Στριμωγμένη ανάμεσα στον Παναμά και τη Νικαράγουα, με ακτές στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, η Κόστα Ρίκα -παρά το μικρό της μέγεθος- έχει ιδιαίτερα πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχτεί σε Μέκκα για τους ταξιδιώτες που θέλουν να χαλαρώσουν σε μια πραγματική όαση ηρεμίας στο κέντρο της αμερικανικής ηπείρου και να αφεθούν στην ομορφιά των μοναδικών τροπικών τοπίων."Η Κόστα Ρίκα (República de Costa Rica, Πλούσια Ακτή στα Ισπανικά) είναι μια χώρα της Κεντρικής Αμερικής, με έκταση 51,1km² και πληθυσμό (κατατάσσεται 118η στον κόσμο) 4.253.877 κατοίκους το 2009.[1] Συνορεύει βόρεια με την Νικαράγουα και νοτιοανατολικά με τον Παναμά, ενώ ανατολικά βρέχεται από την Καραϊβική, και νότια και δυτικά από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Η χώρα χωρίζεται σε επτά διαμερίσματα. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η πόλη Σαν Χοσέ.
Ο πληθυσμός του κράτους αριθμεί περί τα 4,2 εκατομμύρια κατοίκους.
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 77,58 χρόνια (74,96 χρόνια οι άνδρες και 80,34 οι γυναίκες)" .(βικιπαίδεια)
Η πανίδα της Κόστα Ρίκα είναι από τις πιο πλούσιες του κόσμου
"Φυσικός πλούτος της αξίζει χρυσάφι
Οταν το 1502 ο Χριστόφορος Κολόμβος ανακάλυψε την Κόστα Ρίκα, εντυπωσιασμένος από τα χρυσά κοσμήματα που φορούσαν οι ιθαγενείς, την ονόμασε Costa Rica y Castilla d’Οro (Πλούσια Ακτή της Χρυσής Καστίλης) ευελπιστώντας πως η νέα γη θα πρόσφερε στους νέους της ιδιοκτήτες τον πολυπόθητο χρυσό. Ομως, αν και όλη η ευρύτερη περιοχή εξερευνήθηκε διεξοδικά σε διάστημα λιγότερο των 60 χρόνων, οι ελπίδες διαψεύστηκαν, αφού το υπέδαφος της Κόστα Ρίκα δεν είχε να προσφέρει τίποτε απολύτως.
Το «χρυσάφι» υπήρχε, αλλά οι άπληστοι Κονκισταδόρ αδυνατούσαν να το ανακαλύψουν, αφού έψαχναν σε λάθος κατεύθυνση. Γιατί ο πλούτος της Κόστα Ρίκα είναι η ίδια της η φύση: τα τροπικά δάση, οι πανύψηλες οροσειρές και οροπέδια, τα ενεργά ηφαίστεια, οι παραλίες με τη λευκή άμμο και τα κρυστάλλινα νερά, τα σπάνια είδη ζώων και τα 32 εθνικά πάρκα που καλύπτουν το 1/4 της χώρας.
Το αξιόπιστο περιοδικό «Forbes» στο ετήσιο δημοψήφισμά του για τους δημοφιλέστερους προορισμούς του κόσμου, περιλαμβάνει την Κόστα Ρίκα στις δέκα πρώτες χώρες, που ξεχωρίζουν για ταξίδια περιπέτειας και δράσης που συνδυάζονται με την οικολογία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το σημαντικότερο ταξιδιωτικό θέλγητρο της χώρας είναι τα Εθνικά της Πάρκα, τα οποία φιλοξενούν 2.000 είδη φυτών, 800 είδη πουλιών, 200 είδη ερπετών και 208 είδη θηλαστικών.
Το ταξίδι εδώ ξεκινά από την πρωτεύουσα Σαν Χοσέ. Αξίζει να επισκεφθείτε το Εθνικό Μουσείο της και το Μουσείο Χρυσού με μια εντυπωσιακή συλλογή αντικειμένων που χρονολογούνται από την προ Κολόμβου εποχή. Ενα από τα ωραιότερα κτίρια του Σαν Χοσέ είναι αυτό του Εθνικού Θεάτρου στην Plaza de la Culture, στην καρδιά της πόλης. Στην ίδια πλατεία υπάρχουν καφέ που αποτελούν αγαπημένα στέκια ντόπιων και ξένων.
