ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ (ΙΖ΄) ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ
1.Και μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Πέτρον καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν·
Παρέλαβε λέει τους τρεις κορυφαίους μαθητές οι οποίοι ξεχώριζαν από τους υπόλοιπους διότι ήταν εντελώς απαλλαγμένοι από την φιλοδοξία και την υπερηφανεία. Και για ποιο λόγο πήρε μαζί Του μόνο αυτούς; Επειδή όπως είπαμε υπερείχαν πνευματικά από τους υπόλοιπους. Ποια ακριβώς ήταν υπεροχή τους καθενός; Ο Πέτρος αγαπούσε πάρα πολύ τον Κύριο, ο Ιωάννης αγαπιόταν από τον Κύριο, ενώ ο Ιάκωβος για την αξιοπιστία των λόγων του υπερείχε. Ήταν έτοιμος να πιει το ποτήριο του μαρτυρίου μαζί με τον Κύριο.
2 καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς. 3 καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωσῆς καὶ ᾿Ηλίας μετ᾿ αὐτοῦ συλλαλοῦντες.
Γιατί κατά την μεταμόρφωσή Του εμφανίστηκαν ο Μωυσής και ο Ηλίας; Πολλοί είναι οι λόγοι τους οποίους μπορεί κανείς να αναφέρει. Πρώτον διότι επειδή πολλοί συνέχεαν τον Ιησού με κάποιον προφήτη που επανήλθε στη γη, παρουσιάζεται τώρα να συνομιλεί με δύο από τους κορυφαίους εκ των προφητών ώστε να φανεί η διαφορά μεταξύ δούλων και Κυρίου και για επιβεβαιωθεί η ομολογία του Πέτρου ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού του Ζώντος ο Οποίος έχει την ίδια ουσία με τον Πατέρα.
Άλλος λόγος είναι ότι επειδή πολλοί τον κατηγορούσαν ως βλάσφημο, αποδεικνύει τώρα την φθονερότητα των λόγων τους και τους αποστομώνει.
Άλλος λόγος για να μάθουν ότι είναι Κύριος του θανάτου και της ζωής και ότι εξουσιάζει τα επουράνια και τα επίγεια και για τον λόγο αυτό συνομιλεί με εκείνον που είχε πεθάνει και με εκείνον που ποτέ δεν πέθανε.
Άλλος λόγος είναι ότι ήθελε να δείξει την δόξα του Σταυρού και να παρηγορήσει τον Πέτρο που φοβόταν το πάθος καθόσον όταν συνομιλούσαν οπωσδήποτε δεν παρέμεναν σιωπηλοί, αλλά έλεγαν για τον σταυρικό θάνατο και όλα όσα θα επακολουθούσαν.
Και τέλος για να προετοιμάσει τους μαθητές Του ώστε να μην μικροψυχήσουν όταν απειληθεί η ζωή τους, αλλά με περίσσιο ζήλο να την χάσουν για να την κερδίσουν τελικά αιώνια.
4 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ ᾿Ιησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν ᾿Ηλίᾳ.
Ο ενθουσιώδης Πέτρος και πάλι παίρνει τον λόγο διότι άκουσε ότι στα Ιεροσόλυμα τους περιμένει το μαρτύριο. Αλλά αυτή τη φορά δεν τολμά εκφράσει αυτό που σκέφτονταν, δηλαδή το να μείνουν εκεί στην ασφάλεια της ερημιάς. Και ζήτησε την ερημιά όχι γιατί φοβόταν για τον ίδιο αλλά για τον Κύριο. Και ζήτησε να ποιήσουν τρεις σκηνές για τον Κύριο μία, για τον Μωυσή μία και μία για τον Ηλία. Τι είναι αυτά που πάλι λες Πέτρε; Πάλι τοποθετείς τον Κύριο μετά των δούλων; Βλέπεις πόσο ατελής ήταν;
5 ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε·
Και γιατί μέσα από νεφέλη; Επειδή κατ’ αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτεται πάντοτε ο Κύριος. Διότι νεφέλη και γνόφος υπάρχει γύρω από τον Θεό (ψαλμ 96,2), και Αυτός κάθεται πάνω σε ανάλαφρη νεφέλη (Ησ 19,1), Αυτός που επιβαίνει των νεφών (ψαλμ 108,3), Έρχεται ωσάν Υιός Ανθρώπου επάνω εις τας νεφέλας (πραξ. 1,9). Έρχεται λοιπόν η φωνή από την νεφέλη για να γνωρίσουν και να πιστέψουν ότι είναι η φωνή του Θεού. Και από την φωτεινή αυτή νεφέλη ακούστηκε η φωνή του Θεού να λέει ότι «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός Αυτόν να ακούτε». Χειροποίητες σκηνές ζήτησε ο Πέτρος, αχειροποίητη πρόσφερε ο Θεός. Και για να αποδειχτεί ότι η φωνή αυτή δεν ακούστηκε για κανέναν άλλον παρά μόνο για τον Χριστό, ο Μωυσής και ο Ηλίας εκείνη την ώρα εξαφανίστηκαν.
