ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ

1 Οφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν.

Οφείλουμε  λέει, δεν κάνουμε χάρη. Τι οφείλουμε; «Να βατάζουμε τις ψυχές των αδυνάτων». Γιατί εσύ ενώ είσαι δυνατός, δεν βλάπτεσαι καθόλου με το να δείξεις συγκατάβαση στους αδυνάτους. Αντθέτως ο κίνδυνος βρίσκεται στον αδύνατο, στον οποίο μπορεί να του έρθουν χειρότερα κακά αν δεν βαστάζεται. Και δεν είπε να βαστάζουμε τους αδυνάτους, αλλά «τις αδυναμίες των αδυνάτων».

Έγινες δυνατός; Απόδψσε την αμοιβή στον Θεό που σ’ έκανε τέτοιο. Και θα την αποδώσεις, αν  διορθώσεις την ασθένεια του αρρώστου. Καθόσον κι εμείς ήμασταν ασθενείς, αλλά γίναμε δυνατοί από τη χάρη.

Και πως μπορεί να γίνει αυτό, άκου τα επόμενα:

 2 ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν·

Αυτό που λέει σημαίνει το εξής: Είσαι δυνατός; Ας γνωρίσει τη δύναμή σου ο ασθενής. Εκείνος ας μαθαίνει τη δύναμή σου, σ’ εκείνον ν’ αρέσεις. Και δεν είπε απλώς να αρέσεις, αλλά να αρέσεις για το καλό του. και όχι απλώς για το καλός του, αλλά «για την οικοδομή του». επομένως είτε είσαι πλούσιος, είτε έχεις εξουσία, να μη κάνεις εκείνα που αρέσουν στον εαυτό σου, αλλά στον φτωχό και σ’ εκείνον που έχει ανάγκη.

Και δεν το ζητά αυτό ο Απόστολος από τάδε ή τον τάδε, αλλά από τον καθένα, δηλαδή απ’ όλους.

Στη συνέχεια επειδή πρόσταξε κάτι μεγάλο και πρόσταξε ν’ αφήσουν τη δική τους τελειότητα για να διορθώσουν την αδυναμία του άλλου, πάλι τον Χριστό βάζει στη μέση λέγοντας:

3 καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν, Τι σημαίνει όμως «δεν ζήτησε εκείνα που ήταν αρεστά στον εαυτό του»; Ήταν δυνατόν σ’ αυτόν να μην ατιμασθεί, ήταν δυνατόν να μην πάθει όσα έπαθε, αλλά όμως δε θέλησε. Και έλαβε από πολλούς κακή δόξα επειδή θεωρήθηκε πως είναι ανίσχυρος. Γιατί του είπαν: «εάν είσαι Υιός του Θεού, κατέβα από το σταυρό» και «άλλους έσωσε, αλλά τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώσει» (Ματθ. 28,40)

ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ.

Αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: Δε συνέβηκε τίποτα καινούριο, τίποτα παράξενο. Γιατί εκείνοι που μελέτησαν να τον ατιμάζουν στην Παλαιά Διαθήκη, αυτοί οργίστηκαν πάρα πολύ και εναντίον του Υιού. Και αυτά γράφηκαν για να τον μιμούμαστε.

4 ὅσα γὰρ προεγράφη, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν.

Δηλαδή για να μην τη χάσουμε, γιατί ποικίλοι είναι οι αγώνες από μέσα και απ’ έξω για να δείξουμε υπομονή παίρνονατας ενίσχυση και παρηγοριά από τις Γραφές, για να μένουμε στην ελπίδα, ζώντας με υπομονή. Αυτά δηλαδή κατασκευάζουν το ένα το άλλο, η υπομονή την ελπίδα, η ελπίδα την υπομονή και αυτά τα δύο προέρχονται από τις Γραφές.

 5 ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν ᾿Ιησοῦν,

Αφού δηλαδή είπε τα δικά του, πρόσθεσε και το υπόδειγμα του Χριστού και τη μαρτυρία από τις Γραφές, για να δείξει ότι μαζί τις Γραφές και αυτός πάλι δίνει την υπομονή. Γιατί αυτό είναι απόδειξη αγάπης, εκείνο που φρονεί κανείς για τον εαυτό του, αυτό να φρονεί και για τον άλλο. Έπειτα πάλι για να δείξει ότι δεν ζητάει απλώς αγάπη, πρόσθεσε «κατά το υπόδειγμα του Χριστού».

