ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ (Γ΄)
1 Επι τὸ αὐτὸ δὲ Πέτρος καὶ ᾿Ιωάννης ἀνέβαινον εἰς τὸ ἱερὸν ἐπὶ τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς τὴν ἐνάτην.
Παντού φαίνεται αυτοί μεταξύ τους να έχουν ομόνοια. Γιατί όμως ανέβηκαν στο ιερό; Ζούσαν μήπως ακόμη με τον Ιουδαϊκό τρόπο ζωής; -Όχι, αλλά το κάνουν αυτό για ωφέλεια. Διότι από τη μία με το θαύμα που θα ακολουθήσει αυτούς αποδεικνύει και από την άλλη τους άλλους προσελκύει.
2 καί τις ἀνὴρ χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων ἐβαστάζετο, ὃν ἐτίθουν καθ᾿ ἡμέραν πρὸς τὴν θύραν τοῦ ἱεροῦ τὴν λεγομένην ὡραίαν τοῦ αἰτεῖν ἐλεημοσύνην παρὰ τῶν εἰσπορευομένων εἰς τὸ ἱερόν· 3 ὃς ἰδὼν Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην μέλλοντας εἰσιέναι εἰς τὸ ἱερὸν ἠρώτα ἐλεημοσύνην.
4 ἀτενίσας δὲ Πέτρος εἰς αὐτὸν σὺν τῷ ᾿Ιωάννῃ εἶπε· βλέψον εἰς ἡμᾶς. 5 ὁ δὲ ἐπεῖχεν αὐτοῖς προσδοκῶν τι παρ᾿ αὐτῶν λαβεῖν. 6 εἶπε δὲ Πέτρος· ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι·
Δεν είπε «έχω να σου δώσω κάτι καλύτερο από χρυσό άργυρο», αλλά
ὃ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι· ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καὶ περιπάτει. 7 καὶ πιάσας αὐτὸν τῆς δεξιᾶς χειρὸς ἤγειρε· παραχρῆμα δὲ ἐστερεώθησαν αὐτοῦ αἱ βάσεις καὶ τὰ σφυρά, 8 καὶ ἐξαλλόμενος ἔστη καὶ περιεπάτει, καὶ εἰσῆλθε σὺν αὐτοῖς εἰς τὸ ἱερὸν περιπατῶν καὶ ἁλλόμενος καὶ αἰνῶν τὸν Θεόν.
Η εικόνα αυτή, το ότι τον έπιασε από το χέρι και τον σήκωσε είναι εικόνα που προσομοιάζει με την Ανάσταση. Και πρόσεχε ότι δεν δοξολογούσε εκείνους, αλλά τον Θεό.
Γιατί όμως αυτόν δεν τον οδήγησαν νωρίτερα στον Χριστό για να τον θεραπεύσει; -Μα ούτε και στους Αποστόλους τον οδήγησαν. Φαίνεται λοιπόν, πως αυτοί που τον υπηρετούσαν ήταν άπιστοι.
9 καὶ εἶδεν αὐτὸν πᾶς ὁ λαὸς περιπατοῦντα καὶ αἰνοῦντα τὸν Θεόν·
Ήταν λοιπόν γνωστός ο χωλός σε όλους τους Ιουδαίους, διότι αμέσως τον αναγνώρισαν μετά την θεραπεία του και δοξολογούσαν και εκείνοι τον Θεό. 10 ἐπεγίνωσκόν τε αὐτὸν ὅτι οὗτος ἦν ὁ πρὸς τὴν ἐλεημοσύνην καθήμενος ἐπὶ τῇ ὡραίᾳ πύλῃ τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἐπλήσθησαν θάμβους καὶ ἐκστάσεως ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι αὐτῷ. 11 Κρατοῦντος δὲ τοῦ ἰαθέντος χωλοῦ τὸν Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην συνέδραμε πρὸς αὐτοὺς πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ τῇ στοᾷ τῇ καλουμένῃ Σολομῶντος ἔκθαμβοι.
