ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 18, 1-28
1 Μετά δὲ ταῦτα χωρισθεὶς ὁ Παῦλος ἐκ τῶν ᾿Αθηνῶν ἦλθεν εἰς Κόρινθον· 2 καὶ εὑρών τινα ᾿Ιουδαῖον ὀνόματι ᾿Ακύλαν, Ποντικὸν τῷ γένει, προσφάτως ἐληλυθότα ἀπὸ τῆς ᾿Ιταλίας, καὶ Πρίσκιλλαν γυναῖκα αὐτοῦ, διὰ τὸ διατεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τοὺς ᾿Ιουδαίους ἀπὸ τῆς Ρώμης, προσῆλθεν αὐτοῖς, 3 καὶ διὰ τὸ ὁμότεχνον εἶναι ἔμεινε παρ᾿ αὐτοῖς καὶ εἰργάζετο· ἦσαν γὰρ σκηνοποιοὶ τῇ τέχνῃ.
Πολύ σωστά είπαμε προηγουμένως, ότι οδηγούνταν από το Πνέυμα στην Κόρινθο, στην οποία έπρεπε να μείνει, διότι οι Αθηναίοι αν και αγαπούσαν ν’ ακούν παράξενα πράγματα, όμως δεν πρόσεχαν, διότι δεν φρόντιζαν γι’ αυτό, αλλά με σκοπό να έχουν κάτι να πουν πάντοτε, πράγμα που τους έκανε ν’ απομακρυνθούν. Ευτυχώς όμως έπεισε τον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη και μερικούς άλλους, διότι εκείνοι μεν που φρόντιζαν για τη ζωή τους αμέσως αποδέχτηκαν τον λόγο, ενώ οι υπόλοιποι όχι ακόμα.
4 διελέγετο δὲ ἐν τῇ συναγωγῇ κατὰ πᾶν σάββατον, ἔπειθέ τε ᾿Ιουδαίους καὶ ῞Ελληνας. 5 ῾Ως δὲ κατῆλθον ἀπὸ τῆς Μακεδονίας ὅ τε Σίλας καὶ ὁ Τιμόθεος, συνείχετο τῷ πνεύματι ὁ Παῦλος διαμαρτυρόμενος τοῖς ᾿Ιουδαίοις τὸν Χριστὸν ᾿Ιησοῦν.
Δηλαδή τον ενοχλούσαν, του πρόβαλλαν εμπόδια στο έργο του. τι έκανε τότε ο Παύλος; Απομακρύνθηκε απ’ αυτούς και με πολύ μάλιστα φόβο.
6 ἀντιτασσομένων δὲ αὐτῶν καὶ βλασφημούντων ἐκτιναξάμενος τὰ ἱμάτια εἶπε πρὸς αὐτούς· τὸ αἷμα ὑμῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ὑμῶν· καθαρὸς ἐγώ· ἀπὸ τοῦ νῦν εἰς τὰ ἔθνη πορεύσομαι. 7 καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ἦλθεν εἰς οἰκίαν τινὸς ὀνόματι ᾿Ιούστου, σεβομένου τὸν Θεόν, οὗ ἡ οἰκία ἦν συνομοροῦσα τῇ συναγωγῇ. 8 Κρίσπος δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος ἐπίστευσε τῷ Κυρίῳ σὺν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τῶν Κορινθίων ἀκούοντες ἐπίστευον καὶ ἐβαπτίζοντο.
Πρόσεχε πως πάλι, λεγοντας, «Από τώρα» ούτε και έτσι δείχνει αδιαφορία γι’ αυτούς, διόιτι αυτό το είπε για να τους διεγείρει. Το ότι ο αρχησυνάγωγος Κρίσπος πίστεψε και βαπτίστηκε, αυτός και η οικογένειά του, ήταν αρκετό και ικανό για να τους πείσει. Αργότερα σε επιστολή του αναφέρει τον Κρίσπο λέγοντας: «Κανέναν άλλο δεν βάπτισα παρά μόνο τον Κρίσπο και τον Γάϊο» (Α΄Κορ. 1,14)
9 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος δι᾿ ὁράματος ἐν νυκτὶ τῷ Παύλῳ· μὴ φοβοῦ, ἀλλὰ λάλει καὶ μὴ σιωπήσῃς, 10 διότι ἐγώ εἰμι μετὰ σοῦ, καὶ οὐδεὶς ἐπιθήσεταί σοι τοῦ κακῶσαί σε, διότι λαὸς ἐστί μοι πολὺς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ.
