ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ (Δ΄)
1 Λαλούντων δὲ αὐτῶν πρὸς τὸν λαὸν ἐπέστησαν αὐτοῖς οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι,
Ενώ δεν είχαν ακόμη αναπνεύσει από τους προηγούμενους πειρασμούς, αμέσως περιέπεσαν σε άλλους. Πρόσεχε επίσης ότι στην περίπτωση του Χριστού ζητούσαν εκείνον που θα παραδώσει, εδώ όμως οι ίδιοι επιβάλουν τα χέρια. Διότι αφού έγιναν μετά την στάυρωση πιο θρασείς και πιο αναίσχυντοι. Καθόσον η αματία εν όσω κυοφορείται, έχει κάποια ντροπή, όταν όμως πραγματοποιηθεί τότε κάνει πιο αναίσχυντους αυτούς που την διαπράττουν.
Και έφτασε λέει εκεί και ο επικεφαλής του ναού. Γιατί; -Για να αποδώσουν πάλι δημόσιο έγκλημα στα γεγονότα και να μη το εκδικάσουν ως ιδιωτικό πράγμα που παντού προσπαθούν να κάνουν.
2 διαπονούμενοι διὰ τὸ διδάσκειν αὐτοὺς τὸν λαὸν καὶ καταγγέλλειν ἐν τῷ ᾿Ιησοῦ τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν·
Στενοχωριόντουσαν λέει, όχι μόνο γιατί οι Απόστολοι δίδασκαν τον λαό, αλλά επειδή έλεγαν ότι όχι μόνο Εκείνος αναστήθηκε, αλλά και εμείς εξειτίας Εκείνου ανασταινόμαστε.
3 καὶ ἐπέβαλον αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ ἔθεντο εἰς τήρησιν εἰς τὴν αὔριον· ἦν γὰρ ἑσπέρα ἤδη.
Πω, πω! Αναισχυντία! Ενώ είχαν ακόμη τα χέρια τους γεμάτα από τα προηγούμενα αίματα, επέβαλαν πάλι αυτά σε άλλους για να τα γεμίσουν με καινούρια αίματα. Και πρόσεχε ποιος συλλαμβάνουν, τους κορυφαίους των Αποστόλων.
4 πολλοὶ δὲ τῶν ἀκουσάντων τὸν λόγον ἐπίστευσαν, καὶ ἐγενήθη ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀνδρῶν ὡσεὶ χιλιάδες πέντε.
Τι σημαίνει αυτό; Μήπως τους είδαν να ευδοκιμούν; Δεν τους είδαν δεμένους; Πως λοιπόν πίστεψαν; -Βλέπεις εδώ φανερή την ενέργεια του Θεού.
5 ᾿Εγένετο δὲ ἐπὶ τὴν αὔριον συναχθῆναι αὐτῶν τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ γραμματεῖς εἰς ῾Ιερουσαλήμ, 6 καὶ ῎Ανναν τὸν ἀρχιερέα καὶ Καϊάφαν καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Αλέξανδρον καὶ ὅσοι ἦσαν ἐκ γένους ἀρχιερατικοῦ,
Πάλι συγκεντρώνονται επί το αυτό. Και πάλι στήνουν δικαστήριο για να γίνουν υπεύθυνοι κατά την άδικη κρίση.
7 καὶ στήσαντες αὐτοὺς ἐν τῷ μέσῳ ἐπυνθάνοντο· ἐν ποίᾳ δυνάμει ἢ ἐν ποίῳ ὀνόματι ἐποιήσατε τοῦτο ὑμεῖς;
Και βέβαια το γνώριζαν διότι στενοχωρούνταν λέγει που οι Απόστολοι δίδασκαν για την Ανάσταση. Και γιατί τότε τους ρωτούν; -Ελπίζουν ότι αυτοί θα αρνηθούν τον Χριστό ενώπιον του πλήθους.
