ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ (ΙΑ΄)

    ΗΝ δέ τις ἀσθενῶν Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. Πολλοί από τους ανθρώπους όταν δουν κάποιους που είναι αρεστοί στο Θεό να πάσχουν από κάποιο νόσημα π.χ να έχουν αρρωστήσει ή να είναι σε κατάσταση πτωχείας σκανδαλίζονται, μη γνωρίζοντας ότι το κατ’ εξοχήν γνώρισμα των φίλων του Χριστού είναιτο να πάσχουν απ’ αυτά.  Και ο Λάζαρος λοιπόν ήταν ένας από τους φίλους του Κυρίου που ασθένησε. Και δεν ανέφερε τυχαία τον τόπο καταγωγής του Λαζάρου, αλλά από κάποια αιτία την οποία αναφέρει στη συνέχεια.

2 ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει.

Κατά πρώτον πρέπει να μάθουμε πως αυτή η Μαρία δεν είναι δεν είναι αυτή η πόρνη που μας αναφέρει ο Ματθαίος, ούτε αυτή που αναφέρει ο Λουκάς.

          3 ἀπέστειλαν οὖν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτὸν λέγουσαι· Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ.

          Και γιατί δεν πήγαν οι ίδιες στον Ιησού, αλλά έστειλαν αγγελιοφόρους; -Σίγουρα δεν ήτα δείγμα ασέβειας αυτό, αλλά απόδειξη μεγάλης οικειότητας.

4 ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ' ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι' αὐτῆς.

Πρόσεχε πως πάλι λέγει ότι είναι μία η δόξα του Υιού και του Πατρός.

5 ἠγάπα δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον. 6 ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας· 7 ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει τοῖς μαθηταῖς· ἄγωμεν εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν πάλιν.

Γιατί δεν ξεκίνησε αμέσως προς την Βηθανία αλλά παρέμεινε στον τόπου που βρίσκονταν δύο μέρες; - Για να πεθάνει και ταφεί και να μυρίσει το σώμα του Λαζάρου από την σύψη.

         8 λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί· ραββί, νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ ᾿Ιουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ; 9 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐχὶ δώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας; ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει· 10 ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ.

          Δηλαδή. Τι φοβάστε; Πράξατε κάτι κακό για να φοβάστε; -Όχι. Άρα γιατί φοβάστε; -Φοβάστε γιατί είστε πνευματικά ασθενείς. Και μάλιστα ασθενέστεροι και από τους απίστους. Εφόσον λοιπόν περιπατείτε μαζί με το Φως φοβάστε το σκοτάδι; Κι αφού τους έδωσε θάρρος με αυτά τα λόγια είπε:

          11 ταῦτα εἶπε, καὶ μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν.

          Δηλαδή δεν πηγαίνει πάλι στην Ιουδαία για να συγκρουστώ με τους Ιουδαίους, αλλά για να ξυπνήσω τον φίλο μου.

12 εἶπον οὖν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Κύριε, εἰ κεκοίμηται, σωθήσεται.

Αυτό δεν το είπα τυχαία, αλλά θέλοντας να εμποδίσουν την μετάβαση του Ιησού εκεί.

13 εἰρήκει δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει. 14 τότε οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς παρρησίᾳ· Λάζαρος ἀπέθανε, 15 καὶ χαίρω δι' ὑμᾶς, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ' ἄγωμεν πρὸς αὐτόν.

Και γιατί λέει «χαίρομαι σας»; Διότι τους το προείπε χωρίς να είναι εκεί και όταν τον αναστήσω δεν θα υπάρχει καμμιά αμφιβολία ούτε υποψία για το θαύμα.

16 εἶπεν οὖν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος τοῖς συμμαθηταῖς· ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ' αὐτοῦ.

Βέβαια όλοι είχαν φοβηθεί την επίθεση των Ιυοδαίων, αλλά περισσότερο απ’ όλους ο Θωμάς, γι’ αυτό και είπε «πάμε κι εμείς να πεθάνουμε μαζί Του». Όχι λοιπόν διότι ήθελε να μαρτυρήσει, αλλά γιατί φοβήθηκε το είπε αυτό. Όμως δεν επετιμήθηκε γι’ αυτό διότι ο Χριστός ανέχονταν ακόμη την πνευματική αδυναμία. Αυτός όμως ο τότε πνευματικά ατελής, διέτρεξε στη συνέχεια όλη την οικουμένη και κινούνταν μεταξύ του πλήθους που διψούσε για αίμα και ήθελε να τον φονεύσει.

