Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφάλαιο ΙΓ΄(13)
1. Ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς τῆς οἰκίας ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν·
Δεν κάθισε τυχαία παρά την θάλασσα διότι δεν ήθελε κανέναν να έχει πίσω Του, αλλά όλους μπροστά Του.
2. καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει. 3. καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς λέγων·
Άρχισε λοιπόν να μιλά με παραβολές και αυτό δεν το έκανε στην επί του όρους ομιλία Του επειδή τότε το ακροατήριό του ήταν λαός απλοϊκός, ενώ εδώ παραβρίσκονταν γραμματείς και φαρισαίοι.
4. ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἐλθόντα τὰ πετεινὰ κατέφαγεν αὐτά· 5. ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ πετρώδη, ὅπου οὐκ εἶχε γῆν πολλήν, καὶ εὐθέως ἐξανέτειλε διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος γῆς 6. ἡλίου δὲ ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη· 7. ἄλλα δὲ ἔπεσεν επὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἀπέπνιξαν αὐτά·8. ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπὸν ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα. 9. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
Από πού εξήλθε Αυτός που είναι Πανταχού παρών; Δεν εξήλθε φυσικά τοπικώς, αλλά κατά το σχέδιο της οικονομίας Του περιβληθείς την ανθρώπινη σάρκα. Και προς ποίο σκοπό εξήλθε; Για να καλλιεργήσει, όχι για να καταστρέψει την γη ή τους γεωργούς. Σπόρος είναι η διδασκαλία, γη οι ψυχές των ανθρώπων και σπορέας ο Ίδιος. Και τι συμβαίνει με τον σπόρο αυτό; Τρία μέρη του σπόρου καταστρέφονται και το ένα σώζεται. Διότι άλλοι σπόροι έπεσαν στον δρόμο και τους έφαγαν τα πουλιά. Προσοχή δεν είπε ότι Αυτός τα έρριψε, αλλά ότι αυτά έπεσαν, άλλοι πάλι σπόροι έπεσαν πάνω σε πετρώδες έδαφος και δεν ρίζωσαν σωστά αλλά ξεράθηκαν, άλλοι πάλι έπεσαν μέσα στα αγκάθια και κατεπνίγησαν. Άλλοι όμως σπόροι έπεσαν σε εύφορο έδαφος και απέδωσαν κάποιοι καρπό εκατονταπλάσιο, άλλοι δε εξηκονταπλάσιο και άλλοι τριαντακονταπλάσιο.
Ας δούμε όμως ποια ήταν η αιτία της απώλειας. Ασφαλώς δεν ήταν ο σπορέας, αλλά η γη που δέχτηκε το σπόρο. Θα ρωτήσει κάποιος πως μπορεί να δικαιολογηθεί ο σπορέας που έσπειρε πάνω στα αγκάθια, ή σε πετρώδες έδαφος ή στην οδό; - Σχετικώς με τους σπόρους και την γη δεν δικαιολογείται το πράγμα, σχετικά όμως με τις ψυχές όχι μόνο δικαιολογείται, αλλά είναι άξιο πολλών επαίνων. Διότι είναι δυνατόν πετρώδης ψυχή να μεταβληθεί και να γίνει εύφορος, όπως και τα αγκάθια και η οδός, διότι αν δεν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό ο Κύριος δεν θα έσπερνε.
Πρόσεξε επίσης ότι η απώλεια είναι μία, αλλά πολλοί οι οδοί που οδηγούν σ΄αυτήν. Διότι εκείνοι που παρομοιάζονται με οδό είναι οι βάναυσοι, οι ράθυμοι και οι αδιάφοροι, εκείνοι που παρομοιάζονται με πέτρα είναι οι ασθενέστεροι στην πίστη. Εκείνοι δε που παρομοιάζονται με τα αγκάθια είναι οι πλέον ασυγχώρητοι απ’ όλους. Και γι’ αυτό δεν είπε ο αιών, αλλά η μέριμνα του αιώνος και δεν είπε ο πλούτος, αλλά η απάτη του πλούτου. Δηλαδή είναι δυνατόν να έχουμε πλούτο χωρίς να απατώμεθα και να ζούμε στον παρόντα αιώνα και να μην καταπνιγόμεθα από φροντίδες όπως αυτοί που κατεπνίγησαν από τα αγκάθια της μέριμνας και της απάτης του πλούτου.
