ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ (ΚΖ΄)

1. Πρωίας  δὲ γενομένης συμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν· 2 καὶ δήσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ Πιλάτῳ τῷ ἡγεμόνι.

          Δεν τον φόνευσαν οι ίδιοι, διότι η σύλληψή του συνέπεσε κατά την εορτή. Ή μάλλον δεν συνέπεσε αλλά αυτό είχε προκαθοριστεί από άνωθεν.

3 Τότε ἰδὼν ᾿Ιούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις

          Αυτό αποτελεί και εκείνου και αυτών κατηγορία, εκείνου μεν όχι ότι μετανόησε, αλλά κατανόησε αργά και με βραδύτητα και έγινε αυτοκατάκριτος, διότι μόνος του ομολόγησε ότι Τον παρέδωσε. Αυτών δε αποτελεί κατηγορία, διότι ενώ μπορούσαν να μεταβάλλουν την γνώμη τους δεν το έκαναν. Πρόσεξε δε πότε μετανοεί. Όταν ολοκληρωθεί η αμαρτία, διότι τέτοιος είναι ο διάβολος, δεν αφήνει εκείνους που δεν είναι νηφάλιοι να δουν την αμαρτία πριν αυτή συντελεστεί για να μη μετανοήσει εκείνος που έχει κερδηθεί.

4 λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει. 5 καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο. 6 οἱ δὲ ἀρχιερεῖς λαβόντες τὰ ἀργύρια εἶπον· οὐκ ἔξεστι βαλεῖν αὐτὰ εἰς τὸν κορβανᾶν, ἐπεὶ τιμὴ αἵματός ἐστι.

Το ότι πέταξε τα αργύρια και το ότι δεν ντράπηκε τον όχλο είναι παραδεκτό, το ότι όμως απαγχονίστηκε είναι ασυγχώρητο και ενέργεια του πονηρού. Γιατί τελικά απαγχονίστηκε; -Διότι δεν υπέφερε την φωνή της συνειδήσεώς του η οποία τον μαστίγωνε.

7 συμβούλιον δὲ λαβόντες ἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως εἰς ταφὴν τοῖς ξένοις· 8 διὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον. 9 τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ιερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου ὃν ἐτιμήσαντο ἀπὸ υἱῶν ᾿Ισραήλ, 10 καὶ ἔδωκαν αὐτὰ εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως, καθὰ συνέταξέ μοι Κύριος.

          Βλέπεις και πάλι εδώ ότι οι Ιουδαίοι κατακρίνονται από την συνείδηςτους; Διότι επειδή γνώριζαν ότι είχαν αγοράσει τον φόνο δεν τα έβαλαν στον κορβανά, αλλά αγόρασαν αγρό για να θάπτουν τους ξένους. Βλέπεις επίσης, ότι όχι μόνο οι απόστολοι, αλλά και οι προφήτες διηγούνται τα αξιοκατάκριτα με ακρίβεια. Οι Ιουδαίοι αποδείχθηκαν και πάλι πολύ ανόητοι, διότι αν έριχναν τα αργύρια στον κορβανά δεν θα γίνονταν το πράγμα τόσο φανερό, ενώ τώρα με το να αγοράσουν τον αγρό, έκαναν τα πάντα γνωστά και στις επόμενες γενεές.

11 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος· καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ ἡγεμὼν λέγων· σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἔφη αὐτῷ· σὺ λέγεις.

Βλέπεις, ότι οι Ιουδαίοι πλέον περνούν στο θέμα που τους καίει και προσπαθούν με κάθε τρόπο να φτάσουν στο ποθούμενο γι’ αυτούς αποτέλεσμα που ήταν να τον θανατώσουν. Και τι απαντά στην ερώτηση του ηγεμόνος ο Ιησούς; «Συ το είπες». Ομολόγησε ότι είναι Βασιλεύς, αλλά Βασιλεύς ουράνιος.

 12 καὶ ἐν τῷ κατηγορεῖσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων οὐδὲν ἀπεκρίνατο.

