Περιπατητής της Κυριακής 30 Απριλίου 2017 "Κυριακή των Μυροφόρων"

Περιπατητής της Κυριακής

Κυριακή των Μυροφόρων 30 Απριλίου 2017

(αρ.φ 1. γράφει ο π. Μιχαήλ Στεφάνου, peripatitis.net)

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Μᾶρ­κον (ιε´ 43-47, ιϚ´ 1-8).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ ἐλ­θὼν Ἰ­ω­σὴφ ὁ ἀ­πὸ Ἁ­ρι­μα­θαί­ας, εὐ­σχή­μων βου­λευ­τής, ὃς καὶ αὐ­τὸς ἦν προσ­δε­χό­με­νος τὴν βα­σι­λεί­αν τοῦ Θε­οῦ, τολ­μή­σας εἰ­σῆλ­θε πρὸς Πι­λᾶ­τον καὶ ᾐ­τή­σα­το τὸ σῶ­μα τοῦ Ἰ­η­σοῦ. Ὁ δὲ Πι­λᾶ­τος ἐ­θαύ­μα­σεν εἰ ἤ­δη τέ­θνη­κε, καὶ προ­σκα­λε­σά­με­νος τὸν κεν­τυ­ρί­ω­να ἐ­πη­ρώ­τη­σεν αὐ­τὸν εἰ πά­λαι ἀ­πέ­θα­νε· καὶ γνοὺς ἀ­πὸ τοῦ κεν­τυ­ρί­ω­νος ἐ­δω­ρή­σα­το τὸ σῶ­μα τῷ Ἰ­ω­σήφ. Καὶ ἀ­γο­ρά­σας σιν­δό­να καὶ κα­θε­λὼν αὐ­τὸν ἐ­νεί­λη­σε τῇ σιν­δό­νι καὶ κα­τέ­θη­κεν αὐ­τὸν ἐν μνη­μεί­ῳ ὃ ἦν λε­λα­το­μη­μέ­νον ἐκ πέ­τρας, καὶ προ­σε­κύ­λι­σε λί­θον ἐ­πὶ τὴν θύ­ραν τοῦ μνη­μεί­ου. Ἡ δὲ Μα­ρί­α ἡ Μα­γδα­λη­νὴ καὶ Μα­ρί­α Ἰ­ω­σῆ ἐ­θε­ώ­ρουν ποῦ τί­θε­ται. Καὶ δι­α­γε­νο­μέ­νου τοῦ σαβ­βά­του Μα­ρί­α ἡ Μα­γδα­λη­νὴ καὶ Μα­ρί­α ἡ τοῦ Ἰ­α­κώ­βου καὶ Σα­λώ­μη ἠ­γό­ρα­σαν ἀ­ρώ­μα­τα ἵ­να ἐλ­θοῦ­σαι ἀ­λεί­ψω­σιν αὐ­τόν. Καὶ λί­αν πρω­ῒ τῆς μι­ᾶς σαβ­βά­των ἔρ­χον­ται ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, ἀ­να­τεί­λαν­τος τοῦ ἡ­λί­ου. Καὶ ἔ­λε­γον πρὸς ἑ­αυ­τάς· Τίς ἀ­πο­κυ­λί­σει ἡ­μῖν τὸν λί­θον ἐκ τῆς θύ­ρας τοῦ μνη­μεί­ου; Καὶ ἀ­να­βλέ­ψα­σαι θε­ω­ροῦ­σιν ὅ­τι ἀ­πο­κε­κύ­λι­σται ὁ λί­θος· ἦν γὰρ μέ­γας σφό­δρα. Καὶ εἰ­σελ­θοῦ­σαι εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον εἶ­δον νε­α­νί­σκον κα­θή­με­νον ἐν τοῖς δε­ξι­οῖς, πε­ρι­βε­βλη­μέ­νον στο­λὴν λευ­κήν, καὶ ἐ­ξε­θαμ­βή­θη­σαν. Ὁ δὲ λέ­γει αὐ­ταῖς· Μὴ ἐκ­θαμ­βεῖ­σθε· Ἰ­η­σοῦν ζη­τεῖ­τε τὸν Να­ζα­ρη­νὸν τὸν ἐ­σταυ­ρω­μέ­νον· ἠ­γέρ­θη, οὐκ ἔ­στιν ὧ­δε· ἴ­δε ὁ τό­πος ὅ­που ἔ­θη­καν αὐ­τόν. Ἀλλ᾿ ὑ­πά­γε­τε εἴ­πα­τε τοῖς μα­θη­ταῖς αὐ­τοῦ καὶ τῷ Πέ­τρῳ ὅ­τι προ­ά­γει ὑ­μᾶς εἰς τὴν Γα­λι­λαί­αν· ἐ­κεῖ αὐ­τὸν ὄ­ψε­σθε, κα­θὼς εἶ­πεν ὑ­μῖν. Καὶ ἐ­ξελ­θοῦ­σαι τα­χύ, ἔ­φυ­γον ἀ­πὸ τοῦ μνη­μεί­ου· εἶ­χε δὲ αὐ­τὰς τρό­μος καὶ ἔκ­στα­σις, καὶ οὐ­δε­νὶ οὐ­δὲν εἶ­πον· ἐ­φο­βοῦν­το γάρ.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί γίνεται μνεία της παραλαβής του σώματος του Χριστού από τον ευσχήμων Ιωσήφ. Ο Ιωσήφ ήταν αξιοσέβαστο μέλος του Ιουδαϊκού συνεδρίου και γι’ αυτό ο ευαγγελιστής Μάρκος τονίζει ότι τόλμησε να πάει στον Πιλάτο και να ζητήσει το σώμα του Ιησού αδιαφορώντας για τις πιθανές συνέπειες της πράξης του. Από την άλλη αναφέρονται οι μυροφόρες γυναίκες (Μαρία η Μαγδαλινή, Μαρία του Ιωσή και η Σαλώμη) οι οποίες έφτασαν στο μνημείο με σκοπό να αρωματίσουν το σώμα του Χριστού, όμως εξεθαμβήθησαν, διότι άγγελος Κυρίου τις πληροφόρησε για την Ανάσταση του Θεανθρώπου.