Από την αγάπη του προς τους Αποστόλους ο χωλός δεν ήθελε να τους αποχωριστεί, αλλά παρέμενε κοντά τους. Τριγύρω δε μαζεύτηκαν πλήθη, κάτι που έδωσε τη ευκαιρία στον Πέτρο να λάβει τον λόγο. Η ομιλία αυτή του Πέτρου και ομοιάζει και δεν ομοιάζει με την προηγούμενη. Στην προηγούμενη ομιλία δεν είχαν κάνει εκείνοι κάποιο θαύμα, ενώ εδώ ο θεραπευμένος ήταν ανάμεσά τους. Τότε μιλούσε ανάμεσα σε όλους τους Αποστόλους, τώρα βρίσκεται μόνος αυτός και ο Ιωάννης. Τότε τα πλήθη κατηγορούσαν τους Αποστόλους ως μεθυσμένους, τώρα όλοι θαυμάζουν και δοξολογούν τον Θεό. :12 ᾿Ιδὼν δὲ Πέτρος ἀπεκρίνατο πρὸς τὸν λαόν· ἄνδρες ᾿Ισραηλῖται, τί θαυμάζετε ἐπὶ τούτῳ, ἢ ἡμῖν τί ἀτενίζετε ὡς ἰδίᾳ δυνάμει ἢ εὐσεβείᾳ πεποιηκόσι τοῦ περιπατεῖν αὐτόν;
Τίποτα δεν ωφελεί και δεν εξυπηρετεί τόσο τους ακροατές, όσο το να μη λέγει τίποτα το σπουδαίο κάποιος για τον εαυτό του, αλλά και να αφαιρεί κάθε υποψία. Περισσότερο λοιπόν δόξασαν τους εαυτούς τους εφόσον κατεφρόνησαν την δόξα και έδειξαν ότι δεν ήταν ανθρώπινο, αλλά θείο το γεγονός του θαύματος.
13 ὁ Θεὸς ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακώβ, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν,
Πρόσεχε πως συνεχώς προωθεί τον εαυτό του στους προγόνους, για να μη φανεί ότι προωθεί κάποιο καινούριο δόγμα.
ἐδόξασε τὸν παῖδα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν· Πάλι ομιλεί με ταπείνωση, όπως και στο προοίμιο. Έπειτα καταπιάνεται με το τόλμημα και εξαίρει το γεγονός, αλλά δεν το συσκιάζει όπως πριν. Και το κάνει αυτό όχι για να τους απωθήσει, αλλά για να τους αποδείξει υπεύθυνους κι έτσι να τους προσελκύσει.
ὃν ὑμεῖς μὲν παρεδώκατε καὶ ἠρνήσασθε αὐτὸν κατὰ πρόσωπον Πιλάτου, κρίναντος ἐκείνου ἀπολύειν·
Δύο είναι οι κατηγορίες. Το ότι ο Πιλάτος ήθελε να Τον αφήσει ελεύθερο και ότι εσείς δεν θελήσατε, ενώ εκείνος θέλησε.
14 ὑμεῖς δὲ τὸν ἅγιον καὶ δίκαιον ἠρνήσασθε, καὶ ᾐτήσασθε ἄνδρα φονέα χαρισθῆναι ὑμῖν, 15 τὸν δὲ ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἀπεκτείνατε, ὃν ὁ Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, οὗ ἡμεῖς μάρτυρές ἐσμεν.
Σαν να έλεγε, αντί Αυτού τον ληστή ζητήσατε κι έτσι επιδεινώνει κατά πολύ την κατηγορία, όχι για να τους απογοητεύσει, αλλά για να πει για την Ανάσταση. Και μιλώντας για την Ανάσταση δεν καταφεύγει αυτή τη φορά στις προφητείες των προφητών, αλλά στην αξιόπιστη μαρτυρία αυτού του ιδίου και των Αποστόλων.
16 καὶ ἐπὶ τῇ πίστει τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦτον, ὃν θεωρεῖτε καὶ οἴδατε, ἐστερέωσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ ἡ πίστις ἡ δι᾿ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτῷ τὴν ὁλοκληρίαν ταύτην ἀπέναντι πάντων ὑμῶν.
Και αφού ανέφερε την Ανάσταση, αμέσως συνδυάζει αυτήν με το θαύμα.
