ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΣΤ΄ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ
1 Και ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς πάντας τοὺς λόγους τούτους εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· 2 οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ πάσχα γίνεται, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι.
Πάλι όταν μίλησε για την επουράνια Βασιλεία και για την Θεία δίκη βρίσκει ευκαιρία να τους μιλήσει για το επερχόμενο πάθος. Σαν να τους έλεγε, γιατί φοβάστε για τα τόσο προσωρινά δεινά αφού σας περιμένουν τόσα αγαθά; Και δεν είπε «γνωρίζετε ότι μετά δύο μέρες παραδίδομαι», «αλλά μετά δύο μέρες έρχεται το Πάσχα» και τότε πρόσθεσε ότι θα παραδοθεί και θα σταυρωθεί δεικνύοντας έτσι ότι αυτό που θα γίνει είναι μυστήριο και εορτή και πανήγυρη που τελείται για τη σωτηρία της οικουμένης και ότι όλα αυτά τα έπασχε γνωρίζοντάς τα εκ των προτέρων. Έτσι με το «Πάσχα» τους θύμισε τις παλαιές ευεργεσίες της εξόδου από την Αίγυπτο.
3 τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ, εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα, 4 καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν ᾿Ιησοῦν δόλῳ κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσιν. 5 ἔλεγον δέ· μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ.
Είδες την απείγραπτη διαφθορά των ιουδαϊκών πραγμάτων; Ενώ επιχειρούν παράνομα πράγματα επισκέπτονται τον αρχιερέα θέλοντας να πάρουν το δικαίωμα για την παρανομία τους, απ’ αυτόν που θα έπρεπε να τους εμποδίσει. Και πόσοι ήταν τότε οι αρχιερείς; Ο νόμος ήθελε να είναι ένας, αυτοί όμως ήταν πολλοί. Απ’ αυτό γίνεται φανερό ότι τα ιουδαϊκά πράγματα ήταν τότε υπό διάλυση. Διότι ενώ ο Μωυσής διέταξε να είναι ένας ο αρχιερέας και όταν αυτός πεθάνει, να αναλαμβλανει άλλος και καταλόγιζε την εν ζωή απομάκρυνση αυτού ως φόνο.
Πως λοιπόν τότε υπήρχαν πολλοί αρχιερείς; Αργότερα μάλιστα έγιναν ετήσιοι. Είπαμε προηγουμένως την αιτία.
Και γιατί συνεδρίασαν; Για να συλλάβουν τον Ιησού με σκοπό να Τον φονεύσουν. Αλλά φοβούνταν τον λαό γι’ αυτό περίμεναν να περάσει η εορτή. Διότι ο διάβολος δεν ήθελε να πάθει ο Ιησούς το Πάσχα για να μη κάνει φανερό το πάθος. Ενώ εκείνοι για να μη γίνει θόρυβος. Παρατήρησε λοιπόν ότι αυτοί φοβούνται όχι τον Θεό, αλλά τον λαό γιατί σε όλα υπολογίζουν τα ανθρώπινα. Αλλά όμως επειδή έβραζαν από θυμό πάλι άλλαξαν γνώμη και τον έσφαξαν χωρίς οίκτο κατά την εορτή.
6 Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, 7 προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου, καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου.
Η γυναίκα αυτή φαίνεται να είναι η ίδια σε όλους τους ευαγγελιστές, όμως δεν είναι. Στους τρεις μεν πρέπει να είναι η ίδια, όμως στον Ιωάννη όχι. Εκεί πρέπει να είναι η αδελφή του Λαζάρου.
Ο Ματθαίος δεν αναφέρει επίσης την λέπρα του Σίμωνος χωρίς λόγο, αλλά με σκοπό να μας δείξει από πού πήρε θάρρος αυτή η γυναίκα και πλησίασε τον Ιησού. Επειδή δηλαδή ο Χριστός θεράπευσε την ακαθαρσία του σώματος του λεπρού οπωσδήποτε θα καθάριζε και την ακαθαρσία της ψυχής της.
Ακόμη, τυχαία δεν αναφέρει και την πόλη της Βηθανίας η οποία ήταν πολύ κοντά στην Ιερουσαλήμ (δεκαπέντε στάδια), αλλά για να μας δείξει ότι προχωρά εκούσια προς το πάθος.
8 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; 9 ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς.
10 γνοὺς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί; ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ. 11 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 12 βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. 13 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς.
Από πού τους ήρθε τους μαθητές αυτή η σκέψη; Άκουσαν τον Ιησού να λέει «έλεον θέλω και ου θυσίαν», άκουσαν επίσης τον Κύριο να κατηγορεί τους Ιουδαίους, ότι άφηναν τα σοβαρότερα, την δικαιοσύνη, την ελεημοσύνη και την πίστη και απ’ όλα αυτά σκέφθηκαν και συμπέραναν ότι εφόσον δεν επιδοκιμάζει τα ολοκαυτώματα και την παλαιά λατρεία, πολύ περισσότερο δεν θα επιδοκίμαζε την επάλειψη του μύρου.
