ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

1.1 Παῦλος, ἀπόστολος ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός,

Γιατί αναφέρει εδώ τον Τιμόθεο; Γιατί τον αναφέρει στην πρώτη επιστολή και τους παρήγγειλε «εάν έρθει ο Τιμόθεος προσέξτε να είναι χωρίς φόβο όσο καιρό μείνει μαζί σας».

 τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ

Πάλι τους ονομάζει εκκλησία συννενόνοντας και συνδέοντας όλους σε ένα.

σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ τῇ ᾿Αχαΐᾳ·

και ονομάζει αγίους αυτούς επειδή είναι μέλη της εκκλησίας, ενώ οι ακάθαρτοι είναι έξω απ’ αυτήν.

 1.2 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. 1.3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως,

και εδώ υποννοεί την παρουσία μεγάλων κινδύνων αλλά την απαλλαγή απ’ αυτούς γιατί ο Χριστός ως πατήρ των οικτιρμών και πάσης παρακλήσεως θα τους προστατέψει. Και δεν είπε «ο Θεός που δεν μας αφήνει να θλιβόμαστε», αλλά «εκείνος που μας παρηγορεί όταν θλιβόμαστε». Και αυτό ο Θεός δεν το κάνει μία ή δύο φορές, αλλά κάθε φορά.

 1.4 ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐν πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν, εἰς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ·

Αλλά η δική μας παρηγοριά στην ουσία είναι παρηγοριά και των άλλων. Γιατί ο ένας ενισχύει τον άλλο στις θλίψεις.

1.5 ὅτι καθὼς περισσεύει τὰ παθήματα  τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς, οὕτω διὰ Χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησις ἡμῶν.

Γιατί τι υπάρχει πιο ευχάριστο από το να γίνομαι κοινωνός του Χριστού και να παθαίνω γι’ Αυτόν; Οπότε η παρηγοριά η οποία προκύπτει είναι άκρως ανώτερη από τις επίγειες θλίψεις.

«Περισσεύουν τα παθήματα» λέει, και συμπληρώνει «καθώς αυξάνει η συμμετοχή μας στα παθήματα του Χριστού», δηλαδή υπομένουμε όχι μονο εκείνα, αλλά περισσότερα κι  απ’ αυτά. Γιατί δεν πάθαμε μόνο όσα επάθε Εκείνος, αλλά περισσότερα ακόμα.

Αλλά μη βιάζεσαι να κρίνεις τον λόγο του Παύλου, διότι αλλού λέει «τώρα χαίρομαι για όσα παθαίνω για χάρη σας και συμπληρώνω στο σώμα μου εκείνο που λείπει απ’ τα παθήματα του Χριστού» (κολ. 1,24)

Και γιατί άλλωστε απορείς κα σκανδαλίζεσαι; Μήπως οι μαθητές του Χριστού δεν έκαναν μεγαλύτερα θαύματα απ’ αυτά που ο Κύριος έκανε; Γιατί λέγει: εκείνος που πιστεύει σε μένα θα κάνει μεγαλύτερα απ’ αυτά (Ιω. 14,12). Διότι το παν δεν είναι εκείνοι αλλά Αυτός που ενεργεί μέσα απ’ αυτούς.

Και επειδή ο Παύλος αντιλήφθηκε πόσο μεγάλο λόγο είπε γι’ αυτό και συμπληρώνει λέγοντας, «έτσι αυξάνει και πεισσεύει η παρηγοριά μας».

Κανείς λοιπόν δεν στέκεται δίπλα στον Χριστό κάνοντας τρυφηλή ζωή, αλλά εκείνος που αντιμετωπίζει θλίψεις και δοκιμασίες, αυτός βαδίζει τον στενό δρόμο. Άλλωστε «ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνει το κεφάλι του» (Ματθ. 8,20)

Τίποτα λοιπόν δεν είναι δυσάρεστο παρά μόνο το να έρθεις σε σύγκρουση με τον Θεό.

 1.6 εἴτε δὲ θλιβόμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας τῆς ἐνεργουμένης ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτων ὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν, εἴτε παρακαλούμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας, 1.7 καὶ ἡ ἐλπὶς ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν·εἰδότες ὅτι ὥσπερ κοινωνοί ἐστε τῶν παθημάτων, οὕτω καὶ τῆς παρακλήσεως.

Οσο περισσότερο πάσχουμε για σας, τόσο περισσότερο αυξάνονται σεσας οι αγαθές ελπίδες για την σωτηρία σας. Αλλα όμως είναι προφανές πως η σωτηρία σας δεν εξαρτάται μόνο από μας αλλά και απ΄πο την δική σας προσπάθεια. Τον δικό σας πνευματικό κόπο.