Στη συνέχεια καμία απόκριση δεν δίνει στις λοιπές κατηγορίες, διότι το δικαστήριο που έστησαν εναντίον Του ήταν διεφθαρμένο και εν γνώσει τους ήταν τυφλωμένοι και εν γνώσει τους κακουργούσαν.

Και από την παρατεταμένη Του σιωπή ο Ησαίας απορεί και λέει: «με την ταπείνωσή Του το δίκαιό Του κατεπατήθη». (Ησ. 53,8). Γι’ αυτό και ο Πιλάτος απορεί και λέει:

13 τότε λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· οὐκ ἀκούεις πόσα σου καταμαρτυροῦσι; 14 καὶ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ πρὸς οὐδὲ ἓν ρῆμα, ὥστε θαυμάζειν τὸν ἡγεμόνα λίαν. 15 Κατὰ δὲ ἑορτὴν εἰώθει ὁ ἡγεμὼν ἀπολύειν ἕνα τῷ ὄχλῳ δέσμιον, ὃν ἤθελον. 16 εἶχον δὲ τότε δέσμιον ἐπίσημον λεγόμενον Βαραββᾶν. 17 συνηγμένων οὖν αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τίνα θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν; Βαραββᾶν ἢ ᾿Ιησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν; 18 ᾔδει γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν.

Βλέπεις πως αντιστράφηκε η κατάσταση; Διότι η μεν αίτηση υπέρ των καταδίκων ήταν συνήθεια να γίνεται από τον λαό, η δε απόλυση από τον άρχοντα. Ενώ τώρα γίνεται το αντίθετο και ο άρχοντας κάνει αίτηση στον λαό, αλλά ούτε και έτσι γίνονται ήρεμοι, αλλά εξαγριώνονται περισσότερο και τον φονεύουν διότι δεν είχαν με τι να τον κατηγορήσουν παρά το γεγονός ότι Εκείνος σιωπούσε. Κι ενώ σιωπούσε νικούσε αυτούς μαίνονταν από οργή και χίλια μύρια έλεγαν.

19 Καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ βήματος ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ἡ γυνὴ αὐτοῦ λέγουσα· μηδὲν σοὶ καὶ τῷ δικαίῳ ἐκείνῳ· πολλὰ γὰρ ἔπαθον σήμερον κατ᾿ ὄναρ δι᾿ αὐτόν.

Βλέπεις πάλι τι συμβαίνει, ικανό να τους επαναφέρει όλους; Και γιατί είδε το όνειρο η γυναίκα του και όχι εκείνος; Ίσως διότι αν το έβλεπε ο Πιλάτο δεν θα πίστευε ή δεν θα το αποκάλυπτε.  Γι’ αυτό κανονίζεται να δει αυτή το όνειρο ώστε να το μάθουμε κι εμείς. Μάλιστα δεν βλέπει απλά το όνειρο αλλά υποφέρει απ’ αυτό.

 20 Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους ἵνα αἰτήσωνται τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ ᾿Ιησοῦν ἀπολέσωσιν.

Βλέπεις πόσα κάνει Εκείνο για να τους απαλλάξει από την κατηγορία και πόσα εκείνοι για να εγκληματήσουν; Διότι τι ήταν πιο φρόνιμο να γίνει; Να ελευθερωθεί ο βέβαιος και αποδεδειγμένος φονιάς ή ο αμφισβητούμενος ένοχος; Γι’ αυτό άλλωστε δεν είπαν ότι «είχαν ληστή» αλλά «επίσημο», δηλαδή περιβόητο στην κακία ο οποίος είχε κάνει άπειρους φόνους.

 21 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἡγεμὼν εἶπεν αὐτοῖς· τίνα θέλετε ἀπὸ τῶν δύο ἀπολύσω ὑμῖν; οἱ δὲ εἶπον· Βαραββᾶν. 22 λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τί οὖν ποιήσω ᾿Ιησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν; λέγουσιν αὐτῷ πάντες· σταυρωθήτω.

