ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑ΄ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ

    Και ὅτε ἤγγισαν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθσφαγῆ πρὸς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τότε ὁ ᾿Ιησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητὰς 2 λέγων αὐτοῖς· πορεύθητε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετ᾿ αὐτῆς· λύσαντες ἀγάγετέ μοι. 3 καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τι, ἐρεῖτε ὅτι ὁ Κύριος αὐτῶν χρείαν ἔχει· εὐθέως δὲ ἀποστέλλει αὐτούς. 4 τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· 5 εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών, ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον καὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου.

          Μολονότι και άλλες φορές εισήλθε στην Ιερουσαλήμ. Ποτέ άλλοτε δεν το έκανε με τόση μεγαλοπρέπεια. Ποια λοιπόν ήταν η αιτία; Στην αρχή δεν ήταν τόσο γνωστός και μάλιστα απέκρυπτε τον εαυτό Του από τους πολλούς. Τώρα όμως συμβαίνει το αντίθετο και επειδή πλησιάζει χρονικά στο σταυρικό πάθος εκλάμπει κατά πολύ περισσότερο και πράττει με μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια όλα αυτά που θα έκαιγαν τους εχθρούς Του.

          Πρόσεχε όμως και τα θαύματα και τις προφητείες που εκπληρώνονται. Προείπε στους μαθητές Του ότι θα βρουν όνο και ότι κανείς δεν θα τους εμποδίσει να την πάρουν αν ακούσουν την αιτία. Και αυτό δεν αποτελεί μικρή καταδίκη για τους Ιουδαίους, το ότι πείθει αυτούς που ποτέ άλλοτε δεν τον είχαν δει και δεν υπήρξαν ποτέ τους γνωστοί Του να παρέχουν τα δικά τους και να μη φέρουν καμία αντίρρηση. Και γιατί λέω αντίρρηση; Ούτε καν ερώτηση δεν έκαναν στους μαθητές. Με αυτά τους διδάσκει ότι τους Ιουδαίους που σχεδίαζαν να επιτεθούν εναντίον Του μπορούσε να τους εμποδίσει τελείως και να τους κάνει άφωνους. Αλλά δεν το θέλησε. Παράλληλα εξεπλήρωνε και την προφητεία του προφήτη Ζαχαρία καθ’ όσον αυτός είχε πει ότι θα καθίσει ο Βασιλιάς επάνω σε όνο. Και με την εκπλήρωση αυτής, έδινε αρχή σε άλλη προφητεία, την κλήση των ακαθάρτων εθνών και ότι θα βρει ανάπαυση σ’ αυτά. Και έτσι η μία προφητεία διαδέχετο την άλλη.

          Ζήτησε βέβαια να καθίσει επάνω σε όνο όχι μόνο για να εκπληρώσει την προφητεία αλλά και να μας διδάξει το ήθος, την σεμνότητα και την ταπείνωση. Διότι και όταν γεννήθηκε, δεν ζήτησε να γεννηθεί μέσα σε μια μεγαλοπρεπή οικία, αλλά σε σταύλο. Και όταν εξέλεξε τους μαθητές Του δεν προτίμησε ρήτορες και σοφούς, αλλά ταπεινούς και άσημους ψαράδες. Αλλά και η ευτέλεια των ενδυμάτων Του, το ότι δεν είχε που να κλίνει την κεφαλή και γενικώς ή κάθε πράξη Του αυτά που είπαμε αποδεικνύουν. Και το ότι μπήκε στην Ιερουσαλήμ με πουλάρι συμβολίζει την Εκκλησία και τον νέο λαό ο οποίος κάποτε μεν ήταν ακάθαρτος από τώρα όμως έγινε καθαρός.

          Πρόσεξε επίσης ότι ο Χριστός δεν έκατσε πάνω σε γυμνό πουλάρι, αλλά πάνω στα ενδύματα των αποστόλων δείχνοντας έτσι ότι τα έθνη πλέον θα προσφέρουν τα πάντα σ’ Αυτόν. Δες επίσης την προθυμία του πουλαριού, το οποίο αν και ήταν αδάμαστο με μεγάλη προθυμία υπηρέτησε τον Ιησού δείχνοντας έτσι ότι η προσέλευση των εθνικών θα γινόταν με έυκολο τρόπο:  6 πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες καθὼς προσέταξεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς,

7 ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον, καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω αὐτῶν τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐπεκάθισεν ἐπάνω αὐτῶν. 8 ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσαν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ. 9 οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυῒδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. 10 καὶ εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις λέγουσα· τίς ἐστιν οὗτος; 11 οἱ δὲ ὄχλοι ἔλεγον· οὗτός ἔστιν ᾿Ιησοῦς ὁ προφήτης ὁ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας.

