ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

Εδ1. Τολμᾷ τις ὑμῶν, πρᾶγμα ἔχων πρὸς τὸν ἕτερον, κρίνεσθαι ἐπὶ τῶν ἀδίκων καὶ οὐχὶ ἐπὶ τῶν ἁγίων;

Και τούτο είναι ανομία. Ναι πρέπει να καταφύγετε σε δικαστήριο. Αλλά όχι σε δικαστήριο εθνικών. Αν και γενικώς το καλύτερο είναι να μην καταφεύγετε σε δικαστήρια. Αλλά αυτό θα το πει αργότερα. Προς το παρόν ότι τουλάχιστον δεν πρέπει να καταφεύγετε δικαστήρια εθνικών. Δεν είπε σε διακστήρια απίστων, αλλά σε δικαστήρια εθνικών.

Που πηγαίνεις; Τι κάνεις άνθρωπε; Αναθέτεις στους άδικους την απονομή δικαιοσύνης;

6,2  οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἅγιοι τὸν κόσμον κρινοῦσι; 

Συ λοιπόν που επρόκειτο μετά από λίγο να κρίνεις εκείνους, πως ανέχεσαι τώρα να κρίνεσαι απ' αυτούς; 

καὶ εἰ ἐν ὑμῖν κρίνεται ὁ κόσμος, ἀνάξιοί ἐστε κριτηρίων ἐλαχίστων;

Δεν είπε από σας, αλλά με κριτήριο εσάς.

6,3          οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινοῦμεν; μήτι γε βιωτικά;

Με το "αγγέλους" εννοεί τους δαίμονες.

6,4          βιωτικὰ μὲν οὖν κριτήρια ἐὰν ἔχητε, τοὺς ἐξουθενημένους ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τούτους καθίζετε.

Κι αν όλοι είναι είναι μη σοφοί για να κρίνουν τις υποθέσεις σας, δεν πειράζει, αναθέστε αυτό στους πιο τιποτένιους. Είναι καλύτερο αυτό από τους εθνικούς. 

6,5          πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω. οὕτως οὐκ ἔνι ἐν ὑμῖν σοφὸς οὐδὲ εἷς ὃς δυνήσεται διακρῖναι ἀνὰ μέσον τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ,

Και είναι ντροπή σας που δεν υπάρχει ούτε ένας άξιος άνδρας ανάμεσά σας που να μπορεί να λύσει τις διαφορές σας.  Γιατί αυτό δεν εναί καθόλου δύσκολο λόγο της συγγένειας της πίστεώς σας. Πράγμα που συμβάλλει πολύ προς τη λύση της φιλονεικίας. 

6,6          ἀλλὰ ἀδελφὸς μετὰ ἀδελφοῦ κρίνεται, καὶ τοῦτο ἐπὶ ἀπίστων;

Είδες; Στην αρχή μεν τους είπε άδικου, ενώ  τώρα άπιστους. Γιατί; Για να τους κάνει να ντρέπονται για την καταφυγή τους σ' αυτούς. Καλύτερα λοιπόν σε ασύνετους να αναθέτουν τις υποθέσεις τους, παρά σε άπιστους. Διότι πως όταν μέσα στο σπίτι του ο καθένας λύνει τις οικογενειακές του υποθέσεις κατ' οίκον και δεν φωνάζει ξένους, έτσι είναι ντροπή και στους χριστιανούς να φωνάζουν εθνικούς  για κρίνουν τις υποθέσεις τους. 

6,7          ἤδη μὲν οὖν ὅλως ἥττημα ὑμῖν ἐστιν ὅτι κρίματα ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν. διατί οὐχὶ μᾶλλον ἀδικεῖσθε; διατί οὐχὶ μᾶλλον ἀποστερεῖσθε;6,8          ἀλλὰ ὑμεῖς ἀδικεῖτε καὶ ἀποστερεῖτε, καὶ ταῦτα ἀδελφούς;

κατ' αρχήν το ίδιο το γεγονός, ότι έχετε υποθέσεις μεταξύ σας, αποτελεί επιβαρυντικό στοιχείο και για τους δύο. Μη λέγεις λοιπόν ποιος σε αδίκησε, διότι σε καυακρίνω ήδη επειδή κατέφυγες στη δικαιοσύνη. Διότι αν είναι κατακριταίο το να μην υπομένεις την αδικία, πόσο μάλλον όταν εσύ αδικείς τους άλλους. 

