1 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς διατάσσων τοῖς δώδεκα μαθηταῖς αὐτοῦ μετέβη ἐκεῖθεν τοῦ διδάσκειν καὶ κηρύσσειν ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν.

Γιατί αναχώρησε ο Ιησούς; Διότι αν δεν απομακρύνονταν και θεράπευε Εκείνος τους ασθενείς, τότε κανείς δεν θα προσέρχονταν στους μαθητές.

2 ῾Ο δὲ ᾿Ιωάννης ἀκούσας ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ, πέμψας δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ

3 εἶπεν αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν; 

Είναι φανερό ότι ο Ιωάννης όχι λόγο δυσπιστίας, -άλλωστε ο ίδιος πριν από λίγο καιρό πληροφορήθηκε όχι από άνθρωπο αλλά από το Άγιο Πνεύμα ότι ο Ιησούς είναι ο αμνός του Θεού-.

Οι μαθητές του Ιωάννη έτρεφαν φθόνο κατά του Χριστού. Είχαν τον Ιωάννη όχι για απλό άνθρωπο αλλά για κάτι τις το ανώτερο. Τώρα έβλεπαν τον διδάσκαλό τους να ελαττώνεται, την αποστολή του να τελειώνει και τον Χριστό να αυξάνει. Το γεγονός αυτό έκανε τον φθόνο τους να μεγαλώνει. Ο Ιωάννης λοιπόν φοβήθηκε μήπως μετά τον θάνατό του αφήσει πίσω του κάποια πονηρά υπόνοια και παραμείνουν έτσι οι μαθητές του μακριά από τον Χριστό.

4 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἀπαγγείλατε ᾿Ιωάννῃ ἃ ἀκούετε καὶ βλέπετε·

5 τυφλοὶ ἀναβλέπουσι καὶ χωλοὶ περιπατοῦσι, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσι, νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται·

Βλέπετε, πως ο Χριστός δεν απάντησε «εγώ είμαι», αλλά άφησε τους μαθητές του Ιωάννη να διδαχθούν από τα γεγονότα. Άλλωστε, αν έλεγε πως Αυτός ήταν ο Μεσσίας δεν θα γίνονταν πιστευτός. Γνωρίζοντας τον φθόνο τους και τους κρυφούς τους λογισμούς συμπλήρωσε:

6 καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί.

7 Τούτων δὲ πορευομένων ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς λέγειν τοῖς ὄχλοις περὶ ᾿Ιωάννου· τί ἐξήλθετε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι; κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον;

Οι μαθητές του Ιωάννου έφυγαν αναπαυμένοι από την συνάντησή τους με τον Χριστό. Παρέμειναν όμως πίσω οι ακροατές και οι αυτόπτες μάρτυρες αυτής της συνάντησης. Ήταν πολύ φυσικό αυτοί να διερωτηθούν: «Τι; Μήπως άλλαξε γνώμη για τον Ιησού ο Ιωάννης;» Γι’ αυτό ο Χριστός ξεκαθαρίζει πως ο Πρόδρομος δεν ήταν ευμετάβλητος, αλλά πολύ σταθερός στην πίστη του. και έτσι με τον λόγο αυτό αναιρεί αυτές τις υποψίες. Αλλά και αν αυτή η γνώμη του Χριστού δεν τους αρκούσε τους προκαλεί να εξετάσουν τον βίο του Ιωάννου:

8 ἀλλὰ τί ἐξήλθετε ἰδεῖν; ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον; ἰδοὺ οἱ τὰ μαλακὰ φοροῦντες ἐν τοῖς οἴκοις τῶν βασιλέων εἰσίν.

Ο Πρόδρομος και Βαπτιστής Ιωάννης έζησε όλη του την ζωή στην έρημο, δεν είχε στέγη, ούτε κρεβάτι , δεν τρέφονταν σαν όλους τους ανθρώπους, ούτε απολάμβανε κάτι από τα ανθρώπινα, αλλά παράλληλα αντί να ήταν άγριος και απόμακρος, ήταν πολύ ήρεμος και ευθύς στις απόψεις του. Ήλεγξε με παρρησία το αμάρτημα του βασιλέως και για τον λόγο αυτό μπήκε στην φυλακή.

9 ἀλλὰ τί ἐξήλθετε ἰδεῖν; προφήτην; ναὶ λέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερον προφήτου.

10 οὗτος γάρ ἐστι περὶ οὗ γέγραπται· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου.

11 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν. 

Ο Χριστός τελειώνει το εγκώμιό Του προς τον Ιωάννη, αλλά κλείνοντας προλαβαίνει τις παρερμηνείες ότι τάχατις ο Ιωάννης ήταν μεγαλύτερος του Ιησού καθόσον το πλήθος είχε τον Χριστό για φάγο και οινοπότη.

12 ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν.

13 πάντες γὰρ οἱ προφῆται καὶ ὁ νόμος ἕως ᾿Ιωάννου προεφήτευσαν.

Εδώ ο Ιησούς για τον εαυτό Του ουσιαστικά μιλά. Διότι εάν έχουν εκπληρωθεί οι προφητείες μέχρι τον Ιωάννη, τότε «Εγώ είμαι ο Μεσσίας» διότι οι προφήτες μέχρι τον Ιωάννη προεφήτευσαν. Επομένως «εφόσον εγώ ήρθα, μην περιμένετε άλλον». Η πίστη αυτή είναι τόσο σαφής ώστε πολλοί –οι βιασταί- αρπάζουσιν αυτήν.  

14 καὶ εἰ θέλετε δέξασθαι, αὐτός ἐστιν ᾿Ηλίας ὁ μέλλων ἔρχεσθαι.

15 ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. 

Τι λέει η γραφή; Σε ποιον προφήτη αναφέρεται ο Χριστός; -Στον Μαλαχία ο οποίο είπε: «Θ’ αποστείλω εις σας τον Θεσβίτη Ηλίαν, ο οποίος θα επαναφέρει εις την καρδίαν του Πατρός την αγάπη διά τα τέκνα Του».  Και γιατί λέει «ει θέλετε δέξασθαι»; Διότι δεν θέλει να πιέσει. Κανέναν δεν θέλει να αναγκάσει να το δεχτεί αυτό. Άλλωστε και οι δύο Ηλίας-Ιωάννης είχαν την ίδια αποστολή. Και οι δύο έγιναν πρόδρομοί του Ιησού Χριστού.

16 Τίνι δὲ ὁμοιώσω τὴν γενεὰν ταύτην; ὁμοία ἐστὶ παιδίοις καθημένοις ἐν ἀγοραῖς, ἃ προσφωνοῦντα τοῖς ἑταίροις αὐτῶν λέγουσιν·

17 ηὐλήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ὠρχήσασθε, ἐθρηνήσαμεν ὑμῖν, καὶ οὐκ ἐκόψασθε. 

18 ἦλθε γὰρ ᾿Ιωάννης μήτε ἐσθίων μήτε πίνων, καὶ λέγουσι· δαιμόνιον ἔχει. 

19 ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγουσιν· ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, τελωνῶν φίλος καὶ ἁμαρτωλῶν.

Με άλλα λόγια ο Χριστός λέει ότι και οι δύο, Χριστός-Ιωάννης , ο καθένας από διαφορετικό δρόμο πέτυχαν τα ίδια πράγματα. Μα θα πει κανείς, τότε γιατί και ο Χριστός δεν βάδισε τον ίδιο δρόμο με τον Ιωάννη; Γιατί προτίμησε να πηγαίνει στα συμπόσια;

Απ. –Μα στην ουσία και ο Κύριος τον ίδιο δρόμο με τον Ιωάννη βάδισε. Σαράντα μέρες νήστεψε στην έρημο, και καθ’ όλη την περιοδεία Του δεν είχε που την κεφαλή κλίνει. Άλλωστε ο Ιωάννης δεν έκανε κανένα θαύμα, δεν είχε τίποτα περισσότερο να επιδείξει παρά μόνο την λιτή του ζωή. Ο Χριστός όμως πλείστα θαύματα επιτέλεσε και στενά συναναστράφηκε με τους ανθρώπους.

Όμως οι Ιουδαίοι και τους δύο κατηγόρησαν, σε κανέναν δεν αναπαύτηκαν.

καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ τῶν τέκνων αὐτῆς!

Δηλαδή ακόμη κι αν εσείς δεν πιστεύετε, δεν μπορείτε όμως στο μέλλον να με κατηγορείτε.

20 Τότε ἤρξατο ὀνειδίζειν τὰς πόλεις ἐν αἷς ἐγένοντο αἱ πλεῖσται δυνάμεις αὐτοῦ, ὅτι οὐ μετενόησαν·

21 οὐαί σοι, Χοραζίν, οὐαί σοι, Βηθσαϊδά· ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμεναι μετενόησαν. 

Επειδή και πάλι δεν τους έπεισε τώρα τους ταλανίζει. Και για να πληροφορηθείς ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν εκ φύσεως άπιστοι  ανέφερε συγκεκριμένες πόλεις εκ των οποίων ο Φίλιππος και άλλοι τέσσερις απόστολοι κατάγονταν . (Βηθσαϊδά)

22 πλὴν λέγω ὑμῖν, Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ ὑμῖν.

23 καὶ σὺ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα, ἕως ᾅδου καταβιβασθήσῃ· ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμειναν ἂν μέχρι τῆς σήμερον.

24 πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι γῇ Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ σοί. 

Ασφαλώς δεν αναφέρει τα Σόδομα χωρίς λόγο, αλλά για να αυξήσει την εναντίον τους κατηγορία. Διότι λέγοντας αυτό, τους αποδεικνύει ως τους χειρότερους όλων των εποχών.

Αυτά όμως να τα ακούσουμε κι εμείς. Διότι οι Σοδομίτες ό, τι έκαναν το έκαναν πριν τον νόμο. Εμείς οι άνθρωποι του νόμου ποιας συγγνώμης αξίζουμε, όταν μισούμε τους ξένους, κλείνουμε τα σπίτια μας σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη. Στη πραγματικότητα κλείνουμε την πόρτα μας στον Χριστό και στους αποστόλους οι οποίοι μας δίδαξαν την αγάπη δίχως όρους.

 

Θέμα διαλόγου: περί αισχρολογίας

1.   Χαίρεσαι να ακούς αισχρολογίες; Τότε γιατί γελάς ακούγοντάς τες;

2.   Τι; Θα πεις ότι εσύ δεν λες αλλά μόνον ακούς; Ο Απόστολος Παύλος είπε Χαίρετε εν Κυρίω, όχι εν διαβόλω.

3.   Η τηλεόραση, οι αισχρές θεατρικές παραστάσεις ευθύνονται για την ηθική κατάπτωση της κοινωνίας μέσω των προτύπων που προωθούν;

4.   Γνώμη: Μα τι; θα μας πεις τα πάντα να ανατρέψουμε; Μα ακριβώς τώρα είναι που τα πάντα έχουν ανατραπεί.

5.   Αν εξαφανίζονταν η τηλεόραση θα εξαφανίζονταν ή έστω θα ελαττώνονταν η η αισχρολογία;

6.   Γνώμη: Η πρόταση υπάρχει: Μην καταργήσετε την τηλεόραση αλλά ας παραμείνει άχρηστη με το να μην την ανοίγει κανείς για να δει τα αισχρά της προγράμματα παρά μόνο τα ωφέλιμα αν υπάρχουν.

7.   Θέλεις να ψυχαγωγηθείς; Πήγαινε περίπατο, επισκέψου αξιοθέατα μοναστήρια, ναούς.

25 ᾿Εν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· 

26 ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου. 

Τι δηλαδή, χαίρεται με την απώλεια των «σοφών και συνετών» διότι εκείνοι δεν τα γνώρισαν όλα αυτά; -Ασφαλώς όχι. Αλλά αυτή είναι η άριστη οδός της σωτηρίας, το να μην εξαναγκάζει εκείνους που περιφρονούν και δεν θέλουν να δεχτούν τα λεγόμενα. Επειδή όμως προσκλήθηκαν να γίνουν καλύτεροι, αλλά τα απέφυγαν όλα αυτά από δειλία και τα περιφρόνησαν, διά τούτο έμειναν έξω απ’ αυτήν την αποκάλυψη.

Άλλωστε σε άλλους οι αποκαλύψεις του Θεού προξενούν χαρά και σε άλλους λύπη και στεναχώρια.

27 Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. 

Λέγοντας αυτά κάποιοι νόμιζαν ότι πρόκειται περί δύο διαφορετικών θεών. Δεν λέει όμως αυτό. Αλλά γνωρίζει τόσο καλά τον Πατέρα διότι έχει ίδια ουσία μ’ Αυτόν. Άλλωστε πότε το είπε αυτό; Όταν οι μαθητές γύρισαν έχοντας στο όνομά Του κάνει τόσα πολλά θαύματα και έτσι διά των έργων γνώρισαν την δύναμή Του. Στην πραγματικότητα άλλωστε, ούτε και τον Υιό γνωρίζουμε παρά μερικώς. Λέγει ο Παύλος: Τώρα είναι μερική η γνώσις μας και μερικώς προφητεύομεν περί Αυτού»

28 Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. 

Ελάτε όχι για να σας ζητήσω ευθύνες, αλλά για να σας ξεκουράσω, επειδή ενδιαφέρομαι για την σωτηρία σας.

29 ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· 

30 ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν. 

Μη φοβηθείτε επειδή είπα ζυγό, ή φορτίο, διότι είναι ελαφρό. -Αν γίνει κάποιος ταπεινός, πράος και επιεικής τότε έμαθε ότι αυτή η αρετή είναι η μητέρα της ευσεβείας. Και έχοντα αυτήν την αρετή, δεν θα είσαι ωφέλιμος μόνο στους άλλους, αλλά θα βρεις και την ανάπαυση στην ψυχή σου.

-Τι λοιπόν φοβάσαι μήπως μειωθείς αν γίνεις ταπεινός; Κοίταξε λέει εμένα και τότε θα κατανοήσεις πλήρως πόσο μεγάλο αγαθό είναι ταπεινοφροσύνη.

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφάλαιο ΙΒ΄ (12)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφάλαιο ΙΓ΄(13)

 

 1. Ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς τῆς οἰκίας ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν·

            Δεν κάθισε τυχαία παρά την θάλασσα διότι δεν ήθελε κανέναν να έχει πίσω Του, αλλά όλους μπροστά Του.

2. καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει. 3. καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς λέγων·

            Άρχισε λοιπόν να μιλά με παραβολές και αυτό δεν το έκανε στην επί του όρους ομιλία Του επειδή τότε το ακροατήριό του ήταν λαός απλοϊκός, ενώ εδώ παραβρίσκονταν γραμματείς και φαρισαίοι.

 4. ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἐλθόντα τὰ πετεινὰ κατέφαγεν αὐτά· 5. ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ πετρώδη, ὅπου οὐκ εἶχε γῆν πολλήν, καὶ εὐθέως ἐξανέτειλε διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος γῆς 6. ἡλίου δὲ ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη· 7.  ἄλλα δὲ ἔπεσεν επὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἀπέπνιξαν αὐτά·8. ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπὸν ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα. 9.  ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

            Από πού εξήλθε Αυτός που είναι Πανταχού παρών; Δεν εξήλθε φυσικά τοπικώς, αλλά κατά το σχέδιο της οικονομίας Του περιβληθείς την ανθρώπινη σάρκα. Και προς ποίο σκοπό εξήλθε; Για να καλλιεργήσει, όχι για να καταστρέψει την γη ή τους γεωργούς. Σπόρος είναι η διδασκαλία, γη οι ψυχές των ανθρώπων και σπορέας ο Ίδιος. Και τι συμβαίνει με τον σπόρο αυτό; Τρία μέρη του σπόρου καταστρέφονται και το ένα σώζεται. Διότι άλλοι σπόροι έπεσαν στον δρόμο και τους έφαγαν τα πουλιά. Προσοχή δεν είπε ότι Αυτός τα έρριψε, αλλά ότι αυτά έπεσαν, άλλοι πάλι σπόροι έπεσαν πάνω σε πετρώδες έδαφος και δεν ρίζωσαν σωστά αλλά ξεράθηκαν, άλλοι πάλι έπεσαν μέσα στα αγκάθια και κατεπνίγησαν. Άλλοι όμως σπόροι έπεσαν σε εύφορο έδαφος και απέδωσαν κάποιοι καρπό εκατονταπλάσιο, άλλοι δε εξηκονταπλάσιο και άλλοι τριαντακονταπλάσιο.

            Ας δούμε όμως ποια ήταν η αιτία της απώλειας. Ασφαλώς δεν ήταν ο σπορέας, αλλά η γη που δέχτηκε το σπόρο. Θα ρωτήσει κάποιος πως μπορεί να δικαιολογηθεί ο σπορέας που έσπειρε πάνω στα αγκάθια, ή σε πετρώδες έδαφος ή στην οδό; - Σχετικώς με τους σπόρους και την γη δεν δικαιολογείται το πράγμα, σχετικά όμως με τις ψυχές όχι μόνο δικαιολογείται, αλλά είναι άξιο πολλών επαίνων. Διότι είναι δυνατόν πετρώδης ψυχή να μεταβληθεί και να γίνει εύφορος, όπως και τα αγκάθια και η οδός, διότι αν δεν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό ο Κύριος δεν θα έσπερνε.

            Πρόσεξε επίσης ότι η απώλεια είναι μία, αλλά πολλοί οι οδοί που οδηγούν σ΄αυτήν. Διότι εκείνοι που παρομοιάζονται με οδό είναι οι βάναυσοι, οι ράθυμοι και οι αδιάφοροι, εκείνοι που παρομοιάζονται με πέτρα είναι οι ασθενέστεροι στην πίστη. Εκείνοι δε που παρομοιάζονται με τα αγκάθια είναι οι πλέον ασυγχώρητοι απ’ όλους. Και γι’ αυτό δεν είπε ο αιών, αλλά η μέριμνα του αιώνος και δεν είπε ο πλούτος, αλλά η απάτη του πλούτου. Δηλαδή είναι δυνατόν να έχουμε πλούτο χωρίς να απατώμεθα και να ζούμε στον παρόντα αιώνα και να μην καταπνιγόμεθα από φροντίδες όπως αυτοί που κατεπνίγησαν από τα αγκάθια της μέριμνας και της απάτης του πλούτου.

            Όσο για την εύφορη γη, πρόσεξε ότι ο σπορέας είναι ο ίδιος και τα σπέρματα τα ίδια, όμως δεν είναι έχει την ίδια αποδοτικότητα ο κάθε σπόρος και αυτό οφείλεται στη φύση της γης. Δεν συμβαίνει αυτό εξαιτίας της φύσεως, αλλά εξαιτίας της διαθέσεως. Να η μεγάλη φιλανθρωπία του Κυρίου, διότι δεν ζητά ένα μόνο μέτρο αρετής.

            Τώρα «Πες μου σε παρακαλώ, διατί φορτώνεις το σώμα σου με λίπος; Μήπως σε έχουμε για να σε θυσιάσουμε; Μήπως θα σε παραθέσουμε σε κάποια τράπεζα; Καλά κάνεις και τρέφεις τας όρνιθας διά να παχύνουν· μάλλον δε ούτε και εκεί κάνεις καλά· διότι όταν παραπαχύνουν καθίστανται ακατάλληλοι προς υγιεινή δίαιτα. Τόσο μεγάλο κακό είναι η τρυφή, ώστε και εις αυτά τα ζώα δρα καταστρεπτικά… διά τι άνθρωπέ μου σου εδόθη ο φάρυγγας, για να τον γεμίζεις μέχρι επάνω στο στόμα με σάπιο οίνο και με όλη την άλλη διαφθορά; Δεν σου εδόθη διά τούτο, άνθρωπέ μου, αλλά πριν απ’ όλα για να υμνείς τον Θεό… ούτε η κοιλία έγινε για να δέχεται μόνο τροφές, αλλά την κανονική ποσότητα των τροφών. Και αυτό καθίσταται φανερό από την ίδια που διαμαρτύρεται έντονα όταν την παρενοχλούμε με την πλεονεξία. Και δεν διαμαρτύρεται μόνο, αλλά και προβάλλουσα άμυνα απαιτεί την πλέον σκληρά τιμωρία διά την εις βάρος της αδικία… όταν παραβιαστεί πολλές φορές βλάπτει και διαφθείρει και τον ίδιο τον εγκέφαλο. Από την κατάχρηση προκαλείται τόσο μεγάλη βλάβη, ώστε όταν δεν φιλοσοφήσεις με την θέλησή σου, να μάθεις να ζεις με μέτρο, έστω και χωρίς να το θέλεις, φοβούμενος την τόσο μεγάλη καταστροφή».

10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπον αὐτῷ· διατί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς;

Αξίζει να θαυμάσουμε τους μαθητές που επιθυμούντες να μάθουν, γνώριζαν όμως παράλληλα πότε έπρεπε να ρωτήσουν. Δεν έκαναν δηλαδή παρουσία όλων την ερώτηση. Το ίδιο έπρεπε να κάνουν και οι αδελφοί και η μητέρα Του, δηλαδή να μην διακόψουν την διδασκαλία, αλλά να περιμένουν. – Διατί τους ομιλείς με παραβολές; Η ερώτηση εμπεριέχει φιλοστοργία για τον πλησίον.

11 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται.

Στους μαθητές δόθηκε το προνόμιο του να γνωρίσουν τα μυστήρια της Βασιλείας των ουρανών. Σ’ εκείνους λοιπόν δεν εδόθη αυτό το προνόμιο. Γιατί; Διότι αυτό το προνόμιο χαρίζεται, είναι Θεία Χάρις και παρέχεται δωρεάν. Δηλαδή τι; Ο Θεός μόνο σε λίγους και εκλεκτούς δίδει τέτοια προνόμια; -Όχι, σε όλους όσους έχουν καλή διάθεση.

Τι απορείς; Κι εμείς το ίδιο δεν κάνουμε; Όταν βλέπουμε ότι κάποιος μας ακούει με ραθυμία, τον αφήνουμε, σ’ εκείνον όμως που μας παρακολουθεί με ενδιαφέρον εντείνουμε και επεκτείνουμε την διδασκαλία μας. Άρα, η τύφλωση των ακροατών του Χριστού οφείλονταν στην πονηρία τους, διότι αν και είδαν θαύματα πολλά έλεγαν: «Με την δύναμη του Βεελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια.»

12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. 13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ ἀκούωσι μηδὲ συνῶσι, 14 μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία ῾Ησαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· 15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 16 ῾Υμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοί, ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν, ὅτι ἀκούουσιν.

Σ’ αυτούς λοιπόν βρίσκει πλήρη εφαρμογή το ρηθέν του προφήτου Ησαῒου «Θ’ ακούσετε με τα αυτιά σας και δεν θα καταλαβαίνετε και θα βλέπετε με τα μάτια σας και δεν θα κατανοείτε.. μήπως κάποτε επιστρέψουν και τους θεραπεύσω», διότι ο Θεός δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού. Η αμαρτία βέβαια δεν οφείλεται στη φύση, ούτε είναι αποτέλεσμα ανάγκης και βίας. Ο Χριστός μακαρίζει τελικά τους μαθητές Του όχι για να κατακρίνει τους άλλους, αλλά διότι αυτοί επιδείκνυαν ενδιαφέρον για να μάθουν, ενώ οι άλλοι ήταν ράθυμοι και αρνητικοί.

17 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν.῾

Είναι λοιπόν καλύτεροι οι μαθητές, όχι μόνο από τους διεφθαρμένους, αλλά κι από κείνους που είχαν προκόψει στην αρετή  κατά το παρελθόν. Γιατί; -Διότι εκείνοι είδαν τον Χριστό μόνο με τα μάτια της πίστεως, ενώ αυτοί και με τους σωματικούς οφθαλμούς.

18 ῾Υμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος.

19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ αἴρει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς. 20 ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς δεχόμενος καὶ λαμβάνων αὐτόν· 21 οὐκ ἔχει δὲ ρίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται. 22 ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται. 23 ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιῶν· ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.

 

Δεν όρισε λοιπόν ο Χριστός μόνο μία οδό σωτηρίας αλλά πολλές. Διότι κι αυτός που καρποφόρησε σε εκατό και ο άλλος σε εξήντα, αλλά και ο άλλος σε τριάντα, όλοι ανεξαιρέτως σώζονται, για να κάνει έτσι ο Χριστός την οδό της Σωτηρίας προσιτή σε όλους.

 

Δεν μπορείς να ασκηθείς στην παρθενία; Τότε σύναψε γάμο με σωφροσύνη.

Δεν μπορείς να ασκηθείς στην ακτημοσύνη; Τότε δώσε κάτι απ’ αυτά που έχεις.

Εκείνος σε έκανε κληρονόμο της Βασιλείας των ουρανών κι εσύ δεν μπορείς να δώσεις κάτι από τα γήινα;

Παρότι είσαι δούλος ο Κύριος σε προσκαλεί σε δείπνο και σου παραθέτει τράπεζα. Ήσουν γυμνός και σε έντυσε, εσύ όμως ούτε στην οικία σου δεν τον βάζεις;

Σε πότισε με το ποτήριό Του, εσύ ούτε λίγο κρύο νερό δεν του δίνεις; Αυτός σου δίνει το Σώμα και το Αίμα Του και καθόλου δεν σε αποφεύγει.

Ας γίνουμε επιτέλους ήπιοι  και φιλάνθρωποι, για να μην επισύρουμε κατά του εαυτού μας την ανυπόφορη καταδίκη.

Τι πρέπει να κάνουμε; Να δείξουμε λίγη γενναιοδωρία προς τους πτωχούς, διότι έτσι θα απολαύσουμε όλα τα αγαθά και τα επίγεια και τα επουράνια.

            24 ῎Αλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν. 26 ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησε, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια. 27 προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ· κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια; 28 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς· ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον αὐτῷ· θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά; 29 ὁ δὲ ἔφη· οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον· 30 ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς· συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου

 

Στην παραβολή του Σπορέως ο Χριστός δεν μας μίλησε για ζιζάνια, εδώ όμως το κάνει. Ποια είναι αυτά τα ζιζάνια; -Είναι οι αιρετικοί οι οποίοι αρχικά μεν δέχτηκαν τον σπόρο του Ευαγγελίου, στη συνέχεια όμως έγιναν διαφθορείς και όργανα του διαβόλου. Είναι εκπληκτικό το πώς ο Χριστός μας εξηγεί για τον χρόνο δράσης των αιρετικών: «καθ’ όν χρόνον εκοιμώντο οι άνθρωποι».

            Η πλάνη ακολουθεί την αλήθεια. Μετά τους προφήτες ήρθαν οι ψευδοπροφήτες, μετά του αποστόλους, οι ψευδαπόστολοι και μετά τον Χριστό ο αντίχριστος.

            Ποια όμως η διαφορά του σπόρου που έπεσε στην οδό με τα ζιζάνια;  Ότι ο μεν πρώτος αμέσως αρπάχτηκε, ενώ στην προκειμένη περίπτωση ρίζωσε  και για να εκριζωθεί χρειάζονται μηχανορραφίες. Άρα ο Χριστός μας τα λέει όλα αυτά για μην εφησυχάζουμε ποτέ, αλλά πάντοτε να επαγρυπνούμε.

            Προσέξτε τώρα το ενδιαφέρον και την επιμέλεια  των γεωργών: Αφού είδαν τα ζιζάνια θέλησαν αμέσως να τα εκριζώσουν. Αλλά πρώτα ρώτησαν τον Κύριο :-«θέλεις»;  Δεν έκαναν του κεφαλιού τους. Εκείνος όμως αρνήθηκε. Γιατί; Διότι ο Χριστός δεν θέλει τους πολέμους και τις αιματοχυσίες. Άλλωστε μαζί με τους αιρετικούς μπορεί να φονεύονταν και πολλοί ορθόδοξοι, ή μπορεί κάποιοι που ως τότε να αποτελούσαν μερίδα ζιζανίων  να μετατρέπονταν τελικά σε σίτο.

31 ῎Αλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 32 ὃ μικρότερον μέν ἐστι πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ, μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων ἐστὶ καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.

            Ενθαρρύνει τώρα τους μαθητές Του στο να μην απογοητεύονται εξαιτίας της αριθμητικής τους ολιγότητας, διότι το Ευαγγελικό κήρυγμα οπωσδήποτε θα εξαπλώνονταν.

 33 ῎Αλλην παραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία, ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον.

            Έτσι κι εσείς, λέει τώρα στους μαθητές Του θα μεταβάλλετε όλη την οικουμένη. Επομένως ας μην προβάλλει κανείς το επιχείρημα της αριθμητικής ολιγότητας. Και δεν δίνει παράδειγμα την σπίθα η οποία χρειάζεται και τα κλαδιά για να γίνει πυρκαγιά, αλλά της ζύμης, η οποία με την εσωτερικής της δύναμη και χωρίς εξωτερική βοήθεια μεταπλάθει όλο της το περιεχόμενο.

            Θα πει κάποιος: -Μα αυτοί ήταν απόστολοι.

            -Και τι σημασία έχει αυτό; Μήπως αυτοί δεν μετείχαν σε ό,τι κι εσύ μετέχεις; Δεν μεγάλωσαν μέσα σε πόλεις; Δεν εξάσκησαν τέχνες; Μήπως νομίζεις ότι ήταν άγγελοι ή ότι κατέβηκαν από τον ουρανό;

            -Κάποιος άλλος θα πει «μα αυτοί έκαναν θαύματα».

            Απαντούμε: -Δεν τους έκαναν θαυμαστούς τα θαύματα αλλά το ότι περιφρόνησαν τα χρήματα και τη δόξα. Επομένως μόνο ο βίος και όχι ο πλούτος λάμπει παντού. Αυτός είναι που προσελκύει την Θεία Χάρη και όχι η επιτέλεση των θαυμάτων.

            Πες μου, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος έκανε κανένα θαύμα; Ο Ιώβ πως εξέπληξε τον διάβολο χωρίς να κάνει κανένα θαύμα; Και ο Δαυίδ και ο Αβραάμ και ο Ιακώβ ποιον νεκρό ανέστησαν;  Είναι ολοφάνερο αγαπητοί μου, ότι τα θαύματα σε πολλές περιπτώσεις όχι μόνο δεν ωφελούν αλλά βλάπτουν.

            Πες μου  και κάτι ακόμη: -Αν κάποιος σου έδινε την δυνατότητα να αναστήσεις νεκρούς ή να πεθάνεις για τον Χριστό, τι θα προτιμούσες; Νομίζω θα έλεγες το δεύτερο. Κι αν σου ζητούσε να επιλέξεις μεταξύ του να μπορείς να κάνεις το χορτάρι χρυσό ή να περιφρονούσες όλο τον χρυσό σαν χορτάρι τι θα προτιμούσες; Αναμφισβήτητα και πάλι το δεύτερο. Κι όμως το πρώτο είναι θαύμα, ενώ το δεύτερο έργο.

            Δείτε τι λέει ο Χριστός: «Μάθετε από μένα ότι είμαι πράος και ταπεινός εις την καρδίαν». Δεν είπε νήστευσα, αν και θα μπορούσε να το πει, διότι νήστεψε για σαράντα μέρες. Όταν δε απέστειλε τους μαθητές Του στον κόσμο δεν τους είπε να νηστεύετε, αλλά «να τρώγετε  όλα όσα σας προσφέρουν». Όμως για τα χρήματα ήταν αυστηρός: «Μη αποκτήσετε χρυσόν ή άργυρον, ούτε να φυλάσσετε χαλκόν εις τας ζώνας σας». Αυτά τα αναφέρουμε όχι για να περιφρονηθεί η αξία της νηστείας, αλλά για να μην νομίζει κανείς ότι αυτή (η νηστεία) που κατέχει το τελευταίο  μέρος στο χώρο της αρετής αρκεί για την σωτηρία της ψυχής. Διότι σπουδαιότερες από την νηστεία είναι η αγάπη, η επιείκεια, η ελεημοσύνη η οποία υπερέχει και από την παρθενία. Άρα λοιπόν τίποτα δεν σε εμποδίζει να γίνεις ίσος με τους αποστόλους, αρκεί να πλησιάσεις στον δρόμο της αρετής.

34 Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν παραβολαῖς τοῖς ὄχλοις, καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν ἐλάλει αὐτοῖς, 35 ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, ἐρεύξομαι κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 

Γιατί μιλούσε με παραβολές ο Ιησούς; - Διότι ο σκοπός Του δεν ήταν απλά να κηρύττει, αλλά να παρακινεί τους ακροατές Του να ρωτούν. Κι όμως κανείς δεν Τον ρωτούσε, διά τούτο τους άφησε και αναχώρησε. Και γιατί δεν ρωτούσαν; -Διότι ήταν εγωιστές.
36 Τότε ἀφεὶς τοὺς ὄχλους ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. Καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ. 37 ῾Ο δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου· 38 ὁ δὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος· τὸ δὲ καλὸν σπέρμα, οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ· 39 ὁ δὲ ἐχθρὸς ὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος· ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια τοῦ αἰῶνός ἐστιν· οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν. 40 ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ καίεται, οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου. 41 ἀποστελεῖ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν, 42 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.

Εσύ τώρα δώσε σημασία στο ότι ενώ η σπορά είναι δικό Του έργο και γίνεται απ’ αυτόν τον ίδιο, η τιμωρία και η κόλαση είναι ξένη προς Αυτόν και διά τούτο αποστέλλει τους αγγέλους Του για να τιμωρήσουν.

43 τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. 44 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψε, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πάντα ὅσα ἔχει πωλεῖ καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον. 45 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας· 46 ὃς εὑρὼν ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακε πάντα ὅσα εἶχε καὶ ἠγόρασεν αὐτόν. 47 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ· 48 ἥν, ὅτε ἐπληρώθη, ἀναβιβάσαντες αὐτὴν ἐπὶ τὀν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντες συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰς ἀγγεῖα, τὰ δὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον. 49 οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος. ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀφοριοῦσι τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων, 50 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.

Βλέπεις πόσοι είναι οι οδοί της απώλειας; Αυτοί που συμβολίζονται με πέτρα, με άκανθες, με ζιζάνια και με σαγήνη. Επομένως πολύ ορθώς έλεγε ο Κύριος ότι είναι πλατειά η οδός που οδηγεί εις την απώλεια.

 51 Λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· συνήκατε ταῦτα πάντα; λέγουσιν αὐτῷ, ναί, Κύριε. 52 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.

Ο Κύριος αφού αναχώρησαν οι μαθητές απ’ Αυτού, συνέχισε να διδάσκει στους μαθητές Του. Γιατί; Διότι αυτοί είχαν γίνει σοφότεροι και μπορούσαν να κατανοούν και βαθύτερα νοήματα. Έτσι μετά απ’ όλα αυτά τους ρωτά: - Τα κατανοήσατε όλα αυτά; Και εκείνοι του λέγουν: -Ναι Κύριε.

Πρόσεξε δε και κάτι ακόμη ότι ο οικοδεσπότης δηλαδή αυτός που έχει ασχοληθεί με τις γραφές εκβάλλει από τους θησαυρούς του παλαιά και νέα. Να εδώ  η συρραφή της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης όπου η μία συμπληρώνει και δεν αναιρεί την άλλη.

Σκεφτείτε τώρα πόση είναι η πενία αυτών που στερούνται την μελέτη των γραφών.

53 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας μετῆρεν ἐκεῖθεν, 54 καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, ὥστε ἐκπλήττεσθαι αὐτοὺς καὶ λέγειν· πόθεν τούτῳ ἡ σοφία αὕτη καὶ αἱ δυνάμεις; 55 οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; οὐχὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωσῆς καὶ Σίμων καὶ ᾿Ιούδας; 56 καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸς ἡμᾶς εἰσι; πόθεν οὖν τούτῳ ταῦτα πάντα; 57 καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ.

Πόσο ανόητοι ήταν Ιουδαίοι, διότι ενώ είχαν δει πολλά παραδείγματα στην Παλαιά εποχή, είχαν δει άγια παιδιά να βγαίνουν από άσημους πατέρες, καθόσον και ο Δαυίδ ήταν υιός του άσημου γεωργού του Ιεσσαί, και ο Αμώς υιός γιδοβοσκού, αλλά και ο Μωυσής είχε πατέρα που πολύ απείχε απ’ αυτόν. Μάλιστα δε διερωτώμενοι έλεγαν, από πού προήλθαν σ’ αυτόν αυτές οι δυνάμεις; Ονομάζοντας τα θαύματα δυνάμεις. Τι τους είπε λοιπόν ο Χριστός;  

ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἔστι προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. 58 καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.

Γιατί όμως δεν έκανε εκεί θαύματα; Διότι δεν απέβλεπε στην επίδειξη δυνάμεως, αλλά προς το συμφέρον εκείνων. Για ποιο συμφέρον ομιλούμε; Για να μη τυχόν βλέποντας οι Ναζωραίοι θαύματα αύξαναν την καταδίκη τους.

 

            

               Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφάλαιο ΙΔ΄ (14)

 

1. Εν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν ῾Ηρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν ᾿Ιησοῦ.

Δείτε την αδιαφορία αυτών που μας κυβερνούν. Πόσος καιρός πέρασε για να πληροφορηθεί ο Ηρώδης τα περί του Ιησού.

 

2 καὶ εἶπε τοῖς παισὶν αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ᾿Ιωάννης ὁ βαπτιστής· αὐτὸς ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις ἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ.

 

Σε ποιους είπε τη σκέψη του; Παρά μόνο στους αυλικούς του. Γιατί; Διότι φοβήθηκε υπερβολικά. Και ο Ματθαίος εξιστορεί την ιστορία της αποκεφαλίσεως του Ιωάννου του Βαπτιστού. Γιατί σε αυτό το σημείο; Διότι αφορά τον Χριστό και αν δεν ήταν συνυφασμένη με Εκείνον δεν θα έμπαινε στον κόπο να την εξιστορήσει.

 

 3 ὁ γὰρ ῾Ηρῴδης κρατήσας τὸν ᾿Ιωάννην ἔδησεν αὐτὸν καὶ ἔθετο ἐν φυλακῇ διὰ ῾Ηρωδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. 4 ἔλεγε γὰρ αὐτῷ ὁ ᾿Ιωάννης· οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν αὐτήν.

5 καὶ θέλων αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἐφοβήθη τὸν ὄχλον, ὅτι ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον. 6 γενεσίων δὲ ἀγομένων τοῦ ῾Ηρῴδου ὠρχήσατο ἡ θυγάτηρ τῆς ῾Ηρωδιάδος ἐν τῷ μέσῳ καὶ ἤρεσε τῷ ῾Ηρῴδη· 7 ὅθεν μεθ᾿ ὅρκου ὡμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι ὃ ἐὰν αἰτήσηται. 8 ἡ δέ, προβιβασθεῖσα ὑπὸ τῆς μητρὸς αὐτῆς, δός μοι, φησίν, ὧδε ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ. 9 καὶ ἐλυπήθη ὁ βασιλεύς, διὰ δὲ τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς συνανακειμένους ἐκέλευσε δοθῆναι, 10 καὶ πέμψας ἀπεκεφάλισε τὸν ᾿Ιωάννην ἐν τῇ φυλακῇ.

11 καὶ ἠνέχθη ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἐδόθη τῷ κορασίῳ, καὶ ἤνεγκε τῇ μητρὶ αὐτῆς. 12 καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦραν τὸ σῶμα καὶ ἔθαψαν αὐτό, καὶ ἐλθόντες ἀπήγγειλαν τῷ ᾿Ιησοῦ.

 

Από την ιστορία αυτή αξίζει να σημειώσουμε για όσους δεν γνωρίζουν τον λόγο για τον οποίο ο Ηρώδης φυλάκισε τον Ιωάννη τον βαπτιστή: Επειδή ο Ιωάννης κατήγγειλε πως ο Ηρώδης παράνομα προς τον Μωσαϊκό νόμο έλαβε για γυναίκα του την γυναίκα του αποθανόντος αδελφού του. Ο νόμος βέβαια έδινε το δικαίωμα  στους αδελφούς να λαμβάνουν ως γυναίκα τους την γυναίκα του αποθανόντος αδελφού τους, με σκοπό να αποκτήσουν τέκνο μ’ αυτήν, διαιωνίζοντας έτσι την γενεά του αδελφού τους, διότι αυτό το τέκνο θα θεωρούνταν όχι ως δικό τους τέκνο, αλλά ως τέκνο του νεκρού αδελφού τους. Στην περίπτωση όμως αυτή η Ηρωδιάδα είχε αποκτήσει τέκνο με τον άνδρα της Φίλιππο και συνεπώς ο Ηρώδης δεν έπρεπε να  παντρευτεί την χήρα.

Ας δούμε επίσης τα συμπόσια, την μέθη, τον ελκυστικό χορό, την σατανική απαίτηση της θυγατέρας της Ηρωδιάδος.

Ο Θεός αγαπητοί μου δεν μας έδωσε τα πόδια για να χορεύουμε, αλλά για νε βαδίζουμε. Να χορεύουμε ναι, όμως μαζί με τους αγγέλους,  ειδάλλως χορεύουμε μαζί με τους δαίμονες.

Πρόσεξε επίσης πως η Ηρωδιάδα ζητά σε πιάτο την κεφαλή του Ιωάννου του Βαπτιστού, λες και είναι κάποιο έδεσμα, και μάλιστα χωρίς να λέει την αιτία της παράλογης απαίτησής της.

Πρόσεξε επίσης το πώς διηγείται ο Ευαγγελιστής τούτο το γεγονός με τρόπο διακριτικό. Υπέρ του Ηρώδη :«εξ αιτίας των όρκων και των προσκεκλημένων», και ότι «ελυπήθη», για την κόρη ότι «καθωδηγήθη από την μητέρα της», διότι όλοι οι άγιοι δεν λυπούνται δι αυτούς που υφίστανται κακά, αλλά διά αυτούς που τα διαπράττουν. Ας τους μιμούμαστε κι εμείς και ας μην επεμβαίνουμε στις αμαρτίες των πλησίον μας, αλλά ας τις καλύπτουμε. Εμείς όμως τι κάνουμε; Έοιμοι είμαστε με μίσος και μανία να διαπομπέψουμε τον εχθρό μας αν τυχόν γίνει φανερή η αμαρτία του.

13 ᾿Ακούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ᾿ ἰδίαν· καἰ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων.