6 ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.

Και δεν είπε απλώς με ένα στόμα, αλλά και «με μία ψυχή». Είδες πως ένωνε ολόκληρο το σώμα και πως έκλεισε το λόγο πάλι σε δοξολογία.;

7 διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ.

Πάλι το παράδειγμα από τον Χριστό, και το κέρδος ανέκφραστο, γιατί η ομοφωνία αυτή δοξάζει πάρα πολύ το Θεό. Επομένως κι αν ακόμη διαφωνείς με τον αδελφό σου, επειδή λυπάσαι γι’ αυτόν, αφού κατανοήσεις ότι δοξάζεις τον Κύριό σου, όταν σταματήσεις την οργή, αν όχι για τον αδελφό σου, τουλάχιστον γι’ αυτόακριβώς να συμφιλιωθείς ή καλύτερα πρώτα γι’ αυτό. Ας υπακούμε λοιπόν και ας είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας. Γιατί η προτροπή εδώ δεν απευθύνεται προς τους αδυνάτους, αλλά προς όλους. Κι αν ακόμη θέλει κανείς να χωριστεί από σένα, εσύ να μη χωρισθείς. Ούτε να πεις εκείνον τον ψυχρό λόγο «αν μ’αγαπάει, τον αγαπώ», γιατί τα λόγια αυτά είναι σατανικά και αρμόζουν μόνο σε μικρόψυχους.Αντιθέτως εσύ αν εκείνος δεν θέλει  να σ’ αγαπάει, τότε να δείχνεις μεγαλύτερη την αγάπη σου, για να τον προσελκύσεις. Καθόσον είναι μέλος και όταν το μέλος από κάποια ανάγκη χωρίζεται από το υπόλοιπο σώμα, κάνουμε τα πάντα για να το ενώσουμε πάλι και δείχνουμε τότε μεγαλύτερη φροντίδα.

 8 Λέγω δὲ Χριστὸν ᾿Ιησοῦν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆς ὑπὲρ ἀληθείας Θεοῦ, εἰς τὸ βεβαιῶσαι τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων,

Κι έτσι μ’ αυτά που λέει αποδεικνύει ότι οι εθνικοί οφείλουν περισσότερα στο Θεό. Εάν όμως οφείλουν περισσότερα, θα ήταν δίκαιο να βαστάζουν τους ασθενείς που προέρχονται από τους Ιουδαίους. Επειδή δηλαδή τους κατηγόρησε εκείνους πάρα πολύ, για να μη τους κάνει αυτό να υπερηφανευθούν, συγκρατεί πάλι την αλαζονεία τους, δείχνοντας ότι τα αγαθά δίνονται σ’ εκείνους από τις υποσχέσεις που δόθηκαν στους πατέρες τους, ενώ σ’ αυτούς που προέρχονται από τα έθνη δίνονται από ευσπλαχνία και φιλανθρωπία μόνο.

 9 τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν Θεόν, καθὼς γέγραπται·

Για να γίνει αυτό αντιληπτό αξίζει πάλι ν’ακούσεις τα λεγόμενα και να μάθεις το τι σημαίνει  «Ο Χριστός έγινε υπηρέτης της περιτομής, για να φανεί η αλήθεια του Θεού και να πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις που δόθηκαν στους πατέρες». Τι λοιπόν σημαίνει αυτό που λέχθηκε; Στον Αβραάμ είχε δοθεί υπόσχεση, που έλεγε: «σε σένα και σοτυς απογόνους σου θα δώσω τη χώρα και μ’ έναν από τους απογόνους σου θα ευλογηθούν όλα τα έθνη» (Γεν. 12,7  κ  22,18). Αλλά οι απόγονοι του Αβραάμ όλοι έγιναν ύστερα υπεύθυνοι για τιμωρία. Γιατί ο νόμος όταν τον παρέβαιναν προκαλούσε εναντίον τους οργή και τους στερούσε στο εξής εκείνη την υπόσχεση που δόθηκε στους πατέρες τους. Όταν λοιπόν ήρθε ο Υιός συνέπραξε με τον Πατέρα για ν’ αποδειχθούν αληθινές και να πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις εκείνες απαλλάσοντας απότ ην κατάρα του νόμου. Λέγοντας λοιπόν «διάκονος περιτομής», αυτό εννοεί, ότι δηλαδή αφού ήρθε και εκπλήρωσε όλο το νόμο και περιτμήθηκε και έγινε απόγονος του Αβραάμ, έλυσε την κατάρα, σταμάτησε την οργή του Θεού, έκανε στο εξής ικανούς εκείνους που επρόκειτο  να δεχθούν την υπόσχεση, αφού απαλλάχθηκαν μια για πάντα από την εχθρότητά τους προς το Θεό.