Όσο για την εύφορη γη, πρόσεξε ότι ο σπορέας είναι ο ίδιος και τα σπέρματα τα ίδια, όμως δεν είναι έχει την ίδια αποδοτικότητα ο κάθε σπόρος και αυτό οφείλεται στη φύση της γης. Δεν συμβαίνει αυτό εξαιτίας της φύσεως, αλλά εξαιτίας της διαθέσεως. Να η μεγάλη φιλανθρωπία του Κυρίου, διότι δεν ζητά ένα μόνο μέτρο αρετής.
Τώρα «Πες μου σε παρακαλώ, διατί φορτώνεις το σώμα σου με λίπος; Μήπως σε έχουμε για να σε θυσιάσουμε; Μήπως θα σε παραθέσουμε σε κάποια τράπεζα; Καλά κάνεις και τρέφεις τας όρνιθας διά να παχύνουν· μάλλον δε ούτε και εκεί κάνεις καλά· διότι όταν παραπαχύνουν καθίστανται ακατάλληλοι προς υγιεινή δίαιτα. Τόσο μεγάλο κακό είναι η τρυφή, ώστε και εις αυτά τα ζώα δρα καταστρεπτικά… διά τι άνθρωπέ μου σου εδόθη ο φάρυγγας, για να τον γεμίζεις μέχρι επάνω στο στόμα με σάπιο οίνο και με όλη την άλλη διαφθορά; Δεν σου εδόθη διά τούτο, άνθρωπέ μου, αλλά πριν απ’ όλα για να υμνείς τον Θεό… ούτε η κοιλία έγινε για να δέχεται μόνο τροφές, αλλά την κανονική ποσότητα των τροφών. Και αυτό καθίσταται φανερό από την ίδια που διαμαρτύρεται έντονα όταν την παρενοχλούμε με την πλεονεξία. Και δεν διαμαρτύρεται μόνο, αλλά και προβάλλουσα άμυνα απαιτεί την πλέον σκληρά τιμωρία διά την εις βάρος της αδικία… όταν παραβιαστεί πολλές φορές βλάπτει και διαφθείρει και τον ίδιο τον εγκέφαλο. Από την κατάχρηση προκαλείται τόσο μεγάλη βλάβη, ώστε όταν δεν φιλοσοφήσεις με την θέλησή σου, να μάθεις να ζεις με μέτρο, έστω και χωρίς να το θέλεις, φοβούμενος την τόσο μεγάλη καταστροφή».
10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπον αὐτῷ· διατί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς;
Αξίζει να θαυμάσουμε τους μαθητές που επιθυμούντες να μάθουν, γνώριζαν όμως παράλληλα πότε έπρεπε να ρωτήσουν. Δεν έκαναν δηλαδή παρουσία όλων την ερώτηση. Το ίδιο έπρεπε να κάνουν και οι αδελφοί και η μητέρα Του, δηλαδή να μην διακόψουν την διδασκαλία, αλλά να περιμένουν. – Διατί τους ομιλείς με παραβολές; Η ερώτηση εμπεριέχει φιλοστοργία για τον πλησίον.
11 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται.
Στους μαθητές δόθηκε το προνόμιο του να γνωρίσουν τα μυστήρια της Βασιλείας των ουρανών. Σ’ εκείνους λοιπόν δεν εδόθη αυτό το προνόμιο. Γιατί; Διότι αυτό το προνόμιο χαρίζεται, είναι Θεία Χάρις και παρέχεται δωρεάν. Δηλαδή τι; Ο Θεός μόνο σε λίγους και εκλεκτούς δίδει τέτοια προνόμια; -Όχι, σε όλους όσους έχουν καλή διάθεση.
