ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ( ΚΔ΄) ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

1 Και ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐπορεύετο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ· καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ. 2 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ βλέπετε ταῦτα πάντα; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐ καταλυθήσεται.

Επειδή δηλαδή είχε πει ότι «ο οίκος σας θα ερημωθεί» και προφήτευσε προηγουμένως πάρα πολλές συμφορές, οι μαθητές που τα άκουσαν όλα αυτά τον πλησίασαν για να Του δείξουν το κάλλος του ναού και επειδή απορούσαν για το αν θα εξαφανιστούν τόσο ωραία πράγματα. Ο Κύριος όμως δεν τους μιλά αυτή τη φορά περί ερημώσεως αλλά προφητεύει τον εξολοκλήρου αφανισμό του ναού.

3 καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ κατ᾿ ἰδίαν λέγοντες· εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος;

Όταν δε άκουσαν την απάντηση του Χριστού οι μαθητές, Τον πλησίασαν ιδιαιτέρως για να Τον ρωτήσουν πότε θα συμβούν όλα αυτά. Ποια; Η εκ θεμελιών καταστροφή του ναού. Ο Λουκάς ενσωματώνει το ερώτημα αυτό μαζί με το άλλο που αφορούσε τον ερχομό του Χριστού κατά την Δευτέρα Παρουσία, γιατί νόμιζε ότι μαζί με την καταστροφή του ναού θα γινόταν και ο ένδοξος ερχομός του Κυρίου.

Τι απάντησε λοιπόν ο Χριστός;

4 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. 5 πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι. 6 μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ᾿ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος.

Κι επειδή οι μαθητές ονειροπολούσαν ότι αυτοί δεν θα ζούσαν ταραχές και περίμεναν με μεγάλη αγωνία να απολαύσουν μόνον αγαθά, διά τούτο ο Χριστός προφητεύει πάλι προς αυτούς δυσάρεστα γεγονότα ώστε να αυξήσει την αγωνία τους και να έχουν στραμμένη την προσοχή τους προς δύο κατευθύνσεις. Ώστε ούτε να εξαπατηθούν από τα απατηλά λόγια των παράλογων ανθρώπων, ούτε να υποφέρουν από την τυραννίδα των κακών που θα επέλθουν.

Πολέμους εννοεί αυτούς που διεξήγοντο στα Ιεροσόλυμα και όχι εκείνους που γίνονταν μακριά απ’ αυτήν.  Διότι τι τους ενδιέφεραν οι πόλεμοι που γίνονταν σε όλη την οικουμένη;

Και όλες αυτές οι ταραχές θα έχουν ως αιτία τους την Θεϊκή οργή. Αυτή θα είναι η υπαίτια και η διοργανώτρια όλων αυτών. Και είναι πολύ σημαντικό ότι όλες αυτές οι ταραχές θα γίνουν συνοδευόμενες από σημεία. Και επειδή όπως είπαμε οι μαθητές νόμιζαν ότι οι ταραχές αυτές θα συνοδευτούν με την Δευτέρα Του Χριστού παρουσία, γι’ αυτό προσθέτει «αλλ’ ούπω εστί το τέλος».

Και ποιο τέλος πάντων είναι το σημείο του ένδοξου ερχομού Σου Χριστέ; Στο ερώτημα αυτό ο Κύριος δεν απάντησε ευθέως. Αλλά και πάλι θέλει να τους προσηλώσει στα κακά που θα έλθουν ευθύς αμέσως.

7 ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· 8 πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων. 9 τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου. 10 καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους. 11 καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς, 12 καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν.

Είδε ότι ο πόλεμος θα είναι τριπλός προερχόμενος από του πλάνους, από τους εχθρούς και από τους ψευδαδέλφους. Στη συνέχεια για να δείξει ότι ο γενναίος και καρτερικός δεν πάθει καμία βλάβη  απ’ όλα αυτά συμπληρώνει:

 13 ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται. 14 καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.

