ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ (ΙΣΤ) ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ
1.ΚΑΙ προσελθόντες οἱ Φαρισαῖοι καὶ Σαδδουκαῖοι πειράζοντες ἐπηρώτησαν αὐτὸν σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτοῖς. 2 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὀψίας γενομένης λέγετε· εὐδία· πυρράζει γὰρ ὁ οὐρανός· 3 καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών· πυρράζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός. ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;
4 γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον ᾿Ιωνᾶ τοῦ προφήτου. καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἀπῆλθεν.
Μολονότι η ερώτηση των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ήταν άξια οργής, ο Χριστός δεν εξοργίζεται αλλά τους ευσπλαχνίζεται και τους ταλανίζει διότι ήταν αθεράπευτη η ασθένειά τους και εξακολουθούσαν μετά από τόση επίδειξη δύναμης από τον Ιησού να Τον πειράζουν. Και δεν τον ρωτούσαν για να μάθουν και να πιστέψουν, αλλά για να βρουν αφορμή να τον κατηγορήσουν, διότι αν Τον ρωτούσαν για να πιστέψουν ίσως να έδιδε σ’ αυτούς ένα θαύμα. Και τι θαύμα άραγε ζητούσαν να δουν; Ίσως, το να σταματήσει τον ήλιο ή να ρίξει κεραυνούς κ.τ.ο.
Μήπως τα θαύματα που ενεργούσε όμως ο Κύριος δεν ήταν ένα σημείο που οι ερωτώντες θα έπρεπε να δουν και να πιστέψουν; Αλλά και πάλι κατά την Δευτέρα και φοβερά παρουσία Του ο Κύριος θα επιτελέσει όλα αυτά που ζητούσαν τότε οι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι για να δουν. Και ο ήλιος και η σελήνη και όλες οι δυνάμεις της φύσης θα σαλευθούν και το σύμπαν ολόκληρο θα ανακαινισθεί. Αλλά στην επί γης παρουσία Του ο Ιησούς δεν είχε έρθει με σκοπό να κάνει αυτά, αλλά με ήσυχο και απαρατήρητο τρόπο να ενεργήσει σιωπηλά στις ανθρώπινες ψυχές. Δεν ακούσατε τον προφήτη να λέει «Δεν θα φιλονικήσει, ούτε θα φωνάξει δυνατά, ούτε θα ακουστεί έξω η φωνή Του»; (Ησ. 42,2). Όμως και πάλι αυτά τα «μικρά» θαύματα που έβλεπαν οι Σαδδουκαίοι και Φαρισαίοι στην πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου «μικρά», αλλά ασυγκρίτως μεγαλύτερα από τον ανακαινισμό του σύμπαντος, διότι τι μπορεί να συγκριθεί με την θεραπεία ασθενειών, την ανάσταση νεκρών, την εκδίωξη των δαιμόνων;
Δες όμως και την πώρωση των υποκριτών Φαρισαίων και Σαδδουκαίων οι οποίοι μολονότι τους είπε ότι δεν θα δουν άλλο θαύμα, παρά μόνο τον σημείο του Ιωνά του προφήτου, αυτοί δεν ρωτούν γι’ αυτό αλλά αποσύρονται.
5 Καὶ ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν ἐπελάθοντο ἄρτους λαβεῖν. 6 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ὁρᾶτε καὶ προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων. 7 οἱ δὲ διελογίζοντο ἐν ἑαυτοῖς λέγοντες ὅτι ἄρτους οὐκ ἐλάβομεν. 8 γνοὺς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τί διαλογίζεσθε ἐν ἑαυτοῖς, ὀλιγόπιστοι, ὅτι ἄρτους οὐκ ἐλάβατε;
Κι ενώ δύο φορές είδαν το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων, εξακολουθούν οι μαθητές να παραμένουν πολύ χαμηλά πνευματικά. Ο Χριστός λοιπόν αγανακτεί με την μικροψυχία τους και τους μιλά ξεκάθαρα:
9 οὔπω νοεῖτε, οὐδὲ μνημονεύετε τοὺς πέντε ἄρτους τῶν πεντακισχιλίων καὶ πόσους κοφίνους ἐλάβετε; 10 οὐδὲ τοὺς ἑπτὰ ἄρτους τῶν τετρακισχιλίων καὶ πόσας σπυρίδας ἐλάβετε; 11 πῶς οὐ νοεῖτε, ὅτι οὐ περὶ ἄρτου εἶπον ὑμῖν προσέχειν ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων;
Πουθενά αλλού δεν φαίνεται ο Ιησούς να τους επιτιμά τόσο πολύ. Τους ονομάζει «ολιγόπιστους», διότι πράγματι,πάντοτε η πραότητα δεν είναι καλή και με την ποικιλία αυτή των συμπεριφορών οικονομεί την σωτηρία τους. Και με την ωραιοτάτη και ψυχοφέλιμη αυτή επίπληξη οι μαθητές τότε επιτέλους κατανοούν: 12 τότε συνῆκαν ὅτι οὐκ εἶπε προσέχειν ἀπὸ τῆς ζύμης τοῦ ἄρτου, ἀλλ᾿ ἀπὸ τῆς διδαχῆς τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων.