Τι απορείς; Κι εμείς το ίδιο δεν κάνουμε; Όταν βλέπουμε ότι κάποιος μας ακούει με ραθυμία, τον αφήνουμε, σ’ εκείνον όμως που μας παρακολουθεί με ενδιαφέρον εντείνουμε και επεκτείνουμε την διδασκαλία μας. Άρα, η τύφλωση των ακροατών του Χριστού οφείλονταν στην πονηρία τους, διότι αν και είδαν θαύματα πολλά έλεγαν: «Με την δύναμη του Βεελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια.»
12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. 13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ ἀκούωσι μηδὲ συνῶσι, 14 μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία ῾Ησαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· 15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 16 ῾Υμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοί, ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν, ὅτι ἀκούουσιν.
Σ’ αυτούς λοιπόν βρίσκει πλήρη εφαρμογή το ρηθέν του προφήτου Ησαῒου «Θ’ ακούσετε με τα αυτιά σας και δεν θα καταλαβαίνετε και θα βλέπετε με τα μάτια σας και δεν θα κατανοείτε.. μήπως κάποτε επιστρέψουν και τους θεραπεύσω», διότι ο Θεός δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού. Η αμαρτία βέβαια δεν οφείλεται στη φύση, ούτε είναι αποτέλεσμα ανάγκης και βίας. Ο Χριστός μακαρίζει τελικά τους μαθητές Του όχι για να κατακρίνει τους άλλους, αλλά διότι αυτοί επιδείκνυαν ενδιαφέρον για να μάθουν, ενώ οι άλλοι ήταν ράθυμοι και αρνητικοί.
17 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν.῾
Είναι λοιπόν καλύτεροι οι μαθητές, όχι μόνο από τους διεφθαρμένους, αλλά κι από κείνους που είχαν προκόψει στην αρετή κατά το παρελθόν. Γιατί; -Διότι εκείνοι είδαν τον Χριστό μόνο με τα μάτια της πίστεως, ενώ αυτοί και με τους σωματικούς οφθαλμούς.
18 ῾Υμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος.
19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ αἴρει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς. 20 ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς δεχόμενος καὶ λαμβάνων αὐτόν· 21 οὐκ ἔχει δὲ ρίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται. 22 ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται. 23 ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιῶν· ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
Δεν όρισε λοιπόν ο Χριστός μόνο μία οδό σωτηρίας αλλά πολλές. Διότι κι αυτός που καρποφόρησε σε εκατό και ο άλλος σε εξήντα, αλλά και ο άλλος σε τριάντα, όλοι ανεξαιρέτως σώζονται, για να κάνει έτσι ο Χριστός την οδό της Σωτηρίας προσιτή σε όλους.
Δεν μπορείς να ασκηθείς στην παρθενία; Τότε σύναψε γάμο με σωφροσύνη.
Δεν μπορείς να ασκηθείς στην ακτημοσύνη; Τότε δώσε κάτι απ’ αυτά που έχεις.
Εκείνος σε έκανε κληρονόμο της Βασιλείας των ουρανών κι εσύ δεν μπορείς να δώσεις κάτι από τα γήινα;
Παρότι είσαι δούλος ο Κύριος σε προσκαλεί σε δείπνο και σου παραθέτει τράπεζα. Ήσουν γυμνός και σε έντυσε, εσύ όμως ούτε στην οικία σου δεν τον βάζεις;
Σε πότισε με το ποτήριό Του, εσύ ούτε λίγο κρύο νερό δεν του δίνεις; Αυτός σου δίνει το Σώμα και το Αίμα Του και καθόλου δεν σε αποφεύγει.
Ας γίνουμε επιτέλους ήπιοι και φιλάνθρωποι, για να μην επισύρουμε κατά του εαυτού μας την ανυπόφορη καταδίκη.