Και με την ερώτησή του αυτή ο Πιλάτος και πάλι θέλει να απαλλάξει  τον Ιησού από θανατική καταδίκη ώστε έστω από ντροπή να ζητήσουν και Αυτού την ελευθέρωση.

 23 ὁ δὲ ἡγεμὼν ἔφη· τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν; οἱ δὲ περισσῶς ἔκραζον λέγοντες· σταυρωθήτω. 24 ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου λέγων· ἀθῷός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε.

Διατί λοιπόν τον παραδίδεις; Γιατί δεν τον άρπαξες όπως ο εκατόνταρχος τον Παύλο; Όμως ο Πιλάτος αποδείχθηκε άνανδρος. Αλλά έστω κι έτσι βλέποντας οι Ιουδαίοι να νίπτει τας χείρας του, έπρεπε να ντραπούν και να συγκινηθούν απ’ αυτή την πράξη. Αντ’ αυτού όμως κραύγασαν:

25 καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπε· τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν. 26 τότε ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ ᾿Ιησοῦν φραγελλώσας παρέδωκεν ἵνα σταυρωθῇ.

Τότε λοιπόν, όταν εξέδωκαν την εναντίον Του καταδικαστική απόφαση, τότε επέτρεψε να γίνουν όλα. Και μάλιστα ήταν τόση η μανία τους που δεν σταμάτησαν στην κατάρα κατά του εαυτού τους, αλλά την επέκτειναν και προς τα τέκνα τους. Αλλά όμως ο φιλάνθρωπος Θεός δεν επικύρωσε την απόφασή τους όχι μόνο εις βάρος των παιδιών τους, αλλά και κατά του εαυτού τους και δέχτηκε όσους μετανοούν.

Και γιατί ο Πιλάτος  διέταξε να μαστιγωθεί έπειτα απ’ όλα αυτά; Ή ως κατάδικο, ή διότι ήθελε να χαρισθεί σ’ εκείνους, ή για να προσδώσει κάποια  επίφαση στη δίκη.

27 Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος παραλαβόντες τὸν ᾿Ιησοῦν εἰς τὸ πραιτώριον συνήγαγον ἐπ᾿ αὐτὸν ὅλην τὴν σπεῖραν· 28 καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν περιέθηκαν αὐτῷ χλαμύδα κοκκίνην, 29 καὶ  πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ κάλαμον ἐπὶ τὴν δεξιὰν αὐτοῦ, καὶ γονυπετήσαντες ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐνέπαιζον αὐτῷ λέγοντες· χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων· 30 καὶ ἐμπτύσαντες εἰς αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 31 καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν χλαμύδα καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι.

 Χόρευε πάνω σε όλους ο διάβολος διότι εντάξει οι Ιουδαίοι, όμως οι στρατιώτες ποιο λόγο και ποια αιτία είχαν και τα έκαναν όλα αυτά; Και δεν εξευτέλισαν μόνο ένα μέλος του Σώματος, αλλά ολόκληρο το Σώμα.  Το κεφάλι με το ακάνθινο στεφάνι, το καλάμι και του κολαφισμούς, το πρόσωπο με τους εμπτυσμούς και τα ραπίσματα, το σώμα με τις μαστιγώσεις, με την ένδυση χλαμύδας, το χέρι με το καλάμι που του έδωσαν να κρατεί αντί σκήπτρου, το στόμα με το όξος που του έδωσαν να πιει.

Και μολονότι όλα αυτά αναγινώσκονται σε πάνδημες συγκεντρώσεις κόσμου, ο Χριστός πιστεύεται ότι είναι Θεός και μαζί με όλα τα θαύματα που έκανε προσκυνείται και γι’ αυτά. Επειδή καταδέχτηκε να ταπεινωθεί τόσο πολύ και προς χάριν μας.