6,9          ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται 6,10        οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι.

Το "μη πλανάσθε" αναφέρεται σε εκείνους που νομίζουν ότι ο Θεός δεν θα τιμωρήσει ποτέ κανέναν και τίποτα επειδή είναι φιλέσπλαχνος. Πως όμως τοποθετεί μαζί τον μέθυσο και τον κακολόγο με τους πόρνους και μοιχούς και τους θηλυπρεπείς; Τι θα απαντήσουμε; Ότι δεν είναι καθόλου μικρό το αμάρτημα της μέθης και της κακολογίας διότι και ο Χριστός καταδίκασε εκείνον που είπε τον αδελφό του "μωρό". Αλλά και οι Ιουδαίοι εξαιτίας της μέθης διέπραξαν άλλοτε τα μεγαλύτερα αμαρτήματα. Το αν τώρα θα έχουν διαφορά στο επίπεδο της κόλασης, αυτό δεν είναι της παρούσης. Πάντως όλοι αυτοί εκπίπτουν εκ της Βασιλείας του Θεού. 

Α Κορ. 6,11        καὶ ταῦτά τινες ἦτε· ἀλλὰ ἀπελούσασθε, ἀλλὰ ἡγιάσθητε, ἀλλὰ ἐδικαιώθητε ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ ἐν τῷ Πνεύματι τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Και είναι ντροπή μας διότι ο Θεός όχι μόνο μας συγχώρεσε, αλλά μας καθάρισε και μας αγίασε.Και όλο αυτό έγινε στο όνομα του Κυρίου Ιησού, και στο Πνεύμα του Θεού μας. Βλέπετε το μέγεθος της ευεργεσίας; Τι λοιπόν, θα συνεχίσουμε μετά απ' αυτά να καταφεύγουμε στα δικαστήρια των εθνικών; 

Ναι, αλλά θα έλεγε κανείς και τι γίνεται αν ένας χριστιανός διν κρίνει σωστά; -Υπό ποίους νόμους κρίνει ο χριστιανός; Υπό ποίος νόμους κρίνει ο εθνικός; Ο χριστιανός κατά τους νόμους του Θεού, ο εθνικός κατά τους νόμους των ανθρώπων. 

Άλλωστε αν προτιμήσεις να αδικηθείς, τότε μόνον νίκησες. Διότι πες μου. Ποιος τελικά νίκησε; Ο Ιώβ που τα έχασε όλα, ή ο διάβολος που τα αφαίρεσε όλα; 

Αλλά αυτός τελικά ήταν ο νικητής. Αυτός που τα έχασε όλα. 

Και πως θα μπορέσω να υπομείνω τόση αδικία θα πει κάποιος. -Αναβλέποντας στον ουρανό.Κι αφού το κάνεις αυτό, τότε έγινες όμοιος με Εκείνον που κάθεται στον ουρανό. Γιατί κι Εκείνος υβρίστηκε και χλευάστηκε και σταυρώθηκε. Αλλά τίποτα δεν ανταπόδωσε. 

Μα θα πει κάποιος "θα πεινάσω" αν χάσω τα πάντα. -Μη φοβάσαι την πείνα. Διότι τότε θα ομοιάσεις με τον Παύλο που πείνασε και δίψασε και είχε έλλειψη ρούχων. Κι εκείνος έπασχε για τον Θεό. Τότε κι εσύ να πάσχεις για τον Θεό. Γιατί Εκείνος που υποσχέθηκε την Βασιλεία των ουρανών, δεν θα μας αποστερήσει των βιοτικών αναγκών.

Δάκρυσε όχι γι' αυτόν που έχασε τα πάντα, αλλά γι' αυτόν που τα πήρε όλα. Γιατί ενώ αυτός έλαβε αγαθά, στέρησε τον εαυτό του από απερίγραπτα αγαθά.

Μην υποφέρεις με δυσφορία, αλλά να έυχεσαι υπέρ αυτού που σε αδίκησε.