Ας μάθουμε και εμείς ότι δεν είναι καλό να κολακεύουμε πάντοτε τους κατώτερούς μας, ούτε όμως και να επιδιώκουμε κολακείες από τους ανωτέρους.
13 ᾿Ελθὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου
Γιατί μας αναφέρει τον ιδρυτή της πόλεως; -Διότι υπάρχει και άλλη Καισάρεια, αυτή του Στράτωνος.
ἠρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;
Και γιατί δεν ρώτησε τους μαθητές Του για το ποιος νομίζουν αυτοί ότι είναι, αλλά ρώτησε την γνώμη των πολλών; Με σκοπό αφού ρωτήσει πρώτα για την γνώμη των πολλών έπειτα να ρωτήσει και για την δική τους ώστε να μην εκπέσουν και αυτοί μαζί με τους πολλούς.
14 οἱ δὲ εἶπον· οἱ μὲν ᾿Ιωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ ᾿Ηλίαν, ἕτεροι δὲ ῾Ιερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν. 15 λέγει αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγεται εἶναι;
Και αφού διατύπωσαν την εσφαλμένη περί Αυτού γνώμη, τότε πρόσθεσε: «εσείς όμως, ποιος νομίζετε ότι είμαι»; Θέλοντας να προκαλέσει με την δεύτερη ερώτησή Του να σκεφτούν κάτι υψηλότερο περί Αυτού, για να δείξει ότι η πρώτη άποψη απέχει πολύ της αξίας Του.
Και μολόνότι όλοι ερωτήθηκαν, η φωνή των αποστόλων, ο γεμάτος ενθουσιασμός Πέτρος, αυτός απαντά:
16 ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.
Και τι του απάντησε ο Ιησούς;
17 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
Και βέβαια αυτό δεν του το αποκάλυψε άνθρωπος, αλλά ήταν έργο Θείας αποκαλύψεως. Κι άλλη φορά οι μαθητές (κατά την θαλασσοταραχή) είχαν ομολογήσει ότι «Αληθώς συ ει Υιός του Θεού», όμως δεν μακαρίστηκαν παρότι ήταν αλήθεια αυτό που είπαν. Δεν ομολόγησαν όμως Υιότητα όμοια μ’ αυτήν που ομολόγησε ο Πέτρος, αλλά τον νόμιζαν ως έναν από τους πολλούς υιούς ανώτερο από τους κοινούς θνητούς, αλλά όχι της ίδιας ουσίας με τον Πατέρα. Και ο Ναθαναήλ είχε πει: «Διδάσκαλε εσύ είσαι υιός του Θεού» και όχι μόνο δεν μακαρίστηκε, αλλά ελέγχθηκε: «Πιστεύεις επειδή σου είπα ότι σε είδα κάτω από την συκιά»; Γιατί τελικά μακαρίζεται ο Πέτρος; Επειδή ομολόγησε τον Χριστό ως πραγματικό Υιό του Θεού.
Και για ποιο λόγο δεν αυτοαποκαλύπτεται αλλά προχωρεί στην αποκάλυψή Του διά ερωταποκρίσεων; Διότι αυτό ήταν αναγκαίο, ο Πατέρας να αποκαλύπτει τον Υιό και ο Υιός τον Πατέρα διότι είναι της μίας και αυτής ουσίας. Και κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον Πατέρα παρά μόνον μέσω του Υιού και κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον Υιό, παρά μόνο μέσω του Πατέρα.
