Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφάλαιο ΙΔ΄ (14)
1. Εν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν ῾Ηρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν ᾿Ιησοῦ.
Δείτε την αδιαφορία αυτών που μας κυβερνούν. Πόσος καιρός πέρασε για να πληροφορηθεί ο Ηρώδης τα περί του Ιησού.
2 καὶ εἶπε τοῖς παισὶν αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ᾿Ιωάννης ὁ βαπτιστής· αὐτὸς ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις ἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ.
Σε ποιους είπε τη σκέψη του; Παρά μόνο στους αυλικούς του. Γιατί; Διότι φοβήθηκε υπερβολικά. Και ο Ματθαίος εξιστορεί την ιστορία της αποκεφαλίσεως του Ιωάννου του Βαπτιστού. Γιατί σε αυτό το σημείο; Διότι αφορά τον Χριστό και αν δεν ήταν συνυφασμένη με Εκείνον δεν θα έμπαινε στον κόπο να την εξιστορήσει.
3 ὁ γὰρ ῾Ηρῴδης κρατήσας τὸν ᾿Ιωάννην ἔδησεν αὐτὸν καὶ ἔθετο ἐν φυλακῇ διὰ ῾Ηρωδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. 4 ἔλεγε γὰρ αὐτῷ ὁ ᾿Ιωάννης· οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν αὐτήν.
5 καὶ θέλων αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἐφοβήθη τὸν ὄχλον, ὅτι ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον. 6 γενεσίων δὲ ἀγομένων τοῦ ῾Ηρῴδου ὠρχήσατο ἡ θυγάτηρ τῆς ῾Ηρωδιάδος ἐν τῷ μέσῳ καὶ ἤρεσε τῷ ῾Ηρῴδη· 7 ὅθεν μεθ᾿ ὅρκου ὡμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι ὃ ἐὰν αἰτήσηται. 8 ἡ δέ, προβιβασθεῖσα ὑπὸ τῆς μητρὸς αὐτῆς, δός μοι, φησίν, ὧδε ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ. 9 καὶ ἐλυπήθη ὁ βασιλεύς, διὰ δὲ τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς συνανακειμένους ἐκέλευσε δοθῆναι, 10 καὶ πέμψας ἀπεκεφάλισε τὸν ᾿Ιωάννην ἐν τῇ φυλακῇ.
11 καὶ ἠνέχθη ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἐδόθη τῷ κορασίῳ, καὶ ἤνεγκε τῇ μητρὶ αὐτῆς. 12 καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦραν τὸ σῶμα καὶ ἔθαψαν αὐτό, καὶ ἐλθόντες ἀπήγγειλαν τῷ ᾿Ιησοῦ.
Από την ιστορία αυτή αξίζει να σημειώσουμε για όσους δεν γνωρίζουν τον λόγο για τον οποίο ο Ηρώδης φυλάκισε τον Ιωάννη τον βαπτιστή: Επειδή ο Ιωάννης κατήγγειλε πως ο Ηρώδης παράνομα προς τον Μωσαϊκό νόμο έλαβε για γυναίκα του την γυναίκα του αποθανόντος αδελφού του. Ο νόμος βέβαια έδινε το δικαίωμα στους αδελφούς να λαμβάνουν ως γυναίκα τους την γυναίκα του αποθανόντος αδελφού τους, με σκοπό να αποκτήσουν τέκνο μ’ αυτήν, διαιωνίζοντας έτσι την γενεά του αδελφού τους, διότι αυτό το τέκνο θα θεωρούνταν όχι ως δικό τους τέκνο, αλλά ως τέκνο του νεκρού αδελφού τους. Στην περίπτωση όμως αυτή η Ηρωδιάδα είχε αποκτήσει τέκνο με τον άνδρα της Φίλιππο και συνεπώς ο Ηρώδης δεν έπρεπε να παντρευτεί την χήρα.
Ας δούμε επίσης τα συμπόσια, την μέθη, τον ελκυστικό χορό, την σατανική απαίτηση της θυγατέρας της Ηρωδιάδος.
