Το θαύμα του εκκλησιασμού...

Ξημέρωσε και σήμερα.. είναι Κυριακή…  Και λοιπόν; Λέει μέσα του «ο άνθρωπος της λογικής», στριφογυρίζει στο στρώμα του, ρουφώντας λίγες σταγόνες ύπνου ακόμα… Όμως αυτή η καμπάνα… δεν τον αφήνει στιγμή να ησυχάσει. Μα γιατί; Κι άλλες φορές χτυπούσε μα δεν τον ενοχλούσε.. σήμερα, γιατί; Ντύθηκε βιαστικά έκλεισε πίσω του την πόρτα… Η Θεία Λειτουργία είχε ήδη προχωρήσει μα δεν μπορούσε, δεν άντεχε να την παρακολουθήσει… Αυτός ο παπάς, η Αγία Τράπεζα, οι πιστοί, οι ψάλτες, όλα ακτινοβολούσαν… Κι αυτό το άρωμα που διαχέονταν σε όλη την Εκκλησία… Έπρεπε να φύγει, η καρδιά του άρχισε να χτυπάει γρήγορα, τα μάτια του δάκρυσαν επικίνδυνα σε σημείο που λίγο ακόμα και θα τον εξέθεταν... Τι του είχε συμβεί;

-«Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε»… Όχι δεν πήγε να κοινωνήσει, το σώμα του έμεινε εκεί ακουμπισμένο στο στασίδι… όμως η ψυχή του… έφυγε, εξήλθε από το σώμα του ήταν εκεί... περιφέρονταν γύρω, πάνω και μέσα στο Άγιο Ποτήριο…. Όταν αυτή είχε επιστρέψει στο σώμα ο παπάς έκανε απόλυση… Πήρε το αντίδωρο και έφυγε βιαστικά… Όμως η ψυχή του ήταν ακόμη εκεί… γύρω, πάνω, δεξιά, αριστερά, μέσα στο Άγιο Ποτήριο…