ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

3.1 ᾿Αρχόμεθα πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνειν; εἰ μὴ χρῄζομεν ὥς τινες συστατικῶν ἐπιστολῶν πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐξ ὑμῶν συστατικῶν;

Δεν χρειάζεται να μεγαλοφρονούμε, δεν χρειάζεται να συστήσουμε σε σας τον εαυτό μας,αλλά αν ήταν απαραίτητο αυτό, τότε αντί μίας επιστολής συστατικής εσάς θα παρουσιάζαμε. Η σφραγίδα της επιστολής μου εσείς είστε.

 3.2  ἡ ἐπιστολὴ ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε, ἐγγεγραμμένη ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων,

Η αρετή των μαθητών κοσμεί τον διδάσκαλο.

 3.3 φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ᾿ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις.

Όση διαφορά υπάρχει μεταξύ πνεύματος και μελάνης, και λίθινης πλάκας και σάρκινης, τόση είναι η διαφορά αυτών και εκείνων. Και επειδή είπε κάτι μεγάλο, αμέσως παρεμβάλλει τον εαυτό του λέγοντας: 3.4 Πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν διὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Θεόν.

3.5 οὐχ ὅτι ἱκανοί ἐσμεν ἀφ᾿ ἑαυτῶν λογίσασθαί τι ὡς ἐξ ἑαυτῶν, ἀλλ᾿ ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ,

Κι έτσι τα πάντα τα αποδίδει στον Χριστό.

 3.6 ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους καινῆς διαθήκης, οὐ γράμματος, ἀλλὰ πνεύματος· τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ.

Τι σημαίνει ικάνωσε; Μας έκανε δυνατούς και κατάλληλους. Για τι πράγμα; Να μεταφέρουν στον λαό τον πνευματικό νόμο ο οποιος είναι τώρα ανώτερος από τον νόμο των πλακών. Γιατί; Γιατί αυτός παρέχει πνεύμα όχι απλώς γράμματα. Κι έτσι εδώ κατακεραυνώνει αυτούς που κόμπαζαν για τα ιουδαικά συγγράμματα.

3.7 Εἰ δὲ ἡ διακονία τοῦ θανάτου ἐν γράμμασιν ἐντετυπωμένη ἐν λίθοις ἐγενήθη ἐν δόξῃ, ὥστε μὴ δύνασθαι ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραὴλ εἰς τὸ πρόσωπον Μωῡσέως διὰ τὴν δόξαν τοῦ προσώπου αὐτοῦ τὴν καταργουμένην,

Το γράμμα θανατώνει, τιμωρεί, το πνεύμα ζωοποιεί. Στο γράμμα εκείνος που έχει αμάρτημα τιμωρείται και θανατώνεται.ενώ στο πνεύμα λαμβάνει συγχώρηση, βαπτίζεται και γίνεται δίκαιος. Και αφού γίνεται δίκαιος ζει πλέον απαλλαγμένος από τον θάνατο της αμαρτίας.

Ας προσέξουμε: διακονία θανάτου ονομάζει τον γραπτό νόμο. Όμως και πάλι ας προσέξουμε. Ο νόμος τιμωρούσε το κακό δεν ωθούσε σ’ αυτό. Έτσι εμπόδιζε την διάπραξη της αμαρτίας.

Και κατόπιν εγκωμιάζει τον Μωυσή για την λαμπρότητα του προσώπου αυτού που μεταφέρει τις πλάκες. Η λαπρότητα αφορά το πρόσωπο του Μωυσή και όχι τις πλάκες. Γιατί οι ισραηλίτες δεν μπορούσαν να ατενίσουν όχι τις πλάκες, αλλά τον Μωυσή εξαιτίας της λαπρότητας της κεφαλής του.

 3.8 πῶς οὐχὶ μᾶλλον ἡ διακονία τοῦ πνεύματος ἔσται ἐν δόξῃ;

Το πνεύμα παρέχει τη ζωή, πράγμα ανώτερο και από τη ζωή.

3.9 εἰ γὰρ ἡ διακονία τῆς κατακρίσεως δόξα, πολλῷ μᾶλλον περισσεύει ἡ διακονία τῆς δικαιοσύνης ἐν δόξῃ.

Αν λοιπόν συγκρίνω την λαπρότητα του νόμου με αυτή του πνεύματος, τότε θα καταλήξω στο συμπέρασμα ότι η πρώτη δεν έχει καν λαμπρότητα.

 3.10 καὶ γὰρ οὐδὲ δεδόξασται τὸ δεδοξασμένον ἐν τούτῳ τῷ μέρει ἕνεκεν τῆς ὑπερβαλλούσης δόξης. 3.11 εἰ γὰρ τὸ καταργούμενον διὰ δόξης, πολλῷ μᾶλλον τὸ μένον ἐν δόξῃ. 3.12 ῎Εχοντες οὖν τοιαύτην ἐλπίδα πολλῇ παρρησίᾳ χρώμεθα,

Και επειδή λοιπόν άκουσαν οι ακροατές μεγάλα πράγματα μεταφέρει την ελπίδα στην μέλλουσα ζωή. Δηλαδή ότι θα απολαύσουμε περισσότερα και μεγαλύτερα απ’ αυτά που είδε και έζησε ο Μωυσής.