Πρόσεχε με πόσα πείθει αυτόν και πως εκείνο που κατ’ εξοχήν τον ενδυνάμωνε, αυτό του το λέει τελευταίο.
11 ἐκάθισέ τε ἐνιαυτὸν καὶ μῆνας ἓξ διδάσκων ἐν αὐτοῖς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ.12 Γαλλίωνος δὲ ἀνθυπατεύοντος τῆς ᾿Αχαΐας κατεπέστησαν ὁμοθυμαδὸν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ Παύλῳ καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἐπὶ τὸ βῆμα, 13 λέγοντες ὅτι παρὰ τὸν νόμον οὗτος ἀναπείθει τοὺς ἀνθρώπους σέβεσθαι τὸν Θεόν.
Βλέπεις γιατί εκείνοι έπλεκαν πάντοτε δημόσια τις κατηγορίες τους;
14 μέλλοντος δὲ τοῦ Παύλου ἀνοίγειν τὸ στόμα εἶπεν ὁ Γαλλίων πρὸς τοὺς ᾿Ιουδαίους· εἰ μὲν οὖν ἦν ἀδίκημά τι ἢ ρᾳδιούργημα πονηρόν, ὦ ᾿Ιουδαῖοι, κατὰ λόγον ἂν ἠνεσχόμην ὑμῶν·
Ο Γαλλίων φαίνεται ότι είναι ένας άνθρωπος με πολλή καλοσύνη και γίνεται αυτό φανερό από εκείνα που σύνεση αποκρίνεται.
15 εἰ δὲ ζήτημά ἐστι περὶ λόγου καὶ ὀνομάτων καὶ νόμου τοῦ καθ᾿ ὑμᾶς, ὄψεσθε αὐτοί· κριτὴς γὰρ ἐγὼ τούτων οὐ βούλομαι εἶναι. 16 καὶ ἀπήλασεν αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ βήματος. 17 ἐπιλαβόμενοι δὲ πάντες οἱ ῞Ελληνες Σωσθένην τὸν ἀρχισυνάγωγον ἔτυπτον ἔμπροσθεν τοῦ βήματος· καὶ οὐδὲν τούτων τῷ Γαλλίωνι ἔμελεν.
Και από δω πάλι φαίνεται η επιείκια του ανθρώπου, διότι ενώ αυτός δεχόταν χτυπήματα, δεν το θεωρούσε αυτό καθόλου σαν δική του προβολή, τόσο πολύ αδιάντροποι ήταν οι Ιουδαίοι. Αλλά και πόσο μέγεθο ντροπής δοκίμασαν οι Ιουδαίοι!
18 ῾Ο δὲ Παῦλος ἔτι προσμείνας ἡμέρας ἱκανάς, τοῖς ἀδελφοῖς ἀποταξάμενος ἐξέπλει εἰς τὴν Συρίαν, καὶ σὺν αὐτῷ Πρίσκιλλα καὶ ᾿Ακύλας, κειράμενος τὴν κεφαλὴν ἐν Κεγχρεαῖς· εἶχε γὰρ εὐχήν.