Και αφού Πέτρε Αυτός είναι ο αγαπητός, άρα αγαπάται από τον Θεό, άρα μη φοβάσαι, διότι κανείς δεν εγκαταλείπει αυτόν που αγαπά και δεν τον αγαπάς εσύ Πέτρε περισσότερο απ’ Αυτόν που τον γέννησε. Και δεν Τον αγαπά μόνον επειδή Τον γέννησε, αλλά και διότι είναι της ίδιας ουσία μ’ Αυτόν. Ώστε λοιπόν κι αν ακόμη θέλει να σταυρωθεί μην τον εμποδίσεις διότι πρέπει να υπακούσεις στις επιθυμίες Του.
6 καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα. 7 καὶ προσελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς ἥψατο αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε. 8 ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ τὸν ᾿Ιησοῦν μόνον.
Και γιατί φοβήθηκαν τόσο πολύ; Και σε άλλες περιπτώσεις άκουσαν την φωνή του Πατρός να ομιλεί όπως στον Ιορδάνη ποταμό κατά την βάπτιση του Ιησού. Δεν συμπεριφέρθηκαν όμως τότε με παρόμοιο μ’ αυτόν τρόπο. Γιατί λοιπόν φοβήθηκαν τώρα τόσο πολύ;
Διότι τώρα ήταν ερημιά και κανείς άλλος δεν ήταν εκεί. Και η Μεταμόρφωση ήταν γεμάτη από λάμψη, και κάθε τι τους δημιουργούσε έκπληξη και αγωνία. Αλλά όμως για να μην παραμείνει για πολύ ο φόβος και χάσουν την μνήμη τους, αμέσως τους ελευθέρωσε από την αγωνία και εμφανίστηκε τότε μόνος και στην αρχική Του μορφή.
9 καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ.
Και γιατί τους έδωσε εντολή να μην πουν σε κανέναν για το όραμα μέχρις ότου αναστηθεί εκ νεκρών; Διότι όσο πιο υψηλά λέγονταν για το πρόσωπο του Ιησού, τόσο δυσκολότερο ήταν να γίνουν αυτά αποδεκτά από τους πολλούς. Και δεν τους είπε να μην το πουν σε κανέναν και διά παντός, αλλά μέχρις ότου αναστηθεί εκ νεκρών.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα δούμε κι εμείς τον Χριστό όπως τον είδαν και οι τρεις μακάριοι αυτοί μαθητές. Όχι βέβαια ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, αλλά ακόμη λαμπρότερο, διότι τότε άφησε ο Κύριος να φανεί η δόξα Του όσο εκείνοι μπορούσαν να βαστάσουν, ενώ κατά την μελλοντική εμφάνισή Του θα έλθει εν μέσω της δόξης του Πατρός και όχι μετά του Μωυσή και του Ηλία, αλλά μαζί με την άπειρη στρατιά των αγγέλων και αρχαγγέλων και Χερουβείμ και Σεραφείμ και δεν θα παρουσιαστεί τότε νεφέλη πάνω από την κεφαλή Του, αλλά κι αυτός ο ουρανός σαν μαζεμένο παραπέτασμα θα μαζευτεί κι αυτός για να φανεί όλη η δόξα Του.
10 Καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τί οὖν οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι ᾿Ηλίαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον;
Άρα οι γραμματείς δίδασκαν κάτι που δεν ήταν γραμμένο στις γραφές, αλλά οι ίδιοι το διέδιδαν στα πλήθη. Διότι αλλιώς οι μαθητές δεν θα ρωτούσαν γι’ αυτό που έλεγαν οι γραμματείς, αλλά γι΄’ αυτό που ήταν γραμμένο στη γραφή.
