Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφάλαιο Ζ΄
1 Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε·
Τι; Δεν πρέπει να κρίνουμε αυτούς που αμαρτάνουν; Το ίδιο μάλιστα λέει και ο Απόστολος Παύλος: «Συ διατί κρίνεις τον αδελφό σου»; Αλλού όμως λέει: «Να τον ελέγξεις, να τον επιτιμήσεις, να τον ενθαρρύνεις» και «αυτούς που αμαρτάνουν να τους ελέγχεις παρουσία όλων».
Ο ίδιος δε ο Κύριος λέει: «Πήγαινε να τον ελέγξεις αυτόν όταν θα είστε μόνοι σας και αν δεν συμμορφωθεί πάρε μαζί σου και άλλον, εάν όμως ούτε έτσι υποχωρήσει να τον καταγγέλλεις στην Εκκλησία». Αυτός που δεν θα ακούσει κανέναν απ’ αυτούς όρισε να θεωρείται ως ο εθνικός και ο τελώνης.
Άλλωστε ποιος θα ήταν ο λόγος να δώσει τα κλειδιά των ουρανών σ’ εκείνους αν δεν είχαν το δικαίωμα να κρίνουν. Διότι αν δεν είχαν το δικαίωμα να κρίνουν τότε μάταια έλαβαν την εξουσία να συγχωρούν ή να μη συγχωρούν αμαρτίες.
Αν τέλος πάντων δεν κρίνει κανείς κανέναν, τότε οπωσδήποτε η κακία θα αυξηθεί. Ο δολοφόνος θα σκοτώνει ανενόχλητος και οι κλέφτες θα κλέβουν ανεμπόδιστοι.
Τότε γιατί μας λέει αυτό το περίφημο «μη κρίνεις για να μη κριθείς»; Μας το εξηγεί παρακάτω: 3 τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; Πως δηλαδή αυτοί που έχουν αναρίθμητες αμαρτίες δεν τις βλέπουν στον εαυτό τους και από πάνω θέλουν να κρίνουν τις μικρές και ασήμαντες αμαρτίες των αδελφών τους; Αυτοί είναι όλοι εκείνοι για τους οποίους αλλού λέει: «Σεις που στραγγίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε το καραβόσχοινο».
2 ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.
Δεν πρέπει να ονειδίζουμε ούτε να ελέγχουμε, αλλά να νουθετούμε, όχι να κατηγορούμε, αλλά να συμβουλεύουμε και να διορθώνουμε με διάθεση φιλοστοργίας.
Πολλοί σήμερα κρίνουν αλόγιστα έχοντας ένα παράξενο θράσος. Για παράδειγμα αν δουν έναν μοναχό να έχει περιττό ένδυμα, αμέσως θα τον κρίνουν αυστηρά. Και αν τον δουν να τρώει λίγο παραπάνω θα τον πουν κοιλιόδουλο. Ταυτόχρονα οι ίδιοι σε καθημερινή βάση επιδίδονται στην πλεονεξία, στην μέθη, στην κραιπάλη ζώντας μία ζωή οργιώδη.
Όλοι το καταλαβαίνουμε: Αυτού του είδους η κρίση δεν έγινε από ενδιαφέρον αλλά από μισανθρωπία. Αυτός που δεν είναι άξιος να γίνει καν μαθητής παριστάνει τον διδάσκαλο. Έναν τέτοιο άνθρωπο ο κύριος τον ονομάζει «υποκριτή».
3 τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς;
4 ἢ πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου;
5 ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου.
6 Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ρήξωσιν ὑμᾶς.
Παρακάτω όμως λέει «αυτό που ακούσατε με τα’ αυτιά σας κρυφά να το κηρύξετε πάνω στις στέγες των σπιτιών». Μήπως το ένα έρχεται σε αντίθεση με το άλλο; Και πάλι όχι. Διότι δεν όρισε σε όλους να κηρύττουν, αλλά σε όσους κηρύττουν να το κάνουν με θάρρος.
Όμως ποιοι είναι οι σκύλοι, και ποιοι οι χοίροι; Σκυλιά ονομάζει αυτούς που ζουν με αθεράπευτη ασέβεια. Ενώ χοίρους αυτούς που ζουν αμαρτωλή ζωή μέσα στον βόρβορο των παθών. Και γιατί δεν πρέπει όλοι αυτοί να μάθουν; Διότι θα γίνουν περισσότεροι θρασείς, δεν μπορούν εκ φύσεως να τα κατανοήσουν όλα αυτά και γι’ αυτό θα τα χλευάσουν. Είναι προτιμότερο αυτοί να μη μάθουν, μήπως και κάποια μέρα τα σεβαστούν εξαιτίας της άγνοιάς τους. Το γουρούνι δεν ξέρει τι είναι το μαργαριτάρι, ούτε τι αξία έχει. Έτσι σίγουρα θα το καταπατήσει. Με το ίδιο τρόπο και τα άγια εμπαίζονται από κείνους που έχουν αυτή την ψυχική διάθεση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και τα μυστήρια τα τελούμε κεκλεισμένων των θυρών για τους αμύητους.