Οι μαθητές όμως την κατηγόρησαν αδίκως διότι δεν γνώριζαν την διάθεσή της. Έτσι ο Χριστός τους επέπληξε υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα το πάθος Του ενώ παράλληλα προανήγγειλε την διάδοση του Ευαγγελίου στα έθνη λέγοντας: «ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς».
Και να, ότι είπε ο Κύριος έγινε, και αν γυρίσεις όλη την οικουμένη θα δεις να διακηρύσσεται και η γυναίκα αυτή. Και ποιος το διάδωσε αυτό το περιστατικό; Η δύναμη Εκείνου που τα είπε όλα αυτά.
14 Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος ᾿Ιούδας ᾿Ισκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς εἶπε· 15 τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. 16 καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ.
Τότε; Πότε; Όταν είπε «για τον ενταφιασμό μου». Κι όμως ο Ιούδας ούτε απ’ αυτό συγκινήθηκε, ούτε όταν άκουσε για την διάδοση του Ευαγγελίου στα έθνη φοβήθηκε. Αντιθέτως, όταν οι γυναίκες και μάλιστα οι πόρνες έδειχναν τόσο μεγάλο σεβασμό, τότε ακριβώς εκείνος έκανε τα έργα του διαβόλου. Και γιατί προσθέτουν και το διακριτικό του όνομα; Επειδή υπήρχε κι άλλος Ιούδας. Και λέγουν οι μαθητές χωρίς να ντραπούν ότι «εις εκ των δώδεκα» ήταν αυτός, δηλαδή από το στενό κύκλο των μαθητών. Διότι μόνον αυτό ενδιέφερε τους μαθητές, να μην αποκρύπτουν την αλήθεια.
Ακούστε όλοι εσείς που έχετε την ασθένεια της φιλαργυρίας ότι αν αυτός που ήταν μαζί με τον Χριστό υπέπεσε σε τόσο μεγάλη αμαρτία, πόσο μάλλον εσείς που ούτε καν ακούτε τις γραφές και είστε διαρκώς προσηλωμένοι στα παρόντα θα γίνετε υποχείριοι του πάθους.
Καθημερινώς βρισκόταν μ’ Εκείνον που δεν είχε που να κλίνει την κεφαλή, καθημερινώς διδάσκονταν με έργα και με λόγια να περιφρονεί τον χρυσό και τον άργυρο κι όμως δεν συνετίστηκε. Πως λοιπόν εσύ περιμένεις να αποφύγεις το νόσημα της φιλαργυρίας; Διότι είναι πολύ φοβερό αυτό το πάθος. Όμως αν θέλεις μπορείς να το αποφύγεις αυτό πολύ εύκολα. Διότι η επιθυμία αυτή δεν είναι φυσική. Διότι τα φυσικά πράγματα είναι κοινά σε όλους. Η φιλαργυρία όμως μόνον σ’ αυτούς που πάσχουν από νωθρότητα.
Και πως ο Ιούδας έγινε τέτοιος αφού εκλήθη από τον Χριστό; Ο Χριστός προτρέπει, συμβουλεύει, αλλά κανέναν δεν εξαναγκάζει να ακολουθήσει τον δρόμο της αρετής. Κι αν θέλεις να μάθεις την αιτία της πτώσης του, αυτή είναι η οκνηρία.διότι από κει προέρχονται οι μεταπτώσεις αυτές.
17 Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα;
Και από αυτό είναι φανερό ότι ο Κύριος δεν είχε σπίτι για να μείνει, αλλά ούτε και οι μαθητές, διότι αν είχαν οπωσδήποτε θα τον καλούσαν. Άρα όλα τα είχαν απαρνηθεί. Και για ποιο λόγο τελούσε το Πάσχα; Για να δείξει μέχρι και την τελευταία μέρα ότι δεν είναι αντίθετος με τον νόμο.
18 ὁ δὲ εἶπεν· ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ· ὁ διδάσκαλος λέγει, ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστι· πρὸς σὲ ποιῶ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου.
Και γιατί τους έστειλε σε άγνωστο άνθρωπο; Για να τους δείξει ότι μπορούσε να μην υποστεί το πάθος. Διότι Αυτός που έπεισε τον νου εκείνου του αγνώστου για να τους δεχτεί, τι δεν θα μπορούσε να κάνει εναντίον των σταυρωτών Του;
19 καὶ ἐποίησαν οἱ μαθηταὶ ὡς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα. 20 ᾿Οψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα.
Πω, πω αναίδεια του Ιούδα!!! Διότι κι αυτός ήταν παρόν και ήρθε να πάρει μέρος στα μυστήρια και στην τράπεζα. Και άκουσε τα παρακάτω λόγια: 21 καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με. Όμως ούτε και τότε έγινε ηρεμότερος. Μάλιστα πριν από το δείπνο ο Κύριος ένιψε τα πόδια των μαθητών και μεταξύ αυτών και του Ιούδα.
Και δεν είπε ο Χριστός «εσύ Ιούδα θα με προδώσεις», αλλά «ένας από σας» δίδοντάς του έτσι άλλη μία ευκαιρία μετανοίας προκαλώντας παράλληλα υπέρμετρη αγωνία στους υπόλοιπους μαθητές.