Τον σφυγμό της καθημερινής ζωής θα τον νιώσετε και στη Mercado Centrale, τη μεγαλύτερη αγορά του Σαν Χοσέ. Φεύγοντας από την πρωτεύουσα, μπορείτε να πάτε στη χερσόνησο Papagayo, να κολυμπήσετε στις λευκές παραλίες Playa Tambor και Puntarenas, να περπατήσετε στις πλαγιές του ενεργού ηφαιστείου Arenal, να απολαύσετε ένα υπέροχο spa στις ιαματικές πηγές του Tabacσn και να επισκεφθείτε το εθνικό πάρκο Manuel Antonio, από τα ωραιότερα της χώρας.
Μια μικρή χώρα με 20 Εθνικά Πάρκα!
Οι προσπάθειες για τη διατήρηση της φυσικής ζωής στην Κόστα Ρίκα ξεκίνησαν πριν από περίπου μισό αιώνα, με πρωτεργάτες τον Σουηδό Oλαφ Βέσμπεργκ και τον Κοσταρικάνο Μάριο Μπόζα. Ο δεύτερος υπήρξε ο ιδρυτής του πρώτου Εθνικού Πάρκου της χώρας, του Santa Rosa. Στην Κόστα Ρίκα υπάρχουν σήμερα πάνω από 20 εθνικά πάρκα, τα οποία καλύπτουν το 1/4 της χώρας. Από τα πιο ενδιαφέροντα θεωρείται το Corcovado που απλώνεται σε μια μεγάλη έκταση 250 χλμ. νοτιοδυτικά του Σαν Χοσέ, στη χερσόνησο Οσα. Περπατώντας στα καλοχαραγμένα μονοπάτια του σας δίνεται η ευκαιρία να δείτε από κοντά πολύχρωμους παπαγάλους, αεικίνητους πιθήκους και πολλούς άλλους εκπροσώπους της τοπικής πανίδας. Το εθνικό πάρκο Turtougero, στις βόρειες ακτές της χώρας, συνδυάζει την περιήγηση σε τροπικό δάσος με την περιπλάνηση στους υδάτινους δρόμους των εκβολών του ποταμού. Εδώ μπορείτε να μείνετε σε μικρά ξενοδοχεία με ψάθινες καλύβες, που αντιγράφουν την τοπική αρχιτεκτονική και προσφέρουν μια μοναδική εμπειρία διαμονής στη φύση. Επίσης, στο εθνικό πάρκο «Marino Las Troncos de Guanacaste», μπορείτε να παρατηρήσετε από κοντά τις γιγάντιες χελώνες Μπάουλα, ενώ στο εθνικό πάρκο Bara Hoda έχετε τη δυνατότητα να εξερευνήσετε ενδιαφέροντα σπήλαια". (περιοδικό έθνος)
Η Ελλάδα στην Κόστα-Ρίκα!!!
Μια Αθήνα που θυμίζει αυγουστιάτικες Κυριακές όλο το χρόνο. Μια Ελλάδα συγκεντρωμένη σε μια μικρή εξωτική πόλη. Η Σπάρτη που απέχει μόλις μερικά χιλιόμετρα από τον Ειρηνικό ωκεανό.
|
|
|
Η Κόστα Ρίκα, είναι μια από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες στην Κεντρική Αμερική. Δεν έχει γνωρίσει πολλούς πολέμους, ούτε εμφυλίους και τα τελευταία 60 χρόνια δεν έχει καν στρατό. Είναι λίγο πιο μικρή από τη μισή Ελλάδα με περίπου 4,5 εκατ. κατοίκους. Χώρα που χαρακτηρίζεται για το ανώτερο επίπεδο της Παιδείας της, με μεγάλο ποσοστό μορφωμένων πολιτών. Γνωρίζουν πολλά για την ελληνική ιστορία και πολλοί δηλώνουν φιλέλληνες. Ένας από αυτούς ήταν ο Χοσέ Ραφαέλ ντε Καλέγκος ι Αλβαράδο, πρόεδρος της χώρας το 1834, που απέδειξε έμπρακτα την αδυναμία του στην Ελλάδα με το να "βαφτίσει" τρεις νέες πόλεις με ελληνικά ονόματα.
