1977: Ο καταστατικός χάρτης της εκκλησίας

Α) Οι σχέσεις Εκκλησίας και  Πολιτείας τοποθετούνται στη βάση της «συναλληλίας» και ατονεί η αρχή της «νόμω κρατούσης Πολιτείας». Η εκκλησία αυτοδιοικείται πλέον.

Β) Περιβάλλονται με νομοθετική ισχύ ο πατριαρχικός και Συνοδικός Τόμος της 29-6-1850 και οι Πατριαρχικές και Συνοδικές Πράξεις του Ιουλίου 1866, Μαίου 1882 και Σεπτεμβρίου 1928.

Γ) Το βάρος της διοικήσεως της εκκλησίας της Ελλάδος πέφτει στην «Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας», που εκλέγει τον αρχιεπίσκοπο και τους μητροπολίτες. Καταρτίζει τον κατάλογο των εκλογίμων για αρχιερατεία, εκδικάζει διάφορες υποθέσεις, εγκρίνει τον διακανονισμό εργασιών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Δ) Καταργείται οριστικά ο θεσμός του κυβερνητικού επιτρόπου στη Σύνοδο.

Ε) Νομοθετείται το «έκκλητον» στο Οικουμενικό Πατριαρχείο όχι μόνο για τους μητροπολίτες των Νέων Χωρών, αλλά και για τους μητροπολίτες του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας  της Ελλάδος.

Στ) Ρυθμίζονται νομοθετικά θέματα περιθάλψεως όλων των αρχιερέων και βελτιώσεως της εν γένει καταστάσεως τους εφημεριακού κλήρου και των εκκλησιαστικών υπαλλήλων.

Ζ) Ενισχύεται η παρουσία της Εκκλησίας στα μητροπολιτικά Συμβούλια κάθε μητροπόλεως.

Η) Η διοίκηση του ΤΑΚΕ περιέρχεται κατά πλειοψηφία στους εφημερίους.

Θ) Παρέχεται και νομοθετικά πλέον η δυνατότητα στις μητροπόλεις ιδρύσεως εκκλησιαστικών μουσείων για την καταγραφή, φύλαξη και συντήρηση κειμηλίων, ιερών εικόνων και λοιπών έργων εκκλησιαστικής τέχνης.

Ι) Διασφαλίζεται η εκκλησιαστική περιουσία.

βιλιογραφία

Αθ. Αγγελόπουλου, Εκκλησιαστική Ιστορία κ΄αιώνας, εκδ.οικ. Αφοι Κυριακίδη α.ε, 1998