22 καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντο λέγειν αὐτῷ ἕκαστος αὐτῶν· μήτι ἐγώ εἰμι, Κύριε; 23 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ὁ ἐμβάψας μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ τρυβλίῳ τὴν χεῖρα, οὗτός με παραδώσει.
Κοίταξε πότε τον φανέρωσε, όταν θέλησε να απαλλάξει από την ταραχή τους άλλους. Διότι μπορούσαν να πεθάνουν από την αγωνία. Παράλληλα αφαίρεσε το προσωπείο του προδότη θέλοντας να τον ελέγξει και να του δώσει κι άλλη ευκαιρία.
Πρόσεξε ότι του επιτρέπει να βουτήξει μαζί Του το ψωμί στο ίδιο πιάτο. Εσύ μη βιαστείς να θυμώσεις και να εξαγριωθείς, αλλά δώσε σημασία στην πραότητα του Δεσπότου:
24 ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ· οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος.
Αυτά τα είπε για να κερδίσει τους μαθητές Του και να μην νομίσουν ότι θα πάθει χάριν αδυναμίας, αλλά και για να ελέγξει τον προδότη. Βλέπε επίσης ούτε τότε μιλά εξαγριωμένος, αλλά με απερίγραπτη πραότητα.
Κι όμως! Μετά από τόσους ελέγχους ο προδότης παραμένει αναίσθητος και ρωτά: 25 ἀποκριθεὶς δὲ ᾿Ιούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν εἶπε· μήτι ἐγώ εἰμι, ραββί; λέγει αὐτῷ, σὺ εἶπας. Ρωτά, ενώ γνωρίζει ότι γι’ αυτόν τα είπε όλα αυτά. Και ο ευαγγελιστής αναφέρει την ερώτηση του Ιούδα διότι κι αυτός απορεί με το θράσος του.
Κι ο ηρεμότατος Ιησούς του απαντά «συ είπας», ενώ θα μπορούσε να του πει «κατεργάρη, αχρείε, βδελυρέ» κ.τ.ο. ορίζοντας έτσι και σε μας τους κανόνες και τα όρια της ανεξικακίας.
Θα ρωτήσει όμως κάποιος: «Γιατί εφόσον ήταν γραμμένο να πάθει ο Ιησούς, κατηγορείται ο Ιούδας»; Διότι έκανε αυτά που ήταν γραμμένα. Δεν τα έκανε όμως με αυτή τη σκέψη, αλλά εξαιτίας της κακίας του.
Και αν κάνεις αυτή τη σκέψη, τότε θα απαλλάξεις από τις ευθύνες του και διάβολο πράγμα τρομερό! Αλλά ούτε εξαιτίας του διαβόλου, ούτε του Ιούδα σώθηκε η οικουμένη. Διότι δεν μας έφερε στην σωτηρία η προδοσία του Ιούδα, αλλά η σοφία του Χριστού και η άπειρη ικανότητά Του να χρησιμοποιεί την κακία των άλλων προς το συμφέρον μας.
Και τι συνεχίζει κάποιος και ρωτά; Αν λέει δεν πρόδιδε ο Ιούδας θα πρόδιδε άλλος;- Άφησέ τα όλα αυτά και σκέψου ότι ο Πάνσοφος Θεός θα ενεργούσε όπως Εκείνος γνωρίζει για την σωτηρία μας.
Αλλά θα ρωτήσει πάλι κάποιος: Αφού τον συνέφερε τον Ιούδα να μην γεννηθεί, τότε γιατί ο Χριστός επέτρεψε την γέννησή του; - Τι κάνεις άνθρωπε; Αντί να δεις ότι κανείς δεν αναγκάστηκε να γίνει πονηρός, εσύ περιεργάζεσαι τις αποφάσεις του Θεού; Άρα θα έπρεπε καθώς λέγεις να δημιουργηθούν μόνο οι αγαθοί για να μην υπάρχει ανάγκη γεέννης. Πάλι θα σου πω: ποιος είσαι άνθρωπέ μου εσύ που αντιλέγεις στην πανσοφία του Θεού; Μήπως είναι δυνατόν να πει το πλάσμα στον πλάστη: γιατί με έπλασες έτσι; Εσύ λοιπόν λέγοντας όλα αυτά τότε καταργείς τους αγώνες των ενάρετων και τα επιτεύγματα των κατορθωμάτων τους.
Και πάλι όμως επανέρχεσαι και ρωτάς: «Τι; Τιμωρούνται όλοι αυτοί για να αποδειχθούν οι άλλοι καλοί»; -Όχι βέβαια, αλλά τιμωρούνται για την πονηρία τους. Διότι έγιναν πονηροί εξαιτίας της ραθυμίας τους. Γι’ αυτό και τιμωρούνται.
26 ᾿Εσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· 27 καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· 28 τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
Πόση ήταν η τυφλότητα του προδότου! Ενώ συμμετείχε στα μυστήρια παρέμενε ο ίδιος. Και επειδή δεν έγινε καλύτερος ούτε από την ευεργεσία, ούτε από την τιμή που του γίνονταν, ούτε καν από φόβο, ο Λουκάς αναφέρει ότι μετά από τα μυστήρια μπήκε μέσα του ο σατανάς. Ο δε Χριστός δεν τον εμπόδισε από την Θεία Κοινωνία αν και γνώριζε τα πάντα. Για να μάθεις ότι δεν διώχνει εκείνους που προσέρχονται προς διόρθωση.
