ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ

13.1 ᾽Εὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.

Τι σημαίνει των ανθρώπων; -Των γλωσσών της οικουμένης. Και ούτε σ’ αυτήν την υπερβολή αρκέστηκε αλλά και θέτει και άλλη πολύ μεγαλύτερη, καθώς συνεχίζει και λέγει και των αγγέλων.

Τι σημαίνει χαλκός ηχών; - Ότι δεν είπε απλώς δεν είμαι τίποτα αλλά είμαι ήχος από άψυχο αντικείμενο. Και αυτός ο ήχος δεν χρησιμεύει σε τίποτα, αντιθέτως δε γίνεται και ενοχλητικός και βαρετός στους πολλούς. Βλέπεις πως αυτός που δεν έχει αγάπη ομοιάζει με αναίσθητο και άψυχο πράγμα;

Γλώσσα αγγέλων λέει όχι γιατί θεωρεί ότι οι άγγελοι έχουν σώμα, αλλά που λέει σημαίνει το εξής: Ότι ο νόμος των αγγέλων σημαίνει και επιτάσσει την μεταξύ τους αγάπη.

13.2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, κἂν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐθέν εἰμι.

Κι εδώ παρουσιάζει το χάρισμα της προφητείας και πάλι με υπερβολή λέγοντας, κι αν κατέχω πάσα τη γνώση. Ακολούθως παρουσιάζει την μητέρα όλων των χαρισμάτων που είναι η πίστη. Και δεν αρκέστηκε απλώς να την αναφέρει αλλά πρόσθεσε και αυτό που είπε ο Χριστός «ώστε να μετακινώ όρη»

 13.3 κἂν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυχήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.

Πω ,πω τι υπερβολή! Γιατί δεν είπε «και αν δώσω στους πτωχούς» ένα μέρος της περιουσίας μου, αλλά όλη την περιουσία. Και δεν είπε «αν πεθάνω», αλλά αν «καώ» και μάλιστα ζωντανός. Και πάλι όμως χωρίς αγάπη τίποτα δεν ωφελούμαι.

Και γιατί απορείς για την μη αξία των χαρισμάτων έναντι της αγάπης; Μήπως και ο Ιούδας θαύματα δεν έκανε; Τι ωφελήθηκε απ’ αυτό;

13.4 ῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται ἡ ἀγάπη, οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται,

Τι θέτει ως πρώτο συστατικό ο ζωγράφος της αγάπης; -Την μακροθυμία. Αυτή είναι η ρίζα όλης της ευσέβειας. Γι’ αυτό κάποιος σοφός έλεγε: «Ο μακρόθυμος άνθρωπος είναι πολύ συνετός, ενώ ο ολιγόψυχος πολύ ανόητος». Και λέγεται μακρόθυμος γιατί έχει μακριά μεγάλη ψυχή. Καθότι το μακρό λέγεται και μεγάλο.

Υπάρχουν όμως και πολλοί που χρησιμοποιούν την μακροθυμία προς το κακό. Γι’ αυτό και ο Παύλος τονίζει ότι αυτοί που έχουν αγάπη είναι «γεμάτοι από καλοσύνη». ‘Ετσι ώστε αυτοί που χρησιμοποιούν την μακροθυμία το κάνουν για να σβήσου τελείως κάθε οργή.

Αυτός που έχει αγάπη δεν είναι ζηλότυπος. Διότι είναι δυνατόν να είναι κανείς και μακρόθυμος και ζηλότυπος.

«Δεν καυχάται». Δηλαδή δεν είναι αυθάδης διότι καθιστά συνετό αυτόν που αγαπά και σοβαρό και ανώτερο άνθρωπο. Διότι όταν δεν υπάρχει θυμός στην ψυχή έχει εκριζωθεί κάθε αυθάδεια και αλαζονεία.