Τι άκουσε; -Για τον θάνατο του Ιωάννου του Βαπτιστού. Γιατί όμως δεν έφυγε πριν του το αναγγείλουν μολονότι γνώριζε βέναια ως Θεός τα περί της αποκεφαλίσεως του Ιωάννου; Διότι δεν ήθελε μόνο με τους λόγους, αλλά και με τα έργα να αποκαλύπτει τα έργα της Θείας οικονομίας.

14 Καὶ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν.

Τόσος πολύς ήταν ο πόθος για τον Κύριο, ώστε ο κόσμος δεν έφυγε από κοντά Του ούτε και όταν άκουσε για τον τραγικό θάνατο του Ιωάννου. Ο δε Κύριος τους θεράπευσε όλους χωρίς αυτή την φορά να απαιτήσει πίστη απ’ αυτούς καθότι το ότι έτρεξαν με προθυμία κοντά Του και ότι εγκατέλειψαν τις πόλεις τους, το ότι καταπιέζονταν από την πείνα, φανέρωναν πίστη.

15 ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα.

Παρότι είχαν δε και άλλη φορά κοφίνια να γεμίζουν με άρτους θαυματουργικά, εν τούτοις δεν περίμεναν να συμβεί και πάλι ένα ανάλογο θαύμα. Γιατί; Διότι ήταν ατελής η πίστη τους.

 16 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν.

Πρόσεξε, δεν τους είπε εγώ θα τους δώσω να φάνε, αλλά δώστε τους εσείς. Διότι ακόμη τον θεωρούσαν άνθρωπο. Έτσι οι μαθητές του απαντούν μη έχοντας και πάλι συναίσθηση το ποιον έχουν απέναντί τους:

17 οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. 18 ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. 19 καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 20 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. 21 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.

Γιατί πριν την επιτέλεση του θαύματος σήκωσε τα μάτια Του στον ουρανό; Διότι έπρεπε να πιστεύουν οι άνθρωποι ότι απεστάλη από τον Πατέρα του και ότι είναι ίσος μ’ Αυτόν. Την ισότητα την αποδείκνυε πράττοντας θαύματα ως εξουσίαν έχων, την δε προέλευση λειτουργώντας με ταπείνωση και επικαλούμενος τον Πατέρα.

Μήπως δεν δημιούργησε να δημιουργήσει τροφή χωρίς αυτή να υπάρχει; Για να κλείσει τα στόματα του Μαρκίωνος και του Μανιχαίου που τον αποξένωναν από τη φύση και για να διδάξει με τα έργα Του ότι αυτά και όλα τα ορατά είναι δημιουργήματα δικά Του διά τούτου πολλαπλασίασε τους άρτους. Διότι και στην Δημιουργία από την γη παρήγαγε τους καρπούς και από το νερό τα ζώντα ερπετά. Αυτό αποδείκνυε την εξουσία του και επί ξηράς και επί θαλάσσης.

Δείτε όμως και την πνευματικότητα των μαθητών οι οποίοι μολονότι βρίσκονταν τόσο μακριά από την πόλη είχαν μαζί τους μόνο πέντε ψάρια παρότι ήταν δώδεκα στον αριθμό και είχαν τόσες λίγες προμήθειες μαζί τους διότι είχαν πάψει να μεριμνούν για τα υλικά.

Το θαύμα έγινε και περίσσεψαν λέει κομμάτια άρτων όχι ολόκληροι άρτοι με σκοπό να δείξει ότι αυτά ήταν υπολείμματα των ολόκληρων άρτων. Και έκανε λέει να περισσεύσουν δώδεκα κοφίνια  για να κρατήσει και ο Ιούδας ένα. Μπορούσε βέβαια να σβήσει με θαύμα την πείνα του πλήθους όμως ούτε και αυτό το έκανε γιατί με το θαύμα ήθελε να δείξει την δύναμή Του.

 22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. 

Γιατί τους ανάγκασε να φύγουν; Έτσι έκανε πάντα μετά την επιτέλεση ενός μεγάλου θαύματος και για να μας διδάξει με αυτό τον τρόπο  την μετριοφροσύνη.

Το θαύμα αυτό μας διδάσκει και κάτι ακόμη: Να μάθουμε την τέχνη της ελεημοσύνης και της ευσπλαχνίας. Η τέχνη αυτή είναι ανώτερη από όλες τις άλλες τέχνες κι όμως δεν χρειάζεται ούτε κόπος ούτε χρόνος για να την ασκήσει κανείς. Σκέψου, γιατί τα χρήματα τα ονόμασαν έτσι; Διότι όποιος τα κατέχει πρέπει να ξέρει και να τα χρησιμοποιεί. Η τέχνη λοιπόν αυτή έχει τέλος της τον ουρανό και τα επουράνια αγαθά που κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να περιγράψει την ωραιότητά τους.

Κάποιοι ονομάζουν κάποιες άλλες δεξιότητες ως τέχνες όπως την μαγειρική, η οποία δεν είναι καν τέχνη διότι εισαγάγει στον άνθρωπο την αφθονία και την τρυφή που είναι η μητέρα όλων των νοσημάτων και παθημάτων. Αλλά και οι ενδυματολόγοι και υποδηματοποιοί οι οποίοι κατασκευάζουν ένα σωρό καλλωπισμένα με κορδέλες υποδήματα και ενδύματα και τα οποία οι νέοι τα φορούν μη θέλοντας να τα σκονίσουν ή να τα λασπώσουν μολονότι τα παπούτσια φτιάχτηκαν για να πατούν στις λάσπες και στα χώματα δεν είναι αποτελούν τέχνη αλλά πλάνη.  Αν κάποιος δεν θέλει να σκονίσει τα παπούτσια του ας τα φορέσει στο λαιμό του…

Τα λέμε όλα αυτά και άλλα άπειρα θα μπορούσαμε να πούμε για να καταδείξουμε διάφορα αμαρτήματα που ενώ αιχμαλωτίζουν τον νου και τον σκοτίζουν οι περισσότεροι δεν τα θεωρούν καν αμαρτήματα. Και ενώ ο Θεός μας έφτιαξε για να βλέπουμε τα επουράνια ο διάβολος μας παθιάζει με περιττά ενδύματα, υποδήματα, ζωγραφιές, διακοσμήσεις και άλλα περιττά γήινα και ανώφελα πράγματα που οι άνθρωποι έχουν την μανία να τα ονομάζουν τέχνες.  

 23 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ.

Για ποιο λόγο ανέβηκε στο όρος; Για να μας διδάξει ότι είναι καλό πράγμα η ερημία και η μόνωση όταν πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον Θεό. Διότι η έρημος είναι η μητέρα της ησυχίας

24 τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος.

Το είχαν ξαναπάθει οι μαθητές αυτό, αλλά την προηγούμενη φορά είχαν και τον Διδάσκαλο μαζί τους. Τώρα όμως βρίσκονται μόνοι τους στο πλοίο. Διότι ήρεμα και σιγά-σιγά τους εισάγει και τους καθοδηγεί στα μεγάλα πνευματικά θέματα και στο να αντιμετωπίζουν τα πάντα με γενναιότητα. Τους αφήνει μάλιστα όλη τη νύχτα να θαλασσοδέρνονται μη έχοντας από πουθενά ελπίδα.

25 τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. 26 καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.

Γιατί δεν φανέρωσε εξ’ αρχής ότι ήταν Εκείνος; -Ήθελε να μεγαλώσει κι άλλο την αγωνία τους ώστε να τον επιθυμήσουν περισσότερο. Και όταν εκείνοι από τον φόβο τους έκραξαν:

 27 εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε.

Τα λόγια αυτά διέλυσαν τους φόβους και έδωσαν θάρρος στους μαθητές.

28 ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα.

Δεν του είπε «παρακάλεσε τον Πατέρα», αλλά «πρόσταξε να βαδίσω κι εγώ πάνω στα κύματα». Ο Πέτρος ήταν πάντοτε ενθουσιώδης στις αντιδράσεις του. Πρόσεξε την πίστη του Πέτρου. Δεν πίστευε μόνο ότι ο Ιησούς μπορούσε να περπατά πάνω στα κύματα, αλλά ότι και σε άλλους μπορούσε να μεταδώσει αυτή την δυνατότητα.

 29 ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. 31 εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;

Προσέξτε. Ο Πέτρος ενώ πέτυχε το σπουδαιότερο, δηλαδή να βαδίζει πάνω στα κύματα, κάμφθηκε από το πιο ασήμαντο δηλαδή την ορμή του αέρα. Διότι τέτοια είναι η ανθρώπινη φύση. Πολλές φορές επιτυγχάνει στα μεγάλα και αποτυγχάνει στα μικρά και ασήμαντα. Και μάλιστα ο Πέτρος άρχισε να βυθίζεται όταν είχε φτάσει πολύ κοντά στον Χριστό, πράγμα που μας δείχνει να καταλάβουμε ότι δεν ωφελεί κάποιον να βρίσκεται τοπικώς κοντά στον Χριστό, αλλά να είναι κοντά με την πίστη του. Και γιατί ο Χριστός δεν πρόσταξε τους ανέμους να σταματήσουν, αλλά ο Ίδιος άπλωσε το χέρι Του και τον έπιασε; -Διότι όταν απουσιάζει η από μέρους μας προσπάθεια, τότε σταματά και η βοήθεια του Θεού. Και για να δείξει ότι ο Πέτρος και όχι ο άνεμος έφταιγε για την βύθισή του, του λέγει: -ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;

32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· 33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ.

Κι ενώ πριν έλεγαν «τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Διότι και οι άνεμοι και η θάλασσα υπακούοουν» τώρα λένε «αληθινά είσαι Υιός του Θεού. Βλέπεις πως τους αναβιβάζει πνευματικώς στα υψηλότερα;

34 Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ. 35 καὶ ἐπιγνόντες αὐτὸν οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου ἀπέστειλαν εἰς ὅλην τὴν περίχωρον ἐκείνην, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας, 36 καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἂν μόνον ἅψωνται τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· καὶ ὅσοι ἥψαντο διεσώθησαν.

Ο Ιησούς έμεινε στην Γεννησαρέτ αρκετό καιρό η δε πίστη των ντόπιων όχι μόνο δεν μειώνονταν από την παρατεταμένη παρουσία του Κυρίου στην περιοχή αλλά ολοένα αυξάνονταν.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΙΕ΄

(ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ)

 

 

1.ΤΟΤΕ προσέρχονται τῷ ᾿Ιησοῦ οἱ ἀπὸ ῾Ιεροσολύμων γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι λέγοντες· 2 διατί οἱ μαθηταί σου παραβαίνουσι τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων; οὐ γὰρ νίπτονται τὰς χεῖρας αὐτῶν ὅταν ἄρτον ἐσθίωσιν.

 

Πρόσεξε  ότι οι Φαρισαίοι από μόνοι τους παγιδεύονται στα λόγια τους διότι δεν ρωτούν «γιατί οι μαθητές δεν τηρούν τον νόμο του Μωυσή»;, αλλά «γιατί δεν τηρούν την παράδοση των πρεσβυτέρων»;. Κατά συνέπεια γίνεται φανερό ότι οι ιερείς της εποχής εκείνης δεν έδιναν μεγάλη σημασία τόσο στην τήρηση του νόμου του Θεού αλλά στην τήρηση των δικών τους καινοτομιών· μολονότι ο Μωυσής είχε απαγορέψει το να προσθέτει κανείς ή να αφαιρεί κάτι από τον νόμο του Θεού.

  Μία από τις καινοτομίες λοιπόν που επέβαλλαν στον κόσμο ήταν ότι κανείς δεν έπρεπε να τρώει με άνιπτα χέρια. Αυτές και άλλες καινοτομίες εφάρμοζαν θέλοντας να παριστάνουν τους νομοθέτες. Την εφαρμογή όμως του νόμου Θεού την αγνοούσαν… Με αυτές λοιπόν τις ανοησίες θέλησαν να παγιδεύσουν τον Κύριο.

 

3 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· διατί καὶ ὑμεῖς παραβαίνετε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν; 4 ὁ γὰρ Θεὸς ἐνετείλατο λέγων· τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα· καὶ ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω. 5 ὑμεῖς δὲ λέγετε· ὃς ἂν εἴπῃ τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, δῶρον ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς, καὶ οὐ μὴ τιμήσῃ τὸν πατέρα αὐτοῦ ἢ τὴν μητέρα αὐτοῦ· 6 καὶ ἠκυρώσατε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν.

 

Ο Χριστός βέβαια δεν μπήκε στην διαδικασία να απολογηθεί στις ανόητες κατηγορίες τους  αλλά αντιθέτως τους κατηγορεί Εκείνος ότι όχι εξ’ αιτίας της παράδοσης των πρεσβυτέρων, αλλά της δικής τους παραδόσεως ο λαός τον νόμο του Θεού.

Δηλαδή τι δίδασκαν στον λαό; - Να περιφρονούν τους γονείς τους με το πρόσχημα της ευσεβείας. Δηλαδή τι έκαναν; - Όταν οι γονείς τους τους ζητούσαν να τους δώσουν ένα πρόβατο, εκείνοι με το πρόσχημα ότι αυτό ήταν αφιερωμένο στον Θεό δεν το έδιδαν. Έτσι περιφρονούσαν και τους γονείς τους και τον Θεό, διότι ούτε στους γονείς, ούτε όμως και στον Θεό προσέφεραν το πρόβατο ως θυσία.  Και αφού είπε αυτά συνέχισε λέγοντας:

 

 7 ὑποκριταί! καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν ῾Ησαΐας λέγων· 8 ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων.

 

Να λοιπόν τώρα που και οι προφητείες των προφητών συμφωνούν απόλυτα με την κατάσταση που περιγράφει παραπάνω ο Κύριος.

 

 10 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον εἶπεν αὐτοῖς·

 

Και αφού λοιπόν αποστόμωσε τους Φαρισαίους στράφηκε προς τα πλήθη. Πότε; Όταν θεράπευσε τον λεπρό, όταν κατέλυσε το Σάββατο, όταν απέδειξε ότι ο Ίδιος είναι Κύριος και Βασιλεύς και της γης και της θάλασσας, όταν όρισε νόμους, όταν συγχώρησε αμαρτίες

ἀκούετε καὶ συνίετε· Δηλαδή, ακούστε, σκεφτείτε και ξυπνήστε.

 

 11 οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος τοῦτο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.

 

Εδώ ο Κύριος ως αυθεντία ουσιαστικά καταργεί τον νόμο του Μωυσέως περί ακάθαρτων φαγητών τα οποία οι Εβραίοι δεν έπρεπε να φάγουν. Το πόση σημασία έδιδαν οι Εβραίοι στην μη κατανάλωση των ακάθαρτων φαγητών φαίνεται από τα λεγόμενα αργότερα του Πέτρου: «Όχι Κύριε διότι ουδέποτε στη ζωή μου έφαγα κάτι μολυσμένο ή ακάθαρτο». (πραξ. 10,14). Παρόλα αυτά ο Κύριος στην παρούσα φάση δεν μίλησε ευθέως για φαγητά, αλλά «δι’ εκείνα που εισέρχονται στο στόμα».

 

12 τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπον αὐτῷ· οἶδας ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἐσκανδαλίσθησαν ἀκούσαντες τὸν λόγον; 13 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. 14 ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται.

 

Ο Κύριος ξέρει πότε πρέπει να αδιαφορεί κανείς για τα σκάνδαλα. Όμως ο Πέτρος δεν μπορούσε άλλο να σιωπήσει διότι και αυτός και υπόλοιποι μαθητές σκανδαλίστηκαν από τα λόγια του Κυρίου αλλά δεν ήθελαν αυτό να γίνει φανερό λόγο ντροπής. Για τον λόγο αυτό με πλάγιο τρόπο ο Πέτρος πλησίασε τον Χριστό:

 

15 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν ταύτην.

 

Και δεν τόλμησε να πει στον Χριστό ότι σκανδαλίστηκε ακούοντας όλα αυτά περί φαγητών, αλλά είπε εξήγησέ μας την παραβολή ταύτην.  Ο Χριστός όμως επέπληξε τον Πέτρο και μαζί μ’ αυτόν και τους άλλους μαθητές λέγοντας:  

 

16 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἀκμὴν καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε; 17 οὔπω νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ εἰσπορευόμενον εἰς τὸ στόμα εἰς τὴν κοιλίαν χωρεῖ καὶ εἰς ἀφεδρῶνα ἐκβάλλεται; 18 τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.

 

Τώρα λοιπόν ο Χριστός εξηγεί ξεκάθαρα ότι τα φαγητά ακόμη κι αν αυτά είναι νομικώς ακάθαρτα δεν είναι ικανά να μολύνουν τον άνθρωπο, διότι αυτά αποβάλλονται διά φυσικού τρόπου από τον αφεδρώνα.  Άλλωστε και ο Μωσαϊκός νόμος όριζε τον χρόνο κατά τον οποίο θεωρούνταν κάποιος ακάθαρτος όταν είχε φάει κάτι μολυσμένο. (από το πρωί ως το εσπέρας) δηλ. τόσο, όσο χρειάζονταν ο οργανισμός να χωνέψει αυτά. Και στη συνέχεια έλεγε ο νόμος «λούζεσθε και καθαροί έστε».  

Ας δούμε όμως τι είναι αυτό τελικά που μπορεί να μολύνει τον άνθρωπο.

 

19 ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βασφημίαι. 20 ταῦτά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον· τὸ δὲ ἀνίπτοις χερσὶ φαγεῖν οὐ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.

 

          Εκείνα που γεννιούνται μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Αυτά είναι πράγματι ικανά να μολύνουν τον άνθρωπο.

Διότι κανείς δεν είναι ικανός να μας κάνει κακό παρά μόνο ο εαυτός μας. Τι θες να πεις στην προσευχή σου εναντίον κάποιου; Ότι σου άρπασε τα πράγματα; Ότι σε έβρισε; Ότι σε περιέβαλε σε κινδύνους; Αυτά όλα δεν είναι αδικία! Αντιθέτως αν σκεφτούμε ψύχραιμα, όλα αυτά μπορούν μέγιστα να μας ωφελήσουν. Συνεπώς αν αδίκησες κάποιον  κατηγόρησε τον εαυτό σου, αν κάποιος σε αδίκησε προσευχήσου γι’ αυτόν διότι σε ωφέλησε μέγιστα!

 

21 Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. 22 καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων

 

Τι; Τον πλησίασε γυναίκα αλλοεθνής; Ο Κύριος δεν είχε παραγγείλει στους μαθητές Του να μην πορευθούν σε έθνη ειδωλολατρικά;  Πως λοιπόν δέχεται να Τον πλησιάσει τώρα ειδωλολάτρισσα Συφοινίκισσα γυναίκα;  Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Κύριος δεν είναι ο Ίδιος υποχρεωμένος να τηρήσει αυτό που διέταξε στους μαθητές Του, δεύτερον ότι ο Ίδιος δεν μετέβη προς τα έθνη.

 

ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται.

 

Πρόσεξε ότι η γυναίκα αυτή είναι όντως άξια ελεημοσύνης διότι θεωρεί ανάξια τον εαυτό της και γι’ αυτό ζητά έλεος. Μόνο «έλεος» ζητά, δεν τόλμησε καν να φέρει μαζί της μπροστά στον Διδάσκαλο την θυγατέρα της η οποία βρίσκονταν σε τόσο άθλια κατάσταση. Και δεν λέει «ελέησε την θυγατέρα μου», αλλά «ελέησέ με»! Διότι εκείνη υποφέρει, ενώ η θυγατέρα της δεν συναισθάνεται την μανιακή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει.

 

23 ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον.

 

Οποία συμπεριφορά πρωτάκουστη και παράξενη! Κι ενώ τους Φαρισαίους παρά την αλαζονεία και αχαριστία τους δεν παύει να τους συμβουλεύει, αυτήν όμως που τρέχει κοντά Του και Τον παρακαλεί και δείχνει τόση ευλάβεια, δεν την θεωρεί ούτε καν άξια  να της απαντήσει. Ποιος λοιπόν δεν θα σκανδαλίζοντας βλέποντας, ή ακούοντας γι’ αυτήν την συμπεριφορά. Οπωσδήποτε και οι μαθητές ευσπλαχνίστηκαν την γυναίκα και λυπήθηκαν για την συμπεριφορά του Κυρίου τους. Όμως δεν τόλμησαν να Του ζητήσουν να επιτελέσει σ’ αυτήν το θαύμα αλλά:

 

καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. 24 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ.

 

          Και τι έκανε η γυναίκα αυτή όταν άκουσε όλα αυτά να εξελίσσονται μπροστά της; Μήπως έφυγε; Κάθε άλλο, αλλά έγινε περισσότερο ορμητική. Μήπως ενεργούμε κι εμείς έτσι; Όχι, αλλά όταν βλέπουμε ότι το αίτημά μας δεν ικανοποιείται απομακρυνόμαστε, ενώ το αντίθετο θα έπρεπε να κάνουμε.

 

25 ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι.

 

          Κι όμως η γυναίκα αυτή αν και ούτε μέσω των μαθητών δεν εισακούστηκε, αντί να απομακρυνθεί περίλυπη εμφανίστηκε μπροστά στον Κύριο με μια όμορφη αδιαντροπιά και του είπε: «Κύριε βοήθησέ με»! Και δεν Του είπε «παρακάλεσε» ή «προσευχήσου», αλλά «βοήθησέ με», διότι Αυτός είναι ο Κύριος! Μήπως όμως τότε ο Χριστός την απάλλαξε  από την αμηχανία της; Όχι, αλλά:

 

26 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις.

 

          Κι όταν επιτέλους της έκανε την τιμή να της μιλήσει, τότε την πλήγωσε ακόμη πρεισσότερο ονομάζοντάς την σκυλάκι!

 

 27 ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν.

 

          Απ’ τα λόγια του Κυρίου η γυναίκα λαμβάνει την υπεράσπισή της λέγοντας, ότι αν πράγματι είμαι σκυλάκι τότε δεν είμαι ξένη, άρα δικαιούμαι να πάρω το μερίδιο που μου αναλογεί!

          Να λοιπόν γιατί ο Κύριος άφησε να εξελιχθούν όλα αυτά, διότι γνώριζε τι θα απαντήσει η γυναίκα, διότι ήθελε να φανερωθεί η αρετή της και για να ακούσουμε κι εμείς και να ωφεληθούμε.

          Στο τέλος ο Χριστός την στεφάνωσε λέγοντας:

 

 28 τότε ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.

 

          Εσύ δώσε προσοχή στο ότι ενώ η παράκληση των Αποστόλων απέτυχε η επιμονή της γυναίκας πέτυχε τον σκοπό της. Τόσο μεγάλη σημασία έχει η επιμονή στην προσευχή. Διότι εμείς που είμαστε άμεσα ενδιαφερόμενοι για τις υποθέσεις μας θέλει ο Κύριος να προσευχόμαστε έντονα και με επιμονή, παρά να ζητούμε να προσεύχονται άλλοι για μας.

 

29 Καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἦλθε παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἀναβὰς εἰς τὸ ὄρος ἐκάθητο ἐκεῖ.

30 καὶ προσῆλθον αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἔχοντες μεθ᾿ ἑαυτῶν χωλούς, τυφλούς, κωφούς, κυλλοὺς καὶ ἑτέρους πολλούς, καὶ ἔρριψαν αὐτοὺς παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς,

 

Βλέπετε, άλλοτε παγαίνει ο Κύριος προς τους ασθενείς, άλλοτε όμως περιμένει να έρθουν εκείνοι προς Αυτόν και ανεβάζει τους κουτσούς στο όρος. Κι έτσι οι κουτσοί και όλοι οι άλλοι  ανάπηροι δεικνύουν με αυτόν τον τρόπο περισσότερο την πίστη τους. Και ήταν μεγάλο θαύμα να βλέπει κανείς να περπατούν εκείνοι που πριν από λίγο τους μετέφεραν άλλοι  και τους τυφλούς να μην έχουν ανάγκη πλέον τους οδηγούς τους.

 

 31 ὥστε τοὺς ὄχλους θαυμάσαι βλέποντας κωφοὺς ἀκούοντας, ἀλάλους λαλοῦντας, κυλλοὺς ὑγιεῖς, χωλοὺς περιπατοῦντας καὶ τυφλοὺς βλέποντας· καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν ᾿Ισραήλ. 32 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εἶπε· σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον, ὅτι ἤδη ἡμέραι τρεῖς προσμένουσί μοι καὶ οὐκ ἔχουσι τί φάγωσι· καὶ ἀπολῦσαι αὐτοὺς νήστεις οὐ θέλω, μήποτε ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ.

 

          Επί τρεις μέρες τα πλήθη παρέμεναν νηστικά και δεν τολμούσαν να ζητήσουν φαγητό, αφενός μεν διότι είχαν ξεχάσει ότι πεινούσαν διότι ήταν απορροφημένοι στη διδασκαλία και στα θαύματα του Ιησού, αφετέρου δε διότι αισθάνονταν ήδη ευγνώμονες για το θαύμα της θεραπείας τους. Ο Χριστός όμως χωρίς κανείς να Του το ζητήσει ευσπλαχνίζεται και μεριμνά.

          Κατανοούμε επίσης ότι ο τόπος που βρίσκονταν ο Χριστός με τα πλήθη ήταν μακριά από τις πόλεις με κίνδυνο να αποκάμουν κατά την μακρά οδοιπορία της επιστροφής.

 

33 καὶ λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· πόθεν ἡμῖν ἐν ἐρημίᾳ ἄρτοι τοσοῦτοι ὥστε χορτάσαι ὄχλον τοσοῦτον;

 

          Κι όμως οι μαθητές ενώ είχαν δει στο πρόσφατο παρελθόν τον Ιησού να χορταίνει με πολλαπλασιασμό των άρτων χιλιάδες όχλου, εν τούτοις εξακολουθούν να σέρνονται στο χώμα και να μην κατανοούν. Και παρότι ο Ιησούς με τους λόγους Του τους ερέθισε ώστε να θυμηθούν το θαύμα, εκείνοι όμως βρίσκονταν πολύ χαμηλά πνευματικά και νόμιζαν ότι ο Χριστός ζητούσε από τους Αποστόλους να βρουν εκείνοι τροφή για τα πλήθη πράγμα πολύ ανόητο…

 

 34 καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πόσους ἄρτους ἔχετε; οἱ δὲ εἶπον· ἑπτά, καὶ ὀλίγα ἰχθύδια.

          Τώρα ο Ιησούς για να τους θυμίσει το θαύμα τους κάνει παρόμοια ερώτηση με πριν. Κι ενώ θα μπορούσε κανείς να αγανακτήσει με την ανωριμότητα των μαθητών, εκείνοι δεν ντρέπονται να γράψουν οι ίδιοι μετέπειτα τις λεπτομέρειες αυτές που στην ουσία τους  εκθέτουν. Δώσε επίσης σημασία στο ότι οι μαθητές είχαν πολύ περιφρονήσει τις ανάγκες τους σώματος έχοντας ξεμείνει στην έρημο με μόνο επτά άρτους και λίγα ψάρια.  Κατά τα άλλα ο Ιησούς στην επιτέλεση του θαύματος εφαρμόζει την ίδια τακτική με το παρελθόν. Όμως το τέλος του θαύματος δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο. Αυτή τη φορά μαζεύουν περίσσευμα επτά κοφίνια και όχι δώδεκα.

 

 35 καὶ ἐκέλευσε τοῖς ὄχλοις ἀναπεσεῖν ἐπὶ τὴν γῆν. 36 καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ τοὺς ἰχθύας, εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 37 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων ἑπτὰ σπυρίδας πλήρεις·

38 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν τετρακισχίλιοι ἄνδρες χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. 39 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια Μαγδαλά.

 

          Και γιατί παρακαλώ ενώ την προηγούμενη φορά ο κόσμος ήταν πέντε χιλιάδες περίσσεψαν δώδεκα κοφίνια, ενώ τώρα που είναι τέσσερις χιλιάδες περίσσεψαν επτά; Απ.: Ή διότι τώρα τα κοφίνια ήταν μεγαλύτερα ή χάριν της διαφορετικότητας να μην λησμονηθεί ούτε εκείνο, αλλά ούτε και αυτό το θαύμα.

          Το ότι τέλος, έφυγε από την περιοχή με πλοίο δείχνει ότι τα πλήθη ήθελαν να τον κάνουν βασιλιά και ο χριστός αποφεύγοντας κάθε υποψία κοσμικής εξουσίας διαλύει πρώτα τα πλήθη και έπειτα αναχωρεί.

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ (ΙΣΤ) ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ

 

 1.ΚΑΙ προσελθόντες οἱ Φαρισαῖοι καὶ Σαδδουκαῖοι πειράζοντες ἐπηρώτησαν αὐτὸν σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτοῖς. 2 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὀψίας γενομένης λέγετε· εὐδία· πυρράζει γὰρ ὁ οὐρανός· 3 καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών· πυρράζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός. ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;

4 γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον ᾿Ιωνᾶ τοῦ προφήτου. καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἀπῆλθεν.

          Μολονότι η ερώτηση των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ήταν άξια οργής, ο Χριστός δεν εξοργίζεται αλλά τους ευσπλαχνίζεται και τους ταλανίζει διότι ήταν αθεράπευτη η ασθένειά τους και εξακολουθούσαν μετά από τόση επίδειξη δύναμης από τον Ιησού να Τον πειράζουν. Και δεν τον ρωτούσαν για να μάθουν και να πιστέψουν, αλλά για να βρουν αφορμή να τον κατηγορήσουν, διότι αν Τον ρωτούσαν για να πιστέψουν ίσως να έδιδε σ’ αυτούς ένα θαύμα. Και τι θαύμα άραγε ζητούσαν να δουν; Ίσως, το να σταματήσει τον ήλιο ή να ρίξει κεραυνούς κ.τ.ο.

          Μήπως τα θαύματα που ενεργούσε όμως ο Κύριος δεν ήταν ένα σημείο που οι ερωτώντες θα έπρεπε να δουν και να πιστέψουν;  Αλλά και πάλι κατά την Δευτέρα και φοβερά παρουσία Του ο Κύριος θα επιτελέσει όλα αυτά που ζητούσαν τότε οι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι για να δουν. Και ο ήλιος και η σελήνη και όλες οι δυνάμεις της φύσης θα σαλευθούν και το σύμπαν ολόκληρο θα ανακαινισθεί. Αλλά στην επί γης παρουσία Του ο Ιησούς δεν είχε έρθει  με σκοπό να κάνει αυτά, αλλά με ήσυχο και απαρατήρητο τρόπο να ενεργήσει σιωπηλά στις ανθρώπινες ψυχές. Δεν ακούσατε τον προφήτη να λέει «Δεν θα φιλονικήσει, ούτε θα φωνάξει δυνατά, ούτε θα ακουστεί έξω η φωνή Του»;  (Ησ. 42,2). Όμως και πάλι αυτά τα «μικρά» θαύματα που έβλεπαν οι Σαδδουκαίοι και Φαρισαίοι στην πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου «μικρά», αλλά ασυγκρίτως μεγαλύτερα από τον ανακαινισμό του σύμπαντος, διότι τι μπορεί να συγκριθεί με την θεραπεία ασθενειών, την ανάσταση νεκρών, την εκδίωξη των δαιμόνων;

          Δες όμως και την πώρωση των υποκριτών Φαρισαίων και Σαδδουκαίων οι οποίοι μολονότι τους είπε ότι δεν θα δουν άλλο θαύμα, παρά μόνο τον σημείο του Ιωνά του προφήτου, αυτοί δεν ρωτούν γι’ αυτό αλλά αποσύρονται.

 

 5 Καὶ ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν ἐπελάθοντο ἄρτους λαβεῖν. 6 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ὁρᾶτε καὶ προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων. 7 οἱ δὲ διελογίζοντο ἐν ἑαυτοῖς λέγοντες ὅτι ἄρτους οὐκ ἐλάβομεν. 8 γνοὺς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τί διαλογίζεσθε ἐν ἑαυτοῖς, ὀλιγόπιστοι, ὅτι ἄρτους οὐκ ἐλάβατε; 

 

Κι ενώ δύο φορές είδαν το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων, εξακολουθούν οι μαθητές να παραμένουν πολύ χαμηλά πνευματικά. Ο Χριστός λοιπόν αγανακτεί με την μικροψυχία τους και τους μιλά ξεκάθαρα:
 

9 οὔπω νοεῖτε, οὐδὲ μνημονεύετε τοὺς πέντε ἄρτους τῶν πεντακισχιλίων καὶ πόσους κοφίνους ἐλάβετε; 10 οὐδὲ τοὺς ἑπτὰ ἄρτους τῶν τετρακισχιλίων καὶ πόσας σπυρίδας ἐλάβετε; 11 πῶς οὐ νοεῖτε, ὅτι οὐ περὶ ἄρτου εἶπον ὑμῖν προσέχειν ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων; 

 

Πουθενά αλλού δεν φαίνεται ο Ιησούς να τους επιτιμά τόσο πολύ. Τους ονομάζει «ολιγόπιστους», διότι πράγματι,πάντοτε η πραότητα δεν είναι καλή και με την ποικιλία αυτή των συμπεριφορών οικονομεί  την σωτηρία τους. Και με την ωραιοτάτη και ψυχοφέλιμη αυτή επίπληξη οι μαθητές τότε επιτέλους κατανοούν:  12 τότε συνῆκαν ὅτι οὐκ εἶπε προσέχειν ἀπὸ τῆς ζύμης τοῦ ἄρτου, ἀλλ᾿ ἀπὸ τῆς διδαχῆς τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων.

 

Ας μάθουμε και εμείς ότι δεν είναι καλό να κολακεύουμε πάντοτε τους κατώτερούς μας, ούτε όμως και να επιδιώκουμε κολακείες από τους ανωτέρους.

 

13 ᾿Ελθὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου

 

Γιατί μας αναφέρει τον ιδρυτή της πόλεως; -Διότι υπάρχει και άλλη Καισάρεια, αυτή του Στράτωνος.

 

 ἠρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;

 

Και γιατί δεν ρώτησε τους μαθητές Του για το ποιος νομίζουν αυτοί ότι είναι, αλλά ρώτησε  την γνώμη των πολλών; Με σκοπό αφού ρωτήσει πρώτα για την γνώμη  των πολλών έπειτα να ρωτήσει και για  την δική τους ώστε να μην εκπέσουν και αυτοί μαζί με τους πολλούς.

 

 14 οἱ δὲ εἶπον· οἱ μὲν ᾿Ιωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ ᾿Ηλίαν, ἕτεροι δὲ ῾Ιερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν. 15 λέγει αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγεται εἶναι;

 

Και αφού διατύπωσαν την εσφαλμένη περί Αυτού γνώμη, τότε πρόσθεσε: «εσείς όμως, ποιος νομίζετε ότι είμαι»; Θέλοντας να προκαλέσει με την δεύτερη ερώτησή Του να σκεφτούν κάτι υψηλότερο περί Αυτού, για να δείξει ότι η πρώτη άποψη απέχει πολύ της αξίας Του.

Και μολόνότι όλοι ερωτήθηκαν, η φωνή των αποστόλων, ο γεμάτος ενθουσιασμός Πέτρος, αυτός απαντά:

 

16 ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.

 

Και τι του απάντησε ο Ιησούς;

 

17 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

 

Και βέβαια αυτό δεν του το αποκάλυψε άνθρωπος, αλλά ήταν έργο Θείας αποκαλύψεως. Κι άλλη φορά οι μαθητές (κατά την θαλασσοταραχή) είχαν ομολογήσει ότι «Αληθώς συ ει Υιός του Θεού», όμως δεν μακαρίστηκαν παρότι ήταν αλήθεια αυτό που είπαν. Δεν ομολόγησαν όμως Υιότητα όμοια μ’ αυτήν που ομολόγησε ο Πέτρος, αλλά τον νόμιζαν ως έναν από τους πολλούς υιούς ανώτερο από τους κοινούς θνητούς, αλλά όχι της ίδιας ουσίας με τον Πατέρα. Και ο Ναθαναήλ είχε πει: «Διδάσκαλε εσύ είσαι υιός του Θεού» και όχι μόνο δεν μακαρίστηκε, αλλά ελέγχθηκε: «Πιστεύεις επειδή σου είπα ότι σε είδα κάτω από την συκιά»;  Γιατί τελικά μακαρίζεται ο Πέτρος; Επειδή ομολόγησε τον Χριστό ως πραγματικό Υιό του Θεού.

Και για ποιο λόγο δεν αυτοαποκαλύπτεται αλλά προχωρεί στην αποκάλυψή Του διά ερωταποκρίσεων; Διότι αυτό ήταν αναγκαίο, ο Πατέρας να αποκαλύπτει τον Υιό και ο Υιός τον Πατέρα διότι είναι της μίας και αυτής ουσίας.  Και κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον Πατέρα παρά μόνον μέσω του Υιού και κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον Υιό, παρά μόνο μέσω του Πατέρα.

Ο Χριστός εν τέλει λέει:

 

18 κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος,

 

Επειδή διακήρυξες  τον Πατέρα μου κι εγώ θα διακηρύξω αυτόν που σε γέννησε, τον δικό σου πατέρα ότι είσαι υιός του Ιωνά κατά όμοιο τρόπο που είμαι κι εγώ Υιός του Πατρός μου και τον αποκάλεσε τον Σίμων Πέτρο- πέτρα:

 

καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν,

 

Και πάνω σ’ αυτήν την πέτρα της ομολογίας θα στηριχτεί η Εκκλησία. Και τον ορίζει ποιμένα διότι πολλοί εφεξής θα πιστέψουν αυτήν την ομολογία.

 

καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς.

 

Και αφού δεν θα μπορέσει κανείς να κυριεύσει πάνω στην Εκκλησία, πόσο μάλλον κανείς δεν μπορεί να επικρατήσει πάνω Μου. Και τα λέει αυτά για να μην θορυβηθούν οι μαθητές όταν τον δουν πάνω στον Σταυρό.

19 καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν,

 

Και όπως ο Πατέρας σου αποκάλυψε να γνωρίσεις εμένα έτσι κι εγώ θα σου δώσω. Και δεν είπε θα παρακαλέσω, αλλά θα σου δώσω. Τι; Τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών! Αποκαλύπτοντας τελικά ότι Αυτός είναι ο Κύριος και Κυρίαρχος και  Βασιλέας των Ουρανών!

Και τι τέλος πάντων παρέδωσε στον Πέτρο; Την εξουσία σε θνητό άνθρωπο όλων των ουρανίων πραγμάτων, καθιστώντας έτσι την οικουμένη ισχυροτέρα των ουρανών διά της εγκαθίδρυσης της Εκκλησίας στη γη! Διότι λέει:

 

καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 20 τότε διεστείλατο τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν ὅτι αὐτός ἐστιν ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός.

 

Και γιατί παραγγέλλει αυστηρά στους μαθητές Του να μην πουν σε κανέναν ότι Αυτός είναι ο Υιός του Θεου; Με σκοπό να εντυπωθεί καθαρά και ακλόνητα στον νου των μαθητών η πρέπουσα περί Αυτού γνώμη όταν θα είχε επιτελεθεί η Σταύρωση και όλα όσα έπαθε.

 

21 ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς δεικνύειν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι δεῖ αὐτὸν ἀπελθεῖν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ πολλὰ παθεῖν ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι.

 

          Από τότε; Από πότε;  Απ’ όταν σταθεροποιήθηκε μέσα στους μαθητές η αλήθεια περί του πάθους Του, όταν τους μίλησε για την διάδοση του Ευαγγελίου. Αλλά όμως ούτε και τότε πάλι αντιλήφθηκαν το νόημα των λόγων Του. Και φοβήθηκαν για τον θάνατό Του, και δεν θέλησαν να ρωτήσουν για το τι σημαίνει Ανάσταση και νόμιζαν ότι πολύ καλύτερα θα  ήταν το να μη πεθάνει.

 

           Και τότε πάλι ο Πέτρος, λόγω της θερμότητας της πίστεώς του, παίρνει το θάρρος, όχι όμως μπροστά σε όλους τους μαθητές αλλά κατ΄ιδίαν  και λέει:

 

 22 καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν ὁ Πέτρος ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ λέγων· ἵλεώς σοι, Κύριε· οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο. 23 ὁ δὲ στραφεὶς εἶπε τῷ Πέτρῳ· ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ·

          Και για να μάθεις ότι όπως πριν δεν ήταν τα λόγια της αποκαλύψεως δικά του, ούτε όμως και τώρα και γι’ αυτό ο Κύριος τον αποκάλεσε Σατανά. Και ας το ακούσουν αυτό όλοι εκείνοι που ντρέπονται για τον σταυρικό θάνατο του Χριστού, ότι αν τον κορυφαίο των Αποστόλων ο Χριστός ονόμασε Σατανά, πόσο μάλλον όλους εκείνους που απορρίπτουν τον Σταυρικό θάνατο και Ανάσταση του Κυρίου μας. Και δεν του είπε: ο Σατανάς μίλησε μέσα από σένα, αλλά «ύπαγε οπίσω μου Σατανά». Διότι ο διάβολος επιθυμούσε να μην πάθει ο Χριστός και διά τούτο τον επιτίμησε με τόση αυστηρότητα.  Και στη συνέχεια αποκαλύπτει τις απόκρυφες σκέψεις του: σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων.

 

          Τι σημαίνει «σκέφτεσαι αυτά που δεν αρέσουν στον Θεό, αλλά στους ανθρώπους»; Συ Πέτρε νομίζεις ότι είναι ανάξιο και απρεπές σε μένα το να πάθω, όμως Εγώ σου λέω, ότι το να μη πάθω είναι επιθυμία του διαβόλου. Διότι με αυτό το μέσο που χρησιμοποίησε ο διάβολος για να ταπεινώσει τον Χριστό (τον Σταυρό) με το ίδιο μέσο ο Χριστός κατήργησε το κράτος και την δυναστεία του διαβόλου. Διότι διά του Σταυρού έσωσε όλη την οικουμένη, διά του Σταυρού μετέβαλε την γη σε ουρανό, τους ανθρώπους σε αγγέλους, χάριν του Σταυρού έπαυσαν οι δαίμονες να είναι πλέον φοβεροί και έγιναν ευκαταφρόνητοι, ο θάνατος έπαυσε να είναι θάνατος και έγινε ύπνος.