32 ᾿Εξερχόμενοι δὲ εὗρον ἄνθρωπον Κυρηναῖον ὀνόματι Σίμωνα· τοῦτον ἠγγάρευσαν ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ. 33 Καὶ ἐλθόντες εἰς τόπον λεγόμενον Γολγοθᾶ, ὅ ἐστι λεγόμενος κρανίου τόπος, 34 ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν ὄξος μετὰ χολῆς μεμιγμένον· καὶ γευσάμενος οὐκ ἤθελε πιεῖν. 35 σταυρώσαντες δὲ αὐτὸν διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια αὐτοῦ βαλόντες κλῆρον, 36 καὶ καθήμενοι ἐτήρουν αὐτὸν ἐκεῖ. 37 καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τὴν αἰτίαν αὐτοῦ γεγραμμένην· οὗτός ἐστιν ᾿Ιησοῦς ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων. 38 Τότε σταυροῦνται σὺν αὐτῷ δύο λῃσταί, εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων. 39 Οἱ δὲ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντες τὰς κεφαλὰς αὐτῶν 40 καὶ λέγοντες· ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν! σῶσον σεαυτόν· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, κατάβηθι ἀπὸ τοῦ σταυροῦ. 41 ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες μετὰ τῶν γραμματέων καὶ πρεσβυτέρων καὶ Φαρισαίων ἔλεγον· 42 ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι· εἰ βασιλεὺς ᾿Ισραήλ ἐστι, καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν ἐπ᾿ αὐτῷ· 43 πέποιθεν ἐπὶ τὸν Θεόν, ρυσάσθω νῦν αὐτόν, εἰ θέλει αὐτόν· εἶπε γὰρ ὅτι Θεοῦ εἰμι υἱός. 44 τὸ δ᾿ αὐτὸ καὶ οἱ λῃσταὶ οἱ συσταυρωθέντες αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν.

Άκου λοιπόν όλα αυτά και διδάξου: Αφού λέει Τον γύμνωσαν μοιράστηκαν τα ενδύματά Του και κάθισαν περιμένοντας πότε θα εκπνεύσει. Το μοίρασμα των ενδυμάτων γίνονταν στους πολύ ευτελείς και εγκαταλελειμμένους κατάδικους οι οποίοι δεν είχαν κανέναν και ζούσαν έρημοι. Μοίραζαν τα ενδύματα με τα οποία τόσα θαύματα είχαν γίνει, αλλά ο Κύριος τίποτα δεν έκανε τότε. Κι ενώ στους ληστές τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έκαναν, όλα αυτά τα τόλμησαν στον Κύριο της Δόξης! Τόση ήταν η μέθη της κακίας τους! Και Τον σταύρωσαν ανάμεσα σε δύο ληστές για να σπιλωθεί η φήμη Του. Και του έδωσαν να πιει όξος για να Τον περιπαίξουν, όμως ο Κύριος δεν θέλησε. Άλλος όμως Ευαγγελιστής λέει ότι αφού το γεύθηκε είπε «τετέλεσται». Τι σημαίνει όμως το «τετέλεσται»; Ότι εκπληρώθηκε η προφητεία η οποία έλεγε «μου έδωσαν να φάγω χολή και όταν εδίψασα με πότισάν με όξος» (ψαλμ. 68,22). Ούτε όμως αυτός ο Ευαγγελιστής δείχνει ότι ήπιε το όξος αλλά ότι εγεύθη.

Μετά απ’όλα αυτά και πάλι δεν σταματούν οι παρανοϊκοί, διότι δεν τους αρκούσε ότι Τον γύμνωσαν , ότι τον πότισαν όξος, ότι Τον είδαν καρφωμένο πάνω στον Σταυρό, αλλά άρχισαν να Τον εμπαίζουν. Άλλωστε γι’ αυτό και Τον Σταύρωσαν δημόσια για να Τον διαπομπέψουν. Και με το «αν είναι βασιλεύς του Ισραήλ, ας κατέβει τώρα από τον σταυρό» επιχείρησαν να διαστρεβλώσουν και να συκοφαντήσουν όλα τα θαύματα που έκανε προηγουμένως. Και τον χλεύαζαν οι Ιουδαίοι από κάτω και οι ληστές από πάνω.