17 ᾿Ελθὼν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἤδη ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ. 18 ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν ῾Ιεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε, 19 καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐληλύθεισαν πρὸς τὰς περὶ Μάρθαν καὶ Μαρίαν ἵνα παραμυθήσωνται αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν.

Υπάρχει όμως ένα ερώτημα: -Αν απείχε ο Χριστό από την βηθανία δέκα στάδια που ισοδυναμούν με δύο μίλια, πως ο Λάζαρος ήταν νεκρός πριν από τέσσερις μέρες; - Έμεινε δύο μέρες και πριν από αυτές τις δύο μέρες ήλθε ο αγγελιοφόρος και του ανήγγειλε το γεγονός. Την ημέρα δη΄. Που πέθανε. Οπότε όταν έφτασε είχαν πλέον περάσσει τέσσερις μέρες από τον θάνατο του Λαζάρου.

 20 ἡ οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαρία δὲ ἐν τῷ οἴκῳ ἐκαθέζετο. 21 εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. 22 ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός.

Βλέπετε πόση η φιλοσοφία των γυναικών και γνώμη τους αν και είναι αυτή πνευματικά ατελής; Πίστευαν βέβαια στον Χριστό, αλλά όχι με την πρέπουσα γνώμη και γνώση. Έτσι απευθύνονται προς Αυτόν σαν έναν ενάρετο άνθρωπο και όχι ως Θεό.

 23 λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου.

Αμέσως λοιπόν ο Ιησούς ανατρέπει εκείνο το «όσα ζητήσεις» και δεν είπε «ζητώ», αλλά «θα αναστηθεί ο αδελφός σου».

 24 λέγει αὐτῷ Μάρθα· οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 25 εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή.

Δεν έχω ανάγκη από άλλον Μάρθα για να δώσω ζωή, αφού Εγώ είμαι η Ζωή. 26 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;  Εγώ είμαι λοιπόν ο χορηγός της ζωής. Ο σκοπός λοιπόν της παρουσία Του εκεί δεν ήταν μόνο το να αναστήσει τον Λάζαρο, αλλάνα διδάξει μέσω του θαύματος και όσους παρευρίσκονταν εκεί.

27 λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος.

«Έχω την γνώμη ότι η γυναίκα δεν αντιλήφθηκε το νόημα των λόγων του Χριστού. Αλλά ότι μεν εσήμαινε κάτι το σπουδαίο το αντιλήφθηκε, δεν αντιλήφθηκε όμως όλο το νόημα αυτού. Δια τούτο, άλλο ρωτήθηκε και άλλη απάντηση δίνει» (Χρυσόστομος)

*Μη ζητείς αδελφέ εκ των προταίρων αθανασία τη στιγμή που γεννήθηκε θνητός. Αυτό ορίστηκε από την αρχή. Μη λοιπόν λυπάσαι, ούτε να θρηνείς, αλλ’ υπέμεινε εκείνα που ορίστηκαν για όλους, να λυπάσαι για τα αμαρτήματά σου, γι’ αυτό το πένθος είναι καλό, αυτό φιλοσοφία μεγίστη.

28 καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἀπῆλθε καὶ ἐφώνησε Μαρίαν τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς λάθρᾳ εἰποῦσα· ὁ διδάσκαλος πάρεστι καὶ φωνεῖ σε. 29 ἐκείνη ὡς ἤκουσεν, ἐγείρεται ταχὺ καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν. 30 οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν κώμην, ἀλλ' ἦν ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡ Μάρθα. 31 οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι οἱ ὄντες μετ' αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παραμυθούμενοι αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαρίαν ὅτι ταχέως ἀνέστη καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτῇ, λέγοντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ.

Δείτε τον ζήλο και την εν Χριστώ φιλοσοφία  αυτής της γυναίκας, διότι ενώ θα «έπρεπε» να παραμείνει με τον κόσμο και να σκεφτεί την θέση της, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έπραξε αλλά έτρεξε προς τον Χριστό, συμπαρασύροντας μα ζί της και όλους τους παρευρισκομένους Ιουδαίους οι οποίοι νόμιζαν πως πηγαίναις προς τον τάφο, πράγμα που πιστοποιεί τον θάνατο του Λαζάρου.

