ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
1 Όλως ἀκούεται ἐν ὑμῖν πορνεία, καὶ τοιαύτη πορνεία, ἥτις οὐδὲ ἐν τοῖς ἔθνεσιν ὀνομάζεται, ὥστε γυναῖκά τινα τοῦ πατρὸς ἔχειν. 2 καὶ ὑμεῖς πεφυσιωμένοι ἐστέ, καὶ οὐχὶ μᾶλλον ἐπενθήσατε, ἵνα ἐξαρθῇ ἐκ μέσου ὑμῶν ὁ τὸ ἔργον τοῦτο ποιήσας! (Ακούγεται γενικώς ότι υπάρχει μεταξύ σας πορνεία, και μάλιστα τέτοια πορνεία, που δεν υπάρχει ούτε μεταξύ των εθνικών, ώστε κάποιος να έχει γυναίκα, την γυναίκα του πατρός του. Και όμως σεις είστε φουσκωμένοι από υπερηφάνεια και δεν πενθήσατε μάλλον, για να εκδιωχθεί από την εκκλησία σας εκείνος που έκανε αυτήν την πράξη)
Αυτή τη φόρα βάζει στην άκρη την επιείκεια και κατευθείαν πλήττει την πράξη, τονίζει δε και την συμμετοχή όλων εις το όνειδος του εγκλήματος. Όλων, γιατί κανείς δεν θα πει ότι ο τάδε διέπραξε πορνεία, αλλά θα πει ότι στην εκκλησία των Κορινθίων συνέβη το αμάρτημα. Και απευθύνεται σε όλους διότι κανείς από δαύτους δεν τον πληροφόρησε για το αμάρτημα αυτό, αλλά από άλλους το έμαθε.
Και για να τους πλήξει ακόμη περισσότερο, δεν είπε «μητριά», αλλά την «γυναίκα του πατρός του».
«Και όμως εσείς είστε φουσκωμένοι από υπερηφάνεια»: Όχι για το αμάρτημα, διότι αυτό θα έδειχνε έλλειψη στοιχειώδους λογικής, αλλά για την διδασκαλία, την οποία παρέλαβαν από κείνον.
Και τι έπρεπε να κάνουν; Να πενθήσουν, και κατόπιν να εκδιώξουν τον αμαρτωλό αυτόν από την Εκκλησία.
3 ἐγὼ μὲν γὰρ ὡς ἀπὼν τῷ σώματι, παρὼν δὲ τῷ πνεύματι,
Κοίταξε τον θυμό, δεν επιτρέπει ούτε να αναμείνουν την παρουσία του, ούτε να δεχτούν αυτόν και τότε να δέσουν τον αμαρτήσαντα, αλλά επείγεται να αναχαιτίσει το κακό ωσάν να επρόκειτο να απομακρύνει κάποια επιδημία προτού διαδοθεί στο υπόλοιπο σώμα. «Έλαβα λοιπόν την απόφαση σαν να ήμουν παρόν», μη μου προβάλλεται λοιπόν δικαιολογίες και χρονοτριβές, δεν πρέπει να γίνει τίποτα άλλο.
ἤδη κέκρικα ὡς παρὼν τὸν οὕτω τοῦτο κατεργασάμενον, 4 ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ συναχθέντων ὑμῶν καὶ τοῦ ἐμοῦ πνεύματος σὺν τῇ δυνάμει τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ 5 παραδοῦναι τὸν τοιοῦτον τῷ σατανᾷ εἰς ὄλεθρον τῆς σαρκός, ἵνα τὸ πνεῦμα σωθῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ.
«Εν τω ονόματι του Κυρίου συναχθέντων υμών» Δηλαδή, αφού σας συγκεντρώσει αυτό το όνομα, για το οποίο συγκεντρώνεστε «και το πνεύμα μου», θέτει εδώ επικεφαλή αυτών τον εαυτό του, να τον αποκόψουν τον αμαρτήσαντα και κανείς να μη τολμήσει να κρίνει αυτόν άξιο συγγνώμης, διότι θα γνωρίζει ότι ο Παύλος θα μάθει συμβάντα.
«Να παραδώσετε τον άνθρωπο αυτόν στον Σατανά προς καταστροφή της σαρκός του». Γιατί; Για να τιμωρηθεί με βασανιστική πληγή, ή άλλη νόσο και να παύσουν έτσι τα αμαρτήματα. Και τον παραδίδει στον Σατανά, διότι θέλει να τον στιγματίσει.