          Κι αν κάποιος σε ειρωνευτεί και σου πει «τον εσταυρωμένο προσκυνείς»; Τότε με περίσσια παρρησία να του πεις: «Ναι, Τον προσκυνώ και τώρα και πάντοτε θα Τον προσκυνώ»! Κι αν γελάσει, δάκρυσε γι’ αυτόν σαν να είναι τρελός διότι γι’ αυτό ακριβώς γελά διότι ο φυσικός και μη αναγεννημένος άνθρωπος δεν δέχεται εκείνα που διδάσκει το Πνεύμα του Θεού. Αυτό το παθαίνουν και τα παιδιά, αν τα οδηγήσεις σε τόπο όπου τελούνται Μυστήρια θα γελάσει διότι είναι ατελείς άνθρωποι. Ας σταυρωθούμε λοιπόν για τον κόσμο και ας μην έχουμε τίποτα κοινό με την γη, αλλά ας επιθυμούμε με ενθουσιασμό την επουράνια πατρίδα.

 

 

24 Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.

 

          Τότε; Πότε; Όταν ο Πέτρος είπε «ας σε λυπηθεί ο Θεός και ας μην πάθεις όλα αυτά». «Εάν θέλει κανείς να  με ακολουθήσει» και κανέναν δεν αναγκάζει ο Χριστός να Τον ακολουθήσει με το ζόρι διότι η βία φέρνει αντιδράσεις στους ακροατές. Ακόμη κι αν κάποιος οδηγήσει κάποιον με το ζόρι σε θησαυρούς και σε χρυσάφια, θα υπάρξει αντίδραση. Διότι το πνεύμα του ανθρώπου πλάστηκε ελεύθερο. Και μη νομίσετε ότι τώρα σεις οι μαθητές με ακολουθείτε επειδή τρέχετε ξοπίσω μου, θα με ακολουθήσετε πραγματικά αν υπομείνετε πολλούς κινδύνους. Κι εσύ Πέτρε επειδή με ομολόγησες Υιό του Θεού δεν σημαίνει ότι κέρδισες την σωτηρία.

          Και δεν περιορίζει την πρόσκληση μόνο στους μαθητές, αλλά λέγοντας «αν κανείς θέλει» ανοίγει την πρόσκληση σε όλη την οικουμένη, σε άνδρα ή γυναίκα, σε πλούσιο ή φτωχό.

          Και ζητά τρεις προϋποθέσεις από εκείνον που θα θελήσει να Τον ακολουθήσει: Πρώτον να απαρνηθεί τον εαυτό του, δεύτερον να σηκώσει τον σταυρό του και τρίτον να Τον ακολουθήσει.

          Όμως τι σημαίνει το να αρνηθούμε τον εαυτό μας; Πριν δούμε αυτό, ας δούμε το τι σημαίνει να αρνηθούμε τον άλλον και τότε θα κατανοήσουμε πλήρως το τι σημαίνει να απαρνηθούμε τον εαυτό μας: Το να αρνηθούμε τον άλλο σημαίνει ότι όταν τον δούμε να ταπεινώνεται, ή να σταυρώνεται, ή να βασανίζεται ή οτιδήποτε άλλο, δεν τον βοηθά, δεν ταράσσεται η ψυχή του, δεν στενάζει για κείνον επειδή έχει αποξενωθεί τελείως απ’ αυτόν. Τέτοια αδιαφορία θέλει να δείχνουμε για το σώμα μας, ώστε όταν αυτό μαστιγώνεται, ή σταυρώνεται, ή υβρίζεται να μην το λυπόμαστε. Το να μην έχουμε τίποτα κοινό με τον εαυτό μας, αυτό σημαίνει ότι τον απαρνιόμαστε.

          «Και ας σηκώσει τον σταυρό του»: Και για να μην νομίσεις ότι πρέπει να απαρνηθείς τον εαυτό σου μόνο σχετικά με τα λόγια και τις ύβρεις, λέει ότι πρέπει να τον απαρνηθείς μέχρι θανάτου και μάλιστα ατιμωτικό θάνατο, και όχι μόνο μία φορά, αλλά καθ’ όλη τη ζωή του.

          Και επειδή είναι δυνατόν κάποιος να πάσχει, αλλά να μην ακολουθεί, γι’ αυτό προσθέτει «και ας με ακολουθήσει». Διότι είναι πολλοί που πάσχουν για τον διάβολο πολλά και εκείνον ακολουθούν.

 

 25 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν. 26 τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;

 

          Το νόημα αυτών των λόγων είναι το εξής: Δεν σας δίδω αυτά τα παραγγέλματα από αδιαφορία, αλλά από εξαιρετικό ενδιαφέρον για σας. Καθ’ όσον αυτός που λυπάται να τιμωρήσει τον γιό του τον οδηγεί στην απώλεια, ενώ αυτός που τον τιμωρεί τον διασώζει. Μην καθίσεις λοιπόν μέσα στο στρατόπεδο, αλλά βγες, πολέμησε κι αν πέσεις στη μάχη τότε έζησες. Κατά πρώτον διότι δεν αιχμαλωτίστηκες αμέσως, κατά δεύτερον δε διότι αν πέσεις στη μάχη θα οδηγήσεις την ψυχή σου προς την ανώτερη ζωή.

          Έπειτα επειδή είπε «αυτός που θέλει να σώσει την ψυχή του θα την χάσει, ενώ εκείνος που θα την χάσει θα την σώσει» εξηγεί πως η μη πρέπουσα σωτηρία είναι τελικά απώλεια και μάλιστα χειρότερη απώλεια, διότι αυτή είναι αθεράπευτη, αφού δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί δώσει κανείς για να την εξαγοράσει. Μήπως μπορεί να δώσει όλα τα χρήματα του κόσμου; Μάταιο. Μήπως έχει άλλη ψυχή αντί της ψυχής; Όχι. Κι αν ακόμη είχε όλα τα πλούτη του κόσμου δεν θα μπορούσε να αγοράσει μία ψυχή. Κατ’ αναλογία και ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου αν έχει αθεράπευτο ασθενικό σώμα δεν μπορεί με τα πλούτη του να το θεραπεύσει.

          Κι αφού τους φόβισε με όλα αυτά, ύστερα τους παρηγορεί λέγοντας:  27 μέλλει γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ.

 

          Είδες πως η δόξα του Πάτρος είναι ίδια μ΄αυτή του Υιού; Εάν η δόξα είναι μία, είναι φανερό ότι είναι μία και η ουσία. Γιατί λοιπόν Πέτρε φοβάσαι ακούγοντας για τον θάνατο;           Αφού τότε θα με δεις περιβεβλημένο με την δόξα του Πατρός μου. Εάν δε θα είμαι περιβεβλημένος με δόξα, τότε θα είστε και σεις.

 

28 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.

 

          Κι αφού πρώτα αποκάλυψε την δόξα Του κατά την μέλουσσα Βασιλεία των Ουρανών, αποκαλύπτει τώρα και την δόξα Του κατά την εδώ επίγεια ζωή, μιλώντας ξεκάθαρα για την εγκαθίδρυση της Βασιλείας των ουρανών στη γη διά μέσω της Εκκλησίας.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ (ΙΖ΄) ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ

 

1.Και μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Πέτρον καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν·

 

          Παρέλαβε λέει τους τρεις κορυφαίους μαθητές οι οποίοι ξεχώριζαν από τους υπόλοιπους διότι ήταν εντελώς απαλλαγμένοι από την φιλοδοξία και την υπερηφανεία. Και για ποιο λόγο πήρε μαζί Του μόνο αυτούς; Επειδή όπως είπαμε υπερείχαν πνευματικά από τους υπόλοιπους. Ποια ακριβώς ήταν υπεροχή τους καθενός; Ο Πέτρος αγαπούσε πάρα πολύ τον Κύριο, ο Ιωάννης αγαπιόταν από τον Κύριο, ενώ ο Ιάκωβος για την αξιοπιστία των λόγων του υπερείχε. Ήταν έτοιμος να πιει το ποτήριο του μαρτυρίου μαζί με τον Κύριο.

 

2 καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς. 3 καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωσῆς καὶ ᾿Ηλίας μετ᾿ αὐτοῦ συλλαλοῦντες.

 

Γιατί κατά την μεταμόρφωσή Του εμφανίστηκαν ο Μωυσής και ο Ηλίας; Πολλοί είναι οι λόγοι τους οποίους μπορεί κανείς να αναφέρει. Πρώτον διότι επειδή πολλοί συνέχεαν τον Ιησού με κάποιον προφήτη που επανήλθε στη γη, παρουσιάζεται τώρα να συνομιλεί με δύο από τους κορυφαίους εκ των προφητών ώστε να φανεί η διαφορά μεταξύ δούλων και Κυρίου και για επιβεβαιωθεί η ομολογία του Πέτρου ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού του Ζώντος ο Οποίος έχει την ίδια ουσία με τον Πατέρα.

Άλλος λόγος είναι ότι επειδή πολλοί τον κατηγορούσαν ως βλάσφημο, αποδεικνύει τώρα την φθονερότητα των λόγων τους και τους αποστομώνει.

Άλλος λόγος για να μάθουν ότι είναι Κύριος του θανάτου και της ζωής και ότι εξουσιάζει τα επουράνια και τα επίγεια και για τον λόγο αυτό συνομιλεί με εκείνον που είχε πεθάνει και με εκείνον που ποτέ δεν πέθανε.

Άλλος λόγος είναι ότι ήθελε να δείξει την δόξα του Σταυρού και να παρηγορήσει τον Πέτρο που φοβόταν  το πάθος καθόσον όταν συνομιλούσαν οπωσδήποτε δεν παρέμεναν σιωπηλοί, αλλά έλεγαν για τον σταυρικό θάνατο και όλα όσα θα επακολουθούσαν.

Και τέλος για να προετοιμάσει τους μαθητές Του ώστε να μην μικροψυχήσουν όταν απειληθεί η ζωή τους, αλλά με περίσσιο ζήλο να την χάσουν για να την κερδίσουν τελικά αιώνια.

 

 4 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ ᾿Ιησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν ᾿Ηλίᾳ.

 

          Ο ενθουσιώδης Πέτρος και πάλι παίρνει τον λόγο διότι άκουσε ότι στα Ιεροσόλυμα τους περιμένει το μαρτύριο. Αλλά αυτή τη φορά δεν τολμά εκφράσει αυτό που σκέφτονταν, δηλαδή το να μείνουν εκεί στην ασφάλεια της ερημιάς. Και ζήτησε την ερημιά όχι γιατί φοβόταν για τον ίδιο αλλά για τον Κύριο. Και ζήτησε να ποιήσουν τρεις σκηνές για τον Κύριο μία, για τον Μωυσή μία και μία για τον Ηλία. Τι είναι αυτά που πάλι λες Πέτρε; Πάλι τοποθετείς τον Κύριο μετά των δούλων; Βλέπεις πόσο ατελής ήταν;

 

5 ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε·

 

Και γιατί μέσα από νεφέλη; Επειδή κατ’ αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτεται πάντοτε ο Κύριος. Διότι νεφέλη και γνόφος υπάρχει γύρω από τον Θεό (ψαλμ 96,2), και Αυτός κάθεται πάνω σε ανάλαφρη νεφέλη (Ησ 19,1), Αυτός που επιβαίνει των νεφών (ψαλμ 108,3), Έρχεται ωσάν Υιός Ανθρώπου επάνω εις τας νεφέλας (πραξ. 1,9).  Έρχεται λοιπόν η φωνή από την νεφέλη για να γνωρίσουν και να πιστέψουν ότι είναι η φωνή του Θεού. Και από την φωτεινή αυτή νεφέλη ακούστηκε η φωνή του Θεού να λέει ότι «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός Αυτόν να ακούτε». Χειροποίητες σκηνές ζήτησε ο Πέτρος, αχειροποίητη πρόσφερε ο Θεός. Και για να αποδειχτεί ότι η φωνή αυτή δεν ακούστηκε για κανέναν άλλον παρά μόνο για τον Χριστό, ο Μωυσής και ο Ηλίας εκείνη την ώρα εξαφανίστηκαν.

Και αφού Πέτρε Αυτός είναι ο αγαπητός, άρα αγαπάται από τον Θεό, άρα μη φοβάσαι, διότι κανείς δεν εγκαταλείπει αυτόν που αγαπά και δεν τον αγαπάς εσύ Πέτρε περισσότερο απ’ Αυτόν που τον γέννησε. Και δεν Τον αγαπά μόνον επειδή Τον γέννησε, αλλά και διότι είναι της ίδιας ουσία μ’ Αυτόν. Ώστε λοιπόν κι αν ακόμη θέλει να σταυρωθεί μην τον εμποδίσεις διότι πρέπει να υπακούσεις στις επιθυμίες Του.

 

6 καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα. 7 καὶ προσελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς ἥψατο αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε. 8 ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ τὸν ᾿Ιησοῦν μόνον.

 

Και γιατί φοβήθηκαν τόσο πολύ; Και σε άλλες περιπτώσεις άκουσαν την φωνή του Πατρός να ομιλεί όπως στον Ιορδάνη ποταμό κατά την βάπτιση του Ιησού. Δεν συμπεριφέρθηκαν όμως τότε με παρόμοιο μ’ αυτόν τρόπο. Γιατί λοιπόν φοβήθηκαν τώρα τόσο πολύ;
Διότι τώρα ήταν ερημιά και κανείς άλλος δεν ήταν εκεί. Και η Μεταμόρφωση ήταν γεμάτη από λάμψη, και κάθε τι τους δημιουργούσε έκπληξη και αγωνία. Αλλά όμως για να μην παραμείνει για πολύ ο φόβος και χάσουν την μνήμη τους, αμέσως τους ελευθέρωσε από την αγωνία και εμφανίστηκε τότε μόνος και στην αρχική Του μορφή.

 

9 καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ. 

 

Και γιατί τους έδωσε εντολή να μην πουν σε κανέναν για το όραμα μέχρις ότου αναστηθεί εκ νεκρών;  Διότι όσο πιο υψηλά λέγονταν για το πρόσωπο του Ιησού, τόσο δυσκολότερο ήταν να γίνουν αυτά αποδεκτά από τους πολλούς. Και δεν τους είπε να μην το πουν σε κανέναν και διά παντός, αλλά μέχρις ότου αναστηθεί εκ νεκρών.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα  δούμε κι εμείς τον Χριστό όπως τον είδαν και οι τρεις μακάριοι αυτοί μαθητές. Όχι βέβαια ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, αλλά ακόμη λαμπρότερο, διότι τότε άφησε ο Κύριος να φανεί η δόξα Του όσο εκείνοι μπορούσαν να βαστάσουν, ενώ κατά την μελλοντική εμφάνισή Του θα έλθει εν μέσω της δόξης του Πατρός και όχι μετά του Μωυσή και του Ηλία, αλλά μαζί με  την άπειρη στρατιά των αγγέλων και αρχαγγέλων και Χερουβείμ και Σεραφείμ και δεν θα παρουσιαστεί τότε νεφέλη πάνω από την κεφαλή Του, αλλά κι αυτός ο ουρανός σαν μαζεμένο παραπέτασμα θα μαζευτεί κι αυτός  για να φανεί όλη η δόξα Του.

 

10 Καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τί οὖν οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι ᾿Ηλίαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον;

 

Άρα οι γραμματείς δίδασκαν κάτι που δεν ήταν γραμμένο στις γραφές, αλλά οι ίδιοι το διέδιδαν στα πλήθη. Διότι αλλιώς οι μαθητές δεν θα ρωτούσαν γι’ αυτό που έλεγαν οι γραμματείς, αλλά γι΄’ αυτό που ήταν γραμμένο στη γραφή.

 

11 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ᾿Ηλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον καὶ ἀποκαταστήσει πάντα·

 

Δηλαδή τι θα αποκαταστήσει ο Ηλίας; Ακριβώς αυτά τα οποία έλεγε ο προφήτης Μαλαχίας ο οποίος έλεγε: «Θα αποστείλω σε σας τον Ηλία τον Θεσβίτη ο οποίος θα αποκαταστήσει την καρδιά του πατρός προς τον υιό του, διά να μην έλθω και εξολοθρεύσω τη γη εκ θεμελίων».  Εδώ ο Μαλαχίας αναφέρεται στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Οι γραμματείς όμως παρέκαμπταν την πρώτη παρουσία και ερμήνευαν απευθείας την δεύτερη. Άρα ο Προφήτης Ηλίας λίγο πριν την Δευτέρα του χριστού παρουσία θα έρθει και  πάλι στη γη με σκοπό να αποκαταστήσει, να πείσει τους τότε Ιουδαίους να επιστρέψουν στην ορθή πίστη μη τυχόν και όλοι εξάπαντος χαθούν. Και γι’ αυτό λέει να αποκαταστήσει την καρδιά του πατρός προς πατέρα και όχι του υιού προς τον πατέρα. Κι αυτό διότι επειδή οι απόστολοι ήταν πατέρες των Ιουδαίων.

 

 12 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ᾿Ηλίας ἤδη ἦλθε, καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτόν, ἀλλ᾿ ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν· οὕτω καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ᾿ αὐτῶν. 13 τότε συνῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς.

 

Ονομάζει τον Ιωάννη, Ηλία ,εξαιτίας της ομοιότητας του έργου του ως προς τον προφήτη. Και για να αποδείξει ότι η το έργο και η παρουσία του Προδρόμου είχε προφητευτεί λέει ότι ήλθε και δεν τον αναγνώρισαν, αλλά του προξένησαν όσα κακά ήθελαν.

 

14 Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 15 Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. 16 καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι.

 

Τον άνθρωπο αυτόν μας τον παρουσιάζει η Γραφή να έχει πάρα πολύ αδύνατη πίστη και αυτό φαίνεται από τον λόγο του Χριστού «Τα πάντα είναι δυνατά σ’ αυτόν που πιστεύει» και από το ότι ο άνθρωπος αυτός απάντησε στον Χριστό «Βοήθησέ με Κύριε στην απιστία μου» και από το ότι είπε στον Χριστό «αν μπορείς».

Θα μπορούσε να πει όμως κάποιος πως  η αιτία που δεν εξήλθε ο δαίμονας διά των αποστόλων ήταν η απιστία του ανθρώπου αυτού και άρα αδικαιολόγητα ο Χριστός κατηγόρησε τους μαθητές Του λέγοντας: 17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. Τα είπε αυτά ο Χριστός για να δείξει ότι κάποιος που πιστεύει μπορεί να ενεργήσει θαύματα και σ’ αυτούς που δεν πιστεύουν. Άρα είναι φανερό ότι και οι μαθητές έδειξαν ολιγοπιστία. Όχι όμως όλοι, διότι οι στύλοι δεν ήταν παρόντες. Δες όμως και την αγνωμοσύνη αυτού που παρουσιάστηκε μπροστά στον Κύριο διότι είπε: «Έφερα τον γιό μου στους μαθητές σου κι αυτοί δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν». Ο Χριστός όμως απαλλάσσει τους μαθητές από την κατηγορία και ρίχνει το βάρος στον πατέρα και στους απιστούντες Ιουδαίους λέγοντας «έως πότε θα είμαι μαζί σας»; Παρουσιάζει έτσι τον θάνατο ως κάτι το πολύ ευπρόσδεκτο και ότι βαρύ δεν ήταν το να σταυρωθεί, αλλά να παραμένει μαζί τους.

Και τι άραγε θα πει «σεληνιζόμενος»; Μην ανησυχείς και ταράσσεσαι από την λέξη αυτή. Ουδέποτε η σελήνη ενεργεί έτσι και κατ΄αυτόν τον τρόπο στους ανθρώπους. Έτσι από άγνοια των πραγμάτων αποκάλεσε ο πατέρας τον γιο του. Εσύ δώσε βάση στην πρόνοια του Θεού η οποία διέσωσε το παιδί αυτό που ο δαίμονας επί σειρά ετών το έρριπτε μια στην φωτιά και μια στο νερό. Διότι διά τέτοιων ενεργειών ο δαίμων επιτίθεται ενίοτε στους ανθρώπους οι οποίοι ασφαλώς δεν είναι «δαιμονισμένοι». Και η λέξη «δαιμονισμένος είναι λάθος». Το σωστό είναι επιτιθέμενος από τον διάβολο.

 

 18 καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.19 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ κατ᾿ ἰδίαν εἶπον· διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;

 

Γιατί κατ΄’ ιδίαν; Διότι ανησύχησαν μήπως έχασαν πλέον την χάρη του πατείς επάνω σε όφεις και σε σκορπιούς. Είχαν λάβει λοιπόν την χάρη κατά πνευμάτων ακαθάρτων. Και τι τους απάντησε ο Χριστός; 20 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν.

 

          Θα μπορούσε όμως να πεις: Σε ποια περίπτωση μετακίνησαν όρος; Και θα σου πω κι εγώ ότι ανέστησαν μυρίους νεκρούς, πράγμα δυσκολότερο από το να μετακινήσει κανείς βουνό. Μεταγενέστερα όμως υπήρξαν κι αυτοί που μετακίνησαν βουνά όταν παρέστη ανάγκη οι οποίοι ήταν κατά πολύ κατώτεροι των αποστόλων. Άρα και οι μαθητές του Κυρίου αν ήθελαν μπορούσαν κι αυτοί. Ίσως δε και να μετακίνησαν όροι διότι δεν γράφηκαν όλα όσα θαυμαστά επιτέλεσαν  οι μαθητές κατά τις αποστολικές περιοδείες τους.

          Πόση δύναμη έχει η πίστη στην οποία λέει ο Χριστός ότι τίποτα δεν υπάρχει γι΄αυτήν αδύνατο. Όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν που πιστεύει!

         

21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.

 

          Βλέπεις τώρα πως προετοιμάζει τους ανθρώπους για την ανάγκη της νηστείας;  Και μη μου αναφέρεις παραδείγματα που κάποιος έβγαλε δαιμόνια χωρίς νηστεία. Διότι αυτός που πάσχει από τέτοια ασθένεια, αυτός κατ’ εξοχήν έχει ανάγκη από νηστεία. Θα πει όμως κάποιος: Αν έχουμε πίστη, τότε τι μας χρειάζεται η νηστεία;  Χρειάζεται, διότι η νηστεία μαζί με την πίστη διαθέτουν μεγάλη δύναμη. Διότι η νηστεία μεταβάλλει τον άνθρωπο σε άγγελο και τον κάνει να αγωνίζεται εναντίον των ασωμάτων δυνάμεων. Αλλά όμως δεν μπορεί να το κάνει μόνη της. Χρειάζεται και η προσευχή και μάλιστα η προσευχή κατέχει σε όλα αυτά την πρώτη θέση.

          Πρόσεχε ότι αυτός που νηστεύει και προσεύχεται δεν χρειάζεται πολλά πράγματα.  Δεν είναι δυνατόν να γίνει φιλοχρήματος και αυτός που δεν είναι φιλοχρήματος είναι πρόθυμος στην ελεημοσύνη. Αυτό που νηστεύει είναι απαλλαγμένος από βάρη, έχει φτερά και προσεύχεται με καθαρή καρδιά, σβήνει τις πονηρές επιθυμίες, ταπεινώνει την υπερήφανη ψυχή του. Γι’ αυτόν τον λόγο οι απόστολοι πάντοτε νήστευαν. Αυτός που νηστεύει δεν χασμουριέται την ώρα της προσευχής ούτε βυθίζεται στον ύπνο πράγμα που παθαίνουν οι περισσότεροι, αλλά έχει μεγαλύτερη δύναμη και από την φωτιά και είναι ανώτερος από τα γήινα πράγματα και γι’ αυτό ο άνθρωπος αυτός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των δαιμόνων.

          Και αν το σώμα σου είναι ασθενικό και δεν μπορείς να νηστεύεις πολύ, μπορείς όμως να μη κάνεις τρυφυλλή ζωή. Δεν είναι και αυτό μικρό πράγμα, ούτε απέχει πολύ απ’ την νηστεία. Διότι τίποτα δεν είναι  τόσο αγαπητό στον δαίμονα όσο η τρυφυλλή ζωή και η μέθη διότι είναι η πηγή και η μητέρα όλων των κακών. Ο κοιλιόδουλος και μέθυσος δεν διαφέρει σε τίποτα από τον δαιμονισμένο διότι διαπράττει αναισχυντίες και ενεργεί ως παράφρων. Και τον μεν δαιμονισμένο τον ελεούμε, ενώ αυτόν τον αποφεύγουμε. Δεν υπάρχει αισχρότερο θέαμα από γυναίκα που μεθά ή παραφέρεται από το μεθύσι της.

          Πλησίασε λοιπόν αυτό που μεθά όταν είναι νηφάλιος και περίγραψέ του όλες τις ασχημοσύνες που διαπράττει και πες του ότι ο οίνος εδόθη για να ευφραινόμαστε, για  να θεραπεύει ασθένειες  και όχι για να διαπράττουμε ασχημοσύνες και για να αρρωσταίνουμε γενόμενοι περίγελοι όλων.

 

22 ᾿Αναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων 23 καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται. καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα.

 

          Οι μαθητές ακούγοντας αυτά και μολονότι είχαν δει τον Μωυσή και τον Ηλία να συνομιλούν για την δόξα του μελλοντικού Του θανάτου κι ενώ άκουσαν την φωνή του Πατρός μέσα από την νεφέλη κι ενώ είδαν τον Ιησού να Μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια τους, παρόλα αυτά δεν ήθελαν καν να δουν τα Ιεροσόλυμα και λυπήθηκαν υπερβολικά στο άκουσμα του πάθους του Κυρίου. Και λυπήθηκαν διότι δεν γνώριζαν τι είναι η Ανάσταση, ήταν ατελείς πνευματικά.

 

24 ᾿Ελθόντων δὲ αὐτῶν εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθον οἱ τὰ δίδραχμα λαμβάνοντες τῷ Πέτρῳ καὶ εἶπον· ὁ διδάσκαλος ὑμῶν οὐ τελεῖ τὰ δίδραχμα;

 

Και ποια είναι αυτά τα δίδραχμα; Επειδή ο Χριστός θεωρούνταν πρωτότοκος και ο Πέτρος πρώτος μεταξύ των μαθητών έπρεπε να δίδει το φόρο υπέρ της φυλής Λευί όπως έκαναν όλοι οι Ιουδαίοι οι οποίοι δεν ήταν ιερατική φυλή αλλά πιο πολυπληθής. Και τι απάντησε τελικά ο Πέτρος;  25 λέγει, ναί. Απάντησε σ’ αυτούς ναι οσάν να είναι ένας κοινός άνθρωπος. Στον Ιησού όμως δεν τόλμησε να αναφέρει το θέμα αυτό.  καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν, προέφθασεν αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί σοι δοκεῖ, Σίμων; οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ τίνων λαμβάνουσι τέλη ἢ κῆνσον; ἀπὸ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων; 26 λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος· ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων. ἔφη αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἄραγε ἐλεύθεροί εἰσιν οἱ υἱοί.

 

Δηλαδή είμαι ελεύθερος από το να πληρώνω φόρο, διότι αν οι επίγειοι βασιλείς δεν ζητούν φόρο από τους υιούς τους, πολύ περισσότερο πρέπει να είμαι εγώ απαλλαγμένος από φόρο αφού δεν είμαι απλά  υιός επίγειου, αλλά του Ουράνιου Βασιλέως, άρα Βασιλιάς και άρα απαλλαγμένος από κάθε φόρο.

 

27 ἵνα δὲ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτούς, πορευθεὶς εἰς τὴν θάλασσαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάντα πρῶτον ἰχθὺν ἆρον, καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ εὑρήσεις στατῆρα· ἐκεῖνον λαβὼν δὸς αὐτοῖς ἀντὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ.

 

          Πρόσεξε τώρα ότι ενώ απέδειξε ότι είναι απαλλαγμένος από τους φόρους δεν αρνείται τελικά να πληρώσει τον φόρο πρώτον για να μην σκανδαλιστούν εκείνοι και δεύτερον για να μην σκανδαλιστούν οι μαθητές. Και δίνει όχι γιατί είναι υποχρεωμένος, αλλά με σκοπό να θεραπεύσει την ασθένεια εκείνων. Αλλά δεν δίνει χρήματα απ’ αυτά που είχαν στο ταμείο τους οι μαθητές, αλλά φροντίζει να δείξει με θαυμαστό και πάλι τρόπο το ποιος είναι, ότι είναι Θεός όλων και κυρίαρχος και της θάλασσας. Έτσι το πρώτο ψάρι μέσα από τους βυθούς, αυτό πληρώνει τελικά τον φόρο.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΗ΄ ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ

 

1Εν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες· τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν;

 

Ποια ήταν εκείνη η ώρα; Όταν είδαν οι μαθητές ότι ο Πέτρος τιμήθηκε ως πρωτότοκος και άρα πιο πολύ απ΄’ όλους. Και θυμήθηκαν τα λόγια του Ιησού «Μακάριος είσαι Σίμων»… και «θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών» και «δώσε ένα για μένα και ένα για σένα». Όμως δεν ρώτησαν απ’ ευθείας γι’ αυτό που τους απασχολούσε, γι’ αυτό που τους σκανδάλισε, διότι ντράπηκαν και έθεσαν το θέμα αόριστα.  

Εσύ όμως μη βλέπεις τον σκανδαλισμό τους διότι ούτε αυτόν δεν μπορούμε να φτάσουμε. Διότι αυτοί μεν αγωνιούσαν για το ποιος θα είναι πρώτος στην βασιλεία των ουρανών, ενώ εμείς για το ποιος θα είναι πρώτος στην βασιλεία της γης, ποιος θα είναι πλουσιότερος και ποιος ισχυρότερος.

 

2 καὶ προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· 3 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 4 ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 5 καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται·

 

Σεις δηλαδή φιλονικείτε και αγωνιάτε για το ποιος θα είναι μεγαλύτερος, ενώ εγώ σας λέω ότι αυτός που δεν θα γίνει ταπεινότερος απ’ όλους δεν μπορεί να εισέλθει στην Βασιλεία των Ουρανών. Και δεν αναφέρει απλά τα λόγια αυτά, αλλά στήνει στη μέση ένα παιδί, διότι το παιδί είναι καθαρό από φθόνο και κενοδοξία, δεν ποθεί πρωτεία και κατέχει την πιο μεγάλη αρετή, την αφέλεια. Και δεν αρκείται σ’ αυτά αλλά προσθέτει  «ότι όποιος δεχτεί ένα τέτοιο παιδί εμένα δέχεται». Δηλαδή τόσο ποθητό μου είναι το ταπεινό και το απροσποίητο. Άρα με την ευρεία έννοια όποιος δεχτεί στη ζωή του τους καταφρονημένους και περιφρονημένους τον Χριστό δέχεται.

Και τους συνιστά να πράξουν αυτό όχι μόνο για την τιμή, αλλά και για την αποφυγή της κολάσεως:

 

6 ῝Ος δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης.

 

          Ενώ πρώτα είπε ότι όποιος τιμά αυτούς για χάρη μου θα πάρουν το βραβείο της βασιλείας των ουρανών, τώρα λέει ότι  αυτοί που τους περιφρονούν θα υποστούν την πιο βαριά τιμωρία. Διότι πιο συμφέρουσα λύση γι’αυτούς θα ήταν ο καταποντισμός στη θάλασσα με μυλόπετρα παρά αυτή που τους περιμένει. Και με τα απραδείγματα αυτά αποτρέπει τους μαθητές από την υπερηφάνεια και από το να ζητούν πρωτεία και όχι μόνο να μη ζητούν πρωτεία, αλλά να επιθυμούν την τελευταία θέση στις τιμές.

 

7 Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.

         

          Είναι λέει ανάγκη να έρθουν τα σκάνδαλα. Και θα μπορούσε κάποιος να πει· αντί να τείνει χείρα βοηθείας δίδει σκάνδαλα; Ναι, όμως σκέψου πως ο Θεός για σένα έγινε άνθρωπος, έλαβε μορφή δούλου και έπαθε τα πιο χειρότερα που θα μπορούσε κανείς να πάθει.

          Είναι λοιπόν ανάγκη τα σκάνδαλα, αλλά οπωσδήποτε δεν είναι αναγκαία η απώλεια εξαιτίας των σκανδάλων. Αλλά όμως τι είναι τα σκάνδαλα; Είναι τα εμπόδια προς τον ορθό τρόπο ζωής. Και έρχονται τα σκάνδαλα εξαιτίας των ανθρώπων που τα προκαλούν. Υπαίτιος συνεπώς αυτών δεν είναι ο Θεός, αλλά ο άνθρωπος. Και θα πει κάποιος, για ποιο λόγο δεν εξαφάνισε ο Θεός αυτούς που δημιουργούν τα σκάνδαλα;  Και για ποιο λόγο θα έπρεπε να τους εξαφανίσει, εξαιτίας αυτών που βλάπτονται;  Αλλά αυτοί που βλάπτονται δεν οδηγούνται στην απώλεια εξαιτίας αυτών, αλλά λόγω της δικής τους αδιαφορίας. Κι αυτό γίνεται φανερό απ’ τους ενάρετους, οι οποίοι όχι μόνο δεν βλάπτονται, αλλά αντιθέτως έχουν μεγάλη ωφέλεια απ’ αυτά.

          Σκέψου πως ο άνθρωπος μέσα στον παράδεισο δεν κατάφερε να διαφυλάξει έστω την μία μόνον εντολή που του δόθηκε και φαντάστηκε ισοθεῒα κι αυτό γιατί δεν ήταν σε επαγρύπνηση αλλά κοιμόταν πνευματικά. Συνεπώς τα σκάνδαλα φέρνουν τον συνετό άνθρωπο σε διαρκή επαγρύπνηση και ετοιμότητα κατά των εχθρών του. Και μη πει κανείς ότι ο άνθρωπος δεν έχει ευθύνη για την κακία του, διότι αν ήταν έτσι τότε δεν θα έπρεπε ποτέ να τιμωρείς το παιδί σου ή να επιπλήττεις την γυναίκα σου διότι θα έλεγες ότι αυτοί δεν είναι άξιοι τιμωρίας αλλά ελέους.

          Σκέψου, ο Θεός δεν δημιούργησε όλους τους ανθρώπους; Βεβαίως ναι. Τότε γιατί άλλοι είναι πιο ενάρετοι, άλλοι πιο καλοί,  άλλοι πιο ασύνετοι, κι άλλοι πιο κακοί κ.ο.κ; Διότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της προθέσεώς τους. Διότι αν όλοι ήταν εκ φύσεως κακοί, τότε δεν θα υπήρχε κανείς καλός. Άλλωστε βλέπουμε πολλούς που από καλοί έγιναν κακοί και το αντίθετο.

          Από πού λοιπόν προήλθαν όλα τα κακά; Ρώτησε τον εαυτό σου, διότι δικό μου έργο είναι να αποδείξω ότι δεν προέρχονται από την φύση, ή από τον Θεό. Τι δηλαδή δημιουργήθηκαν από μόνα τους;  Ασφαλώς όχι; Μήπως είναι αγέννητα; Πάυσε άνθρωπέ μου που θέλεις με την ίδια τιμή να τιμάς και τον Θεό και την κακία. Άρα το κακό προέρχεται από μας τους ίδιους και από την θέλησή μας. Διότι το κακό δεν είναι τίποτα άλλο από την παρακοή στο θέλημα του Θεού. Μα πες μου, που το βρήκε αυτό ο άνθρωπος; Για ποιο λόγο θέλησε να παρακούσει; Από αδιαφορία. Και σε ρωτώ: Έγινες ποτέ καλός; Έγινες ποτέ κακός; Δηλαδή έγινες ποτέ κυρίαρχος κάποιου πάθους και κυριεύθηκε πάλι από το ίδιο πάθος; Για παράδειγμα, οργίστηκες ποτέ και πάλι μετά δεν οργίστηκες; Η απάντηση είναι απλή. Το έκανες, διότι κάποτε έδειξες φροντίδα για το πάθος σου και άλλη φορά αδιαφόρησες. Οι αδιόρθωτοι, είναι αυτοί που ζουν πλήρως κοιμισμένοι, αφημένοι στα πάθη τους. Άρα όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της δικής μας προαιρέσεως. Μη λοιπόν ζητάς να βρεις από προέρχονται τα κακά. Η ύπαρξη των καλών αποτελεί από μόνη της κατηγορητήριο για τους κακούς. Όλα τα κακά λοιπόν οφείλονται στην αδιαφορία, στην συναναστροφή με τους κακούς, στην περιφρόνηση της αρετής.

          Η ύπαρξη των κακών δεν είναι αποτέλεσμα ανάγκης, διότι αν ήταν αποτέλεσμα ανάγκης τότε ο Χριστός δεν θα έλεγε: «αλλοίμονο σ’ αυτόν που εξαιτίας του έρχονται τα σκάνδαλα».

 

8 εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. 9 καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός.

 

Αλήθεια, όλα αυτά τα λέει για τα μέλη του σώματος; Μη γένοιτο. Αλλά τα λέει για τους φίλους, για τους συγγενείς τους οποίους χρειαζόμαστε όπως και τα μέλη του σώματος. Διότι τίποτα δεν είναι τόσο κακό, όσο η κακή συναναστροφή, γι’αυτό με πολλή δύναμη προτάσσει να αποκόπτουμε τις κακές συναναστροφές. Διότι αν αυτοί που σου προκαλούν σκάνδαλο συνεχίσουν να είναι φίλοι σου, τότε ούτε εσένα, ούτε αυτούς ωφελείς. Ενώ εάν τους αποκόψεις τουλάχιστον εξασφαλίζεις την δικής σου σωτηρία. Διότι αν σε ορισμένες περιπτώσεις αποκόπτεις μέλη του σώματός σου αθεράπευτα που μπορεί να βλάψουν και τα υπόλοιπα, τότε αυτό πολύ περισσότερο θα πρέπει να το κάνεις και για τους φίλους σου.

 

10 ῾Ορᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

 

Μικρούς δεν ονομάζει αυτούς που πράγματι είναι μικροί, αλλά αυτούς που οι πολλοί θεωρούν μικρούς. Τους πτωχούς, τους περιφρονημένους, τους αφανείς. Και λέγοντας ότι «οι άγγελοι αυτών», φανερώνεται ότι οι άγιοι έχουν αγγέλους όπως και όλοι. Και όταν λέει ότι οι άγγελοι αυτών βλέπουν το πρόσωπο του Ουράνιου Πατρός Του, σημαίνει οι άγγελοι αυτών υπερέχουν των άλλων. Σε τι υπερέχουν; Στην παρρησία.

 

11 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

 

Πάλι αναφέρει κι άλλο συλλογισμό κατά πολύ σπουδαιότερο από τον πρώτο. Και για να δώσει έμφαση προσθέτει και μία παραβολή.

 

12 Τί ὑμῖν δοκεῖ; ἐὰν γένηταί τινι ἀνθρώπῳ ἑκατὸν πρόβατα καὶ πλανηθῇ ἓν ἐξ αὐτῶν, οὐχὶ ἀφεὶς τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐπὶ τὰ ὄρη, πορευθεὶς ζητεῖ τὸ πλανώμενον; 13 καὶ ἐὰν γένηται εὑρεῖν αὐτό, ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι χαίρει ἐπ᾿ αὐτῷ μᾶλλον ἢ ἐπὶ τοῖς ἐνενήκοντα ἐννέα τοῖς μὴ πεπλανημένοις. 14 οὕτως οὐκ ἔστι θέλημα ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς ἵνα ἀπόληται εἷς τῶν μικρῶν τούτων.

 

          Βλέπεις με πόσους τρόπους μας προτρέπει να φροντίζουμε για τους μικρούς  αδελφούς μας;  Μη πεις λοιπόν ότι ο τάδε είναι χαλκουργός, ή υποδηματοποιός, ή σκουπιδιάρης για μη πάθεις αυτά που μας λέει ο Κύριος. Γίνε μετριόφρων και φρόντιζε γι’ αυτούς.

          Εάν λοιπόν ο Θεός χαίρεται τόσο πολύ για την επιστροφή ενός μικρού και «ασήμαντου» ανθρώπου, πως εσύ τους περιφρονείς; Ο δε Λουκάς προσθέτει ότι κουβάλησε ο ποιμένας το χαμένο πρόβατο στους ώμους του.

          Ας μη λοιπόν αρκούμαστε μόνο στην δική μας σωτηρία, διότι και αυτήν στην ουσία την καταστρέφουμε.

          Ας προσέξουμε και κάτι ακόμη. Σήμερα γινόμαστε πολλές φορές φίλοι με αλλόθρησκους ή άθεους, ή αρνησίθρησκους παρά με τέκνα της Εκκλησίας. Ναι, λέει κάποιος διότι ο μεν είναι καλός και ο της εκκλησίας κακός. Πως τολμάς να ονομάζεις τον αδελφό σου κακό τη στιγμή που ο Κύριος μας απαγορεύει να πούμε ακόμη και «ρακά»; Δεν ντρέπεσαι δεν κοκκινίζεις, διασύροντας έτσι τον αδελφό σου με τον οποίο παρακάθισες στο ίδιο τραπέζι, που δοκίμασε τους ίδιους πόνους με σένα; Αν ήταν κατά σάρκα αδελφός σου έτσι θα συμπεριφερόσουν;  Όχι, αλλά θα έκανες τα πάντα και μια και δύο και  τρεις και άπειρες φορές θα τον νουθετούσες με σκοπό να τον συνεφέρεις. Μα θα πει κάποιος είναι κακός και δεν μπορεί κανείς εύκολα να τον υποφέρει. Δια τούτο γίνε φίλος του, για να πάψει να είναι τέτοιος. Αλλά θα πει, δεν πείθεται, δεν δέχεται συμβουλή. Και που το ξέρεις; Δοκίμασες να συμβουλεύσεις; Το συμβούλευα λέει πολλές φορές; Πόσες; Ακόμη κι αν το έκανες έναν ολόκληρο χρόνο, πάλι δεν θα έπρεπε να παύσεις. Δες πως ο Θεός ποτέ δεν παύει να μας νουθετεί. Μήπως έπαψε λόγω της αδιαφορίας μας να μας μιλά; Μήπως σιώπησε;

          Ας μιλήσουμε τώρα και για ένα άλλο ζήτημα. Το ζήτημα του γάμου εις την νεαρή ηλικία. Διότι οι πορνείες και οι μοιχείες δεν οφείλουν την ύπαρξή τους πουθενά αλλού παρά στο γεγονός ότι οι νέοι αφήνονται ελεύθεροι.

          Και τι να κάνω θα πει κάποιος; Να παντρέψεις τον νέο με γυναίκα συνετή η οποία θα λειτουργήσει σ’ αυτόν σαν χαλινάρι.