Και απόδειξη ότι δεν θα πάθουν τίποτα οι υπομονετικοί και οι καρτερικοί είναι ότι παντού σε όλο τον κόσμο θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο. Και τούτο το λέει για να μη ρωτούν «πως θα ζήσουμε»;

Και τι σημαίνει «εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι»; Ότι το Ευαγγέλιο μεν παντού θα κηρυχθεί, όλοι όμως δεν θα πιστέψουν. Αυτοί όμως που δεν θα πιστέψουν θα έχουν ως καταδίκη τους, την μαρτυρία αυτών  που πίστεψαν.

15 ῞Οταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ρηθὲν διὰ Διανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ –ὁ ἀναγινώσκων νοείτω–

Ως «βδέλυγμα» εννοεί τον ανδριάντα αυτού που κυρίευσε τότε την πόλη των Ιεροσολύμων και τον έστησε ο ίδιος μέσα στον ναό. Και γι’ αυτό τον ονομάζει «βδέλυγμα της ερημώσεως».

 16 τότε οἱ ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ φευγέτωσαν ἐπὶ τὰ ὄρη, 17 ὁ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβαινέτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, 18 καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὰ ἱμάτια αὐτοῦ.

Αφού μίλησε για τα δεινά τα οποία θα βρουν την πόλη και για τις δοκιμασίες τις οποίες θα υποστούν οι Απόστολοι, ομιλεί τώρα περί των Ιουδαϊκών συμφορών, δείχνοντας τώρα με τον τρόπο αυτό ότι όταν οι Απόστολοι θα είναι διάσημοι, αφού θα έχουν διδάξει όλη την οικουμένη, τότε οι Ιουδαίοι θα αντιμετωπίσουν τις συμφορές. «Τότε ας φύγουν οι Ιουδαίοι στα όρη». Πότε; Όταν θα συμβούν αυτά, όταν δηλαδή το «βδέλυγμα της ερημώσεως»  θα στηθεί στον άγιο τόπο. Φύγετε λοιπόν διότι δεν θα έχετε καμία ελπίδα. Και για να μην υποθέσουν ότι όπως άλλοτε επί εποχής Μακκαβαίων έτσι και τώρα θα  έχουν ελπίδα αντιστάσεως, τους αποκλείει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Και γι’ αυτό τους λέει ότι είναι προτιμότερο να σωθούν γυμνοί παρά να γυρίσουν στα δωμάτιά τους για να πάρουν ρούχα.

19 οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις.

Αλλοίμονο στις έγκυες διότι είναι βραδυκίνητες και δεν θα μπορούν να φύγουν εύκολα έχοντας και το βάρος του εμβρύου.  Και αλλοίμονο στις θηλάζουσες, διότι τα ενδύματα κανείς εύκολα μπορεί να τα αποχωριστεί και να τρέξει για να σωθεί, πως όμως μπορεί κάποιος να αποχωριστεί την φύση του, δηλαδή να παραβλέψει το παιδί που γέννησε;

 20 προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ.

Βλέπεις ότι προς τους Ιουδαίους απευθύνει το λόγο και ότι αυτούς θα βρουν οι συμφορές, διότι οι Απόστολοι δεν τηρούν το Σάββατο. Άλλωστε το 70 μ.Χ όταν έγινε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ  επί αυτοκράτορος Βασπεσιανού σχεδόν όλοι οι Απόστολοι είχαν πεθάνει.

Γιατί όμως να προσεύχονται να μη γίνει η φυγή τους σε εποχή χειμώνος ή Σαββάτου; Εξαιτίας της δυσκολίας του καιρού και της τήρησης του νόμου από τους Ιουδαίους.

21 ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται.