Επειδή λοιπόν εσύ παρέβηκες το νόμο, γι’ αυτό τον εκπλήρωσε Εκείνος όχι για να τον εκπληρώσεις εσύ, αλλά για να πργαμτοποιήσει σε σένα τις υποσχέσεις που δόθηκαν στους πατέρες σου, τις οποίες ο νόμος έκανε να φανούν ψεύτικες.

«Τα έθνη όμως να δοξάσουν το Θεό για την ευσπλαχνία του προς αυτά»: Αυτό που λέει λοιπόν σημαίνει το εξής: Οι προερχόμενοι από τους Ιουδαίους είχαν τουλάχιστον υποσχέσεις, έστω και αν ήταν ανάξιοι, εσύόμως ούτε αυτό δεν είχες, αλλά από φιλανθρωπία σώθηκες μόνο. Αν και βέβαια ούτε σ’ εκείνους θα γινόταν κάτι περισσότερο αν δεν ερχόταν ο Χριστός.

διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσι, Κύριε, καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ. 10 καὶ πάλιν λέγει· εὐφράνθητε ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. 11 καὶ πάλιν αἰνεῖτε τὸν Κύριον πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἐπαινέσατε αὐτὸν πάντες οἱ λαοί. 12 καὶ πάλιν ῾Ησαΐας λέγει· ἔσται ἡ ρίζα τοῦ ᾿Ιεσσαί, καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν· ἐπ᾿ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. 13 ῾Ο δὲ Θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν, εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει Πνεύματος ῾Αγίου.

Αίτιο όλων των αγαθών είναι το Άγιο Πνεύμα, αλλά πρέπει κι εμείς ν α εισφέρουμε τα δικά μας ώστε να μη ωρούμε μόνο παρηγοριά από τα δεινά, αλλά να χαιρόμαστε αφθονοπαρόχως προσελκύοντας έτσι και το Άγιο Πνεύμα.

Μας χρειάζεται λοιπόν η κιθάρα του Δαυίδ, για να ψάλλουμε  προς την ψυχή τις θείες επωδές και εκείνες που προέρχονται από εδώ και εκείνες που προέρχονται από αγαθές πράξεις, μας χρειάζονται οι προφήτες όπως ο Ησαῒας για να κατανοήσουμε για πόσο μεγάλα πράγματα έχουμε δημιουργηθεί και να κατανοήσουμε τα της δημιουργίας.

14 Πέπεισμαι δέ, ἀδελφοί μου, καὶ αὐτὸς ἐγὼ περὶ ὑμῶν, ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοί ἐστε ἀγαθωσύνης, πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως, δυνάμενοι καὶ ἀλλήλους νουθετεῖν.

Και δεν είπε άκουσα, αλλά «είμαι πεπεισμένος» ότι σεις είστε γεμάτοι καλοσύνη ώστε να μπορείτε νουθετείτε άλλους. Σαν να έλεγε ότι αυτά που είπα δεν τα συμβούλευσε σε σκληρούς ανθρώπους, ούτε σε μισανθρώπους.

Είστε λέει γεμάτοι από κάθε γνώση. Τι λοιπόν αν ήταν μεν φιλόστοργοι, αλλά δεν ήξερας πως πρέπει να μεταχειρίζονται εκείνους που αγαπούσαν;  Γι’ αυτό πρόσθεσε από κάθε γνώση, ώστε να μπορείτε να νουθετείτε άλλους.

