ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΝΑΤΟ (ΙΘ΄)

1 Τότε οὖν ἔλαβεν ὁ Πιλᾶτος τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἐμαστίγωσε.

Θέλοντας ίσως να χαλαρώσει και να καταπραύνει τον Ιουδαϊκό ζήλο, επειδή δηλαδή με τα προηγούμενα δεν κατόρθωσε να τον ελευθερώσει απ’ αυτούς και θέλοντας να σταματήσει το κακό μέχρις εδώ και τον μαστίγωσε και επέτρεψε να συμβούν τα όσα συνέβησαν. Δηλαδή και να φορέσει χλαμύδα και τον στέφανον, ώστε να καταπραύνει της οργή τους. Γι’ αυτό τον λόγο και οδήγησε Αυτόν προς αυτούς φορούντα τον ακάνθινον στέφανον, ώστε βλέποντες την προσβολή που συνέβη σ’ Αυτόν να συνέλθουν από το πάθος τους και να αποβάλουν το δηλητήριο.

Και πως τα έκαναν αυτά οι στρατιώτες εάν βέβαια δεν ήταν εντολή του άρχοντα; -Γίνονταν αυτά προς χάρη των Ιουδαίων. Διότι ούτε στην αρχή εισήλθαν στον κήπο κατά την διάρκεια της νυχτός λαμβάνοντας εντολή από εκείνον, αλλά τα έκαναν όλα αυτά για να ευχαριστήσουν τους Ιουδαίους και εξ’ αιτίας των χρημάτων. Αλλά όμως αν και συνέβησαν τόσα πολλά και τόσα σπουδαία, Αυτός παρέμενε σιωπών, πράγμα που έκανε και κατά την εξέταση και δεν έδωσε καμμία απάντηση.

Συ όμως  όχι μόνο να ακούς αυτά, αλλά και φύλασσέ τα διαρκώς στην σκέψη σου και βλέποντας τον Βασιλέα της Οικουμένης και όλων των αγγέλων να χλευάζεται υπό των στρατωτών με τους λόγους τους, τις ενέργειές τους και να τα υπομένει όλα σιωπηλός, να μιμήσαι Αυτόν με τα έργα σου.

2 καὶ οἱ στρατιῶται πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἐπέθηκαν αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ, καὶ ἱμάτιον πορφυροῦν περιέβαλον αὐτὸν 3 καὶ ἔλεγον· χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων· καὶ ἐδίδουν αὐτῷ ραπίσματα.

Όταν λοιπόν είπε ο Πιλάτος «τον βασιλεα των Ιουδαίων», τον ενδύουν εν συνεχεία με ενδυμασία χλευασμού. Έπειτα οδηγώντας Αυτόν έξω λέγει:

 4 ἐξῆλθεν οὖν πάλιν ἔξω ὁ Πιλᾶτος καὶ λέγει αὐτοῖς· ἴδε ἄγω ὑμῖν αὐτὸν ἔξω, ἵνα γνῶτε ὅτι ἐν αὐτῷ οὐδεμίαν αἰτίαν εὑρίσκω. 5 ἐξῆλθεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς ἔξω φορῶν τὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ τὸ πορφυροῦν ἱμάτιον, 6 καὶ λέγει αὐτοῖς· ἴδε ὁ ἄνθρωπος. ὅτε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται, ἐκραύγασαν λέγοντες· σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν.

Ούτε έτσι όμως δεν έσβησε την μανία τους… τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς καὶ σταυρώσατε·

Άρα είναι φανερό ότι και τα προηγούμενα τα επέτρεψε εξ’ αιτίας της μανίας εκείνων. Διότι  ἐγὼ γὰρ οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν.

Πρόσεχε με πόσους τρόπους ο δικαστής απολογείται, απαλάσσοντας Αυτόν συνεχώς από τις κατηγορίες, αλλά τους σκύλους τίποτα απ’ αυτά δεν τους απέτρεψε καθ’ όσον το «λάβετε και σταυρώσατε» είναι λόγια που δείχνουν αφοσίωση και που ωθούν σε πράξη που δεν επιτρέπονταν σ’ αυτούς. Γι’ αυτό αυτοί οδήγησαν τον Χριστό στον Πιλάτο, ώστε με απόφαση του άρχοντος να συμβεί η σταύρωση. Συνέβη όμως το αντίθετο, μάλλον δηλαδή Εκείνος να απαλάσσεται δια της αποφάσεως εκείνου. Έπειτα επειδή καταντροπιάστηκαν λέγουν:

 7 ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ ᾿Ιουδαῖοι· ἡμεῖς νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν, ὅτι ἑαυτὸν Θεοῦ υἱὸν ἐποίησεν.