7 Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν· 8 πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται. 9 ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; 10 καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ; 11 εἰ οὗν ὑμεῖς, πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;
Με τις λέξεις αιτείτε, ζητείτε, κρούετε δεικνύει την αξία που έχει η επιμονή στην προσευχή. Ας μην ανησυχεί εκείνος που ακόμα η πόρτα δεν ανοίχθηκε. Δύο λόγοι μπορεί να υπάρχουν. Ή ο Θεός θέλει να δει την επιμονή της προσευχής, ή ο προσευχόμενος αντί για ψάρι ζητά πέτρα και αν του δοθεί οπωσδήποτε δεν θα ωφεληθεί.
12 Πάντα οὖν ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται.
Χρειάζεται δηλαδή όχι μόνον προσευχή, αλλά και ενάρετη ζωή που θα την συνοδεύει. Και δεν λέει όσα θα θέλατε να σας κάνει ο Θεός, διότι τότε θα έλεγες ότι αυτό είναι αδύνατο. Αλλά λέει «οι άνθρωποι». «Αυτός είναι ο νόμος και οι προφήτες». Είναι ολοφάνερο: η φύση μας είναι συνδεδεμένη με την αρετή και από μόνοι μας γνωρίζουμε τα πρέποντα και τα σωστά. Ας πάψουμε λοιπόν να επικαλούμαστε την άγνοια.
13 Εἰσέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι᾿ αὐτῆς.
14 τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν!
Αλλού λέει όμως ότι «ο ζυγός μου είναι μαλακός και το φορτίο μου ελαφρό». Πώς τώρα μας λέει ότι είναι στενή και στενόχωρη η οδός που οδηγεί στη ζωή; Εφόσον ο δρόμος αυτός οδηγεί στη ζωή, οι οποιεσδήποτε δυσκολίες μοιάζουν πολύ εύκολες διότι θα λάβουν μεγάλη ανταμοιβή. Σκεφτείτε κάποιον που κάνει ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα. Περνά δύσκολες καταστάσεις όμως παρηγορείται με την σκέψη της μεγάλης ανταμοιβής. Πόσο περισσότερο πρέπει να αισθάνεται έτσι αυτός που του απλώνεται μπροστά του ο ουρανός και όχι τα φθαρτά και γήινα βραβεία, αλλά τα αθάνατα στεφάνια και η αιώνιος ζωή! Και αν κάποιοι συνεχίζουν να τα ονομάζουν όλα αυτά επίπονα, αυτό προέρχεται από την οκνηρία τους και μόνον.
Οι οδοιπόροι όμως αυτής της στενής και τεθλιμμένης οδού πρέπει να είναι άγρυπνοι, διότι πολλοί θα είναι αυτοί που θα τους υπονομεύσουν. Μάλιστα δε αυτοί δεν θα έρθουν φανερά αλλά κρύπτοντας τους εαυτούς τους. Τέτοιο είναι το γένος των ψευδοπροφητών
15 Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες.
16 ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα;
17 οὕτω πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ.
18 οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν.
19 πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται.
20 ἄραγε ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς.
Όλα αυτά δεν τα λέει για να μας θορυβήσει, αλλά για να μας τονώσει το φρόνημα. Να λοιπόν: μαζί με τους σκύλους και τους χοίρους υπάρχει και ένα άλλο είδος ενέδρας και σκευωρίας πολύ πιο φοβερό από τους προηγούμενους. Διότι οι πρώτοι είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι, ενώ αυτοί επικαλυμμένοι. Διά τούτο πρόσταξε εκείνους μεν να τους αποφεύγουμε, αυτούς δε να τους εξετάζουμε με προσοχή. Γι’ αυτό έλεγε: «προσέχετε».
Ποιοι όμως είναι αυτοί οι ψευδοπροφήτες; Δεν υπαινίσσεται εδώ τους αιρετικούς, αλλά αυτούς που ζουν ζωή διαφθαρμένη, παριστάνουν όμως τους ενάρετους. Στους αιρετικούς είναι δυνατόν να βρει κανείς ενάρετη ζωή, αλλά τους απατεώνες τους αναγνωρίζει κανείς από τους καρπούς των έργων τους.
21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
22 πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν;
23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν.