Τι πρέπει να κάνουμε; Να δείξουμε λίγη γενναιοδωρία προς τους πτωχούς, διότι έτσι θα απολαύσουμε όλα τα αγαθά και τα επίγεια και τα επουράνια.
24 ῎Αλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν. 26 ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησε, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια. 27 προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ· κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια; 28 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς· ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον αὐτῷ· θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά; 29 ὁ δὲ ἔφη· οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον· 30 ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς· συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου
Στην παραβολή του Σπορέως ο Χριστός δεν μας μίλησε για ζιζάνια, εδώ όμως το κάνει. Ποια είναι αυτά τα ζιζάνια; -Είναι οι αιρετικοί οι οποίοι αρχικά μεν δέχτηκαν τον σπόρο του Ευαγγελίου, στη συνέχεια όμως έγιναν διαφθορείς και όργανα του διαβόλου. Είναι εκπληκτικό το πώς ο Χριστός μας εξηγεί για τον χρόνο δράσης των αιρετικών: «καθ’ όν χρόνον εκοιμώντο οι άνθρωποι».
Η πλάνη ακολουθεί την αλήθεια. Μετά τους προφήτες ήρθαν οι ψευδοπροφήτες, μετά του αποστόλους, οι ψευδαπόστολοι και μετά τον Χριστό ο αντίχριστος.
Ποια όμως η διαφορά του σπόρου που έπεσε στην οδό με τα ζιζάνια; Ότι ο μεν πρώτος αμέσως αρπάχτηκε, ενώ στην προκειμένη περίπτωση ρίζωσε και για να εκριζωθεί χρειάζονται μηχανορραφίες. Άρα ο Χριστός μας τα λέει όλα αυτά για μην εφησυχάζουμε ποτέ, αλλά πάντοτε να επαγρυπνούμε.
Προσέξτε τώρα το ενδιαφέρον και την επιμέλεια των γεωργών: Αφού είδαν τα ζιζάνια θέλησαν αμέσως να τα εκριζώσουν. Αλλά πρώτα ρώτησαν τον Κύριο :-«θέλεις»; Δεν έκαναν του κεφαλιού τους. Εκείνος όμως αρνήθηκε. Γιατί; Διότι ο Χριστός δεν θέλει τους πολέμους και τις αιματοχυσίες. Άλλωστε μαζί με τους αιρετικούς μπορεί να φονεύονταν και πολλοί ορθόδοξοι, ή μπορεί κάποιοι που ως τότε να αποτελούσαν μερίδα ζιζανίων να μετατρέπονταν τελικά σε σίτο.
31 ῎Αλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 32 ὃ μικρότερον μέν ἐστι πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ, μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων ἐστὶ καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.
Ενθαρρύνει τώρα τους μαθητές Του στο να μην απογοητεύονται εξαιτίας της αριθμητικής τους ολιγότητας, διότι το Ευαγγελικό κήρυγμα οπωσδήποτε θα εξαπλώνονταν.
33 ῎Αλλην παραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία, ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον.
Έτσι κι εσείς, λέει τώρα στους μαθητές Του θα μεταβάλλετε όλη την οικουμένη. Επομένως ας μην προβάλλει κανείς το επιχείρημα της αριθμητικής ολιγότητας. Και δεν δίνει παράδειγμα την σπίθα η οποία χρειάζεται και τα κλαδιά για να γίνει πυρκαγιά, αλλά της ζύμης, η οποία με την εσωτερικής της δύναμη και χωρίς εξωτερική βοήθεια μεταπλάθει όλο της το περιεχόμενο.
Θα πει κάποιος: -Μα αυτοί ήταν απόστολοι.
-Και τι σημασία έχει αυτό; Μήπως αυτοί δεν μετείχαν σε ό,τι κι εσύ μετέχεις; Δεν μεγάλωσαν μέσα σε πόλεις; Δεν εξάσκησαν τέχνες; Μήπως νομίζεις ότι ήταν άγγελοι ή ότι κατέβηκαν από τον ουρανό;
-Κάποιος άλλος θα πει «μα αυτοί έκαναν θαύματα».