Και γιατί έκανε το μυστήριο αυτό κατά την περίοδο του Πάσχα; Για να μάθεις από παντού ότι Αυτός είναι ο νομοθέτης και της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
Και ευχαριστεί για να μας διδάξει το πώς πρέπει να τελούνται τα μυστήρια και για να δείξει ότι πήγαινε στο πάθος με την θέλησή Του, καθώς επίσης ότι πρέπει να υπομένουμε ευχαρίστως, ότι και αν πάσχουμε. Παρέδωσε δε τα Μυστήρια κατά την εορτή του Πάσχα για να μας δείξει ότι αν το τυπικό Πάσχα της Παλαιάς Διαθήκης ελευθέρωσε τους Ιουδαίους από την δουλεία των Αιγυπτίων, το νέο Πάσχα ελευθερώνει όλη την οικουμένη από την σκλαβιά των αμαρτιών.
Και λέγει: «λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου». Πως δεν θορυβήθηκαν οι μαθητές ακούγοντας αυτόν τον λόγο; Διότι και στο παρελθόν τους είχε πει πολλά και σπουδαία για το θέμα αυτό. Παράλληλα αναφέρει την αιτία του πάθους. Την άφεση των αμαρτιών. Και ονομάζει το αίμα Του, αίμα της νέας Διαθήκης, δηλαδή της υποσχέσεως, της προσφοράς του νέου νόμου. Και όπως η Παλαιά Διαθήκη περιείχε πρόβατα και μόσχους, η Νέα Διαθήκη περιλαμβάνει το αίμα του Δεσπότου.
Και λέγει «αυτό το κάνετε για να με θυμάστε». Είδες πως τους απομακρύνει από την Παλαιά Διαθήκη; Δηλαδή όπως κάνατε τόσο καιρό τις θυσίες των ζώων για να θυμάστε την έξοδό σας από την Αίγυπτο, τώρα θα κάνετε αυτό για να θυμάστε εμένα. Και είπε ότι το «αίμα Του χύνετε εις άφεσιν αμαρτιών» για να δείξει ότι το πάθος της σταύρωσης είναι μυστήριο και έτσι παρηγορεί τους μαθητές Του.
Και γι’ αυτό λέει ότι «επιθύμησα πάρα πολύ να φάω τούτο το Πάσχα μαζί σας» για να σας παραδώσω νέα πράγματα.
Και ο ίδιος ήπιε και έφαγε σε τούτο το μυστήριο. Γιατί; Για να μη πει κανείς τι; Πίνουμε αίμα και τρώμε σάρκες; Για να μη ταραχθούν λοιπόν, πρώτος εκείνος έφαγε και ήπιε εισάγοντας έτσι αυτούς ήρεμα και ήσυχα στην κοινωνία των μυστηρίων. Γι’ αυτό ήπιε από το δικό Του αίμα και ο ίδιος.
Έπειτα αφού παρέδωσε το μυστήριο λέγει:
29 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπ᾿ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ᾿ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός μου.
Επειδή τους μίλησε για το πάθος και τη σταύρωση, τώρα τους μιλά για την Ανάσταση. Και γιατί έπινε όταν αναστήθηκε; Για να μη νομίσουν οι ανόητοι ότι η Ανάσταση ήταν πράγμα φανταστικό. Διότι ο κοινός λαός το θεωρεί αυτό απόδειξη αναστάσεως. Έτσι οι Απόστολοι το χρησιμοποίησαν αυτό για να πείσουν τα έθνη λέγοντας: «εμείς οι οποίοι φάγαμε και ήπιαμε μαζί Του». (πραξ. 10,41).
Και τι σημαίνει η λέξη «καινόν»; Καινώς κατά τρόπο παράξενο, χωρίς να έχει σώμα φθαρτό, αλλά αθάνατο και άφθαρτο, που δεν έχει ανάγκη τροφής. Άρα δεν έφαγε και δεν ήπιε μετά την Ανάστασή Του επειδή είχε ανάγκη, αλλά για να γνωστοποιήσει την Ανάσταση.
Και για ποιο λόγο δεν ήπιε νερό αλλά κρασί; Για να ξεριζώσει σύριζα μια άλλη πονηρή αίρεση. Διότι υπάρχουν μερικές αιρέσεις που χρησιμοποιούν στα μυστήριά τους νερό.
30 Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν.
Ας το ακούσουν αυτό όλοι εκείνοι οι οποίοι αφού φάνε σαν χοίροι σηκώνονται κλωτσώντας την υλική τράπεζα και σηκώνονται μεθυσμένοι. Αυτοί όμως σηκώθηκαν αναπέμποντας ύμνο.
Ας το ακούσουν επίσης όλοι εκείνοι οι οποίοι φεύγουν από την Εκκλησία πριν ακούσουν την τελευταία ευχαριστήριο ευχή.