Πως όμως ο Λουκάς λέει ότι μόνον ο ένας ο ληστής τον χλεύαζε, ενώ ο Ματθαίος και οι δύο; Ναι, διότι στην αρχή και οι δύο Τον χλεύαζαν, κατόπιν όμως όχι. Και ο εκ δεξιών ληστής αρχικά ήταν ληστής και χλευαστής, ύστερα όμως αμέσως μεταμελήθηκε.

Και γιατί σε όλους αυτούς τους εξευτελισμούς ο Κύριος σιωπούσε; Σιωπούσε κατασκευάζοντας ταυτόχρονα δραστικότατα φάρμακα μακροθυμίας, ώστε εμείς που τα ακούμε όλα αυτά να μην γινόμαστε σκληροί και απάνθρωποι, αλλά ενθυμούμενοι τον Δεσπότη να γνωρίζουμε ότι όσο πιο ήρεμα αντιδρούμε τόσο περισσότερο θα νικήσουμε όσους μας κακοποιούν και τότε τόσο περισσότερο θα εκτιμηθούμε και από τους υβριστές μας ακόμη.

Τι λοιπόν θα πεις; Ότι εκνευρίστηκες διότι κάποιος σε ερέθισε; Και τι μ’ αυτό; Μήπως και τα θηρία δεν παραμένουν ήρεμα όταν τίποτα δεν τα εξαγριώνει; Σε ύβρισε κάποιος; Τότε τοποθέτησε πάνω στο στήθος σου τον Τίμιο Σταυρό. Θυμήσου όλα όσα έγιναν τότε και τότε θα ηρεμήσεις. Μάλιστα ευσπλαχνίσου αυτόν που σε υβρίζει διότι κατέχεται από τον δαίμονα της οργής. Ποιος ποτέ θύμωσε με δαιμονισμένο και δεν τον λυπήθηκε εξαιτίας της αθλίας κατάστασης που βρίσκεται;

45 ᾿Απὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης. 46 περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ ᾿Ιησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἠλὶ ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ᾿ ἔστι, Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες; 47 τινὲς δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστώτων ἀκούσαντες ἔλεγον ὅτι ᾿Ηλίαν φωνεῖ οὗτος. 48 καὶ εὐθέως δραμὼν εἷς ἐξ αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγον πλήσας τε ὄξους καὶ περιθεὶς καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν. 49 οἱ δὲ λοιποὶ ἔλεγον· ἄφες ἴδωμεν εἰ ἔρχεται ᾿Ηλίας σώσων αὐτόν.

«Όταν θα υψώσετε τον Υιόν του ανθρώπου, τότε θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι» αναφέρεται στο Ιω 8,28, αυτό δε που εννοεί είναι το εξής: Όταν θα με σταυρώσετε και νομίσετε ότι μου έχετε επιβληθεί, τότε ακριβώς θα γνωρίστε την δύναμή μου. Διότι μετά την σταύρωση καταστράφηκε η πόλη, καταργήθηκαν τα Ιουδαϊκά έθιμα, έχασαν τη ζωή και την ελευθερία τους, το κήρυγμα άκμασε, στα πέρατα της οικουμένης εξαπλώθηκε ο λόγος του σταυρού. Η ξηρά και η θάλασσα διακηρύσσουν συνεχώς την δύναμή Του. Αυτά λοιπόν έγιναν κατά την ώρα της σταυρώσεως. Διότι αυτά κατά θαυμαστό τρόπο έγιναν πολύ περισσότερο όταν σταυρώνονταν, παρά όταν βάδιζε στη γη.

Και αφού χόρτασαν να Τον εμπαίζουν και να γελούν, τότε έγινε μέγα θαύμα πολύ σπουδαιότερο από το να κατεβεί από τον σταυρό. Έγινε σκοτάδι σε όλη την οικουμένη ενώ παντού ήταν μέρα. Και ενώ έπρεπε τότε να φοβηθούν απ’ αυτό το θαύμα είτε πιστεύοντας ότι αυτό το έκανε ο Χριστός πάνω από τον σταυρό ή  ο Θεός από τον ουρανό, διότι το σκοτάδι ήταν ενέργεια Θείας οργής για όλα όσα είχαν αποτολμήσει. Και ότι δεν ήταν έκλειψη, αλλά θαύμα Θείας οργής, αποδεικνύεται από το ότι το σκοτάδι κράτησε για τρεις ώρες, ενώ η έκλειψη γίνεται για ελάχιστο χρονικό διάστημα. Και πως πάλι δεν πίστεψαν ότι Αυτός που ήταν καρφωμένος πάνω στον σταυρό ήταν ο Θεός; -Από την πολύ τους κακία και νωθρότητα.