          Μα θα πει κάποιος είναι νέος. Και απαντώ. Είναι νέος που μολύνει το σώμα του με τόσες ασχημοσύνες; Και τα λες αυτά διότι δεν γνωρίζεις ότι ο σκοπός του γάμου είναι να φυλάξει ο νέος το σώμα του καθαρό. Εάν δε δεν συμβαίνει αυτό, τότε σε τι ωφελεί ο γάμος;

          Μα θα πεις είναι άνεργο το παιδί μου, ή δεν έκανε ακόμη περιουσία. Ας περιμένουμε λοιπόν να προκόψει πρώτα στη ζωή του. Ναι, για όλα αυτά ενδιαφέρεσαι, για την ψυχή του όμως όχι. Κι έτσι όλα περικλείονται με ταραχή και ακαταστασία διότι η φροντίδα για την ψυχή θεωρείται πάρεργο και αντιθέτως επιδεικνύεται πολύ μεγάλη προσοχή για πράγματα που είναι πολύ ασήμαντα. «Τι έχει ο άνθρωπος να ωφεληθεί αν τον κόσμο όλο κερδίσει, απολεσθεί όμως η ψυχή του»;

          Κι έτσι δεν καταβάλουμε καμία φροντίδα για την καλλιέργεια της ψυχής των νέων. Για τα ζώα των στάβλων μας επιδεικνύουμε μεγαλύτερη φροντίδα και ψάχνουμε για το ποιος είναι άριστος γνώστης για να τον προσλάβουμε στον σταύλο μας. Όταν όμως πρόκειται για τον παιδαγωγό του παιδιού μας παίρνουμε όποιον βρεθεί πρώτος μπροστά μας. Και μεριμνούμε για την καλλιέργεια της γλώσσας και το πώς θα μάθει να ομιλεί. Όχι για την ψυχή του, αλλά για να κερδίζει χρήματα. Διότι αν δεν υπήρχε κίνητρο το χρήμα, ούτε και γι’ αυτό θα φροντίζαμε.

 

          15 ᾿Εὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου· ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου·

 

          Και δεν είπε αρκετά τον τιμώρησες, αλλά τον κέρδισες. Και απαιτεί να τον ελέγξεις χωρίς την παρουσία άλλων ανθρώπων ώστε αυτός να μη γίνει θρασύτερος ή δυσκοδιόρθωτος. Το «έλεγξέ» τον σημαίνει, υπενθύμισε σ’ αυτόν την αμαρτία του. Και εάν και πάλι δεν πείθεται;

 

16 ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ρῆμα.

 

          Δηλαδή όσο περισσότερο θαρασύτερος και αναιδέστερος είναι αυτός, τόσο περισσότερο ζήλο πρέπει να επιδεικνύουμε για την θεραπεία του. Και δεν πρέπει να οργιζόμαστε ή να αγανακτούμε. Ο ιατρός όταν η ασθένεια δεν υποχωρεί, δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια ούτε οργίζεται, αλλά προετοιμάζεται πολύ περισσότερο. Έτσι με την προσθήκη άλλων ατόμων ως μάρτυρες η προσπάθεια της θεραπείας μας γίνεται εντονότερη. Εάν όμως και πάλι επιμείνει 17 ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ·  Δηλαδή στους προϊσταμένους αυτής. Εάν όμως και σ΄αυτούς παρακούσουν ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης. Διότι η ασθένεια αυτού είναι πλέον αθεράπευτη. Πρόσεξε επίσης πως βάζει τον τελώνη στην κατηγορία των βαρέως αμαρτησάντων. Σ’ αυτούς συγκαταλέγονται όσοι εις βάρος άλλων ανθρώπων πλουτίζουν.  Αυτή λοιπόν είναι η μόνη τιμωρία; Όχι. Αλλά ακούστε και την συνέχεια: 18 ᾿Αμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ. Και δεν είπε στον προϊστάμενο της εκκλησίας να μην τον συγχωρήσει, αλλά «εάν δεν τον συγχωρήσεις» αναθέτοντας ουσιαστικά στον ίδιο τον αδικηθέντα τα πάντα. Άρα η τιμωρία του είναι να παραμείνουν τα αμαρτήματά του ασυγχώρητα. Αυτή είναι και η πιο φοβερή τιμωρία. Δες όμως πως δεν τον τιμωρεί αμέσως. Αλλά στήνει και ένα και δύο και τρία δικαστήρια στα οποία αν παρακούσει τότε να βρεθεί ένοχος και στο τέταρτο που είναι το επουράνιο δικαστήριο της μελλούσης κρίσεως. Και με αυτόν τον φόβο βάζει χαλινάρι στον εγωισμό και στην μικροπρέπεια της υπεροψίας.

19 Πάλιν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 20 οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν.

 

          Βλέπεις πως και με άλλο τρόπο διαλύει τις έχθρες, καταργεί τις μικροψυχίες και συμφιλιώνει τους ανθρώπους;  Και ταυτόχρονα παρουσιάζει τα μεγάλα αγαθά της αγάπης και της ομοψυχίας. Διότι αυτοί που συμφωνούν με τον Πατέρα, έχουν ανάμεσά τους τον Χριστό. Γιατί μήπως και σε άλλες περιπτώσεις δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που να συμφωνούν;  Βεβαίως και υπάρχουν. Αλλά δεν συμφωνούν πάντοτε μ’ αυτά που θέλει ο Πατέρας. Διότι οι περισσότεροι συνάπτουν φιλίες με κοσμικές αφορμές. Και οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέονται με αφορμή την φιλία και όχι την αγάπη. Η σύνδεσή τους όμως αυτή δεν είναι ούτε θερμή, ούτε συνεχής, αλλά μόλις δημιουργηθεί κάποια προσβολή η αγάπη τους διακόπτεται διότι δεν έχει πνευματική ρίζα. Διότι η αγάπη που έχει ρίζα τον Χριστό δεν παύει ποτέ και είναι αδιάσπαστη και άφθαρτη και τίποτα δεν μπορεί να την καταλύσει. Ούτε έχθρα, ούτε φιλονικία, ούτε κίνδυνος, ούτε θάνατος. Διότι εκείνα που γίνονται αφορμή διαλύσεως της αγάπης για τους άλλους για τους χριστιανούς γίνονται αιτία αγάπης και συνδέσεως. Κι έτσι κι αν ακόμη αυτός ο χριστιανός υβρίζεται ή μισείται ή φονεύεται εξακολουθεί ν’ αγαπά. Έτσι και ο Χριστός αγάπησε τους εχθρούς Του.

21 Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; 22 λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά.

 

          Νόμιζε ο Πέτρος ότι λέει κάτι σπουδαίο και γενναιόδωρο και γι’ αυτό λέει «μέχρι επτά φορές». Και η διαφορά με τον προηγούμενο που μετά την ανυπακοή του στην Εκκλησία μπορεί κανείς να τον θεωρήσει ως εθνικό είναι ότι ο αυτός ποτέ δεν μετανόησε για τις πράξεις του, ενώ ο δεύτερος πάντοτε μετανοεί αλλά επιστρέφει και πάλι στο ίδιο παράπτωμα. Πόσες λοιπόν φορές οφείλω να τον συγχωρώ αυτόν; Ρώτησε ο Πέτρος. Και ο Χριστός απαντά στον Πέτρο ότι όχι μέχρι επτά φορές, αλλά εβδομήντα επτά φορές το επτά οφείλεις να τον συγχωρείς, δηλώνοντας έτσι το άπειρο της συγχωρήσεως. Και για να δείξει ότι η εντολή του αυτή δεν είναι δυσβάστακτη, αλλά πολύ εύκολη προσθέτει και  την παρακάτω παραβολή:

 

23 Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὃς ἠθέλησε συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. 24 ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. 25 μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι. 26 πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. 27 σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. 28 ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγε λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις. 29 πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ ἀποδώσω σοι. 30 ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον.

31 ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. 32 τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με. 33 οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα; 34 καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ.

 

          Είδες τώρα την διαφορά των αμαρτημάτων που γίνονται προς τον άνθρωπο και προς τον Θεό; Δέκα χιλιάδες τάλαντα προς τον Θεό και εκατό δηνάρια προς τον άνθρωπο. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη. Μάλλον δε και κατά πολύ μεγαλύτερη. Διότι τόσες πολλές είναι οι ευεργεσίες που δεχτήκαμε από τον Θεό και πρώτα-πρώτα που μας δημιούργησε εκ του μηδενός και εμέτρητες άλλες καλοσύνες που δεν είναι δυνατόν τώρα να τις περιγράψουμε  που ακόμη κι αν καθημερινά αποθνήσκαμε για Κείνον πάλι θα ήταν αδύνατο να ξεπληρώσουμε το χρέος μας απέναντί Του. Αλλά τι λέω θα εξοφλούσαμε; Ούτε καν ένα μικρό μέρος των οφειλών μας δεν θα μπορούσαμε να αποδώσουμε. Κι όμως αντί της καλοσύνης Του επιδεικνύουμε καθημερινώς ασέβεια προς τους νόμους Του. Και τι; Αμφιβάλλεις προς αυτό;

          Αν εκείνος που θα πει των αδελφό του «μωρέ» δεν θα αποφύγει την γέεννα του πυρός, αν εκείνος που μόνο θα δει μία γυναίκα με πονηρή διάθεση θα θεωρηθεί μοιχός, αν κάποιος δεν ταπεινώσει τον εαυτό του σαν ένα μικρό παιδί δεν θα εισέλθει στην Βασιλεία των ουρανών, φανταστείτε τι θα μπορούσε κανείς να πει για τους αλλαζόνες, για τους μοιχούς, γι’ αυτούς που κοροϊδευτικά γελάνε εναντίον των ανθρώπων, για τις αισχρολογίες των συζητήσεων, για την πλεονεξία που επικρατεί, τις ύβρεις, τα δανείσματα, του ς τόκους, την αισχροκέρδεια, την εκμετάλλευση.

          Και τι; Σκανδαλίζεσαι τώρα γιατί στην παραβολή του χρεωφειλέτου ο Κύριος δίδει εντολή αντί του χρέους να πωληθούν η γυναίκα και τα παιδιά του; Μα και αυτοί δικοί του δούλοι ήταν. Άρα από άπειρο ενδιαφέρον έδωσε τέτοια εντολή και όχι από σκληροκαρδία. Διότι η πραγματική του επιθυμία ήταν να ταπεινωθεί ο χρεοφειλέτης και να τον παρακαλέσει και όχι για να πωληθούν αυτοί. Και εάν δεν ήταν αυτός ο σκοπός του όπωσδήποτε δεν θα άκουγε την παράκληση. Και γιατί δεν του χάρισε το χρέος πριν τον παρακαλέσει; Επειδή ήθελε να τον κάνει να γνωρίσει από πόσες οφειλές τον απαλλάσσει κι έτσι να τον κάνει επιεική προς τους συνδούλους του. Και τι ζήτησε ο δούλος από τον Κύριο; Όχι να τον απαλλάξει από το χρέος, αλλά να του δώσει πίστωση χρόνου, να του δείξει μακροθυμία. Λίγα ζήτησε και αντί αυτών έφυγε ελευθερωμένος από κάθε χρέος.

          Όμως τα υπόλοιπα που ακολουθούν είναι ανάξια των παραπάνω. Διότι όταν ο δούλος εξήλθε από τον Κύριο, βρήκε στον δρόμο έναν σύνδουλό του που του χρωστούσε μόνον εκατό δηνάρια. Και αντί της φιλανθρωπίας που εισέπραξε εφαρμόζει άμετρη σκληρότητα. Και τι έκανε; Τον έβαλε λέει στην φυλακή! Αυτό δεν το ανέχτηκαν ούτε οι σύνδουλοί του που πήγαν και ανέφεραν την σκληρότητα της πράξης του στον Κύριο.

          Και πως τον ονόμασε πλέον ο Κύριος; «Πονηρό δούλο». Ο λόγος αυτός απευθύνεται και προς εμάς όσοι είμαστε άσπλαχνοι και σκληροί. Όταν λοιπόν θέλεις να μνησικακήσεις σκέψου την φράση αυτή του Κυρίου. Και θυμήσου και την τιμωρία που ακολούθησε. Ότι  τον έριξε σε βασανιστήρια, έως ότου εξοφλήσει και το τελευταίο δίλεπτο.Η δύναμη λοιπόν της κακίας δύναται να καταργήσει τα χαρίσματα και τις δωρεές του Θεού. Και αυτό συμβαίνει όταν κάποιος δεν γίνεται καλύτερος με τις ευεργεσίες που δέχεται. Επομένως, τι είναι φοβερότερο από την μνησικακία ώστε αυτή κατήργησε μία τέτοιου είδους Θεία δωρεά και εξόργισε λέει τον Κύριο;  Και γι’ αυτό ο Κύριος προσθέτει:

 

35 Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.

 

          Και δεν λέει ο Πατήρ σας, αλλά ο Πατήρ μου. Διότι δεν ήταν άξιος ο άνθρωπος αυτός να ονομάσει τον Θεό πατέρα του. Δύο λοιπόν πράγματα ζητά από μας ο Κύριος. Πρώτον να αναγνωρίσουμε τα αμαρτήματα μας και δέυτερον να  συγχωρήσουμε τους συνανθρώπους μας. Και η συγχώρηση δεν πρέπει να γίνεται απλώς με το στόμα, αλλά από την καρδιά. Ας μην σμπρώχνουμε λοιπόν το ξίφος προς τον εαυτό μας με την μνησικακία.Διότι τι μπορεί να έκανε κάποιος που σε λύπησε τόσο πολύ ώστε αυτό να μπορεί να εξισωθεί με το κακό που κάνεις εσύ στον εαυτό σου βάζοντας στην καρδιά σου την μνησικακία; Διότι όσα περισσότερα πεις έναντίον του αδελφού σου, τόσο μεγαλύτερο ευεργέτη του εαυτού σου τον παρουσιάζεις. Επόμένως όσες περισσότερες αδικίες κάνει εκείνος εις βάρος σου, τόσες περισσότερες αμαρτίες συγχωρούνται δικές σου από τον Θεό.

          Και τι αναφέρω τόση ώρα τους ανθρώπους; Τι υπάρχει πονηρότερο από τον διάβολο. Ο οποίος όμως με την κακία του γίνεται πρόξενος σωτηρίας για μας.

          Αναλογίσου, ότι όταν επρόκειτο να σταυρωθεί ο Χριστός υπέρ μεν του εαυτού Του χαίρονταν, υπέρ δε των σταυρωτών του δάκρυζε. Έτσι και εμείς πρέπει να συμπεριφερόμαστε προς όλους όσους μας αδικούν. Μήπως αυτός που σε αδίκησε δημόσια σε χτύπησε; Ε τότε ενώπιον όλων καταντρόπιασε τον εαυτό του και τον ατίμασε και έγινε αιτία να αποκτήσεις πολλούς κήρυκες της μακροθυμίας σου.

          Μήπως σε συκοφάντησε σε άλλους; Και τι μ’ αυτό; Αφού ο Θεός είναι Εκείνος που θα ζητήσει από σένα ευθύνες και όχι εκείνοι που άκουσαν τις συκοφαντίες.Στην ουσία εκείνος συκοφάντησε τον εαυτό του ενώπιον του Θεού. Και εάν δεν σου αρκούν όλα αυτά, αναλογίσου ότι και ο Κύριός σου συκοφαντήθηκε και από τον σατανά και από ανθρώπους. Και Τον αποκάλεσαν και δαιμονισμένο και πλάνο και αντίθετο. Και εάν θέλεις να ομοιάσεις περισσότερο με τον Θεό ανταπόδωσε αντί της κακίας την καλοσύνη και την ευεργεσία.

 

 

 

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΘ΄ ΔΕΚΑΤΟ ΕΝΑΤΟ

 

1. Και ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς λόγους τούτους μετῆρεν ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια τῆς ᾿Ιουδαίας πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου.

          Μολονότι απόφευγε την Ιουδαία εξαιτίας του φθόνου των κατοίκων της, τώρα την επισκέπτεται συχνά επειδή πλησίαζε και το πάθος Του. Και δεν εισήλθε κατευθείαν στην Ιερουσαλήμ, αλλά στα όρια αυτής.

2 καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς ἐκεῖ.

          Βλέπετε ότι εξαιτίας του πλήθους δεν αναφέρονται ονομαστικώς οι τεθεραπευμένοι. Δεν λέει δηλαδή θεραπεύτηκε ο τάδε και ο τάδε. Επίσης ο Χριστός άλλοτε διά θαυμάτων και άλλοτε διά λόγων οδηγεί τον λαό προς τον δρόμο του Θεού και διά των θαυμάτων κάνει τους λόγους Του αξιόπιστους.

3 Καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι πειράζοντες αὐτὸν καὶ λέγοντες αὐτῷ· εἰ ἔξεστιν ἀνθρώπῳ ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν;

Πόση ήταν η ανοησία τους που πίστευαν πως διά ερωτήσεων θα αποστόμωναν τον Κύριο. Και αν και πολλές άλλες φορές τους αποστόμωσε, εκείνοι δεν παραιτούνταν από την προσπάθειά τους να τον παγιδέψουν. Πρόσεξε όμως και την κακουργία τους από τον τρόπο με τον οποίο ρωτούν. Διότι δεν του είπαν «πρόσταξες να μην αφήνει κανείς την γυναίκα του» δηλαδή νομοθέτησες αυτό κι αυτό, αλλά ωσάν να μην είχε λεχθεί ποτέ τίποτα περί αυτού του θέματος τον ρωτούν: « εάν επιτρέπεται» και είναι έτοιμοι αν πει επιτρέπεται, να αφήσουν αμέσως τις γυναίκες τους, εάν δε πει ότι δεν επιτρέπεται, να του αντιπαραβάλλουν τον Μωσαϊκό νόμο.

4 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ᾿ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν, 5 ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ κολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν; 6 ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σὰρξ μία. ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω.

Πρόσεχε σοφία διδασκάλου. Διότι ερωτηθείς «εάν επιτρέπεται» δεν απαντά εξ’ αρχής «δεν επιτρέπεται» για να μην ταραχθούν και θέτει την δημιουργία δείχνοντας ότι αυτό είναι πρόσταγμα του Πατρός. Εάν λοιπόν ήθελε να χωρίζει ο άνδρας από την γυναίκα του και να παίρνει άλλη, τότε  δημιουργώντας τον ένα άνδρα θα δημιουργούσε ταυτόχρονα  και πολλές γυναίκες. Τώρα όμως παίρνοντας ως βάση την δημιουργία αποδεικνύει ότι ο άνδρας θα πρέπει να περνά την ζωή του με μία γυναίκα και να μην διασπά ποτέ τον ζυγό αυτό. Και πρόσεχε τι λέει: ότι αυτοί (άνδρας και γυναίκα) θα γίνουν μία σάρκα. Και στη συνέχεια για να δείξει ότι είναι φοβερό να διασπά κανείς αυτή την συζυγία λέει «ό,τι ο Θεός ένωσε, ο άνθρωπος ας μην το χωρίζει». Και αν εσύ προβάλλεις τον Μωυσή; Εγώ σου αντιπαραβάλω τον Κύριο του Μωυσέως. Γιατί αυτός ο νόμος που τώρα σου λέω είναι πολύ παλαιότερος του Μωυσέως. Και είναι τόσο ισχυρός ώστε οι σύζυγοι έχουν εντολή να εγκαταλείπουν τους γονείς τους για να προσκολληθούν μεταξύ τους. Και η λέξη «προσκόλληση» φανερώνει την αδιάσπαστη ένωση αυτών σε μία σάρκα. Και όπως ακριβώς είναι βδελυρό το να κόβει κανείς την σάρκα του ανθρώπου, έτσι είναι παράνομο το να χωρίζει κανείς απ’ την γυναίκα του διότι αυτό είναι αντίθετο και απ’ την φύση και απ’ τον νόμο.

Κι όμως μετά απ΄αυτήν την απάντηση αντί να ησυχάσουν οι Φαρισαίοι επανέρχονται αγωνιζόμενοι δήθεν υπέρ του νόμου:

7 λέγουσιν αὐτῷ· τί οὖν Μωσῆς ἐνετείλατο δοῦναι βιβλίον ἀποστασίου καὶ ἀπολῦσαι αὐτήν;

Και η ερώτηση αυτή είχε βέβαια σκοπό να εξοργίσει τους ακροατές εναντίον του Κυρίου θέτοντας Αυτόν ως ενάντιο προς τον Μωσαϊκό νόμο, διότι με αφορμή τάχατις τον νόμο του Μωϋσέως οι περισσότεροι χώριζαν τις γυναίκες τους παίρνοντας διαζύγιο. Αλλά όμως η απόρρητος σοφία απολογείται και γι’ αυτά  και λέει:

8 λέγει αὐτοῖς· ὅτι Μωσῆς πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἐπέτρεψεν ὑμῖν ἀπολῦσαι τὰς γυναῖκας ὑμῶν·

 

Και μ’ αυτόν τον τρόπο δεν αφήνει ούτε τον Μωυσή κανείς να κατηγορήσει, διότι τον νόμο αυτόν στον Μωυσή ο Θεός τον έδωσε και επιρρίπτει όλη την ευθύνη σ’ εκείνους. Και για να μη πει κανείς «που φαίνεται η σκληροκαρδία μας»; Τους αντιπαραβάλλει και πάλι τον αρχαίο νόμο:  ἀπ᾿ ἀρχῆς δὲ οὐ γέγονεν οὕτω.

 9 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μὴ ἐπὶ πορνείᾳ καὶ γαμήσῃ ἄλλην, μοιχᾶται·

Αφού λοιπόν τους αποστόμωσε τώρα νομοθετεί με αυθεντία.

 καὶ ὁ ἀπολελυμένην γαμήσας μοιχᾶται. 10 λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός, οὐ συμφέρει γαμῆσαι.

Και τώρα επειδή τους φάνηκε πολύ βαρύς αυτός ο νόμος, το να περάσουν δηλαδή ολόκληρη τη ζωής τους με μία μόνο γυναίκα η οποία θα έχει τις κακίες της, τις ιδιοτροπίες και όλα τα συναφή, λένε ότι δεν συμφέρει τότε σε κανέναν να παντρεύεται. Ο Μάρκος για να δεις ότι το θέμα αυτό ανησύχησε πολύ τους μαθητές προσθέτει ότι αυτά τα είπαν στον Κύριο κατ’ ιδίαν. Και ο Χριστός δεν συμφώνησε μαζί τους, δεν τους είπε «ναι, είναι καλύτερο κανείς να παλέψει με την φύση του παρά να συζευχθεί με μία μόνο γυναίκα» είπε:

11 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οὐ πάντες χωροῦσι τὸν λόγον τοῦτον, ἀλλ᾿ οἷς δέδοται·

Και δεν τους μίλησε ευθέως περί παρθενίας, διότι ο λόγος αυτός θα τους φαίνονταν δυσβάσταχτος, αλλά τους είπε ότι «είναι σπουδαίο πράγμα», για να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον προς την αγαμία. Και για να τους δείξει ότι αυτό δεν είναι ακατόρθωτο για τον άνθρωπο προσθέτει:

12 εἰσὶ γὰρ εὐνοῦχοι οἵτινες ἐκ κοιλίας μητρὸς ἐγεννήθησαν οὕτω. καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω.

Και με τους λόγους αυτούς τους προτρέπει προς την αγαμία καθιστώντας όλα αυτά δυνατά για τον άνθρωπο. Διότι λέει, σκέψου, εάν εκ φύσεως ήσουν ευνούχος ή αν κάποιοι άλλοι σε ευνούχιζαν, τότε τι θα μπορούσες να κάνεις; Και όταν λέει ότι κάποιοι άλλοι ευνούχισαν τον εαυτό τους για την Βασιλεία των ουρανών, δεν εννοεί ασφαλώς την αποκοπή του μέλους (μη γένοιτο!), αλλά την αποκοπή των λογισμών. Και μ΄αυτό τον τρόπο αποδεικνύει ότι ο σαρκικός αυτός οίστρος δεν έχει την ρίζα του στο σώμα, αλλά στις ακόλαστες επιθυμίες και την αδιάφορη διάνοια και ότι καμιά ζημιά δεν μπορεί να προέλθει από τις φυσικές παρορμήσεις. Και είπε ακόμη ότι αυτός ο λόγος δεν είναι για όλους, αλλά για όσους επιθυμήσουν μία τέτοια ζωή. Και ότι αυτό το κατόρθωμα δεν μπορεί κανείς να το καταφέρει μόνος του, παρά μόνο με την Θεία βοήθεια η οποία οπωσδήποτε θα παρασχεθεί σε όσους την ζητήσουν.

13 Τότε προσηνέχθη αὐτῷ παιδία, ἵνα ἐπιθῇ αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ προσεύξηται· οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖς. 14 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 15 καὶ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν.

 

          Και γιατί παρακαλώ οι μαθητές απομάκρυναν απ’ τον Κύριο τα παιδιά;  Λόγω του αξιώματός τους. Τότε ο Χριστός για να τους διδάξει ότι πρέπει να είναι μετριόφρονες και ότι πρέπει να περιφρονούν την δόξα των ανθρώπων, αφήνει τα παιδιά να τον πλησιάσουν, και τα αγκαλιάζει και υπόσχεται την Βασιλεία Του σ’ εκείνους που θα ομοιάσουν μ΄αυτά. Διότι τα παιδιά έχουν την απλότητα και την καθαρότητα της καρδιάς. Και προτιμούν να δουν την μητέρα τους με τα κουρελιασμένα της ρούχα, παρά την βασίλισσα με τα λαμπρά ενδύματά της. Και ξέρουν να ξεχωρίζουν το δικό τους από το ξένο όχι με κριτήριο την πτωχεία ή τον πλούτο, αλλά με την αγάπη. Και με την πράξη Του αυτή ο Κύριος προετοιμάζει τους μαθητές Του να αδιαφορούν για την κοσμική δόξα την οποία θα απολαύσουν σύντομα στο μέλλον απ’ όλη την οικουμένη.

 

16 Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;

 

Ορισμένοι κατηγορούν τον νέο αυτόν ως ύπουλο και πονηρό, ο οποίος πλησίασε τον Χριστό με σκοπό να τον πειράξει. Φιλάργυρος οπωσδήποτε ήταν διότι έτσι τον ονόμασε και ο Κύριος. Ύπουλο όμως δεν θα μπορούσα να τον πω διότι ο Μάρκος προσθέτει για τον νέο αυτόν ότι «έτρεξε προς αυτόν και αφού γονάτισε μπροστά του τον παρακάλεσε» και ότι «ο Ιησούς τον κοίταξε στο πρόσωπο και τον αγάπησε» (Μαρκ 10,17 και  Μαρκ 10,21). Και αν είχε πράγματι σκοπό να Τον πειράξει ο Ευαγγελιστής οπωσδήποτε δεν θα μας το απέκρυπτε. Και εν τέλει στο τέλος της συζήτησής τους δεν θα έφευγε λυπημένος, αλλά εξαγριωμένος όπως έκαναν και οι Φαρισαίοι.

 

17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός.

 

Για ποιο λόγο τότε ο Ιησούς του απάντησε λέγοντας «γιατί με λες αγαθό κανείς δεν είναι αγαθός παρά μόνον ο Θεός»; Επειδή τον πλησίασε σαν να ήταν ένας απλός άνθρωπος. Διά τούτο λοιπόν και ως άνθρωπος συζητά μαζί του. Και όταν λέει ότι κανείς δεν είναι αγαθός, δεν το λέει αυτό για να αποκλείσει τους ανθρώπους από την αγαθότητα, αλλά το λέει εν συγκρίσει με την αγαθότητα του Θεού. Και δεν είπε «παρά μόνον ο Πατήρ μου» για να μάθεις ότι δεν φανέρωσε τον εαυτό Του στον νεανίσκο.

Τέλος πάντων γιατί έδωσε στον νέο αυτήν την απάντηση;  Είχε σκοπό να απαλλάξει τον νέο από τις κολακείες και να τον αναβιβάσει πνευματικά ώστε να μπορέσει να προσηλωθεί από τα επίγεια στα ουράνια αγαθά. Και δεν τον πλησίασε με σκοπό να τον πειράξει διότι τον ρώτησε «τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνιο ζωή»; Ο Κύριος του απάντησε:

 

 εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. 18 λέγει αὐτῷ· ποίας;

 

Τον ρωτά «ποιες είναι οι εντολές» όχι για να Τον πειράξει, αλλά  γιατί  νόμιζε ότι άλλες ήταν οι εντολές εκείνες οι οποίες θα τον οδηγούσαν στην αιώνια ζωή εκτός απ΄αυτές του νόμου. Έπειτα αφού ο Ιησούς του ανέφερε τις εντολές του νόμου:

 

ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, 19 τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 20 λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ;

 

Και με όλα αυτά φανερώνεται και πάλι όχι η πονηρία του νέου, μη γένοιτο, αλλά το ενδιαφέρον και η αγωνία του.

 

21 ἔφη αὐτῷ ὁ ῾Ιησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.

 

 

 

Επειδή δηλαδή ο λόγος Του ήταν για τα χρήματα και τον συμβούλευε να απαλλαγεί απ’ όλα αυτά. Αλλά δεν αρκεί κανείς να περιφρονεί τα χρήματα, αλλά πρέπει πρώτα να δώσει τροφή στους φτωχούς και στην συνέχεια να Τον ακολουθήσει. Όμοιο με το « Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».

 

22 ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά.

 

Και επειδή αυτό που έπαθε ο νέος δεν ήταν κάτι φυσικό, ο Ευαγγελιστής προσέθεσε :«επειδή είχε πολλά χρήματα». Δεν είναι δηλαδή όλοι το ίδιο κυριευμένοι από τα χρήματα. Περισσότερο είναι αυτοί που έχουν τα πολλά.

 

23 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

 

          Και βέβαια ο Χριστός δεν κατηγορεί εδώ τα χρήματα, αλλά αυτούς που είναι κυριευμένοι σ’ αυτά. Και αν κάποιος δεν μπορεί να εισέλθει στην Βασιλεία του Θεού αν δεν δίνει ελεημοσύνη, φανταστείτε αυτούς που όχι μόνον δεν δίδουν αλλά αρπάζουν από τους άλλους. Και γιατί το είπε αυτό στους μαθητές Του οι οποίοι ήταν πάμπτωχοι;  Με σκοπό να τους διδάξει ότι δεν πρέπει να ντρέπονται για την φτώχεια τους. Και αφού αρχικά τους είπε ότι ο πλούσιος δύσκολα εισέρχεται στην Βασιλεία των Ουρανών, στη συνέχεια τους λέει ότι αυτό είναι αδύνατο. Και όχι απλώς αδύνατο, αλλά αδύνατο σε υπερβολικό βαθμό. Και δίδει το παράδειγμα της καμήλου με την βελόνα.

 

 24 πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. 25 ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; 26 ἐμβλέψας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.

 

Και για ποιο λόγο οι μαθητές ταράχτηκαν, αφού αυτόί ήταν πάμπτωχοι; Επειδή πονούσαν για την σωτηρία των άλλων. Και γι’ αυτό τον λόγο κυριεύθηκαν από φόβο για ολόκληρη την οικουμένη εξαιτίας αυτής της αποφάσεως. Και έτσι ο Κύριος με την πραότητά Του του και την ευσπλαχνία Του τους καθησύχασε λέγοντα ότι όλα είναι στα χέρια του Θεού. Αλλά εσύ θέλω να επιμείνεις και να ρωτήσεις και να πεις. Με ποιο τρόπο ο Θεός αυτό το αλλάζει; Με ποιον τρόπο απαλλάσει ο Κύριος τον πλούσιο από την αιώνια κόλαση; Με το αν μοιράσει τα υπάρχοντά του, αν απαλλαγεί από την πονηρή επιθυμία του. Το έργο λοιπόν αυτό δεν είναι μόνον του Θεού, αλλά και δικό του.

Έτσι, και με αυτόν τον τρόπο το αδύνατο γίνεται δυνατό. Αλλά θα μπορούσε κάποιος να πει. Πως και με ποιο τρόπο μπορεί κάποιος να φερθεί έτσι όταν έχει κυριευθεί από το πάθος της πλεονεξίας και είναι χειροπόδορα δεμένος μ’ αυτήν; Σιγά-σιγά, αν αρχίσει στην αρχή να αποκόπτει τον εαυτό του απ’ τα περιττά. Έτσι αργότερα θα προχωρήσει και πιο πέρα. Μη ζητάς λοιπόν να ανέβεις αμέσως, αλλά ανέβαινε ήρεμα και ολίγον κατ’ ολίγον την κλίμακα που σε οδηγεί στον ουρανό.

 

27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν;

 

Ποια όλα μακάρις Πέτρε; Το καλάμι, τα δίχτυα; Το πλοίο, το ψάρεμα; Και ο Πέτρος έκανε την ερώτηση αυτή εξ’ ονόματος όλης της οικουμένης. Για να μη μπορεί κανείς να πει ότι δεν έχω υπάρχοντα για να εγκαταλείψω, άρα δεν μπορώ να γίνω τέλειος.

 

 28 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ ᾿Ισραήλ.

 

Τι; Θα ρωτήσει κάποιος. Άρα και ο Ιούδας; Ασφαλώς όχι. Τότε τι λέει θα καθίσετε σε δώδεκα θρόνους; Ποιος θα καθίσει στον δωδέκατο; Ο λόγος λοιπόν αυτός δεν ελέχθη μόνον προς τους αποστόλους, αλλά προς όλους τους ακροατές του Ευαγγελίου! Γι’ αυτό και ο Ιησούς συνεχίζει τον λόγο Του χωρίς να απευθύνεται πλέον προς τους Αποστόλους:

 

29 καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει.

 

Τι σημαίνει όμως το «κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ»; Σημαίνει ότι θα τους κατακρίνουν. Δεν πρόκειται δηλαδή να καθίσουν ως δικαστές και να κρίνουν, αλλά  ότι όταν οι Ιουδαίοι θα προβάλλουν το επιχείρημα ότι δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στον Χριστό για το ότι ο νόμος μας εμπόδισε να δεχτούμε τα παραγγέλματά Του, ο Χριστός θα παρουσιάσει αυτούς στη μέση που δέχτηκαν τον ίδιο νόμο, κι όμως πίστεψαν.

Οι θρόνοι βέβαια δεν φανερώνουν καθέδρα, διότι μόνον ο Χριστός θα καθίσει σε θρόνο και θα κρίνει, αλλά διά των θρόνων υπαινίχθηκε την απερίγραπτη τιμή και δόξα.

Και όταν λέει «ο καθένας που άφησε την γυναίκα του», δεν το λέει αυτό ώστε στα καλά καθούμενα να διαλύονται οι γάμοι, αλλά εδώ μάλλον υπαινίσσεται τους διωγμούς που ακολούθησαν και ίσως να ακολουθήσουν στο μέλλον.

 

 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

 

          Εδώ εννοεί ότι πολλοί θα έρθουν από Ανατολή και Δύση για να γίνουν πολίτες της Βασιλείας των ουρανών, ενώ οι Ιουδαίοι που πρώτοι απ’ όλους κλήθηκαν θα απομείνουν εκτός του Νυμφώνος. Ας το ακούσουμε κι εμείς αυτό οι Ορθόδοξοι χριστιανοί μη τυχόν αποδειχτούμε ανάξιοι της κλήσεώς μας.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Κ΄ ΕΙΚΟΣΤΟ
 

1 Ομοια γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐξῆλθεν ἅμα πρωΐ μισθώσασθαι ἐργάτας εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ. 2 καὶ συμφωνήσας μετὰ τῶν ἐργατῶν ἐκ δηναρίου τὴν ἡμέραν ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ. 3 καὶ ἐξελθὼν περὶ τρίτην ὥραν εἶδεν ἄλλους ἑστῶτας ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀργούς, 4 καὶ ἐκείνοις εἶπεν· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον δώσω ὑμῖν. οἱ δὲ ἀπῆλθον. 5 πάλιν ἐξελθὼν περὶ ἕκτην καὶ ἐνάτην ὥραν ἐποίησεν ὡσαύτως. 6 περὶ δὲ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἐξελθὼν εὗρεν ἄλλους ἑστῶτας ἀργούς, καὶ λέγει αὐτοῖς· τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί; 7 λέγουσιν αὐτῷ· ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο. λέγει αὐτοῖς· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον λήψεσθε.

8 ὀψίας δὲ γενομένης λέγει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπῳ αὐτοῦ· κάλεσον τοὺς ἐργάτας καὶ ἀπόδος αὐτοῖς τὸν μισθόν, ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕως τῶν πρώτων. 9 καὶ ἐλθόντες οἱ περὶ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἔλαβον ἀνὰ δηνάριον. 10 ἐλθόντες δὲ οἱ πρῶτοι ἐνόμισαν ὅτι πλείονα λήψονται, καὶ ἔλαβον καὶ αὐτοὶ ἀνὰ δηνάριον. 11 λαβόντες δὲ ἐγόγγυζον κατὰ τοῦ οἰκοδεσπότου 12 λέγοντες ὅτι οὗτοι οἱ ἔσχατοι μίαν ὥραν ἐποίησαν, καὶ ἴσους ἡμῖν αὐτοὺς ἐποίησας τοῖς βαστάσασι τὸ βάρος τῆς ἡμέρας καὶ τὸν καύσωνα. 13 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἑνὶ αὐτῶν· ἑταῖρε, οὐκ ἀδικῶ σε· οὐχὶ δηναρίου συνεφώνησάς μοι; 14 ἆρον τὸ σὸν καὶ ὕπαγε· θέλω δὲ τούτῳ τῷ ἐσχάτῳ δοῦναι ὡς καὶ σοί· 15 ἢ οὐκ ἔξεστί μοι ποιῆσαι ὃ θέλω ἐν τοῖς ἐμοῖς, εἰ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός ἐστιν ὅτι ἐγὼ ἀγαθός εἰμι; 16 Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι· πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.

 

          Τι θέλει να μας διδάξει αυτή η παραβολή; Διότι δεν είναι σύμφωνη η αρχή της με αυτό που συμβαίνει στο τέλος. Διότι παρουσιάζονται όλοι να απολαμβάνουν τα ίδια, ενώ ο Χριστός πριν την παραβολή και μετά την παραβολή μας λέει ότι οι πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι και οι τελευταίοι πρώτοι. Η παραβολή όμως λέει κάτι το αντίθετο. Ότι κι αυτοί που δεν κόπιασαν τόσο πολύ θα απολαύσουν τα ίσα μ’ αυτούς που πάρα πολύ κόπιασαν. Τι είναι λοιπόν αυτό που λέει η παραβολή; Ας το κάνουμε σαφές:

          Αμπέλι είναι το πρόσταγμα και οι εντολές του Θεού. Χρόνος της εργασίας είναι η παρούσα ζωή. Εργάτες είμαστε όλοι μας που καλούμαστε να τηρήσουμε τις εντολές του Θεού. Πρωί, Τρίτη, έκτη, ενάτη ώρα είναι οι άνθρωποι που προσήλθαν και ευδοκίμησαν σε διάφορες ηλικίες. Οι πρώτοι που ευδοκίμησαν και ταλαιπωρήθηκαν κάτω από το καύσωνα της ημέρας είναι μεν αυτοί που μόχθησαν και έγιναν αρεστοί στον Θεό αλλά στη συνέχεια φθόνησαν αυτούς που εργάστηκαν μία μόνο ώρα και πήραν και εκείνοι τον ίδιο μισθό μ΄αυτούς. Στη συνέχεια  ο Οικοδεσπότης έκρινε ένοχο αυτόν που διαμαρτυρήθηκε για την υποτιθέμενη αδικία. Άρα στην παραβολή γίνεται ξεκάθαρο ότι κανείς δεν μπορεί να προβάλλει τέτοιου είδους κατηγορίες ή δικαιολογίες στην Βασιλεία των ουρανών. Καθόσον ο χώρος εκείνος είναι καθαρός από τον φθόνο και την ζήλεια. Διότι αυτό είναι το έργο των αγίων να μοχθούν και να χαίρονται για την προκοπή του πλησίον. Και επειδή εν τέλει πρόκειται για παραβολή δεν πρέπει να εξετάζουμε λέξη προς λέξη αυτά που περιέχονται στις παραβολές. Αλλά αφού μάθουμε τον σκοπό για τον οποίο λέχθηκε η παραβολή ας τον κάνουμε τότε κτήμα μας και να μην ασχολούμαστε άδικα με τα παραπέρα.

          Τι θέλει λοιπόν να μας διδάξει αυτή η παραβολή;  Θέλει να κάνει προθυμότερους αυτούς που σε προχωρημένη ηλικία μετανοούν και γίνονται καλύτεροι και για να μην τους αφήσει να νομίζουν ότι μειονεκτούν έναντι των άλλων γι’ αυτό τον λόγο παρουσιάζει και αυτούς που δυσανασχετούν για τα αγαθά που λαμβάνουν αυτοί, όχι για να δείξει ότι αυτοί λιώνουν από φθόνο και ζήλεια, αλλά για να διδάξει αυτούς ότι απολαμβάνουν μεγάλης τιμής.

          Αλλά για ποιο λόγο τέλος πάντων δεν τους μίσθωσε όλους τους εργάτες μαζί; -Όσο εξαρτάται από τον οικοδεσπότη όλους μαζί τους μίσθωσε, όμως όλοι μαζί δεν ανταποκρίθηκαν στο ταυτόχρονο  κάλεσμα. Το ίδιο δηλώνει και ο Παύλος λέγοντας ότι «όταν ο Θεός ευδόκησε», διότι ο Θεός απ’ την αρχή ήθελε να τον καλέσει, όμως αυτός δεν θα υπάκουε στην πρόσκληση. Πότε λοιπόν ευδόκησε; Όταν ο Παύλος ήταν έτοιμος να υπακούσει. Κατά τον ίδιο τρόπο κάλεσε και τον ληστή, διότι και αυτόν απ’ την αρχή μπορούσε να τον καλέσει αλλά εκείνος δεν θα υπάκουε τότε.

          Είναι λοιπόν ολοφάνερο σε μας, ότι η παραβολή αυτή λέχθηκε γι’ αυτούς που ασκούν την αρετή από νεανική ηλικία και για εκείνους που έδειξαν ενδιαφέρον σε μεταγενέστερη και ίσως και σε πολύ προχωρημένη ηλικία.

          Και αν στο τέλος προσθέτει ο Κύριος «Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι· πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί» μη θαυμάσεις και μη ταραχτείς διότι αυτό δεν το λέει ως συμπέρασμα της παραβολής, αλλά με αυτό θέλει να πει ότι στην περίπτωση αυτή όλοι και χωρίς να το περιμένουν απήλαυσαν τα ίδια αγαθά. Ίσως εδώ να υπονοεί και τους Ιουδαίους αλλά και τους πιστούς εκείνους που στην αρχή μεν έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον, στην πορεία όμως έγιναν αδιάφοροι. Γι’ αυτό λοιπόν ας παραμένουμε ακλόνητοι στην ορθή πίστη και ας επιδεικνύουμε άριστο βίο σε όλες τις παραμέτρους της ζωής μας.

