ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ
12.1 Περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν, ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν. 12.2 Οἴδατε ὅτι ὅτε ἔθνη ἦτε πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂν ἤγεσθε ἀπαγόμενοι.
Τι δεν θέλει να αγνοούν οι Κορίνθιοι; Αυτά που τότε συνέβαιναν. Την γλωσσολαλία, τα θαύματα. Και τι είναι πνευματικό; - Ό,τι προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Η ανθρώπινη δύναμη από μόνη της δεν ενέχει τίποτα το πνευματικό. Γι’ αυτό λοιπόν τόσο καιρό που ακολουθούσατε τα είδωλα ήσασταν εκτός εαυτού και συρόσασταν απ’ την ειδωλολατρία σαν μανιακοί.
Δες τώρα τι έλεγε ο Πλάτωνας για τους μάντεις και το πώς αυτοί ήταν εκτός εαυτού: «Όπως αυτοί που δίδουν χρησμούς και οι μάντεις λέγουν μεν πολλά και καλά, αλλά δεν γνωρίζουν τίποτα απ’ όσα λέγουν».
Και πως έδιδαν χρησμούς τα άφωνα και άψυχα ξόανα; -Δια των δαιμόνων. Γι’ αυτό και λέει ότι τους έσερναν τα είδωλα.
Αντιθέτως προφήτες, παρότρυναν δεν σκότιζαν και φώτιζαν χωρίς να επιβάλλουν τίποτα σε κανέναν.
12.3 διὸ γνωρίζω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς ἐν πνεύματι θεοῦ λαλῶν λέγει, ᾽Ανάθεμα ᾽Ιησοῦς, καὶ οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν, Κύριος ᾽Ιησοῦς, εἰ μὴ ἐν πνεύματι ἁγίῳ.
Όταν λοιπόν δεις κάποιον που δεν λέει το όνομα του Ιησού ή ακόμα χειρότερα τον αναθεματίζει, γνώριζε ότι είναι μάντης.
12.4 Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσίν, τὸ δὲ αὐτὸ πνεῦμα·
Υπάρχουν βέβαια ποικιλίες χαρισμάτων, αλλά το Πνεύμα είναι το ίδιο. Και δεν είπε ποικιλίες θαυμάτων, αλλά χαρισμάτων. Και σε σένα και στον άλλον και στον Παύλο το Άγιο Πνεύμα δώρισε. Άρα δεν υπάρχει διαφορά στη δωρεά διότι το Πνεύμα είναι το ίδιο. Ώστε λοιπόν αν υπάρχει διαφορά στη δωρεά, δεν υπάρχει όμως διαφορά στον δωρητή.
12.5 καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσιν, καὶ ὁ αὐτὸς κύριος·
Και αναφέρει τώρα και τον Κύριο, για να αυξήσει ακόμη περισσότερο τη δωρεά. Και όταν λέει υπάρχουν διάφορες υπηρεσίες παρηγορεί ακόμη περισσότερο τον ακροατή διότι τώρα μιλά για υπηρεσίες και όχι για χαρίσματα. Γιατί η λέξη «υπηρεσία» δεικνύει κόπο και προσπάθεια. Άρα γιατί θλίβεσαι; Μήπως γιατί διέταξε κάποιον να κοπιάσει περισσότερο.
12.6 καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν, ὁ δὲ αὐτὸς θεός, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν.
Και τι είναι χάρισμα; Τι είναι ενέργεια; Διαφορά λέξεων μόνο, η ουσία παραμένει η ίδια.
12.7 ἑκάστῳ δὲ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον.
Φανέρωση Πνεύματος, εννοεί τα θαύματα, τα σημεία. Και στον μεν πιστό φανέρωση Αγίου Πνεύματος, είναι το βάπτισμα που φέρει ο χριστιανός, ενώ στον άπιστο τα σημεία.