11 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ᾿Ηλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον καὶ ἀποκαταστήσει πάντα·
Δηλαδή τι θα αποκαταστήσει ο Ηλίας; Ακριβώς αυτά τα οποία έλεγε ο προφήτης Μαλαχίας ο οποίος έλεγε: «Θα αποστείλω σε σας τον Ηλία τον Θεσβίτη ο οποίος θα αποκαταστήσει την καρδιά του πατρός προς τον υιό του, διά να μην έλθω και εξολοθρεύσω τη γη εκ θεμελίων». Εδώ ο Μαλαχίας αναφέρεται στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Οι γραμματείς όμως παρέκαμπταν την πρώτη παρουσία και ερμήνευαν απευθείας την δεύτερη. Άρα ο Προφήτης Ηλίας λίγο πριν την Δευτέρα του χριστού παρουσία θα έρθει και πάλι στη γη με σκοπό να αποκαταστήσει, να πείσει τους τότε Ιουδαίους να επιστρέψουν στην ορθή πίστη μη τυχόν και όλοι εξάπαντος χαθούν. Και γι’ αυτό λέει να αποκαταστήσει την καρδιά του πατρός προς πατέρα και όχι του υιού προς τον πατέρα. Κι αυτό διότι επειδή οι απόστολοι ήταν πατέρες των Ιουδαίων.
12 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ᾿Ηλίας ἤδη ἦλθε, καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτόν, ἀλλ᾿ ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν· οὕτω καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ᾿ αὐτῶν. 13 τότε συνῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς.
Ονομάζει τον Ιωάννη, Ηλία ,εξαιτίας της ομοιότητας του έργου του ως προς τον προφήτη. Και για να αποδείξει ότι η το έργο και η παρουσία του Προδρόμου είχε προφητευτεί λέει ότι ήλθε και δεν τον αναγνώρισαν, αλλά του προξένησαν όσα κακά ήθελαν.
14 Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 15 Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. 16 καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι.
Τον άνθρωπο αυτόν μας τον παρουσιάζει η Γραφή να έχει πάρα πολύ αδύνατη πίστη και αυτό φαίνεται από τον λόγο του Χριστού «Τα πάντα είναι δυνατά σ’ αυτόν που πιστεύει» και από το ότι ο άνθρωπος αυτός απάντησε στον Χριστό «Βοήθησέ με Κύριε στην απιστία μου» και από το ότι είπε στον Χριστό «αν μπορείς».
Θα μπορούσε να πει όμως κάποιος πως η αιτία που δεν εξήλθε ο δαίμονας διά των αποστόλων ήταν η απιστία του ανθρώπου αυτού και άρα αδικαιολόγητα ο Χριστός κατηγόρησε τους μαθητές Του λέγοντας: 17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. Τα είπε αυτά ο Χριστός για να δείξει ότι κάποιος που πιστεύει μπορεί να ενεργήσει θαύματα και σ’ αυτούς που δεν πιστεύουν. Άρα είναι φανερό ότι και οι μαθητές έδειξαν ολιγοπιστία. Όχι όμως όλοι, διότι οι στύλοι δεν ήταν παρόντες. Δες όμως και την αγνωμοσύνη αυτού που παρουσιάστηκε μπροστά στον Κύριο διότι είπε: «Έφερα τον γιό μου στους μαθητές σου κι αυτοί δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν». Ο Χριστός όμως απαλλάσσει τους μαθητές από την κατηγορία και ρίχνει το βάρος στον πατέρα και στους απιστούντες Ιουδαίους λέγοντας «έως πότε θα είμαι μαζί σας»; Παρουσιάζει έτσι τον θάνατο ως κάτι το πολύ ευπρόσδεκτο και ότι βαρύ δεν ήταν το να σταυρωθεί, αλλά να παραμένει μαζί τους.
Και τι άραγε θα πει «σεληνιζόμενος»; Μην ανησυχείς και ταράσσεσαι από την λέξη αυτή. Ουδέποτε η σελήνη ενεργεί έτσι και κατ΄αυτόν τον τρόπο στους ανθρώπους. Έτσι από άγνοια των πραγμάτων αποκάλεσε ο πατέρας τον γιο του. Εσύ δώσε βάση στην πρόνοια του Θεού η οποία διέσωσε το παιδί αυτό που ο δαίμονας επί σειρά ετών το έρριπτε μια στην φωτιά και μια στο νερό. Διότι διά τέτοιων ενεργειών ο δαίμων επιτίθεται ενίοτε στους ανθρώπους οι οποίοι ασφαλώς δεν είναι «δαιμονισμένοι». Και η λέξη «δαιμονισμένος είναι λάθος». Το σωστό είναι επιτιθέμενος από τον διάβολο.