Πως λοιπόν, όταν είπε ο δικαστής «Λάβετε αυτόν και κρίνατέ τον σύμφωνα με τον νόμο σας» λέγατε: «δεν επιτρέπεται σε μας να φονεύουμε κανέναν», ενώ τώρα καταφεύγετε στον νόμο; Και πρόσεχε την κατηγορία: «Έκαμε τον ευατό του Υιόν του Θεού». Τι κάνει λοιπόν ο Χριστός; Κι ενώ έλεγαν αυτοί μεταξύ τους αυτά, αυτός εσιώπα, εκπληρώνοντας τον προφητικό εκείνον λόγο «Δεν ανοίγει το στόμα με όλη την ταπείνωσή του διεξήχθη η κρίσις αυτού».

 8 ῞Οτε οὖν ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον, μᾶλλον ἐφοβήθη,

Και φοβήθηκε μήπως αυτό ήταν αληθινό κι έτσι παρανομήσει. Ενώ αυτοί αν και το γνώρισαν αυτό με έργα και με λόγια , δεν φρίττουν, αλλά τον θανατώνουν για πράγματα για τα οποία έπρεπε να τον προσκυνούν. Διά τούτο δεν ρωτά ο Πιλάτο πλέον Αυτόν «τι έκανες»; , αλλά ταρασσόμενος πάλι υπό του άνωθεν φόβου κάνει την εξέταση λέγοντας: «Μήπως εσύ είσαι ο Χριστός»;

 9 καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ ᾿Ιησοῦ· πόθεν εἶ σύ; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ.

Και γιατί δεν αποκρίθηκε τίποτα ο Χριστός; -Διότι ο Πιλάτος έπρεπε να εξετάσει με κάθε λεπτομέρεια τις κατηγορίες που δώθηκαν εναντίον του Χριστού, αλλά τίποτα απ’ αυτά δεν κάνει και γι’ αυτό και δεν λαμβένει από τον Χριστό καμμία απόκριση επειδή γνώριζε ότι όλα τα ρωτούσε δίχως σκοπό.  Και εξ’ αλλου αφού τα έργα επιβεβαιώνουν τα υπέρ Αυτού, δεν ήθελε με λόγια να αντικρούσει αυτά και να συνθέσει απολογία, για να δείξει ότι έρχεται προς το πάθος με τη δική Του θέληση.

10 λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε;

Βλέπεις πως προκαταδικάζει τον εαυτό του; εάν δηλαδή τα πάντα εξαρτώνται από σένα για ποιο λόγο δεν τον απολύεις αφού δεν βρίσκεις καμμία βάσιμη κατηγορία; Αφού λοιπόν διατύπωσε την απόφαση εναντίον του εαυτού του τότε λέγει:

 11 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει.

Δεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι και ο Πιλάτος ήταν υπεύθυνος γι’ αυτή την αμαρτία. Έπειτα καταστέλλοντας το φρόνιμα αυτού και την αλαζονεία λέγει: οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν·. Για να του δείξει ότι αυτό δεν συμβαίνει τυχαία αλλά κατά μυστικό τρόπο. Το «Δεδομένον» εδώ σημαίνει ότι έχει επιτραπεί. Επειδή έχει επιτραπεί αυτό να συμβεί, εσείς (Ιούδα-Πιλάτος –Ιουδαίοι) δεν είστε απαλλαγμένοι της πονηρίας.

Κι επειδή αυτά τα λόγια κατέπληξαν τον Πιλάτο: 12 ἐκ τούτου ἐζήτει ὁ Πιλᾶτος ἀπολῦσαι αὐτόν· οἱ δὲ ᾿Ιουδαῖοι ἔκραζον λέγοντες· ἐὰν τοῦτον ἀπολύσῃς, οὐκ εἶ φίλος τοῦ Καίσαρος. πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτὸν ποιῶν ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι.