Η πιο μεγάλη πόλη είναι η Grecia, που αποτελεί και την πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού. Περίπου στο κέντρο της χώρας, μόλις μιάμιση ώρα από την πρωτεύουσα της χώρας το Σαν Χοσέ. Επειδή οι Κοσταρικανοί δεν έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθώς αποτελούν μια μίξη από πολλούς πολιτισμούς, οι Έλληνες επισκέπτες δεν ξεχωρίζουν ως τουρίστες και όταν αναφέρουν την καταγωγή τους θα πρέπει να διευκρινίζουν ότι είναι από την χώρα Grecia και όχι από το νομό της Κόστα Ρίκα!
"Καλώς ήλθατε στην Ελλάδα", γράφει η κεντρική πινακίδα της Grecia. Πιτσαρία Grecia, κλειδαράς Grecia, σταθμός λεωφορείων Grecia, αρτοποιείο Grecia, φαρμακείο Grecia, παπουτσάδικο Grecia, Grecia παντού. Η πόλη ιδρύθηκε το 1825. Ο τότε νομάρχης της περιοχής και αργότερα πρόεδρος της χώρας, Χοσέ Ραφαέλ ντε Καλέγκος ι Αλβαράδο, γνωστός φιλέλληνας, επειδή είχε ακούσει για την επανάσταση του 1821 στην Ελλάδα, αποφάσισε να δώσει στην νεοϊδρυθείσα πόλη το όνομα Grecia (Ελλάδα).
Grecia. Μια επαρχιακή πόλη της Κόστα Ρίκα. Αυθεντική. Ζουν περίπου 20.000 κάτοικοι. Στις 12 το μεσημέρι σταματούν τα πάντα για μια δίωρη σιέστα. Οι καθημερινές δεν διαφέρουν από τα ήρεμα σαββατοκύριακα. Η πολεοδομία της δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να επιδείξει, εκτός από την κόκκινη εκκλησία με τα μυτερά καμπαναριά. Παντού κάδοι για σκουπίδια "Κρατάτε την Ελλάδα καθαρή". Οι κάτοικοι είναι περήφανοι για την Ελλάδα τους η οποία είναι η πιο καθαρή πόλη στην Κόστα Ρίκα.
Στο κέντρο, πίσω από το Δημαρχείο, βρίσκεται η πλατεία Plaza Hellenica. Η προτομή του Αριστοτέλη σε πρώτο πλάνο. Προσφορά του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού το 1997. Στην είσοδο της πόλης μια προσπάθεια απομίμησης του Παρθενώνα σε μινιατούρα. Θέλουν να δώσουν ελληνικά στοιχεία στην πόλη.
Ο δήμαρχος της πόλης λέει: "Πάντα είχαμε στα σχέδιά μας την αδελφοποίησή μας με μια ελληνική πόλη. Θα χαρούμε αν συμβεί αυτό και δηλώνουμε έτοιμοι να προχωρήσουμε τις διαδικασίες. Σε λίγους μήνες θα αδελφοποιηθούμε με την Σαγκάη, γιατί να μην έχουμε σχέσεις και με μια πόλη από τη χώρα που με περηφάνια έχουμε το όνομά της". Σε μία ώρα απόσταση από την Grecia, υπάρχει το χωριό Atenas. Μια Αθήνα διαφορετική από την ελληνική πρωτεύουσα αλλά σίγουρα με πολλά στοιχεία που η "μάνα" Αθήνα θα ζήλευε. Χωρίς κυκλοφοριακό, χωρίς πολυκατοικίες, με καθαρό αέρα, χωρίς νευρικούς ανθρώπους. Μια Αθήνα γεμάτη πράσινο, μια ήρεμη πόλη με κίνηση που να θυμίζει αυγουστιάτικες Κυριακές.