 32 ἡ οὖν Μαρία ὡς ἦλθεν ὅπου ἦν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσεν αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας λέγουσα αὐτῷ· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανέ μου ὁ ἀδελφός.

Τι κάνει ο Χριστός ακούγοντας τα λόγια αυτά της Μαρίας; Κατ’ αρχήν δεν λέγει τίποτα προς αυτήν, ούτε λέγει αυτά που είπε προς την αδελφή της, αλλά μόνο δείχνει μετριοφροσύνη και συγκατάβαση επιβεβαιώνοντας  την ανθρώπινη φύση Του. , δακρύζει ήρεμα και αναβάλλει προς το παρόν το θαύμα ώστε να είναι όλοι εκεί παρόντες την ώρα του θαύματος προσκομίζοντας απ’ αυτό τεράστια πνευματική ωφέλεια.  33 ᾿Ιησοῦς οὖν ὡς εἶδεν αὐτὴν κλαίουσαν καὶ τοὺς συνελθόντας αὐτῇ ᾿Ιουδαίους κλαίοντας, ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν, 34 καὶ εἶπε· ποῦ τεθείκατε αὐτόν;

Και γιατί ρώτησε «που τεθείκατε αυτόν»; Επειδή δεν θέλησε να φανεί ότι το κάνει από μόνος Του, αλλά να φανεί ότι όλα τα πληροφορείτε από κείνους και τα κάνει παρακαλούμενος από κείνους ώστε να απαλλάξει το θαύμα από κάθε αμφιβολία.

35 λέγουσιν αὐτῷ· Κύριε, ἔρχου καὶ ἴδε. ἐδάκρυσεν ὁ ᾿Ιησοῦς.

Βλέπεις ότι ακόμα δεν είχε δείξει κανένα σημείο για την ανάσταση, και ούτε πηγαίνει με τέτοιο σκοπό, ν’ αναστήσει δηλαδή, αλλά ωσάν διά να κλαύσει.  Και αυτό το αποδεικνείει και η φράση των Ιουδαίων: 36 ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι· ἴδε πῶς ἐφίλει αὐτόν·

37 τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· οὐκ ἠδύνατο οὗτος, ὁ ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ, ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτος μὴ ἀποθάνῃ;

Πρόσεξε ότι από αυτά που θα έπρεπε να θαυμάσουν την δύναμη του Ιησού, από αυτά τον διαβάλλουν.

38 ᾿Ιησοῦς οὖν, πάλιν ἐμβριμώμενος ἐν ἑαυτῷ, ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦν δὲ σπήλαιον, καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπ' αὐτῷ.

Γιατί ο Ευαγγελιστής και πάλι γράφει ότι ένοιωσε ο Ιησούς συγκίνηση; -Διά να μάθεις ότι πραγματικά έφερε την ανθρώπινη φύση μας.

 39 λέγει ὁ ᾿Ιησοῦς· ἄρατε τὸν λίθον.

Και γιατί δεν ανέστησε τον Λάζαρο ενώ ο λίθος ήταν πάνώ από τον τάφο; -Διά να κάνει αυτούς μάρτυρες του θαύματος. Άλλωστε το γεγονός του ότι βρέθηκε μπροστά στο μνημείο και ότι διέταξε να άρουν τον λίθο ανάγκασε την Μάρθα να πει: λέγει αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ τοῦ τεθνηκότος Μάρθα· Κύριε, ἤδη ὄζει· τεταρταῖος γάρ ἐστι.

40 λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, ὄψει τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ;

Υπενθυμίζει τώρα τα λόγια που είπε προηγουμένως «θα ιδής την δόξαν του Θεού» φέροντας στο προσκήνιο το μέγα αγαθό της πίστης και την αναγκαιότητα αυτής. Μέγα λοιπόν το αγαθό της πίστεως, όταν προέρχεται από θερμή διάνοια, από πολύ αγάπη και φλογερή ψυχή. Αυτή μας καθιστά φιλοσόφους, αυτή αποκρύπτει την ανθρωπίνη ευτέλεια και εγκαταλείψει τα γήινα φρονήματα, φιλοσοφεί περί των ουρανίων πραγμάτων. Ας έχουμε λοιπόν αυτή μέσα μας και ας μην αφήνουμε τους λογισμούς τα αφορώντα ημάς.