17 καὶ νῦν, ἀδελφοί, οἶδα ὅτι κατὰ ἄγνοιαν ἐπράξατε, ὥσπερ καὶ οἱ ἄρχοντες ὑμῶν·
Επειδή πάρα πολύ τους κατηγόρησε και απέδειξε τον σταυρωθέντα, ότι αναστήθηκε, πάλι τους αφήνει, αφού τους δίνει την δυνατότητα της μετανοίας θέτοντας και τα ελαφρυντικά: Ότι πρώτον έπραξαν το απεχθές αυτό έγκλημα από άγνοια, δεύτερον ότι και αυτοί ενήργησαν βάση της ενέργειας και συμπεριφοράς των αρχόντων τους.
18 ὁ δὲ Θεὸς ἃ προκατήγγειλε διὰ στόματος πάντων τῶν προφητῶν αὐτοῦ παθεῖν τὸν Χριστόν, ἐπλήρωσεν οὕτω. 19 μετανοήσατε οὖν καὶ ἐπιστρέψατε εἰς τὸ ἐξαλειφθῆναι ὑμῶν τὰς ἁμαρτίας,
Είναι λοιπόν όλα αυτά φλυαρία; Μην είστε ανόητοι. Όλα αυτά τα προανήγγειλαν οι προφήτες διότι έτσι έπρεπε να γίνουν. Συνεπώς δεν κατέβηκε από τον Σταυρό, όχι από αδυναμία, αλλά από δύναμη. Μετανοήστε λοιπόν όχι από τις αμαρτίες σας, αλλά για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες σας. Και αναφέρει το κέρδος της μετανοίας:
20 ὅπως ἂν ἔλθωσι καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον ὑμῖν Χριστὸν ᾿Ιησοῦν,
Ποιος στην ουσία έπαθε; Όχι ο Χριστός, αλλά αυτοί. Αυτοί συνεπώς είναι εκείνοι που θα πρέπει να επιζητήσουν παρηγοριά και αναψυχή.
21 ὃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ Θεὸς διὰ στόματος πάντων ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν ἀπ᾿ αἰῶνος. 22 Μωϋσῆς μὲν γὰρ πρὸς τοὺς πατέρας εἶπεν ὅτι προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ πρὸς ὑμᾶς. 23 ἔσται δὲ πᾶσα ψυχή, ἥτις ἐὰν μὴ ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου, ἐξολοθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ. 24 καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς ὅσοι ἐλάλησαν, καὶ κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας. 25 ὑμεῖς ἐστε υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ τῆς διαθήκης ἧς διέθετο ὁ Θεὸς πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, λέγων πρὸς ᾿Αβραάμ· καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου ἐνευλογηθήσονται πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῆς γῆς.
Εσείς λοιπόν δεν είστε οι απόγονοι των προφητών; Άρα για σας λέχθηκαν οι προφητείες και για σας έχουν γίνει όλα. Και η σταύρωση για σας έγινε και δεν σταυρώθηκε για να σας καταστρέψει, αλλά για να σας σώσει. Και όχι μόνο να σώσει εσάς, αλλά όλες τις φυλές της γης. Αυτό βέβαια δεν τους αθωώνει από την αναισχυντία τους, αλλά τους γεμίζει με ελπίδες για την συγχώρηση των ανομιών τους βάση της Θείας Οικονομίας.
26 ὑμῖν πρῶτον ὁ Θεὸς ἀναστήσας τὸν παῖδα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν ἀπέστειλεν αὐτὸν εὐλογοῦντα ὑμᾶς ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστον ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν.
Σε σας λοιπόν που τον σταυρώσατε, σε σας έστειλε πρώτα πρώτα ο Θεός τον Ιησού. Γιατί; «Για να σας ευλογεί, αφού αποστρέφεσθε τις πονηρές πράξεις σας».
Και αφού ο Χριστός σας ευλογεί, μην κάνετε και μην συμπεριφέρεστε σαν έχετε αποβληθεί. Και ποια είναι αυτή η ευλογία; - Η συγχώρεση.