Γιατί όμως εξήλθε στο όρος; Για να κάνει τον εαυτό Του φανερό ‘ώστε να συλληφθεί και να μη νομίσει κανείς ότι κρύβεται. Γι’ αυτό βιάζονταν να φτάσει στο τόπο που ήταν γνωστός στον Ιούδα.
Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· 31 πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, γέγραπται γάρ, πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης·
Μ’ αυτά θέλει να τους πείσει να προσέχουν και να προστρέχουν πάντοτες στις Γραφές και από την άλλη να δηλώσει ότι σταυρώνεται με απόφαση του Θεού και για να δείξει ότι ο Εκείνος δεν είναι ξένος από την Παλαιά Διαθήκη. Επίσης, με τον λόγο αυτό τους δείχνει ποιοι ήταν οι απόστολοι πριν την σταύρωση και ποιοι θα γίνουν μετά απ’ αυτήν. Πριν ήταν φοβισμένοι και διασκορπισμένοι, μετά ισχυροί και άκαμπτοι σαν από διαμάντι. Δεν τους άφησε όμως με την μελαγχολία αλλά πρόσθεσε: 32 μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν.
Που τους συναντά μετά την σταύρωση; Μήπως σε άλλο μακρινό έθνος; Μήπως στον μακρινό ουρανό; Όχι, αλλά που; Στο έθνος το οποίο Τον σταύρωσε.
33 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ δὲ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι.34 ἔφη αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με. 35 λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος· κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν, οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι. ὁμοίως δὲ καὶ πάντες οἱ μαθηταὶ εἶπον.
Τι λες Πέτρε; Ο προφήτης είχε πει ότι θα σκορπιστούν τα πρόβατα (Ζαχ. 13,7), ο Χριστός πιστοποίησε τα λεγόμενα του προφήτου και συ λες όχι; Δεν σου φτάνουν τα προηγούμενα, όταν είπες «ο Θεός να σε λυπηθεί» και αποστομώθηκες; Γι’ αυτό λοιπόν τον αφήνει να πέσει για να τον διδάξει να πείθεται σε όλα εις τον Χριστό και να θεωρεί την απόφαση Αυτού περισσότερο αξιόπιστη από τη δική του συνείδηση.
Ο Χριστός λοιπόν τον διορθώνει λέγοντάς του: «Εγώ δε προσευχήθηκα για σένα να μη χαθεί η πίστη σου» (Λουκ. 22.32). Το έλεγε αυτό αφενός μεν προσβάλλοντάς τον υπερβολικά και αφετέρου για να δηλώσει ότι δική του πτώση θα είναι χειρότερη και ότι χρειάζεται μεγαλύτερη βοήθεια απ’ τους άλλους. Διότι δύο ήταν τα παραπτώματά του. Ότι πρώτον αντιμίλησε στο Δεσπότη και ότι ξεχώρισε τον εαυτό του από τους άλλους. Ή μάλλον και τρίτο παράπτωμα, ότι όλα τα ανέθεσε στον εαυτό του. Για τους λόγους λοιπόν αυτούς επέτρεψε ο Κύριος την πτώση. Και γι’ αυτούς άφησε τους άλλους και απευθύνθηκε μόνον προς αυτόν λέγοντας: «Σίμων, Σίμων να ο σατανάς επεδίωξε να σας κοσκινίσει όπως τον σίτο» (Λουκ. 22,31)
Και γιατί δεν είπε «δι όλους εδεήθην». Για τους λόγους που είπαμε παραπάνω.
Και γιατί δεν είπε «δεν επέτρεψα», αλλά «προσευχήθηκα»; Ομιλεί έτσι επειδή εισέρχεται προς το πάθος, για να δείξει έτσι την ταπεινή ανθρώπινη φύση Του. Διότι Αυτός που στερέωσε τον ουρανό, Αυτός που έδωσε στον Πέτρο με εξουσία τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών πως είναι δυνατόν να έχει ανάγκη προσευχής για να οικοδομήσει έναν άνθρωπο;
Από πού όμως γεννήθηκε στον Πέτρο τόσο μεγάλο θάρρος για να τα πει όλα αυτά στον Κύριο; -Επειδή προηγουμένως ρωτούσε κι εκείνος όπως και οι άλλοι μήπως αυτός είναι ο προδότης και επειδή είδε τον προδότη και απαλλάχθηκε απ΄’ αυτό το βάρος, από την μεγάλη του αγάπη και χαρά είπε αυτά τα λόγια.
Δες τώρα και σύγκρινε την συμπεριφορά του Πέτρου μετά Ανάσταση όταν είπε «σ’ αυτόν τι θα συμβεί»; (Ιω 21,22) και αποστομώθηκε. Τότε δεν τόλμησε να αντειπεί αλλά σιώπησε. Επίσης κατά την Ανάληψη όταν είπε ο Κύριος «δεν είναι δική σας υπόθεση να γνωρίζετε τους χρόνους και τους καιρούς» (πραξ.1,7) πάλι σιωπά και δεν αντιλέγει. Και αργότερα όταν σε όραμα άκουσε την φωνή εκείνη να του λέει: «εκείνα που ο Θεός τα καθάρισε, συ μη τα θεωρείς ακάθαρτα» (πραξ.19. 10,15) ησυχάζει και δεν φιλονικεί.