Δεκάδες οι πινακίδες που γράφουν Αθήνα, σε κάθε γωνία. "Καλώς ήρθατε στην Αθήνα. Στην πόλη με το καλύτερο κλίμα στον κόσμο". Χτισμένη σε υψόμετρο 698 μέτρων, σε μια κοιλάδα περιτριγυρισμένη από καταπράσινα βουνά. Οι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 8.000. Σύμφωνα με το National Geographic τούτο το χωριό έχει ένα από τα καλύτερα κλίματα στον κόσμο. Η μέση θερμοκρασία είναι 23,7 βαθμοί. Δεν ιδρώνεις, δεν κρυώνεις. Φρέσκο αεράκι σε δροσίζει και το βράδυ μόλις που θα θελήσεις να βάλεις κάτι πάνω σου. Όλο το χρόνο". (από την ιστοσελίδα godimitris)Η Ορθοδοξία στην Κόστα-Ρίκα
Από το περιοδικό ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, τεύχος Απριλίου – Ιουλίου 2008 μεταφέρουμε το παρακάτω άρθρο για την Ορθοδοξία στη Κόστα Ρίκα.
Πριν ένα μήνα με ευλόγησε ο Κύριός μας με την εις Διάκονον Χειροτονία του εκ Κόστα Ρίκα μοναχού Σίλα.
Μέχρι πρότινος ο μοναχός αυτός εβίωνε τον μοναχισμόν εις την Ιερά Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος. Ως Επίσκοπος νέου ιεραποστολικού αγρού έχω την ύψιστη Χάρη από τον Θεόν και την Εκκλησίαν Του να εκπροσωπώ την Ορθοδοξίαν μας σε χώρες κατά πλείονα λόγον ρωμαιοκαθολικές.
Και μέσα στα τελευταία έντεκα χρόνια αφότου ανέλαβα τα καθήκοντα του Επισκόπου σε αυτόν τον Ιεραποστολικό χώρο, μου χάρισε ο Θεός πολλές και ευλογημένες, συνταρακτικές εμπειρίες χειροτονίας νέων κληρικών.
ΟΛΟΙ ΠΡΩΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ, οι οποίοι με χαρά και προσμονή αγκάλιασαν την Ορθοδοξία, ως τη μόνη που μπορεί να επουλώσει τον πόνο να θεραπεύσει τα ελλείποντα και να δώσει την σωτηρία της ψυχής.
Στη περίπτωση αυτή αναφέρομαι στον άρτι χειροτονηθέντα μοναχό Σίλα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Κόστα Ρίκα, βαπτισθείς στον ρωμαιοκαθολικισμό. Άνθρωπος των γραμμάτων έλαβε τέσσερα πανεπιστημιακά πτυχία, της Θεολογίας, της Φιλοσοφίας, του Αρχιτέκτονος και του Πολιτικού Μηχανικού. Μορφωμένος και φιλομαθής, όπως ήταν, τον έστειλαν οι ρωμαιοκαθολικοί στη Ρώμη για να ολοκληρώσει τις θεολογικές σπουδές του προκειμένου να αναλάβει στη Κόστα Ρίκα σημαντική θέση στον ακαδημαϊκό χώρο του ρωμαιοκαθολικισμού.