 

17 Καὶ ἀναβαίνων ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα παρέλαβε τοὺς δώδεκα μαθητὰς κατ᾿ ἰδίαν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ εἶπεν αὐτοῖς. 18 ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ, 19 καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι, καὶ τῇ τρίτη ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

 

Επειδή ήταν φυσικό οι μαθητές να μην ήθελαν να πάει ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, διά τούτο ο Ιησούς τους θυμίζει συχνά το επερχόμενο πάθος Του, γυμνάζοντας έτσι το μυαλό τους διά των συχνών υπενθυμίσεων και μειώνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την λύπη τους. Τους τα λέει όλα αυτά ιδιαιτέρως, διότι δεν έπρεπε να πλήθη να γνωρίσουν το τι έμελλε να συμβεί για να μην προκληθεί πανικός και ταραχές.

Και τι; Θα πει κάποιος. Δηλαδή τίποτα δεν λέχθηκε στα πλήθη για όλα αυτά. –Λέχθηκαν, αλλά όχι με τόσο ξεκάθαρο τρόπο. Διότι τους είπε: «Γκρεμίστε αυτόν τον ναό κι εγώ σε τρεις μέρες θα τον ξαναχτίσω» και αλλού «θαύμα ζητείτε να δείτε, αλλά δεν θα δείτε άλλο παρά μόνο αυτό του Ιωνά του προφήτη» και πάλι «Λίγο χρόνο είμαι ακόμη μαζί σας και θα με ζητήσετε αλλά δεν θα με βρείτε».

Όμως γιατί μιλούσε στα πλήθη με τόσο απόκρυφο τρόπο αφού κανείς δεν καταλάβαινε; -Διότι θα καταλάβαιναν τα λόγια αυτά μετέπειτα.

Στους μαθητές Του αντιθέτως γίνονταν ολοένα και πιο ξεκάθαρος προσθέτοντας εκ νέου και καινούρια στοιχεία. Όπως, ότι θα παραδοθεί στους εθνικούς και θα εμπαιχθεί και μαστιγωθεί και θα σταυρωθεί. Και αφού όλα αυτά θα τα έβλεπαν οι μαθητές, με θάρρος πλέον θα ανέμεναν και αυτό που τους είπε ξακάθαρα ότι μετά τρεις μέρες θα αναστηθεί.

Όμως παρότι οι μαθητές είδαν νεκρούς να ανασταίνονται, δαιμονισμένους να θεραπεύονται, ασθενείς να γιατρεύονται, παράλυτους να περπατούν, παρέμεναν δύσπιστοι ή καταλαμβάνονταν από απορία μη μπορώντας να συνειδητοποιήσουν τα λόγια του Χριστού.

Γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο αμέσως μετά το άκουσμα του επερχόμενου πάθους του Ιησού στα Ιεροσόλυμα οι υιοί Ζεβεδαίου τον πλησίασαν για να συζητήσουν μαζί Του για την πρωτοκαθεδρία και του είπαν: «Θέλουμε να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου και ο άλλος στα αριστερά σου». Ο Ματθαίος όμως αναφέρει ότι η μητέρα των υιών Ζαβεδαίου τα είπε αυτά: 20 Τότε προσῆλθεν αὐτῷ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶν υἱῶν αὐτῆς προσκυνοῦσα καὶ αἰτοῦσά τι παρ᾿ αὐτοῦ. 21 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· τί θέλεις; λέγει αὐτῷ· εἰπὲ ἵνα καθίσωσιν οὗτοι οἱ δύο υἱοί μου εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. Φυσικό ήταν και τα δύο να συνέβησαν διότι παρέλαβαν την μητέρα τους με σκοπό να μεγαλώσουν την παράκλησή τους.

 

Ας προσπαθήσουμε όμως να καταλάβουμε τι είναι αυτό που ζητούν, με ποια διάθεση το ζητούν, τι ήταν εκείνο που τους οδήγησε να ενεργήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο.

Από τι λοιπόν παρακινήθηκαν και έφτασαν σ’ αυτήν την ενέργεια; -Έβλεπαν ότι έχαιραν μεγάλης εκτίμησης από τον κόσμο και ήλπιζαν εξ’αιτίας αυτού ότι θα ικανοποιούνταν ή παράκλησή τους. Επειδή πλησίαζαν στα Ιεροσόλυμα, νόμιζαν ότι εκεί θα αποκαλύπτονταν αμέσως η Βασιλεία των Ουρανών. Νόμιζαν δηλαδή ότι η Βασιλεία του Θεού ήταν αισθητή. Διότι νόμιζαν ότι διά της αυτής Βασιλεία θα απόφευγαν και κάθε τι δυσάρεστο. Διά τούτο και ο Χριστός τους απαλλάσσει ευθύς εξ’ αρχής απ’ αυτήν την σκέψη λέγοντάς τους: 22 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ μέλλω πίνειν, ἢ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;

 

Ο Χριστός για να τους κάνει να κατανοήσουν ότι δεν ζητούν τίποτα το πνευματικό τους είπε: «Δεν γνωρίζετε τι ζητείτε». Σεις λοιπόν μου μιλάτε για τιμές και στέφανα, Εγώ δε σας μιλώ για μαρτύρια και αίματα και αγώνες και ιδρώτες. Διότι ο παρών καιρός είναι καιρός για αγώνες, πολέμους και κινδύνους. Και κατόπιν τους ρωτά: Μπορείτε να σφαγείτε; Μπορείτε να χύσετε τα αίματά σας; Και για να τους προσελκύσει περισσότερο τους είπε: «Το ποτήριον αυτό που κι εγώ θα πιώ». λέγουσιν αὐτῷ· δυνάμεθα.  Λόγω της προθυμίας τους αμέσως υποσχέθηκαν και δέχτηκαν, χωρίς όμως να κατανοήσουν, αλλά με την ελπίδα ότι θα λάμβαναν αυτό που ζητούσαν. Τι λοιπόν τους απαντά;

 

23 καὶ λέγει αὐτοῖς· τὸ μὲν ποτήριόν μου πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· Με τους λόγους αυτούς προφήτευσε πολύ μεγάλα αγαθά, ότι θα αξιωθείτε να μαρτυρήσετε κι εσείς και θα πάθετε αυτά που κι εγώ θα πάθω διότι θα τελειώσετε τη ζωή σας με βίαιο θάνατο.  τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων μου οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ πατρός μου.

 

Αφού λοιπόν γέμισε τις ψυχές τους με θάρρος και τους ανύψωσε πνευματικά και τους έκανε ακατάβλητους στην λύπη, τότε πλέον διορθώνει το αίτημά τους. Αλλά τι σημαίνει αυτό που τους είπε ο Χριστός;- Ότι κανείς δεν θα καθίσει ούτε στα δεξιά Του, ούτε στα αριστερά Του, διότι ο θρόνος Του είναι απλησίαστος για όλους γενικώς.  Και όχι μόνο για τους Αποστόλους και τους αγίους, αλλά και για τους αγγέλους. Πως όμως και για ποιο λόγο λέει «το ποιος θα καθίσει εκ δεξιών μου ή εξ’ αριστερών μου δεν εξαρτάται από μένα να το δώσω»;- Δεν το λέει σαν να υπάρχουν εκεί καθισμένοι, μακριά από μας αυτή η σκέψη, αλλά απάντησε στην σκέψη αυτών που τον ρώτησαν. Δείχνοντας έτσι συγκτάβαση στην ατελή πνευματικότητά τους.

Το νόημα λοιπόν των λόγων του Χριστού είναι: Ναι μεν θα πεθάνετε μαρτυρικά για μένα, αλλά αυτό δεν αρκεί για να θεωρηθείτε πρώτοι μεταξύ των άλλων. Επειδή τώρα σας αγαπώ πολύ, αυτό δεν σημαίνει ότι αργότερα δεν θα τιμήσω περισσότερο από σας εκείνον που θα λάμψει πνευματικά και περισσότερο μάλιστα από σας. Όμως δεν τους μίλησε έτσι για να μην τους λυπήσει.

Διά ποίους όμως έχει ετοιμασθεί; Για κείνους που θα γίνουν ένδοξοι από τα έργα τους. Η νίκη λοιπόν θα δοθεί σ’ αυτούς που θα κοπιάσουν περισσότερο. Και ποιος τελικά κόπιασε περισσότερο απ’ όλους; Μήπως κάποιος κόπιασε ή θα κοπιάσει περισσότερο από τον Παύλο;

 

24 καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἠγανάκτησαν περὶ τῶν δύο ἀδελφῶν.

 

Πότε αγανάκτησαν; Όταν ο Χριστός επέπληξε τους υιούς Ζεβεδαίου. Διότι όσο χρόνο η προτίμηση ήταν απόφαση του Ιησού δεν αγανακτούσαν. Εσύ όμως μη μείνεις σ’ αυτήν την ατελή συμπεριφορά των δύο μαθητών αλλά δες την μετέπειτα εξέλιξή τους. Όταν δηλαδή αργότερα ο Ιωάννη παραχώρησε όλα τα πρωτεία, και του κηρύγματος και την επιτέλεση των θαυμάτων στον Πέτρο και παρουσιάζει πριν από τον εαυτό του τον Πέτρο. Ο δε Ιάκωβος μετά την Ανάσταση του Ιησού δεν έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά διά της θέρμης της πίστεώς του  αμέσως παραδόθηκε στο μαρτύριο.

Και τι έκανε ο Χριστός όταν οι μαθητές αγανάκτησαν;

 

25 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς εἶπεν· οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν.

 

Επειδή λοιπόν θορυβήθηκαν οι μαθητές και ταράχτηκαν, τους καθησυχάζει πριν τους μιλήσει με το ότι τους κάλεσε πλησίον Του. Και διαποπέμπει το αίτημα των δύο μπροστά σε όλους τους υπόλοιπους για να θεραπεύσει και εκείνους και τους άλλους και τους ακροατές του Ευαγγελίου.  Και αποδεικνύει ότι είναι γνώρισμα των εθνικών το να επιδιώκουν με μανία τα πρωτεία. 26 οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 27 καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος·  Γνώρισμα λοιπόν δικό μας και όχι σαν τους εθνικούς είναι να ζητούμε τις τελευταίες θέσεις και όχι τις πρωτοκαθεδρίες. Και αυτός που ζητά την εξουσία, ουσιαστικά τον εαυτό του καταντροπιάζει. 28 ὥσπερ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.  Εγώ που είμαι ο Βασιλιάς των βασιλιάδων και Κύριος των κυρίων δέχτηκα να λάβω θέση ταπεινού. Και για ποιον το έκανα αυτό; Για τους εχθρούς μου. Και εσύ μεν αν ταπεινωθείς το κάνεις χάριν του εαυτού σου, ενώ εγώ προς χάριν σου το έκανα. Επομένως μη φοβηθείς ότι τάχατις χάνεται η αξιοπρέπειά σου όταν ταπεινώνεσαι. Αντιθέτως όταν ταπεινώνεσαι  αυξάνεται η δόξα σου. Διότι αν θελήσουμε να γίνουμε μεγάλοι, τότε θα καταντήσουμε ασήμαντοι. Δώσε λοιπόν βάση και δες πως κάθε φορά  διδάσκει ο Χριστός τους μαθητές Του με τα αντίθετα παραδείγματα.

 

29 Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ ῾Ιεριχὼ ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς.

30 Καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν, ἀκούσαντες ὅτι ᾿Ιησοῦς παράγει, ἔκραξαν λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυῒδ.

 

          Πρόσεξε ότι οι τυφλοί χωρίς να έχουν οδηγό και χωρίς να μπορούν να δουν τον Κύριο πήγαν εκεί και άρχισαν να φωνάζουν με δυνατή φωνή και εμποδιζόμενοι να φωνάζουν, φώναζαν ακόμη περισσότερο. Διότι τέτοια είναι η καρτερική ψυχή. Ο δε Χριστός άφηνε αυτούς να τους εμποδίζουν να φωνάζουν για να γίνεται φανερή σε μεγαλύτερο βαθμό η προθυμία τους και για να μάθεις ότι με την αξία τους απήλαυσαν την θεραπεία. Διά τούτο δεν τους ρωτά «πιστεύετε»;

          Από αυτό μάθαινε αγαπητέ ότι ακόμη κι αν είμαστε άσημοι και καταφρονεμένοι, αλλά προσερχόμαστε στο Θεό με πολύ προθυμία θα επιτύχουμε μόνοι μας αυτό που ζητούμε.

          Τι έκανε λοιπόν Χριστός;

 

 31 ὁ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν· οἱ δὲ μεῖζον ἔκραζον λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυῒδ. 32 καὶ στὰς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐφώνησεν αὐτοὺς καὶ εἶπε· τί θέλετε ποιήσω ὑμῖν; 33 λέγουσιν αὐτῷ· Κύριε, ἵνα ἀνοιχθῶσιν ἡμῶν οἱ ὀφθαλμοί.

 

          Για ποιο λόγο τους ρώτησε; Για να μη νομίσει κανείς ότι αυτοί άλλα θέλανε και άλλα τους προσέφερε ο Ιησούς.

 

34 σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ εὐθέως ἀνέβλεψαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί, καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ.

 

          Βέβαια, ο σκοπός της έλευσης του Ιησού στον κόσμο είναι η ευσπλαχνία, αλλά παράλληλα με αυτή, οι τυφλοί ήταν άξιοι του ελέους εξαιτίας της πίστης τους όπως είδαμε παραπάνω. Και όταν έλαβαν την δωρεά δεν απομακρύνθηκαν από τον Ιησού, αλλά τι έκαναν; Τον ακολούθησαν, πράγμα που δεν το έκαναν όλοι όσοι θεραπεύτηκαν από Κείνον. Σε άλλες μάλιστα περιπτώσεις οι τεθεραπευμένοι έφυγαν μακριά επιδεικνύοντας μεγάλη αγνωμοσύνη. (βλ. 10 λεπρούς).

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑ΄ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ

 

Και ὅτε ἤγγισαν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθσφαγῆ πρὸς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τότε ὁ ᾿Ιησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητὰς 2 λέγων αὐτοῖς· πορεύθητε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετ᾿ αὐτῆς· λύσαντες ἀγάγετέ μοι. 3 καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τι, ἐρεῖτε ὅτι ὁ Κύριος αὐτῶν χρείαν ἔχει· εὐθέως δὲ ἀποστέλλει αὐτούς. 4 τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· 5 εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών, ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον καὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου.

 

          Μολονότι και άλλες φορές εισήλθε στην Ιερουσαλήμ. Ποτέ άλλοτε δεν το έκανε με τόση μεγαλοπρέπεια. Ποια λοιπόν ήταν η αιτία; Στην αρχή δεν ήταν τόσο γνωστός και μάλιστα απέκρυπτε τον εαυτό Του από τους πολλούς. Τώρα όμως συμβαίνει το αντίθετο και επειδή πλησιάζει χρονικά στο σταυρικό πάθος εκλάμπει κατά πολύ περισσότερο και πράττει με μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια όλα αυτά που θα έκαιγαν τους εχθρούς Του.

          Πρόσεχε όμως και τα θαύματα και τις προφητείες που εκπληρώνονται. Προείπε στους μαθητές Του ότι θα βρουν όνο και ότι κανείς δεν θα τους εμποδίσει να την πάρουν αν ακούσουν την αιτία. Και αυτό δεν αποτελεί μικρή καταδίκη για τους Ιουδαίους, το ότι πείθει αυτούς που ποτέ άλλοτε δεν τον είχαν δει και δεν υπήρξαν ποτέ τους γνωστοί Του να παρέχουν τα δικά τους και να μη φέρουν καμία αντίρρηση. Και γιατί λέω αντίρρηση; Ούτε καν ερώτηση δεν έκαναν στους μαθητές. Με αυτά τους διδάσκει ότι τους Ιουδαίους που σχεδίαζαν να επιτεθούν εναντίον Του μπορούσε να τους εμποδίσει τελείως και να τους κάνει άφωνους. Αλλά δεν το θέλησε. Παράλληλα εξεπλήρωνε και την προφητεία του προφήτη Ζαχαρία καθ’ όσον αυτός είχε πει ότι θα καθίσει ο Βασιλιάς επάνω σε όνο. Και με την εκπλήρωση αυτής, έδινε αρχή σε άλλη προφητεία, την κλήση των ακαθάρτων εθνών και ότι θα βρει ανάπαυση σ’ αυτά. Και έτσι η μία προφητεία διαδέχετο την άλλη.

          Ζήτησε βέβαια να καθίσει επάνω σε όνο όχι μόνο για να εκπληρώσει την προφητεία αλλά και να μας διδάξει το ήθος, την σεμνότητα και την ταπείνωση. Διότι και όταν γεννήθηκε, δεν ζήτησε να γεννηθεί μέσα σε μια μεγαλοπρεπή οικία, αλλά σε σταύλο. Και όταν εξέλεξε τους μαθητές Του δεν προτίμησε ρήτορες και σοφούς, αλλά ταπεινούς και άσημους ψαράδες. Αλλά και η ευτέλεια των ενδυμάτων Του, το ότι δεν είχε που να κλίνει την κεφαλή και γενικώς ή κάθε πράξη Του αυτά που είπαμε αποδεικνύουν. Και το ότι μπήκε στην Ιερουσαλήμ με πουλάρι συμβολίζει την Εκκλησία και τον νέο λαό ο οποίος κάποτε μεν ήταν ακάθαρτος από τώρα όμως έγινε καθαρός.

          Πρόσεξε επίσης ότι ο Χριστός δεν έκατσε πάνω σε γυμνό πουλάρι, αλλά πάνω στα ενδύματα των αποστόλων δείχνοντας έτσι ότι τα έθνη πλέον θα προσφέρουν τα πάντα σ’ Αυτόν. Δες επίσης την προθυμία του πουλαριού, το οποίο αν και ήταν αδάμαστο με μεγάλη προθυμία υπηρέτησε τον Ιησού δείχνοντας έτσι ότι η προσέλευση των εθνικών θα γινόταν με έυκολο τρόπο:  6 πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες καθὼς προσέταξεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς,

7 ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον, καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω αὐτῶν τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐπεκάθισεν ἐπάνω αὐτῶν. 8 ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσαν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ. 9 οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυῒδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. 10 καὶ εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις λέγουσα· τίς ἐστιν οὗτος; 11 οἱ δὲ ὄχλοι ἔλεγον· οὗτός ἔστιν ᾿Ιησοῦς ὁ προφήτης ὁ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας.

 

 

12 Καὶ εἰσῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐξέβαλε πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν κατέστρεψε καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστεράς, 13 καὶ λέγει αὐτοῖς· γέγραπται, ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν.

 

          Το ίδιο είπε και ο Ιωάννης, αλλά αυτός το είπε στην αρχή του Ευαγγελίου, ενώ ο Ματθαίος προς το τέλος. Επομένως το ίδιο περιστατικό είναι πιθανό να εξελίχτηκε δύο φορές και σε διαφορετικό χρόνο και αυτό γίνεται φανερό και από τον χρόνο και από την απάντηση. Διότι κατά τον Ιωάννη αυτό συνέβη κατά την εορτή του Πάσχα, ενώ κατά τον Ματθαίο πολύ πριν αυτό. Και εκεί μεν οι Ιουδαίοι ρωτούν: «ποιο σημείο έχει να μας δείξεις», ενώ εδώ σιωπούν αν και τους επιτίμησε. Και αυτό, το ότι δηλαδή το περιστατικό αυτό συνέβη δύο φορές δεν αποτελεί μικρή κατηγορία για τους Ιουδαίους. Διότι άκουσαν και όχι μόνο άκουσαν αλλά και είδαν τα θαύματα να συμφωνούν με τα λόγια 14 Καὶ προσῆλθον αὐτῷ χωλοὶ καὶ τυφλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς. 15 ἰδόντες δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὰ θαυμάσια ἃ ἐποίησε καὶ τοὺς παῖδας κράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ καὶ λέγοντας, ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυῒδ, ἠγανάκτησαν. Αντί δηλαδή οι Ιουδαίοι μετά απ’ όλα αυτά να μετανοήσουν αντιθέτως αγανάκτησαν.  Και ενώ άκουγαν τα παιδάκια να Τον εξυμνούν καταλαμβάνονταν από στενοχώρια και οργή εναντίον Του και γι’ αυτό του είπαν:

16 καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀκούεις τί οὗτοι λέγουσιν; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς λέγει αὐτοῖς· ναί· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ὅτι ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον;

 

          Και τους είπε από το «στόμα» και όχι από την «διάνοια», διότι τα λόγια των παιδιών δεν προέρχονταν από την άγουρη διάνοιά τους, αλλά από την δύναμή Του. Αυτό αποτελούσε και προτύπωση για τους εθνικούς που μιλούσαν με ασάφεια για τον Θεό και αμέσως διακήρυξαν με βροντερή φωνή, με επίγνωση και πίστη. Παράλληλα οι Απόστολοι έβλεπαν να παιδιά να τους προλαβαίνουν στο κήρυγμα και έτσι να τους απαλλάσσουν από τη αγωνία για το αν θα επιτύχαινε ή όχι το κήρυγμά τους ανά την οικουμένη.

          Επίσης το θαύμα αυτό δήλωνε απερίφραστα ότι Αυτός είναι ο Δημιουργός, διότι τα παιδιά αν και είχαν ανώριμη ηλικία μιλούσαν με πολύ σαφήνεια και με ουράνιο τρόπο. Ενώ οι άνδρες ήταν γεμάτη παραφροσύνη και μανία. Διότι τέτοια είναι η κακία.

 

 

 17 καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἐξῆλθεν ἔξω τῆς πόλεως εἰς Βηθανίαν καὶ ηὐλίσθη ἐκεῖ. Και επειδή πολλά ήταν αυτά που έγιναν και τα οποία μεγάλωναν τον φθόνο των Ιουδαίων, γι’ αυτό δεν θέλησε να ξεκινήσει αμέσως το κήρυγμά Του και γι’ αυτό τον λόγο και πάλι κατ΄ολίγον τους εγκατέλειψε.

 

18 Πρωΐας δὲ ἐπανάγων εἰς τὴν πόλιν ἐπείνασε· Μα πως πεινά το πρωί;  Όταν το επέτρψε στη σάρκα Του, τότε αυτή φανέρωσε το πάθος της. 19 καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, Άλλος Ευαγγελιστής λέει ότι δεν ήταν ακόμη η εποχή της καρποφορίας. Εάν δεν ήταν όμως η εποχή της καρποφορίας, πως άλλλος Ευαγγελιστής λέει «Και ήλθε μη τυχον βρει καρπόν»;  Άρα γίνεται φανερό ότι η σκέψη αυτή ήταν των μαθητών διότι ακόμη ήταν ατελείς πνευματικά. Όπως ακριβώς λοιπόν αυτό ήταν σκέψη των μαθητών, έτσι και δική τους σκέψη ήταν ότι την καταράστηκε διότι δεν βρήκε σ’ αυτήν καρπούς. Για ποιο λόγο λοιπόν την καταράστηκε;  καὶ λέγει αὐτῇ· μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. Την καταράστηκε εξαιτίας των μαθητών Του, για να πάρουν θάρρος, επειδή δηλαδή παντού ευεργετεί και ποτέ δεν τιμωρούσε κανέναν, αλλά έπρεπε και την τιμωρητική Του δύναμη να δείξει, για να γνωρίσουν και οι μαθητές Του και οι Ιουδαίοι ότι μπορεί να ξηράνει και αυτούς που θα Τον σταυρώσουν. Αλλά με την θέλησή Του τους συγχωρεί και δεν τους ξεραίνει. Κι επειδή αυτό δεν ήθελε να το φανερώσει στους ανθρώπους , απέδειξε την τιμωρητική του ενέργεια στο φυτό.

          Άρα λοιπόν εσύ μην ασχολείσαι για το αν ήταν ή όχι η εποχή της καρποφορίας, διότι αυτό δεν έχει καμία σημασία. Άλλωστε απ’ όσα είπαμε γίνεται φανερό ότι τελικά δεν πλησίασε την συκιά γιατί πείνασε, αλλά για ν δείξει την τιμωρητική Του δύναμη. Και απόδειξη αυτών είναι αυτά που ακολούθησαν:

 

20 καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες· πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ; 21 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε, οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσετε, ἀλλὰ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται· 22καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε.

 

Βλέπεις λοιπόν τώρα ότι για τους μαθητές έγινε το θαύμα, για να τους προσηλώσει στην προσευχή και στην πίστη.

Οι αλαζόνες όμως Ιουδαίοι, κυριευμένοι από φθόνο, επειδή ήθελαν να διακόψουν την διδασκαλία Του τον πλησίασαν και τον ρώτησαν:

 

23 Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ ἱερὸν προσῆλθον αὐτῷ διδάσκοντι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντες· ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς, καὶ τίς σοι ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν ταύτην;

 

Επειδή δηλαδή δεν μπορούσαν να αμφισβητήσουν τα θαύματά Του, προβάλλουν την απομάκρυνση των πωλητών από τον ναό. Τα λόγια τους έχουν την εξής σημασία: «Κατέλαβες τον διδασκαλικό θρόνο, χειροτονήθηκες ιερέας, ώστε να επιδεικνύεις τόση μεγάλη εξουσία»;

Αν και βέβαια τίποτα δεν έπραξε με διάθεση εξουσίας, αλλά από ενδιαφέρον για την καλή τάξη του ναού.

Ο Ιησούς όμως δεν τους απάντησε αμέσως, διότι αν ήθελαν να δουν την εξουσία Του μπορούσαν  να την δουν:

 24 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι, κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. 25 τὸ βάπτισμα ᾿Ιωάννου πόθεν ἦν, ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων;

 

Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της ερωτήσεως; Ασφαλώς ήταν πολύ μεγάλο. οἱ δὲ διελογίζοντο παρ᾿ ἑαυτοῖς λέγοντες· ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ ἡμῖν, διατί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· 26 ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ἐξ ἀνθρώπων, φοβούμεθα τὸν ὄχλον, πάντες γὰρ ἔχουσι τὸν ᾿Ιωάννην ὡς προφήτην. 27  Και αφού όλα αυτά τα σκέφτηκαν απάντησαν: καὶ ἀποκριθέντες τῷ ᾿Ιησοῦ εἶπον· οὐκ οἴδαμεν. ἔφη αὐτοῖς καὶ αὐτός· οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. Και δεν τους απάντησε, διότι αν μεν δεν το γνώριζαν τότε έπρεπε να τους διδάξει, επειδή όμως ήταν γεμάτοι κακία κατά πολύ φυσικό τρόπο δεν τους απαντά. Στη συνέχεια πάλι τους ελέγχει με παραβολές:

28 Τί δὲ ὑμῖν δοκεῖ; ἄνθρωπός τις εἶχε τέκνα δύο, καὶ προσελθὼν τῷ πρώτῳ εἶπε· τέκνον, ὕπαγε σήμερον ἐργάζου ἐν τῷ ἀμπελῶνί μου. 29 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐ θέλω· ὕστερον δὲ μεταμεληθεὶς ἀπῆλθε. 30 καὶ προσελθὼν τῷ δευτέρῳ εἶπεν ὡσαύτως. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἐγώ, κύριε· καὶ οὐκ ἀπῆλθε.  Και με την παραβολή αυτή και πάλι τους αποδεικνύει ότι ο νόμος αυτός που οι Ιουδαίοι  επικαλούνται δεν θα τους δικαιώσει αλλά θα τους καταδικάσει. Διότι οι εθνικοί αν και δεν υποσχέθηκαν να τηρήσουν τον νόμο του Θεού, το έκαναν, ενώ οι Ιουδαίοι αν και πολλές φορές υποσχέθηκαν πάντοτε αποδεικνύονταν παραβάτες. Και γι’ αυτόν τον λόγο θέλοντας να τους κάνει οι ίδοι να καταδικάσουν τον εαυτό τους, ώστε μόνοι τους να βγάλουν την απόφαση τους ρωτά:  31 τίς ἐκ τῶν δύο ἐποίησε τὸ θέλημα τοῦ πατρός; λέγουσιν αὐτῷ· ὁ πρῶτος.

 

 

Και αφού οι ίδιοι καταδίκασαν τον εαυτό τους, τότε τους αποκαλύπτει και το νόημα των λόγων Του:  λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. 32 ἦλθε γὰρ πρὸς ὑμᾶς ᾿Ιωάννης ἐν ὁδῷ δικαιοσύνης, καὶ οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· οἱ δὲ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι ἐπίστευσαν αὐτῷ· ὑμεῖς δὲ ἰδόντες οὐ μετεμελήθητε ὕστερον τοῦ πιστεῦσαι αὐτῷ. Και εάν τους έλεγε μόνο για τις πόρνες, ο λόγος Του θα ήταν ενοχλητικός τώρα όμως προσθέτει και τον Ιωάννη κάνοντας τον λόγο Του πιο υποφερτό. Και όταν λέει ότι οι τελώνες και οι πόρνες θα προηγηθούν στην Βασιλεία των Ουρανών, δεν εννοεί ότι μετά απ’ αυτούς θα ακολουθήσουν και εκείνοι, αλλά ότι υπάρχει ελπίδα για κάτι παρόμοιο αν το θελήσουν. Διότι τίποτα δεν διεγείρει τόσο πολύ αυτούς που είναι πνευματικά ατελείς, όσο η ζήλεια.

 

33 ῎Αλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν. 34 ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ.

35 καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. 36 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. 37 ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. 38 οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. 39 καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος, καὶ ἀπέκτειναν.

40 ῞Οταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; 41 λέγουσιν αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν. 42 λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν; 43 διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς· 44 καὶ ὁ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται· ἐφ᾿ ὃν δ᾿ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν.

 

          Πολλά υπαινίσεται μ’ αυτήν την παραβολή. Την πρόνοια του Θεού που έδειξε προας αυτούς από ψηλά, την φονική διάθεση που είχαν από την αρχή, το ότι δεν παραλείφθηκε τίποτα απ’ όσα έπρεπε για φροντίδα τους, το ότι δεν τους αποστράφηκε ακόμη και όταν φόνευσαν τους προφήτες, αλλά απέστειλε και τον Υιό Του. Το ότι ένας και ο αυτός είναι ο Θεός της Παλαιάς και ο Θεός της Καινής Διαθήκης, το ότι θα πετύχει με τον θάνατό Του πολλά, το ότι οι Ιουδαίοι υπομένουν την βαριά τιμωρία του σταυρού και του τολμήματός τους, την κλήση των εθνών και την έκπτωση των Ιουδαίων και το ότι το έγκλημά τους είναι πολύ μεγάλο και εις μεγάλο βαθμό ασυγχώρητο.

          Πρόσεξε επίσης και την μεγάλη πρόνοια του Θεού, ο Οποίος έκανε το έργο των γεωργών, έβαλε τον φράχτη, φύτευσε τον αμπελώνα και όλα τα άλλα τα οποία ήταν δουλειά των γεωργών. Και ότι άφησε γι’ αυτούς ένα μικρό έργο, το να φροντίζουν το αμπέλι και να διαφυλάττουν αυτά που τους εμπιστεύτηκε.

          Τι σημαίνει όμως, το «ίσως να ντραπούν τον Υιόν μου»; Δεν σημαίνει άγνοια. Αλλά θέλει να δείξει ότι το αμάρτημα είναι πολύ μεγάλο και στερείται κάθε απολογίας. Διότι τον έστειλε, αν και γνώριζε ότι θα τον φονεύσουν. Και λέει «θα εντραπούν» διότι έπρπε να ντραπούν. Πρόσεξε όμως και την αιτία του φόνου: «Ας τον φονεύσουμε και θα γίνει έτσι η άμπελος δική μας κληρονομιά».  Και που σκέπτονται να Τον φονεύσουν; Έξω από την άμπελο. Είδες πως προφητεύει και τον τόπο στον οποίο επρόκειτο να θανατωθεί;

          Και βέβαια του μίλησε με παραβολή για να βγάλουν οι ίδιοι την καταδικαστική απόφαση που τους άξιζε. Πράγμα που συνέβη αφού οι ίδιοι καταδίκασαν τον εαυτό τους λέγοντας «κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν».

          Ακολούθως για να τους δείξει ότι όχι μόνο η φύση του δικαίου το απαιτούσε αυτό, αλλά ότι και η Χάρις του Πνεύματος εκ του ουρανού προέλεγε αυτό και ότι αυτή ήταν απόφαση του Θεού, πρόσθεσε και την μαρτυρία του προφήτου και τους επιτιμά κατά τρόπο ώστε να νοιώσουν ντροπή λέγοντας: «οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν»; Δείχνονατς έτσι ότι αυτοί επρόκειτο να διωχθούν εκαιτίας της απιστίας τους και στη θέση τους θα εισαχθούν τα έθνη. Το ίδιο υπαινίχθηκε με την Χαναναία, με τον όνο, τον εκατόνταρχο και με πολλές άλλες παραβολές. Έτσι οι εθνικοί και όσοι Ιουδαίοι πιστέψουν θα αποτελέσουν πλέον ένα σώμα αν και τόση απόσταση υπήρχε προηγουμένως.

          Έπειτα για να κατανοήσουν ότι η ζημιά που θα πάθουν οι Ιουδαίοι δεν είναι μόνο ότι θα εκδιωχθούν από την Βασιλεία των Ουρανών, πρόσθεσε ότι καθένας που θα προσκόψει στον λίθο αυτό, θα κομματιαστεί. Και σε καθένα που θα πέσει ο λίθος αυτός θα τον συνθλίψει και θα τον διασκορπίσει σαν σκόνη.

          Τι έπρεπε λοιπόν να κάνουν όταν άκουσαν όλα αυτά; Έπρεπε να προσκυνήσουν, να μετανοήσουν. Αυτοί όμως τι τελικά έκαναν;

 

 

45 καὶ ἀκούσαντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι τὰς παραβολὰς αὐτοῦ ἔγνωσαν ὅτι περὶ αὐτῶν λέγει· 46 καὶ ζητοῦντες αὐτὸν κρατῆσαι ἐφοβήθησαν τοὺς ὄχλους, ἐπειδὴ ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΒ΄ΕΙΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

 

Και ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν εἶπεν αὐτοῖς ἐν παραβολαῖς λέγων· 2 ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ.

3 καὶ ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ καλέσαι τοὺς κεκλημένους εἰς τοὺς γάμους, καὶ οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν. 4 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους λέγων· εἴπατε τοῖς κεκλημένοις· ἰδοὺ τὸ ἄριστόν μου ἡτοίμασα, οἱ ταῦροί μου καὶ τὰ σιτιστὰ τεθυμένα, καὶ πάντα ἕτοιμα· δεῦτε εἰς τοὺς γάμους. 5 οἱ δὲ ἀμελήσαντες ἀπῆλθον, ὁ μὲν εἰς τὸν ἴδιον ἀγρόν, ὁ δὲ εἰς τὴν ἐμπορίαν αὐτοῦ· 6 οἱ δὲ λοιποὶ κρατήσαντες τοὺς δούλους αὐτοῦ ὕβρισαν καὶ ἀπέκτειναν. 7 ἀκούσας δὲ ὁ βασιλεὺς ἐκεῖνος ὠργίσθη, καὶ πέμψας τὰ στρατεύματα αὐτοῦ ἀπώλεσε τοὺς φονεῖς ἐκείνους καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησε. 8 τότε λέγει τοῖς δούλοις αὐτοῦ· ὁ μὲν γάμος ἕτοιμός ἐστιν, οἱ δὲ κεκλημένοι οὐκ ἦσαν ἄξιοι· 9 πορεύεσθε οὖν ἐπὶ τὰς διεξόδους τῶν ὁδῶν, καὶ ὅσους ἐὰν εὕρητε καλέσατε εἰς τοὺς γάμους, 10 καὶ ἐξελθόντες οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι εἰς τὰς ὁδοὺς συνήγαγον πάντας ὅσους εὗρον, πονηρούς τε καὶ ἀγαθούς· καὶ ἐπλήσθη ὁ γάμος ἀνακειμένων. 11 εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου, 12 καὶ λέγει αὐτῷ· ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ὁ δὲ ἐφιμώθη. 13 τότε εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῖς διακόνοις· δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας ἄρατε αὐτὸν καὶ ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 14 πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.

 

          Αντιλήφθηκες τη διαφορά που υπάρχει σ΄αυτήν εδώ την παραβολή με την παραβολή του υιού; Υπάρχει μεν πολύ μεγάλη συγγένεια, αλλά παράλληλα και πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ τους.

          Και αυτή η παραβολή δείχνει του Θεού τη μεγάλη μακροθυμία και την πρόνοια, αλλά και την Ιουδαϊκή αγνωμοσύνη. Αλλά αυτή έχει και κάτι επιπλέον από κείνη. Διότι προλέγει την έκπτωση των Ιουδαίων και την κλήση των εθνικών. Και πολύ σωστά η παραβολή αυτή λέχθηκε μετά από κείνη διότι επειδή λέχθηκε ότι θα δοθεί η Βασιλεία των Ουρανών σε έθνος που θα παράγει τους καρπούς της, τώρα αποκαλύπτει και σε ποιο έθνος θα δοθεί. Αλλά παράλληλα δείχνει και πάλι την απερίγραπτη πρόνοια του Θεού προς τους Ιουδαίους. Διότι στην προηγούμενη παραβολή καλεί αυτούς πριν την σφαγή Του, ενώ εδώ τους καλεί αφού έχει συντελεστεί το έγκλημά τους. Και τότε που αυτοί θα έπρεπε παραδειγματικά να τιμωρηθούν, ο Θεός  όμως τους καλεί στους γάμους και τους τιμά με την ανώτατη τιμή. Και πρόσεχε ότι και εκεί δεν προσκαλεί πρώτα τους εθνικούς, αλλά τους Ιουδαίους, όπως κάνει άλλωστε και τώρα. Και ποια είναι η μεγαλύτερη αχαριστία τους όταν αποσκιρτούν την στιγμή που προσκαλούνται στους γάμους;

          Και γιατί θα ρωτούσε κάποιος ονομάστηκε το γεγονός αυτό γάμος; - Για να γνωρίσεις την φροντίδα του Θεού, την μεγάλη αγάπη Του προς εμάς, το χαρωπό του γεγονότος. Διότι τίποτα λυπηρό δεν υπάρχει εκεί ούτε δυσάρεστο. Και γιατί δεν λέει ότι η νύμφη αρραβωνιάζεται με τον Υιό και όχι με τον Πατέρα; Διότι η νύμφη που αρραβωνιάζεται με τον Υιό συνδέεται και με τον Πατέρα, διότι ο Υιός είναι Ομοούσιος του Πατρός.  Με την παραβολή αυτή προείπε και την Ανάσταση. Επειδή δηλαδή με την προηγούμενη παραβολή είπε για τον θάνατό Του, τώρα μας δείχνει τους γάμους που ακολουθούν μετά την σταυρική Του θυσία. Κι έτσι για τους Ιουδαίους συμπληρώνονται πλέον τρεις κατηγορίες: Πρώτη, ότι φόνευσαν τους προφήτες, δεύτερη ότι φόνευσαν τον Υιό και τρίτη ότι προσκαλούνται στον γάμο από τον φονευθέντα Υιό που εκείνοι φόνευσαν. Κι όμως πάλι προβάλλουν δικαιολογίες και δεν πηγαίνουν.

          Θα πει κάποιος οι δικαιολογίες που προβάλλουν είναι βάσιμες. Αλλά κι απ’ αυτό διδασκόμαστε ότι κι αν ακόμη είναι αναγκαία τα υλικά καθήκοντά μας, πρέπει πριν απ’ όλα να προτιμούνται τα πνευματικά.  Και η πρόσκληση δεν γίνεται την τελευταία στιγμή, αλλά πριν από πολύ καιρό. Διότι λέει «είπατε στους καλεσμένους» και όχι «καλέστε τους καλεσμένους». Και πότε κλήθηκαν; Κατ’ αρχήν διά των προφητών και διά του Ιωάννου, αλλά και από τον ίδιο τον Υιό.

          Και παρότι το συμπόσιο ήταν πλούσιο (οι ταύροι και τα μανάρια ήταν σφαγμένα), εκείνοι τελικά δεν προσήλθαν όχι γιατί είχαν δουλειές, αλλά από αδιαφορία.

          Και η παραφροσύνη τους δεν σταματά στο ότι απλώς δεν πήγαν στους γάμους, αλλά ότι έδειραν και φόνευσαν χωρίς κανέναν οίκτο τους αγγελιοφόρους που του μετέφεραν τις προσκλήσεις! Τι μπορεί να εξισωθεί μ’ αυτή την μανία;

          Τι ακολουθεί στη συνέχεια; Επειδή ο Πατήρ είναι Αυτός που τους καλεί και επειδή φόνευσαν αυτοί τους αγγελιοφόρους, αποστέλλει στρατό, κατακαίει τις πόλεις τους και τελικά τους εξολοθρεύει. Εδώ προλέγει αυτά που συνέβησαν επί Σεβαστιανού και Τίτου. Να λοιπόν γιατί έγινε η άλωση της Ιερουσαλήμ. Και η άλωση της Ιερουσαλήμ δεν έγινε αμέσως μετά την σταύρωση του Χριστού, αλλά σαράντα χρόνια μετά. Ποιος την έκανε; Ο Ίδιος ο Πατέρας! Πότε ακριβώς; Αφού φόνευσαν και τον Στέφανο και τον Ιάκωβο κι αφού κακοποίησαν τους Αποστόλους. Είδες την πραγματοποίηση προφητειών και την ταχύτητα την πραγματοποίησής τους;

          Κι επειδή οι Ιουδαίοι φάνηκαν παντελώς ανάξιοι να κηρυχτεί σ’ αυτούς το χαρμόσυνο γεγονός της Βασιλείας των Ουρανών, διά τούτο οι Απόστολοι στράφηκαν πλέον προς τα έθνη.

          Βέβαια, γνώριζε ό Πατέρας ότι οι καλεσμένοι δεν ήταν άξιοι και ότι δεν θα έρχονταν στους γάμους, όμως για να μη τους αφήσει καμία πρόφαση αναισχύντου αντιλογίας, γι’ αυτό και τους κάλεσε.