12.8 ᾧ μὲν γὰρ διὰ τοῦ πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ πνεῦμα, 12.9 ἑτέρῳ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ πνεύματι, ἄλλῳ δὲ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ ἑνὶ πνεύματι, 12.10 ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ [δὲ] προφητεία, ἄλλῳ [δὲ] διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲ ἑρμηνεία γλωσσῶν· 12.11 πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται.
Βλέπεις πως παντού προσθέτει «το αυτό Πνεύμα»; Από την ίδια ρίζα, από την ίδια πηγή λαμβάνουν όλοι. Και έτσι εξομαλύνει αυτό που νομίζονταν ως ανωμαλία. Τι σημαίνει όμως αυτό που λέει, «να διακρίνει τα πνεύματα»; -Το να γνωρίζει κανείς ποιος είναι πνευματικός και ποιος δεν είναι πνευματικός, ποιος ο προφήτης και ποιος ο απατεώνας.
Αλλά εσύ να αρκείσαι και να χαίρεσαι για όσα έλαβες και να μη λυπάσαι για όσα δεν έλαβες. Διότι τα πάντα εναπόκεινται στην πρόνοια του Θεού. Και επιπλέον να ευγνωμονείς γιατί δεν έλβες περισσότερα από τη δύναμή σου.
12.12 Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστιν καὶ μέλη πολλὰ ἔχει, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος πολλὰ ὄντα ἕν ἐστιν σῶμα, οὕτως καὶ ὁ Χριστός·
Κι έτσι δείχνει ότι το ίδιο πράγμα είναι με ένα, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολλά. Και δεν είπε το αντίθετο, ότι είναι μεν πολλά, αλλά είναι ένα. Και το είπε αυτό διότι το κάθε μέλος ξεχωριστά δεν μπορεί από μόνο του να κάνει ένα σώμα. Έτσι απαιτείται η συνένωση όλων. Και δεν τα ξεχώρισε τα μέλη σε ανώτερα και κατώτερα.
12.13 καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε ᾽Ιουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καὶ πάντες ἓν πνεῦμα ἐποτίσθημεν.
Και εδώ μιλά για τελειότητα της ένωσης, διότι σ’ αυτήν συμπεριέλαβε ακόμα και τους ειδωλολάτρες, αφού και σ’ αυτούς αξίωσε τις ίδιες δωρεές
12.14 καὶ γὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν μέλος ἀλλὰ πολλά.
Και πως ποτιστήκαμε από το Άγιο Πνεύμα; -Δια του Αγίου Βαπτίσματος. Το ίδιο λοιπόν Πνεύμα έχουμε πιει όλοι.
12.15 ἐὰν εἴπῃ ὁ πούς, Ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος· 12.16 καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ οὖς, Ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμός, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος·
Και τα λέει αυτά για να καταλάβουμε ότι αν κάποιο μέλος υστερεί σε σχέση με κάποιο άλλο, αυτό δεν σημαίνει ότι παύει να είναι μέλος του σώματος. Μη λοιπόν πεις ότι εσύ δεν είσαι μέλος του σώματος γιατί είσαι κατώτερος. Διότι το κριτήριο για το αν ανήκει στο σώμα ή όχι είναι το αν παραμένει ενωμένο με τα άλλα μέλη του σώματος ή έχει αποκολληθεί.
12.17 εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμός, ποῦ ἡ ἀκοή; εἰ ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡ ὄσφρησις;
Και για να βγάλει από το μυαλό τους την έννοια της ανωτερότητας και κατωτερότητας, αναφέρει αυτό, για να αποδείξει ότι έτσι συνέφερε να γίνει. Διότι αυτή η διαφορετικότητα κάνει το σώμα.