Από όλα αυτά μαθαίνουμε ότι τελικά δεν αρκεί η προθυμία του ανθρώπου αν δεν υπάρχει η άνωθεν συγκατάνευση. Γι’ αυτό λοιπόν ούτε να επαναπάυσετε αναθέτοντας τα πάντα στον Θεό, ούτε να καταβάλετε προσπάθεια, νομίζοντας ότι με τους κόπους σας θα καταφέρετε τα πάντα. Διότι ούτε ξαπλωμένοι θέλει να είμαστε ο Θεός, γι’ αυτό και δεν κάνει τα πάντα, αλλά ούτε και υπερόπτες να είμαστε γι’ αυτό και δεν μας έδωσε τα πάντα. Γι’ αυτό και άφησε τον κορυφαίο να πέσει.
36 Τότε ἔρχεται μετ᾿ αὐτῶν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς χωρίον λεγόμενον Γεθσημανῆ, καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς· καθίσατε αὐτοῦ ἕως οὗ ἀπελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ.
Απομονώθηκε, για να μας διδάξει ότι στην προσευχή θα πρέπει να δημιουργούμε ησυχία και ηρεμία.
37 καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν. 38 τότε λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ.
Γιατί δεν τους παραλαμβάνει όλους; Για να μη καταβληθούν, αλλά παραλαμβάνει αυτούς που είχαν γίνει θεατές της δόξης Του. Αλλά και αυτούς τους αφήνει και απομονωμένος προσευχήθηκε.
39 καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων· πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ.
40 καὶ ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ· οὕτως οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι μετ᾿ ἐμοῦ!
Δεν απευθύνεται τυχαία στον Πέτρο, διότι και άλλοι κοιμόντουσαν, αλλά για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω. Στη συνέχεια επειδή και οι άλλοι μετά τον Πέτρο είχαν πει τα ίδια, μιλά προς όλους καταδεικνύοντας έτσι την αδυναμία τους. Διότι αυτοί που προτιμούσαν να πεθάνουν μαζί Του, δεν άντεξαν τότε που λυπόταν να συλλυπηθούν μένοντας άγρυπνοι, αλλά τους κατέλαβε ο ύπνος.
Αυτός δε προσεύχεται εκτενώς, για να μη θεωρηθεί η ενέργειά Του υποκριτική. Ακόμη και ιδρώτα για την ίδια αιτία έχυσε, για να μην ισχυριστούν οι αιρετικοί ότι υποκρίνεται πως αγωνιά. Γι’ αυτό έσταζαν και οι ιδρώτες ως θρόμβοι αίματος. Και φάνηκε άγγελος ενισχύοντάς Τον και άπειρα άλλα τεκμήρια της αγωνίας Του φάνηκαν για να μη διηγηθεί κανείς ότι η ευαγγελική διήγηση είναι φανταστική.
Διά τούτο γίνεται και η προσευχή. Διότι με το να πει «αν είναι δυνατόν να αποφύγω», έδειξε την ανθρώπινη φύση Του, ενώ με τα λόγια Του «αλλά όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως θέλεις εσύ» έδειξε την χρηστότητα και την εγκαρτέρησή Του, διδάσκοντας ότι ακόμη κι αν η φύση μας, μας έλκει προς το αντίθετο, πρέπει να ακολουθούμε τον Θεό.
Στη συνέχεια για να μην τους απελπίσει για την αδυναμία τους τους λέγει: 41 γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.
Διότι μολονότι λέγει, θέλεις να παραβλέψει τον θάνατο, εν τούτοις δεν θα μπορέσεις, μέχρις ότου απλώσει ο Θεός την χείρα Του. Διότι σε παρασύρει το σαρκικό φρόνημα. Στη συνέχεια και πάλι προσευχήθηκε επαναλαμβάνοντας το ίδιο:
42 πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο λέγων· πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου. 43 καὶ ἐλθὼν εὑρίσκει αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας· ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι. 44 καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς ἀπελθὼν πάλιν προσηύξατο ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών·
Και επανέλαβε την ίδια πράξη μία και δύο και τρείς φορές για να βεβαιωθεί το σχέδιο της Θείας οικονομίας. Και γιατί ήλθε και δεύτερη φορά; Για να τους ελέγξει. Και όχι μόνο τους έλεγξε, αλλά απομακρύνθηκε για λίγο για να δηλώσει την απερίγραπτη ασθένειά τους αφού ούτε μετά την επίπληξη αγρύπνησαν μαζί Του. Και δεν τους ξύπνησε για να τους επιπλήξει και πάλι.
45 τότε ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς· καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε! ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν. 46 ἐγείρεσθε ἄγωμεν· ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με.
Πράγματι, τότε έπρεπε να ξυπνήσουν διότι έπρεπε πλέον να φυγαδευτούν και να σκορπιστούν για να αποδειχτεί και πάλι ότι όλα όσα πλέον θα συμβούν είναι σχέδιο της Θείας οικονομίας.
