμε ζώντας έτσι». Ο Δήμαρχος δέχτηκε, έδωσε το σπίτι και το ονόμασε με το όνομα του π. Τιμόθεου.
    Πώς έγινε ορθόδοξος ο π. Τιμόθεος;
    Κάποια μέρα ήρθε ο Μακάριος της Κύπρου για πολιτικούς λόγους στην Κούβα να επισκεφθεί τον Κάστρο. Οι εφημερίδες δημοσίευσαν τη φωτογραφία του με ράσο και επανωκαλύμαυχο. Ο π. Τιμόθεος την είδε. Ποιος είναι αυτός αναρωτήθηκε. Δεν είχε ξαναδεί ενδυμασία ορθοδόξου αρχιερέα. Ρώτησε και έμαθε κι από τότε άρχισε να ερευνά για την Ορθοδοξία. Ότι φωτογραφίες ορθοδόξων επισκόπων και πατριαρχών βρήκε τις έκοβε και τις τοποθετούσε σ’ ένα λεύκωμα. Πόσο μεγάλη η σημασία του ράσου. Ο π. Τιμόθεος απ’ αυτό ελκύσθηκε και γνώρισε την Ορθοδοξία. Πόσο δραστήρια και σοφά εργάζεται ο Θεός μας. Μέσω μιας πολιτικής επισκέψεως καλεί τον π. Τιμόθεο κοντά του.
    Μόλις ήλθε ο Σεβασμιώτατος Αθηναγόρας, ο π. Τιμόθεος τον επισκέφθηκε, κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε και ζήτησε να γίνει κληρικός. Ήρθε και στην Ελλάδα για αρκετό διάστημα. Μιλά άπταιστα τα ελληνικά, έχει ρητορικό χάρισμα και είναι πολύ συναισθηματικός. Μας είπε μεταξύ άλλων: «ο ταπεινός κάνει το έργο του Θεού. Κουνάει ολόκληρο τον κόσμο. Είμαστε μικρά και ταπεινά αδέλφια σας. Προσέξτε μας και φροντίστε μας». Τον ρωτήσαμε πόσων χρονών είναι. Φαινόταν νεαρός. Μας απάντησε «επτά». «Επτά γιατί π. Τιμόθεε;» ξαναρωτήσαμε. «Γιατί τόσα είναι τα χρόνια από την βάπτισή μου. Τ’ άλλα ούτε θέλω να τα υπολογίζω. Δεν τα έζησα σωστά. Ήταν χαμένα χρόνια.», μας απάντησε.
    Ο π. Αθηναγόρας από την Κολομβία και αυτός. Πρέπει να σημειωθεί ότι η Κολομβία είναι η χώρα των ιερατικών κλήσεων. Η χώρα που οι παπικοί την έχουν ως ιερατικό φυτώριο για τις ιεραποστολές τους. Ο π. Αθηναγόρας υπήρξε παπικός μοναχός. Μελετώντας την ιστορία του Χριστιανισμού άρχισε να προβληματίζεται για τον παπισμό. Είδε τα λάθη του, είδε την διαφοροποίησή του σε δογματικά θέματα από τη αρχέγονη Ορθοδοξία. Άρχισε να έχει έντονες τύψεις που ήταν παπικός. Για 2 χρόνια σταμάτησε να κοινωνεί μέσα στο μοναστήρι των παπικών. Ήδη όμως είχε ιδρυθεί η Μητρόπολις Κεντρικής Αμερικής και είχαν χειροτονηθεί οι πρώτοι γηγενείς κληρικοί. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο π. Κοσμάς Οκτάβιο. Ο π. Αθηναγόρας έφυγε από το μοναστήρι του και ταξίδευσε 13 ώρες, για να συναντήσει τον π. Κοσμά Οκτάβιο που ήταν ο πλησιέστερος. Εκείνος τον μύησε στην Ορθοδοξία. Βαπτίσθηκε, ήρθε στην Ελλάδα και σπούδασε στην Ανωτέρα Ιερατική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Κατά την επίσκεψη του Πατριάρχη στην Κούβα, σ’ ένα συνέδριο των Εκκλησιαστικών Συμβουλίων της Μητροπόλεως Παναμά, ο Σεβασμιώτατος Αθηναγόρας, αφού ευχαρίστησε τον Πατριάρχη για την επίσκεψή και το ενδιαφέρον του, είπε ότι θα του προσφέρουν ένα δώρο για να τον ευχαριστήσουν. Όλοι περιμέναμε να του προσφέρουν κάποιο εγκόλπιο ή κάποια ράβδο ή τέλος πάντων κάποιο αρχιερατικό άμφιο. Αντί αυτών όμως ο π. Αθηναγόρας, διάκονος τότε, πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε με μια φωνή γεμάτη πάθος και καημό «Στου Βοσπόρου τ’ αγιονέρια». Τα μάτια όλων μας γέμισαν με δάκρυα. Ο δε Πατριάρχης εμφανώς συγκινημένος είπε· «Δεν περίμενα να μου δώσετε τόσο πολύτιμο δώρο».