Και μη νομίσει κανείς ότι εδώ μιλάει υπερβολικά. Διαβάστε τα συγγράμματα του Ιώσηπου. Διότι ο Ιώσηπος δεν ήταν χριστιανός αλλά Ιουδαίος, οπότε είναι αδύνατον να εξόγκωσε τα γεγονότα για να αποδείξει την αλήθεια των λόγων του Χριστού. Τι λέει λοιπόν αυτός;  Ότι τα δεινά αυτού του πολέμου υπερέβαλλαν κάθε προηγούμενη δυστυχία και ότι δεν έχει βρει ξανά το Ιουδαϊκό έθνος παρόμοιος πόλεμος. Και όχι μόνο την Ιουδαία, αλλά ολόκληρη την οικουμένη. Δεν είναι ολοφάνερο ότι όλα αυτά τα δεινά τους βρήκαν εξαιτίας της σταυρώσεως; Και είναι φυσικό που τους βρήκαν τόσο μεγάλα δεινά διότι και προ Χριστού και μετά Χριστού κανείς δεν τόλμησε να διαπράξει τόσο απεχθές έγκλημα.  Και γι’ αυτό λέει ότι «τέτοια θλίψη δεν θα ξαναγίνει στο μέλλον».

22 καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι.

Με αυτά που λέει, εννοεί ότι οι Ιουδαίοι ήταν άξιοι για να τους βρουν μεγαλύτερες δυστυχίες απ’ αυτές και εννοεί ότι αν ο πόλεμος των Ρωμαίων διαρκούσε περισσότερο κατά των Ιουδαίων δεν θα σώζονταν κανένας απ’ αυτούς. Και με τη φράση «πάσα σαρξ» εννοεί κάθε Ιουδαίο. Διότι ο πόλεμος δεν ήταν μόνο κατά των Ιουδαίων της περιοχής, αλλά και αυτών της διασποράς.  Και ποιους εννοεί εδώ ως εκλεκτούς; Τους χριστιανούς· οι οποίοι ζούσαν ανάμεσά τους. Και αν δεν ήταν ανάμεσά τους οι χριστιανοί όλοι οι Ιουδαίοι θα χάνονταν.

23 τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστὸς ἢ ὧδε, μὴ πιστεύσητε·

Και αφού ολοκλήρωσε τον λόγο τον περί των Ιεροσολύμων, μεταβαίνει και στην δική Του παρουσία και λέει τα σημεία της τα οποία είναι χρήσιμα όχι μόνο για κείνους, αλλά και για μας και όλους εκείνους που θα ζήσουν μετά από μας.

          Το «τότε» δεν σημαίνει χρονική συνέχεια των προηγούμενων, αλλά αυτά που πρόκειται να συμβούν σε ορισμένο καιρό. Και απαριθμεί τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της Δευτέρας Παρουσίας Του. Δεν θα έλθει λοιπόν όπως στην πρώτη του Παρουσία γεννημένος εν τόπω (Βηθλεέμ), αλλά η Παρουσία Του θα γίνει αισθητή σε όλη την οικουμένη.

24 ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.

Εδώ υπαινίσσεται τον αντίχριστο και όλους όσους θα τον διακονήσουν. Και δεν είπε «μην πιστεύσετε», αλλά «μην εξέλθετε», διότι η απάτη θα είναι μεγάλη και τα σημεία της εντυπωσιακά.  Άρα ο αντίχριστος θα έρθει «εν τόπω». Πως θα έρθει όμως ο Χριστός;

25 ᾿Ιδοὺ προείρηκα ὑμῖν. 26 ἐὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν, ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστί, μὴ ἐξέλθητε, ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις, μὴ πιστεύσητε· 27 ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· 28 ὅπου γὰρ ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί.

Πως φαίνεται η αστραπή; Δεν χρειάζεται κανείς να την εξαγγείλει και δεν χρειάζεται κήρυκα, βγαίνει από την Ανατολή και φαίνεται μέχρι την δύση. Αναφέρει όμως κι άλλο σημείο: «όπου είναι το σώμα εκεί συναχθήσονται οι αετοί» εννοώντας το πλήθος των αγγέλων, και όλων των αγίων. Και κατόπιν αναφέρει και άλλα σημεία της Παρουσίας Του:

29 Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.