1.8 Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐβαρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν·

Δεν είναι αυτό καθόλου περιττό. Το να γνωρωρίσουν οι κορίνθιοι για τις θλίψεις που προέκυψαν στην Ασία. Γιατί έτσι τους κάνει συμμέτοχους της αποστολής. Και ήταν τόσο μεγάλος ο πειρασμός που υπερτερούσε των δυνάμεών τους ώστε να σβήσει και η ελπίδα για την επιβίωση.

 1.9 ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ᾿ ἑαυτοῖς, ἀλλ᾿ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς·

Κι αφού ήμασταν βέβαιοι ότι επρόκειτο να πεθάνουμε στραφήκαμε στον Θεό που ήταν η μοναδική ελπίδα της σωτηρίας μας. Και όλα αυτά έγιναν ώστε να μη στηρίζουμε την ελπίδα στον εαυτό μας αλλά μόνο στον Θεό.

 1.10 ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ ῥύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ῥύσεται, 1.11 συνυπουργούντων καὶ ὑμῶν ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει, ἵνα ἐκ πολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ἡμῶν.

Την σωτηρία από την απόγνωση την ονομάζει ανάσταση. Και όχι μία αλλά πολλές. Και στήριγμα θεωρεί τις προσευχές όλων θερμαίνοντας έτσι την μεταξύ τους αγάπη. Διότι αν εκείνος που υπερτερούσε απ’ όλους πνευματικά, λέει ότι σώθηκε χάρη στις προσευχές των άλλων, τότε τι θα έπρεπε να πουν οι λοιποί;

Και τι λέει τελικά εδώ ο Παύλος; «Αν βοηθήσετε κι εσείς με την προσευχή σας». Ώστε δεν έδωσε σ’ αυτούς το παν για να μη τους οδηγήσει στην αλαζονεία, ούτε όμως τους αποξένωσε από το κατόρθωμα.

1.12 ῾Η γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ, οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ᾿ ἐν χάριτι Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ, περισσοτέρως δὲ πρὸς ὑμᾶς

Τι ωραίο πράγμα είναι κανείς να έχει την συνείδησή του ήσυχη. Αυτό αποτελεί παρηγοριά και όχι μόνο παρηγοριά, αλλά και στεφάνι. Και πότε έχουμε την συνείδησή μας ήσυχη; Όταν δεν έχουμε μέσα μας τίποτα το δολερό, ούτε υποκρισία, ούτε ηρωνεία, ούτε κολακεία, ούτε επιβουλή, ούτε απάτη.

Δεν είναι καθόλου άξιο καυχήσεως να διαθέτει κανείς «κοσμική σοφία». Αλλά αληθινή σοφία είναι να συναναστρέφεται κανείς στον κόσμο με την χάρη του Θεού.

. 1.13 οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶ ἐπιγινώσκετε, ἐλπίζω δὲ ὅτι καὶ ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε,

Τα έργα μας λέει ο Παύλος συμβαδίζουν με τα γραφόμενα στις επιστολές. Δηλαδή δεν σας λέμε άλλα και άλλα πράττουμε.

1.14 καθὼς καὶ ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ μέρους, ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμεν, καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ.

Εδώ καθιστά του κορινθίους μετόχους και κοινωνούς της δόξας των κατορθωμάτων του. Και με αυτό τον τρόπο σβήνει κάθε φθόνο εναντίον του. Διότι και όταν ευδοκιμείτε εσείς, κι εμείς δοξαζόμαστε και στεφανωνόμαστε. Κι έτσι καθιστά τους μαθητές ισότιμους με τον δάσκαλο.

 1.15  Καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει ἐβουλόμην πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν πρότερον, ἵνα δευτέραν χάριν ἔχητε,

Με ποια πεποίθηση; -Με την μεγάλη εμπιστοσύνη που έχω σε σας. Με την καύχησή μου για σας, με το ότι κι εγώ αποτελώ καύχηση για σας, με το ότι σας αγαπώ υπερβολικά και το ότι τίποτα το πονηρό δεν υπάρχει μέσα μου και η συνείδησή μου προς εσάς είναι καθαρή.

1.16 καὶ δι᾿ ὑμῶν διελθεῖν εἰς Μακεδονίαν, καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑφ᾿ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν.

Στην προηγούμενη επιστολή λέει το αντίθετο. Ότι δηλαδή ήθελε να περάσει πρώτα από την Μακεδονία και μετά σ’ αυτούς. Γιατί λοιπόν τώρα λέει τα αντίθετα; -Δεν λέει αντίθετα. Διότι λέει «ήθελα» «προσπαθούσα»

 1.17 τοῦτο οὖν βουλόμενος μήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην;

Για ποιο λόγο λοιπόν δεν ήρθα; Μήπως εξαιτίας της επιπολαιότητας, εξαιτία της ελαφρομυαλοσύνης;

 ἢ ἃ βουλεύομαι, κατὰ σάρκα βουλεύομαι, ἵνα ἦ παρ᾿ ἐμοὶ τὸ ναὶ  ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ;

Δηλαδή δεν είμαι τελικά εγώ κύριος της γνώμης μου. Σκέπτομαι μεν σαν άνθρωπος, αλλά τελικά το Άγιο Πνέυμα αποφασίζει για μένα. Δεν σκέπτομαι λοιπόν σαν κοσμικός άνθρωπος. Δεν εμένω δηλαδή στις δικές μου αποφάσεις διότι βρίσκομαι υπό την καθοδήγηση του Πνεύματος. Γι’ αυτό και δεν μπόρεσα να’ ρθω.αλλού θέλω να πάω και τελικά γι’ αλλού προστάζομαι.