8 τότε Πέτρος πλησθεὶς Πνεύματος ῾Αγίου εἶπε πρὸς αὐτούς·
Θυμήσου τώρα τον λόγο τουΚυρίου όταν έλεγε: «Όταν δε θα σας παραδώσουν για να οδηγηθείτε σε δικαστήρια ή στις συναγωγές μη φροντίσετε να βρείτε, πως θα μιλήσετε ή τι θα πείτε· διότι το Πνεύμα του Πατέρα σας θα ομιλεί με το δικό σας στόμα» (Ματθ. 10, 19 20). Άκουσε δε τι λέγει στη συνέχεια:
ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶ πρεσβύτεροι τοῦ ᾿Ισραήλ,
Πρόσε χε τη σύνεση του άνδρα και πως δεν λέγει κανέναν λόγο υβριστικό, αλλά με τιμή τους ομιλεί.
9 εἰ ἡμεῖς σήμερον ἀνακρινόμεθα ἐπὶ εὐεργεσίᾳ ἀνθρώπου ἀσθενοῦς, ἐν τίνι οὗτος σέσωσται, 10 γνωστὸν ἔστω πᾶσιν ὑμῖν καὶ παντὶ τῷ λαῷ ᾿Ισραὴλ
Με μεγάλη γενναιότητα τους κατηγόρησε αυτούς από την αρχή και τους συγκλόνισε. Μάλιστα δε υπενθύμισε σ’ αυτούς τα προηγούμενα, ότι τους ανακρίνουν για ευεργεσία. Και είναι σαν να έλεγε: Θα έπρεπε να μας επιβραβέυσετε γι’ αυτά και να μας ανακηρύξετε σαν ευεργέτες, τώρα δε ανακρινόμαστε για ευεργεσία που κάναμε σε άνθρωπο ασθενή, όχι σε πλούσιο, ούτε σε ηγεμόνα, ούτε σε ένδοξο. Κάτι τέτοιο ποιος θα μπορούσε να φθονήσει; Και στη συνέχεια προσθέτει αυτό που περισσότερο απ’ όλα τους λυπούσε: ὅτι ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε, ὃν ὁ Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, ἐν τούτῳ οὗτος παρέστηκεν ἐνώπιον ὑμῶν ὑγιής.
Πάλι το πάθος, πάλι η Ανάσταση.
11 οὗτός ἐστιν ὁ λίθος ὁ ἐξουθενηθεὶς ὑφ᾿ ὑμῶν τῶν οἰκοδομούντων, ὁ γενόμενος εἰς κεφαλὴν γωνίας.
Υπενθύμισε τώρα σ’ αυτούς και λόγο ικανό για να τους φοβήσει.
12 καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς.
13 Θεωροῦντες δὲ τὴν τοῦ Πέτρου παρρησίαν καὶ ᾿Ιωάννου, καὶ καταλαβόμενοι ὅτι ἄνθρωποι ἀγράμματοί εἰσι καὶ ἰδιῶται, ἐθαύμαζον, ἐπεγίνωσκόν τε αὐτοὺς ὅτι σὺν τῷ ᾿Ιησοῦ ἦσαν,
Και πως λέγει οι αγράμματοι έγιναν ανώτεροι ρήτορες και από αυτούς και από τους αρχιερείς; Διότι δεν ομιλούσαν αυτοί, αλλά μέσω αυτών η χάρη του Αγίου Πνεύματος.
14 τὸν δὲ ἄνθρωπον βλέποντες σὺν αὐτοῖς ἑστῶτα τὸν τεθεραπευμένον, οὐδὲν εἶχον ἀντειπεῖν.
Μεγάλη ήταν η παρρησία του ανθρώπου και είναι φανερό αυτό δι΄τι ούτε στο δικαστήριο τους εγκατέλειψε. Ώστε αν έλεγαν ότι το θαύμα δεν έγινε, εκείνος θα τους κατηγορούσε.
15 κελεύσαντες δὲ αὐτοὺς ἔξω τοῦ συνεδρίου ἀπελθεῖν, συνέβαλλον πρὸς ἀλλήλους 16 λέγοντες· τί ποιήσομεν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις;
Μεγάλη η ανοησία τους, διότι όπως ακριβώς στην περίπτωση του Χριστού δεν μπορούσαν να ανατρέψουν το γενόμενο, ούτε να το συσκοτίσουν, αλλά ενώ αυτοί εμπόδιζαν, περισσότερα προόδευαν τα της πίστεως, έτσι και τώρα γίνεται.
