ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ (ΙΒ΄)
Κατ’ ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν ῾Ηρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.
2 ἀνεῖλε δὲ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν ᾿Ιωάννου μαχαίρᾳ. 3 καὶ ἰδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς ᾿Ιουδαίοις, προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων·
Ποιος είναι εκείνος ο καιρός για τον οποίο ομιλεί; -Δεν το λέει για να δηλώσει τις ημέρες που ακολουθούν, αλλά εκείνες κατά τις οποίες επρόκειτο να συμβούν αυτά που διηγείται. Αυτός ο Ηρώδης τον οποίο εδώ αναφέρει δεν υπήρχε στις ημέρες του Χριστού. Και φόνευσε αυτός με μαχαίριτον Ιάκωβο τον αδελφό του Ιωάννη έτσι απλά και χωρίς κανέναν λόγο. Και κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει: -Γιατί το επέτρεψε αυτό ο Θεός; Θα απαντήσουμε ότι το επέτρεψε για χάρη αυτών των ιδίων, κατά πρώτον για να πείσει αυτούς ότι μολονότι φονεύονται υπερισχύουν, πράγμα που συνέβη και στην περίπτωση του Στέφανου, δεύτερο για να τους δώσει την ευκαιρία ν’ απαλλαχθούν από την μανία αφού ικανοποιήσουν τον θυμό τους και τρίτο για να δείξει ότι αυτό συνέβη επειδή το επέτρεψε ο ίδιος ο Θεός.
4 ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ. 5 ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ· προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενὴς γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ. 6 ῞Οτε δὲ ἔμελλεν αὐτὸν προάγειν ὁ ῾Ηρῴδης, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Πέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος ἁλύσεσι δυσί, φύλακές τε πρὸ τῆς θύρας ἐτήρουν τὴν φυλακήν. 7 καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· πατάξας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων. ἀνάστα ἐν τάχει· καὶ ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἁλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν.
Και γιατί ο Ηρώδης δεν έσφαξε μαζί με τον Ιάκωβο και τον Πέτρο; -Γιατί ήταν η εορτή των αζύμων και ήθελε να διαπομπεύσει περισσότερο την σφαγή του. και πρόσεξε την συμπεριφορά του λαού. Δεν στασίασαν, δεν εξεγέρθηκαν, αλλά στράφηκαν στην προσευχή.Αυτή η συμμαχία της προσευχής είναι πράγματι ακαταμάχητη! Και κανείς δεν έλεγε εγώ ο ταπεινός και ασήμαντος προσεύχομαι υπέρ εκείνου, διότι αυτό το έκαναν από αγάπη.
Και έλαμψε λέει φως μέσα στη φυλακή για να μη νομίσει ο Πέτρος ότι αυτό ήταν κάτι που φαντάστηκε.
8 εἶπέ τε ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· περίζωσαι καὶ ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου.
Πάλι εδώ δείχνει ότι δεν ήταν κακουργία αυτό που συνέβηκε, διότι κανένας που βιάζεται και θέλει να τρυπήσει τοίχο δεν φροντίζει τόσο πολύ ώστε και τα σανδάλια του να λάβει και ζωσθεί. Αυτός όμως έτσι ενήργησε.
ἐποίησε δὲ οὕτω. καὶ λέγει αὐτῷ· περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι. 9 καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτῷ, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθές ἐστι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου, ἐδόκει δὲ ὅραμα βλέπειν.
10 διελθόντες δὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέραν ἦλθον ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτις αὐτομάτη ἠνοίχθη αὐτοῖς, καὶ ἐξελθόντες προῆλθον ρύμην μίαν, καὶ εὐθέως ἀπέστη ὁ ἄγγελος ἀπ᾿ αὐτοῦ.
Να δεύτερο θαύμα. Όταν έφυγε ο άγγελος, τότε αντιλήφθηκε ο Πέτρος τα όσα συνέβησαν.
11 καὶ ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν ἑαυτῶ εἶπε· νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλετό με ἐκ χειρὸς ῾Ηρῴδου καὶ πάσης τῆς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τῶν ᾿Ιουδαίων.
Γιατί έγινε όμως με αυτόν τον τρόπο, ώστε να μην έχει συναίσθηση ο Πέτρος για τα όσα συνέβησαν; - Θέλει ο Θεός η απαλλαγή του να γίνει κατά τρόπο ξαφνικό και αθόρυβο και αφού απαλλαγεί τότε να λάβει συναίσθηση του γεγονότος.
12 συνιδών τε ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν Μαρίας τῆς μητρὸς ᾿Ιωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου Μάρκου, οὗ ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι. 13 κρούσαντος δὲ αὐτοῦ τὴν θύραν τοῦ πυλῶνος προσῆλθε παιδίσκη ὑπακοῦσαι ὀνόματι Ρόδη, 14 καὶ ἐπιγνοῦσα τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου, ἀπὸ τῆς χαρᾶς οὐκ ἤνοιξε τὸν πυλῶνα, εἰσδραμοῦσα δὲ ἀπήγγειλεν ἑστάναι τὸν Πέτρον πρὸ τοῦ πυλῶνος.
Πρόσεχε τον Πέτρο ότι δεν φεύγει αμέσως, αλλά προηγουμένως γνωστοποιεί τη σωτηρία του στους δικούς του.
