ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΣΜΟΣ Ο ΕΥΤΥΧΗΣ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΝΑΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟ 448 ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΟΝ ΕΥΤΥΧΗ
Μετά τον θάνατο του Μαξιμιανού (434) πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έγινε ο Πρόκλος ο οποίος μέχρι τότε ήταν τρεις φορές υποψήφιος. Πρόκλος με την άδεια του αυτοκράτορα επανέφερε τα λείψανα του Ιωάννου του Χρυσοστόμου από τον τόπο που είχε ταφεί στην εξορία πίσω στην Κωνσταντινούπολη. Το βράδυ της 21ης Ιανουαρίου 438 έφτασαν στα στενά του Βοσπόρου, όπου περίμεναν εκατοντάδες φωτισμένες βάρκες και όταν αποβιβάστηκαν πήγε και ο ίδιος ο αυτοκράτορας ταπεινά στην πομπή θέλοντας έτσι να δείξει μετάνοια για τις αδικίες του πατέρα του απέναντι στον Χρυσόστομο. Τα λείψανα του αγίου τοποθετήθηκαν στον ναό των αγίων Αποστόλων και ακολούθησαν λαμπρές εορτές. Οι Ιωαννίτες, δηλαδή οπαδοί του Χρυσοστόμου που ήταν χωρισμένοι από την εκκλησία, ήρθαν πάλι στους κόλπους της. Τον Πρόκλο διαδέχθηκε το 446 ο Φλαβιανός.
Το 444 πέθανε και ο Κύριλλος Αλεξανδρείας όπου τον διαδέχθηκε ο αρχιδιάκονός του Διόσκορος. Μόλις όμως αυτός έγινε πατριάρχης έγινε φιλόδοξος και βίαιος. Αδίκησε τους γονείς του Κυρίλλου στερώντας τους από την κληρονομιά, αδίκησε λαϊκούς, καθαίρεσε και καταδίωξε κληρικούς. Έγινε κυρίαρχος της Αιγύπτου και οι Ορθόδοξοι τον περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα.
Την εποχή αυτή ο Ευτυχής ο οποίος ήταν ηγούμενος σε ένα από τα μεγαλύτερα μοναστήρια της Κωνσταντινουπόλεως και αντίπαλος του Νεστορίου, θεωρούσε αιρετικούς όλους όσους δέχονταν δύο φύσεις στον Χριστό. Ο Ευτυχής ήταν μάλιστα φίλος και με τον Διόσκορο.
Μέσα στην όλη αναταραχή ο Θεδόσιος Β΄εξέδωκε διάταγμα το 448 εναντίον των Νεστοριανών και μεταξύ άλλων καθαίρεσε τον επίσκοπο Τύρου Ειρηναίο ο οποίος είχε υποστηρίξει τον Νεστόριο στην Έφεσο.
Ο Ευτυχής στην διδασκαλία του χαρακτήριζε την ένωση των δύο φύσεων ως κράση και σύγκραση στην οποία η ανθρώπινη φύση απορροφήθηκε ολοκληρωτικά από την Θεία. Δεχόταν λοιπόν μία υπόσταση και ένα πρόσωπο στον ενανθρωπήσαντα Λόγο. Έλεγε ότι μετά την ένωση υπήρχε στον Χριστό μία φύση. Η ανθρώπινη φύση θεώθηκε χωρίς όμως να εξετάζει και να προσδιορίζει την θέωση αυτή.
Σύνοδος Κωνσταντινουπόλεως το 448: Στις 8 Νοεμβρίου 448 ο Ευσέβιος επίσκοπος Δορυλαίου έκανε καταγγελία στον Φλαβιανό Κωνσταντινουπόλεως. Ο Φλαβιανός γνώριζε ότι ο Διόσκορος Αλεξανδρείας υποστήριζε τον Ευτυχή οπότε τα πράγματα ήταν κάπως περίπλοκα.
Τελικά ο Φλαβιανός κάλεσε σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη στην οποία ο Ευτυχής αναγκάστηκε να παρουσιαστεί. Παρουσιάστηκε συνοδευόμενος από πολλούς μοναχούς, στρατιωτικό απόσπασμα και κρατικούς λειτουργούς ωσάν η ζωή του να βρισκόταν σε κίνδυνο. Τελικά ύστερα από πίεση είπε «ομολογώ εκ δύο φύσεων γεγενήσθαι τον Κύριον ημών προ της ενώσεως, μετά δε την ένωσιν μίαν φύσιν ομολογώ». Η σύνοδος αποφάσισε να τον καθαιρέσει από τον βαθμό του πρεσβυτέρου, να το αφορίσει και να του αφαιρέσει το αξίωμα του ηγουμένου του μοναστηριού.
Ο Ευτυχής αν και καταδικάστηκε δεν υποχώρησε, αλλά απεύθυνε έκκληση στον Διόσκορο, στον πάπα Ρώμης Λέοντα και τους επισκόπους Ιεροσολύμων και Θεσσαλονίκης. Ο Διόσκορος κήρυξε τις αποφάσεις της συνόδου άκυρες και δέχτηκε τον Ευτυχή σε κοινωνία. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β΄ ύστερα από αίτηση του Ευτυχή, κάλεσε σύνοδο στην Έφεσο για τον Αύγουστο του 449 στην οποία κάλεσε και τον Διόσκορο και τον πάπα Ρώμης.
Όταν ο πάπας Λέων έλαβε τις αποφάσεις της συνόδου του 448 έγραψε προς τον Φλαβιανό την περίφημη δογματική επιστολή του, τον Τόμο. Έγραψε ο Χριστός είναι ένα πρόσωπο με δύο φύσεις και ουσίες. Οι δύο φύσεις δεν συγχέονται και δεν αναμιγνύονται. Φύσεις και πρόσωπο διαχωρίζονται. Υπήρχε ένα πραγματικό πρόσωπο στην ένωση και αυτό ήταν ο θείος Λόγος που δεν ήταν φανταστικό. Αυτές οι διατυπώσεις ήταν άγνωστες στην Ανατολή και τις είχαν διατυπώσει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Αμφιλόχιος Ικονίου