«Δια να σωθεί το πνεύμα του», δηλαδή η ψυχή, όχι ότι αυτή μόνον σώζεται, αλλά ότι αυτή θα γίνει η αιτία του να σωθεί κατόπιν και το σώμα μετέχοντας στη σωτηρία της ψυχής. Άρα και εδώ το κέρδος της τιμωρίας, είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο από την τιμωρία. Η τιμωρία λοιπόν εδώ, ουσιαστικά δεν είναι τιμωρία, αλλά πατρική φροντίδα.
6 Οὐ καλὸν τὸ καύχημα ὑμῶν. οὐκ οἴδατε ὅτι μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ;
Και εδώ δείχνει, ότι αυτοί στην ουσία δεν τον άφησαν τον αμαρτήσαντα να μετανοήσει με την αμέλειά τους. Και τώρα με την τιμωρία του, ταχέως και άλλοι που κάνουν τις ίδιες αμαρτίες θα συνετιστούν.
7 ἐκκαθάρατε οὖν τὴν παλαιὰν ζύμην, ἵνα ἦτε νέον φύραμα, καθώς ἐστε ἄζυμοι. καὶ γὰρ τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός·
Και παλαιά ζύμη, δεν είναι μόνο η πορνεία, αλλά κάθε αμαρτία. Και δεν είπε «καθαρίστε», αλλά «καθαρίστε εντελώς». Έτσι και ο Χριστός, ζύμη ονόμασε την διδασκαλία Του.
8 ὥστε ἑορτάζωμεν μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ᾿ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας.
«Εορτάζωμεν»: Δεν το είπε αυτό διότι πλησίαζε το Πάσχα ή κάποια άλλη εορτή, αλλά δείχνοντας ότι όλος ο χρόνος για τους χριστιανούς είναι καιρός εορτής, λόγο της αφθονίας των αγαθών που τους δόθηκαν.
9 ῎Εγραψα ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις, 10 καὶ οὐ πάντως τοῖς πόρνοις τοῦ κόσμου τούτου ἢ τοῖς πλεονέκταις ἢ ἅρπαξιν ἢ εἰδωλολάτραις· ἐπεὶ ὀφείλετε ἄρα ἐκ τοῦ κόσμου ἐξελθεῖν· 11 νῦν δὲ ἔγραψα ὑμῖν μὴ συναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος ἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ λοίδορος ἢ μέθυσος ἢ ἅρπαξ, τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν. (Σας έγραψα στην επιστολή να μην έχετε σχέσεις με πόρνους, και δεν εννοούσα γενικώς να μην έχετε σχέσεις με τους πόρνους του κόσμου τούτου, ή τους άρπαγες ή τους ειδωλολάτρες, διότι τότε, θα έπρεπε βεβαίως να φύγετε από τον κόσμο. Τώρα όμως σας έγραψα να μην έχετε σχέσεις με κάποιον, ο οποίος ονομάζεται αδελφός και είναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή μέθυσος ή υβριστής ή άρπαξ∙ με τέτοιον αδελφό ούτε να τρώτε μαζί)
Για να μη νομίσουν ότι δήθεν ως τέλειοι αυτοί θα πρέπει να μην συναναστρέφονται του πόρνους και επειδή αυτό ήταν αδύνατο να συμβεί ακόμη κι αν πάρα πολύ θα το ήθελαν, διότι θα έπρεπε να επιζητήσουν άλλη οικουμένη γι’ αυτό οριοθέτησε το πράγμα λέγοντας: «εάν κάποιος αδελφός είναι τέτοιος» οριοθετώντας το πράγμα στους χριστιανούς.
12 τί γάρ μοι καὶ τοὺς ἔξω κρίνειν; (Διότι ποια εξουσία έχω να κρίνω και τους έξω της πίστεως;)
Τι λοιπόν; Ο Παύλος δεν ενδιαφέρεται για τους εκτός της πίστεως; Ενδιαφέρεται μεν, αλλά έθετε νόμους σ’ αυτούς τότε μόνο, αφού δέχονταν το κήρυγμα και τους έκανε υπεύθυνους έναντι της διδασκαλίας του Χριστού. Όσο χρόνο λοιπόν αυτοί καταφρονούσαν την πίστη, ήταν περιττό να αναφέρει τις εντολές του Χριστού σε ανθρώπους οι οποίοι δεν γνώριζαν τον ίδιο τον Χριστό.
οὐχὶ τοὺς ἔσω ὑμεῖς κρίνετε; 13 τοὺς δὲ ἔξω ὁ Θεὸς κρίνει. καὶ ἐξαρεῖτε τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν.
Και επειδή είπε ότι δεν έχει εξουσία να κρίνει τους έξω της πίστεως, για να μη νομίσει κανείς ότι αυτούς τους αφήνει ατιμώρητους, προσδιορίζει άλλο δικαστήριο ακόμη πιο φοβερό.