12.Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος.

Εδώ δεν υπαισίσσεται του λαίμαργους, αλλά καταδικάζει με σφοδρότητα το πάθος της πορνείας γιατί αυτή προέρχεται από την κοιλιοδουλεία. Τι λέει λοιπόν; Μου επιτρέπεται να τρώω και να πίνω, αλλά δεν με συμφέρει να το κάνω αυτό με ασωτία.  Άρα, ναι μεν φάε, αλλά μείνε κύριος και όχι δούλος του φαγητού. 

  13.τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι·

Με την λέξη κοιλιά, εδώ εννοεί τη λαιμαργία. Το δε σώμα δεν είναι για την πορνεία, αλλά για τον Κύριο. Βεβαίως και η κοιλιά είναι σώμα, αλλά εδώ ο Παύλος χώρισε δύο ζεύγη, τα φαγητά και τη λαιμαργία, τα οποία ονόμασε κοιλιά και τον Χριστό και το σώμα. Τα φαγητά λοιπόν που εδώ σημαίνουν λαιμαργία δεν μας οδηγούν στον Χριστό, αλλά μας έλκουν προς αυτά. Αποτελούν λοιπόν θηριώδες πάθος και κάνουν τους ανθρώπους δούλους τους. 

Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν φταίει σε κάτι το σώμα. Γιατί το σώμα κατασκευάστηκε όχι για πορνεία, ουτε η κοιλιά για την λαιμαργία, αλλά για να ακολουθούν τον Κύριο. Ωστε ο Κύριος ως κεφαλή να οδηγεί αυτά.

14. ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ.

Ο Θεός όμως θα καταργήσει τελικά και αυτήν (δεν εννοεί την κοιλιά αλλά την γαστριμαργία) και αυτά (δεν εννοεί τα φαγητά αλλά την γαστριμαργία)

Εάν λοιπόν το σώμα μας είναι μέλος του Χριστού και ο Χριστός αναστήθηκε, τότε το σώμα μας οποσδήποτε θα ακολουθήσει την Κεφαλή που είναι ο Χριστός.

Και αν ακούς ότι ο Πατέρας ανάεστησε τον Χριστό, μη θορυβείσαι, διότι ότι και όσα κάνει ο Πατέρας και ο Υιός τα κάνει.

Καν απιστείς για την ανάσταση των σωμάτων και λες, πως την ύλη που έλιωσε και έγινε στάχτη θα αναστήσει ο Θεός; Σκέψου κι όμως η ύλη είναι ορατή και την βλέπει ο ακοίμητος οφθαλμός του Θεού, βλέπει όμως και τα αόρατα, βλέπει και τις σκέψεις μας. Πως λοιπόν αν βλέπει και γνωρίζει πολύ καλά τα αόρατα δεν θα δει τα ορατά; Μη λοιπόν απιστείς για την ανάσταση διότι η σκέψη αυτή είναι διαβολική. Και είναι διαβολική διότι αυτός που δεν ενδιαφέρεται για την ανάσταση καταργεί τα έργα της αρετής, ενώ αντιθέτως αυτός που νοιάζεται για την ανάσταση, αυτός ευθύς εξ' αρχής για τα έργα της αρετής θα δείξει πολύ ενδιαφέρον.

Μη πλανάσθε. Δεν θα είχε δημιουργήσει τόσα πολλά ο Θεός, ενά δεν επρόκειτο να μας αναστήσει, δεν θα είχε εκτείνει τόσο πολύ τον ουρανό δεν θα είχε φτιάξει εδώ κάτω τη γη και αν αυτά έφτιαξε για τη παρούσα ζωή, φαντάσου τι θα κάνει για την μέλλουσα.

Σκέψου, οι ελέφαντες, τα δέντρα, τα ποτάμια κ.α χαίρονται την παρούσα ζωή για περισσότερο χρόνο. Ενώ ο δικός μας βίος είναι πολύ συντομότερος. Δηλαδή τι θα σκεφτείς; Οτι ο δούλος είναι ανώτερος από τον αφέντη; Όχι βέβαια, αλλά σκέψου πως ο Θεός από την αρχή θέλησε να σε κάνει αθάντο, αλλά εσύ δε θέλησες.Ο Αδάμ δεν είχε ανάγκη ούτε από ενδύματα, ούτε από στέγη, ούτε κανενός άλλου πράγματος, αλλά ομοίαζε με τους αγγέλους και ήταν πλήρης σοφίας. Αλλά ο Αδάμ δεν παρέμεινε σ' αυτήν την τιμιτική κατάσταση.