15 τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμῖν, ἀδελφοί, ἀπὸ μέρους, ὡς ἐπαναμιμνήσκων ὑμᾶς,

Δείτε την ,ετριοφροσύνη του Παύλου, γιατί εδώ λέει σας έγραψα με περισσότερη τόλμη όχι για να σας διδάξω, ούτε να σας θυμίσω, αλλά για να «σας υπενθυμίσω», κατεβαίνοντας με αυτόν τον τρόπο από τον διδασκαλικό θρόνο μιλώντας τους όχι σαν δάσκαλος, αλλά σαν αδελφός, σαν ίσος προς ίσο. Πράγμα που κατεξοχήν είναι γνώρισμα του δασκάλου, το να ποικίλλει δηλαδή το λόγο προς ωφέλεια των ακροατών του.

 διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ

Σαν να έλεγε, δεν άρπαξα από μόνος μου την τιμή, αλλά ο Θεός με διέταξε, όχι γιατί με ξεχώρισε σαν άξιο, αλλά για να σας υπεθυνίσω α της ωφελείας. Μη λοιπόν οργίζεστε εναντίον μου, γιατί ο Θεός και όχι εγώ διατάζει.

16 εἰς τὸ εἶναί με λειτουργὸν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ ἔθνη, ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ,

Γιατί αυτή είναι η ιεροσύνη μου, το να κηρύττω και να αναγγέλλω το κήρυγμα, αυτή τη θυσία προσφέρω.

 ἵνα γένηται ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτος, ἡγιασμένη ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ. 17 ἔχω οὖν καύχησιν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τὰ πρὸς τὸν Θεόν·

Δηλαδή για να γίνουν δεκτές οι ψυχές των διδασκομένων. Γιατί ο Θεός με οδήγησε σ’ αυτότιμώνταςόχι εμένα τόσο, όσο φροντίζοντας για σας. Και πως άλλωστε θα μπορούσαν τα έθνη να γίνουν ευπρόσδεκτα; Με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, γιατί δε χρειάζεται μόνο πίστη αλλά και συμπεριφορά πνευματική, για να έχουμε το Πνεύμα που μας δόθηκε μια φορά. Γιατί τα δικά μας δεν είναι ξύλα και φωτιά, ούτε βωμός και μαχαίρι, αλλά είναι όλα πνευματικά.

Και επειδή τα γνωρίζετε όλα αυτά, δεν σας τα διδάσκω, αλλά πάλι σας τα υπενθυμίζω. Όπως δηλαδή ο ιερέας παραβρίσκεται στο θυσιαστήριο για να ανάβει τη φωτιά, έτσι κι εγώ σας τα λέω αυτά για να διεγείρω την προθυμία  σας. Και πρόσεχε δεν είπε για να γίνει ευπρόσδεκτη η προσφορά σας, αλλά των εθνών. Και όταν λέει των εθνών, εννοεί της οικουμένης.

 18 οὐ γὰρ τολμήσω λαλεῖν τι ὧν οὐ κατειργάσατο Χριστὸς δι᾿ ἐμοῦ εἰς ὑπακοὴν ἐθνῶν λόγῳ καὶ ἔργῳ,
19 ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων, ἐν δυνάμει Πνεύματος Θεοῦ, (Γιατί δε θα τολμήσω να πω, ότι υπάρχει κάτι, που να μην το έκανε ο Χριστός χρησιμοποιώντας εμένα σαν όργανό του για να μη φέρει σε υπακοή τα έθνη, με το λόγο και τα έργα, με τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού)

Βλέπεις πως βιάζεται να δείξει ότι όλα ανήκουν στο Θεό και τίποτα στον ευατό του; Και όταν λέει «με το λόγο και τα έργα, με τη δύναμη σημείων και θαυμάτων», αυτό εννοεί, δηλαδή τη διδασκαλία, τη φιλοσοφία για τη βασιλεία των ουρανών, την επίδειξη των έργων και της συμπεριφοράς, τους νεκρούς που ανασταίνονται, τους δαίμονες που διώκονται, τους τυφλούς που θεραπεύονται, τους χωλούν που πηδούν, τα άλλα θαύματα, που όλα τα έκανε το Άγιο Πνεύμα σε μας.

Έπειτα ακολουθεί η απόδειξη αυτών γι’ αυτό και πρόσθεσε:

ὥστε με ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ ᾿Ιλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ,

Μέτρα λοιπόν και πόλεις και χώρες και έθνη και λαούς, όχι μόνο εκείνους που βρίσκονταν κάτω από την κυριαρχία των βαρβάρων.