Πρόσεχε πως ο Μωσαϊκός νόμος καταργείται, πρόσεχε πως εξουσιάζονταν από τη συνείδηση. Αυτό ήταν ιουδαϊκή συνήθεια, το να κουρέβουν τα κεφάλια τους σύμφωνα με το τάμα που έκαναν
19 κατήντησε δὲ εἰς ῎Εφεσον, κἀκείνους κατέλιπεν αὐτοῦ, αὐτὸς δὲ εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγὴν διελέχθη τοῖς ᾿Ιουδαίοις. 20 ἐρωτώντων δὲ αὐτῶν ἐπὶ πλείονα χρόνον μεῖναι παρ᾿ αὐτοῖς οὐκ ἐπένευσεν, 21 ἀλλ᾿ ἀπετάξατο αὐτοῖς εἰπών· δεῖ με πάντως τὴν ἑορτὴν τὴν ἐρχομένην ποιῆσαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα, πάλιν δὲ ἀνακάμψω πρὸς ὑμᾶς τοῦ Θεοῦ θέλοντος. καὶ ἀνήχθη ἀπὸ τῆς ᾿Εφέσου, 22 καὶ κατελθὼν εἰς Καισάρειαν, ἀναβὰς καὶ ἀσπασάμενος τὴν ἐκκλησίαν κατέβη εἰς ᾿Αντιόχειαν,
Επιθυμούσε πάρα πολύ να δει την πόλη, νιώθοντας κάτι το ανθ΄ρωπινο προς αυτήν, διότι εδώ οι μαθητές πήραν εντολή να ονομάζονται χριστιανοί, εδώ παραδόθηκε στη χάρη του Θεού, εδώ κατόρθωσε τα θαυμαστά εκείνα αποτελέσματα του κηρύγματος.
23 καὶ ποιήσας χρόνον τινὰ ἐξῆλθε διερχόμενος καθεξῆς τὴν Γαλατικὴν χώραν καὶ Φρυγίαν, ἐπιστηρίζων πάντας τοὺς μαθητάς.
24 ᾿Ιουδαῖος δέ τις ᾿Απολλὼς ὀνόματι, ᾿Αλεξανδρεὺς τῷ γένει, ἀνὴρ λόγιος, κατήντησεν εἰς ῎Εφεσον, δυνατὸς ὢν ἐν ταῖς γραφαῖς.
Να και λόγιοι άνθρωποι εκδήλωναν όλη την προθυμία τους για να κηρύττουν, και αναχωρούν πλέον οι μαθητές από τον τόπο τους με σκοπό να κηρύξουν. Βλέπεις πρόοδο του κηρύγματος; Για τον δε Απολλώ γράφει αργότερα ο Πάυλος: «Σχετικά δε με τον αδελφό Απολλώ» Α΄Κορ. 16,12)
25 οὗτος ἦν κατηχημένος τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, καὶ ζέων τῷ πνεύματι ἐλάλει καὶ ἐδίδασκεν ἀκριβῶς τὰ περὶ τοῦ Κυρίου, ἐπιστάμενος μόνον τὸ βάπτισμα ᾿Ιωάννου· 26 οὗτός τε ἤρξατο παρρησιάζεσθαι ἐν τῇ συναγωγῇ. ἀκούσαντες δὲ αὐτοῦ ᾿Ακύλας καὶ Πρίσκιλλα προσελάβοντο αὐτὸν καὶ ἀκριβέστερον αὐτῷ ἐξέθεντο τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ.
Εάν αυτός γνώριζε μόνο το βάπτισμα του Ιωάννη, πως διακατεχόνταν από τη θέρμη του Πνεύματος; -Διότι το Πνεύμα δεν χορηγούνταν έτσι. Εάν δε και οι μετά από αυτόν χρειάστηκαν το βάπτισμα του Χριστού πολύ περισσότερο το είχε ανάγκη αυτός. Εγώ δε (Χρυσόστομος) νομίζω ότι αυτός είναι ένας από τους εκατόν είκοσι που βαπτίστηκαν μαζί με τους Αποστόλους ή αν δεν είναι αυτό, εκείνο ακριβώς που συνέβηκε στην περίπτωση του Κορνηλίου, έχει συμβεί και στην περίπτωση αυτού. Αλλά δεν βαπτίζεται, αλλά όταν του ανέπτυξαν με μεγαλύτερη ακρίβεια την διδασκαλία.
27 βουλομένου δὲ αὐτοῦ διελθεῖν εἰς τὴν ᾿Αχαΐαν προτρεψάμενοι οἱ ἀδελφοὶ ἔγραψαν τοῖς μαθηταῖς ἀποδέξασθαι αὐτόν· ὃς παραγενόμενος συνεβάλετο πολὺ τοῖς πεπιστευκόσι διὰ τῆς χάριτος. 28 εὐτόνως γὰρ τοῖς ᾿Ιουδαίοις διακατηλέγχετο δημοσίᾳ ἐπιδεικνὺς διὰ τῶν γραφῶν εἶναι τὸν Χριστὸν ᾿Ιησοῦν.