ὅτι μὲν γὰρ γνωστὸν σημεῖον γέγονε δι᾿ αὐτῶν, πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν ῾Ιερουσαλὴμ φανερὸν καὶ οὐ δυνάμεθα ἀρνήσασθαι· 17 ἀλλ᾿ ἵνα μὴ ἐπὶ πλεῖον διανεμηθῇ εἰς τὸν λαόν, ἀπειλῇ ἀπειλησώμεθα αὐτοῖς μηκέτι λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ μηδενὶ ἀνθρώπων. 18 καὶ καλέσαντες αὐτοὺς παρήγγειλαν αὐτοῖς τὸ καθόλου μὴ φθέγγεσθαι μηδὲ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ ᾿Ιησοῦ.
Πρόσεχε και αυτών την αναισχυντία και την σύνεση των Αποστόλων:
19 ὁ δὲ Πέτρος καὶ ᾿Ιωάννης ἀποκριθέντες πρὸς αὐτοὺς εἶπον· εἰ δίκαιόν ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὑμῶν ἀκούειν μᾶλλον ἢ τοῦ Θεοῦ κρίνατε. 20 οὐ δυνάμεθα γὰρ ἡμεῖς ἃ εἴδομεν καὶ ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν. 21 οἱ δὲ προσαπειλησάμενοι ἀπέλυσαν αὐτούς, μηδὲν εὑρίσκοντες τὸ πῶς κολάσονται αὐτούς, διὰ τὸν λαόν, ὅτι πάντες ἐδόξαζον τὸν Θεὸν ἐπὶ τῷ γεγονότι·22 ἐτῶν γὰρ ἦν πλειόνων τεσσαράκοντα ὁ ἄνθρωπος ἐφ᾿ ὃν ἐγεγόνει τὸ σημεῖον τοῦτο τῆς ἰάσεως.
Ας δούμε από την αρχή όμως την συμπεριφορά των Ιουδαίων: «Τι να κάνουμε με αυτούς τους ανθρώπους»; Στην αρχή λοιπόν όλα τα έκαναν για να δοξασθούν από τους ανθρώπους, τώρα όμως προστέθηκε και άλλο, το να μη φανούν ότι είναι δολοφόνοι πράγμα που έλεγαν στη συνέχεια «θέλετε νε επιρρίψετε πάνω μας την ευθύνη για τον φόνο του ανθρώπου αυτού». «Ας τους απειλήσουμε με αυστηρή απειλή να μην μιλούν πλέον σε κανέναν άνθρωπο, χρησιμοποιώντας το όνομα του Ιησού». Πω, πω ανοησία! Επειδή πείστηκαν ότι αναστήθηκε και έλαβαν αυτό σαν απόδειξη, ότι είναι Θεός, νόμιζαν ότι θα υποσκιάσουν με τις δικές τους ραδιουργίες Εκείνον που δεν καταβλήθηκε από τον θάνατο. Τι μπορεί να εξισωθεί με αυτή την ανοησία;
Και γιατί δεν παρέδωσαν του Αποστόλους στους Ρωμαίους όπως έκαναν με τον Χριστό; -Διότι ήταν ήδη εκτεθειμένοι με τα όσα συνέβησαν κι έτσι ήταν κυριευμένοι από δειλία.
Και πρόσεχε την αντίφαση: Οι μεν ήταν κυριευμένοι από φόβο και ντροπή και δειλία λέγοντας: «Για να μη διαδοθεί περισσότερο στο λαό», ενώ οι Απόστολοι ένοιωθαν και παρρησία και ευφροσύνη μεγαλύτερη απ’ όλους λέγοντας: Δεν μπορούμε αυτά που είδαμε και ακούσαμε, να μη τα κηρύττουμε».
23 ᾿Απολυθέντες δὲ ἦλθον πρὸς τοὺς ἰδίους καὶ ἀπήγγειλαν ὅσα πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι εἶπον.
Δεν διηγούνται αυτά από φιλοδοξία , αλλά τα φανερώνουν αυτά ως αποδείξεις ως αποδείξεις της χάριτος του Χριστού. Και κατέφυγαν προς την ακαταμάχητη συμμαχία των νέων χριστιανών που όλοι μαζί αναφώνησαν:
24 οἱ δὲ ἀκούσαντες ὁμοθυμαδὸν ἦραν φωνὴν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπον·
Πρόσεχε με πόση προσοχή γίνονται οι προσευχές τους:
Δέσποτα, σὺ ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς, 25 ὁ διὰ στόματος Δαυῒδ παιδός σου εἰπών· ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; 26 παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ.