20 οὕτω δὲ φιλοτιμούμενον εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός, (Και έτσι αγωνίζομαι φιλότιμα να κηρύττω το ευαγγέλιο εκεί, όπου δεν κηρύχτηκε ο Χριστός)

Να πάλι άλλη υπερβολή, ότι όχι μόνο κήρυξε σε τόσο πολλούς το ευαγγέλιο και τους έπεισε, αλλά ότι ούτε πήγε σ’ εκείνους που το είχαν διδαχθεί. Τόσο πολύ απείχε από το να πηγαίνει σε ξένους μαθητές και να το κάνει αυτό εξαιτίας της δόξας, γιατί έτρεχε να διδάσκει αυτούς που δεν το είχαν ακούσει. Γιατί δεν είπε όπου δεν πίστεψαν, αλλά «όπου δεν κηρύχθηκε ο Χριστός», πράγμα που είναι σπουδαιότερο.

Και για ποιο λόγο αγωνιζόταν έτσι;

 ἵνα μὴ ἐπ᾿ ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ, (Για να μην οικοδομώ επάνω σε ξένο θεμέλιο)

Και τα λέει αυτά με σκοπό να δείξει ότι ο ίδιος είναι ξένος προς τη ματαιοδοξία, και να τους διδάσκει, ότι δεν τους έγραψε από επιθυμία δόξας και τιμής εκ μέρους αυτών, αλλά γιατί εκπλήρωνε υπηρεσία, έφερνε σε πέρας ιερουργία, επιθυμούσε πολύ τη σωτηρία τους. Και λέει ξένο το θεμέλιο των αποστόλων, όχι σε σχέση προςτην ποιότητα του προσώπου, ούτε σε σχέση προς τη φύση του κηρύγματος, αλλά σε σχέση προς την αιτιολογία του μισθού. Γιατί ο μισθός για εκείνα που είχαν κατορθωθεί απ’ άλλους ήταν ξένος γι’ αυτόν.

Έπειτα δείχνει και προφητεία να εκπληρώνεται λέγοντας:

21 ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ ὄψονται, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασι συνήσουσι. (καθώς είναι γραμμένο θα δουν εκείνοι στους οποίους δεν τον είχαν αναγγείλει και εκείνοι που δεν είχαν ακούσει γι’ αυτόν, θα εννοήσουν)

Βλέπεις ότι τρέχει εκεί όπου είναι περισσότερος ο κόπος, όπου είναι μεγαλύτερος ο ιδρώτας;

22 Διὸ καὶ ἐνεκοπτόμην τὰ πολλὰ τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς·

Πρόσεχε πως πάλι με όμοια με το προοίμιο υφαίνει το τέλος. Καθόσον και όταν άρχιζε την επιστολή έλεγε, «πολλές φορές είχα την πρόθεση να έρθω σε σας αλλά μέχρι σήμερα εμποδίστηκα» (Ρωμ. 1,13).

Εδώ όμως αναφέρει και την αιτία για την οποία εμποδίστηκε, και όχι μία φορά, αλλά δύο και πολλές άλλες.

 23 νυνὶ δὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖς κλίμασι τούτοις, ἐπιποθίαν δὲ ἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν, 24 ὡς ἐὰν πορεύωμαι εἰς τὴν Σπανίαν, ἐλεύσομαι πρὸς ὑμᾶς· ἐλπίζω γὰρ διαπορευόμενος θεάσασθαι ὑμᾶς καὶ ὑφ᾿ ὑμῶν προπεμφθῆναι ἐκεῖ, ἐὰν ὑμῶν πρῶτον ἀπὸ μέρους ἐμπλησθῶ. (Τώρα όμως, επειδή δεν έχω πια στα μέρη αυτά τόπο, από πολλά χρόνια επιθυμώ υπερβολικά να έρθω σ’ εσάς όταν θα πηγαίνω στην Ισπανία, ελπίζω περνώντας να σας δω και να με προπέμψετε προς τα εκεί, αφού πρώτα σας απολαύσω για λίγο καιρό)

Βλέπεις πως έδειξε ότι έγραφε και ερχόταν, και όχι επειδή επιθυμούσε δόξα; Και δεν θέλει να τους επισκεφθεί επειδή δεν έχει κάτι άλλο να κάνει, αλλά για να πραγματοποιήσει την επιθυμία που από παλιά είχε μέσα του. Και δεν θα περάσω βιαστικά από σας γιατί σας περιφρονώ, αλλά επειδή με πιέζει η ανάγκη. Γι’ αυτό και προσθέτει: «αφού πρώτα σας απολάυσω για λίγο καιρό». Γιατί κανείς χρόνος δεν μπορεί να με κάνει να σας χορτάσω, ούτε να μου προξενήσει κορεσμό της συναναστροφής σας. Και δεν είπε να σας δω, αλλά να σας απολαύσω, μιμούμενος λόγια γονέων.