Στην Θεία Λειτουργία βιώνουμε πάλιν και πολλάκις αυτό το γεγονός. Η Μεγάλη είσοδος είναι η μεταφορά του Σώματος του Χριστού στο κενό μνημείο δηλαδή την Αγία Τράπεζα. Με την απόθεση των Τιμίων Δώρων ο ιερέας λέει «Ο ευσχήμων Ιωσήφ από του ξύλου καθελών το άχραντόν σου σώμα, σινδόνι καθαρά ειλήσας και αρώμασι, εν μνήματι απέθετο» επιβεβαιώνοντας έτσι την πράξη του Ιωσήφ ενώ ταυτόχρονα θυμιάζει προσφέροντας έτσι τα μύρα των μυροφόρων γυναικών.

Μας κάνει εντύπωση το θάρρος των μυροφόρων γυναικών και του ευσχήμονος Ιωσήφ τη στιγμή που οι μαθητές του Χριστού κρύβονταν από τον φόβο τους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι τολμηροί και θαρρετοί σίγησαν και οι αφανείς αρίστευσαν.

Στις μέρες μας πολλοί είναι εκείνοι που κομπάζουν ως τάχατις ομολογητές του Χριστού και ως έτοιμοι να μαρτυρήσουν στο όνομά Του. Είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα κρυφτούν μπροστά σε έναν ενδεχόμενο διωγμό και οι μετριοπαθείς και οι αφανείς θα ομολογήσουν για μία ακόμα φορά “Χριστόν Εσταυρωμένο και Αναστάντα εκ νεκρών”!!!

Ας μην βιαζόμαστε λοιπόν να ονοματίζουμε τους εαυτούς μας ως γνήσια τέκνα του Θεού διότι ο Ιωάννη ο πρόδρομος θα μας διαβεβαιώσει    ότι δύναται ο Θεός από τους λίθους τούτους να εγείρει τέκνα στον Αβραάμ. 

Πολλοί είναι αυτοί σήμερα, μεταξύ αυτών και κληρικοί που δημιουργούν σύγχρονες φατρίες και παρασυναγωγές πληγώνοντας έτσι με τον εγωισμό τους το Σώμα του Χριστού. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι νέοι “Μάρκοι Ευγενικοί” οι οποίοι ως οι μόνοι κάτοχοι της αλήθειας καλούν τους πιστούς σε σχίσμα και ανυπακοή στους επισκόπους της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία μας δεν χρειάζεται τέτοιου είδους άλογους «επαναστάτες και ομολογητές» αλλά ταπεινούς και προσευχόμενους ανθρώπους οι οποίοι με διάκριση θα μιλούν ή θα σιωπούν όπου και όποτε χρειάζεται.

Η πρόκληση σχίσματος δεν ξεπλένεται λέει ένας πατέρας της Εκκλησίας ούτε με το αίμα του μαρτυρίου. Τόσο σοβαρό αμάρτημα είναι αυτό.

Ο Χριστός δεν ζητά από μας «ξέφρενες» ομολογίες, αλλά άμετρα ξεσπάσματα αγάπης για τον πλησίον μας.

Είθε λοιπόν οι μυροφόρες γυναίκες και ο ευσχήμων Ιωσήφ που το θάρρος τους μνημονεύεται σήμερα να είναι για μας πάντοτε οδοδείκτης της πνευματικής μας πορείας αμήν.