Και παρέμειναν σκληροί και άκαμπτοι και γι’ αυτό πάνω από τον σταυρό και πάλι ο Χριστός μιλά λέγοντας : «Ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί» για να τους δείξει ότι μέχρι την ύστατη ώρα τον Πατέρα καλεί και δεν είναι αντίθεος όπως εκείνοι νόμιζαν. Και με την προφητική Του αυτή φωνή  επιβεβαιώνει μέχρι τέλους τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Και μάλιστα δεν ήταν απλά προφητική, αλλά εβραϊκή η φωνή Του . Κοίτα όμως την μωρία τους, αυτοί νόμιζαν ότι καλεί τον Ηλία για να Τον σώσει και αμέσως τον πότισαν όξος, ενώ άλλος προσήλθε και τρύπησε την πλευρά Του με λόγχη. Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει πιο παράτολμο, πιο θηριώδες από το να εξυβρίζουν ακόμη και νεκρό και άψυχο σώμα; Εσύ όμως κάνε μου τη χάρη να προσέξεις τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί τις παρανομίες τους για τη δική μας σωτηρία. Διότι μετά την πληγή Εκείνου, ανέβλυσαν από κει οι πηγές της σωτηρίας μας.

50 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς πάλιν κράξας φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκε τὸ πνεῦμα.

          Αυτό είναι που είχε πει: «Έχω εξουσία να θυσιάσω την ζωή μου, και πάλι έχω εξουσία πάλι να την πάρω » (Μαρκ 15,44). Ο Μαρκος λέει ότι ο Πιλάτος απόρησε πως πέθανε τόσο γρήγορα και ότι ο εκατόνταρχος γι’ αυτό κυρίως πίστεψε, διότι πέθανε με εξουσία.

 51 Καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν,

          Το έκανε αυτό, όχι για να δείξει ασέβεια προς τον ναό, μη γένητο, αλλά για να δείξει ότι αυτοί είναι ανάξιοι ακόμη και το να μένουν εκεί.Ήταν επίσης η αρχή της εκπληρώσεως για την ερήμωση του ναού. Και οι πέτρες σχίστηκαν για να τους δείξει ότι αν ήθελε μπορούσε και εκείνους να τους σχίσει στα δύο. Και οι νεκροί αναστήθηκαν ως προτύπωση της Δευτέρας και φοβεράς παρουσίας Του: 52 καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, 53 καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς.

          Κι ενώ λοιπόν εκείνοι έλεγαν: «αν είσαι βασιλέας του Ισραήλ κατέβα από τον σταυρό»,  Εκείνος πάνω στον σταυρό τους έδειχνε ότι είναι βασιλέας και Κύριος όλης της οικουμένης. Κι ενώ εκείνοι έλεγαν «Σε που γκρεμίζεις και χτίζεις τον ναό σε τρεις μέρες», ενώ Εκείνος του έδειχνε ότι ο ναός θα ερημωθεί κι ενώ αυτοί έλεγαν «άλλους έσωσε, τον εαυτό Του δεν μπορεί να τον σώσει» Αυτός ανέστησε σώματα πεθαμένων από πολλών ετών. Κι αν θαύμασαν ότι τον Λάζαρο τεταρταίο ανέστησε πόσο δε πολύ περισσότερο θαυμαστό είναι αυτό! Και για να μη νομίσει κανείς ότι η ανάσταση αυτή ήταν κάτι το φανταστικό, τα σώματα αυτά των πρώην πεθαμένων εμφανίστηκαν σε πολλούς μέσα στην πόλη.