Πόσο τρομερό είναι να δούμε εκείνο το ήρεμο πρόσωπο να μας αποστρέφεται λέγοντας «Δεν σας γνωρίζω». Καλύτερα να μας χτυπήσουν χίλιοι κεραυνοί παρά να βρεθούμε σε τέτοια θέση. Σε άλλο σημείο αναφέρει κάτι παρόμοιο: δεν λέει πηγαίνετε εις το πυρ το εξώτερον που έχει ετοιμασθεί για σας, αλλά αυτό που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο. Και δεν αναφέρει τα αμαρτήματα ενώπιον ολόκληρης της οικουμένης αλλά απλώς «φύγετε από κοντά μου». Αν ήθελε να κατηγορήσει θα ανέφερε και τα αμαρτήματα, τώρα όμως τα αποσιωπεί αφήνοντάς μας να δούμε μόνον Εκείνον, το πόσο υπέφερε για μας κι εμείς πόσο ανώριμοι και εγωιστές σταθήκαμε απέναντί του αφού η μόνη μας εργασία ήταν αυτή της ανομίας.
Θα πει κάποιος: με τον ιδρώτα του προσώπου μου απόκτησα ότι απόκτησα και συγκέντρωσα ότι συγκέντρωσα. Ας δεχτούμε ότι ό,τι απόκτησε το απόκτησε νόμιμα. Όμως με ποίου τη θέση θα ήθελες να βρίσκεσαι, εκείνου που πλούτισε έστω και νόμιμα, αλλά τα πάντα τα κράτησε για τον εαυτό του υπηρετώντας το ατομικό του συμφέρον, ή με εκείνον που ξόδεψε για τους φτωχούς, πλήρωσε ελευθερώνοντας αιχμαλώτους, έσωσε από την φυλακή χρεωμένους; Ο πρώτος ομοιάζει με παιδί ανόητο που τα θέλει όλα δικά του, ο δε δεύτερος με άγγελος Κυρίου. Ας ανδρωθούμε λοιπόν πνευματικά, ας πάψουμε να έχουμε την ελπίδα μας στα πρόσκαιρα και τα φθαρτά και ας συγκεντρώσουμε όλο μας το ενδιαφέρον σ’ αυτά που δεν φθείρονται και είναι αιώνια και πνευματικά.
Κάποιοι θα πουν: «Κύριε, Κύριε στο όνομά σου δεν προφητεύσαμε και στο όνομά σου δεν κάναμε θαύματα πολλά»; Αφού λοιπόν απέδειξε ότι πίστη δίχως έργα είναι νεκρή και άγονη και ότι θαυματουργία χωρίς αρετή δεν έχει ωφέλεια, αφήνει τώρα τους θαυματοποιούς αυτούς έκθαμβους, γιατί απροσδόκητα για κείνους αποκλείονται από την Βασιλεία των ουρανών. Κι αν εσύ θαυμάζεις γι’ αυτό, μη θαυμάζεις· μάθε ότι η Χάρις προέρχεται εξολοκλήρου από τον Θεό που τη δίνει. Τελικά, εκείνοι που στο όνομα του Χριστού θαυματούργησαν δεν προσέφεραν τίποτα από τους εαυτούς τους, αντιθέτως θαυματούργησαν για τους εαυτούς τους και την δική τους δόξα.
Θα πει κάποιος: Ζούσαν άνομο βίο και επιτελούσαν θαύματα; Ποιοι λοιπόν ήταν αυτοί; Μη ταράττεστε, σκεφτείτε πως και ο Ιούδας έλαβε χάρη και θαύματα έκανε και δαιμόνια έβγαλε, παρότι ήταν πονηρός.
Επειδή λοιπόν το κήρυγμα ήταν στην αρχή του, ήταν ανάγκη ο Κύριος να κάνει μεγάλη επίδειξη της δυνάμεώς Του δίδοντας τη Χάρη Του και σε πολλούς εκ των αναξίων. Κι εμείς όμως σήμερα, ας μη νομίζουμε ότι λάβαμε λιγότερη χάρη απ’ αυτούς. Ας φοβηθούμε αδελφοί και ας τρομάξουμε μήπως κι εμάς αποστραφεί ο Θεός ως ανάξιους των θείων δωρεών Του.
24 Πᾶς οὖν ὅστις ἀκούει μου τοὺς λόγους τούτους καὶ ποιεῖ αὐτούς, ὁμοιώσω αὐτὸν ἀνδρὶ φρονίμῳ, ὅστις ᾠκοδόμησε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πέτραν·
Εδώ ο Κύριος εμφανίζεται ως Κριτής. Σε όλη την μέχρι τούδε επί του όρους ομιλία Του, αποφεύγει να μιλήσει ευθέως για την θεότητα του προσώπου Του και αυτό γιατί το ακροατήριο δεν ήταν ακόμη έτοιμο να ακούσει και να παραδεχτεί τέτοιες αλήθειες.
25 καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἔπεσε· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν.