41 ἦραν οὖν τὸν λίθον οὗ ἦν ὁ τεθνηκὼς κείμενος. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ εἶπε· πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου. 42 ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας.

Αυτό που έχουμε πει και άλλες φορές ότι ο Χριστός δεν αποβλέπει τόσο προς την δική του αξία, όσο προς τη σωτηρία τη δική μας, ούτε πώς να πει κάτι σπουδαίο, αλλά κάτι που να μπορεί να μας προσελκύσει κοντά Του. Συνεπώς οι ταπεινοί αυτοί λόγοι ελέχθησαν προς χάριν των ακροατών ώστε να προσελκύσει αυτούς στην πίστη. Και μην σκανδαλίζεσαι γι’ αυτό διότι και το ότι έγινε άνθρωπος και το ότι έλαβε μορφή δούλου είναι ασφαλώς ανάξιο για Εκείνον, ανα λογίσου λοιπόν τώρα το ύψος της φιλανθρωπίας Του.

Ας ρωτήσουμε τώρα τον αιρετικό: -Από την προσευχή έλβε δύναμη και ανέστησε τον νεκρό; Διότι αλλού ενεργεί δίχως προσευχή βλ. παράλυτο «Σήκωσε το κρεβάτι σου», βλ. λεπρό «θέλω καθαρίσου», βλ. θάλασσα «Σιώπα, βουβάσου». Και τι παραπάνω θα είχει από τους αποστόλους αν και Αυτός έκανε θαύματα κατόποιν προσευχής; Ή μάλλον ούτε και εκείνοι κατόπιν προσευχής, αλλά επικαλούμενοι το όνομα του Ιησού. Εάν λοιπόν το όνομά Του έχει τόση μεγάλη δύναμη ποια προσευχή χρειάστηκε ο Χριστός για να αναστήσει τον νεκρό; Όλα αυτά λοιπόν δεν τα έκανε γιατί είχε ανάγκη την προσευχή ,αλλά για το παρευρισκόμενο πλήθος «για να πιστέψουν ότι συ με απέστειλες» και για να πείσω το πλήθος ότι Εσύ κι Εγώ έχουμε μία θέληση.

43 καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω.

Γιατί δεν είπε «Πάτερ ανάστησε αυτόν» ή «εν ονόματι του Πατός μου έλα έξω»; Διότι και αυτό είναι δείγμα της σοφίας Του, αν επιδεικνύει διά των μεν λόγων την συγκατάβαση, διά δε των έργων την εξουσία.

Και τι έκανε; Δεν είχε πει «έρχεται ώρα κατά την οποία οι νεκροί θ’ ακούσουν την φωνή του Υιού του Θεού και θα ζήσουν αυτοί που θα την ακούσουν». Έτσι κι εδώ συνομιλεί με τον Λάζαρο ωσαν να είναι ζωντανός. Τι θα μπορούσε να εξισωθεί με αυτή την εξουσία;

44 καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο. λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν.

Και αφού τον ανέστησε. Πρώτον μεν διατάσσει να τον λύσουν από τα σπάργανα, ώστε να μην θεωρήσει κανείς ότι επρόκειτο περί φαντάσματος και δεύτερον είπε «αφήστε τον να φύγει» και αυτό το είπε πάλι από ταπεινοφροσύνη, διότι δεν τον διέταξε να μείνει κοντά Του για να μη θεωρήσει κανείς ότι επιδεικνύεται.

45 Πολλοὶ οὖν ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων, οἱ ἐλθόντες πρὸς τὴν Μαρίαν καὶ θεασάμενοι ἃ ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν. 46 τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἀπῆλθον πρὸς τοὺς Φαρισαίους καὶ εἶπον αὐτοῖς ἃ ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς.

47 Συνήγαγον οὖν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι συνέδριον καὶ ἔλεγον· τί ποιοῦμεν, ὅτι οὗτος ὁ ἄνθρωπος πολλὰ σημεῖα ποιεῖ;

          Πόση μεγάλη η ανοησία! Ενώ έπρεπε να εκπλήττωνται και να θαυμάζουν, συνεδριάζουν και αποφασίζουν να φονεύσουν αυτόν που ανέστησε τον νεκρό. Εκείνον που κατανίκησε τον θάνατο, νομίζουν ότι θα τον παραδώσουν στον θάνατο.