25 νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰς ῾Ιερουσαλὴμ διακονῶν τοῖς ἁγίοις. 26 εὐδόκησαν γὰρ Μακεδονία καὶ ᾿Αχαΐα κοινωνίαν τινὰ ποιήσασθαι εἰς τοὺς πτωχοὺς τῶν ἁγίων τῶν ἐν ῾Ιερουσαλήμ. 27 εὐδόκησαν γὰρ καὶ ὀφειλέται αὐτῶν εἰσιν· (Τώρα όμως πηγαίνω στην Ιερουσαλήμ, εκτελώντας υπηρεσία προς τους εκεί Χριστιανούς. Γιατί η Μακεδονία και η Αχαῒα αποφάσισαν να κάνουν κάποια συνεισφορά για τους φτωχούς των Χριστιανών της Ιερουσαλήμ. Αποφάσισαν λοιπόν, και μάλιστα είναι χρεώστες σ’ αυτούς)

Φαίνεται μεν να εξηγεί την αιτίαγια την οποία αναβάλλει για τώρα το ταξίδι του, όμως παράλληλα επιδιώκει κάτι άλλο, το να προτρέψει δηλαδή αυτούς σε ελεημοσύνη και να τους κάνει περισσότερο δραστήριους. Γιατί αν δεν προσπαθούσε αυτό να επιτύχει, ήταν αρκετό να πει «πηγαίνω στα Ιεροσόλυμα», τώρα όμως προσθέτει και την αιτία του ταξιδιού του.  Και παρατείνει το λόγο του λέγοντας ότι είναι χρεώστες και ότι :

εἰ γὰρ τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη, ὀφείλουσι καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς. (εάν τα έθνη συμμερίστηκαν τα πνευματικά τους αγαθά, οφείλουν να τους συνδράμουν και στα υλικά αγαθά)

Γι’ αυτό και αξίζει να θαυμάσουμε πάρα πολύ τη σοφία του Παύλου, επειδή επινόησε τον τρόπο της συμβουλής, γιατί έτσι θα τον ανεχόταν περισσότερο παρά να το έλεγε σαν παραίνεση. Καθόσον θα φαίνονταν ότι περιφρονούνται.

 28 τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας, καὶ σφραγισάμενος αὐτοῖς τὸν καρπόν τοῦτον, (Αφού λοιπόν εκτελέσω το έργο αυτό και αφού τους παραδώσω με ασφάλεια τον καρπό αυτόν)

Δηλαδή, αφού τον αποθέσω σαν σε βασιλικά θησαυροφυλάκια, σαν σε μέρος ασύλητο και ασφαλισμένο. Και δεν είπε ελεημοσύνη, αλλά πάλι «τον καρπό», για να δείξει ότι έχουν κέρδος εκείνοι που δίνουν.

ἀπελεύσομαι δι᾿ ὑμῶν εἰς τὴν Σπανίαν.

Πάλι θυμάται την Ισπανία, για να δείξει ακούραστο και μεγάλο ενδιαφέρον του για εκείνους.

 29 οἶδα δὲ ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν πληρώματι εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἐλεύσομαι. (Ξέρω άλλωστε ότι, όταν έρθω σ’ εσάς, θα έρθω με τον πλούτο της ευλογίας του Χριστού)

Τι σημαίνει «με τον πλούτο της ευλογίας»; Ή μιλάει για χρήματα ή για όλα γενικά τα κατορθώματα. Γιατί ευλογία, τις περισσότερς φορές, συνήθιζε να λέει την ελεημοσύνη. Επειδή όμως εδώ πρόσθεσε «του ευαγγελίου», γι’ αυτό λέμε ότι αυτό δεν το είπε μόνο για τα χρήματα, αλλά και όλα τα άλλα. Σαν να έλεγε, ξέρω όμως ότι, όταν έρθω, θα δω πως ευδοκιμείτε σε όλα και πως καυχιέστε για τα αγαθά και πως είστε άξιοι για άπειρους επαίνους που είναι σύμφωνοι με το ευαγγέλιο. Και αυτό είναι θαυμαστό είδος συμβουλής, το να επαινεί δηλαδή αυτούς πριν από την πραγματοποίηση της πράξεως. Γιατί, όταν αποφεύγει να κάνει αυτό στη θέση της παραινέσεως, έρχεται σ’ αυτόν τον τρόπο της διορθώσεως.