          Και τι ενοχλούσε περισσότερο τους Ιουδαίους, ακόμη περισσότερο και από την κατακρήμνιση του ναού; Η εισαγωγή των εθνών. Το να χάσουν την θέση που αυτοί προηγουμένως κατείχαν ως περιούσιος και εκλεκτός λαός του θεού.

          Στη συνέχεια για να μην επαναπαυτούν και τα έθνη απλώς και μόνο στην πίστη, τους ομιλεί και περί κρίσεως και το ακατάλληλο «ένδυμα»  δεν είναι τίποτα άλλο από τον τρόπο ζωής και τις πράξεις.

          Η κλήση λοιπόν είναι έργο της Χάριτος, το να παραμείνει όμως κανείς στην Χάρη οφείλεται στην φροντίδα αυτών που κλήθηκαν. Άλλωστε η κλήση δεν έγινε εξαιτίας της αξίας τους, αλλά κατά Χάριν και δωρεά.

          Αλλά θα πει κάποιος, δεν απόλαυσα αυτά που απόλαυσαν οι Ιουδαίοι. Κι όμως, απόλαυσες πολύ σπουδαιότερα αγαθά. Διότι αυτά που προετοιμάζονταν για κείνους όλο το μεγάλο χρονικό διάστημα της Παλαιάς Διαθήκης, εσύ τα έλαβες σε μια στιγμή. Γι’ αυτό και αναμένει μεγάλη τιμωρία εκείνους που θα δείξουν αδιαφορία. Διότι αν εκείνοι τον προσέβαλλαν γιατί δεν πήγαν στον γάμο, τότε κι εσύ πολύ περισσότερο Τον προσβάλλεις  με το αν παραστείς στην τράπεζα με διεφθαρμένο βίο.

          Δείτε από πού προσκληθήκατε, από τα σταυροδρόμια. Τι ήσασταν προηγουμένως; Χωλοί και ψυχικά ανάπηροι. Πράγμα που είναι πολύ χειρότερο από την ακρωτηρίαση του σώματος. Σεβαστείτε λοιπόν αυτόν που σας κάλεσε και μη συνεχίσετε να παρακάθεστε στους γάμους με ρυπαρά ενδύματα.

 

 

15 Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ.

 

          Τότε; Πότε; Όταν οι Φαρισαίοι θα έπρεπε κανονικά να μετανοήσουν, να πιστέψουν και να σωφρονιστούν, εκείνοι τερματίζουν την κακία τους και θέλουν να Τον παρουσιάσουν ως επικίνδυνο και υπεύθυνο δημοσίων αδικημάτων.

 

 16 καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν ῾Ηρῳδιανῶν λέγοντες· διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις, καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός· οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων· 17 εἰπὲ οὖν ἡμῖν, τί σοι δοκεῖ; ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ;

 

          Και την ερώτηση αυτή την κάνουν γιατί ήταν φόρου υποτελείς στον Καίσαρα καθόσον ήταν υπό την εξουσία των Ρωμαίων. Πίστεψαν λοιπόν ότι με την ερώτηση αυτή θα έσκαπταν τον λάκκο του Ιησού. Διότι αν απαντούσε υπέρ των Ηρωδιανών θα τον κατηγορούσαν αυτοί, αν απαντούσε υπέρ αυτών, τότε οι στρατιώτες θα τον συλλάμβαναν ως αποστάτη. Ή περίμεναν να μη πάρει κανενός το μέρος οπότε πάλι θα τον παγίδευαν. Και την ερώτηση αυτή την έκαναν παρουσία πολλών ανθρώπων ώστε να έχουν πολλούς μάρτυρες της πλεκτάνης τους. Αλλά όμως συνέβη εντελώς το αντίθετο, διότι παρουσία πολλών μαρτύρων ο Χριστός απέδειξε την ανοησία τους.

          Πρόσεξε τις κολακείες τους, τα λόγια που χρησιμοποιούν και πως παρουσιάζονται τάχατις σαν να συμφωνούν μαζί Του, κρύβοντας έτσι την κακουργία τους. Και δεν ρωτούν «ποιο είναι το σωστό, ποιο είναι το νόμιμο»; Αλλά «πες μας ποια είναι η γνώμη σου». Και έτσι μ’ αυτό τον τρόπο αποβλέπουν στο να τον παγιδέψουν και να τον παρουσιάσουν ως εχθρό του άρχοντος.

          Τι τους απαντά λοιπόν ο Ιησούς;

 

18 γνοὺς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πονηρίαν αὐτῶν εἶπε· τί με πειράζετε, ὑποκριταί;

 

Βλέπεις πως τους απαντά με τρόπο κατά τον οποίο τους πλήττει σε μεγάλο βαθμό; Επειδή η κακία τους ήταν ολοφάνερη και ολοκληρωμένη, τους δίνει βαθύτερο χτύπημα. Έτσι μπροστά σε όλους αποκαλύπτει τα κρυφά σχέδιά τους αποκαλύπτοντας την δυσώδη κακία τους. Και αυτό το έκανε με σκοπό να μειώσει την κακία τους ώστε να μην επιχειρήσουν πάλι να τον βλάψουν με παρόμοιες ενέργειες . Αλλά δεν σταματά μόνο στην επίπληξη και προχωρά παραπέρα:

 

 19 ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου. οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον. 20 καὶ λέγει αὐτοῖς· τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή;

 

Και τους ρωτά, όχι γιατί δεν γνωρίζει, αλλά για να τους παρουσιάσει υπεύθυνους από τις δικές τους απαντήσεις. Και επειδή λοιπόν του είπαν «η εικόνα είναι του Καίσαρος», τους λέει να πληρώσουν στον Καίσαρα, αυτά που του ανήκουν: 21 λέγουσιν αὐτῷ· Καίσαρος· τότε λέγει αὐτοῖς· ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι  στη συνέχεια για να μη πουν μας υποτάσεις, προσθέτει καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. Διότι είναι δυνατόν και προς τους ανθρώπους να εκπληρώνει κανείς τις υποχρεώσεις του, και προς τον Θεό να αποδίδει αυτά που οφείλει. 22 καὶ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν, καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθον. Βέβαια έπρεπε να πιστέψουν και να εκπλαγούν από τα λόγια Του, διότι τους έδωσε δείγματα της Θεότητάς Του και με το ότι τους αποκάλυψε τις κρυφές τους σκέψεις και με το ότι τους αποστόμωσε με επιείκεια. Τι λοιπόν, πίστεψαν;  Καθόλου, αλλά αφού αναχώρησαν αυτοί τον πλησίασαν οι Σαδδουκαίοι:

 

23 ᾿Εν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθον αὐτῷ Σαδδουκαῖοι,

 

Πόση η θρασύτητα και πόση η ανοησία, που ενώ αυτοί θα έπρεπε να γίνουν διστακτικότεροι μετά την αποστόμωση των Φαρισαίων, την ίδια κι όλας ημέρα πλησίασαν τον Ιησού. Ποιοι όμως ήταν αυτοί;- Μία Ιουδαϊκή αίρεση παραπλήσια αυτής των Φαρισαίων. Αυτοί δεν πίστευαν ούτε στην ανάσταση, ούτε στους αγγέλους, ούτε στο πνεύμα, διότι ήταν περισσότερο υλιστές προσκολλημένοι στα σωματικά πράγματα. Τι λοιπόν τον  ρώτησαν αυτοί;

 

οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν, καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν 24 λέγοντες· διδάσκαλε, Μωσῆς εἶπεν, ἐάν τις ἀποθάνῃ μὴ ἔχων τέκνα, ἐπιγαμβρεύσει ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἀναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ. 25 ἦσαν δὲ παρ᾿ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί· καὶ ὁ πρῶτος γαμήσας ἐτελεύτησε, καὶ μὴ ἔχων σπέρμα ἀφῆκε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ· 26 ὁμοίως καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος, ἕως τῶν ἑπτά. 27 ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανε καὶ ἡ γυνή. 28 ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει τίνος τῶν ἑπτὰ ἔσται ἡ γυνή; πάντες γὰρ ἔσχον αὐτήν. 

 

Πρόσεξε τώρα που τους απαντά σαν διδάσκαλος, διότι η ερώτησή τους αυτή αν και είχε το κίνητρο της πονηρίας, εν τούτοις εμπεριείχε μέσα και την μεγάλη τους άγνοια. Διά τούτο δεν τους ονομάζει υποκριτές. Πρέπει βέβαια να τονίσουμε ότι η υπόθεση αυτή που ανέφεραν οι Σαδδουκαίοι ήταν φανταστική και όχι πραγματική. Διότι αν έβλεπε ο τρίτος ότι οι δύο προηγούμενοι πέθαναν, οπωσδήποτε δεν θα την παντρεύονταν διότι θα την θεωρούσε την γυναίκα αυτή σημαδιακή. Κι αν ακόμη την παντρεύονταν, το βέβαιο ήταν ότι δεν θα προχωρούσε σε σύναψη γάμου ο τέταρτος και πολύ περισσότερο ο έκτος και ο έβδομος. Για ποιο λόγο όμως δεν έπλασαν με την φαντασία τους δύο ή τρεις, αλλά επτά αδελφούς; -Με σκοπό να γελοιοποιήσουν σε μεγάλο βαθμό όπως νόμιζαν την ανάσταση. Ο Χριστός λοιπόν τους απαντά δίδοντας έμφαση όχι στα λόγια τους, αλλά στην σκέψη τους και φέρει στο φως τα απόκρυφα σχέδιά τους.

 

29 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ.

 

Επειδή δηλαδή προβάλλουν τον Μωυσή και τον νόμο, ως δήθεν γνώστες αυτών, αποδεικνύει ότι το ερώτημά τους αυτό ήταν κατεξοχήν δείγμα άγνοιας των γραφών. Τι λοιπόν είναι το αξιοπερίεργο να πειράζετε εσείς εμένα τον οποίο δεν γνωρίζετε, αφού δεν γνωρίζετε ούτε την δύναμη του Θεού και βέβαια ούτε και τις γραφές.

 

30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι.

 

Εάν λοιπόν δεν νυμφεύονται είναι περιττή η ερώτηση. Βέβαια είναι άγγελοι όχι επειδή δεν νυμφεύονται, αλλά επειδή ζουν ως άγγελοι. Διά τούτο δεν νυμφεύονται.

 

31 περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ρηθὲν ὑμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ λέγοντος, 32 ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς ᾿Αβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ισαὰκ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ; οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων.

 

Και αφού τους απάντησε στο αρχικό τους ερώτημα, επεκτείνετε και στις απόκρυφες σκέψεις τους. Δεν είναι λοιπόν ο Θεός, Θεός ανύπαρκτων που εξαφανίστηκαν, αλλά Θεός ζωντανών.

 

 33 καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ.

 

Και τι έκαναν οι Σαδδουκαίοι; Αναχώρησαν αφήνοντας στους υπόλοιπους ακροατές όλη την ωφέλεια, ενώ εκείνοι παρέμειναν στον εγωισμό τους.

 

34 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες ὅτι ἐφίμωσε τοὺς Σαδδουκαίους, συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό, 35 καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν, νομικός, πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· 36 διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;

 

Πάλι ο Ευαγγελιστής προβάλλει την αιτία της ερώτησης, της οποίας το κίνητρο δεν ήταν η μαθηση, αλλά η παγίδα και ρωτούν ποια είναι η πρώτη εντολή.  Και επειδή η πρώτη εντολή ήταν το «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου…» ήλπιζαν να τους δώσει κάποια αφορμή διορθώνοντας αυτήν, διότι είχαν ακούσει ότι παρουσίαζε τον εαυτό Του ως Θεό. Τι έκανε λοιπόν ο Χριστός; Επειδή γνώριζε ότι έλιωναν από φθόνο τους απάντησε:

 

 37 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. 38 αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. 39 δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.

 

Και γιατί το να αγαπήσει κανείς τον πλησίον του όπως τον εαυτό του είναι όμοιο με το αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου; -Διότι αυτή προετοιμάζει εκείνη και συγχρόνως συγκροτείται απ’ αυτήν. Εάν λοιπόν η αγάπη προς τον Θεό σημαίνει αγάπη προς τον πλησίον, τότε η αγάπη προς τον πλησίον συντελεί στην διαφύλαξη των εντολών. Κατά φυσικό λοιπόν τρόπο συμπληρώνει ο Κύριος:  40 ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται.

 

Αλλά γιατί ο Ματθαίος λέει ότι ο νομικός ρώτησε με σκοπό να τον πειράξει, ενώ ο Μάρκος το αντίθετο; Διότι διαπίστωσε ως ορθή την απάντηση του Κυρίου και  ο Χριστός τον επαίνεσε λέγοντας ότι δεν είναι μακριά από την Βασιλεία των Ουρανών. Δεν αντιφάσκουν συνεπώς μεταξύ τους, αλλά συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό. Διότι στην αρχή τον ρώτησε με σκοπό να τον πειράξει, στη συνέχεια όμως ο νομικός ωφελήθηκε από την απάντηση του Κυρίου. Και τον επαίνεσε διότι ήταν στερεωμένος στην πίστη της Παλαιάς Διαθήκης που δίδασκε ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός παρά ένας και Μοναδικός. Δεν εξαίρεσε βέβαια τον εαυτό Του από την Θεότητα, αλλά με βάση την πίστη στην Παλαιά Διαθήκη μπορούσε πλέον να εισαγάγει την Καινή. Και γι΄αυτό στη συνέχεια πρόσθεσε:

 

41 Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς 42 λέγων· τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· τοῦ Δαυῒδ. 43 λέγει αὐτοῖς· πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ λέγων, 44 εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; 45 εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι;

46 καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι.

 

          Πρόσεχε μετά από πόσα θαύματα ρωτά, μετά από πόσα σημεία, μετά από πόσες ερωτήσεις, μετά από πόσες αποδείξεις συμφωνίας Του με τον Πατέρα τόσο διά λόγων όσο και δι’ έργων. Και γι’ αυτό τώρα ρωτά οδηγώντας αυτούς κατά λανθάνοντα τρόπο να ομολογήσουν και Αυτόν Θεό. Και λέγουμε με λανθάνοντα τρόπο, διότι δεν ρώτησε «ποια είναι η γνώμη σας  για μένα» αλλά «περί του Χριστού».  Και όταν αυτοί του απάντησαν ότι είναι «Υιός του Δαυίδ» τους αποστομώνει ρωτώντας: Τότε πως ο Δαυίδ ονομάζει Αυτόν Κύριο;  Και αν είναι Κύριός του πως γίνεται να είναι και υιός του; Βέβαια με τους λόγους αυτούς δεν αναιρεί ότι είναι και υιός του κατά ρίζα, αλλά ότι είναι και συνάμα Κύριος και Θεός Του.

          Αλλά όμως κι ας άκουσαν όλα αυτά, δεν ενδιαφέρθηκαν να ρωτήσουν τίποτα περαιτέρω αλλά σιώπησαν, όχι με την θέλησή τους, αλλά γιατί δεν είχαν τίποτα άλλο να πουν. Αυτό είχε σαν αιτία το να μην Τον ξαναρωτήσουν ποτέ με σκοπό να Τον παγιδέψουν διά μέσου ερωτήσεων.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΓ΄ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ

 

1 Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ

 

Τότε; Πότε; Όταν αποστόμωσε και τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους και απόδειξε ότι έπασχαν αθεράπευτα, τότε μίλησε στους μαθητές Του και βάζει μπροστά τους τον νόμο για να δείξει την απόλυτη συμφωνία Του με τον Πατέρα ο Οποίος παρέδωσε τον νόμο στους ανθρώπους. Ώστε αν και είναι διεφθαρμένοι οι άνθρωποι που διδάσκουν τον νόμο αυτό να μην γίνει αφορμή να διαρρηγνύεται η σχέση του πιστού ανθρώπου με τον νόμο του Θεού. Και αν και είναι διεφθαρμένοι οι διδάσκαλοι του νόμου δεν τους αφαιρεί την τιμή και αυτό διδάσκει να κάνουμε και εμείς. Για να μη πει δηλαδή κανείς είναι φάυλος ο διδάσκαλος και γι’ αυτό έγινα αδιάφορος προς τον νόμο καταργεί και αυτή την πρόφαση.

 

2 λέγων· ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι. 3 πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε,  διότι δεν είναι δικά τους τα λόγια αλλά δοσμένα από τον Θεό. Και όταν λέει «επί της καθέδρας του Μωυσέως», το λέει αυτό για να αποδώσει την πρέπουσα τιμή στον Μωυσή και να δείξει παράλληλα την άρρηκτη σύνδεση που έχει με τον Πατέρα ο Οποίος παρέδωσε τον νόμο στον Μωυσή.  Όταν δε ακούσεις «πάντα» μη σκεφτείς ότι εννοεί όλο τον νόμο ακόμη κι αυτόν που αφορά τις τροφές και τις θυσίες και τα παρόμοια, διότι πως είναι δυνατόν να λέει γι’ αυτά τα οποία προηγουμένως αναίρεσε, αλλά με τη λέξη «πάντα» εννοεί όσα αφορούν την καλυτέρευση του ήθους. Γιατί όμως δεν θεσπίζει από τον νόμο της Χάριτος, αλλά από τον νόμο του Μωυσέως; Διότι δεν ήταν ακόμη κατάλληλος ο καιρός διότι ακόμη δεν είχε σταυρωθεί. Και επειδή επρόκειτο  να κατηγορήσει τους Φαρισαίους και τους Γραμματείς κι έτσι για να μη θεωρηθεί από τους ανόητους ότι όλα αυτά τα κάνει από ζήλεια προς το αξίωμα ή από μίσος. Και για να μη μπερδευτεί κανείς και  νομίσει  ότι πρέπει να τους μιμηθούν προσθέτει: κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι. Βλέπεις από πού αρχίζει την κατηγορία; Ότι αυτοί άλλα διδάσκουν και άλλα πράττουν. Οποίο όνειδος για έναν διδάσκαλο! Και δεν αρκούνται μόνο σ’ αυτήν την παραφροσύνη αλλά είναι σκληροί και αμείλικτοι απέναντι στους μαθητές τους. Ενώ ο άριστος διδάσκαλος πρέπει ακριβώς το αντίθετο να κάνει. Να είναι πολύ αυστηρός με τον εαυτό του και επιεικής με τους άλλους. Και γιατί το κάνουν αυτό; Διότι απλούστατα δεν γνωρίζουν τις δυσκολίες της εφαρμογής της διδασκαλίας τους. 4 δεσμεύουσι γὰρ φορτία βαρέα καὶ δυσβάστακτα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι κινῆσαι αὐτά. Και δεν είπε δεν μπορούν,αλλά «δεν θέλουν» και δεν είπε «να βαστάσουν», αλλά «ούτε με το μικρό τους δαχτυλάκι να αγγίζουν αυτά». Και προσθέτει:  5 πάντα δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσι πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις. Να η αιτία της καταστροφής τους, η κενοδοξία. Και αποδεικνύει το μέγεθος της κενοδοξίας τους απ’ αυτά που επιχειρούν: πλατύνουσι γὰρ τὰ φυλακτήρια αὐτῶν καὶ μεγαλύνουσι τὰ κράσπεδα τῶν ἱματίων αὐτῶν, Τι ήταν τα κράσπεδα των ιματίων; Μικρά σημειωματάρια για να θυμούνται πάντοτε τις ευεργεσίες του Θεού. Κάτι σαν μικρά Ευαγγέλια ή φυλαχτά που μερικοί και σήμερα τα κουβαλούν μαζί τους ά τα κρεμούν από τον λαιμό τους. Σ’ αυτά λοιπόν ήταν σπουδαίοι. Ο Θεός όμως ποτέ δεν τους ζήτησε να τα μακραίνουν όλα αυτά, αλλά να θυμούνται τις ευεργεσίες Του. Αυτοί όμως όχι μόνο προς αυτά, αλλά και προς  πιο ασήμαντα πράγματα έδειχναν τον ίδιο «ζήλο»:

6 φιλοῦσι δὲ τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς 7 καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ραββὶ ραββί. Κι αυτά αν και φαίνονται μικρά εν τούτοις προκαλούν την μεγαλύτερη καταστροφή. Εσύ όμως πρόσεχε σε παρακαλώ σε ποιο χώρο δίδονταν όλη αυτή η μάχη της κενοδοξίας. Στις συναγωγές. Εκεί δηλαδή που διδάσκονταν να μη γίνονται όλα αυτά.   

 

8 ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ραββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός·  έπειτα αναφέρει και την αιτία πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε.  

9 καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατήρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Όχι να μην ονομάσουν τον πατέρα τους, αλλά για να γνωρίζουν ποιον πρέπει κυρίως να ονομάζουν Πατέρα. Διότι ο Θεός είναι ο αίτιος όλων· και των διδασκάλων και των πατέρων.

 

10 μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός.  Και δεν είπε «Εγώ», αλλά ο Χριστός. Διότι δεν θέλει να αφαιρέσει την ιδιότητα του καθηγητή και από τον Πατέρα.

 

Αφού αφαίρεσε λοιπόν απ’ αυτούς την φοβερή ασθένεια της φιλαρχίας τους διδάσκει τώρα πώς θα μπορέσουν να το πετύχουν αυτό. Διά της ταπεινώσεως:

 

11 ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος. 12 ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. 

 

Πράγματι, τίποτα δεν είναι ίσο με την ταπεινοφροσύνη. Γι’ αυτό και συνεχώς τους υπενθυμίζει αυτή την αρετή. Και λέγοντας ότι «αυτός που θα ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί» οδηγεί τον ακροατή στο να επιθυμήσει τον ξεριζωμό του πάθους της κενοδοξίας ώστε πλέον να μην επιθυμεί σφοδρά τα πρωτεία και τις τιμές, αλλά να επιδιώκει τα ταπεινά.

 

13 Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρῖμα. 

 

          Να τώρα πως διακoμωδεί την γαστριμαργία τους, διότι δεν κατέτρωγαν τις περιουσίες των πλουσίων, αλλά των χηρών κι έτσι τις οδηγούσαν στο έπακρο την δυστυχία τους. Και δε λέει «έτρωγαν», αλλά «κατέτρωγαν». Και με τι πρόφαση το έκαναν αυτό; Ότι τάχατις θα έκαναν μακρές προσευχές υπέρ αυτών. Καθένας που κάνει κάποιο κακό είναι άξιος τιμωρίας, αλλά εκείνος που κάνει το κακό με την πρόφαση της ευλάβειας είναι υπεύθυνος για πολύ πιο φοβερή τιμωρία.

 Και για ποιο λόγο δεν τους καθαίρεσε όλους αυτούς από το αξίωμά τους; Γιατί δεν ήταν ακόμη καιρός να το κάνει αυτό. Γι’ αυτό λοιπόν τους αφήνει μεν στην αρχή, με όσα όμως λέει, προφυλάσσει τον λαό από την εξαπάτηση.

 

14 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.

 

Εάν το να μην ωφελεί κανείς κάποιον είναι άξιο κατηγορίας, όταν βλάπτει ή εμποδίζει ποια συγνώμη θα έχει; Και αν το έργο του διδασκάλου είναι να διασώζει κάποιον που οδηγείται στην απώλεια, πόσο δαιμονικό είναι ο ίδιος ο διδάσκαλος να σπρώχνει κάποιον στον χαμό; Στην συνέχεια ο Χριστός προσθέτει κι ένα ακόμη έγκλημα που διέπρατταν:

15 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε  αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν.

 

Δηλαδή δεν δείχνετε κανένα πλέον ενδιαφέρον μετά τον προσηλυτισμό του ο οποίος επετεύχθη μετά από τόσους κόπους. Έτσι ο κύριος για δύο πράγματα εδώ τους κατηγορεί: Πρώτον διότι είναι άχρηστοι για την σωτηρία των πολλών και δεύτερον διότι δεν ενδιαφέρονται καθόλου γι’ αυτόν που προσηλύτισαν. Ή καλύτερα όχι μόνο είναι αδιάφοροι, αλλά και προδότες διότι τον διαφθείρουν με την πονηρή διαγωγή τους και τον κάνουν χειρότερο απ’ ότι αρχικά ήταν και μάλιστα τον κάνουν χειρότερο κι απ’ τους ίδιους ώστε να γίνονται «υιοί γεέννης» δηλαδή άνθρωποι που είναι πλέον ολοσχερώς κατεστραμμένοι.

 

Ακολούθως χλευάζει την ανοησία τους διότι δίδασκαν να περιφρονούν τις σπουδαιότερες εντολές  αν και πριν τους κατηγορούσε ότι επέβαλλαν στους ανθρώπους φορτία δυσβάστακτα. Αλλά όλα αυτά τα έκαναν και τα μεν και τα δε για να διαφθείρουν τους διδασκόμενους:

 

16 Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ, ὀφείλει. 17 μωροὶ καὶ τυφλοί! τίς γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσός ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων τὸν χρυσόν; 18 καί· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ, ὀφείλει. 19 μωροὶ καὶ τυφλοί! τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον; 20 ὁ οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ· 21 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικήσαντι αὐτόν· 22 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ. 23 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι.

 

Η κακία είναι φοβερό πράγμα, φοβερότερη γίνεται όμως όταν κάποιος δεν παραδέχεται ότι πάσχει απ’ αυτήν κι έχει ανάγκη διορθώσεως και γι’ αυτό παρακάτω τους ονομάζει «τυφλούς οδηγούς». Διότι αν το να πιστεύει ο τυφλός ότι δεν έχει ανάγκη οδηγού είναι η πιο φοβερή συμφορά και αθλιότητα, το να πιστεύει ο τυφλός ότι μπορεί να οδηγήσει άλλους πόσο φοβερότερο είναι. Και όλα αυτά τα έλεγε υπαινισσόμενος την δοξομανία των Φαρισαίων και την λύσσα που πήγαζε απ’ αυτό το πάθος. Διότι αυτό έγινε γι’ αυτούς η αιτία όλων των κακών. Αυτό τους απομάκρυνε από την πίστη τους, τους έκανε να παραμελούν την πραγματική αρετή και τους έπειθε ν’ ασχοληθούν μόνο με τους σωματικούς καθαρμούς και ν’ αδιαφορούν για την καθαριότητα της ψυχής τους.

Στη συνέχεια ψέγε πάλι αυτούς για την κενοδοξία τους, ονομάζοντας αυτούς τάφους ασβεστωμένους:

 

 24 ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες! 25 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. 26 Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν. 27 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. 28 οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.

 

          Τέτοιοι είναι σήμερα και πολλοί άνθρωποι που στηρίζονται μεν εξωτερικά, εσωτερικά όμως είναι γεμάτοι παρανομία. Αλλά το να είναι τέτοιοι αυτοί δεν είναι τόσο τρομερό, όσο το να γίνουμε εμείς ξαφνικά τάφοι που έχουν τόση δυσοσμία, εμείς που αξιωθήκαμε να γίνουμε ναοί του Θεού. Αυτό είναι δείγμα της πιο τρομερής αθλιότητας. Εκεί όπου ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα ενήργησε και τόσα μυστήρια έγιναν να είναι αυτός τάφος.

          Και τι θα γίνει αν δεν συναισθανόμαστε την δυσωδία που μας διέπει; Αυτό προ πάντων είναι το φοβερό της ασθένειας. Γι’ αυτό ας προσευχηθούμε να μας αποκαλύψει ο Θεός την δυσωσμία μας κι έτσι να μετανοήσουμε και να συνέλθουμε.

 

29 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, 30 καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν.

 

Δεν λέει ο Χριστός το «Αλοίμονο» σ’ αυτούς επειδή κτίζουν τάφους ούτε γιατί κατηγορούν εκείνους, αλλά γιατί προσποιούμενοι ότι τους κατηγορούν πράττουν χειρότερα απ’ αυτούς.  Και δεν έκτιζαν τους τάφους προς τιμήν των σφαγιασθέντων προφητών, αλλά  με σκοπό να καυχηθούν για τα τολμήματα φονιάδων τους. Γι΄αυτό και λάμπρυναν τα μνημεία των προγόνων τους.  31 ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. Να λοιπόν η ομολογία τους αν και ισχυρίζονταν ότι δεν θα έκαναν αυτοί τα ίδια με τους προγόνους τους. Και  για να καταδείξει την συγγένεια που έχουν με τους φονιάδες προφητών, τους αποκαλεί γεννήματα εχιδνών. 32 καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. 33 ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης; Διότι όπως τα φίδια ομοιάζουν με τους γονείς τους ως προς την πικρότητα του δηλητηρίου, έτσι κι εσείς ομοιάζετε με τους πατέρες σας ως προς την φονικότητα. Και με την φράση «πληρώσατε» δεν προστάζει, αλλά προλέγει αυτό που θα γίνει. Δηλαδή την σφαγή του εαυτού Του.

 34 διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν, 35 ὅπως ἔλθῃ ἐφ᾿ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος ῎Αβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. 36 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην.

 

Είδες με πόσους τρόπους τους προφύλαξε; Είπε ότι κατηγορείτε μεν τους προγόνους σας με όσα λέτε και ότι τάχατις δεν θα συμμετείχατε εσείς στα εγκλήματά τους,  όμως πράττετε τώρα και μετ’ ολίγον χειρότερα  Κι όμως παρά  τις φοβέρες και τις απειλές αυτοί παρέμειναν αδιόρθωτοι και αναίσθητοι. Και γιατί αναφέρει τον Άβελ; Για να τους πει: Μήπως δεν γνωρίζετε τι έπαθε ο Άβελ; Δεν γνωρίζετε ότι από φθόνο τον σκότωσε ο αδελφός του Κάιν; Μήπως ο Θεός έδειξε αδιαφορία για όσα συνέβησαν; Μήπως δεν επέβαλε την πιο φοβερή τιμωρία; Μήπως δεν ακούσατε τι έπαθαν οι πατέρες σας που φόνευσαν τους προφήτες; Πως λοιπόν δεν γίνατε καλύτεροι;

Αλλά ποιος είναι αυτός ο Ζαχαρίας; Άλλοι λένε ότι είναι ο πατέρας του Ιωάννου, άλλοι ότι είναι ο προφήτης κι άλλοι κάποιος άλλος ιερεύς με αυτό το όνομα. Εσύ να δώσεις σημασία ότι το έγκλημα αυτό ήταν διπλό. Διότι δεν φόνευσαν μόνο αγίους, αλλά και σε τόπο άγιο.  Μάθε επίσης ότι ως προφήτες καλεί τώρα τους μαθητές Του, τους οποίους αυτούς επρόκειτο μετ’ ολίγον αυτοί να φονεύσουν και γι’ αυτό και συμπληρώνει ότι όλα αυτά θα γίνουν στην παρούσα γενεά.

 

37 ῾Ιερουσαλὴμ ῾Ιερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία  ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. 38 ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.

Τι χρειάζονταν η διπλή εκφώνηση «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ»; Είναι τρόπος εκφράσεως αυτού που ελεεί και ταλανίζει την πόλη και ταυτόχρονα με υπερβολικό τρόπο την αγαπά. Και παρότι λέει πολλές φορές φόνευσες αυτούς που σου έστειλα, αυτό δεν με έκανε να απομακρυνθώ από κοντά σου. Αλλά προσθέτει: «Εσείς δεν θελήσατε» τις προστατευτικές μου πτέρυγες και να τώρα σας εγκαταλείπω· διότι λέει 39 λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ᾿ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Και αυτός είναι λόγος εραστή που αγαπά υπερβολικά την ερωμένη του. Παράλληλα με τα λόγια αυτά εννοεί και την μέλλουσα ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας Του.

Τι λοιπόν δεν τον είδαν ξανά από τότε; Όχι, αλλά με την λέξη «απ’ άρτι»          δεν εννοεί την ώρα εκείνη, αλλά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τον σταυρικό Του θάνατο.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ( ΚΔ΄)  ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

 

1 Και ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐπορεύετο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ· καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ. 2 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ βλέπετε ταῦτα πάντα; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐ καταλυθήσεται.

 

Επειδή δηλαδή είχε πει ότι «ο οίκος σας θα ερημωθεί» και προφήτευσε προηγουμένως πάρα πολλές συμφορές, οι μαθητές που τα άκουσαν όλα αυτά τον πλησίασαν για να Του δείξουν το κάλλος του ναού και επειδή απορούσαν για το αν θα εξαφανιστούν τόσο ωραία πράγματα. Ο Κύριος όμως δεν τους μιλά αυτή τη φορά περί ερημώσεως αλλά προφητεύει τον εξολοκλήρου αφανισμό του ναού.

 

3 καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ κατ᾿ ἰδίαν λέγοντες· εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος;

 

Όταν δε άκουσαν την απάντηση του Χριστού οι μαθητές, Τον πλησίασαν ιδιαιτέρως για να Τον ρωτήσουν πότε θα συμβούν όλα αυτά. Ποια; Η εκ θεμελιών καταστροφή του ναού. Ο Λουκάς ενσωματώνει το ερώτημα αυτό μαζί με το άλλο που αφορούσε τον ερχομό του Χριστού κατά την Δευτέρα Παρουσία, γιατί νόμιζε ότι μαζί με την καταστροφή του ναού θα γινόταν και ο ένδοξος ερχομός του Κυρίου.

Τι απάντησε λοιπόν ο Χριστός;

 

4 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. 5 πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι. 6 μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ᾿ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος.

 

Κι επειδή οι μαθητές ονειροπολούσαν ότι αυτοί δεν θα ζούσαν ταραχές και περίμεναν με μεγάλη αγωνία να απολαύσουν μόνον αγαθά, διά τούτο ο Χριστός προφητεύει πάλι προς αυτούς δυσάρεστα γεγονότα ώστε να αυξήσει την αγωνία τους και να έχουν στραμμένη την προσοχή τους προς δύο κατευθύνσεις. Ώστε ούτε να εξαπατηθούν από τα απατηλά λόγια των παράλογων ανθρώπων, ούτε να υποφέρουν από την τυραννίδα των κακών που θα επέλθουν.

Πολέμους εννοεί αυτούς που διεξήγοντο στα Ιεροσόλυμα και όχι εκείνους που γίνονταν μακριά απ’ αυτήν.  Διότι τι τους ενδιέφεραν οι πόλεμοι που γίνονταν σε όλη την οικουμένη;

Και όλες αυτές οι ταραχές θα έχουν ως αιτία τους την Θεϊκή οργή. Αυτή θα είναι η υπαίτια και η διοργανώτρια όλων αυτών. Και είναι πολύ σημαντικό ότι όλες αυτές οι ταραχές θα γίνουν συνοδευόμενες από σημεία. Και επειδή όπως είπαμε οι μαθητές νόμιζαν ότι οι ταραχές αυτές θα συνοδευτούν με την Δευτέρα Του Χριστού παρουσία, γι’ αυτό προσθέτει «αλλ’ ούπω εστί το τέλος».

Και ποιο τέλος πάντων είναι το σημείο του ένδοξου ερχομού Σου Χριστέ; Στο ερώτημα αυτό ο Κύριος δεν απάντησε ευθέως. Αλλά και πάλι θέλει να τους προσηλώσει στα κακά που θα έλθουν ευθύς αμέσως.

 

7 ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· 8 πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων. 9 τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου. 10 καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους. 11 καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς, 12 καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν.

 

Είδε ότι ο πόλεμος θα είναι τριπλός προερχόμενος από του πλάνους, από τους εχθρούς και από τους ψευδαδέλφους. Στη συνέχεια για να δείξει ότι ο γενναίος και καρτερικός δεν πάθει καμία βλάβη  απ’ όλα αυτά συμπληρώνει:

 

 13 ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται. 14 καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.

Και απόδειξη ότι δεν θα πάθουν τίποτα οι υπομονετικοί και οι καρτερικοί είναι ότι παντού σε όλο τον κόσμο θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο. Και τούτο το λέει για να μη ρωτούν «πως θα ζήσουμε»;

Και τι σημαίνει «εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι»; Ότι το Ευαγγέλιο μεν παντού θα κηρυχθεί, όλοι όμως δεν θα πιστέψουν. Αυτοί όμως που δεν θα πιστέψουν θα έχουν ως καταδίκη τους, την μαρτυρία αυτών  που πίστεψαν.

 

15 ῞Οταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ρηθὲν διὰ Διανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ –ὁ ἀναγινώσκων νοείτω–

 

Ως «βδέλυγμα» εννοεί τον ανδριάντα αυτού που κυρίευσε τότε την πόλη των Ιεροσολύμων και τον έστησε ο ίδιος μέσα στον ναό. Και γι’ αυτό τον ονομάζει «βδέλυγμα της ερημώσεως».

 

 16 τότε οἱ ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ φευγέτωσαν ἐπὶ τὰ ὄρη, 17 ὁ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβαινέτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, 18 καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὰ ἱμάτια αὐτοῦ.

 

Αφού μίλησε για τα δεινά τα οποία θα βρουν την πόλη και για τις δοκιμασίες τις οποίες θα υποστούν οι Απόστολοι, ομιλεί τώρα περί των Ιουδαϊκών συμφορών, δείχνοντας τώρα με τον τρόπο αυτό ότι όταν οι Απόστολοι θα είναι διάσημοι, αφού θα έχουν διδάξει όλη την οικουμένη, τότε οι Ιουδαίοι θα αντιμετωπίσουν τις συμφορές. «Τότε ας φύγουν οι Ιουδαίοι στα όρη». Πότε; Όταν θα συμβούν αυτά, όταν δηλαδή το «βδέλυγμα της ερημώσεως»  θα στηθεί στον άγιο τόπο. Φύγετε λοιπόν διότι δεν θα έχετε καμία ελπίδα. Και για να μην υποθέσουν ότι όπως άλλοτε επί εποχής Μακκαβαίων έτσι και τώρα θα  έχουν ελπίδα αντιστάσεως, τους αποκλείει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Και γι’ αυτό τους λέει ότι είναι προτιμότερο να σωθούν γυμνοί παρά να γυρίσουν στα δωμάτιά τους για να πάρουν ρούχα.

 

19 οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις.

 

Αλλοίμονο στις έγκυες διότι είναι βραδυκίνητες και δεν θα μπορούν να φύγουν εύκολα έχοντας και το βάρος του εμβρύου.  Και αλλοίμονο στις θηλάζουσες, διότι τα ενδύματα κανείς εύκολα μπορεί να τα αποχωριστεί και να τρέξει για να σωθεί, πως όμως μπορεί κάποιος να αποχωριστεί την φύση του, δηλαδή να παραβλέψει το παιδί που γέννησε;

 

 20 προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ.

 

Βλέπεις ότι προς τους Ιουδαίους απευθύνει το λόγο και ότι αυτούς θα βρουν οι συμφορές, διότι οι Απόστολοι δεν τηρούν το Σάββατο. Άλλωστε το 70 μ.Χ όταν έγινε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ  επί αυτοκράτορος Βασπεσιανού σχεδόν όλοι οι Απόστολοι είχαν πεθάνει.

Γιατί όμως να προσεύχονται να μη γίνει η φυγή τους σε εποχή χειμώνος ή Σαββάτου; Εξαιτίας της δυσκολίας του καιρού και της τήρησης του νόμου από τους Ιουδαίους.

 

21 ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται.

 

Και μη νομίσει κανείς ότι εδώ μιλάει υπερβολικά. Διαβάστε τα συγγράμματα του Ιώσηπου. Διότι ο Ιώσηπος δεν ήταν χριστιανός αλλά Ιουδαίος, οπότε είναι αδύνατον να εξόγκωσε τα γεγονότα για να αποδείξει την αλήθεια των λόγων του Χριστού. Τι λέει λοιπόν αυτός;  Ότι τα δεινά αυτού του πολέμου υπερέβαλλαν κάθε προηγούμενη δυστυχία και ότι δεν έχει βρει ξανά το Ιουδαϊκό έθνος παρόμοιος πόλεμος. Και όχι μόνο την Ιουδαία, αλλά ολόκληρη την οικουμένη. Δεν είναι ολοφάνερο ότι όλα αυτά τα δεινά τους βρήκαν εξαιτίας της σταυρώσεως; Και είναι φυσικό που τους βρήκαν τόσο μεγάλα δεινά διότι και προ Χριστού και μετά Χριστού κανείς δεν τόλμησε να διαπράξει τόσο απεχθές έγκλημα.  Και γι’ αυτό λέει ότι «τέτοια θλίψη δεν θα ξαναγίνει στο μέλλον».

 

22 καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι.

 

Με αυτά που λέει, εννοεί ότι οι Ιουδαίοι ήταν άξιοι για να τους βρουν μεγαλύτερες δυστυχίες απ’ αυτές και εννοεί ότι αν ο πόλεμος των Ρωμαίων διαρκούσε περισσότερο κατά των Ιουδαίων δεν θα σώζονταν κανένας απ’ αυτούς. Και με τη φράση «πάσα σαρξ» εννοεί κάθε Ιουδαίο. Διότι ο πόλεμος δεν ήταν μόνο κατά των Ιουδαίων της περιοχής, αλλά και αυτών της διασποράς.  Και ποιους εννοεί εδώ ως εκλεκτούς; Τους χριστιανούς· οι οποίοι ζούσαν ανάμεσά τους. Και αν δεν ήταν ανάμεσά τους οι χριστιανοί όλοι οι Ιουδαίοι θα χάνονταν.

 

23 τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστὸς ἢ ὧδε, μὴ πιστεύσητε·

 

Και αφού ολοκλήρωσε τον λόγο τον περί των Ιεροσολύμων, μεταβαίνει και στην δική Του παρουσία και λέει τα σημεία της τα οποία είναι χρήσιμα όχι μόνο για κείνους, αλλά και για μας και όλους εκείνους που θα ζήσουν μετά από μας.

          Το «τότε» δεν σημαίνει χρονική συνέχεια των προηγούμενων, αλλά αυτά που πρόκειται να συμβούν σε ορισμένο καιρό. Και απαριθμεί τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της Δευτέρας Παρουσίας Του. Δεν θα έλθει λοιπόν όπως στην πρώτη του Παρουσία γεννημένος εν τόπω (Βηθλεέμ), αλλά η Παρουσία Του θα γίνει αισθητή σε όλη την οικουμένη.

 

24 ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.

 

Εδώ υπαινίσσεται τον αντίχριστο και όλους όσους θα τον διακονήσουν. Και δεν είπε «μην πιστεύσετε», αλλά «μην εξέλθετε», διότι η απάτη θα είναι μεγάλη και τα σημεία της εντυπωσιακά.  Άρα ο αντίχριστος θα έρθει «εν τόπω». Πως θα έρθει όμως ο Χριστός;

 

25 ᾿Ιδοὺ προείρηκα ὑμῖν. 26 ἐὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν, ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστί, μὴ ἐξέλθητε, ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις, μὴ πιστεύσητε· 27 ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· 28 ὅπου γὰρ ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί.