 48 ἐὰν ἀφῶμεν αὐτὸν οὕτω, πάντες πιστεύσουσιν εἰς αὐτόν, καὶ ἐλεύσονται οἱ Ρωμαῖοι καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν καὶ τὸν τόπον καὶ τὸ ἔθνος.

Τι είναι αυτό που σκέπτονται να κάνουν; Θέλουν να εξεγείρουν τον λαό, ότι τάχατις επρόκειτο να κινδυνεύσουν από το νέο τυραννικό καθεστώς που τάχατις θα επέβαλλε ο Ιησούς.

 49 εἷς δέ τις ἐξ αὐτῶν Καϊάφας, ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς οὐκ οἴδατε οὐδέν, 50 οὐδὲ διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ἡμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνος ἀπόληται. «Επαγιδεύθησαν έθνη μέσα εις την διαφθοράν που διέπραξαν από την ίδια παγίδα, που έκρυψαν, συνελήφθη το πόδι των» (ψαλ. 9,16). Αυτό ακριβώς συνέβη με τους Ιουδαίους, διότι αυτοί μεν έλεγαν να φονεύσουν τον Ιησού, διά να μη έλθουν οι Ρωμαίοι και υποτάξουν το έθνος τους και την πόλη τους, όταν δε τον θανάτωσαν, έπαθαν αυτά και αυτά που έπραξαν για να αποφύγουν το κακό, αυτά επειδή τα έπραξαν, δεν τα διέφυγαν.

51 τοῦτο δὲ ἀφ' ἑαυτοῦ οὐκ εἶπεν, ἀλλὰ ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου προεφήτευσεν ὅτι ἔμελλεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀποθνήσκειν ὑπὲρ τοῦ ἔθνους, 52 καὶ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους μόνον, ἀλλ' ἵνα καὶ τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν. 53 ἀπ' ἐκείνης οὖν τῆς ἡμέρας συνεβουλεύσαντο ἵνα ἀποκτείνωσιν αὐτόν.

Βλέπετε τη δύναμη της αρχιερατικής εξουσίας; Διότι επειδή ο είχε αξιωθεί της αρχιερωσύνης, αν και ήταν ανάξιος αυτής, προφήτευσε, χωρίς να γνωρίζει αυτά που έλεγε, η χάρις χρησιμοποίησε μόνο το στόμα, χωρίς να εγγίσει τη μιαρά καρδιά.

 54 ᾿Ιησοῦς οὖν οὐκέτι παρρησίᾳ περιεπάτει ἐν τοῖς ᾿Ιουδαίοις, ἀλλὰ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν χώραν ἐγγὺς τῆς ἐρήμου, εἰς ᾿Εφραὶμ λεγομένην πόλιν, κἀκεῖ διέτριβε μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ.

Και πάλι με ανθρώπινο τρόπο σώζει τον εαυτό Του . Οι δε μαθητές Του παρέμενα κοντά Του παρά τους κινδύνους. Γι’ αυτό και ο Χριστός αλλού είπε: «Σεις είσθε εκείνοι που παραμείνατε κοντά μου κατά τον χρόνο των δοκιμασιών μου».

55 ἦν δὲ ἐγγὺς τὸ πάσχα τῶν ᾿Ιουδαίων, καὶ ἀνέβησαν πολλοὶ εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἐκ τῆς χώρας πρὸ τοῦ πάσχα ἵνα ἁγνίσωσιν ἑαυτούς. 56 ἐζήτουν οὖν τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἔλεγον μετ' ἀλλήλων ἐν τῷ ἱερῷ ἑστηκότες· τί δοκεῖ ὑμῖν, ὅτι οὐ μὴ ἔλθῃ εἰς τὴν ἑορτήν; 57 δεδώκεισαν δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἐντολὴν ἵνα ἐάν τις γνῷ ποῦ ἐστι, μηνύσῃ, ὅπως πιάσωσιν αὐτόν.

Ωραιότατος εξαγνισμός…!!! … με αιμοβόρο πρόθεση, με σκέψη για ανθρωποκτονία με χέρια αιματωμένα.  Έτσι τον καιρό της εορτής τον μετέβαλλαν σε καιρό σφαγής. Οποία ασέβεια!