 3.13 καὶ οὐ καθάπερ Μωῡσῆς ἐτίθει κάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραὴλ εἰς τὸ τέλος τοῦ καταργουμένου.

Δεν χρειάζεται να καλυπτόμαστε εμείς όπως έκανε ο Μωυσής, γιατί εσείς έχετε την δύναμη να αντικρύσετε την λαπρότητα από την οποία περιβαλλόμαστε. Αν και αυτή η δόξα είναι μεγαλύερη από κείνη.

 3.14 ἀλλ᾿ ἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτῶν. ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον τὸ αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς διαθήκης μένει, μὴ ἀνακαλυπτόμενον ὅτι ἐν Χριστῷ καταργεῖται,

Το κάλυμμα της Παλαιάς Διαθήκης αφαιρέθηκε με τον ερχομό του Χριστού και την εισέλευση της Καινής Διαθήκης. Στην ουσία τι λέει εδώ; -Τι απορείτε λέει που δεν μπορείτε να δείτε την ακτινοβολία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος; Εδώ οι ισραηλίτες δεν μπόρεσαν να δουν την μικρότερη, δηλαδή την ακτινοβολία του Μωυσή. Δεν έφταιγε γι’ αυτό ου΄τε ο Μωυσής ούτε ο νόμος αλλά οι αδύναμοι πνευματικοί οφθαλμοί των ισραηλιτών. Και τι ταράσσεσθε τώρα που οι Ιουδαίοι δεν πιστεύουν στον Χριστό, αφού δεν πίστευαν τελικά ούτε στον νόμο. Γιατί τελικά η δόξα του νόμου, είναι η επιστροφή στον Χριστό. Βλέπεις ότι κι από δω μειώνει την αλαζονεία των Ιουδαίων; Διότι απ’ αυτά που φαίνεται πως πλεονεκτούν, δηλαδή από την ακτινοβολία του Μωθσή, φαίνεται η στην ουσία η αδυναμία τους.

Ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης καταργήθηκε από τον Χριστό. Αλλά πώς να το δουν αυτό εκείνοιπου δεν πίστεψαν στον Χριστό.

Και που το λέει αυτό ότι ο νόμος καταργήθηκε με τον Χριστό; Δεν το είπε μόνο, αλλά και με τα ίδια τα γεγονότα ο Χριστός αυτό το απέδειξε. Πως ; Με το ότι περιόρισε καταρχήν την λατρεία μόνο σε έναν ναό του οποίου την καταστροφή αυτού επέτρεψε. Γιατί διαφορετικά, ή δεν θα επέτρεπε την καταστροφή του ναού, ή θα επέτρεπε να συνεχιστούν οι θυσίες σε άλλο ναό. Αλλά δες ότι ο Χριστός κατήργησε και το Σάββατο και την περιτομή και όλα τα άλλα.

Ώστε λοιπόν όταν απομακρυνθείς από τον νόμο, τότε θα δεις καλά τον νόμο, όταν όμως κρατάς τον νόμο και δεν πιστεύεις στον Χριστό, τότε ούτε τον νόμο γνωρίζεις.

3.15 ἀλλ᾿ ἕως σήμερον, ἡνίκα ἀναγινώσκεται Μωῡσῆς, κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται·

Εξαιτίας της πνευματικής τους αδυναμίας και της σαρκικής γνώμης τους.

3.16 ἡνίκα δ᾿ ἂν ἐπιστρέψῃ πρὸς Κύριον,  περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα.

Να λοιπόν η πνευματική θεραπεία του προβλήματος. Η επιστροφή έγκειται στην απομάκρυνση από τον νόμο. Δεν το είπε ξεκάθαρα αλλά το υπαινίχθηκε αυτό ο Παύλος.

Προσέξτε: όταν μιλούσε με τον Θεό ο Μωυσής έβγαζε το κάλυμμα. Όταν όμως μιλούσε με τους Ιουδαίους το έβαζε. Αυτό ήταν εικόνα εκείνου που επρόκειτο να γίνει: Δηλαδή όταν επιστρέφουμε στον Κύριο τότε θα δούμε την λαμπρότητα του νόμου και γυμνό το πρόσωπο του νομοθέτη. Τότε θα βρεθούμε στη θέση του Μωϋσή.

 3.17 ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν· οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία.

Δεν είπε ο Κύριος είναι πνεύμα, αλλά ο Κύριος είναι το πνεύμα. Είναι μεγάλη η απόσταση των δύο.

 3.18 ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εὶκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος.

Εμείς πλέον δίχως κάλυμμα μπορούμε να γευόμαστε πνευματικές καταστάσεις ανώτερες απ’ αυτές που βίωσε ο Μωυσής. Όχι λόγο της δικής μας αξίας, αλλά χάριτι και ελέους του Θεού.