Ο Χριστός εν τέλει λέει:
18 κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος,
Επειδή διακήρυξες τον Πατέρα μου κι εγώ θα διακηρύξω αυτόν που σε γέννησε, τον δικό σου πατέρα ότι είσαι υιός του Ιωνά κατά όμοιο τρόπο που είμαι κι εγώ Υιός του Πατρός μου και τον αποκάλεσε τον Σίμων Πέτρο- πέτρα:
καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν,
Και πάνω σ’ αυτήν την πέτρα της ομολογίας θα στηριχτεί η Εκκλησία. Και τον ορίζει ποιμένα διότι πολλοί εφεξής θα πιστέψουν αυτήν την ομολογία.
καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς.
Και αφού δεν θα μπορέσει κανείς να κυριεύσει πάνω στην Εκκλησία, πόσο μάλλον κανείς δεν μπορεί να επικρατήσει πάνω Μου. Και τα λέει αυτά για να μην θορυβηθούν οι μαθητές όταν τον δουν πάνω στον Σταυρό.
19 καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν,
Και όπως ο Πατέρας σου αποκάλυψε να γνωρίσεις εμένα έτσι κι εγώ θα σου δώσω. Και δεν είπε θα παρακαλέσω, αλλά θα σου δώσω. Τι; Τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών! Αποκαλύπτοντας τελικά ότι Αυτός είναι ο Κύριος και Κυρίαρχος και Βασιλέας των Ουρανών!
Και τι τέλος πάντων παρέδωσε στον Πέτρο; Την εξουσία σε θνητό άνθρωπο όλων των ουρανίων πραγμάτων, καθιστώντας έτσι την οικουμένη ισχυροτέρα των ουρανών διά της εγκαθίδρυσης της Εκκλησίας στη γη! Διότι λέει:
καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 20 τότε διεστείλατο τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν ὅτι αὐτός ἐστιν ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός.
Και γιατί παραγγέλλει αυστηρά στους μαθητές Του να μην πουν σε κανέναν ότι Αυτός είναι ο Υιός του Θεου; Με σκοπό να εντυπωθεί καθαρά και ακλόνητα στον νου των μαθητών η πρέπουσα περί Αυτού γνώμη όταν θα είχε επιτελεθεί η Σταύρωση και όλα όσα έπαθε.
21 ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς δεικνύειν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι δεῖ αὐτὸν ἀπελθεῖν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ πολλὰ παθεῖν ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι.
Από τότε; Από πότε; Απ’ όταν σταθεροποιήθηκε μέσα στους μαθητές η αλήθεια περί του πάθους Του, όταν τους μίλησε για την διάδοση του Ευαγγελίου. Αλλά όμως ούτε και τότε πάλι αντιλήφθηκαν το νόημα των λόγων Του. Και φοβήθηκαν για τον θάνατό Του, και δεν θέλησαν να ρωτήσουν για το τι σημαίνει Ανάσταση και νόμιζαν ότι πολύ καλύτερα θα ήταν το να μη πεθάνει.
Και τότε πάλι ο Πέτρος, λόγω της θερμότητας της πίστεώς του, παίρνει το θάρρος, όχι όμως μπροστά σε όλους τους μαθητές αλλά κατ΄ιδίαν και λέει:
22 καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν ὁ Πέτρος ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ λέγων· ἵλεώς σοι, Κύριε· οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο. 23 ὁ δὲ στραφεὶς εἶπε τῷ Πέτρῳ· ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ·
Και για να μάθεις ότι όπως πριν δεν ήταν τα λόγια της αποκαλύψεως δικά του, ούτε όμως και τώρα και γι’ αυτό ο Κύριος τον αποκάλεσε Σατανά. Και ας το ακούσουν αυτό όλοι εκείνοι που ντρέπονται για τον σταυρικό θάνατο του Χριστού, ότι αν τον κορυφαίο των Αποστόλων ο Χριστός ονόμασε Σατανά, πόσο μάλλον όλους εκείνους που απορρίπτουν τον Σταυρικό θάνατο και Ανάσταση του Κυρίου μας. Και δεν του είπε: ο Σατανάς μίλησε μέσα από σένα, αλλά «ύπαγε οπίσω μου Σατανά». Διότι ο διάβολος επιθυμούσε να μην πάθει ο Χριστός και διά τούτο τον επιτίμησε με τόση αυστηρότητα. Και στη συνέχεια αποκαλύπτει τις απόκρυφες σκέψεις του: σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων.