 

Πως φαίνεται η αστραπή; Δεν χρειάζεται κανείς να την εξαγγείλει και δεν χρειάζεται κήρυκα, βγαίνει από την Ανατολή και φαίνεται μέχρι την δύση. Αναφέρει όμως κι άλλο σημείο: «όπου είναι το σώμα εκεί συναχθήσονται οι αετοί» εννοώντας το πλήθος των αγγέλων, και όλων των αγίων. Και κατόπιν αναφέρει και άλλα σημεία της Παρουσίας Του:

         

29 Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.

 

Για ποια θλίψη μιλά; Του αντιχρίστου και των ψευδοπροφητών. Διότι τότε  θα υπάρξει θλίψη μεγάλη διότι θα είναι πολλοί αυτοί που θα πλανούν τον κόσμο. Αλλά δεν θα διαρκέσει αυτό για πολύ. Διότι αν ο Ιουδαϊκός πόλεμος συντομεύτηκε προς χάριν των εκλεκτών πολύ περισσότερο θα περιοριστεί αυτός προς χάριν των χριστιανών.  Γι’ αυτό δεν είπε «μετά την θλίψη», αλλά «ευθέως» ο ήλιος θα σκοτισθεί. Διότι όλα αυτά θα γίνουν ταυτόχρονα. Διότι αμέσως μόλις οι ψευδόχριστοι και οι ψευδοπροφήτες δημιουργήσουν αναταραχή με τον ερχομό τους, αμέσως θα έρθει και Εκείνος.

Και λέει ότι ο ήλιος και οι δυνάμεις της φύσης θα σαλευθούν, δεν θα εξαφανιστούν, αλλά θα υποχωρήσουν εξαιτίας του ερχομού Του. Και τα αστέρια θα πέσουν διότι δεν θα χρειάζονται πλέον αφού δεν θα υπάρχει νύχτα και οι ουράνιες δυνάμεις θα κλονιστούν, διότι αν οι άγγελοι εσκίρτησαν τόσο πολύ όταν δημιουργήθηκαν τα άστρα, πολύ περισσότερο βλέποντας όλα αυτά να μεταβάλλονται και την οικουμένη ολόκληρη να παρίσταται ενώπιον ενός φοβερού δικαστηρίου πως δεν θα φρίξουν, πως δεν θα σαλευθούν;

 

30 καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς.

 

Δηλαδή θα φανεί ο Σταυρός ο οποίος είναι πιο λαμπρός από τον ήλιο, αφού ο ήλιος θα σαλευθεί και θα κρυφτεί, ενώ ο Σταυρός θα λάμψει. Και για ποιο λόγο θα εμφανιστεί; Για να αποστομώσει την αναισχυντία των Ιουδαίων. Διότι ο Χριστός με τον Σταυρό θα έρθει στο δικαστήριο εκείνο, δείχνοντας όχι μόνο τις πληγές Του αλλά και τον ατιμωτικό θάνατό Του.  Τότε θα θρηνήσουν οι φυλές της γης διότι δεν θα υπάρχει ανάγκη κατηγορίας, όταν δουν τον Σταυρό. Και θα θρηνήσουν διότι μολονότι πέθανε καθόλου δεν ωφελήθηκαν απ’ αυτό το γεγονός. Και διότι σταύρωσαν Αυτόν που έπρεπε να προσκυνήσουν.

Και με όλα αυτά, αφού πρώτα ανέφερε τα λυπηρά γεγονότα στη συνέχεια αναπτερώνει το ηθικό των μαθητών Του υπενθυμίζοντάς τους ταυτόχρονα την επερχόμενη Σταύρωση και Ανάστασή Του.

Και θα έρθει λέει μετά των νεφελών. Όπως δηλαδή όταν αναλήφθηκε. Αυτό θα γίνει για να θυμηθούν όλα αυτά τα έθνη και να θρηνήσουν για την απιστία τους. ΄

Όμως ο θρήνος δεν θα είναι η ολοκλήρωση της καταστροφής τους διότι:

 

 31 καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν.

 

Όταν δε ακούσεις αυτό, φαντάσου την τιμωρία εκείνων που θα απομείνουν. Διότι τα εδώ δεινά θα ακολουθήσουν τα αιώνια βασανιστήρια.

Αλλά γιατί καλεί τους αγγέλους αφού έρχεται τόσο φανερά; Για να τους τιμήσει με τον τρόπο αυτό. Διότι Αυτό ο Ίδιος ο Κύριος θα κατέβει απ’ τον ουρανό με παράγγελμα και φωνή αρχαγγέλου. Ώστε αφού αναστηθούν οι πεθαμένοι θα συναχθούν από τους αγγέλους οι οποίοι θα τους συγκεντρώσουν στα σύννεφα. Και όλα αυτά θα γίνουν ακαριαία και σε ελάχιστο χρόνο.

Τι χρειάζονται όμως οι σάλπιγγες και ο ήχος; Για την ανάσταση, για την πρόσκληση χαράς, για την εμφανή παρουσία του εκπληκτικού γεγονότος, για την θλίψη αυτών που θα υπολειφθούν.

 

32 ᾿Απὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν. ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος· 33 οὕτω καὶ ὑμεῖς ὅταν ἴδητε ταῦτα πάντα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις.

 

Επειδή είπε «ευθύς μετά τη θλίψη», οι μαθητές επιθυμούσαν διακαώς να μάθουν γι’ αυτήν την ημέρα γι’ αυτό και αναφέρει το παράδειγμα της συκής, δείχνοντας έτσι ότι δεν θα μεσολαβήσει μεγάλο διάστημα και ευθύς αμέσως θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία.Και θέτει το παράδειγμα της συκής δηλαδή ένα φυσικό φαινόμενο για να δείξει ότι αυτό είναι βεβαιωμένο και οπωσδήποτε θα γίνει. Στη συνέχεια γίνεται πιο συγκεκριμένος:  34 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν πάντα ταῦτα γένηται.

 

Όλα αυτά; Ποια; Σε παρακαλώ πες μου. Αυτά που αφορούν την Ιερουσαλήμ, τους πολέμους, τους λιμούς, τους λοιμούς, τους σεισμούς, τους ψευδόχριστους, τους ψευδοπροφήτες, τη διάδοση του Ευαγγελίου, όλα αυτά που θα μεσολαβήσουν μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Γιατί όμως λέει «δεν θα παρέλθει αυτή η γενεά»; Δεν το είπε αυτό εννοώντας εκείνη την γενεά, αλλά  την γενεά των πιστών. Όπως δηλαδή όταν λέει: «Αυτή η γενεά εκείνων που ζητούν τον Κύριον» (Ψαλ. 23,6). Εννοεί λοιπόν ότι η γενεά των πιστών θα παραμείνει χωρίς να διακοπεί από τίποτα απ’ όσα δεινά ελέχθηκαν. Αντιθέτως τα Ιεροσόλυμα θα καταστραφούν, η πλειονότητα των Ιουδαίων θα αφανιστεί, ενώ αυτήν την γενεά τίποτα δεν θα την ξεπεράσει. Κι έπειτα για να τους κάνει να πιστέψουν προσθέτει:  

 

 35 ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι.

 

 

Δηλαδή αυτά που θεωρείτε ως ακινητοποιημένα και ασάλευτα θα παρέλθουν, οι λόγοι μου όμως όχι. Κι όποιος αμφιβάλλει ας μελετήσει με προσοχή όσα λέχθηκαν και θα τα βρει αληθινά. Κι απ’ τα παρελθόντα, ας πιστέψει τα μέλλοντα και εξετάζοντας με ακρίβεια θα δει την εξέλιξη των πραγμάτων και θα επιβεβαιώσει την αλήθεια των προφητειών.

 

 36 Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατήρ μου μόνος.

 

Με αυτό που είπε «ούτε οι άγγελοι παρά μόνο ο Πατήρ μου» τους αποστόμωσε ώστε να μη ζητούν να μάθουν όσα δεν γνωρίζουν εκείνοι. Λέγοντας δε «ούτε ο Υιός» τους εμποδίζει όχι μόνο να μάθουν, αλλά ούτε και να ερευνούν. Και το αφήνει στη δικαιοδοσία του Πατρός για να κάνει το πράγμα φοβερό.

Το ότι βέβαια ο Υιός γνωρίζει είναι ξεκάθαρο. Διότι ποιος γνωρίζει καλύτερα τον Πατέρα παρά ο Υιός; Και ποιος γνωρίζει καλύτερα τον Υιό παρά ο Πατέρας; Έπειτα το Πνεύμα μελετά τα βάθη του Θεού και δεν γνωρίζει ο Υιός τον χρόνο της κρίσεως; Και πως αφού «όλα έγιναν δι Αυτού και χωρίς Αυτόν δεν έγινε ουδένα» (Ιω.1,3) αγνόησε την μέρα; Διότι Αυτός που δημιούργησε τους αιώνες είναι φανερό ότι δημιούργησε και τους χρόνους και Αυτός που δημιούργησε τους χρόνους, δημιούργησε και την ημέρα. Πως λοιπόν αγνοεί την ημέρα;

Σε οδήγησα λοιπόν λέει μέχρι τα πρόθυρα διά των σημείων, όμως δεν σε συμφέρει να μάθεις και την ημέρα γι’ αυτό στην αποκρύπτω.

Για να μάθεις λοιπόν ότι η σιωπή Του δεν οφείλοντας σε άγνοια προσθέτει:

 

 37 ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 38 ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, 39 καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.

 

Αυτά τα είπε για να  φανερώσει ότι θα έλθει αστραπιαίως και αιφνιδίως κι ενώ οι περισσότεροι θα επιδίδονται σε απολαύσεις. Έτσι και κατά την εποχή του αντιχρίστου θα εμφανιστούν σε έντονο βαθμό γαστριμαργίες, απολαύσεις, ηδονές, διασκεδάσεις, μεθύσια, αυτοί όμως μεθυσμένοι από την αναισθησία τους δεν θα αντιληφθούν τα σημεία των καιρών. Και προσθέτει άλλο ένα σημείο της επικείμενης Παρουσίας Του:

 

40 τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ εἷς παραλαμβάνεται καὶ ὁ εἷς ἀφίεται· 41 δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μυλῶνι, μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται. 42 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται.

 

Όλα αυτά δείχνουν ότι ασφαλώς γνωρίζει και την ημέρα και την ώρα. Εγώ δε (ο Χρυσόστομος) νομίζω ότι όλα αυτά τα λέει για να δείξει ότι η παρουσία Του θα γίνει κατά την διάρκεια της νυκτός. Διότι αυτό λέει και ο Λουκάς. (Λουκ. 11,34). Βλέπεις πως τα γνώριζε όλα με ακρίβεια;  Έπειτα πάλι για να μη ρωτήσουν λεπτομέρειες πρόσθεσε:

 

43 ᾿Εκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασε διορυγῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. 44 διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

 

Δεν είπε «δεν γνωρίζω», αλλά «δεν γνωρίζετε» κι ενώ τους βάζει μπροστά σ’ αυτήν την ώρα και πάλι τους απομακρύνει από την γνώση αυτής για να τους κρατά σε διαρκή αγωνία και επαγρύπνηση.  Γι ‘ αυτό λέει «γρηγορείτε». Και δεν τους αποκαλύπτει για να αγρυπνούν.

Εκείνο δε το οποίο εννοεί είναι το εξής: Αν γνώριζαν οι πολλοί πότε θα πεθάνουν θα έδειχναν προθυμία προς τον Θεό μόνο την ώρα εκείνη. Γι’ αυτό έκανε το τέλος του καθενός άγνωστο.

Έπειτα ονομάζει τον εαυτό Του Κύριο, ενώ δεν το έχει πει αυτό ποτέ ξανά τόσο φανερά.

 

45 Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος, ὃν κατέστησεν ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ; 46 μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. 47 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν.

 

          Μήπως κι αυτό είναι δείγμα άγνοιας;  Πες μου. Μακριά λοιπόν από μας τέτοια σκέψη. Έπειτα όπως κάνει ο σωστός διδάσκαλος για να διορθώσει τον ακροατή χρησιμοποιεί τον αντιφατικό λόγο περνώντας από τις αμοιβές των αγαθών στις τιμωρίες των κακών:

 

48 ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἐλθεῖν, 49 καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων, 50 ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, 51 καὶ διχοτομήσει αὐτόν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.

 

 

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ (ΚΕ΄) ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ

 

1 Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. 2 πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί. 3 αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον· 4 αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν.

Η παραβολή αυτή όπως και η επόμενη ομοιάζουν μ’ αυτήν του έμπιστου και του αχάριστου δούλου. Τέσσερις είναι οι παραβολές που μας προτρέπουν για τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο.

Στη συγκεκριμένη παραβολή «των παρθένων»  μιλά ειδικά για την ελεημοσύνη η οποία γίνεται με χρήματα. Κι ενώ στην προηγούμενη παραβολή τιμωρεί αυτόν που μεθά και σκορπά και σκορπίζει και σπαταλά ,  σ’ αυτήν τιμωρεί εκείνον ο οποίος έχει, αλλά δεν ωφελεί διότι δεν ελεεί γενναιόδωρα.. Διότι είχαν λάδι οι παρθένες, αλλά δεν φρόντισαν να έχουν άφθονο. Γι’ αυτό και τιμωρούνται.

Για ποιο λόγο όμως τοποθετεί την παραβολή αυτή στα πρόσωπα των παρθένων; Είχε εξάρει πολύ την παρθενία στον λόγο του περί αυτών που από μόνοι τους ευνούχισαν τον εαυτό τους για την βασιλεία των ουρανών. Για να μην επαναπαύεται λοιπόν όποιος  κατόρθωνε την αρετή της παρθενίας αναφέρει αυτή την παραβολή. Η οποία είναι αρκετή για να πείσει τον καθένα ότι ο παρθένος ακόμη κι αν έχει όλα τα καλά αν δεν συνοδεύεται από την ελεημοσύνη απορρίπτεται μαζί με τους πόρνους. Και πολύ ορθά διότι ο πόρνος νικήθηκε από τον έρωτα των σωμάτων ενώ ο παρθένος από τον έρωτα των χρημάτων. Αλλά ο έρωτας των σωμάτων είναι κατά πολύ ισχυρότερος, γι’ αυτό και τις αποκαλεί μωρές, διότι ενώ νίκησαν τα πιο δύσκολα έκαμψαν στα ευκολότερα.

Ως λαμπάδες ονομάζει το χάρισμα της παρθενίας, την καθαρότητα της αγιοσύνης και ως έλαιο την φιλανθρωπία, την ελεημοσύνη, την βοήθεια για τους φτωχούς.

5 χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. 6 μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. 

 

Και πάλι εδώ δείχνει ότι η Βασιλεία των ουρανών δεν θα βραδύνει να έρθει, αλλά θα μεσολαβήσει κάποιο χρονικό διάστημα. Και παρομοιάζει τον ύπνο με τον θάνατο.

Κατά τα μεσάνυχτα όμως ακούστηκε μία φωνή. Ίσως εδώ να θέλει να δείξει ότι η Δευτέρα Παρουσία θα γίνει κατά την διάρκεια της νυκτός. Η κραυγή ομοιάζει με το σάλπισμα του αγγέλου που θα προηγηθεί της εμφανίσεως του Σωτήρος Χριστού.

Τι λέει αυτή η κραυγή; «Έρχεται ο Νυμφίος».

7 τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. 8 αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. 9 ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἡμῖν καὶ ὑμῖν·

Πάλι τις αποκαλεί «μωρές» για να δείξει ότι τίποτα  δεν είναι πιο ανόητο από το να θησαυρίζει κανείς στη γη και παράλληλα να εξέρχεται γυμνός για την άλλη ζωή.

Και δεν είναι μόνο γι’ αυτό μωρές αλλά και γιατί περίμεναν ότι θα λάβουν έλαιον από κει και μάλιστα την ύστατη ώρα ενώ θα έπρεπε προ πολλού να το ζητήσουν. Το ότι δεν ζητούν όλο το έλαιον αλλά ένα μερίδιο, δηλώνει την αναγκαιότητα της ελλείψεως «διότι οι λαμπάδες μας σβήνουν».

          Αλλά τι τελικά έπαθαν; Δεν τις έσωσε ούτε η φιλανθρωπία των φρονίμων παρθένων, ούτε η χρησιμότητα αυτού που ζητούσαν ούτε τίποτα. Τι διδασκόμαστε απ’ αυτό; Ότι εκεί κανείς από μας που προδοθήκαμε από τα έργα μας δεν θα μπορέσουμε να εμφανιστούμε. Γιατί κανείς άλλος πλέον δεν θα μπορέσει να μας βοηθήσει. Όπως και ο Αβραάμ επικαλέστηκε το μέγα χάσμα και την αδυναμία του να βοηθήσει τον πλούσιο.

πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς.

Και ποιοι είναι αυτοί που πωλούν; Οι πτωχοί. Και που βρίσκονται αυτοί; Εδώ στη γη. Έπρεπε λοιπόν τότε να ζητήσουν και όχι τώρα. Βλέπεις πόσο μεγάλη μέριμνα πρέπει να δείχνουμε για τους φτωχούς;  Κι αν καταργήσεις αυτούς, καταργείς κάθε ελπίδα σωτηρίας μας. Μη καταναλώνεις λοιπόν αδίκως αυτά που έχει σε απολαύσει ς και ματαιοδοξίες γιατί θα χρειαστεί εκεί πολύ έλαιον.

Όταν άκουσαν αυτά οι μωρές παρθένες αναχώρησαν αλλά τίποτα δεν αγόρασαν . Και το λέει αυτό για να μας δείξει ότι σε τίποτα δεν θα ωφεληθούμε αν γίνουμε φιλάνθρωποι μετά τον θάνατό μας.

10 ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. 11 ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. 12 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς.

Μετά τους τόσους κόπους, τους τόσους ιδρώτες, την μάχη με την μανία και την λύσσα της σαρκός που πάει απευθείας εναντίον της ίδιας της φύσεως, κατησχυμένες και με σβησμένες λαμπάδες αναχώρησαν με σκυμμένη την κεφαλή. Διότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σκοτεινό από την παρθενία που δεν έχει ελεημοσύνη. Που είναι λοιπόν το όφελος της παρθενίας, αφού ούτε τον Νυμφίο είδαν, ούτε και όταν έκρουσαν την θύρα ωφελήθηκαν, αλλά άκουσαν την φοβερή εκείνη απάντηση «φύγετε δεν σας γνωρίζω». Και τί τις απέμεινε; Η γέεννα του πυρός και η αιώνια ανυπόφορη κόλαση.

13 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

Βλέπεις ότι διαρκώς επαναλαμβάνει το ίδιο για να δείξει ότι είναι ωφέλιμη η άγνοια της ημέρας της εξόδου μας από τη ζωή;

Που είναι λοιπόν όλοι εκείνοι οι ράθυμοι που λένε τον καιρό του θανάτου μου θα αφήσω περιουσία στου πτωχούς; Διότι εκείνη την ώρα πολλοί έπεσαν έξω αφού αιφνίδια αρπάχτηκαν και δεν είχαν καιρό ούτε στους οικείους τους να αφήσουν κάποια υπάρχοντα.

Αυτή λοιπόν η παραβολή λέχθηκε για την διά χρημάτων ελεημοσύνη.

Η άλλη παραβολή που λέχθηκε παρακάτω αφορά αυτούς που όχι μόνο δεν θέλουν να ωφελήσουν τον πλησίον τους με χρήματα, λόγους ή οτιδήποτε άλλο, αλλά κρύπτουν τα πάντα.

Και γιατί αυτή η παραβολή αναφέρει βασιλέα ενώ εκείνη νυμφίο; Για να μάθεις πόσο φιλικώς διάκειται ο Χριστός προς τους παρθένους οι οποίοι απαρνούνται τα υπάρχοντά τους.

Και αν στον Λουκά εκτείθεται η παραβολή των ταλάντων με διαφορετικό τρόπο, αυτό συμβαίνει γιατί άλλη είναι εκείνη η παραβολή και άλλη αυτή.

 

14 ῞Ωσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, 15 καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. 16 πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα. 17 ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. 18 ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. 19 μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ᾿ αὐτῶν λόγον. 20 καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς. 21 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. 22 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς. 23 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. 24 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε· ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· 25 καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. 26 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! 27 ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. 28 ἄρατε οὖν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα. 29 τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. 30 καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.

Στην παραβολή αυτή ως τόκο να σκεφτείς την επίδειξη των έργων. Και τι είναι τα τάλαντα; Τα χαρίσματα που δίδει ο Θεός. Έχεις το χάρισμα του λόγου της διδασκαλίας και κανέναν δεν ωφελείς; Θα χάσεις το χάρισμα. Ενώ εκείνος που καταβάλλει προσπάθεια θα δεχθεί και επιπλέον χάρη. Και γι’ αυτόν που δεν εργάζεται πάνω στο χάρισμά του δεν περιορίζεται εδώ η ζημία αλλά ρίπτεται ολόκληρος στο σκότος εκεί που υπάρχει ο τριγμός των οδόντων και ατελείωτο κλάμα. Είδες λοιπόν ότι όχι μόνο αυτός που αρπάζει, ούτε μόνο αυτός που κάνει τα κακά τιμωρείται, αλλά και αυτός δεν κάνει αγαθές πράξεις.

Ας μην προφασίζεται κανείς ότι ένα μόνο τάλαντο έχω και δεν μπορώ μ’ αυτό να κάνω τίποτα, διότι μπορεί και με ένα να προκόψεις. Διότι δεν είσαι πτωχότερος από κείνη τη χήρα. Δεν είσαι περισσότερο ακαλλιέργητος από τον Πέτρο και τον Ιωάννη οι οποίοι ήταν άπειροι και αγράμματοι. Διότι τίποτα δεν αγαπά ο Θεός περισσότερο όσο το να ζούμε εξυπηρετώντας όλους.

31 ῞Οταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων,

33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

 

          Στην περικοπή αυτή γίνεται λόγος για την φιλανθρωπία του Θεού και την ελεημοσύνη. Σε άλλες περιπτώσεις για το ίδιο θέμα ανέφερε δύο τρία πρόσωπα, εδώ όμως ολόκληρη την οικουμένη.

          Αναφέρει δε ο Χριστός τον εαυτό Του ως κέντρο και ζητούμενο και αιτία είτε δικαιοσύνης είτε καταδίκης ο Οποίος στην γη εμφανίστηκε ως ταπεινός και περιφρονημένος, τώρα όμως παρουσιάζεται ένδοξος στην επουράνια βασιλεία Του. Και κάνει τον λόγο Του τρομερό δείχνοντας τους ουρανούς να αδειάζουν, αφού όλοι όλοι οι άγγελοι βρίσκονται πέριξ του θρόνου Του.

          Έπειτα λέει θα συναχθούν όλα τα έθνη, δηλαδή ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και διαχωρίζει τους μεν από τους δε. Διότι τώρα δεν είναι χωρισμένοι, αλλά όλοι ανακατεμένοι. Ο χωρισμός τότε θα γίνει με μεγάλη ακρίβεια. Και δεν τιμωρεί από την αρχή τους άδικους, αλλά όταν τους δικάσει, αφού τους τοποθετήσει πρώτα στη θέση τους και τότε τους απαγγέλει τα αμαρτήματά τους.

          Εκείνοι βεβαίως απολογούνται με καλοσύνη, αλλά αυτό σε τίποτα δεν τους ωφελεί και πολύ ορθώς. Διότι παρέλειψαν το έλεος το οποίο και οι προφήτες και οι απόστολοι και ο ίδιος ο Χριστός κήρυξαν με τόση επιμέλεια. Πρόσεξε ότι δεν στερούνται μόνο ένα ή δύο αλλά σε όλα  υστερούν. Διότι όχι μόνο δεν έθρεψαν αυτόν που πεινούσε, αλλά ούτε έντυσαν αυτόν που ήταν γυμνός, αλλά ούτε τον επισκέφθηκαν όταν ήταν άρρωστος, ούτε διψούσε τον δρόσισαν ή βρίσκονταν στην ξενιτειά ή στην φυλακή δεν τον ευσπλαχνίστηκαν ώστε να τον επισκεφτούν.

          Και δεν ζητούσε να του δώσουν πολυτελή φαγητά, αλλά τα ελάχιστα και αναγκαία.

          Και αυτός που τα ζητούσε όλα αυτά δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον Χριστό που ταπεινώθηκε τόσο πολύ ώστε ζητούσε όλα αυτά όχι βέβαια για τον Ίδιο αλλά για τους φτωχούς.

          Κι όμως παρά τις απειλές για την αιώνια κόλαση η φιλαργυρία τύφλωσε αυτούς που δεν έδιναν.

          Και λέει ότι όλοι αυτοί οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι είναι αδελφοί του. Και γιατί είναι αδελφοί του; ακριβώς γι’ αυτό. Επειδή είναι ταπεινοί και καταφρονεμένοι από τους πολλούς. Και πως μπορεί να γίνει κάποιος αδελφός του Χριστού; Μέσω του αγίου Βαπτίσματος και της συμμετοχής στα Θεία Μυστήρια.

          Στη συνέχεια  αποδεικνύει το δίκαιο της απόφασης επαινώντας πρώτα τους δικαίους με τις ίδιες αιτίες για τις οποίες καταδίκασε τους άδικους. Ώστε κανείς να μην μπορεί να ισχυριστεί ότι «δεν είχαμε» και γι’ αυτό δεν ελεήσαμε. Έτσι τους κρίνει με τα ίσα κριτήρια. Τους πλούσιους με πλούσιους και τους φτωχούς με τους φτωχούς. Και έτσι αυτοί που βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση με τους άλλους κατόρθωσαν την αρετή αποστομώνοντας αυτούς που απέτυχαν. Και απέτυχαν όχι γιατί προσπάθησαν ανεπιτυχώς, αλλά γιατί υπέδειξαν τεράστια αδιαφορία.

          Και οι δίκαιοι δεν κληρονομούν απλά και μόνο εξαιτίας της υιικής τους ιδιότητας αλλά λέει ότι όλα αυτά τα επουράνια αγαθά είχαν  ετοιμαστεί γι’ αυτούς  από Πατέρα πριν ακόμη γεννηθούν, δείχνοντας έτσι ότι ο Θεός γνώριζε προκαταβολικά ότι αυτοί θα ήταν δίκαιοι.

          Και αντί ποίων πραγμάτων λαμβάνουν τόσα πολλά; Αντί στέγης, αντί άρτου, αντί ψυχρού ύδατος, αντί επισκέψεως, αντί εισόδου στη φυλακή.

          Στους δε άδικους λέει: «Φύγετε από μένα καταραμένοι» όχι πλέον από τον Πατέρα όπως λέει στου άλλους «δεύτε ευλογημένοι του Πατρός μου», διότι δεν τους καταράστηκε ο Πατέρας, αλλά τα έργα τους. Και πως καταδικάζονται;  Στο πυρ το εξώτερο, στην αιώνια κόλαση που ήταν ετοιμασμένη όχι γι’ αυτούς, αλλά για τον διάβολο και τους αγγέλους του. Και εκθέτει όπως είπαμε τις αιτίες της καταδίκης τους: «Πείνασα και δεν μου δώσατε να φάω κτλ.» και όλα αυτά δεν τα κάνατε ούτε καν στους φίλους σας. Κι όμως και σκύλο ακόμη αν δούμε να πεινά πολλές φορές λυγίζουμε και του ρίχνουμε λίγο φαγητό. Συ δε βλέποντας τον Δεσπότη Χριστό στο πρόσωπο του αδελφούς σου δεν κάμπτεσαι; 

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΣΤ΄ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ

 

1 Και ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς πάντας τοὺς λόγους τούτους εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· 2 οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ πάσχα γίνεται, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι.

 

          Πάλι όταν μίλησε για την επουράνια Βασιλεία και για την Θεία δίκη βρίσκει ευκαιρία να τους μιλήσει για το επερχόμενο πάθος. Σαν να τους έλεγε, γιατί φοβάστε για τα τόσο προσωρινά δεινά αφού σας περιμένουν τόσα αγαθά; Και δεν είπε «γνωρίζετε ότι μετά δύο μέρες παραδίδομαι», «αλλά μετά δύο μέρες έρχεται το Πάσχα» και τότε πρόσθεσε ότι θα παραδοθεί και θα σταυρωθεί δεικνύοντας έτσι ότι αυτό που θα γίνει είναι μυστήριο και εορτή και πανήγυρη που τελείται για τη σωτηρία της οικουμένης και ότι όλα αυτά τα έπασχε γνωρίζοντάς τα εκ των προτέρων. Έτσι με το «Πάσχα» τους θύμισε τις παλαιές ευεργεσίες της εξόδου από την Αίγυπτο.

 

 

3 τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ, εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα, 4 καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν ᾿Ιησοῦν δόλῳ κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσιν. 5 ἔλεγον δέ· μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ.

          Είδες την απείγραπτη διαφθορά των ιουδαϊκών πραγμάτων; Ενώ επιχειρούν παράνομα πράγματα επισκέπτονται τον αρχιερέα θέλοντας να πάρουν το δικαίωμα για την παρανομία τους, απ’ αυτόν που θα έπρεπε να τους εμποδίσει. Και πόσοι ήταν τότε οι αρχιερείς; Ο νόμος ήθελε να είναι ένας, αυτοί όμως ήταν πολλοί. Απ’ αυτό γίνεται φανερό ότι τα ιουδαϊκά πράγματα ήταν τότε υπό διάλυση. Διότι ενώ ο Μωυσής διέταξε να είναι ένας ο αρχιερέας και όταν αυτός πεθάνει, να αναλαμβλανει άλλος και καταλόγιζε την εν ζωή απομάκρυνση αυτού ως φόνο.

          Πως λοιπόν τότε υπήρχαν πολλοί αρχιερείς;  Αργότερα μάλιστα έγιναν ετήσιοι. Είπαμε προηγουμένως την αιτία.

          Και γιατί συνεδρίασαν; Για να συλλάβουν τον Ιησού με σκοπό να Τον φονεύσουν. Αλλά φοβούνταν τον λαό γι’ αυτό περίμεναν να περάσει η εορτή. Διότι ο διάβολος δεν ήθελε να πάθει ο Ιησούς το Πάσχα για να μη κάνει φανερό το πάθος. Ενώ εκείνοι για να μη γίνει θόρυβος. Παρατήρησε λοιπόν ότι αυτοί φοβούνται όχι τον Θεό, αλλά τον λαό γιατί σε όλα υπολογίζουν τα ανθρώπινα. Αλλά όμως επειδή έβραζαν από θυμό πάλι άλλαξαν γνώμη και τον έσφαξαν χωρίς οίκτο κατά την εορτή.

 

6 Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, 7 προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου, καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου.

 

Η γυναίκα αυτή φαίνεται να είναι η ίδια σε όλους τους ευαγγελιστές, όμως δεν είναι. Στους τρεις μεν πρέπει να είναι η ίδια, όμως στον Ιωάννη όχι. Εκεί πρέπει να είναι η αδελφή του Λαζάρου.

Ο Ματθαίος δεν αναφέρει επίσης  την λέπρα του Σίμωνος χωρίς λόγο, αλλά με σκοπό να μας δείξει από πού πήρε θάρρος αυτή η γυναίκα και πλησίασε τον Ιησού. Επειδή δηλαδή ο Χριστός θεράπευσε την ακαθαρσία του σώματος του λεπρού οπωσδήποτε θα καθάριζε και την ακαθαρσία της ψυχής της.

Ακόμη, τυχαία δεν αναφέρει και την πόλη της Βηθανίας η οποία ήταν πολύ κοντά στην Ιερουσαλήμ (δεκαπέντε στάδια), αλλά για να μας δείξει ότι προχωρά εκούσια προς το πάθος.

 

8 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; 9 ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς. 
10 γνοὺς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί; ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ. 11 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 12 βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. 13 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς.

 

Από πού τους ήρθε τους μαθητές αυτή η σκέψη; Άκουσαν τον Ιησού να λέει «έλεον θέλω και ου θυσίαν», άκουσαν επίσης τον Κύριο να κατηγορεί τους Ιουδαίους, ότι άφηναν τα σοβαρότερα, την δικαιοσύνη, την ελεημοσύνη και την πίστη και απ’ όλα αυτά σκέφθηκαν και συμπέραναν ότι εφόσον δεν επιδοκιμάζει τα ολοκαυτώματα και την παλαιά λατρεία, πολύ περισσότερο δεν θα επιδοκίμαζε την επάλειψη του μύρου.

Οι μαθητές όμως την κατηγόρησαν αδίκως διότι δεν γνώριζαν την διάθεσή της. Έτσι ο Χριστός τους επέπληξε υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα το πάθος Του ενώ παράλληλα προανήγγειλε την διάδοση του Ευαγγελίου στα έθνη λέγοντας: «ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς».

Και να, ότι είπε ο Κύριος έγινε, και αν γυρίσεις όλη την οικουμένη θα δεις να διακηρύσσεται και η γυναίκα αυτή. Και ποιος το διάδωσε αυτό το περιστατικό; Η δύναμη Εκείνου που τα είπε όλα αυτά.

 

14 Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος ᾿Ιούδας ᾿Ισκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς εἶπε· 15 τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. 16 καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ.

 

Τότε; Πότε; Όταν είπε «για τον ενταφιασμό μου». Κι όμως ο Ιούδας ούτε απ’ αυτό συγκινήθηκε, ούτε όταν άκουσε για την διάδοση του Ευαγγελίου στα έθνη φοβήθηκε. Αντιθέτως, όταν οι γυναίκες και μάλιστα οι πόρνες έδειχναν τόσο μεγάλο σεβασμό, τότε ακριβώς εκείνος έκανε  τα έργα του διαβόλου. Και γιατί προσθέτουν και το διακριτικό του όνομα; Επειδή υπήρχε κι άλλος Ιούδας. Και λέγουν οι μαθητές χωρίς να ντραπούν ότι «εις εκ των δώδεκα» ήταν αυτός, δηλαδή από το στενό κύκλο των μαθητών. Διότι μόνον αυτό ενδιέφερε τους μαθητές, να μην αποκρύπτουν την αλήθεια.

Ακούστε όλοι εσείς που έχετε την ασθένεια της φιλαργυρίας ότι αν αυτός που ήταν μαζί με τον Χριστό υπέπεσε σε τόσο μεγάλη αμαρτία, πόσο μάλλον εσείς που ούτε καν ακούτε τις γραφές και είστε διαρκώς προσηλωμένοι στα παρόντα θα γίνετε υποχείριοι του πάθους.

Καθημερινώς βρισκόταν μ’ Εκείνον που δεν είχε που να κλίνει την κεφαλή, καθημερινώς διδάσκονταν με έργα και με λόγια να περιφρονεί τον χρυσό και τον άργυρο κι όμως δεν συνετίστηκε. Πως λοιπόν εσύ περιμένεις να αποφύγεις το νόσημα της φιλαργυρίας; Διότι είναι πολύ φοβερό αυτό το πάθος. Όμως αν θέλεις μπορείς να το αποφύγεις αυτό πολύ εύκολα. Διότι η επιθυμία αυτή δεν είναι φυσική. Διότι τα φυσικά πράγματα είναι κοινά σε όλους. Η φιλαργυρία όμως μόνον σ’ αυτούς που πάσχουν από νωθρότητα.

Και πως ο Ιούδας έγινε τέτοιος αφού εκλήθη από τον Χριστό; Ο Χριστός προτρέπει, συμβουλεύει, αλλά κανέναν δεν εξαναγκάζει να ακολουθήσει τον δρόμο της αρετής. Κι αν θέλεις να μάθεις την αιτία της πτώσης του, αυτή είναι η οκνηρία.διότι από κει προέρχονται οι μεταπτώσεις αυτές.

 

17 Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα;

 

Και από αυτό είναι φανερό ότι ο Κύριος δεν είχε σπίτι για να μείνει, αλλά ούτε και οι μαθητές, διότι αν είχαν οπωσδήποτε θα τον καλούσαν. Άρα όλα τα είχαν απαρνηθεί. Και για ποιο λόγο τελούσε το Πάσχα; Για να δείξει μέχρι και την τελευταία μέρα ότι δεν είναι αντίθετος με τον νόμο.

 

 18 ὁ δὲ εἶπεν· ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ· ὁ διδάσκαλος λέγει, ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστι· πρὸς σὲ ποιῶ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου.

 

Και γιατί τους έστειλε σε άγνωστο άνθρωπο; Για να τους δείξει ότι μπορούσε να μην υποστεί το πάθος. Διότι Αυτός που έπεισε τον νου εκείνου του αγνώστου για να τους δεχτεί, τι δεν θα μπορούσε να κάνει εναντίον των σταυρωτών Του;

 

19 καὶ ἐποίησαν οἱ μαθηταὶ ὡς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα. 20 ᾿Οψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα.

 

Πω, πω αναίδεια του Ιούδα!!! Διότι κι αυτός ήταν παρόν και ήρθε να πάρει μέρος στα μυστήρια και στην τράπεζα. Και άκουσε τα παρακάτω λόγια: 21 καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με. Όμως ούτε και τότε έγινε ηρεμότερος. Μάλιστα πριν από το δείπνο ο Κύριος ένιψε τα πόδια των μαθητών και μεταξύ αυτών και του Ιούδα.

Και δεν είπε ο Χριστός «εσύ  Ιούδα θα με προδώσεις», αλλά «ένας από σας» δίδοντάς του έτσι άλλη μία ευκαιρία μετανοίας προκαλώντας παράλληλα υπέρμετρη αγωνία στους υπόλοιπους μαθητές.

 

22 καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντο λέγειν αὐτῷ ἕκαστος αὐτῶν· μήτι ἐγώ εἰμι, Κύριε; 23 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ὁ ἐμβάψας μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ τρυβλίῳ τὴν χεῖρα, οὗτός με παραδώσει.

 

Κοίταξε πότε τον φανέρωσε, όταν θέλησε να απαλλάξει από την ταραχή τους άλλους. Διότι μπορούσαν να πεθάνουν από την αγωνία. Παράλληλα αφαίρεσε το προσωπείο του προδότη θέλοντας να τον ελέγξει και να του δώσει κι άλλη ευκαιρία.

Πρόσεξε ότι του επιτρέπει να βουτήξει μαζί Του το ψωμί στο ίδιο πιάτο. Εσύ μη βιαστείς να θυμώσεις και να εξαγριωθείς, αλλά δώσε σημασία στην πραότητα του Δεσπότου:

 

24 ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ· οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος.

 

Αυτά τα είπε για να κερδίσει τους μαθητές Του και να μην νομίσουν ότι θα πάθει χάριν αδυναμίας, αλλά και για να ελέγξει τον προδότη. Βλέπε επίσης ούτε τότε μιλά εξαγριωμένος, αλλά με απερίγραπτη πραότητα.

Κι όμως! Μετά από τόσους ελέγχους ο προδότης παραμένει αναίσθητος και ρωτά:  25 ἀποκριθεὶς δὲ ᾿Ιούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν εἶπε· μήτι ἐγώ εἰμι, ραββί; λέγει αὐτῷ, σὺ εἶπας. Ρωτά, ενώ γνωρίζει ότι γι’ αυτόν τα είπε όλα αυτά. Και ο ευαγγελιστής αναφέρει την ερώτηση του Ιούδα διότι κι αυτός απορεί με το θράσος του.

Κι ο ηρεμότατος Ιησούς του απαντά «συ είπας», ενώ θα μπορούσε να του πει «κατεργάρη, αχρείε, βδελυρέ» κ.τ.ο. ορίζοντας έτσι και σε μας τους κανόνες και τα όρια της ανεξικακίας.

Θα ρωτήσει όμως κάποιος: «Γιατί εφόσον ήταν γραμμένο να πάθει ο Ιησούς, κατηγορείται ο Ιούδας»; Διότι έκανε αυτά που ήταν γραμμένα. Δεν τα έκανε όμως με αυτή τη σκέψη, αλλά εξαιτίας της κακίας του.

Και αν κάνεις αυτή τη σκέψη, τότε θα απαλλάξεις από τις ευθύνες του και διάβολο πράγμα τρομερό! Αλλά ούτε εξαιτίας του διαβόλου, ούτε του Ιούδα σώθηκε η οικουμένη. Διότι δεν μας έφερε στην σωτηρία η προδοσία του Ιούδα, αλλά η σοφία του Χριστού και η άπειρη ικανότητά Του να χρησιμοποιεί την κακία των άλλων προς το συμφέρον μας.

Και τι συνεχίζει κάποιος και ρωτά; Αν λέει  δεν πρόδιδε ο Ιούδας θα πρόδιδε άλλος;-  Άφησέ τα όλα αυτά και σκέψου ότι ο Πάνσοφος Θεός θα ενεργούσε όπως Εκείνος γνωρίζει για την σωτηρία μας.

Αλλά θα ρωτήσει πάλι κάποιος: Αφού τον συνέφερε τον Ιούδα να μην γεννηθεί, τότε γιατί ο Χριστός επέτρεψε την γέννησή του; - Τι κάνεις άνθρωπε; Αντί να δεις ότι κανείς δεν αναγκάστηκε να γίνει πονηρός, εσύ περιεργάζεσαι τις αποφάσεις του Θεού; Άρα θα έπρεπε καθώς λέγεις να δημιουργηθούν μόνο οι αγαθοί για να μην υπάρχει ανάγκη γεέννης. Πάλι θα σου πω: ποιος είσαι άνθρωπέ μου εσύ που αντιλέγεις στην πανσοφία του Θεού; Μήπως είναι δυνατόν να πει το πλάσμα στον πλάστη: γιατί με έπλασες έτσι;  Εσύ λοιπόν λέγοντας όλα αυτά τότε καταργείς τους αγώνες των ενάρετων και τα επιτεύγματα των κατορθωμάτων τους.

Και πάλι όμως επανέρχεσαι και ρωτάς: «Τι; Τιμωρούνται όλοι αυτοί για να αποδειχθούν οι άλλοι καλοί»; -Όχι βέβαια, αλλά τιμωρούνται για την πονηρία τους. Διότι έγιναν πονηροί εξαιτίας της ραθυμίας τους. Γι’ αυτό και τιμωρούνται.

 

26 ᾿Εσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· 27 καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· 28 τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.