Να, όμως που άλλα ο Θεός κελεύει. Μέσα στην αναζήτηση της αλήθειας και την μελέτη του,άρχισε να γνωρίζει καλύτερα τα κείμενα των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Ανατολής. Τον απασχολούσε πολύ η προσωπική επαφή του με τον Θεό. Τον ενδιέφερε να γνωρίσει καλύτερα τον τρόπο ζωής και γνωριμίας με το Θείον. Στην Χριστιανική Δϋση του έλειπε η εμπειρία αυτή. Κάπου, σε ένα από τα κείμενα διάβασε την προσευχή της καρδιάς : Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό. Και άρχισε να χρησιμοποιεί στις κατ’ ιδίαν προσευχές του.Όπως ομολογεί και ο ίδιος, η προσευχή αυτή τον γέμιζε. Αισθανόταν ότι ουδέποτε άλλοτε εις τη ζωή του ησθάνθη. Έσπευσε στον ” πνευματικό” του, ρωμαιοκαθολικό ιερέα, και του ενεπιστεύθη αυτή τη νέα εμπειρία. Με χαρά του ανέφερε ότι με την προσευχή αυτή ένοιωθε πιο κοντά στο Θεό. Να,όμως, που άλλα πρέσβευε ο ρωμαιοκαθολικός ” πνευματικός “ του. Αντί να τον ενθαρρύνει, προσπάθησε να τον αποθαρρύνει. “ Δεν χρειάζεται αυτού του είδους τις προσευχές. Ήλθες στη Ρώμη να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου”. Ούτε λίγο ούτε πολύ του συνέστησε να επιδοθεί στα μαθήματά του και να μην ασχολείται με θέματα που δεν θα τον βοηθούσαν στην ακαδημαϊκή του καριέρα.Ο τότε ρωμαιοκαθολικός μοναχός, όμως,με το όνομα Γουάν Ραμόν, ήθελε να ζήσει μια πνευματικότερη ζωή. Όσο περνούσε ο καιρός δεν ανεπαύετο με τον δρόμο που είχε διαλέξει. Ζητούσε να γνωρίσει τον Μοναχισμόν της Ανατολής. Όσο μελετούσε τους Πατέρες της Ανατολής, οσο προσευχόταν την προσευχή της καρδιάς, άλλο τόσο δεν αναπαύονταν με τη ζωή που είχε μπροστά του.
Ήταν τυχερός. Τον είχε διαλέξει ο ρωμαιοκαθολικισμός να σπουδάσει στο κέντρο της εκκλησίας του, στη Ρώμη. Πόσοι δεν θα τον ζήλευαν! Ποιος είναι εκείνος που δεν θα ήθελε την ευκαιρία να σπουδάσει στη Ρώμη ;
Ο μοναχός, όμως εκείνος δεν αναπαύονταν. Ανικανοποίητος από τη ζωή που ζουσε, άρχισε να αναζητά ολοένα και περισσότερο την Ορθόδοξη Ανατολή. Και έτσι μια μέρα, αποφασισμένος να γνωρίσει καλύτερα τον Θεό, και πιστεύοντας ότι τούτο θα επιτυγχάνονταν ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, κυριολεκτικά τα παράτησε και γύρισε στη Κόστα Ρίκα.
ΕΚΕΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΒΙΒΛΟΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ. Τελικα έμαθε πως στη Κεντρική Αμερική το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε ιδρύσει νέα Ιερά Μητρόπολη. Ψάχνοντας, βρήκε το τηλέφωνο της Μητρόπολης και ζήτηση να μου μιλήσει. Δια τηλεφώνου μου ανέφερε την αγωνία του και την επιθυμία του να γνωρίσει την Ορθοδοξία.Όπως σε παρόμοιες περιπτώσεις,τον παρακάλεσα να έρθει στο Μεξικό να τον γνωρίσω. Ήθελα να τον γνωρίσω για να μάθω κατά πόσο ήταν σοβαρός άνθρωπος και κατά πόσο ήταν ειλικρινής στα όσα μου ανάφερε. Για μερικούς μήνες μετά δεν άκουσα τίποτα. Μέσα μου ενόμιζα ότι δεν ήταν σοβαρός.Τον είχα σχεδόν ξεχάσει. Αλλά τηλεφώνησε μια μέρα και με ρώτησε πότε θα μπορούσε να με επισκεφτεί και ορίσαμε ημερομηνία.