Απαντούμε: -Δεν τους έκαναν θαυμαστούς τα θαύματα αλλά το ότι περιφρόνησαν τα χρήματα και τη δόξα. Επομένως μόνο ο βίος και όχι ο πλούτος λάμπει παντού. Αυτός είναι που προσελκύει την Θεία Χάρη και όχι η επιτέλεση των θαυμάτων.
Πες μου, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος έκανε κανένα θαύμα; Ο Ιώβ πως εξέπληξε τον διάβολο χωρίς να κάνει κανένα θαύμα; Και ο Δαυίδ και ο Αβραάμ και ο Ιακώβ ποιον νεκρό ανέστησαν; Είναι ολοφάνερο αγαπητοί μου, ότι τα θαύματα σε πολλές περιπτώσεις όχι μόνο δεν ωφελούν αλλά βλάπτουν.
Πες μου και κάτι ακόμη: -Αν κάποιος σου έδινε την δυνατότητα να αναστήσεις νεκρούς ή να πεθάνεις για τον Χριστό, τι θα προτιμούσες; Νομίζω θα έλεγες το δεύτερο. Κι αν σου ζητούσε να επιλέξεις μεταξύ του να μπορείς να κάνεις το χορτάρι χρυσό ή να περιφρονούσες όλο τον χρυσό σαν χορτάρι τι θα προτιμούσες; Αναμφισβήτητα και πάλι το δεύτερο. Κι όμως το πρώτο είναι θαύμα, ενώ το δεύτερο έργο.
Δείτε τι λέει ο Χριστός: «Μάθετε από μένα ότι είμαι πράος και ταπεινός εις την καρδίαν». Δεν είπε νήστευσα, αν και θα μπορούσε να το πει, διότι νήστεψε για σαράντα μέρες. Όταν δε απέστειλε τους μαθητές Του στον κόσμο δεν τους είπε να νηστεύετε, αλλά «να τρώγετε όλα όσα σας προσφέρουν». Όμως για τα χρήματα ήταν αυστηρός: «Μη αποκτήσετε χρυσόν ή άργυρον, ούτε να φυλάσσετε χαλκόν εις τας ζώνας σας». Αυτά τα αναφέρουμε όχι για να περιφρονηθεί η αξία της νηστείας, αλλά για να μην νομίζει κανείς ότι αυτή (η νηστεία) που κατέχει το τελευταίο μέρος στο χώρο της αρετής αρκεί για την σωτηρία της ψυχής. Διότι σπουδαιότερες από την νηστεία είναι η αγάπη, η επιείκεια, η ελεημοσύνη η οποία υπερέχει και από την παρθενία. Άρα λοιπόν τίποτα δεν σε εμποδίζει να γίνεις ίσος με τους αποστόλους, αρκεί να πλησιάσεις στον δρόμο της αρετής.
34 Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν παραβολαῖς τοῖς ὄχλοις, καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν ἐλάλει αὐτοῖς, 35 ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, ἐρεύξομαι κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
Γιατί μιλούσε με παραβολές ο Ιησούς; - Διότι ο σκοπός Του δεν ήταν απλά να κηρύττει, αλλά να παρακινεί τους ακροατές Του να ρωτούν. Κι όμως κανείς δεν Τον ρωτούσε, διά τούτο τους άφησε και αναχώρησε. Και γιατί δεν ρωτούσαν; -Διότι ήταν εγωιστές.
36 Τότε ἀφεὶς τοὺς ὄχλους ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. Καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ. 37 ῾Ο δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου· 38 ὁ δὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος· τὸ δὲ καλὸν σπέρμα, οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ· 39 ὁ δὲ ἐχθρὸς ὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος· ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια τοῦ αἰῶνός ἐστιν· οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν. 40 ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ καίεται, οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου. 41 ἀποστελεῖ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν, 42 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
Εσύ τώρα δώσε σημασία στο ότι ενώ η σπορά είναι δικό Του έργο και γίνεται απ’ αυτόν τον ίδιο, η τιμωρία και η κόλαση είναι ξένη προς Αυτόν και διά τούτο αποστέλλει τους αγγέλους Του για να τιμωρήσουν.