Σαν να απαιτούν συμφωνίες από τον Θεό, επικαλούνται την προφητεία, συγχρόνως δε παρηγορούν και τους ευατούς τους, διότι μάταια οι εχθροί τα μελετούν όλα.
27 συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾿ ἀληθείας ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου ᾿Ιησοῦν, ὃν ἔχρισας, ῾Ηρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν ἔθνεσι καὶ λαοῖς ᾿Ισραήλ, 28 ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλή σου προώρισε γενέσθαι. 29 καὶ τὰ νῦν, Κύριε, ἔπιδε ἐπὶ τὰς ἀπειλὰς αὐτῶν,
Βλέπεις την ευσέβειά τους; Και πως τα λόγια τους αυτά δεν είναι από ανθρώπους που καταριούνται; Και δεν ανέφερα τις απειλές άδικα, αλλά λέγουν μόνον ότι τους απείλησαν. Και δεν είπαν «σύντριψε αυτούς», αλλά τι; καὶ δὸς τοῖς δούλοις σου μετὰ παρρησίας πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου
Ώστε λοιπόν δεν ζήτησαν αυτά για να μη πάθουν κακό οι ίδιοι, αλλά για χάρη του κηρύγματος.
Έτσι διδασκόμαστε κι εμείς να προσευχόμαστε. Διότι πόσο δε θα θύμωνε κάποιος, αν έπεφτε σε άνδρες που θα επιχειρούσαν να τον φονεύσουν και θα τον απειλούσαν με παρόμοια; Αλλά δε συμβαίνει το ίδιο με αυτούς τους αγίους.
30 ἐν τῷ τὴν χεῖρά σου ἐκτείνειν σε εἰς ἴασιν καὶ σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου παιδός σου ᾿Ιησοῦ. 31 καὶ δεηθέντων αὐτῶν ἐσαλεύθη ὁ τόπος ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι,
Τούτο έγινε σαν απόδειξη ότι εισακούστηκαν και ότι τους επισκέφτηκε ο Θεός.
καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου,
τι σημαίναι το «επλήσθησαν»; Είναι αντί του αναφλέγησαν από το Πνεύμα. Διότι κατέκαιε σ’ αυτούς το χάρισμα.
καὶ ἐλάλουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μετὰ παρρησίας. 32 Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ᾿ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά.
Βλέπεις ότι μαζί με τη Χάρη του Θεού πρόσφεραν και τα δικά τους; Διότι παντού πρέπει να παρατηρούμε αυτό, ότι μαζί με τη Χάρη του Θεού επιδεικνύουν και τα δικά τους όπως ακριβώς ο Πέτρος έλεγε «Αργυρά και χρυσά νομίσματα δεν έχω».
Αφού δε είπε ότι εισακούστηκαν λέγει στη συνέχεια και την αρετή τους διότι πρόκειται να εισέλθει στη διήγηση της Σαπφείρας και του Ανανία. Γι’ αυτό επειδή θέλει να αποδείξει την αχρειότητα εκείνων, προηγουμένως ομιλεί για την αρετή των άλλων. Πες μου λοιπόν η αγάπη έφερε την ακτημοσύνη ή η ακτημοσύνη την αγάπη; Εμένα μου φαίνεται πως η αγάπη έφερε την ακτημοσύνη η οποία περισσότερα σφιχτά συγκρατούσε αυτήν. Άκουσε ξανά σε παρακαλώ τον λόγο: «Όλων η καρδιά και η ψυχή ήταν μία». Να η καρδιά και η ψυχή είναι το ίδιο. «Και κανένας δεν βρισκόταν απ’ αυτούς, που να λέγει και το ελάχιστο από τα υπάρχοντά του και την περιουσία του ότι ήταν δικό του, αλλά τα είχαν μεταξύ τους όλα σε κοινή χρήση». Όπως οι υιοί σε πατρική οικεία, όλοι εκεί ζουν ισότιμα, έτσι ζούσαν κι αυτοί.