Ο Θεός αγαπητοί μου δεν μας έδωσε τα πόδια για να χορεύουμε, αλλά για νε βαδίζουμε. Να χορεύουμε ναι, όμως μαζί με τους αγγέλους, ειδάλλως χορεύουμε μαζί με τους δαίμονες.
Πρόσεξε επίσης πως η Ηρωδιάδα ζητά σε πιάτο την κεφαλή του Ιωάννου του Βαπτιστού, λες και είναι κάποιο έδεσμα, και μάλιστα χωρίς να λέει την αιτία της παράλογης απαίτησής της.
Πρόσεξε επίσης το πώς διηγείται ο Ευαγγελιστής τούτο το γεγονός με τρόπο διακριτικό. Υπέρ του Ηρώδη :«εξ αιτίας των όρκων και των προσκεκλημένων», και ότι «ελυπήθη», για την κόρη ότι «καθωδηγήθη από την μητέρα της», διότι όλοι οι άγιοι δεν λυπούνται δι αυτούς που υφίστανται κακά, αλλά διά αυτούς που τα διαπράττουν. Ας τους μιμούμαστε κι εμείς και ας μην επεμβαίνουμε στις αμαρτίες των πλησίον μας, αλλά ας τις καλύπτουμε. Εμείς όμως τι κάνουμε; Έοιμοι είμαστε με μίσος και μανία να διαπομπέψουμε τον εχθρό μας αν τυχόν γίνει φανερή η αμαρτία του.
13 ᾿Ακούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ᾿ ἰδίαν· καἰ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων.
Τι άκουσε; -Για τον θάνατο του Ιωάννου του Βαπτιστού. Γιατί όμως δεν έφυγε πριν του το αναγγείλουν μολονότι γνώριζε βέναια ως Θεός τα περί της αποκεφαλίσεως του Ιωάννου; Διότι δεν ήθελε μόνο με τους λόγους, αλλά και με τα έργα να αποκαλύπτει τα έργα της Θείας οικονομίας.
14 Καὶ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν.
Τόσος πολύς ήταν ο πόθος για τον Κύριο, ώστε ο κόσμος δεν έφυγε από κοντά Του ούτε και όταν άκουσε για τον τραγικό θάνατο του Ιωάννου. Ο δε Κύριος τους θεράπευσε όλους χωρίς αυτή την φορά να απαιτήσει πίστη απ’ αυτούς καθότι το ότι έτρεξαν με προθυμία κοντά Του και ότι εγκατέλειψαν τις πόλεις τους, το ότι καταπιέζονταν από την πείνα, φανέρωναν πίστη.
15 ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα.
Παρότι είχαν δε και άλλη φορά κοφίνια να γεμίζουν με άρτους θαυματουργικά, εν τούτοις δεν περίμεναν να συμβεί και πάλι ένα ανάλογο θαύμα. Γιατί; Διότι ήταν ατελής η πίστη τους.
16 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν.
Πρόσεξε, δεν τους είπε εγώ θα τους δώσω να φάνε, αλλά δώστε τους εσείς. Διότι ακόμη τον θεωρούσαν άνθρωπο. Έτσι οι μαθητές του απαντούν μη έχοντας και πάλι συναίσθηση το ποιον έχουν απέναντί τους:
17 οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. 18 ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. 19 καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 20 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. 21 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.
Γιατί πριν την επιτέλεση του θαύματος σήκωσε τα μάτια Του στον ουρανό; Διότι έπρεπε να πιστεύουν οι άνθρωποι ότι απεστάλη από τον Πατέρα του και ότι είναι ίσος μ’ Αυτόν. Την ισότητα την αποδείκνυε πράττοντας θαύματα ως εξουσίαν έχων, την δε προέλευση λειτουργώντας με ταπείνωση και επικαλούμενος τον Πατέρα.