12.18 νυνὶ δὲ ὁ θεὸς ἔθετο τὰ μέλη, ἓν ἕκαστον αὐτῶν, ἐν τῷ σώματι καθὼς ἠθέλησεν. 12.19 εἰ δὲ ἦν τὰ πάντα ἓν μέλος, ποῦ τὸ σῶμα;
Μην εξετάζεις την αιτία εσύ, ο Θεός προσδιόρισε τον καθένα όπως Εκείνος ήθελε. Διότι όπως συμφέρει, έτσι θέλει. Και εάν σε αυτό το σώμα δεν περιεργαζόμαστε την αξία κάθε μέλους, πολύ περισσότερο δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό με τα μέλη της εκκλησίας.
12.20 νῦν δὲ πολλὰ μὲν μέλη, ἓν δὲ σῶμα.
Κι έτσι εκβάλλει από πάνω τους τον ανταγωνισμό, αποδεικνύοντας έτσι την ισοτιμία των μελών.
(Φτωχός δεν είναι αυτός που δεν έχει, αλλά αυτός που τρέμει την φτώχεια –Χρυσόστομος-)
12.21 οὐ δύναται δὲ ὁ ὀφθαλμὸς εἰπεῖν τῇ χειρί, Χρείαν σου οὐκ ἔχω, ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ τοῖς ποσίν, Χρείαν ὑμῶν οὐκ ἔχω·
Και το μικρό χάρισμα δεν είναι καθόλου ασήμαντο, μάλλον δε πολύτιμο για την εκκλησία. Και δεν λέει «δεν λέει», αλλά «δεν μπορεί να πει».
12.22 ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τὰ δοκοῦντα μέλη τοῦ σώματος ἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαῖά ἐστιν, 12.23 καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότερα εἶναι τοῦ σώματος, τούτοις τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν, καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει,
Και καλώς είπε «αυτά που φαίνονται», δηλαδή αυτά που η θεωρεί η κοινή γνώμη, διότι δεν υπάρχει τίποτα άτιμο σε μας καθόσον είναι έργο του Θεού. Διότι τι μας φαίνεται ότι είναι λιγότερο άξιο τιμής από τα γεννητικά όργανα; Κι όμως τελικά αυτά απολαμβάνουν περισσότερης τιμής απ’ όλα, διότι κανείς δεν ανέχεται να τα δείξει γυμνά. Άλλωστε αυτά είναι απαραίτητα για την τεκνογονία.
12.24 τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει. ἀλλὰ ὁ θεὸς συνεκέρασεν τὸ σῶμα, τῷ ὑστερουμένῳ περισσοτέραν δοὺς τιμήν, 12.25 ἵνα μὴ ᾖ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσιν τὰ μέλη.
Και με ποιο τρόπο υστερεί ένα μέλος; -Κατά φύσιν. Και γιατί; -Για να μην υπάρχει διαίρεση στο σώμα. Ώστε να μην υπάρχει διαίρεση, όχι στα μέλη, αλλά στο σώμα.
12.26 καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη· εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη.
Μέσα στην τόση διαφορά μεταξύ των μελών, υπάρχει ένωση, στενή σύνδεση και κοινωνία. «Διότι και στην πτέρνα, αν συμβεί και μπει κάποιο αγκάθι, όλο το σώμα πονά και φροντίζει, και η ράχη λυγίζει, και η κοιλιά και οι μηροί συστέλλονται, και τα χέρα ωσάν ακόλουθοι και υπηρέτες, αφού πλησιάσουν βγάζουν το αγκάθι και η κεφαλή σκύπτει, και οι οφθαλμοί βλέπουν με πολλή φροντίδα.
Και πως χαίρονται όλα μαζί; -Στεφανώνεται η κεφαλή; Δοξάζεται όλος ο άνθρωπος. Ομιλεί το στόμα; -Γελούν και ευφραίνονται οι οφθαλμοί.
Έτσι γίνεται και στην εκκλησία. Αν υπάρχουν κάποιοι που τιμούνται, όλοι ωφελούνται από την καλή φήμη, διότι οι εχθροί δεν κάνουν διάκριση στους επαίνους, αλλά τους συνδέουν με όλους.