Όταν έφτασε, είχε μαζί του μια βαλίτσα. Τον ρώτησα : ” Πόσο καιρό θα μπορέσεις να μείνεις μαζί μας ; “ Και τι μου απάντησε ; ” Σεβασμιώτατε, εγώ παραιτήθηκα από την εργασία μου, αποχαιρέτησα τους γονείς και τους φίλους μου και ήλθα να θέσω τον εαυτόν μου και το μέλλον μου στα χέρια και την κρίση σας. ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ ! ” , μου είπε. Να σημειωθεί οτι ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν από πλούσια οικογένεια. Παρά τη μόρφωση και τα πτυχία του, ο μισθός του στη Κόστα Ρίκα ήταν πενιχρός. Όπως μου εξήγησε κατόπιν, άργησε να μου τηλεφωνήσει, γιατί έπρεπε να τακτοποιήσει κάποια χρέη και να συλλέξει το χρηματικό ποσό που ήταν απαραίτητο για να ταξιδέψει από την Κόστα Ρίκα στο Μεξικό. Και εφ’ όσον δεν είχε τα χρήματα να έλθει αεροπορικώς, ταξίδευσε με λεωφορείο και χρειάστηκε 4 μέρες για να έλθει από την πόλη του στο Μεξικό.
Όσο περνούσε ο καιρός αντιλήφθηκα ότι είχα μπροστά μου ένα διαμάντι. Ένα άνθρωπο με βαθιά πίστη και αφοσίωση στο Θεό. Ο ίδιος μου ζήτησε να γίνει άγαμος κληρικός και , εφόσον ετοιμαστεί καταλλήλως, να τον στείλω πίσω στη χώρα του να εργαστεί ιεραποστολικά προσφέροντας την ευκαιρία σε όσους θέλουν να γνωρίσουν την Ορθοδοξία. Όπως, λοιπόν, και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, αποφάσισα να τον στείλω στην Ελλάδα για να βιώσει σε ένα Μοναστήρι την Ορθόδοξη πνευματικότητα και να ετοιμαστεί κατάλληλα για το δρόμο που επιθυμούσε.
Και ήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Καρείς μοναχός στο Άγιο Όρος και λαβών το όνομα Σίλας, πριν ένα μήνα χειροτονήθηκε διάκονος στο Ναό Αγίου Ελευθερίου Σταυρούπολης. Συγκινημένος έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία της Εκκλησίας και τη διάθεση του Μητροπολίτη του… Επιστρέφει τώρα στη χώρα του με την ελπίδα ότι θα τον βοηθήσουμε για την ανέγερση της πρώτης Ορθόδοξης Εκκλησία στη Κόστα Ρίκα. Ο νέος αυτός Ορθόδοξος Ιεραπόστολος και η καινούρια αυτή Ορθόδοξη Ιεραποστολή χρειάζονται τη βοήθειά μας…
Οι ιεραποστολικές προσπάθειες του πατρός Σίλα:
Ήδη βαπτίσθηκε Ορθόδοξη μία Κοσταρικανή ,που ονομάστηκε Αναστασία .Αυτή παντρεύτηκε Ορθόδοξο Έλληνα ,που διαμένει μόνιμα στην Κόστα Ρίκα.
Ένα σοβαρό πρόβλημα που προέκυψε είναι η πώληση ενός σχολείου για παιδιά με προβλήματα . Η πώληση γίνεται επειδή τα έξοδα λειτουργίας του σχολείου δεν καλύπτονται πλέον ούτε από το κράτος πλέον ούτε από κάποιον άλλο φορέα.
Το σχολείο αυτό, επισκεπτόταν τακτικά ο π.Σίλας και οι συνεργάτες ,προσπαθώντας να βοηθήσουν ποικιλοτρόπως την κατάσταση.
Συγκεκριμένα για το πρόβλημα αυτό ο π.Σίλας γράφει τα εξής.
«.. εδώ υπάρχει ένα σχολείο που πωλείται. Στο σχολείο αυτό οι δάσκαλοι έχουν 6 μήνες και δεν πληρώθηκαν αλλά επειδή βοηθανε κάποια παιδιά με ιδιαίτερα προβλήματα δεν σταματανε το έργο τους συνεχίζουν να τα βοηθανε αλλά έβαλαν αυτό το σχολείο προς πώληση γιατί δεν βγαίνουν τα έξοδα. Δεν ξέρω πόσο εφικτό να ήταν αν αναρτούσατε στην σελίδα «μας» (ιστοσελίδα ierapostol.i wordpress.com) αν μπορούν να «υιοθετήσουν» τα παιδιά αυτά με τον να στέλλουν κάποια χρήματα για το κάθε παιδί. Δεν ξέρω ακριβώς πως γίνεται αυτή η διαδικασία Παρακαλώ αν μπορείτε να με ενημερώσετε θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα…».