Για ποια θλίψη μιλά; Του αντιχρίστου και των ψευδοπροφητών. Διότι τότε  θα υπάρξει θλίψη μεγάλη διότι θα είναι πολλοί αυτοί που θα πλανούν τον κόσμο. Αλλά δεν θα διαρκέσει αυτό για πολύ. Διότι αν ο Ιουδαϊκός πόλεμος συντομεύτηκε προς χάριν των εκλεκτών πολύ περισσότερο θα περιοριστεί αυτός προς χάριν των χριστιανών.  Γι’ αυτό δεν είπε «μετά την θλίψη», αλλά «ευθέως» ο ήλιος θα σκοτισθεί. Διότι όλα αυτά θα γίνουν ταυτόχρονα. Διότι αμέσως μόλις οι ψευδόχριστοι και οι ψευδοπροφήτες δημιουργήσουν αναταραχή με τον ερχομό τους, αμέσως θα έρθει και Εκείνος.

Και λέει ότι ο ήλιος και οι δυνάμεις της φύσης θα σαλευθούν, δεν θα εξαφανιστούν, αλλά θα υποχωρήσουν εξαιτίας του ερχομού Του. Και τα αστέρια θα πέσουν διότι δεν θα χρειάζονται πλέον αφού δεν θα υπάρχει νύχτα και οι ουράνιες δυνάμεις θα κλονιστούν, διότι αν οι άγγελοι εσκίρτησαν τόσο πολύ όταν δημιουργήθηκαν τα άστρα, πολύ περισσότερο βλέποντας όλα αυτά να μεταβάλλονται και την οικουμένη ολόκληρη να παρίσταται ενώπιον ενός φοβερού δικαστηρίου πως δεν θα φρίξουν, πως δεν θα σαλευθούν;

30 καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς.

Δηλαδή θα φανεί ο Σταυρός ο οποίος είναι πιο λαμπρός από τον ήλιο, αφού ο ήλιος θα σαλευθεί και θα κρυφτεί, ενώ ο Σταυρός θα λάμψει. Και για ποιο λόγο θα εμφανιστεί; Για να αποστομώσει την αναισχυντία των Ιουδαίων. Διότι ο Χριστός με τον Σταυρό θα έρθει στο δικαστήριο εκείνο, δείχνοντας όχι μόνο τις πληγές Του αλλά και τον ατιμωτικό θάνατό Του.  Τότε θα θρηνήσουν οι φυλές της γης διότι δεν θα υπάρχει ανάγκη κατηγορίας, όταν δουν τον Σταυρό. Και θα θρηνήσουν διότι μολονότι πέθανε καθόλου δεν ωφελήθηκαν απ’ αυτό το γεγονός. Και διότι σταύρωσαν Αυτόν που έπρεπε να προσκυνήσουν.

Και με όλα αυτά, αφού πρώτα ανέφερε τα λυπηρά γεγονότα στη συνέχεια αναπτερώνει το ηθικό των μαθητών Του υπενθυμίζοντάς τους ταυτόχρονα την επερχόμενη Σταύρωση και Ανάστασή Του.

Και θα έρθει λέει μετά των νεφελών. Όπως δηλαδή όταν αναλήφθηκε. Αυτό θα γίνει για να θυμηθούν όλα αυτά τα έθνη και να θρηνήσουν για την απιστία τους. ΄

Όμως ο θρήνος δεν θα είναι η ολοκλήρωση της καταστροφής τους διότι:

 31 καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν.

Όταν δε ακούσεις αυτό, φαντάσου την τιμωρία εκείνων που θα απομείνουν. Διότι τα εδώ δεινά θα ακολουθήσουν τα αιώνια βασανιστήρια.

Αλλά γιατί καλεί τους αγγέλους αφού έρχεται τόσο φανερά; Για να τους τιμήσει με τον τρόπο αυτό. Διότι Αυτό ο Ίδιος ο Κύριος θα κατέβει απ’ τον ουρανό με παράγγελμα και φωνή αρχαγγέλου. Ώστε αφού αναστηθούν οι πεθαμένοι θα συναχθούν από τους αγγέλους οι οποίοι θα τους συγκεντρώσουν στα σύννεφα. Και όλα αυτά θα γίνουν ακαριαία και σε ελάχιστο χρόνο.