Και που στηρίζετε Ιουδάιοι αυτήν την καηγορία; Πότε είδατε τν Χριστό να στασιάζει εναντίον του Καίσαρος;  Αλλά ω μέγεθος ανανδρείας και ανεπικαίρου δειλίας! Ο δε Πιλάτος νομίζοντας ότι κινδυνεύει πλέον εάν παραβλέψει αυτά τα λόγια, εξέρχεται μεν με σκοπό να εξετάσει το πράγμα, χωρίς όμως να κάνει καμμία εξέταση, παραδίδει Αυτόν, νομίζοντας έτσι ότι θα τους καταπραύνει λέγοντας «να ο βασιλεύς σας». Επειδή δε έιπαν εκείνοι «Σταύρωσέ τον», πάλι πρόσθεσε: «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω»; Εκείνοι δε εκραύγαζαν: «Δεν έχουμε βασιλέα παρά μόνον τον Καίσαρα».

 13 ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν ᾿Ιησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ· 14 ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν. 15 οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.

Με την θέλησή τους έρριψαν τους εαυτούς τους στην κόλαση, διά τούτο και ο Θεός παρέδωσε αυτούς από την πρόνοια και την προστασία Του. κιεπειδή ομόφωνα αρνήθηκαν την βασιλεία Του, τους άφησε να περιπέσουν σε ατελείωτα δεινά.

16 τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ.

17 Παρέλαβον δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἤγαγον· καὶ βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τὸν λεγόμενον κρανίου τόπον, ὃς λέγεται ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ, 18 ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν,

Οι ευημερίες έχουν την δύναμη εκείνους που δεν προσέχουν να τους καταβάλλουν και να τους παρασύρουν. Έτσι και οι Ιουδαίοι, ενώ στην αρχή απολάμβαναν την βασιλεία του Χριστού, ήθελαν τον νόμο της βασιλείας των εθνικών. Και στην έρημο μετά το μάννα έφεραν στη μνήμη τους τα κρεμμύδια κατά τον ίδιο τρόπο λοιπόν και εδώ, αρνούμενοι την βασιλεία του Χριστού, επικαλούνταν για τον εαυτό τους την βασιλεία του Καίσαρος.  Όταν λοιπόν ο Πιλάτος τα άκουσε αυτά, παρέδωσε αυτόν για να σταυρωθεί και αυτό πάρα πολύ απερίσκεπτα, διότι ενώ έπρεπε να ρωτήσει εάν ο Χριστός πράγματι επιχείρησε να εγκαταστήσει τυραννική εξουσία, έβγαλε την απόφαση μόνον από τον φόβο. Αν και βέβαια, για να μη πάθει αυτό ο Πιλάτος τον παραλαμβάνει ο Χριστός και του λέει: «Η δική μου βασιλεία δεν είναι από αυτόν τον κόσμο».

Και γιατί τον σταύρωσαν; Διότι το ξύλο οι Ιουδαίοι το θεωρούσαν ως κακό σημείο και δεν ανέχονταν ούτε να το αγγίξουν. Έτσι συνέβη και κτά την προτύπωση του σταυρικού θανάτου, καθ’ όσον και ο Ισαάκ βάσταξε τα ξύλα. Αλλά τότε μεν το πράγμα έφθασε μέχρι την απόφαση του πατρός του (διότι ήταν προτύπωση), τώρα όμως και στην πράξη, διότι ήταν πραγματικότητα.

Και ήλθε εις τον κρανίου τόπο. Μερικοί λέγουν ότι στον τόπο εκείνο πέθανε και είναι θαμένος ο Αδάμ και ο Ιησούς στον τόπο όπου βασίλευε ο θάνατος, εκεί έστησε και το τρόπαιο.

καὶ μετ' αὐτοῦ ἄλλους δύο ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν, μέσον δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν.

Κι έτσι χωρίς να το θέλουν εκπλήρωσαν οι Ιουδαίοι τις Γραφές, διότι εκείνα που αυτοί έπρατταν υβρίζοντας, αυτά απέβαιναν υπέρ της αληθείας. Καθ’ όσον αυτό είπε και ο προφήτης φωτιζόμεος εξ’ ουρανού ότι «ελογίσθη μετά ανόμων». Ήθελε βέβαια ο δαίμονας να επισκιάσει με αυτό τον τρόπο το γεγονός. Διότι σταυρώθηκαν μεν τρεις, έλαμψε όμως μόνον ο Ιησούς για να μάθεις ότι η δύναμή του έπραξε το παν.