Διότι ήξερε ότι θα έρθει ο προδότης αλλά όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά προχώρησε προς αυτόν.
47 Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ ᾿Ιούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. 48 ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων· ὃν ἂν φιλήσω, αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν. 49 καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ ᾿Ιησοῦ εἶπε· χαῖρε, ραββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.
Πω πω! Πόση πονηρία δέχθηκε η ψυχή του προδότου! Διότι με ποιους οφθαλμούς αντίκριζε τότε τον διδάσκαλο; Με ποιο στόμα τον φιλούσε; Τι σκέφτηκε; Τι τόλμησε να κάνει; Ποιο γνώρισμα της προδοσίας του έδωσε; Εκείνον που θα φιλήσω λέγει. Είχε εμπιστοσύνη στην επιείκεια του Διδασκάλου. Αυτήν ακριβώς που θα έπρεπε να τον κάνει να ντραπεί, διότι πρόδωσε Αυτόν που ήταν τόσο πράος! Κι όμως, μέχρι αυτή την ώρα προσπαθεί να τον διορθώσει ο Διδάσκαλος λέγοντας: «Ιούδα με φίλημα προδίδεις τον Υιό του ανθρώπου»; 50 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἑταῖρε, ἐφ᾿ ᾧ πάρει. τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν.
51 καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν μετὰ ᾿Ιησοῦ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασε τὴν μάχαιραν αὐτοῦ, καὶ πατάξας τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον. 52 τότε λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀπόστρεψόν σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται. 53 ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι πλείους ἢ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων; 54 πῶς οὖν πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ ὅτι οὕτω δεῖ γενέσθαι;
Ποιος ήταν αυτός ο μαθητής που έκοψε το αυτί του δούλου του αρχιερέως; Ο Ιωάννης λέει πως ήταν ο Πέτρος. Εκείνο όμως που πρέπει να ερευνήσουμε είναι το γιατί κρατούσαν οι μαθητές μαχαίρια. Γιατί τους επέτρεψε ο Χριστός να έχουν; Άλλωστε στο Λουκ. 22,36 τους παρακινεί να αγοράσουν. -Τους επέτρεψε να έχουν για να τους βεβαιώσει ότι θα παραδοθεί. Και τελικά από μόνοι τους να τα αποβάλλουν όλα αυτά έχοντας εμπιστοσύνη στη δύναμή Του.
Πρόσεξε και την υπακοή του Πέτρου ο οποίος αμύνθηκε μεν χάριν του Διδασκάλου και όχι για τον εαυτό του, ενώ μετά την επίπληξη του Κυρίου πουθενά και ποτέ δεν επαναλαμβάνει τέτοια συμπεριφορά.
Και γιατί είπε: «μήπως δεν μπορώ να παρακαλέσω τον Πατέρα μου» και δεν είπε «μήπως δεν μπορώ να τους καταστρέψω όλους»; Διότι λέγοντας αυτό θα γινόταν πιο πιστευτός, διότι δεν είχαν ακόμη την γνώμη που έπρεπε για Εκείνον.
Και γιατί είπε για δώδεκα λεγεώνες αγγέλων; Μήπως μόνον ένας άγγελος δεν έφτανε για χίλιους μόνο ανθρώπους; Κι αυτό το λέει για την αδυναμία των ακροατών του γι’ αυτό προβάλλει και τις γραφές λέγοντας «πως θα εκπληρωθούν οι γραφές»;
Και όλα τα ανωτέρω τα είπε προς τους μαθητές Του, προς δε τους όχλους είπε:
55 ᾿Εν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοῖς ὄχλοις· ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με· καθ᾿ ἡμέραν πρὸς ὑμᾶς ἐκαθεζόμην διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με.
Κοίταξε πόσα κάνει για να τους συνεφέρει: Τους έρριψε κάτω υπτίως, θεράπευσε τοα αυτί του δούλου του αρχιερέως, τους απέλυσε με σφαγή, διότι λέγει όσοι κρατούν μαχαίρια με μαχαίρια θα απολεσθούν και προσθέτει ότι τόσες πολλές μέρες που δίδασκε δημόσια στον ναό δεν τον έπιασαν, δεικνύοντας έτσι ότι η σύλληψή Του δεν ήταν έργο της δυνάμεώς τους, αλλά της δικής Του απόφασης-παραχωρήσεως. Έπειτα λύνει και την απορία το γιατί παραχώρησε την σύλληψή Του: 56 τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ τῶν προφητῶν. Τότε οἱ μαθηταὶ πάντες ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον.
57 Οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν. 58 ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν ἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως, καὶ εἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλος.
Κι ενώ όλοι οι μαθητές έφυγαν, ο ζωηρότατος μαθητής, ο Πέτρος, δεν έφυγε αλλά αναμείχθηκε με το πλήθος θέλοντας να δει το τέλος. Και ο Ιωάννης παρέμεινε, αλλά αυτός ήταν γνωστός του αρχιερέως.