30 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Πνεύματος,

Πάλι εδώ τον Χριστό και το Άγιο Πνεύμα προβάλλει και δε μνημονεύει καθόλου τον Πατέρα. Τα είπα αυτά, ώστε όταν τον δεις να μνημονεύει τον Πατέρα και τον Υιό ή μόνο τον Πατέρα, να μην απορρίπτεις ούτε τον Υιό, ούτε το Πνεύμα.  Και δεν είπε του Πνεύματος, αλλά «της αγάπης του Πνεύματος».

Πες μου όμως , τι είναι αυτό για το οποίο παρακαλείς;

συναγωνίσασθαί μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεόν, 31 ἵνα ρυσθῶ ἀπὸ τῶν ἀπειθούντων ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ (Ν’ αγωνιστείτε μαζί μου με προσευχές προς το Θεό για μένα, γι να γλυτώσω από τους απειθείς της Ιουδαίας)

Επομένως μεγάλος αγώνας ήταν μπροστά του, γι’ αυτό και ζητεί τις προσευχές τους. Και δεν είπε για να μη συγκρουστώ, αλλά «για να γλυτώσω», όπως ο Χριστός διέταξε να προσευχόμαστε για να μη πέσουμε σε πειρασμό.

Απ’ αυτό όμως επιδίωκε και άλλο πράγμα, το να δείξει ότι δικαίως ανέλαβε το να υπηρετήσει τους χριστιανούς, εφόσον ήταν τόσοι πολλοί οι απειθείς, ώστε και να προσεύχονται για να γλυτώσουν απ’ αυτούς. Γιατί αυτοί που βρίσκονταν ανάμεσα σε τόσους εχθρούς, επρόκειτο να καταστραφούν και από πείνα. Γι’ αυτό από ανάγκη τους μετέφερε αγαθά από άλλο τόπο.

 καὶ ἵνα ἡ διακονία μου ἡ εἰς ῾Ιερουσαλὴμ εὐπρόσδεκτος γένηται τοῖς ἁγίοις,

Δηλαδή για να γίνει δεκτή η θυσία μου, για να δεχτούν με προθυμία την προσφορά. Βλέπεις πως πάλι εξύψωσε την αξία εκείνω που λαμβάνουν, εφόσον χρειάζεται προσευχές από τόσο πολύ λαό για να δεχτούν τα αποστελλόμενα; Απ’ αυτό όμως αποδεικνύει και κάτι άλλο, ότι δεν είναι αρκετό το να δώσουμε ελεημοσύνη για να τη δεχτούν. Γιατί όταν κανείς προσφέρει αναγκαστικά, όταν προσφέρει από αδικία, όταν προσφέρει προσβλέποντας στην ματαιοδοξία, καταστρέφεται ο καρπός.

32 ἵνα ἐν χαρᾷ ἔλθω πρὸς ὑμᾶς διὰ θελήματος Θεοῦ καὶ συναναπαύσωμαι ὑμῖν.

Γι’ αυτό λοιπόν βιάζομαι και εύχομαι να γλυτώσω από εκεί, για να σας δω γρήγορα και να σας δω με χαρά, χωρός να φέρνω από κει καμμία λύπη. «Και να αναπαυθώ μαζί σας».  Πω πω  πόση ταπεινοφροσύνη! Γιατί δεν είπε για να σας διδάξω και να σας κατηχήσω, αλλά ν’ αναπαυθώ μαζί σας. Και το είπε αυτό για να τους κάνει χάρη και μ’ αυτό να τους κάνει περισσότερο πρόθυμους, με το να τους κάνει συμμετόχους στα βραβεία και με το να του δείχνει πως και αυτοί αγωνίζονται και κοπιάζουν.

Στη συνέχεια, πράγμα που πάντοτε συνηθίζει να κάνει, προσθέτει και την ευχή μετά την παραίνεση λέγοντας:

 33 ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.