Και θα πει κάποιος. Τι; Επειδή εκείνος αμάρτησε εγώ θα τιμωρηθώ; Ναι μεν εξαιτίας εκείνου, αλλά κι εσύ αμάρτησες. Δεν διέπραξες μεν την ίδια αμαρτία μ' εκείνον, αλλά οπωσδήποτε διέπραξες άλλη. Και θα πεις ναι, όμως εκείνος δεν είχε θνητό σώμα, ενώ εγώ έχω. Ναι, αλλά εκείνος είχε αθάνατο σώμα και διέπραξε αμαρτία λαβάνοντας τον θάνατο ως τιμωρία. Άρα το θνητό σώμα δεν αποτελεί εμπόδιο για την αρετή. Και είναι σαφώς προτιμότερο που τώρα έχεις θνητό σώμα, διότι αυτό πλέον διαλύεται ώστε αυτό από μόνο του ως γεγονός να  σε οδηγήσει σε σωφροσύνη, ενώ αν είχες αθάνατο σώμα, τότε τα αμαρτήματα θα γίνονταν ίσως μονιμότερα (δίχως μετάνοια). 

Η θνητότητα λοιπόν δεν είναι αιτία της αμαρτίας, αλλά η ρίζα των κακών είναι η πονηρή προαίρεση. Άλλωστε το ότι οι δαίμονες δεν έχουν σώμα δεν ωφελήθηκαν καθόλου απ' αυτό. 

Αν θέλουμε λοιπόν, το σώμα μας είναι άριστος χαλινός που συγκρατεί τα σκιρτήματα της ψυχής και εμποδίζει την αλαζονεία.

15.οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο. 

Εδώ απευθύνεται όχι προς τον πόρνο, αλλά προς τους άλλους που δεν έχουν πορνεύσει. Και αναφερόμενος σ' αυτούς κάνοντας αναφορά τον πόρνο, προσπαθεί να τους συγκρατήσει από την πτώση.

Δηλαδή τι να κάνω; Να πάρω τα μέλη του Χριστού και να τα κάνει μέλη πόρνης; Και δεν είπε θα τα συνδέσω με την πόρνη, αλλά θα τα κάνω μέλη πόρνης, πράγμα που είναι φρικαλέο. 

16. ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· 

Και από που φαίνεται αυτό; Από το γεγονός ότι η συνουσία τους κάνει ένα σώμα. Κάθε άλλο αμάρτημα που θα κάνει ο άνθρωπος είναι έξω από το σώμα του. Ενώ η πορνεία γίνεται στο ίδιο το σώμα του. Ο δολοφόνος δεν μολύνει το χέρι του; Το ίδιο και άρπαγας; Ο πόρνος όμως μολύνει όλο το σώμα του.

17,18,19,20. ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι.φεύγετε τὴν πορνείαν. πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει.ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ.

Όλα μας λοιπόν ανήκουν στον Κύριο και το σώμα, και η ψυχή και το πνεύμα. Και δεν είναι όλα του Θεού επειδή μόνο τα δημιούργησε, αλλά επειδή όταν τα απωλέσαμε, πάλι για δεύτερη φορά Εκείνος τα κέρδισε ως τίμημα το Αίμα του Υιού Του. Αν λοιπόν το σώμα σας είναι ξένο και δεν σαν ανήκει, τότε δεν έχετε εξουσία να προσβάλλετε ξένο σώμα, όταν μάλιστα αυτό ανήκει στον Κύριο. Να σέβεσαι λοιπόν Αυτόν που κατοικεί εντός σου δηλ. τον Παράκλητο. Κι ενώ προηγουμένως τα μέλη σου είχαν καταντήσει μέλη πόρνης, τώρα είναι μέλη του Χριστού, οπότε είσαι δούλος Αυτού που σε ελευθέρωσε.