59 Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ τὸ συνέδριον ὅλον ἐζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ὅπως θανατώσωσιν αὐτόν, 60 καὶ οὐχ εὗρον· καὶ πολλῶν ψευδομαρτύρων προσελθόντων, οὐχ εὗρον. ὕστερον δὲ προσελθόντες δύο ψευδομάρτυρες 61 εἶπον· οὗτος ἔφη, δύναμαι καταλῦσαι τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν οἰκοδομῆσαι αὐτόν.
Πράγματι είχε πει σε τρεις μέρες, αλλά δεν είχε πει «θα γκρεμίσω» αλλά «γκρεμίστε» και δεν το είχε πει για εκείνον τον ναό, αλλά για το δικό Του σώμα. Τι κάνει λοιπόν ο αρχιερεύς; Για να Τον αναγκάσει να απολογηθεί λέει: 62 καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· οὐδὲν ἀποκρίνῃ; τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν;63 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἐσιώπα.
Γιατί σιωπούσε ο Ιησούς; -Διότι έβλεπε ότι η απολογία Του θα ήταν ανώφελη αφού κανείς δεν θα άκουγε. Ο αρχιερέας όμως επέμεινε λέγοντας: καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· ἐξορκίζω σε κατὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος ἵνα ἡμῖν εἴπῃς εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. 64 λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· σὺ εἶπας· πλὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ. 65 τότε ὁ ἀρχιερεὺς διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ λέγων ὅτι ἐβλασφήμησε·
Έσχισε τα ιμάτιά του ο αρχιερεύς για να καταστήσει την κατηγορία βαρύτερη. Και ποια βλασφημία ήταν εκείνη; διότι και προηγουμένως είχε πει ενώ ήταν συγκεντρωμένοι: «είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου κάθισε εις τα δεξιά μου» (Ματθ. 22,44) κι ενώ τότε σιώπησαν και εφεξής δεν του αντιμίλησαν, τώρα ονομάζουν βλασφημία αυτό που δεν ακούν για πρώτη φορά. Στη συνέχεια ο αρχιερεύς λέει: τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων; ἴδε νῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν αὐτοῦ· 66 τί ὑμῖν δοκεῖ; οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπον· ἔνοχος θανάτου ἐστί.
Ο αρχιερεύς δεν εκδίδει την απόφασή του μόνος του, αλλά ζητά συναπόφαση από το συμβούλιο να συναποφασίσουν όλοι για την καταδίκη Του. τι αποφαίνονται λοιπόν εκείνοι; -«ένοχος θανάτου εστί». Αυτή ήταν η απόφασή τους. Οι ίδιοι κατηγορούν, οι ίδιοι δικάζουν, οι ίδιοι καταδικάζουν, οι ίδιοι γίνονται τα πάντα. Γιατί όμως δεν τον φόνευσαν και οι ίδιοι; Διότι ήθελαν να καταδικαστεί δημόσια ως ένοχος πολιτικών εγκλημάτων ώστε να διαβάλλουν και την φήμη Του.
67 τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν, οἱ δὲ ἐρράπισαν 68 λέγοντες· προφήτευσον ἡμῖν Χριστέ, τίς ἐστιν ὁ παίσας σε;
Γιατί τα έκαναν όλα αυτά αφού είχαν αποφασίσει να Τον φονεύσουν; Ποια ήταν η ανάγκη την διακωμωδήσεως Του; - Για να μάθεις από όλα αυτά για την αχαλίνωτη συμπεριφορά τους.
69 ῾Ο δὲ Πέτρος ἔξω ἐκάθητο ἐν τῇ αὐλῇ· καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα· καὶ σὺ ἦσθα μετὰ ᾿Ιησοῦ τοῦ Γαλιλαίου. 70 ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν αὐτῶν πάντων λέγων· οὐκ οἶδα τί λέγεις. 71 ἐξελθόντα δὲ αὐτὸν εἰς τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶ λέγει αὐτοῖς· ἐκεῖ καὶ οὗτος ἦν μετὰ ᾿Ιησοῦ τοῦ Ναζωραίου. 72 καὶ πάλιν ἠρνήσατο μεθ᾿ ὅρκου ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον. 73 μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Πέτρῳ· ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ· καὶ γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ. 74 τότε ἤρξατο καταναθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον. καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησε. 75 καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ρήματος ᾿Ιησοῦ εἰρηκότος αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με· καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς.
Τι παράδοξα πράγματα! Όταν είδε τον διδάσκαλο να συλλαμβάνεται έβγαλε μαχαίρι και έκοψε το αυτί του δούλου δίχως να δειλιάσει. Λίγο όμως αργότερα γίνεται αρνητής! Και όχι μόνο μία φορά, αλλά και δύο και τρεις… Και ο Λουκάς αναφέρει ότι μετά απ’ όλα αυτά πάλι δεν συνετίστηκε αλλά χρειάστηκε το βλέμμα του Διδασκάλου ώστε μόνον τότε κατάφερε να ακούσει επιτέλους τον πετεινό να λαλεί και τότε κατανόησε την τριπλή του προδοσία την οποία του είχε προγνωρίσει ο Κύριος.