19 ἔγραψε δὲ καὶ τίτλον ὁ Πιλᾶτος καὶ ἔθηκεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ·

Αφ’ ενός προς άμυνα κατά των Ιουδαίων, αφ’ ετέρου δε απολογούμενος υπέρ του Χριστού. Δηλαδή για να μην τον κατηγορήσει κανείς τον Ιησού ως επαναστάτη του δικού του βασιλέως κι έτσι φράζοντας τα στόματα των Ιουδάιων έγραψε επιγραφή αφήνουσα περίλαμπρο φωνή και δηλούσα την νίκη και διακηρύσσουσα την βασιλεία αν και όχι ολόκληρη. Κι αυτό το δήλωσε όχι με μία γλώσσα, αλλά με τρεις.

 ἦν δὲ γεγραμμένον· ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων. 20 τοῦτον οὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαν τῶν ᾿Ιουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τῆς πόλεως ὁ τόπος ὅπου ἐσταυρώθη ὁ ᾿Ιησοῦς· καὶ ἦν γεγραμμένον ῾Εβραϊστί, ῾Ελληνιστί, Ρωμαϊστί. 21 ἔλεγον οὖν τῷ Πιλάτῳ οἱ ἀρχιερεῖς τῶν ᾿Ιουδαίων· μὴ γράφε, ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων, ἀλλ' ὅτι ἐκεῖνος εἶπε, βασιλεύς εἰμι τῶν ᾿Ιουδαίων. 22 ἀπεκρίθη ὁ Πιλᾶτος· ὃ γέγραφα, γέγραφα.
23 Οἱ οὖν στρατιῶται ὅτε ἐσταύρωσαν τὸν ᾿Ιησοῦν, ἔλαβον τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐποίησαν τέσσαρα μέρη, ἑκάστῳ στρατιώτῃ μέρος, καὶ τὸν χιτῶνα· ἦν δὲ ὁ χιτὼν ἄρραφος, ἐκ τῶν ἄνωθεν ὑφαντὸς δι' ὅλου. 24 εἶπον οὖν πρὸς ἀλλήλους· μὴ σχίσωμεν αὐτόν, ἀλλὰ λάχωμεν περὶ αὐτοῦ τίνος ἔσται

Οι στρατιώτες μοιράστηκαν μεταξύ τους τα ενδύματά Του, όχι όμως και τον χιτώνα. Πρόσεχε πως παντού εκπληρώνονται οι προφητείες με όλες εκείνες τις πονηρές τους ενέργειες, καθ’ όσον και προελέχθη ευθύς εξ’ αρχής. Μολονότι βέβαια ήταν τρεις οι σταυρωμένοι, αλλά τα των προφητειών εξεπληρώνοντο σ’ Αυτόν διότι δεν έκαναν το μοίρασμα των ενδυμάτων και στους άλλους ληστές, αλλά μόνο στον Ιησού. Τον δε χιτώνα Του δεν τον μοίρασαν αλλά τον έβαλαν κλήρο. · ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ ἡ λέγουσα· διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς, καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.

Το δε «εκ των άνωθεν ύφαντος» δείχνει το ευτελές του ενδύματος του Ιησού. Επειδή στην Παλαιστίνη ένωναν δύο τεμάχια υφάσματος και για να δείξει ο Ιωάννης ότι και στην περιβολή ο Χριστός επέλεγε να είναι λιτός και απέριττος.

25 Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. 26 ᾿Ιησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. 27 εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ' ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια.

Και με αυτή την πράξη μας διδάσκει ότι πρέπει μέχτι την τελευταία μας πνοή να καταβάλλουμε κάθε φροντίδα για τους γονείς μας. Πάλι κρύπτει τον ευατό του ο Ιωάννης από μετριοφροσύνη διότι αν ήθελε να καυχηθεί θα ανέφερε και την αιτία για την οποία τον αγαπούσε καθ’ όσον και αυτή θα πρέπει να ήταν μεγάλη και θαυμαστή. Εσύ δε πρόσεχε ότι ενώ ήταν σταυρωμένος παρέμενε ατάραχος  συνομιλώντας με τον μαθητή για την μητέρα Του, εκπληρώνοντας προφητείες και δίδοντας ελπίδες στον ληστή, αν και βέβαια προν σταυρωθεί ιδρώνει, αγωνιά και δείχνει να φοβάται. Και αυτό δεν φέρει καμμία αντίφαση. Διότι στην πρώτη περίπτωση δεικνέται η αδυναμία της ανθρώπινης φύσεως, στην δε δεύτερη η υπεροχή της δυνάμεώς Του.

«Να ο υιός σου»: πω ,πω μέγεθος τιμής!