 54 ῾Ο δὲ ἑκατόνταρχος καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ τηροῦντες τὸν ᾿Ιησοῦν, ἰδόντες τὸν σεισμὸν καὶ τὰ γενόμενα ἐφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος. 55 ῏Ησαν δὲ ἐκεῖ καὶ γυναῖκες πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινες ἠκολούθησαν τῷ ᾿Ιησοῦ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας διακονοῦσαι αὐτῷ· 56 ἐν αἷς ἦν Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωσῆ μήτηρ, καὶ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου.

          Μεταξύ αυτών των γυναικών ήταν και η μητέρα Του, διότι αυτήν ονομάζει Μαρία η του Ιακώβου, αλλά και οι υπόλοιπες γυναίκες αψήφησαν κάθε κίνδυνο, και γι’ αυτό αξιώθηκαν πρώτες να δουν όλα τα θαύματα που έγιναν πάνω στον σταυρό μέχρι και την Ανάσταση. Κι ενώ αυτές οδύρονταν, οι Ιουδαίοι καυχιόνταν για τις θηριωδίες τους.

57 ᾿Οψίας δὲ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, τοὔνομα ᾿Ιωσήφ, ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθήτευσε τῷ ᾿Ιησοῦ· 58 οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. τότε ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι τὸ σῶμα. 59 καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ ᾿Ιωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καθαρᾷ, 60 καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν.

Αυτός ο Ιωσήφ μέχρι τώρα κρύβονταν φοβισμένος , τώρα όμως μετά τον θάνατο του Ιησού έδειξε μεγάλη τόλμη. Και ήταν πολύ παράτολμο αυτό που έκανε διότι δεν ήταν ασήμαντος, αλλά επιφανής διότι ήταν μέλος του συνεδρίου. Και έδειξε μεγάλη ανδρεία διότι αψήφησε τον θάνατο δείχνοντας έτσι την μεν απέχθειά του προς τους Χριστοκτόνους και την συμπάθειά του προς τον Ιησού. Και δεν απομακρύνθηκε παρά μόνο όταν πέτυχε αυτό που ήθελε. Και δεν παρέλαβε απλά το σώμα του Κυρίου, αλλά το έθαψε με πολυτέλεια. Και που το έθαψε; Στο δικό του καινό μνημείο. Και αυτό δεν έγινε στην τύχη, αλλά για να μην υπάρχει η παραμικρή υποψία ότι αναστήθηκε άλλος αντί Άλλου.

61 ῏Ην δὲ ἐκεῖ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, καθήμεναι ἀπέναντι τοῦ τάφου.

Και γιατί κάθονταν αυτές οι γυναίκες πλησίον του τάφου; Τίποτα ακόμη το υψηλό δεν γνώριζαν για τον Κύριο. Γι’ αυτό κουβαλούσαν μαζί τους μύρα ώστε όταν βρουν την ευκαιρία και καταλαγιάσει η μανία των Ιουδαίων να αλείψουν το Σώμα του Κυρίου. Είδες την ανδρεία των γυναικών; Είδες την αγάπη, την μεγαλοψυχία; Ας μιμηθούμε κι εμείς οι άνδρες αυτές τις γυναίκες, ας μην εγκαταλείψουμε τον Ιησού στις δοκιμασίες Του. Κι ας του δώσουμε να φάει, να πιει, να ντυθεί κι όλα αυτά να τα κάνουμε στον πλησίον μας που είναι ένσαρκη εικόνα του Κυρίου μας. Είμαι βέβαιος ότι αν βλέπατε τον Κύριο σε τέτοια κατάσταση θα δίνατε όλα σας τα υπάρχοντα, αλλά και τώρα ο ίδιος είναι.

62 Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἥτις ἐστὶ μετὰ τὴν παρασκευήν, συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλᾶτον 63 λέγοντες· κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν, μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι. 64 κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας, μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς κλέψωσιν αὐτὸν καὶ εἴπωσι τῷ λαῷ, ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν· καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆς πρώτης.