Προς το παρόν υπενθυμίζουμε ότι το ορθόδοξο ιεραποστολικό κλιμάκιο στην Κόστα Ρίκα έχει πολλά προβλήματα και χρειάζεται οπωσδήποτε την βοήθειά μας.
Οι πρώτες βαπτίσεις Ορθοδόξων Κοσταρικανών έλαβαν χώρα τον Απρίλιο του 2009.Τώρα γίνεται προσπάθεια να επανασυνδεθούν οι Έλληνες της Κόστα Ρίκα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, η κατήχηση Ορθόδοξων Κοσταρικανών, το κτίσιμο Ορθόδοξου ναού και ιεραποστολικού κέντρου από τον πρώτο Ορθόδοξο ιεραποστόλο π. Σίλα, του οποίου η χειροτονία έγινε στη Κύπρο και στη Κατερίνη . Με τη βοήθεια του Θεού να επεκταθεί η Ορθοδοξία και στα άλλα κράτη της Κεντρικής Αμερικής.
Στις 22 Απριλίου 2009 βαπτίστηκαν οι πρώτοι πέντε Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην Κόστα Ρίκα. Το μυστήριο τελέστηκε στη πόλη Γουάπιλες της επαρχίας Λιμόν στην Κόστα Ρίκα.
Ο πάτερ Σίλας χειροτονήθηκε Αρχιμανδρίτης στην Ιερά Μονή Αγίου Εφραίμ στην Κατερίνη, στις 10 Μαϊου 2009.
Η Ρωσική Εκκλησία στην Κόστα Ρίκα
Η κοινότητα της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κοίμησης της Παναγίας του Βλαντιμίρ στην Κόστα Ρίκα είναι μέρος της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Διασποράς.
Από την εποχή της ίδρυσης της κοινότητας κατά το έτος 1994 και μέχρι σήμερα, πάστορας και ιδρυτής του είναι ο πατέρας Ντάνιελ MacKenzie, ιερέας της εκκλησίας του Αγίου Βασιλείου στο Μαϊάμι των ΗΠΑ. Χάρη στον φιλεύσπλαχνο Θεό και τις ευλογίες του Σεβασμιοτάτου Γαβριήλ επισκόπου Μανχάταν, τον Απρίλιο του 2006, αγοράστηκε μια έκταση 2500 τετραγωνικών μέτρων σε μια ήσυχη γειτονιά του Coronado. Στα σχέδια της κατασκευής του ναού είναι να κτιστεί ένα κτίριο που θα στεγάσει τη βιβλιοθήκη, αίθουσα συνεδριάσεων και σχολείο για παιδιά και ενήλικες.
Με συμφωνία της Επισκοπικής Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας η εκκλησία θα είναι αφιερωμένη προς τιμήν της εικόνας της Παναγιάς της Κυράς του Βλαντιμίρ.
Επίλογος
Στην Κόστα-Ρίκα αυτή τη στιγμή χάρη στις προσπάθειες του πατρός Σίλα γίνεται ένα σπουδαίο ιεραποστολικό έργο. Η Ιερά Μητρόπολη Μεξικού καλείται να στηρίξει με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος αυτές τις προσπάθειες, ώστε η Ορθοδοξία να εδραιωθεί όχι μόνο στη χώρα αυτή αλλά και σε ολόκληρη την Κεντρική Αμερική.
Αξιόλογες είναι και οι προσπάθειες που καταβάλει και η Ρωσική Εκκλησία, αν και θα θέλαμε στο σημείο αυτό να επισημάνουμε την απουσία συνεργατικού πνεύματος μεταξύ των δύο Εκκλησιών. (Οικουμενικού πατριαρχείου και πατριαρχείου Μόσχας).
Αν πραγματικά θέλουμε η Ορθοδοξία να κηρυχτεί εις τα πέρατα της Οικουμένης, θα πρέπει όλες οι φωνές της Ορθοδοξίας να ενωθούν ανεξάρτητα απο την εθνικότητα του καθενός.