Σε τίποτα δεν υποχωρεί μια τέτοια ψυχή. Ούτε σε συκοφαντίες, ούτε σε πένθη, ούτε σε θάνατο, ούτε σε οποιοδήποτε κακό. Δες τον Ιώβ: όλες τις προσβολές του διαβόλου εδέχθη, έμεινε όμως αμετακίνητος. Δες τους Αποστόλους: και δήμιοι και τύραννοι και συγγενείς και ξένοι και δαίμονες και διάβολος έπεσαν πάνω τους, αλλά αυτοί μέχρι τέλους παρέμειναν στέρεοι.
Μήπως όμως νομίζεις ότι και σένα μπορεί κάτι να σε λυπήσει και τελικά να σε κάμψει; Αν ερευνήσεις καλύτερα όλα θα τα βρεις γελοία και θα τα περιφρονήσεις. Τι; Μπορεί να σε βλάψει αυτός που σε επιβουλεύεται; Το πολύ να καταφέρει να σου αφαιρέσει μερικά χρήματα, εσύ όμως έμαθες όλα αυτά να τα περιφρονείς. Μήπως θα σε κλείσει στη φυλακή; Εσύ όμως έχεις ήδη σταυρωθεί! Μήπως θα σε κακολογήσει; Ο Κύριος σε κατέστησε ανεξίκακο και απαλλαγμένο από κάθε οργή. Μάλιστα δε, σου έδωσε εντολή να προσεύχεσαι για τους εχθρούς σου. Μήπως εν τέλει σε φονεύσει; Ακόμη κι έτσι σε καθιστά αμέσως μάρτυρα και σε μεταφέρει απευθείας στην Βασιλεία των ουρανών!
Ποια όμως τελικά είναι αυτή η πέτρα για την οποία μας μιλά ο Κύριος; Πρόκειται ασφαλώς για την στέρεη πέτρα της διδασκαλίας Του.
Μη φοβάσαι! Η κακία έχει ήδη νικηθεί! Μάθε πως όσο πιο πολύ αντιμάχεται η κακία την αρετή τόσο πιο ανίσχυρη γίνεται. Δεν πείθεσαι εύκολα; Άκου τον Κύριο τι λέει παρακάτω:
26 καὶ πᾶς ὁ ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺς ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ, ὅστις ᾠκοδόμησε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν ἄμμον·
27 καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ ἔπεσε, καὶ ἦν ἡ πτῶσις αὐτῆς μεγάλη.
Είδες προηγουμένως την πέτρα; Τώρα βλέπεις και την άμμο; Αυτοί που δεν ζουν στερεωμένοι στην διδασκαλία και την πίστη του Χριστού να τι κατάληξη θα έχουν: «Μεγάλη θα είναι η πτώση»!
Κάποιος σοφός είπε: «Φεύγει ο ασεβής χωρίς να τον καταδιώκει κανείς». «Οι άνθρωποι της άμμου» τρέμουν στις σκιές, υποπτεύονται τους φίλους, τους εχθρούς, τους δούλους, αυτούς που τους γνωρίζουν, αυτούς που δεν τους γνωρίζουν και πριν από την κόλαση εδώ στη γη πληρώνουν τη μεγαλύτερη τιμωρία.
Τοποθέτησε όπου βροχή και ποταμούς και άνεμους, τις θλίψεις, τις στενοχώριες, τις δυνάμεις του κακού και αναλογίσου πως έμειναν στέρεοι οι άνθρωποι της αρετής και πόσο απότομα κατέρρευσαν οι άνθρωποι της ασέβειας.
28 Καὶ ἐγένετο ὅτε συνετέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς λόγους τούτους, ἐξεπλήσσοντο οἱ ὄχλοι ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ·
Τόσο πολύ καταπλάγηκαν τα πλήθη από την γλυκύτητα του λόγου Του και από την εξουσία με την οποία τους μιλούσε που δεν έφευγαν από κοντά Του. Ο Χριστός μίλησε σ’ αυτούς όχι ως εκπρόσωπος του Νομοθέτου, όπως παλιότερα έκαναν ο Μωυσής και προφήτες, αλλά ως Νομοθέτης. Με την φράση «Εγώ δε σας λέγω» φανέρωσε την εξουσία που έχει πάνω στον νόμο. Παράλληλα εμφανίστηκε ως Κριτής. Μας βεβαίωσε ότι όλοι οι άνθρωποι θα βρεθούμε και θα απολογηθούμε σε Κείνον για τις πράξεις μας ενώπιον του Υπέρτατου Κριτού: 29 ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων, καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς.
Ο Χριστός σε όλη την επίγεια ζωή Του, αποδείκνυε με την αλληλοδιαδοχή θαυμάτων και λόγων την εξουσία Του. Αποδείκνυε ότι δεν μιλούσε με αυθάδεια αλλά ως Αυτός που πράγματι έχει την εξουσία, την παντοδυναμία και την παντοκρατορία.