    Ο π. Λάζαρος που υπηρετεί στην Μαρτινίκα -γαλλική κτήση μέχρι και σήμερα- έχει κι αυτός την ιστορία του. Μετέβη πριν από χρόνια στη Γαλλία για σπουδές. Στο Παρίσι γνώρισε την Ορθοδοξία. Όταν γύρισε στο νησί του και γνωρίστηκε με τον Σεβασμιώτατο Αθηναγόρα θέλησε να χειροτονηθεί. Μιλά ελληνικά, μεταβαίνει 2-3 φορές το χρόνο στο Άγιον Όρος για πνευματικό ανεφοδιασμό, είναι δε εξαίρετος αγιογράφος.
    Ο π. Αλέξανδρος. 16 χρόνια παπικός. Κατάγεται από την Βραζιλία, αλλά μένει τώρα στο Μεξικό. Ελκύσθηκε από την Ορθοδοξία και εισήλθε τελευταίως ως μοναχός στη Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους. Αργότερα σκοπεύει βοηθούμενος από Βατοπεδινούς μοναχούς να ιδρύσει μοναστήρι στο χώρο της Κεντρικής Αμερικής με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Αθηναγόρου.
    Ο π. Ιωσήφ Σαράμπια. Έμαθε για την Ορθοδοξία από προσωπικές αναζητήσεις. Ήρθε στο Άγιον Όρος στη Μονή Ξηροποτάμου και εμόνασε 14 χρόνια. Με την άδεια του Ηγουμένου επέστρεψε στην Κολομβία για να βοηθήσει στην ορθόδοξη ιεραποστολή. Σήμερα υπηρετεί στη Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης.
* * *
    Αναφερθήκαμε σε μερικές περιπτώσεις ορθοδόξων ιερέων της Μητροπόλεως Κεντρικής Αμερικής, που από μόνοι τους, με προσωπικές αναζητήσεις, βρήκαν την Ορθοδοξία και μόλις ιδρύθηκε η Μητρόπολις τρέξαν να ενωθούν με την εκεί εκκλησιαστική αρχή. Υπάρχουν και άλλοι που προέκυψαν από τη δράσι του Μητροπολίτη Αθηναγόρου. Αναφέρουμε μερικούς.
    Γρηγόριος Κάρλος Βελάσκο. Αρχιτέκτων πολεοδομίας το επάγγελμά του. Όταν βαπτίσθηκε, εγκατέλειψε τη θέση του και τον τριπλάσιο μισθό που έπαιρνε και έγινε ιερεύς. «Τώρα είμαι χαρούμενος, τώρα έχει νόημα η ζωή μου», λέγει ευκαίρως ακαίρως.
    Μιχαήλ Γκαρσία. Κολομβιανός και αυτός. Είναι καθηγητής σε στρατιωτική Ακαδημία απ’ όπου και μισθοδοτείται. Έγινε ιερεύς και τελεί το Σαββατοκύριακο τα εφημεριακά του καθήκοντα.