Τώρα βέβαια απορείς το πώς γίνονταν αυτοί να τα είχαν όλα κοινά και κανένας να μη διαμαρτύρονταν για φτώχεια. Και εξίστασαι αν σου πει κανείς να πράτταμε το ΄διο και στη δική μας πόλη. Αλλά σκέψου πόσο χρυσάφι πόσα χωράφια, πόσα κτήρια θα μαζεύονταν απ’ όλους;
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα για να δούμε αν συμφέρει η ένωση των περιουσιών ή η διάσπαση: Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μία οικία όπου υπάρχουν δέκα παιδιά, η γυναίκα και ο άνδρας, και η μεν γυναίκα ασχολείται με την κατασκευή μάλλινων ειδών, ο δε άνδρας φέρνει απ’ έξω έσοδα. Πες μου λοιπόν, αν αυτοί διατρέφονται από κοινού και έχουν μία οικία θα ξόδευαν περισσότερα έτσι ή αν είχαν διασπαστεί; Είναι φανερό ότι θα ξόδευαν περισσότερα όταν θα είχαν διασπαστεί. Δι΄τι αν συνέβαινε να διαχωριστούν τα δέκα παιδιά, θα χρειάζονταν και δέκα οικήματα, δέκα τράπεζες και άλλα τόσα έσοδα.
Άρα λοιπόν πάντοτε η διαίρεση προκαλεί ελάττωση, η δε ομόνοια και συμφωνία προκαλεί αύξηση. Κατά τον ίδιο τρόπο ζουν σήμερα οι μοναχοί στα μοναστήρια. Ποιος εκεί πέθανε από την πείνα; Ποιος δεν διατράφηκε με μεγάλη αφθονία;
Και μη ξεχνάς ότι εκείνο το τόλμησαν 3000 μεταξύ πλήθους εχθρών. Σήμερα που είναι παντού στην οικουμένη χριστιανοί πως δεν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο; Και ποιος αν έβλεπε κάτι τέτοιο να πραγματοποιούνταν θα παρέμενε ακόμη μουσουλμάνος ή ινδουιστής ή ότι άλλο; Εγώ νομίζω κανένας! Έτσι όλους θα τους κάναμε δικούς μας, όλους θα τους προσελκύαμε κοντά μας.
33 καὶ μεγάλῃ δυνάμει ἀπεδίδουν τὸ μαρτύριον οἱ ἀπόστολοι τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ, χάρις τε μεγάλη ἦν ἐπὶ πάντας αὐτούς. 34 οὐδὲ γὰρ ἐνδεής τις ὑπῆρχεν ἐν αὐτοῖς· ὅσοι γὰρ κτήτορες χωρίων ἢ οἰκιῶν ὑπῆρχον, πωλοῦντες ἔφερον τὰς τιμὰς τῶν πιπρασκομένων καὶ ἐτίθουν παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων· 35 διεδίδετο δὲ ἑκάστῳ καθότι ἄν τις χρείαν εἶχεν.
Ήταν μεγάλη η τιμή που αισθάνονταν και το έκαναν αυτό ολοκάρδια. Διότι πρόσεξε ότι όλα αυτά δεν τα πρέδιδαν στα χέρια αλλά μπροστά στα πόδια των Αποστόλων!
36 ᾿Ιωσῆς δὲ ὁ ἐπικληθεὶς Βαρνάβας ὑπὸ τῶν ἀποστόλων,
Ιωσής= Υιός παρηγοριάς. (μου φαίνεται ότι αυτός δεν είναι εκείνος που αναφέρεται με τον Ματθία διότι εκείνος και Ιωσσής ονομάζονταν και Βαρσαβάς, ύστερα όμως ονομάστηκε Ιούστος, αυτό όμως ονομάστηκε από του Αποστόλους Βαρνάβας, υιός παρακλήσεως. Και μου φαίνεται ότι έλαβε το όνομα αυτόαπό την αρετή, επειδή ήταν ικανός και επιτήδειος προς αυτό) ὅ ἔστι μεθερμηνευόμενον υἱὸς παρακλήσεως, Λευΐτης, Κύπριος τῷ γένει, Διότι οι Λευίτες μπορούσαν πλέον και να μετακινούνται
37 ὑπάρχοντος αὐτῷ ἀγροῦ, πωλήσας ἤνεγκε τὸ χρῆμα καὶ ἔθηκε παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων.
Πρόκειται πλέον να διηγηθεί τα σχετικά με τον Ανανία και την Σαπφείρα