 1.18 πιστὸς δὲ ὁ Θεὸς ὅτι ὁ λόγος ἡμῶν ὁ πρὸς ὑμᾶς οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ.

Πολύ σωστά διαλύει την αντίθεση που προκύπτει. Διότι ότι έγινε δεν έρχεται σε αντίθεση με το κήρυγμα, αλλά παρά μόνο με την οδοιπορία. Το κήρυγμα έμεινε αναλοίωτο. Μάρτυράς μου λέει ο Θεός.

 1.19 ὁ γὰρ τοῦ Θεοῦ υἱὸς ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ὁ ἐν ὑμῖν δι᾿ ἡμῶν κηρυχθείς, δι᾿ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου, οὐκ ἐγένετο ναὶ  καὶ οὔ, ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν·

Και αναφέρει την ομάδα των διδασκάλων κάνει αξιόπιστη την μαρτυρία. Αν και βέβαια κι αυτοί είναι μαθητές, αλλά τους συγκαταλέγει στους διδασκάλους. Και σας είπα όχι άλλα τη μία φορά και άλλα την άλλη, αλλά πάντα τα ίδια, δηλαδή το κήρυγμα παρέμεινε απαρασάλευτο. (πάντα ναι)

 1.20 ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι Θεοῦ, ἐν αὐτῷ τὸ ναὶ καὶ ἐν αὐτῷ τὸ ἀμήν, τῷ Θεῷ πρὸς δόξον δι᾿ ἡμῶν.

Τι σημαίνει «όλες οι υποσχέσεις του Θεού»; -Ανάσταση, Ανάληψη, αφθαρσία, αυτές οι υποσχέσεις μένουν αμετακίνητες.

Τι σημαίνει η φράση «εν αυτω το ναι και εν αυτώ το αμην»; -Φανερώνει εκείνο που θα γίνει οπωσδήποτε. Διότι αυτός που υπόσχεται δεν είναι αδύναμος άνθρωπος, αλλά ο ίδιος ο Θεός.

Και τι σημαίνει «προς δόξαν δι ημών»; - Πραγματοποιεί τις υποσχέσεις του ο Θεός με εμάς προς δόξα δική του. Και εφόσον οι υποσχέσεις πραγματοποιούνται προς δόξαν Θεού, τότε οπωσδήποτε θα ακολουθήσει και η σωτηρία μας.

 1.21 ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, 1.22 ὁ καί σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν.

Το παρελθόν επιβεβαιώνει την πραγματοποίηση των μελλοντικών. Και ονομάζει το Πνεύμα «αρραβώνα» ως υπόσχεση για να μας δώσει τα πάντα.

 1.23 ᾿Εγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον.

Τώρα τι συμβαίνει εδώ; Ή το Πνεύμα απαγόρευσε στον Παύλο να πάει στην Κόρινθο προβάλλοντας ως αιτία την λύπη γι’ αυτούς  ή ομιλεί για κάποια άλλη επίσκεψή του εκεί. Αλλά αυτό που μάλλον συμβαίνει εδώ είναι ότι ο Παύλος προβάλλοντας τα αντίθετα επιτυγχάνει την κατάρριψη φαιδρών υποψιών. Δηλαδή, ίσως οι κορίνθιοι  να νόμιζαν ότι τους μισούσε ο Παύλος εξαιτίας της συμπεριφοράς τους και γι’ αυτό δεν ήθελε να τους επισκεφθεί, εδώ όμως προβάλλε την λύπη και την συμπάθεια καταρρίπτοντας έτσι αυτήν την υποψία.

Και γιατί τους λυπάται; -Διότι αμάρτησαν και δεν θέλει να πάει από κοντά να εκδικάσει και να εξοργιστεί περισσότερο. Θέλει να τους δώσει τον χρόνο να μετανοήσουν.

Άλλωστε στο τέλος της επιστολής λέει «εάν ξανάρθω δεν θα σας λυπηθώ».

 1.24 οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν· τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε.

Δεν θέλω λοιπόν να σας λυπήσω κι έτσι να λυπηθώ κι εγώ, αλλά αντιθέτως όλα τα κάνουμε για τη δική σας τη χαρά και θέλουμε να συμμετέχουμε στη χαρά σας.

Κι επειδή σε σχέση με την πρώτη επιστολή έδειξαν κάποια μεταβολή τους ενθαρύνει λέγοντας «τη γαρ πίστει εστήκατε»