    Αρχιμ. Ανδρέας από Βοσνία. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πουέρτο-Ρίκο. Εφημέριος στο ναό του αγίου Σπυρίδωνος, όπου υπάρχουν ορθόδοξοι πολλών εθνικοτήτων.
    Π. Χριστοφόρος και π. Αθηναγόρας. Μαύροι, απόγονοι των δούλων που είχαν φέρει οι Ισπανοί από την Αφρική. Υπηρετούν στην Αϊτή. Η Κούβα, η Αϊτή και η Τζαμάικα είναι τα μεγαλύτερα νησιά της Καραϊβικής. Ο π. Χριστοφόρος και ο π. Αθηναγόρας σπουδάζουν στην Ελλάδα με την βοήθεια της Ι. Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών. Ενώ βρισκόταν στην Ελλάδα ο π. Χριστοφόρος τον πήρε τηλέφωνο η μητέρα του να μάθει τα νέα του. «Μητέρα είμαι πλούσιος» της είπε. «Γιατί; Πως έγινε; Σου δώσαν χρήματα»; Ρώτησε εκείνη. «Όχι· αλλά βρήκα την Ορθοδοξία μητέρα» είπε ο π. Χριστοφόρος. Σε προσφώνηση που απηύθυνε σ’ ένα γεύμα μας είπε· «Ζηλεύω την κόρη μου που σπουδάζει από μικρή τα ελληνικά· θα τα μάθει καλύτερα από μένα».
    Στην ιεραποστολή της Αϊτής υπάρχει σχολείο που διδάσκεται η ελληνική γλώσσα και φοιτούν 538 παιδιά!!! Παρεμπιπτόντως ας αναφερθεί ότι στις θεολογικές σχολές όλου του κόσμου, όλων των χριστιανικών ομολογιών δι-δάσκεται η ελληνική γλώσσα, διότι η Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο είναι γραμμένη στην κοινή ελληνική της εποχής της. Ακουέτωσαν ταύτα οι ημέτεροι εν Ελλάδι….
    Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε, παραθέτοντας τα ονόματα και την ζωή και άλλων κληρικών γηγενών της Μητροπόλεως Παναμά και Κεντρικής Αμερικής, αλλά θα ήταν κουραστικό. Θα πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι από τους 30 ιερείς που έχει σήμερα η Μητρόπολις όλοι τους προηγουμένως ήσαν παπικοί, είτε ως λαϊκοί, είτε ως μοναχοί και ιερείς. Η ορθόδοξη ιεραποστολή στις χώρες αυτές απέβη μοιραία για τους παπικούς. Δεν είναι τυχαίο ότι, κατά την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου στην Κούβα, ο καρδινάλιος της Κούβας αρνήθηκε να υποδεχθεί και να συναντήσει τον Πατριάρχη. Τον υποδέχθηκε απλώς ο βοηθός επίσκοπος των παπικών. Ο δε Πάπας δεν μπορεί να χωνέψει ότι ο Κάστρο, ενώ έδωσε άδεια στους ορθοδόξους για την ίδρυση ναών, δεν επιτρέπει στον Πάπα να κτίσει άλλους. (αρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης)

Επίλογος από ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗ
Η Ιερά Μητρόπολη Μεξικού αποτελεί μία ολοκαίνουργη σπορά της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης. Χρειάζεται υπομονή και πολύ κόπο για να ευαγγελιστούν στην Ορθοδοξία λαοί που έχουν «γεράσει» στον παπισμό. Σημαντικό ρόλος σ’ αυτή την προσπάθεια πρέπει να παίξει προς την κατεύθυνση αυτή το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
 Μιλήσαμε με τον πατέρα Ιωσήφ Σαράμπια από την Κολομβία καθώς και τον ιδιαίτερο συνεργάτη μας, εφημέριο Βλάστης, τον πατέρα Φιλόθεο Μπαλαδάρη ελληνικής καταγωγής από την Νικαράγουα, οι οποίοι διακονούν σήμερα στην Ιερά Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης και αναμένουμε άμεσα τη δική τους εμπειρία και άποψη για την προοπτική της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στην Ιερά Μητρόπολη Μεξικού...