Τι σημαίνει «σκέφτεσαι αυτά που δεν αρέσουν στον Θεό, αλλά στους ανθρώπους»; Συ Πέτρε νομίζεις ότι είναι ανάξιο και απρεπές σε μένα το να πάθω, όμως Εγώ σου λέω, ότι το να μη πάθω είναι επιθυμία του διαβόλου. Διότι με αυτό το μέσο που χρησιμοποίησε ο διάβολος για να ταπεινώσει τον Χριστό (τον Σταυρό) με το ίδιο μέσο ο Χριστός κατήργησε το κράτος και την δυναστεία του διαβόλου. Διότι διά του Σταυρού έσωσε όλη την οικουμένη, διά του Σταυρού μετέβαλε την γη σε ουρανό, τους ανθρώπους σε αγγέλους, χάριν του Σταυρού έπαυσαν οι δαίμονες να είναι πλέον φοβεροί και έγιναν ευκαταφρόνητοι, ο θάνατος έπαυσε να είναι θάνατος και έγινε ύπνος.
Κι αν κάποιος σε ειρωνευτεί και σου πει «τον εσταυρωμένο προσκυνείς»; Τότε με περίσσια παρρησία να του πεις: «Ναι, Τον προσκυνώ και τώρα και πάντοτε θα Τον προσκυνώ»! Κι αν γελάσει, δάκρυσε γι’ αυτόν σαν να είναι τρελός διότι γι’ αυτό ακριβώς γελά διότι ο φυσικός και μη αναγεννημένος άνθρωπος δεν δέχεται εκείνα που διδάσκει το Πνεύμα του Θεού. Αυτό το παθαίνουν και τα παιδιά, αν τα οδηγήσεις σε τόπο όπου τελούνται Μυστήρια θα γελάσει διότι είναι ατελείς άνθρωποι. Ας σταυρωθούμε λοιπόν για τον κόσμο και ας μην έχουμε τίποτα κοινό με την γη, αλλά ας επιθυμούμε με ενθουσιασμό την επουράνια πατρίδα.
24 Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.
Τότε; Πότε; Όταν ο Πέτρος είπε «ας σε λυπηθεί ο Θεός και ας μην πάθεις όλα αυτά». «Εάν θέλει κανείς να με ακολουθήσει» και κανέναν δεν αναγκάζει ο Χριστός να Τον ακολουθήσει με το ζόρι διότι η βία φέρνει αντιδράσεις στους ακροατές. Ακόμη κι αν κάποιος οδηγήσει κάποιον με το ζόρι σε θησαυρούς και σε χρυσάφια, θα υπάρξει αντίδραση. Διότι το πνεύμα του ανθρώπου πλάστηκε ελεύθερο. Και μη νομίσετε ότι τώρα σεις οι μαθητές με ακολουθείτε επειδή τρέχετε ξοπίσω μου, θα με ακολουθήσετε πραγματικά αν υπομείνετε πολλούς κινδύνους. Κι εσύ Πέτρε επειδή με ομολόγησες Υιό του Θεού δεν σημαίνει ότι κέρδισες την σωτηρία.
Και δεν περιορίζει την πρόσκληση μόνο στους μαθητές, αλλά λέγοντας «αν κανείς θέλει» ανοίγει την πρόσκληση σε όλη την οικουμένη, σε άνδρα ή γυναίκα, σε πλούσιο ή φτωχό.
Και ζητά τρεις προϋποθέσεις από εκείνον που θα θελήσει να Τον ακολουθήσει: Πρώτον να απαρνηθεί τον εαυτό του, δεύτερον να σηκώσει τον σταυρό του και τρίτον να Τον ακολουθήσει.