Πρόσεχε επίσης πως πλησίον του σταυρού στέκονταν το ασθενέστερο φύλο το οποίο φάνηκε τότε ανδρειότερο. Τόσο πολύ πλέον άλαζαν τα πάντα.

28 Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται,

Δηλαδή ότι δεν λείπει τίποτα από το σχέδιο της Θείας οικονομίας

 ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· διψῶ. Και πάλι εδώ εκπλήρώνει προφητεία. Αλλά ούτε την ίστατη ώρα δεν ημέρεψαν τα αγρίμια, αλλά έγιναν περισσότερο θηρία απ’ ότι ήταν 29 σκεῦος οὖν ἔκειτο ὄξους μεστόν· οἱ δὲ πλήσαντες σπόγγον ὄξους καὶ ὑσσώπῳ περιθέντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι.

 30 ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε, τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα.

Βλέπεις πως όλα τα κάνει ατάραχος; Αν και βέβαια η τελευταία εκπνοή δεν συμβαίνει μετά την κλίση της κεφαλής, εδώ όμως συνέβη το αντίθετο. Διότι δεν έκλινε την κεφαλή διότι εξέπνευσε, πράγμα που σε μας συμβαίνει, αλλά εξέπνευσε, όταν έκλινε την κεφαλή. Και με όλα ο Ευαγγελιστής έδειξε ότι αυτός ήταν Κύριος του Πατρός.

31 Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, Οι Ιουδαίοι πάλι που καταπίνουν την κάμηλο και διυλίζουν τον κώνωπα, αν και διέπραξαν τόσο μεγάλο τόλμημα, εξετάζουν με λεπτομέρεια την  ημέρα

ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν.

Βλέπει πως είναι ισχυρή η αλήθεια; Με εκείνα που εκείνοι διαπράττουν, με αυτά εκπληρώνεται άλλη προφητεία:

32 ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται, καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ· 33 ἐπὶ δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, 34 ἀλλ' εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ.

Πω, πω μιαρή και βδελυρή διάθεση! Διότι και νεκρό πλέον το Σώμα το εξύβριζαν. Αλλά εσύ μη θορυβηθείς, ούτε να στενοχωρηθείς αγαπητέ. Διότι εκείνα τα οποά εκείνοι έπραττα από κακή πρόθεση, αυτά αποέβαιναν προς όφελος της αληθείας. Καθ’ όσον και γι’ αυτήν την ενέργεια υπήρχε προφητεία που έλεγε: «Θα στρέψουν τα βλέμματά τους προς εκείνον τον οποίον εκέντησαν» (Ζαχ. 12,10)

Μαζί δε με όλα αυτά ετελείτο και μυστήριον απόρρητον. Διότι εξήλθε ύδωρ και αίμα. Αυτές δε οι πηγές δεν δημιουργήθηκαν απλώς και ως έτυχε, αλλά επειδή από αυτά τα δύο συνεστήθη η Εκκλησία. Και το γνωρίζουν εκείνοι που μετέχουν των μυστηρίων, αναγεννημένοι δι’ ύδατος και τρεφόμενοι δι’ Αίματος και Σαρκός. Από εδώ λαμβάνουν αρχή τα μυστήρια, ώστε όταν προσέρχεσαι στο φρικτό ποτήριο, να προσέρχεσαι έτσι ωσάν να πίνεις από αυτήν την πλευρά.

35 καὶ ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία,

Δηλαδή δεν το άκουσα από άλλους, αλλά ο ίδιος το είδα, ευρισκόμενος εκεί κἀκεῖνος οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγει, ἵνα καὶ ὑμεῖς πιστεύσητε.

Πολύ εύλογα διότι περιγράφει μια διαπρεχθείσα ύβρη, δεν περιγράφει κάτι το θαυμαστό, ώστε να σου δημιουργήσει υποψία η περιγραφή, αλλά ο ίδιος φράσσοντας τα στόματα των αιρετικών και προλέγοντας τα μελλοντικά μυστήρια και διαβλέποντας τον θησαυρό που υπάρχει σ’ αυτά, περιγράφει με ακρίβεια το συμβάν.