15 οἱ δὲ πρὸς αὐτὴν εἶπον· μαίνῃ. ἡ δὲ διισχυρίζετο οὕτως ἔχειν. οἱ δὲ ἔλεγον· ὁ ἄγγελος αὐτοῦ ἐστιν. 16 ὁ δὲ Πέτρος ἐπέμενε κρούων. ἀνοίξαντες δὲ εἶδον αὐτὸν καὶ ἐξέστησαν. 17 κατασείσας δὲ αὐτοῖς τῇ χειρὶ σιγᾶν διηγήσατο αὐτοῖς πῶς ὁ Κύριος ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐκ τῆς φυλακῆς, εἶπε δέ· ἀπαγγείλατε ᾿Ιακώβῳ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς ταῦτα. καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰς ἕτερον τόπον.
18 Γενομένης δὲ ἡμέρας ἦν τάραχος οὐκ ὀλίγος ἐν τοῖς στρατιώταις, τί ἄρα ὁ Πέτρος ἐγένετο. 19 ῾Ηρῴδης δὲ ἐπιζητήσας αὐτὸν καὶ μὴ εὑρών, ἀνακρίνας τοὺς φύλακας ἐκέλευσεν ἀπαχθῆναι, καὶ κατελθὼν ἀπὸ τῆς ᾿Ιουδαίας εἰς τὴν Καισάρειαν διέτριβεν.
Πολλοί απορούν πως ο Θεός ανέχθηκε τότε εξ’ αιτίας του εαυτού του (του Χριστού) να φονευθούν τα παιδιά, και τώρα πάλι τους στρατιώτες εξ’ αιτίας του Πέτρου, αν και βέβαια ήταν δυνατό μαζί με τον Πέτρο και εκείνους να σώσει. Αλλά αν ο άγγελος έβγαζε μαζί με τον Πέτρο και τους στρατιώτες θα θεωρούνταν το πράγμα αυτό φυγή. Γιατί λοιπόν ο Θεός δεν τα ρύθμισε κατ’ άλλο τρόπο; -Ας δούμε τα γεγονότα και πάλι. Αν και ο Ηρώδης άκουσε από τους ίδιους τους στρατιώτες για το θαύμα της απελευθέρωσης του Πέτρου για το πώς δηλαδή λύθηκε, για τις αλυσίδες που αφέθηκαν εκεί, αν και έπρεπε να θαυμάσει, εκείνος αντιθέτως θανατώνει τους στρατιώτες. Ώστε λοιπόν γίνεται φανερό σε όλους με τον θάνατο αυτών και το θαύμα του Θεού και η κακία εκείνου.
20 ῏Ην δὲ ῾Ηρῴδης θυμομαχῶν Τυρίοις καὶ Σιδωνίοις· ὁμοθυμαδόν τε παρῆσαν πρὸς αὐτόν, καὶ πείσαντες Βλάστον τὸν ἐπὶ τοῦ κοιτῶνος τοῦ βασιλέως ᾐτοῦντο εἰρήνην, διὰ τὸ τρέφεσθαι αὐτῶν τὴν χώραν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς.
21 τακτῇ δὲ ἡμέρᾳ ὁ ῾Ηρῴδης ἐνδυσάμενος ἐσθῆτα βασιλικὴν καὶ καθίσας ἐπὶ τοῦ βήματος ἐδημηγόρει πρὸς αὐτούς. 22 ὁ δὲ δῆμος ἐπεφώνει· Θεοῦ φωνὴ καὶ οὐκ ἀνθρώπου. 23 παραχρῆμα δὲ ἐπάταξεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἔδωκε τὴν δόξαν τῷ Θεῷ, καὶ γενόμενος σκωληκόβρωτος ἐξέψυξεν. 24 ῾Ο δὲ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε καὶ ἐπληθύνετο.
Δεν είναι μικρό πράγμα ούτε αυτό. Αμέσως η Θεία δίκη τον τιμώρησε, αν και όχι εξ’ αιτίας του Πέτρου, αλλά εξ’ αιτίς της καυχησιολογίας του. ας διδαχτούν απ’ αυτό όχι μόνο αυτοί που καυχόνται, αλλά και αυτοί που κολακεύουν χωρίς λόγο. Πρόσεχε επίσης πως δεν τιμωτούνται όλοι, αλλά μόνο ο κυρίως υπεύθυνος, αφήνοντας τους υπόλοιπους να διδαχθούν και να ωφεληθούν από το γεγονός αυτό. Διότι δεν είναι τώρα καιρός κρίσεως. Αυτό απαντά και σε εκείνους που κατηγορούν τον Θεό πως τάχατις άφησε ανυπεράσπιστα τα νήπια που σφαγιάστηκαν στα χρόνια του Χριστού. Και ο λόγος του Θεού λέει αύξανε εξ’ αιτίας αυτού που έγινε. Είδες οικονομία Θεού;
25 Βαρνάβας δὲ καὶ Σαῦλος ὑπέστρεψαν ἐξ ῾Ιερουσαλὴμ πληρώσαντες τὴν διακονίαν, συμπαραλαβόντες καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἐπικληθέντα Μᾶρκον.
Ακόμα αναφέρει πρώτο τον Βαρνάβα, διότι ο Παύλος δεν ήταν ακόμη ξακουστός, ούτε έκανε ακόμα κανένα θαύμα.