Παντού η πλάνη συγκρούεται με τον εαυτό της και άθελά της συνηγορεί υπέρ της αλήθειας. Πρόσεξε όμως. Έπρεπε να πιστευτή ότι πέθανε, ότι ετάφη και ότι ανέστη. Και όλα αυτά γίνονται από τους εχθρούς.

Άρα αν ο τάφος σφραγιστεί, δεν θα γίνει καμία απάτη. Και όντως δεν έγινε. Επομένως η απόδειξη της αναστάσεως με όσα προτείνατε εσείς, έγινε αναντίρρητη. Είδες ότι και χωρίς να το θέλουν αυτοί γίνονται υποστηρικτές της αλήθειας; Εσύ δες ότι οι μαθητές δεν αποκρύπτουν τίποτα από όσα είπαν εκείνοι, ακόμη και όταν τα λόγια τους είναι υβριστικά.

65 ἔφη αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· ἔχετε κουστωδίαν· ὑπάγετε ἀσφαλίσασθε ὡς οἴδατε. 66 οἱ δὲ πορευθέντες ἠσφαλίσαντο τὸν τάφον σφραγίσαντες τὸν λίθον μετὰ τῆς κουστωδίας.

Γιατί το είπε αυτό ο Πιλάτος; Θέλει να τους πει ότι αν τον φυλάξουμε εμείς οι Ρωμαίοι τον τάφο και αναστηθεί, τότε θα πείτε ότι εμείς παραδώσαμε το σώμα στους μαθητές, γι’ αυτό λοιπόν εσείς σφραγίστε τον τάφο μόνοι σας. Είδες πάλι πώς αυτοί πασχίζουν υπέρ της αλήθειας; Αυτοί ζήτησαν να σφραγιστεί ο τάφος και  αυτοί τον ασφάλισαν ώστε να είναι κατήγοροι και ελεγκτές του εαυτού τους. Και πως θα έκλεβαν το Σώμα οι μαθητές που ήταν κρυμμένοι και φοβισμένοι; Ποιους από το εξαγριωμένο πλήθος θα μπορούσαν να πείσουν; Τι θα έλεγαν; Τι θα έκαναν; Εδώ όσο ήταν ζωντανός και όταν τον συνέλαβαν Τον είδαν, Τον χλεύασαν και έφυγαν. Και πως θα μπορούσαν να πλάσουν μία ανάσταση η οποία ποτέ δεν έγινε; Και πως θα μπορούσαν να πείσουν τα πλήθη οι αμαθείς μαθητές; Μήπως με την ευφράδεια του λόγου τους; Μήπως θα τους παράσερναν με τα πολλά τους χρήματα; Αλλά αυτοί δεν είχαν ούτε ράβδο, ούτε υποδήματα. Μήπως θα στηρίζονταν στην ευγενή καταγωγή τους; Αυτοί ήταν ασήμαντοι, καταγόμενοι από άσημους γονείς. Μήπως τελικά στον μεγάλο αριθμό τους; Αυτοί είχαν απομείνει μόνο ένδεκα.

Και σφάλισαν τον τάφο αν και ήταν ημέρα Σαββάτου που τόσο πολύ κόπτονταν γι’ αυτήν την ημέρα... Και ο Κύριος Αναστήθηκε εντός και λίγο πριν των τριών ημερών για να μη μπορεί κανείς να πει ότι αυτό έγινε βραδύτερα των υποσχέσεών Του και άρα δεν έγινε. Αλλά η Ανάστασή Του έπρεπε να γίνει και έγινε όσο αυτοί φρουρούσαν τον τάφο.

Και όλα αυτά που έκαναν οι Ιουδαίοι συντελούν ώστε αυτοί τελικά να γίνουν οι πρώτοι κήρυκες της Αναστάσεώς του Κυρίου παραδίδοντας απτές αποδείξεις περί Αυτής. Διότι οι στρατιώτες φύλαγαν και οι Ιουδαίοι κάθονταν πλησίον του τάφου την ώρα και την στιγμή της Αναστάσεως του Κυρίου!!!