36 ἐγένετο γὰρ ταῦτα, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ, ὀστοῦν οὐ συντριβήσεται αὐτοῦ.  (Ψαλμ. 33,21) 

Διότι αν και ελέχθη αυτό περί του αμνού των Ιουδαίων, αλλά για την αλήθεια ο τύπος προελέχθη και βρήκε εφαρμογή περισσότερο σ’ αυτό το γεγονός. Γι’ αυτό και τον προφήτη ανέφερε. Αναφέρει λοιπόν τον Μωυσή λέγοντας ότι ούτε αυτό συνέβη τυχαία, αλλά προελέχθη ευθύς εξ’ αρχής.  37 καὶ πάλιν ἑτέρα γραφὴ λέγει· ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν. (Εξ. 12,46 Αριθμ. 9,12)

Βλέπεις πόση φροντίδα καταβάλλει ώστε να γίνει πιστευτό εκείνο που θεωρείται επονείδιστο και που προξενεί ντροπή; Κανείς λοιπόν να μην απιστεί διότι εκείνα που θεωρούνται κατ’ εξοχήν ατιμωτικά, αυτά αποτελούν καύχημα των δικών μας αγαθών.

38 Μετὰ δὲ ταῦτα ἠρώτησε τὸν Πιλᾶτον ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, ὢν μαθητὴς τοῦ ᾿Ιησοῦ,

Δεν ήταν μαθητής από τους δώδεκα, αλλά μάλλον ένας εκ των εβδομήκοντα.

κεκρυμμένος δὲ διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων, ἵνα ἄρῃ τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ· καὶ ἐπέτρεψεν ὁ Πιλᾶτος.

Και γιατί να μην έδινε την άδεια ο Πιλάτος; Τον βοηθά και ο Νικόδημος κιέτσι κάνει πολυτελή ταφή διότι τον θεωρούσαν ακόμη ως απλό άνθρωπο. Και προς τον σκοπό αυτό φέρνουν αρώματα και μάλιστα που εκ φύσεως έχουν την ιδιότητα να διατηρούν επί πολύ χρόνο το σώμα και να μην το επιτρέπουν αμέσως να υποκύψει στην φθορά. Πράγμα που έδεινε ότι δεν φαντάζονταν περί αυτού τίποτα το ανώτερο. Πλην όμως έδειχναν πολύ φιλοστοργία:

ἦλθεν οὖν καὶ ἦρε τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. 39 ἦλθε δὲ καὶ Νικόδημος ὁ ἐλθὼν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν νυκτὸς τὸ πρῶτον, φέρων μῖγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ὡς λίτρας ἑκατόν. 40 ἔλαβον οὖν τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ ἔδησαν αὐτὸ ἐν ὀθονίοις μετὰ τῶν ἀρωμάτων, καθὼς ἔθος ἐστὶ τοῖς ᾿Ιουδαίοις ἐνταφιάζειν. 41 ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη κῆπος, καὶ ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν, ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη· 42 ἐκεῖ οὖν διὰ τὴν παρασκευὴν τῶν ᾿Ιουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τὸ μνημεῖον, ἔθηκαν τὸν ᾿Ιησοῦν.

Πως όμως δεν προσήλθε κανένας από τους δώδεκα; Ούτε ο Ιωάννης, ούτε ο Πέτρος, ούτε κάποιος άλλος από τους επίσημους μαθητές. Και ούτε μάλιστα αυτό το αποκρύπτει ο Ευαγγελιστής.

-Δια τον φόβο των Ιουδαίων δεν προσήλθαν.

Ρυθμίζεται δε από την Θεία Οικονομία ώστε να τοποθετηθεί ο Ιησούς σε καινούριο μνημείο που κανείς άλλος δεν είχε ενταφιαστεί εκεί, ώστε να μην νομισθεί αργότερα ότι αναστήθηκε κάποιος άλλος νεκρός και ώστε να μπορέσουν οι μαθητές με ευκολία να μευαβούν και δουν με τα μάτια τους τα συμβάντα.και μάρυρες της αναστάσεως δεν ήταν πλέον μόνον αυτοί, αλλά και οι εχθροί, διότι το σφραγίσουν τον τάφο και να κάθονται εκεί και φυλάσσουν φύλακες, ήταν πράγματα που επιβεβαιώνουν την ταφή καθόσον ο Χριστός φρόντισε να ομολογηθεί ο θάντός Του όχι λιγότερο από την ανάστασή Του. Δια τούτο και οι μαθητές δείχνουν μεγάλη φροντίδα γι’ αυτό, ώστε να αποφείξουν ότι πέθανε. Διότι την μεν ανάσταση επρόκειτο να την επιβεβαιώσει όλος ο χρόνος στην συνέχεια, ενώ ο θάνατός Του, εάν επισκιάζονταν τότε και δεν γίνονταν πάρα πολύ φανερός, επρόκειτο να βλάψει τον περί της Αναστάσεως.