ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ

 1. Περὶ δὲ τῶν εἰδωλοθύτων, οἴδαμεν ὅτι πάντες γνῶσιν ἔχομεν. 2.  ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ. εἰ δέ τις δοκεῖ εἰδέναι τι, οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκε καθὼς δεῖ γνῶναι·

Για πιο πράγμα κατηγορεί εδώ ο Παύλος τους Κορινθίους; Για μεγάλο έγκλημα και μάλιστα αίτιο πολλών κακών. Οι Κορίνθιοι συμμετείχαν σε τράπεζες με ειδωλόθυτα συμμετέχοντας έτσι στο έγκλημα της ειδωλολατρίας, πιστεύονταν πως αυτό δεν μπορούσε να τους βλάψει. Το ότι όλοι όμως γμωρίζουμε αυτό δεν ωφελεί. Διότι η γνώση λέει μας γεμίζει υπερηφάνεια. Η αγάπη είναι αυτή που οικοδομεί. Ώστε όταν η γνώση δεν εμπεριέχει αγάπη, τότε είναι γεμάτη αλαζονεία. Αλλά ούτε η αγάπη χωρίς γνώση έχει ωφέλεια. Όμως εκείνος που έχει αγάπη θα εισπράξει σταδιακά και τη γνώση επειδή εφαρμόζει το σημαντικότερο. 

 3.   εἰ δέ τις ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, οὗτος ἔγνωσται ὑπ᾿ αὐτοῦ.

Έτσι είναι. Διότι δεν είμαστε εμείς αυτοί που γνωρίσαμε τον Θεό, αλλά Αυτός μας γνώρισε. Γι' αυτό έλεγε: "Δεν διαλέξατε εσείς εμένα, αλλά εγώ σας εξέλεξα". 

(Ιω 15,16)

4. Περὶ τῆς βρώσεως οὖν τῶν εἰδωλοθύτων οἴδαμεν ὅτι οὐδὲν εἴδωλον ἐν κόσμῳ, καὶ ὅτι οὐδεὶς Θεὸς ἕτερος εἰ μὴ εἷς.

Δύο πράγματα ο Παύλος προσπαθεί εδώ να πετύχει. Και να μην μετέχουν σε τράπεζες ειδωλόθυτων οι Κορίνθιοι και να πεισθούν ότι αυτά (τα ειδολόθυτα) δεν έχουν την δύναμη να τους βλάψουν. και πως το πετυχαίνει αυτό; Λέγοντας τα παρακάτω:

5. αὶ γὰρ εἴπερ εἰσὶ λεγόμενοι θεοὶ εἴτε ἐν οὐρανῷ εἴτε ἐπὶ τῆς γῆς, ὥσπερ εἰσὶ θεοὶ πολλοὶ καὶ κύριοι πολλοί,6. ἀλλ᾿ ἡμῖν εἷς Θεὸς ὁ πατήρ, ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, δι᾿ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς δι᾿ αὐτοῦ.

Άρα αφού τα πάντα προέρχοται από τον Θεό Πατέρα, τότε δεν υπάρχουν άλλοι θεοί. 

7. Ἀλλ᾿ οὐκ ἐν πᾶσιν ἡ γνῶσις· τινὲς δὲ τῇ συνειδήσει τοῦ εἰδώλου ἕως ἄρτι ὡς εἰδωλόθυτον ἐσθίουσι, καὶ ἡ συνείδησις αὐτῶν ἀσθενὴς οὖσα μολύνεται.

Ποια γνώση δεν έχουν όλοι; Ή εδώ μιλά για τους εθνικούς που πιστεύουν στα είδωλα και δεν γνώριζαν τον αληθινό Θεό, ή μιλά προς τους ασθενέστερους στην πίστη χριστιανούς τους εξ εθνών που δεν γνώριζαν πως πρέπει να φυλάγονται απ' τα ειδωλόθυτα. Κι επειδή δεν έχουν στερεωθεί ακόμη στην πίστη, τρώγοντας απ' αυτά προσδίδουν σ΄αυτά κάποια αξία. 

8. βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα.

Όλη αυτή λοιπόν η ενέργεια είναι περιττή. Διότι τίποτα απ' αυτά δεν έχει την δύναμη ούτε να μας βλάψει, αλλά ούτε να μας ωφελήσει. Μπορεί όμως να σκανδαλίσει τον ασθενή στην πίστη αδελφό:

9.  βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν.

Και πρέπει κανείς να προσέξει διπλά. Διότι δεν πρόκειται μόνον περί ασθενούς στην πίστη, αλλά και περί αδελφού. 

10.ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν; 11. καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν.

Και αφού ο Χριστός για χάρη αυτού του ασθενούς αδελφού πέθανε, συ πως ανέχεσαι να τον σκανδαλίζεις; Και χάρη του φαγητού δέχεσαι να τον θαναντώνεις αυτόν πνευματικά; 

 12. οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε.

Και ολίγον προς ολίγον ανήγαγε τούτο το αμάρτημα στην κορυφή των αμαρτημάτων. Και δεν είπε τώρα εδώ "σκανδαλίζοντας", αλλά "πληγώνοντας" ώστε με την έμφαση της λέξεως να δείξει την ωμότητα. 

13. διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω.

Και αυτό είναι χαρακτηριστικό άριστου διδασκάλου. Και δεν θα αποφύγω μόνο τα ειδωλόθυτα, αλλά ακόμη και το επιτρεπτό, αν αυτό σκανδαλίζει τον αδελφό μου. Και δεν θα το αποφύγω για μία ή δύο μέρες, αλλά για όλη μου τη ζωή. 

Πως λοιπόν θα πούμε εμείς "εμένα τι με μέλει αν ο άλλος σκανδαλίζεται";