12 Καὶ εἰσῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐξέβαλε πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν κατέστρεψε καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστεράς, 13 καὶ λέγει αὐτοῖς· γέγραπται, ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν.

          Το ίδιο είπε και ο Ιωάννης, αλλά αυτός το είπε στην αρχή του Ευαγγελίου, ενώ ο Ματθαίος προς το τέλος. Επομένως το ίδιο περιστατικό είναι πιθανό να εξελίχτηκε δύο φορές και σε διαφορετικό χρόνο και αυτό γίνεται φανερό και από τον χρόνο και από την απάντηση. Διότι κατά τον Ιωάννη αυτό συνέβη κατά την εορτή του Πάσχα, ενώ κατά τον Ματθαίο πολύ πριν αυτό. Και εκεί μεν οι Ιουδαίοι ρωτούν: «ποιο σημείο έχει να μας δείξεις», ενώ εδώ σιωπούν αν και τους επιτίμησε. Και αυτό, το ότι δηλαδή το περιστατικό αυτό συνέβη δύο φορές δεν αποτελεί μικρή κατηγορία για τους Ιουδαίους. Διότι άκουσαν και όχι μόνο άκουσαν αλλά και είδαν τα θαύματα να συμφωνούν με τα λόγια 14 Καὶ προσῆλθον αὐτῷ χωλοὶ καὶ τυφλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς. 15 ἰδόντες δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὰ θαυμάσια ἃ ἐποίησε καὶ τοὺς παῖδας κράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ καὶ λέγοντας, ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυῒδ, ἠγανάκτησαν. Αντί δηλαδή οι Ιουδαίοι μετά απ’ όλα αυτά να μετανοήσουν αντιθέτως αγανάκτησαν.  Και ενώ άκουγαν τα παιδάκια να Τον εξυμνούν καταλαμβάνονταν από στενοχώρια και οργή εναντίον Του και γι’ αυτό του είπαν:

16 καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀκούεις τί οὗτοι λέγουσιν; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς λέγει αὐτοῖς· ναί· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ὅτι ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον;

          Και τους είπε από το «στόμα» και όχι από την «διάνοια», διότι τα λόγια των παιδιών δεν προέρχονταν από την άγουρη διάνοιά τους, αλλά από την δύναμή Του. Αυτό αποτελούσε και προτύπωση για τους εθνικούς που μιλούσαν με ασάφεια για τον Θεό και αμέσως διακήρυξαν με βροντερή φωνή, με επίγνωση και πίστη. Παράλληλα οι Απόστολοι έβλεπαν να παιδιά να τους προλαβαίνουν στο κήρυγμα και έτσι να τους απαλλάσσουν από τη αγωνία για το αν θα επιτύχαινε ή όχι το κήρυγμά τους ανά την οικουμένη.

          Επίσης το θαύμα αυτό δήλωνε απερίφραστα ότι Αυτός είναι ο Δημιουργός, διότι τα παιδιά αν και είχαν ανώριμη ηλικία μιλούσαν με πολύ σαφήνεια και με ουράνιο τρόπο. Ενώ οι άνδρες ήταν γεμάτη παραφροσύνη και μανία. Διότι τέτοια είναι η κακία.

 17 καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἐξῆλθεν ἔξω τῆς πόλεως εἰς Βηθανίαν καὶ ηὐλίσθη ἐκεῖ. Και επειδή πολλά ήταν αυτά που έγιναν και τα οποία μεγάλωναν τον φθόνο των Ιουδαίων, γι’ αυτό δεν θέλησε να ξεκινήσει αμέσως το κήρυγμά Του και γι’ αυτό τον λόγο και πάλι κατ΄ολίγον τους εγκατέλειψε.