18 καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.19 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ κατ᾿ ἰδίαν εἶπον· διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;
Γιατί κατ΄’ ιδίαν; Διότι ανησύχησαν μήπως έχασαν πλέον την χάρη του πατείς επάνω σε όφεις και σε σκορπιούς. Είχαν λάβει λοιπόν την χάρη κατά πνευμάτων ακαθάρτων. Και τι τους απάντησε ο Χριστός; 20 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν.
Θα μπορούσε όμως να πεις: Σε ποια περίπτωση μετακίνησαν όρος; Και θα σου πω κι εγώ ότι ανέστησαν μυρίους νεκρούς, πράγμα δυσκολότερο από το να μετακινήσει κανείς βουνό. Μεταγενέστερα όμως υπήρξαν κι αυτοί που μετακίνησαν βουνά όταν παρέστη ανάγκη οι οποίοι ήταν κατά πολύ κατώτεροι των αποστόλων. Άρα και οι μαθητές του Κυρίου αν ήθελαν μπορούσαν κι αυτοί. Ίσως δε και να μετακίνησαν όροι διότι δεν γράφηκαν όλα όσα θαυμαστά επιτέλεσαν οι μαθητές κατά τις αποστολικές περιοδείες τους.
Πόση δύναμη έχει η πίστη στην οποία λέει ο Χριστός ότι τίποτα δεν υπάρχει γι΄αυτήν αδύνατο. Όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν που πιστεύει!
21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.
Βλέπεις τώρα πως προετοιμάζει τους ανθρώπους για την ανάγκη της νηστείας; Και μη μου αναφέρεις παραδείγματα που κάποιος έβγαλε δαιμόνια χωρίς νηστεία. Διότι αυτός που πάσχει από τέτοια ασθένεια, αυτός κατ’ εξοχήν έχει ανάγκη από νηστεία. Θα πει όμως κάποιος: Αν έχουμε πίστη, τότε τι μας χρειάζεται η νηστεία; Χρειάζεται, διότι η νηστεία μαζί με την πίστη διαθέτουν μεγάλη δύναμη. Διότι η νηστεία μεταβάλλει τον άνθρωπο σε άγγελο και τον κάνει να αγωνίζεται εναντίον των ασωμάτων δυνάμεων. Αλλά όμως δεν μπορεί να το κάνει μόνη της. Χρειάζεται και η προσευχή και μάλιστα η προσευχή κατέχει σε όλα αυτά την πρώτη θέση.
Πρόσεχε ότι αυτός που νηστεύει και προσεύχεται δεν χρειάζεται πολλά πράγματα. Δεν είναι δυνατόν να γίνει φιλοχρήματος και αυτός που δεν είναι φιλοχρήματος είναι πρόθυμος στην ελεημοσύνη. Αυτό που νηστεύει είναι απαλλαγμένος από βάρη, έχει φτερά και προσεύχεται με καθαρή καρδιά, σβήνει τις πονηρές επιθυμίες, ταπεινώνει την υπερήφανη ψυχή του. Γι’ αυτόν τον λόγο οι απόστολοι πάντοτε νήστευαν. Αυτός που νηστεύει δεν χασμουριέται την ώρα της προσευχής ούτε βυθίζεται στον ύπνο πράγμα που παθαίνουν οι περισσότεροι, αλλά έχει μεγαλύτερη δύναμη και από την φωτιά και είναι ανώτερος από τα γήινα πράγματα και γι’ αυτό ο άνθρωπος αυτός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των δαιμόνων.
Και αν το σώμα σου είναι ασθενικό και δεν μπορείς να νηστεύεις πολύ, μπορείς όμως να μη κάνεις τρυφυλλή ζωή. Δεν είναι και αυτό μικρό πράγμα, ούτε απέχει πολύ απ’ την νηστεία. Διότι τίποτα δεν είναι τόσο αγαπητό στον δαίμονα όσο η τρυφυλλή ζωή και η μέθη διότι είναι η πηγή και η μητέρα όλων των κακών. Ο κοιλιόδουλος και μέθυσος δεν διαφέρει σε τίποτα από τον δαιμονισμένο διότι διαπράττει αναισχυντίες και ενεργεί ως παράφρων. Και τον μεν δαιμονισμένο τον ελεούμε, ενώ αυτόν τον αποφεύγουμε. Δεν υπάρχει αισχρότερο θέαμα από γυναίκα που μεθά ή παραφέρεται από το μεθύσι της.