43 τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. 44 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψε, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πάντα ὅσα ἔχει πωλεῖ καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον. 45 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας· 46 ὃς εὑρὼν ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακε πάντα ὅσα εἶχε καὶ ἠγόρασεν αὐτόν. 47 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ· 48 ἥν, ὅτε ἐπληρώθη, ἀναβιβάσαντες αὐτὴν ἐπὶ τὀν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντες συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰς ἀγγεῖα, τὰ δὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον. 49 οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος. ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀφοριοῦσι τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων, 50 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
Βλέπεις πόσοι είναι οι οδοί της απώλειας; Αυτοί που συμβολίζονται με πέτρα, με άκανθες, με ζιζάνια και με σαγήνη. Επομένως πολύ ορθώς έλεγε ο Κύριος ότι είναι πλατειά η οδός που οδηγεί εις την απώλεια.
51 Λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· συνήκατε ταῦτα πάντα; λέγουσιν αὐτῷ, ναί, Κύριε. 52 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.
Ο Κύριος αφού αναχώρησαν οι μαθητές απ’ Αυτού, συνέχισε να διδάσκει στους μαθητές Του. Γιατί; Διότι αυτοί είχαν γίνει σοφότεροι και μπορούσαν να κατανοούν και βαθύτερα νοήματα. Έτσι μετά απ’ όλα αυτά τους ρωτά: - Τα κατανοήσατε όλα αυτά; Και εκείνοι του λέγουν: -Ναι Κύριε.
Πρόσεξε δε και κάτι ακόμη ότι ο οικοδεσπότης δηλαδή αυτός που έχει ασχοληθεί με τις γραφές εκβάλλει από τους θησαυρούς του παλαιά και νέα. Να εδώ η συρραφή της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης όπου η μία συμπληρώνει και δεν αναιρεί την άλλη.
Σκεφτείτε τώρα πόση είναι η πενία αυτών που στερούνται την μελέτη των γραφών.
53 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας μετῆρεν ἐκεῖθεν, 54 καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, ὥστε ἐκπλήττεσθαι αὐτοὺς καὶ λέγειν· πόθεν τούτῳ ἡ σοφία αὕτη καὶ αἱ δυνάμεις; 55 οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; οὐχὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωσῆς καὶ Σίμων καὶ ᾿Ιούδας; 56 καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸς ἡμᾶς εἰσι; πόθεν οὖν τούτῳ ταῦτα πάντα; 57 καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ.
Πόσο ανόητοι ήταν Ιουδαίοι, διότι ενώ είχαν δει πολλά παραδείγματα στην Παλαιά εποχή, είχαν δει άγια παιδιά να βγαίνουν από άσημους πατέρες, καθόσον και ο Δαυίδ ήταν υιός του άσημου γεωργού του Ιεσσαί, και ο Αμώς υιός γιδοβοσκού, αλλά και ο Μωυσής είχε πατέρα που πολύ απείχε απ’ αυτόν. Μάλιστα δε διερωτώμενοι έλεγαν, από πού προήλθαν σ’ αυτόν αυτές οι δυνάμεις; Ονομάζοντας τα θαύματα δυνάμεις. Τι τους είπε λοιπόν ο Χριστός;
ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἔστι προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. 58 καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.
Γιατί όμως δεν έκανε εκεί θαύματα; Διότι δεν απέβλεπε στην επίδειξη δυνάμεως, αλλά προς το συμφέρον εκείνων. Για ποιο συμφέρον ομιλούμε; Για να μη τυχόν βλέποντας οι Ναζωραίοι θαύματα αύξαναν την καταδίκη τους.