Όμως τι σημαίνει το να αρνηθούμε τον εαυτό μας; Πριν δούμε αυτό, ας δούμε το τι σημαίνει να αρνηθούμε τον άλλον και τότε θα κατανοήσουμε πλήρως το τι σημαίνει να απαρνηθούμε τον εαυτό μας: Το να αρνηθούμε τον άλλο σημαίνει ότι όταν τον δούμε να ταπεινώνεται, ή να σταυρώνεται, ή να βασανίζεται ή οτιδήποτε άλλο, δεν τον βοηθά, δεν ταράσσεται η ψυχή του, δεν στενάζει για κείνον επειδή έχει αποξενωθεί τελείως απ’ αυτόν. Τέτοια αδιαφορία θέλει να δείχνουμε για το σώμα μας, ώστε όταν αυτό μαστιγώνεται, ή σταυρώνεται, ή υβρίζεται να μην το λυπόμαστε. Το να μην έχουμε τίποτα κοινό με τον εαυτό μας, αυτό σημαίνει ότι τον απαρνιόμαστε.
«Και ας σηκώσει τον σταυρό του»: Και για να μην νομίσεις ότι πρέπει να απαρνηθείς τον εαυτό σου μόνο σχετικά με τα λόγια και τις ύβρεις, λέει ότι πρέπει να τον απαρνηθείς μέχρι θανάτου και μάλιστα ατιμωτικό θάνατο, και όχι μόνο μία φορά, αλλά καθ’ όλη τη ζωή του.
Και επειδή είναι δυνατόν κάποιος να πάσχει, αλλά να μην ακολουθεί, γι’ αυτό προσθέτει «και ας με ακολουθήσει». Διότι είναι πολλοί που πάσχουν για τον διάβολο πολλά και εκείνον ακολουθούν.
25 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν. 26 τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;
Το νόημα αυτών των λόγων είναι το εξής: Δεν σας δίδω αυτά τα παραγγέλματα από αδιαφορία, αλλά από εξαιρετικό ενδιαφέρον για σας. Καθ’ όσον αυτός που λυπάται να τιμωρήσει τον γιό του τον οδηγεί στην απώλεια, ενώ αυτός που τον τιμωρεί τον διασώζει. Μην καθίσεις λοιπόν μέσα στο στρατόπεδο, αλλά βγες, πολέμησε κι αν πέσεις στη μάχη τότε έζησες. Κατά πρώτον διότι δεν αιχμαλωτίστηκες αμέσως, κατά δεύτερον δε διότι αν πέσεις στη μάχη θα οδηγήσεις την ψυχή σου προς την ανώτερη ζωή.
Έπειτα επειδή είπε «αυτός που θέλει να σώσει την ψυχή του θα την χάσει, ενώ εκείνος που θα την χάσει θα την σώσει» εξηγεί πως η μη πρέπουσα σωτηρία είναι τελικά απώλεια και μάλιστα χειρότερη απώλεια, διότι αυτή είναι αθεράπευτη, αφού δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί δώσει κανείς για να την εξαγοράσει. Μήπως μπορεί να δώσει όλα τα χρήματα του κόσμου; Μάταιο. Μήπως έχει άλλη ψυχή αντί της ψυχής; Όχι. Κι αν ακόμη είχε όλα τα πλούτη του κόσμου δεν θα μπορούσε να αγοράσει μία ψυχή. Κατ’ αναλογία και ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου αν έχει αθεράπευτο ασθενικό σώμα δεν μπορεί με τα πλούτη του να το θεραπεύσει.
Κι αφού τους φόβισε με όλα αυτά, ύστερα τους παρηγορεί λέγοντας: 27 μέλλει γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ.
Είδες πως η δόξα του Πάτρος είναι ίδια μ΄αυτή του Υιού; Εάν η δόξα είναι μία, είναι φανερό ότι είναι μία και η ουσία. Γιατί λοιπόν Πέτρε φοβάσαι ακούγοντας για τον θάνατο; Αφού τότε θα με δεις περιβεβλημένο με την δόξα του Πατρός μου. Εάν δε θα είμαι περιβεβλημένος με δόξα, τότε θα είστε και σεις.
28 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.
Κι αφού πρώτα αποκάλυψε την δόξα Του κατά την μέλουσσα Βασιλεία των Ουρανών, αποκαλύπτει τώρα και την δόξα Του κατά την εδώ επίγεια ζωή, μιλώντας ξεκάθαρα για την εγκαθίδρυση της Βασιλείας των ουρανών στη γη διά μέσω της Εκκλησίας.