Μήπως δεν δημιούργησε να δημιουργήσει τροφή χωρίς αυτή να υπάρχει; Για να κλείσει τα στόματα του Μαρκίωνος και του Μανιχαίου που τον αποξένωναν από τη φύση και για να διδάξει με τα έργα Του ότι αυτά και όλα τα ορατά είναι δημιουργήματα δικά Του διά τούτου πολλαπλασίασε τους άρτους. Διότι και στην Δημιουργία από την γη παρήγαγε τους καρπούς και από το νερό τα ζώντα ερπετά. Αυτό αποδείκνυε την εξουσία του και επί ξηράς και επί θαλάσσης.
Δείτε όμως και την πνευματικότητα των μαθητών οι οποίοι μολονότι βρίσκονταν τόσο μακριά από την πόλη είχαν μαζί τους μόνο πέντε ψάρια παρότι ήταν δώδεκα στον αριθμό και είχαν τόσες λίγες προμήθειες μαζί τους διότι είχαν πάψει να μεριμνούν για τα υλικά.
Το θαύμα έγινε και περίσσεψαν λέει κομμάτια άρτων όχι ολόκληροι άρτοι με σκοπό να δείξει ότι αυτά ήταν υπολείμματα των ολόκληρων άρτων. Και έκανε λέει να περισσεύσουν δώδεκα κοφίνια για να κρατήσει και ο Ιούδας ένα. Μπορούσε βέβαια να σβήσει με θαύμα την πείνα του πλήθους όμως ούτε και αυτό το έκανε γιατί με το θαύμα ήθελε να δείξει την δύναμή Του.
22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
Γιατί τους ανάγκασε να φύγουν; Έτσι έκανε πάντα μετά την επιτέλεση ενός μεγάλου θαύματος και για να μας διδάξει με αυτό τον τρόπο την μετριοφροσύνη.
Το θαύμα αυτό μας διδάσκει και κάτι ακόμη: Να μάθουμε την τέχνη της ελεημοσύνης και της ευσπλαχνίας. Η τέχνη αυτή είναι ανώτερη από όλες τις άλλες τέχνες κι όμως δεν χρειάζεται ούτε κόπος ούτε χρόνος για να την ασκήσει κανείς. Σκέψου, γιατί τα χρήματα τα ονόμασαν έτσι; Διότι όποιος τα κατέχει πρέπει να ξέρει και να τα χρησιμοποιεί. Η τέχνη λοιπόν αυτή έχει τέλος της τον ουρανό και τα επουράνια αγαθά που κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να περιγράψει την ωραιότητά τους.
Κάποιοι ονομάζουν κάποιες άλλες δεξιότητες ως τέχνες όπως την μαγειρική, η οποία δεν είναι καν τέχνη διότι εισαγάγει στον άνθρωπο την αφθονία και την τρυφή που είναι η μητέρα όλων των νοσημάτων και παθημάτων. Αλλά και οι ενδυματολόγοι και υποδηματοποιοί οι οποίοι κατασκευάζουν ένα σωρό καλλωπισμένα με κορδέλες υποδήματα και ενδύματα και τα οποία οι νέοι τα φορούν μη θέλοντας να τα σκονίσουν ή να τα λασπώσουν μολονότι τα παπούτσια φτιάχτηκαν για να πατούν στις λάσπες και στα χώματα δεν είναι αποτελούν τέχνη αλλά πλάνη. Αν κάποιος δεν θέλει να σκονίσει τα παπούτσια του ας τα φορέσει στο λαιμό του…
Τα λέμε όλα αυτά και άλλα άπειρα θα μπορούσαμε να πούμε για να καταδείξουμε διάφορα αμαρτήματα που ενώ αιχμαλωτίζουν τον νου και τον σκοτίζουν οι περισσότεροι δεν τα θεωρούν καν αμαρτήματα. Και ενώ ο Θεός μας έφτιαξε για να βλέπουμε τα επουράνια ο διάβολος μας παθιάζει με περιττά ενδύματα, υποδήματα, ζωγραφιές, διακοσμήσεις και άλλα περιττά γήινα και ανώφελα πράγματα που οι άνθρωποι έχουν την μανία να τα ονομάζουν τέχνες.
23 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ.