Εάν παρόλα αυτά θέλεις κι εσύ να γίνεις σαν κι αυτόν που τιμάται, δεν σε εμποδίζω το να γίνεις εφάμιλλος με εκείνον, όχι να καταβιβάσεις αυτόν για να αναβιβάσεις τον εαυτό σου. Αυτό είναι ζήλος καλός, το να μιμείσαι και να μη πολεμείς. Διότι ακόμη και ο δαίμονας δεν φθονεί τους άλλους δαίμονες, αλλά τους ανθρώπους.
Διότι πες μου: -Γιατί φθονείς; Επειδή έλαβε ο αδελφός σου πολλή χάρη; Από ποιον έλαβε; Δεν έλαβε από τον Θεό; Λοιπόν προς Εκείνον μεταβαίνει η έχθρα σου.
12.27 ῾Υμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.
Αφού λοιπόν ούτε καν το δικό μας σώμα δεν πρέπει να επαναστατεί, πόσο μάλλον το σώμα του Χριστού. Τι σημαίνει το «εκ μέρους»; -Αυτό που ανήκει σε σας και όσο είναι δυνατόν να οικοδομηθεί από σας.
Στην προκειμένη περίπτωση σώμα δεν είναι μόνον η εκκλησία της Κορίνθου, αλλά κάθε εκκλησία σε όλη την οικουμένη. Και σ’ αυτή την περίπτωση ταιριάζει το «εκ μέρους».
12.28 καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, ἔπειτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήμψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν.
Και αυτό που θεωρούσαν όλοι ως το σπουδαιότερο (το να μιλούν γλώσσες), αυτό τώρα τοποθετεί τελευταίο. Τι έθεσε πρώτο; -Τους Αποστόλους οι οποίοι διέθεταν όλα τα χαρίσματα.
Δεύτερον προφήτες: Διότι προφήτευαν. Ο Χριστός όμως είπε: «Όλοι οι προφήτες και ο νόμος, μέχρι του Ιωάννου προφήτευσαν». Εκεί ομιλεί για τους προφήτες που μίλησαν για Κείνον.
Τρίτον διδασκάλους: Και τους τοποθετεί μετά αυτούς, διότι οι διδάσκαλοι ομιλούν και δικά τους, ενώ οι προφήτες τα λένε όλα φωτιζόμενοι από το Άγιο Πνεύμα.
Έπειτα διακρίνει τα θαυματουργικά χαρίσματα από τις θαυματουργικές δυνάμεις. Η θαυματουργική δύναμη, είναι ανώτερη από το θαυματουργικό χάρισμα. Διότι αυτός που έχει δύναμη και τιμωρεί και θεραπεύει.
Τι είναι οι αντιλήψεις; -Το να βοηθά κανείς τους ασθενείς. Αυτό είναι χάρισμα; -Ναι και μάλιστα πολύ σπουδαίο.
12.29 μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; 12.30 μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσιν; μὴ πάντες διερμηνεύουσιν; 12.31 ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ μείζονα. Καὶ ἔτι καθ᾽ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι.
Έτσι δεν μπορούν όλοι να είναι όλα. Διότι αν ήταν όλοι ένα μέλος, πως θα υπήρχε σώμα; Κι έτσι δείχνει ότι και τα κατώτερα είναι πολύ επιθυμητά.
Να έχετε ζήλο προς τα ωφελιμότερα χαρίσματα. Και σας δεικνύω μία οδό υπέροχη με την οποία κατακτώνται όλα αυτά. Κι εδώ υπαινίχθηκε ότι αυτοί είναι υπαίτιοι που λαμβάνουν κατώτερα χαρίσματα και ότι έχουν την δυνατότητα να θέλουν να λάβουν ανώτερα.
Κι εδώ ανακόπτει απότομα τον λόγο, και δεν λέει ότι αυτή η οδός είναι η αγάπη για να αυξήσει την επιθυμία των ακροατών να ακούσουν περισσότερα.