Τι χρειάζονται όμως οι σάλπιγγες και ο ήχος; Για την ανάσταση, για την πρόσκληση χαράς, για την εμφανή παρουσία του εκπληκτικού γεγονότος, για την θλίψη αυτών που θα υπολειφθούν.

32 ᾿Απὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν. ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος· 33 οὕτω καὶ ὑμεῖς ὅταν ἴδητε ταῦτα πάντα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις.

Επειδή είπε «ευθύς μετά τη θλίψη», οι μαθητές επιθυμούσαν διακαώς να μάθουν γι’ αυτήν την ημέρα γι’ αυτό και αναφέρει το παράδειγμα της συκής, δείχνοντας έτσι ότι δεν θα μεσολαβήσει μεγάλο διάστημα και ευθύς αμέσως θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία.Και θέτει το παράδειγμα της συκής δηλαδή ένα φυσικό φαινόμενο για να δείξει ότι αυτό είναι βεβαιωμένο και οπωσδήποτε θα γίνει. Στη συνέχεια γίνεται πιο συγκεκριμένος:  34 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν πάντα ταῦτα γένηται.

Όλα αυτά; Ποια; Σε παρακαλώ πες μου. Αυτά που αφορούν την Ιερουσαλήμ, τους πολέμους, τους λιμούς, τους λοιμούς, τους σεισμούς, τους ψευδόχριστους, τους ψευδοπροφήτες, τη διάδοση του Ευαγγελίου, όλα αυτά που θα μεσολαβήσουν μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Γιατί όμως λέει «δεν θα παρέλθει αυτή η γενεά»; Δεν το είπε αυτό εννοώντας εκείνη την γενεά, αλλά  την γενεά των πιστών. Όπως δηλαδή όταν λέει: «Αυτή η γενεά εκείνων που ζητούν τον Κύριον» (Ψαλ. 23,6). Εννοεί λοιπόν ότι η γενεά των πιστών θα παραμείνει χωρίς να διακοπεί από τίποτα απ’ όσα δεινά ελέχθηκαν. Αντιθέτως τα Ιεροσόλυμα θα καταστραφούν, η πλειονότητα των Ιουδαίων θα αφανιστεί, ενώ αυτήν την γενεά τίποτα δεν θα την ξεπεράσει. Κι έπειτα για να τους κάνει να πιστέψουν προσθέτει:  

 35 ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι.

Δηλαδή αυτά που θεωρείτε ως ακινητοποιημένα και ασάλευτα θα παρέλθουν, οι λόγοι μου όμως όχι. Κι όποιος αμφιβάλλει ας μελετήσει με προσοχή όσα λέχθηκαν και θα τα βρει αληθινά. Κι απ’ τα παρελθόντα, ας πιστέψει τα μέλλοντα και εξετάζοντας με ακρίβεια θα δει την εξέλιξη των πραγμάτων και θα επιβεβαιώσει την αλήθεια των προφητειών.

 36 Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατήρ μου μόνος.

Με αυτό που είπε «ούτε οι άγγελοι παρά μόνο ο Πατήρ μου» τους αποστόμωσε ώστε να μη ζητούν να μάθουν όσα δεν γνωρίζουν εκείνοι. Λέγοντας δε «ούτε ο Υιός» τους εμποδίζει όχι μόνο να μάθουν, αλλά ούτε και να ερευνούν. Και το αφήνει στη δικαιοδοσία του Πατρός για να κάνει το πράγμα φοβερό.