Για ποιο λόγο ανέβηκε στο όρος; Για να μας διδάξει ότι είναι καλό πράγμα η ερημία και η μόνωση όταν πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον Θεό. Διότι η έρημος είναι η μητέρα της ησυχίας
24 τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος.
Το είχαν ξαναπάθει οι μαθητές αυτό, αλλά την προηγούμενη φορά είχαν και τον Διδάσκαλο μαζί τους. Τώρα όμως βρίσκονται μόνοι τους στο πλοίο. Διότι ήρεμα και σιγά-σιγά τους εισάγει και τους καθοδηγεί στα μεγάλα πνευματικά θέματα και στο να αντιμετωπίζουν τα πάντα με γενναιότητα. Τους αφήνει μάλιστα όλη τη νύχτα να θαλασσοδέρνονται μη έχοντας από πουθενά ελπίδα.
25 τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. 26 καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.
Γιατί δεν φανέρωσε εξ’ αρχής ότι ήταν Εκείνος; -Ήθελε να μεγαλώσει κι άλλο την αγωνία τους ώστε να τον επιθυμήσουν περισσότερο. Και όταν εκείνοι από τον φόβο τους έκραξαν:
27 εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε.
Τα λόγια αυτά διέλυσαν τους φόβους και έδωσαν θάρρος στους μαθητές.
28 ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα.
Δεν του είπε «παρακάλεσε τον Πατέρα», αλλά «πρόσταξε να βαδίσω κι εγώ πάνω στα κύματα». Ο Πέτρος ήταν πάντοτε ενθουσιώδης στις αντιδράσεις του. Πρόσεξε την πίστη του Πέτρου. Δεν πίστευε μόνο ότι ο Ιησούς μπορούσε να περπατά πάνω στα κύματα, αλλά ότι και σε άλλους μπορούσε να μεταδώσει αυτή την δυνατότητα.
29 ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. 31 εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;
Προσέξτε. Ο Πέτρος ενώ πέτυχε το σπουδαιότερο, δηλαδή να βαδίζει πάνω στα κύματα, κάμφθηκε από το πιο ασήμαντο δηλαδή την ορμή του αέρα. Διότι τέτοια είναι η ανθρώπινη φύση. Πολλές φορές επιτυγχάνει στα μεγάλα και αποτυγχάνει στα μικρά και ασήμαντα. Και μάλιστα ο Πέτρος άρχισε να βυθίζεται όταν είχε φτάσει πολύ κοντά στον Χριστό, πράγμα που μας δείχνει να καταλάβουμε ότι δεν ωφελεί κάποιον να βρίσκεται τοπικώς κοντά στον Χριστό, αλλά να είναι κοντά με την πίστη του. Και γιατί ο Χριστός δεν πρόσταξε τους ανέμους να σταματήσουν, αλλά ο Ίδιος άπλωσε το χέρι Του και τον έπιασε; -Διότι όταν απουσιάζει η από μέρους μας προσπάθεια, τότε σταματά και η βοήθεια του Θεού. Και για να δείξει ότι ο Πέτρος και όχι ο άνεμος έφταιγε για την βύθισή του, του λέγει: -ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;
32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· 33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ.
Κι ενώ πριν έλεγαν «τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Διότι και οι άνεμοι και η θάλασσα υπακούοουν» τώρα λένε «αληθινά είσαι Υιός του Θεού. Βλέπεις πως τους αναβιβάζει πνευματικώς στα υψηλότερα;
34 Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ. 35 καὶ ἐπιγνόντες αὐτὸν οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου ἀπέστειλαν εἰς ὅλην τὴν περίχωρον ἐκείνην, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας, 36 καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἂν μόνον ἅψωνται τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· καὶ ὅσοι ἥψαντο διεσώθησαν.
Ο Ιησούς έμεινε στην Γεννησαρέτ αρκετό καιρό η δε πίστη των ντόπιων όχι μόνο δεν μειώνονταν από την παρατεταμένη παρουσία του Κυρίου στην περιοχή αλλά ολοένα αυξάνονταν.