«Δεν είναι υπερήφανος». Διότι βλέπουμε πολλούς που να είναι υπερήφανοι όταν κατορθώνουν όλα τα ανωτέρω. Όταν δηλαδή δεν είναι ζηλότυποι, αυθάδεις, πονηροί, μικρόψυχοι.

Πρόσεχε όμως διότι ο μακρόθυμος δεν είναι πάντα ευμενής προς τους άλλους. Ή άλλοτε πάλι ο ευμενής και περιποιητικός προς τους άλλους το κάνει αυτό για να κερδίσει φήμη. Αλλά και αυτό το διορθώνει η αγάπη.

 13.5 οὐκ ἀσχημονεῖ, δηλαδή υπομένει με γενναιότητα την ντροπή αφού φυσικά ο  ίδιος αδυνατεί στο να ασχημονήσει ο ίδιος. Άλλωστε και ο Κύριος όσα ντροπιαστικά πράγματα και εξευτελισμούς υπέφερε, δεν τα θεώρησε όλα αυτά ντροπή αλλά δόξα.

 οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς,

Αφού λοιπόν είπε ότι δεν διαπράττει ασχήμιες, τώρα λέει και τον τρόπο .Ότι δεν ζητεί το συμφέρον της. Μη ζητάς λοιπόν το συμφέρον σου για να βρεις το συμφέρον σου. Διότι το συμφέρον του καθενός βρίσκεται στο συμφέρον του άλλου.

Και δες τώρα τα αγαθά που γεννιούνται απ’ αυτό: οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, και δεν είπε οργίζεται αλλά τελικά κυριαρχεί, αλλά ούτε καν το σκέφτεται. Κι αφού λοιπόν ούτε καν σκέφτεται το κακό, πως θα το διαπράξει;

13.6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, Δηλαδή δεν ευχαριστιέται μ’ αυτούς που υποφέρουν και όχι μόνο αυτό αλλά και πολύ μεγαλύτερο: συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· συνευχαριστιέται λέει μ’ αυτούς που ευημερούν.

13.7 πάντα στέγει, όλα τα ανέχεται. Ακόμη και ατιμώσεις, ακόμη και αυτόν τον θάνατο.

 πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Τι σημαίνει «όλα τα πιστεύει»; Δηλαδή όχι μόνο ελπίζει αλλά και πιστεύει από την πολλή αγάπη. Αλλά κι αν δεν συμβούν αυτά όπως τα ελπίζει, πάντα λέει υπομένει.

 13.8 ῾Η ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει. Δεν καταλύεται με κανέναν τρόπο η αγάπη ούτε καταργείται καθόσον υπομένει τα πάντα.

 εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται.

Αυτός που έχει κυριευθεί μία φορά από την αγάπη, έχει παραιτηθεί από την φιλονικία. Και θα παύσουν οι προφητείες και τα χαρίσματα διότι αυτά δόθηκαν για την εξάώση της πίστης και όχι για να φιλονικούμε.

Εκείνο που μας κάνει εντύπωση είναι αυτό που λέει: «και η γνώση θα καταργηθεί». Δηλαδή θα ζούμε στην άγνοια; -Κάθε άλλο. Διάβασε τώρα και παρακάτω:

 13.9 ἐκ μέρους γὰρ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν·

Άρα δεν καταργείται η γνώση, αλλά η μερική γνώση.

13.10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 13.11 ὅτε ἤμην νήπιος, ἐλάλουν ὡς νήπιος, ἐφρόνουν ὡς νήπιος, ἐλογιζόμην ὡς νήπιος· ὅτε γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 13.12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.

Άλλωστε και αυτή την μερική γνώση που τώρα έχεις, ο Θεός σου την έδωσε. Εάν λοιπόν ο Παύλος θεωρεί νήπιο στην γνώση του Θεού τον εαυτό του, πόσο μάλλον εμείς.

 13.13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

Διότι η πίστη και η ελπίδα όταν πραγματοποιηθούν αυτά που πιστεύθηκαν και ηλπίστηκαν παύουν, η αγάπη όμως παραμένει.