Το ότι βέβαια ο Υιός γνωρίζει είναι ξεκάθαρο. Διότι ποιος γνωρίζει καλύτερα τον Πατέρα παρά ο Υιός; Και ποιος γνωρίζει καλύτερα τον Υιό παρά ο Πατέρας; Έπειτα το Πνεύμα μελετά τα βάθη του Θεού και δεν γνωρίζει ο Υιός τον χρόνο της κρίσεως; Και πως αφού «όλα έγιναν δι Αυτού και χωρίς Αυτόν δεν έγινε ουδένα» (Ιω.1,3) αγνόησε την μέρα; Διότι Αυτός που δημιούργησε τους αιώνες είναι φανερό ότι δημιούργησε και τους χρόνους και Αυτός που δημιούργησε τους χρόνους, δημιούργησε και την ημέρα. Πως λοιπόν αγνοεί την ημέρα;

Σε οδήγησα λοιπόν λέει μέχρι τα πρόθυρα διά των σημείων, όμως δεν σε συμφέρει να μάθεις και την ημέρα γι’ αυτό στην αποκρύπτω.

Για να μάθεις λοιπόν ότι η σιωπή Του δεν οφείλοντας σε άγνοια προσθέτει:

 37 ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 38 ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, 39 καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.

Αυτά τα είπε για να  φανερώσει ότι θα έλθει αστραπιαίως και αιφνιδίως κι ενώ οι περισσότεροι θα επιδίδονται σε απολαύσεις. Έτσι και κατά την εποχή του αντιχρίστου θα εμφανιστούν σε έντονο βαθμό γαστριμαργίες, απολαύσεις, ηδονές, διασκεδάσεις, μεθύσια, αυτοί όμως μεθυσμένοι από την αναισθησία τους δεν θα αντιληφθούν τα σημεία των καιρών. Και προσθέτει άλλο ένα σημείο της επικείμενης Παρουσίας Του:

40 τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ εἷς παραλαμβάνεται καὶ ὁ εἷς ἀφίεται· 41 δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μυλῶνι, μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται. 42 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται.

Όλα αυτά δείχνουν ότι ασφαλώς γνωρίζει και την ημέρα και την ώρα. Εγώ δε (ο Χρυσόστομος) νομίζω ότι όλα αυτά τα λέει για να δείξει ότι η παρουσία Του θα γίνει κατά την διάρκεια της νυκτός. Διότι αυτό λέει και ο Λουκάς. (Λουκ. 11,34). Βλέπεις πως τα γνώριζε όλα με ακρίβεια;  Έπειτα πάλι για να μη ρωτήσουν λεπτομέρειες πρόσθεσε:

43 ᾿Εκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασε διορυγῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. 44 διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

Δεν είπε «δεν γνωρίζω», αλλά «δεν γνωρίζετε» κι ενώ τους βάζει μπροστά σ’ αυτήν την ώρα και πάλι τους απομακρύνει από την γνώση αυτής για να τους κρατά σε διαρκή αγωνία και επαγρύπνηση.  Γι ‘ αυτό λέει «γρηγορείτε». Και δεν τους αποκαλύπτει για να αγρυπνούν.

Εκείνο δε το οποίο εννοεί είναι το εξής: Αν γνώριζαν οι πολλοί πότε θα πεθάνουν θα έδειχναν προθυμία προς τον Θεό μόνο την ώρα εκείνη. Γι’ αυτό έκανε το τέλος του καθενός άγνωστο.

Έπειτα ονομάζει τον εαυτό Του Κύριο, ενώ δεν το έχει πει αυτό ποτέ ξανά τόσο φανερά.

45 Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος, ὃν κατέστησεν ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ; 46 μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. 47 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν.

          Μήπως κι αυτό είναι δείγμα άγνοιας;  Πες μου. Μακριά λοιπόν από μας τέτοια σκέψη. Έπειτα όπως κάνει ο σωστός διδάσκαλος για να διορθώσει τον ακροατή χρησιμοποιεί τον αντιφατικό λόγο περνώντας από τις αμοιβές των αγαθών στις τιμωρίες των κακών:

48 ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἐλθεῖν, 49 καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων, 50 ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, 51 καὶ διχοτομήσει αὐτόν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.