18 Πρωΐας δὲ ἐπανάγων εἰς τὴν πόλιν ἐπείνασε· Μα πως πεινά το πρωί;  Όταν το επέτρψε στη σάρκα Του, τότε αυτή φανέρωσε το πάθος της. 19 καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, Άλλος Ευαγγελιστής λέει ότι δεν ήταν ακόμη η εποχή της καρποφορίας. Εάν δεν ήταν όμως η εποχή της καρποφορίας, πως άλλλος Ευαγγελιστής λέει «Και ήλθε μη τυχον βρει καρπόν»;  Άρα γίνεται φανερό ότι η σκέψη αυτή ήταν των μαθητών διότι ακόμη ήταν ατελείς πνευματικά. Όπως ακριβώς λοιπόν αυτό ήταν σκέψη των μαθητών, έτσι και δική τους σκέψη ήταν ότι την καταράστηκε διότι δεν βρήκε σ’ αυτήν καρπούς. Για ποιο λόγο λοιπόν την καταράστηκε;  καὶ λέγει αὐτῇ· μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. Την καταράστηκε εξαιτίας των μαθητών Του, για να πάρουν θάρρος, επειδή δηλαδή παντού ευεργετεί και ποτέ δεν τιμωρούσε κανέναν, αλλά έπρεπε και την τιμωρητική Του δύναμη να δείξει, για να γνωρίσουν και οι μαθητές Του και οι Ιουδαίοι ότι μπορεί να ξηράνει και αυτούς που θα Τον σταυρώσουν. Αλλά με την θέλησή Του τους συγχωρεί και δεν τους ξεραίνει. Κι επειδή αυτό δεν ήθελε να το φανερώσει στους ανθρώπους , απέδειξε την τιμωρητική του ενέργεια στο φυτό.

          Άρα λοιπόν εσύ μην ασχολείσαι για το αν ήταν ή όχι η εποχή της καρποφορίας, διότι αυτό δεν έχει καμία σημασία. Άλλωστε απ’ όσα είπαμε γίνεται φανερό ότι τελικά δεν πλησίασε την συκιά γιατί πείνασε, αλλά για ν δείξει την τιμωρητική Του δύναμη. Και απόδειξη αυτών είναι αυτά που ακολούθησαν:

20 καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες· πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ; 21 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε, οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσετε, ἀλλὰ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται· 22καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε.

Βλέπεις λοιπόν τώρα ότι για τους μαθητές έγινε το θαύμα, για να τους προσηλώσει στην προσευχή και στην πίστη.

Οι αλαζόνες όμως Ιουδαίοι, κυριευμένοι από φθόνο, επειδή ήθελαν να διακόψουν την διδασκαλία Του τον πλησίασαν και τον ρώτησαν:

23 Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ ἱερὸν προσῆλθον αὐτῷ διδάσκοντι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντες· ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς, καὶ τίς σοι ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν ταύτην;

Επειδή δηλαδή δεν μπορούσαν να αμφισβητήσουν τα θαύματά Του, προβάλλουν την απομάκρυνση των πωλητών από τον ναό. Τα λόγια τους έχουν την εξής σημασία: «Κατέλαβες τον διδασκαλικό θρόνο, χειροτονήθηκες ιερέας, ώστε να επιδεικνύεις τόση μεγάλη εξουσία»;

Αν και βέβαια τίποτα δεν έπραξε με διάθεση εξουσίας, αλλά από ενδιαφέρον για την καλή τάξη του ναού.

Ο Ιησούς όμως δεν τους απάντησε αμέσως, διότι αν ήθελαν να δουν την εξουσία Του μπορούσαν  να την δουν:

 24 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι, κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. 25 τὸ βάπτισμα ᾿Ιωάννου πόθεν ἦν, ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων;

Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της ερωτήσεως; Ασφαλώς ήταν πολύ μεγάλο. οἱ δὲ διελογίζοντο παρ᾿ ἑαυτοῖς λέγοντες· ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ ἡμῖν, διατί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· 26 ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ἐξ ἀνθρώπων, φοβούμεθα τὸν ὄχλον, πάντες γὰρ ἔχουσι τὸν ᾿Ιωάννην ὡς προφήτην. 27  Και αφού όλα αυτά τα σκέφτηκαν απάντησαν: καὶ ἀποκριθέντες τῷ ᾿Ιησοῦ εἶπον· οὐκ οἴδαμεν. ἔφη αὐτοῖς καὶ αὐτός· οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. Και δεν τους απάντησε, διότι αν μεν δεν το γνώριζαν τότε έπρεπε να τους διδάξει, επειδή όμως ήταν γεμάτοι κακία κατά πολύ φυσικό τρόπο δεν τους απαντά. Στη συνέχεια πάλι τους ελέγχει με παραβολές:

28 Τί δὲ ὑμῖν δοκεῖ; ἄνθρωπός τις εἶχε τέκνα δύο, καὶ προσελθὼν τῷ πρώτῳ εἶπε· τέκνον, ὕπαγε σήμερον ἐργάζου ἐν τῷ ἀμπελῶνί μου. 29 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐ θέλω· ὕστερον δὲ μεταμεληθεὶς ἀπῆλθε. 30 καὶ προσελθὼν τῷ δευτέρῳ εἶπεν ὡσαύτως. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἐγώ, κύριε· καὶ οὐκ ἀπῆλθε.  Και με την παραβολή αυτή και πάλι τους αποδεικνύει ότι ο νόμος αυτός που οι Ιουδαίοι  επικαλούνται δεν θα τους δικαιώσει αλλά θα τους καταδικάσει. Διότι οι εθνικοί αν και δεν υποσχέθηκαν να τηρήσουν τον νόμο του Θεού, το έκαναν, ενώ οι Ιουδαίοι αν και πολλές φορές υποσχέθηκαν πάντοτε αποδεικνύονταν παραβάτες. Και γι’ αυτόν τον λόγο θέλοντας να τους κάνει οι ίδοι να καταδικάσουν τον εαυτό τους, ώστε μόνοι τους να βγάλουν την απόφαση τους ρωτά:  31 τίς ἐκ τῶν δύο ἐποίησε τὸ θέλημα τοῦ πατρός; λέγουσιν αὐτῷ· ὁ πρῶτος.

Και αφού οι ίδιοι καταδίκασαν τον εαυτό τους, τότε τους αποκαλύπτει και το νόημα των λόγων Του:  λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. 32 ἦλθε γὰρ πρὸς ὑμᾶς ᾿Ιωάννης ἐν ὁδῷ δικαιοσύνης, καὶ οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· οἱ δὲ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι ἐπίστευσαν αὐτῷ· ὑμεῖς δὲ ἰδόντες οὐ μετεμελήθητε ὕστερον τοῦ πιστεῦσαι αὐτῷ. Και εάν τους έλεγε μόνο για τις πόρνες, ο λόγος Του θα ήταν ενοχλητικός τώρα όμως προσθέτει και τον Ιωάννη κάνοντας τον λόγο Του πιο υποφερτό. Και όταν λέει ότι οι τελώνες και οι πόρνες θα προηγηθούν στην Βασιλεία των Ουρανών, δεν εννοεί ότι μετά απ’ αυτούς θα ακολουθήσουν και εκείνοι, αλλά ότι υπάρχει ελπίδα για κάτι παρόμοιο αν το θελήσουν. Διότι τίποτα δεν διεγείρει τόσο πολύ αυτούς που είναι πνευματικά ατελείς, όσο η ζήλεια.

33 ῎Αλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν. 34 ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ.

35 καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. 36 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. 37 ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. 38 οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. 39 καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος, καὶ ἀπέκτειναν.

40 ῞Οταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; 41 λέγουσιν αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν. 42 λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν; 43 διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς· 44 καὶ ὁ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται· ἐφ᾿ ὃν δ᾿ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν.

          Πολλά υπαινίσεται μ’ αυτήν την παραβολή. Την πρόνοια του Θεού που έδειξε προας αυτούς από ψηλά, την φονική διάθεση που είχαν από την αρχή, το ότι δεν παραλείφθηκε τίποτα απ’ όσα έπρεπε για φροντίδα τους, το ότι δεν τους αποστράφηκε ακόμη και όταν φόνευσαν τους προφήτες, αλλά απέστειλε και τον Υιό Του. Το ότι ένας και ο αυτός είναι ο Θεός της Παλαιάς και ο Θεός της Καινής Διαθήκης, το ότι θα πετύχει με τον θάνατό Του πολλά, το ότι οι Ιουδαίοι υπομένουν την βαριά τιμωρία του σταυρού και του τολμήματός τους, την κλήση των εθνών και την έκπτωση των Ιουδαίων και το ότι το έγκλημά τους είναι πολύ μεγάλο και εις μεγάλο βαθμό ασυγχώρητο.

          Πρόσεξε επίσης και την μεγάλη πρόνοια του Θεού, ο Οποίος έκανε το έργο των γεωργών, έβαλε τον φράχτη, φύτευσε τον αμπελώνα και όλα τα άλλα τα οποία ήταν δουλειά των γεωργών.

45 καὶ ἀκούσαντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι τὰς παραβολὰς αὐτοῦ ἔγνωσαν ὅτι περὶ αὐτῶν λέγει· 46 καὶ ζητοῦντες αὐτὸν κρατῆσαι ἐφοβήθησαν τοὺς ὄχλους, ἐπειδὴ ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον.