Ο θυμός

    Καλός είναι ο πνευματικός αγώνας, αλλά όταν είσαι ήρεμος. Τότε όλα τα βλέπεις ξεκάθαρα. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος σε εκνευρίσει, όταν σου ανεβάσει το αίμα στο κεφάλι; Τότε δεν αντέχεις θα πεις και κάτι παραπάνω… Σε ορισμένες περιπτώσεις θέλεις να φτάσεις μέχρι ξυλοδαρμού…. Φυσικά δεν φτάσεις μέχρι αυτού του σημείου…Έτσι και ο «άνθρωπος της λογικής», ξύπνησε μια ωραία πρωία, έκανε τον σταυρό του και ξεκίνησε την ημέρα του. Οι πειρασμοί όμως δεν άργησαν να έρθουν… Ο περιπτεράς δεν κράτησε την αγαπημένη του εφημερίδα, κάποιος άγνωστος είχε διπλοπαρκάρει μπροστά από το αυτοκίνητό του και η «ξυνή» και «ψιλομύτα» κυρία Σγουρή πέρασε από μπροστά του πολύ αφ’ υψηλού… Τέλος, αφού αναγκάστηκε να πάει με τα πόδια στην δουλειά, το λυσαλαίο το αφεντικό του, του έβαλε τις φωνές μη θέλοντας να ακούσει καμιά «δικαιολογία». Ω, της παραφροσύνης!  Ναι ήταν έτοιμος να ξεσπάσει, να πει ότι ήθελε να πει… μία φωνή όμως άκουσε από τα βάθη της ψυχής του: «Ξέρεις πόσα έπαθα εγώ από τους ανθρώπους; Όλους όμως τους συγχώρεσα. Εσύ, δεν σταυρώθηκες για κανέναν! Σιώπησε λοιπόν!».Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που για τίποτα δεν θυμώνουν, έχουν νικήσει το πάθος της οργής. Και τι είναι η οργή για τον άνθρωπο; Τίποτα δεν είναι. Όταν θυμώνεις βάλε στο στήθος σου τον Εσταυρωμένο, σκέψου όσα έπαθε, τους χλευασμούς, τις ύβρεις, τους κολαφισμούς, τους ξυλοδαρμούς, την σταύρωση, το όξος, την λόγχη, και τότε…. Ω, μόνο τότε θα ηρεμήσεις, μόνο τότε θα καταλάβεις αδερφέ ότι όλα αυτά Εκείνος τα έπαθε χωρίς τίποτα να φταίει, ενώ εσύ τίποτα δεν θέλεις να πάθεις κι ας είσαι φταίχτης.

    Ο «άνθρωπος» επανήλθε στα λογικά του, ηρέμησε και συνέχισε την δουλειά του ήρεμος και γαλήνιος…