Πλησίασε λοιπόν αυτό που μεθά όταν είναι νηφάλιος και περίγραψέ του όλες τις ασχημοσύνες που διαπράττει και πες του ότι ο οίνος εδόθη για να ευφραινόμαστε, για να θεραπεύει ασθένειες και όχι για να διαπράττουμε ασχημοσύνες και για να αρρωσταίνουμε γενόμενοι περίγελοι όλων.
22 ᾿Αναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων 23 καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται. καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα.
Οι μαθητές ακούγοντας αυτά και μολονότι είχαν δει τον Μωυσή και τον Ηλία να συνομιλούν για την δόξα του μελλοντικού Του θανάτου κι ενώ άκουσαν την φωνή του Πατρός μέσα από την νεφέλη κι ενώ είδαν τον Ιησού να Μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια τους, παρόλα αυτά δεν ήθελαν καν να δουν τα Ιεροσόλυμα και λυπήθηκαν υπερβολικά στο άκουσμα του πάθους του Κυρίου. Και λυπήθηκαν διότι δεν γνώριζαν τι είναι η Ανάσταση, ήταν ατελείς πνευματικά.
24 ᾿Ελθόντων δὲ αὐτῶν εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθον οἱ τὰ δίδραχμα λαμβάνοντες τῷ Πέτρῳ καὶ εἶπον· ὁ διδάσκαλος ὑμῶν οὐ τελεῖ τὰ δίδραχμα;
Και ποια είναι αυτά τα δίδραχμα; Επειδή ο Χριστός θεωρούνταν πρωτότοκος και ο Πέτρος πρώτος μεταξύ των μαθητών έπρεπε να δίδει το φόρο υπέρ της φυλής Λευί όπως έκαναν όλοι οι Ιουδαίοι οι οποίοι δεν ήταν ιερατική φυλή αλλά πιο πολυπληθής. Και τι απάντησε τελικά ο Πέτρος; 25 λέγει, ναί. Απάντησε σ’ αυτούς ναι οσάν να είναι ένας κοινός άνθρωπος. Στον Ιησού όμως δεν τόλμησε να αναφέρει το θέμα αυτό. καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν, προέφθασεν αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί σοι δοκεῖ, Σίμων; οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ τίνων λαμβάνουσι τέλη ἢ κῆνσον; ἀπὸ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων; 26 λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος· ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων. ἔφη αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἄραγε ἐλεύθεροί εἰσιν οἱ υἱοί.
Δηλαδή είμαι ελεύθερος από το να πληρώνω φόρο, διότι αν οι επίγειοι βασιλείς δεν ζητούν φόρο από τους υιούς τους, πολύ περισσότερο πρέπει να είμαι εγώ απαλλαγμένος από φόρο αφού δεν είμαι απλά υιός επίγειου, αλλά του Ουράνιου Βασιλέως, άρα Βασιλιάς και άρα απαλλαγμένος από κάθε φόρο.
27 ἵνα δὲ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτούς, πορευθεὶς εἰς τὴν θάλασσαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάντα πρῶτον ἰχθὺν ἆρον, καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ εὑρήσεις στατῆρα· ἐκεῖνον λαβὼν δὸς αὐτοῖς ἀντὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ.
Πρόσεξε τώρα ότι ενώ απέδειξε ότι είναι απαλλαγμένος από τους φόρους δεν αρνείται τελικά να πληρώσει τον φόρο πρώτον για να μην σκανδαλιστούν εκείνοι και δεύτερον για να μην σκανδαλιστούν οι μαθητές. Και δίνει όχι γιατί είναι υποχρεωμένος, αλλά με σκοπό να θεραπεύσει την ασθένεια εκείνων. Αλλά δεν δίνει χρήματα απ’ αυτά που είχαν στο ταμείο τους οι μαθητές, αλλά φροντίζει να δείξει με θαυμαστό και πάλι τρόπο το ποιος είναι, ότι είναι Θεός όλων και κυρίαρχος και της θάλασσας. Έτσι το πρώτο ψάρι μέσα από τους βυθούς, αυτό πληρώνει τελικά τον φόρο.