 

Πόση ήταν η τυφλότητα του  προδότου! Ενώ συμμετείχε στα μυστήρια παρέμενε ο ίδιος. Και επειδή δεν έγινε καλύτερος ούτε από την ευεργεσία, ούτε από την τιμή που του γίνονταν, ούτε καν από φόβο, ο Λουκάς αναφέρει ότι μετά από τα μυστήρια μπήκε μέσα του ο σατανάς.       Ο δε Χριστός δεν τον εμπόδισε από την Θεία Κοινωνία αν και γνώριζε τα πάντα. Για να μάθεις ότι δεν διώχνει εκείνους που προσέρχονται προς διόρθωση.

Και γιατί έκανε το μυστήριο αυτό κατά την περίοδο του Πάσχα; Για να μάθεις από παντού ότι Αυτός είναι ο νομοθέτης και της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Και ευχαριστεί για να μας διδάξει το πώς πρέπει να τελούνται τα μυστήρια και για να δείξει ότι πήγαινε στο πάθος με την θέλησή Του, καθώς επίσης ότι πρέπει να υπομένουμε ευχαρίστως, ότι και αν πάσχουμε. Παρέδωσε δε τα Μυστήρια κατά την εορτή του Πάσχα για να μας δείξει ότι αν το τυπικό Πάσχα της Παλαιάς Διαθήκης ελευθέρωσε τους Ιουδαίους από την δουλεία των Αιγυπτίων, το νέο Πάσχα ελευθερώνει όλη την οικουμένη από την σκλαβιά των αμαρτιών.

Και λέγει: «λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου». Πως δεν θορυβήθηκαν οι μαθητές ακούγοντας αυτόν τον λόγο; Διότι και στο παρελθόν τους είχε πει πολλά και σπουδαία για το θέμα αυτό. Παράλληλα αναφέρει την αιτία του πάθους. Την άφεση των αμαρτιών. Και ονομάζει το αίμα Του, αίμα της νέας Διαθήκης, δηλαδή της υποσχέσεως, της προσφοράς του νέου νόμου. Και όπως η Παλαιά Διαθήκη περιείχε πρόβατα και μόσχους, η Νέα Διαθήκη περιλαμβάνει το αίμα του Δεσπότου.

Και λέγει «αυτό το κάνετε για να με θυμάστε». Είδες πως τους απομακρύνει από την Παλαιά Διαθήκη; Δηλαδή όπως κάνατε τόσο καιρό τις θυσίες των ζώων για να θυμάστε την έξοδό σας από την Αίγυπτο, τώρα θα κάνετε αυτό για να θυμάστε εμένα. Και είπε ότι το «αίμα Του χύνετε εις άφεσιν αμαρτιών» για να δείξει ότι το πάθος της σταύρωσης είναι μυστήριο και έτσι παρηγορεί τους μαθητές Του.

Και γι’ αυτό λέει ότι «επιθύμησα πάρα πολύ να φάω τούτο το Πάσχα μαζί σας» για να σας παραδώσω νέα πράγματα.

Και ο ίδιος ήπιε και έφαγε σε τούτο το μυστήριο. Γιατί;  Για να μη πει κανείς τι; Πίνουμε αίμα και τρώμε σάρκες;  Για να μη ταραχθούν λοιπόν, πρώτος εκείνος έφαγε και ήπιε εισάγοντας έτσι αυτούς ήρεμα και ήσυχα στην κοινωνία των μυστηρίων. Γι’ αυτό ήπιε από το δικό Του αίμα και ο ίδιος.

Έπειτα αφού παρέδωσε το μυστήριο λέγει:

 

29 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπ᾿ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ᾿ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός μου.

 

Επειδή τους μίλησε για το πάθος και τη σταύρωση, τώρα τους μιλά για την Ανάσταση. Και γιατί έπινε όταν αναστήθηκε; Για να μη νομίσουν οι ανόητοι ότι η Ανάσταση ήταν πράγμα φανταστικό. Διότι ο κοινός λαός το θεωρεί αυτό απόδειξη αναστάσεως. Έτσι οι Απόστολοι το χρησιμοποίησαν αυτό για να πείσουν τα έθνη λέγοντας: «εμείς οι οποίοι φάγαμε και ήπιαμε μαζί Του». (πραξ. 10,41).

Και τι σημαίνει η λέξη «καινόν»; Καινώς κατά τρόπο παράξενο, χωρίς να έχει σώμα φθαρτό, αλλά αθάνατο και άφθαρτο, που δεν έχει ανάγκη τροφής. Άρα δεν έφαγε και δεν ήπιε μετά την Ανάστασή Του επειδή είχε ανάγκη, αλλά για να γνωστοποιήσει την Ανάσταση.

Και για ποιο λόγο δεν ήπιε νερό αλλά κρασί; Για να ξεριζώσει σύριζα μια άλλη πονηρή αίρεση. Διότι υπάρχουν μερικές αιρέσεις που χρησιμοποιούν στα μυστήριά τους νερό.

 

30 Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν.

 

Ας το ακούσουν αυτό όλοι εκείνοι οι οποίοι αφού φάνε σαν χοίροι σηκώνονται κλωτσώντας την υλική τράπεζα και σηκώνονται μεθυσμένοι. Αυτοί όμως σηκώθηκαν αναπέμποντας ύμνο.

Ας το ακούσουν επίσης όλοι εκείνοι οι οποίοι φεύγουν από την Εκκλησία πριν ακούσουν την τελευταία ευχαριστήριο ευχή.

Γιατί όμως εξήλθε στο όρος; Για να κάνει τον εαυτό Του φανερό ‘ώστε να συλληφθεί και να μη νομίσει κανείς ότι κρύβεται. Γι’ αυτό βιάζονταν να φτάσει στο τόπο που ήταν γνωστός στον Ιούδα.

 

Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· 31 πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, γέγραπται γάρ, πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης·

Μ’ αυτά θέλει να τους πείσει να προσέχουν και να προστρέχουν  πάντοτες στις Γραφές και από την άλλη να δηλώσει ότι σταυρώνεται με απόφαση του Θεού και για να δείξει ότι ο Εκείνος δεν είναι ξένος από την Παλαιά Διαθήκη. Επίσης, με τον λόγο αυτό τους δείχνει ποιοι ήταν οι απόστολοι πριν την σταύρωση και ποιοι θα γίνουν μετά απ’ αυτήν. Πριν ήταν φοβισμένοι και διασκορπισμένοι, μετά ισχυροί και άκαμπτοι σαν από διαμάντι. Δεν τους άφησε όμως με την μελαγχολία αλλά πρόσθεσε: 32 μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν.

 

Που τους συναντά μετά την σταύρωση; Μήπως σε άλλο μακρινό έθνος; Μήπως στον μακρινό ουρανό; Όχι, αλλά που; Στο έθνος το οποίο Τον σταύρωσε.

 

33 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ δὲ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι.34 ἔφη αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με. 35 λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος· κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν, οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι. ὁμοίως δὲ καὶ πάντες οἱ μαθηταὶ εἶπον.

 

Τι λες Πέτρε; Ο προφήτης είχε πει ότι θα σκορπιστούν τα πρόβατα (Ζαχ. 13,7), ο Χριστός πιστοποίησε τα λεγόμενα του προφήτου και συ λες όχι; Δεν σου φτάνουν τα προηγούμενα, όταν είπες «ο Θεός να σε λυπηθεί» και αποστομώθηκες; Γι’ αυτό λοιπόν τον αφήνει να πέσει για να τον διδάξει να πείθεται σε όλα εις τον Χριστό και να θεωρεί την απόφαση Αυτού περισσότερο αξιόπιστη από τη δική του συνείδηση.

Ο Χριστός λοιπόν τον διορθώνει λέγοντάς του: «Εγώ δε προσευχήθηκα για σένα να μη χαθεί η πίστη σου» (Λουκ. 22.32). Το έλεγε αυτό αφενός μεν προσβάλλοντάς τον υπερβολικά και αφετέρου για να δηλώσει ότι δική του πτώση θα είναι χειρότερη και ότι χρειάζεται μεγαλύτερη βοήθεια απ’ τους άλλους. Διότι δύο ήταν τα παραπτώματά του. Ότι πρώτον αντιμίλησε στο Δεσπότη και ότι ξεχώρισε τον εαυτό του από τους άλλους. Ή μάλλον και τρίτο παράπτωμα, ότι όλα τα ανέθεσε στον εαυτό του. Για τους λόγους λοιπόν αυτούς επέτρεψε ο Κύριος την πτώση. Και γι’ αυτούς άφησε τους άλλους και απευθύνθηκε μόνον προς αυτόν λέγοντας: «Σίμων, Σίμων να ο σατανάς επεδίωξε να σας κοσκινίσει όπως τον σίτο» (Λουκ. 22,31)

Και γιατί δεν είπε «δι όλους εδεήθην». Για τους λόγους που είπαμε παραπάνω.

Και γιατί δεν είπε «δεν επέτρεψα», αλλά «προσευχήθηκα»; Ομιλεί έτσι επειδή εισέρχεται προς το πάθος, για να δείξει έτσι την ταπεινή ανθρώπινη φύση Του. Διότι Αυτός που στερέωσε τον ουρανό, Αυτός που έδωσε στον Πέτρο με εξουσία τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών πως είναι δυνατόν να έχει ανάγκη προσευχής για να οικοδομήσει έναν άνθρωπο;

Από πού όμως γεννήθηκε στον Πέτρο τόσο μεγάλο θάρρος για να τα πει όλα αυτά στον Κύριο; -Επειδή προηγουμένως ρωτούσε κι εκείνος όπως και οι άλλοι μήπως αυτός είναι ο προδότης και επειδή είδε τον προδότη και απαλλάχθηκε απ΄’ αυτό το βάρος, από την μεγάλη του αγάπη και χαρά είπε αυτά τα λόγια.

Δες τώρα και σύγκρινε την συμπεριφορά του Πέτρου μετά Ανάσταση όταν είπε «σ’ αυτόν τι θα συμβεί»; (Ιω 21,22) και αποστομώθηκε. Τότε δεν τόλμησε να αντειπεί αλλά σιώπησε. Επίσης κατά την Ανάληψη όταν είπε ο Κύριος «δεν είναι δική σας υπόθεση να γνωρίζετε τους χρόνους και τους καιρούς» (πραξ.1,7) πάλι σιωπά και δεν αντιλέγει. Και αργότερα όταν σε όραμα άκουσε την φωνή εκείνη να του λέει: «εκείνα που ο Θεός τα καθάρισε, συ μη τα θεωρείς ακάθαρτα» (πραξ.19. 10,15) ησυχάζει και δεν φιλονικεί.

Από όλα αυτά μαθαίνουμε ότι τελικά δεν αρκεί η προθυμία του ανθρώπου αν δεν υπάρχει η άνωθεν συγκατάνευση. Γι’ αυτό λοιπόν ούτε να επαναπάυσετε αναθέτοντας τα πάντα στον Θεό, ούτε να καταβάλετε προσπάθεια, νομίζοντας ότι με τους κόπους σας θα καταφέρετε τα πάντα. Διότι ούτε ξαπλωμένοι θέλει να είμαστε ο Θεός, γι’ αυτό και δεν κάνει τα πάντα, αλλά ούτε και υπερόπτες να είμαστε  γι’ αυτό και δεν μας έδωσε τα πάντα. Γι’ αυτό και άφησε τον κορυφαίο να πέσει.

 

36 Τότε ἔρχεται μετ᾿ αὐτῶν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς χωρίον λεγόμενον Γεθσημανῆ, καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς· καθίσατε αὐτοῦ ἕως οὗ ἀπελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ.

 

Απομονώθηκε, για να μας διδάξει ότι στην προσευχή θα πρέπει να δημιουργούμε ησυχία και ηρεμία.

 

37 καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν. 38 τότε λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ.

 

Γιατί δεν τους παραλαμβάνει όλους; Για να μη καταβληθούν, αλλά παραλαμβάνει αυτούς που είχαν γίνει θεατές της δόξης Του. Αλλά και αυτούς τους αφήνει και απομονωμένος προσευχήθηκε.

 

 

         

 

 39 καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων· πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ.

          40 καὶ ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ· οὕτως οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι μετ᾿ ἐμοῦ!

 

          Δεν απευθύνεται τυχαία στον Πέτρο, διότι και άλλοι κοιμόντουσαν,  αλλά για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω.  Στη συνέχεια επειδή και οι άλλοι μετά τον Πέτρο είχαν πει τα ίδια, μιλά προς όλους καταδεικνύοντας έτσι την αδυναμία τους. Διότι αυτοί που προτιμούσαν να πεθάνουν μαζί Του, δεν άντεξαν τότε που λυπόταν  να συλλυπηθούν μένοντας άγρυπνοι, αλλά τους κατέλαβε ο ύπνος.

          Αυτός δε προσεύχεται εκτενώς, για να μη θεωρηθεί η ενέργειά Του υποκριτική. Ακόμη και ιδρώτα για την ίδια αιτία έχυσε, για να μην ισχυριστούν οι αιρετικοί ότι υποκρίνεται πως αγωνιά. Γι’ αυτό έσταζαν και οι ιδρώτες ως θρόμβοι αίματος. Και φάνηκε άγγελος ενισχύοντάς Τον και άπειρα άλλα τεκμήρια της αγωνίας Του φάνηκαν για να μη διηγηθεί κανείς ότι η ευαγγελική διήγηση είναι φανταστική.

          Διά τούτο γίνεται και η προσευχή. Διότι με το να πει «αν είναι δυνατόν να αποφύγω», έδειξε την ανθρώπινη φύση Του, ενώ με τα λόγια Του «αλλά όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως θέλεις εσύ» έδειξε την χρηστότητα και την εγκαρτέρησή Του, διδάσκοντας ότι ακόμη κι αν η φύση μας, μας έλκει προς το αντίθετο, πρέπει να ακολουθούμε τον Θεό.

          Στη συνέχεια για να μην τους απελπίσει για την αδυναμία τους τους λέγει: 41 γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.

 

          Διότι μολονότι λέγει, θέλεις να παραβλέψει τον θάνατο, εν τούτοις δεν θα μπορέσεις, μέχρις ότου απλώσει ο Θεός την χείρα Του. Διότι σε παρασύρει το σαρκικό φρόνημα. Στη συνέχεια και πάλι προσευχήθηκε επαναλαμβάνοντας το ίδιο:

         

 

 42 πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο λέγων· πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου. 43 καὶ ἐλθὼν εὑρίσκει αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας· ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι. 44 καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς ἀπελθὼν πάλιν προσηύξατο ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών·

 

 

          Και επανέλαβε την ίδια πράξη μία και δύο και τρείς φορές για να βεβαιωθεί το σχέδιο της Θείας οικονομίας. Και γιατί ήλθε και δεύτερη φορά; Για να τους ελέγξει. Και όχι μόνο τους έλεγξε, αλλά απομακρύνθηκε για λίγο για να δηλώσει την απερίγραπτη ασθένειά τους αφού ούτε μετά την επίπληξη αγρύπνησαν μαζί Του. Και δεν τους ξύπνησε για να τους επιπλήξει και πάλι.

 

45 τότε ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς· καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε! ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν. 46 ἐγείρεσθε ἄγωμεν· ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με.

         

          Πράγματι, τότε έπρεπε να ξυπνήσουν διότι έπρεπε πλέον να φυγαδευτούν και να σκορπιστούν για να αποδειχτεί και πάλι ότι όλα όσα πλέον θα συμβούν είναι σχέδιο της Θείας οικονομίας.

           Διότι ήξερε ότι θα έρθει ο προδότης αλλά όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά προχώρησε προς αυτόν.

 

47 Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ ᾿Ιούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. 48 ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων· ὃν ἂν φιλήσω, αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν. 49 καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ ᾿Ιησοῦ εἶπε· χαῖρε, ραββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.

 

Πω πω! Πόση πονηρία δέχθηκε η ψυχή του προδότου! Διότι με ποιους οφθαλμούς αντίκριζε τότε τον διδάσκαλο; Με ποιο στόμα τον φιλούσε; Τι σκέφτηκε; Τι τόλμησε να κάνει; Ποιο γνώρισμα της προδοσίας του έδωσε; Εκείνον που θα φιλήσω λέγει. Είχε εμπιστοσύνη στην επιείκεια του Διδασκάλου. Αυτήν ακριβώς που θα έπρεπε να τον κάνει να ντραπεί, διότι πρόδωσε Αυτόν που ήταν τόσο πράος! Κι όμως, μέχρι αυτή την ώρα προσπαθεί να τον διορθώσει ο Διδάσκαλος λέγοντας: «Ιούδα με φίλημα προδίδεις τον Υιό του ανθρώπου»; 50 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἑταῖρε, ἐφ᾿ ᾧ πάρει. τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν.

 

51 καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν μετὰ ᾿Ιησοῦ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασε τὴν μάχαιραν αὐτοῦ, καὶ πατάξας τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον. 52 τότε λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀπόστρεψόν σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται. 53 ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι πλείους ἢ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων; 54 πῶς οὖν πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ ὅτι οὕτω δεῖ γενέσθαι;

 

Ποιος ήταν αυτός ο μαθητής που έκοψε το αυτί του δούλου του αρχιερέως; Ο Ιωάννης λέει πως ήταν ο Πέτρος. Εκείνο όμως που πρέπει να ερευνήσουμε είναι το γιατί κρατούσαν οι μαθητές μαχαίρια. Γιατί τους επέτρεψε ο Χριστός να έχουν; Άλλωστε στο Λουκ. 22,36 τους παρακινεί να αγοράσουν. -Τους επέτρεψε να έχουν για να τους βεβαιώσει ότι θα παραδοθεί. Και τελικά από μόνοι τους να τα αποβάλλουν όλα αυτά έχοντας εμπιστοσύνη στη δύναμή Του.

Πρόσεξε και την υπακοή του Πέτρου ο οποίος αμύνθηκε μεν χάριν του Διδασκάλου και όχι για τον εαυτό του, ενώ μετά την επίπληξη του Κυρίου πουθενά και ποτέ δεν επαναλαμβάνει τέτοια συμπεριφορά.

Και γιατί είπε: «μήπως δεν μπορώ να παρακαλέσω τον Πατέρα μου» και δεν είπε «μήπως δεν μπορώ να τους καταστρέψω όλους»; Διότι λέγοντας αυτό θα γινόταν πιο πιστευτός, διότι δεν είχαν ακόμη την γνώμη που έπρεπε για Εκείνον.

Και γιατί είπε για δώδεκα λεγεώνες αγγέλων; Μήπως μόνον ένας άγγελος δεν έφτανε για χίλιους μόνο ανθρώπους; Κι αυτό το λέει για την αδυναμία των ακροατών του γι’ αυτό προβάλλει και τις γραφές λέγοντας «πως θα εκπληρωθούν οι γραφές»;

Και όλα τα ανωτέρω τα είπε προς τους μαθητές Του, προς δε τους όχλους είπε:

 

55 ᾿Εν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοῖς ὄχλοις· ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με· καθ᾿ ἡμέραν πρὸς ὑμᾶς ἐκαθεζόμην διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με.

 

Κοίταξε πόσα κάνει για να τους συνεφέρει: Τους έρριψε κάτω υπτίως, θεράπευσε τοα αυτί του δούλου του αρχιερέως, τους απέλυσε με σφαγή, διότι λέγει όσοι κρατούν μαχαίρια με μαχαίρια θα απολεσθούν και προσθέτει ότι τόσες πολλές μέρες που δίδασκε δημόσια στον ναό δεν τον έπιασαν, δεικνύοντας έτσι ότι η σύλληψή Του  δεν ήταν έργο της δυνάμεώς τους, αλλά της δικής Του απόφασης-παραχωρήσεως.  Έπειτα λύνει και την απορία το γιατί παραχώρησε την σύλληψή Του:  56 τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ τῶν προφητῶν. Τότε οἱ μαθηταὶ πάντες ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον.

 

57 Οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν. 58 ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν ἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως, καὶ εἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλος.

 

          Κι ενώ όλοι οι μαθητές έφυγαν, ο ζωηρότατος μαθητής, ο Πέτρος, δεν έφυγε αλλά αναμείχθηκε με το πλήθος θέλοντας να δει το τέλος. Και ο Ιωάννης παρέμεινε, αλλά αυτός ήταν γνωστός του αρχιερέως.

 

 59 Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ τὸ συνέδριον ὅλον ἐζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ὅπως θανατώσωσιν αὐτόν, 60 καὶ οὐχ εὗρον· καὶ πολλῶν ψευδομαρτύρων προσελθόντων, οὐχ εὗρον. ὕστερον δὲ προσελθόντες δύο ψευδομάρτυρες 61 εἶπον· οὗτος ἔφη, δύναμαι καταλῦσαι τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν οἰκοδομῆσαι αὐτόν.

 

          Πράγματι είχε πει σε τρεις μέρες, αλλά δεν είχε πει «θα γκρεμίσω» αλλά «γκρεμίστε» και δεν το είχε πει για εκείνον τον ναό, αλλά για το δικό Του σώμα. Τι κάνει λοιπόν ο αρχιερεύς;  Για να Τον αναγκάσει να απολογηθεί         λέει: 62 καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· οὐδὲν ἀποκρίνῃ; τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν;63 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἐσιώπα.

 

          Γιατί σιωπούσε ο Ιησούς; -Διότι έβλεπε ότι η απολογία Του θα ήταν ανώφελη αφού κανείς δεν θα άκουγε. Ο αρχιερέας όμως επέμεινε λέγοντας:  καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· ἐξορκίζω σε κατὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος ἵνα ἡμῖν εἴπῃς εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. 64 λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· σὺ εἶπας· πλὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ. 65 τότε ὁ ἀρχιερεὺς διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ λέγων ὅτι ἐβλασφήμησε·

 

          Έσχισε τα ιμάτιά του ο αρχιερεύς για να καταστήσει την κατηγορία βαρύτερη. Και ποια βλασφημία ήταν εκείνη; διότι και προηγουμένως είχε πει ενώ ήταν συγκεντρωμένοι: «είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου κάθισε εις τα δεξιά μου» (Ματθ. 22,44) κι ενώ τότε σιώπησαν και εφεξής δεν του αντιμίλησαν, τώρα ονομάζουν βλασφημία αυτό που δεν ακούν για πρώτη φορά. Στη συνέχεια ο αρχιερεύς λέει: τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων; ἴδε νῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν αὐτοῦ· 66 τί ὑμῖν δοκεῖ; οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπον· ἔνοχος θανάτου ἐστί.

 

          Ο αρχιερεύς δεν εκδίδει την απόφασή του μόνος του, αλλά ζητά συναπόφαση από το συμβούλιο να συναποφασίσουν όλοι για την καταδίκη Του. τι αποφαίνονται λοιπόν εκείνοι; -«ένοχος θανάτου εστί». Αυτή ήταν η απόφασή τους. Οι ίδιοι κατηγορούν, οι ίδιοι δικάζουν, οι ίδιοι καταδικάζουν, οι ίδιοι γίνονται τα πάντα. Γιατί όμως δεν τον φόνευσαν και οι ίδιοι; Διότι ήθελαν να καταδικαστεί δημόσια ως ένοχος πολιτικών εγκλημάτων ώστε να διαβάλλουν και την φήμη Του.

 

67 τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν, οἱ δὲ ἐρράπισαν 68 λέγοντες· προφήτευσον ἡμῖν Χριστέ, τίς ἐστιν ὁ παίσας σε;

 

Γιατί τα έκαναν όλα αυτά αφού είχαν αποφασίσει να Τον φονεύσουν; Ποια ήταν η ανάγκη την διακωμωδήσεως Του;  - Για να μάθεις από όλα αυτά για την αχαλίνωτη συμπεριφορά τους.

 

69 ῾Ο δὲ Πέτρος ἔξω ἐκάθητο ἐν τῇ αὐλῇ· καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα· καὶ σὺ ἦσθα μετὰ ᾿Ιησοῦ τοῦ Γαλιλαίου. 70 ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν αὐτῶν πάντων λέγων· οὐκ οἶδα τί λέγεις. 71 ἐξελθόντα δὲ αὐτὸν εἰς τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶ λέγει αὐτοῖς· ἐκεῖ καὶ οὗτος ἦν μετὰ ᾿Ιησοῦ τοῦ Ναζωραίου. 72 καὶ πάλιν ἠρνήσατο μεθ᾿ ὅρκου ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον. 73 μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Πέτρῳ· ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ· καὶ γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ. 74 τότε ἤρξατο καταναθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον. καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησε. 75 καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ρήματος ᾿Ιησοῦ εἰρηκότος αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με· καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς.

 

          Τι παράδοξα πράγματα! Όταν είδε τον διδάσκαλο να συλλαμβάνεται έβγαλε μαχαίρι και έκοψε το αυτί του δούλου δίχως να δειλιάσει. Λίγο όμως αργότερα γίνεται αρνητής! Και όχι μόνο μία φορά, αλλά και δύο και τρεις… Και ο Λουκάς αναφέρει ότι μετά απ’ όλα αυτά πάλι δεν συνετίστηκε αλλά χρειάστηκε το βλέμμα του Διδασκάλου ώστε μόνον τότε κατάφερε να ακούσει επιτέλους τον πετεινό να λαλεί και τότε κατανόησε την τριπλή του προδοσία την οποία του είχε προγνωρίσει ο Κύριος.

 

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ (ΚΖ΄)

 

1. Πρωίας  δὲ γενομένης συμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν· 2 καὶ δήσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ Πιλάτῳ τῷ ἡγεμόνι.

 

          Δεν τον φόνευσαν οι ίδιοι, διότι η σύλληψή του συνέπεσε κατά την εορτή. Ή μάλλον δεν συνέπεσε αλλά αυτό είχε προκαθοριστεί από άνωθεν.

 

3 Τότε ἰδὼν ᾿Ιούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις

 

          Αυτό αποτελεί και εκείνου και αυτών κατηγορία, εκείνου μεν όχι ότι μετανόησε, αλλά κατανόησε αργά και με βραδύτητα και έγινε αυτοκατάκριτος, διότι μόνος του ομολόγησε ότι Τον παρέδωσε. Αυτών δε αποτελεί κατηγορία, διότι ενώ μπορούσαν να μεταβάλλουν την γνώμη τους δεν το έκαναν. Πρόσεξε δε πότε μετανοεί. Όταν ολοκληρωθεί η αμαρτία, διότι τέτοιος είναι ο διάβολος, δεν αφήνει εκείνους που δεν είναι νηφάλιοι να δουν την αμαρτία πριν αυτή συντελεστεί για να μη μετανοήσει εκείνος που έχει κερδηθεί.

 

4 λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει. 5 καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο. 6 οἱ δὲ ἀρχιερεῖς λαβόντες τὰ ἀργύρια εἶπον· οὐκ ἔξεστι βαλεῖν αὐτὰ εἰς τὸν κορβανᾶν, ἐπεὶ τιμὴ αἵματός ἐστι.

 

Το ότι πέταξε τα αργύρια και το ότι δεν ντράπηκε τον όχλο είναι παραδεκτό, το ότι όμως απαγχονίστηκε είναι ασυγχώρητο και ενέργεια του πονηρού. Γιατί τελικά απαγχονίστηκε; -Διότι δεν υπέφερε την φωνή της συνειδήσεώς του η οποία τον μαστίγωνε.

 

7 συμβούλιον δὲ λαβόντες ἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως εἰς ταφὴν τοῖς ξένοις· 8 διὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον. 9 τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ιερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου ὃν ἐτιμήσαντο ἀπὸ υἱῶν ᾿Ισραήλ, 10 καὶ ἔδωκαν αὐτὰ εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως, καθὰ συνέταξέ μοι Κύριος.

 

          Βλέπεις και πάλι εδώ ότι οι Ιουδαίοι κατακρίνονται από την συνείδηςτους; Διότι επειδή γνώριζαν ότι είχαν αγοράσει τον φόνο δεν τα έβαλαν στον κορβανά, αλλά αγόρασαν αγρό για να θάπτουν τους ξένους. Βλέπεις επίσης, ότι όχι μόνο οι απόστολοι, αλλά και οι προφήτες διηγούνται τα αξιοκατάκριτα με ακρίβεια. Οι Ιουδαίοι αποδείχθηκαν και πάλι πολύ ανόητοι, διότι αν έριχναν τα αργύρια στον κορβανά δεν θα γίνονταν το πράγμα τόσο φανερό, ενώ τώρα με το να αγοράσουν τον αγρό, έκαναν τα πάντα γνωστά και στις επόμενες γενεές.

 

11 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος· καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ ἡγεμὼν λέγων· σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἔφη αὐτῷ· σὺ λέγεις.

 

Βλέπεις, ότι οι Ιουδαίοι πλέον περνούν στο θέμα που τους καίει και προσπαθούν με κάθε τρόπο να φτάσουν στο ποθούμενο γι’ αυτούς αποτέλεσμα που ήταν να τον θανατώσουν. Και τι απαντά στην ερώτηση του ηγεμόνος ο Ιησούς; «Συ το είπες». Ομολόγησε ότι είναι Βασιλεύς, αλλά Βασιλεύς ουράνιος.

 

 12 καὶ ἐν τῷ κατηγορεῖσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων οὐδὲν ἀπεκρίνατο.

 

Στη συνέχεια καμία απόκριση δεν δίνει στις λοιπές κατηγορίες, διότι το δικαστήριο που έστησαν εναντίον Του ήταν διεφθαρμένο και εν γνώσει τους ήταν τυφλωμένοι και εν γνώσει τους κακουργούσαν.

Και από την παρατεταμένη Του σιωπή ο Ησαίας απορεί και λέει: «με την ταπείνωσή Του το δίκαιό Του κατεπατήθη». (Ησ. 53,8). Γι’ αυτό και ο Πιλάτος απορεί και λέει:

 

13 τότε λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· οὐκ ἀκούεις πόσα σου καταμαρτυροῦσι; 14 καὶ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ πρὸς οὐδὲ ἓν ρῆμα, ὥστε θαυμάζειν τὸν ἡγεμόνα λίαν. 15 Κατὰ δὲ ἑορτὴν εἰώθει ὁ ἡγεμὼν ἀπολύειν ἕνα τῷ ὄχλῳ δέσμιον, ὃν ἤθελον. 16 εἶχον δὲ τότε δέσμιον ἐπίσημον λεγόμενον Βαραββᾶν. 17 συνηγμένων οὖν αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τίνα θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν; Βαραββᾶν ἢ ᾿Ιησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν; 18 ᾔδει γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν.

 

Βλέπεις πως αντιστράφηκε η κατάσταση; Διότι η μεν αίτηση υπέρ των καταδίκων ήταν συνήθεια να γίνεται από τον λαό, η δε απόλυση από τον άρχοντα. Ενώ τώρα γίνεται το αντίθετο και ο άρχοντας κάνει αίτηση στον λαό, αλλά ούτε και έτσι γίνονται ήρεμοι, αλλά εξαγριώνονται περισσότερο και τον φονεύουν διότι δεν είχαν με τι να τον κατηγορήσουν παρά το γεγονός ότι Εκείνος σιωπούσε. Κι ενώ σιωπούσε νικούσε αυτούς μαίνονταν από οργή και χίλια μύρια έλεγαν.

 

19 Καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ βήματος ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ἡ γυνὴ αὐτοῦ λέγουσα· μηδὲν σοὶ καὶ τῷ δικαίῳ ἐκείνῳ· πολλὰ γὰρ ἔπαθον σήμερον κατ᾿ ὄναρ δι᾿ αὐτόν.

 

Βλέπεις πάλι τι συμβαίνει, ικανό να τους επαναφέρει όλους; Και γιατί είδε το όνειρο η γυναίκα του και όχι εκείνος; Ίσως διότι αν το έβλεπε ο Πιλάτο δεν θα πίστευε ή δεν θα το αποκάλυπτε.  Γι’ αυτό κανονίζεται να δει αυτή το όνειρο ώστε να το μάθουμε κι εμείς. Μάλιστα δεν βλέπει απλά το όνειρο αλλά υποφέρει απ’ αυτό.

 

 20 Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους ἵνα αἰτήσωνται τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ ᾿Ιησοῦν ἀπολέσωσιν.

 

Βλέπεις πόσα κάνει Εκείνο για να τους απαλλάξει από την κατηγορία και πόσα εκείνοι για να εγκληματήσουν; Διότι τι ήταν πιο φρόνιμο να γίνει; Να ελευθερωθεί ο βέβαιος και αποδεδειγμένος φονιάς ή ο αμφισβητούμενος ένοχος; Γι’ αυτό άλλωστε δεν είπαν ότι «είχαν ληστή» αλλά «επίσημο», δηλαδή περιβόητο στην κακία ο οποίος είχε κάνει άπειρους φόνους.

 

 21 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἡγεμὼν εἶπεν αὐτοῖς· τίνα θέλετε ἀπὸ τῶν δύο ἀπολύσω ὑμῖν; οἱ δὲ εἶπον· Βαραββᾶν. 22 λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τί οὖν ποιήσω ᾿Ιησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν; λέγουσιν αὐτῷ πάντες· σταυρωθήτω.

 

Και με την ερώτησή του αυτή ο Πιλάτος και πάλι θέλει να απαλλάξει  τον Ιησού από θανατική καταδίκη ώστε έστω από ντροπή να ζητήσουν και Αυτού την ελευθέρωση.

 

 23 ὁ δὲ ἡγεμὼν ἔφη· τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν; οἱ δὲ περισσῶς ἔκραζον λέγοντες· σταυρωθήτω. 24 ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου λέγων· ἀθῷός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε.

 

Διατί λοιπόν τον παραδίδεις; Γιατί δεν τον άρπαξες όπως ο εκατόνταρχος τον Παύλο; Όμως ο Πιλάτος αποδείχθηκε άνανδρος. Αλλά έστω κι έτσι βλέποντας οι Ιουδαίοι να νίπτει τας χείρας του, έπρεπε να ντραπούν και να συγκινηθούν απ’ αυτή την πράξη. Αντ’ αυτού όμως κραύγασαν:

 

25 καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπε· τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν. 26 τότε ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ ᾿Ιησοῦν φραγελλώσας παρέδωκεν ἵνα σταυρωθῇ.

 

Τότε λοιπόν, όταν εξέδωκαν την εναντίον Του καταδικαστική απόφαση, τότε επέτρεψε να γίνουν όλα. Και μάλιστα ήταν τόση η μανία τους που δεν σταμάτησαν στην κατάρα κατά του εαυτού τους, αλλά την επέκτειναν και προς τα τέκνα τους. Αλλά όμως ο φιλάνθρωπος Θεός δεν επικύρωσε την απόφασή τους όχι μόνο εις βάρος των παιδιών τους, αλλά και κατά του εαυτού τους και δέχτηκε όσους μετανοούν.

Και γιατί ο Πιλάτος  διέταξε να μαστιγωθεί έπειτα απ’ όλα αυτά; Ή ως κατάδικο, ή διότι ήθελε να χαρισθεί σ’ εκείνους, ή για να προσδώσει κάποια  επίφαση στη δίκη.

 

 

27 Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος παραλαβόντες τὸν ᾿Ιησοῦν εἰς τὸ πραιτώριον συνήγαγον ἐπ᾿ αὐτὸν ὅλην τὴν σπεῖραν· 28 καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν περιέθηκαν αὐτῷ χλαμύδα κοκκίνην, 29 καὶ  πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ κάλαμον ἐπὶ τὴν δεξιὰν αὐτοῦ, καὶ γονυπετήσαντες ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐνέπαιζον αὐτῷ λέγοντες· χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων· 30 καὶ ἐμπτύσαντες εἰς αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 31 καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν χλαμύδα καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι.

 

 Χόρευε πάνω σε όλους ο διάβολος διότι εντάξει οι Ιουδαίοι, όμως οι στρατιώτες ποιο λόγο και ποια αιτία είχαν και τα έκαναν όλα αυτά; Και δεν εξευτέλισαν μόνο ένα μέλος του Σώματος, αλλά ολόκληρο το Σώμα.  Το κεφάλι με το ακάνθινο στεφάνι, το καλάμι και του κολαφισμούς, το πρόσωπο με τους εμπτυσμούς και τα ραπίσματα, το σώμα με τις μαστιγώσεις, με την ένδυση χλαμύδας, το χέρι με το καλάμι που του έδωσαν να κρατεί αντί σκήπτρου, το στόμα με το όξος που του έδωσαν να πιει.

Και μολονότι όλα αυτά αναγινώσκονται σε πάνδημες συγκεντρώσεις κόσμου, ο Χριστός πιστεύεται ότι είναι Θεός και μαζί με όλα τα θαύματα που έκανε προσκυνείται και γι’ αυτά. Επειδή καταδέχτηκε να ταπεινωθεί τόσο πολύ και προς χάριν μας.

 

32 ᾿Εξερχόμενοι δὲ εὗρον ἄνθρωπον Κυρηναῖον ὀνόματι Σίμωνα· τοῦτον ἠγγάρευσαν ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ. 33 Καὶ ἐλθόντες εἰς τόπον λεγόμενον Γολγοθᾶ, ὅ ἐστι λεγόμενος κρανίου τόπος, 34 ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν ὄξος μετὰ χολῆς μεμιγμένον· καὶ γευσάμενος οὐκ ἤθελε πιεῖν. 35 σταυρώσαντες δὲ αὐτὸν διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια αὐτοῦ βαλόντες κλῆρον, 36 καὶ καθήμενοι ἐτήρουν αὐτὸν ἐκεῖ. 37 καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τὴν αἰτίαν αὐτοῦ γεγραμμένην· οὗτός ἐστιν ᾿Ιησοῦς ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων. 38 Τότε σταυροῦνται σὺν αὐτῷ δύο λῃσταί, εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων. 39 Οἱ δὲ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντες τὰς κεφαλὰς αὐτῶν 40 καὶ λέγοντες· ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν! σῶσον σεαυτόν· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, κατάβηθι ἀπὸ τοῦ σταυροῦ. 41 ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες μετὰ τῶν γραμματέων καὶ πρεσβυτέρων καὶ Φαρισαίων ἔλεγον· 42 ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι· εἰ βασιλεὺς ᾿Ισραήλ ἐστι, καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν ἐπ᾿ αὐτῷ· 43 πέποιθεν ἐπὶ τὸν Θεόν, ρυσάσθω νῦν αὐτόν, εἰ θέλει αὐτόν· εἶπε γὰρ ὅτι Θεοῦ εἰμι υἱός. 44 τὸ δ᾿ αὐτὸ καὶ οἱ λῃσταὶ οἱ συσταυρωθέντες αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν.

 

Άκου λοιπόν όλα αυτά και διδάξου: Αφού λέει Τον γύμνωσαν μοιράστηκαν τα ενδύματά Του και κάθισαν περιμένοντας πότε θα εκπνεύσει. Το μοίρασμα των ενδυμάτων γίνονταν στους πολύ ευτελείς και εγκαταλελειμμένους κατάδικους οι οποίοι δεν είχαν κανέναν και ζούσαν έρημοι. Μοίραζαν τα ενδύματα με τα οποία τόσα θαύματα είχαν γίνει, αλλά ο Κύριος τίποτα δεν έκανε τότε. Κι ενώ στους ληστές τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έκαναν, όλα αυτά τα τόλμησαν στον Κύριο της Δόξης! Τόση ήταν η μέθη της κακίας τους! Και Τον σταύρωσαν ανάμεσα σε δύο ληστές για να σπιλωθεί η φήμη Του. Και του έδωσαν να πιει όξος για να Τον περιπαίξουν, όμως ο Κύριος δεν θέλησε. Άλλος όμως Ευαγγελιστής λέει ότι αφού το γεύθηκε είπε «τετέλεσται». Τι σημαίνει όμως το «τετέλεσται»; Ότι εκπληρώθηκε η προφητεία η οποία έλεγε «μου έδωσαν να φάγω χολή και όταν εδίψασα με πότισάν με όξος» (ψαλμ. 68,22). Ούτε όμως αυτός ο Ευαγγελιστής δείχνει ότι ήπιε το όξος αλλά ότι εγεύθη.

Μετά απ’όλα αυτά και πάλι δεν σταματούν οι παρανοϊκοί, διότι δεν τους αρκούσε ότι Τον γύμνωσαν , ότι τον πότισαν όξος, ότι Τον είδαν καρφωμένο πάνω στον Σταυρό, αλλά άρχισαν να Τον εμπαίζουν. Άλλωστε γι’ αυτό και Τον Σταύρωσαν δημόσια για να Τον διαπομπέψουν. Και με το «αν είναι βασιλεύς του Ισραήλ, ας κατέβει τώρα από τον σταυρό» επιχείρησαν να διαστρεβλώσουν και να συκοφαντήσουν όλα τα θαύματα που έκανε προηγουμένως. Και τον χλεύαζαν οι Ιουδαίοι από κάτω και οι ληστές από πάνω.

Πως όμως ο Λουκάς λέει ότι μόνον ο ένας ο ληστής τον χλεύαζε, ενώ ο Ματθαίος και οι δύο; Ναι, διότι στην αρχή και οι δύο Τον χλεύαζαν, κατόπιν όμως όχι. Και ο εκ δεξιών ληστής αρχικά ήταν ληστής και χλευαστής, ύστερα όμως αμέσως μεταμελήθηκε.

Και γιατί σε όλους αυτούς τους εξευτελισμούς ο Κύριος σιωπούσε; Σιωπούσε κατασκευάζοντας ταυτόχρονα δραστικότατα φάρμακα μακροθυμίας, ώστε εμείς που τα ακούμε όλα αυτά να μην γινόμαστε σκληροί και απάνθρωποι, αλλά ενθυμούμενοι τον Δεσπότη να γνωρίζουμε ότι όσο πιο ήρεμα αντιδρούμε τόσο περισσότερο θα νικήσουμε όσους μας κακοποιούν και τότε τόσο περισσότερο θα εκτιμηθούμε και από τους υβριστές μας ακόμη.

Τι λοιπόν θα πεις; Ότι εκνευρίστηκες διότι κάποιος σε ερέθισε; Και τι μ’ αυτό; Μήπως και τα θηρία δεν παραμένουν ήρεμα όταν τίποτα δεν τα εξαγριώνει; Σε ύβρισε κάποιος; Τότε τοποθέτησε πάνω στο στήθος σου τον Τίμιο Σταυρό. Θυμήσου όλα όσα έγιναν τότε και τότε θα ηρεμήσεις. Μάλιστα ευσπλαχνίσου αυτόν που σε υβρίζει διότι κατέχεται από τον δαίμονα της οργής. Ποιος ποτέ θύμωσε με δαιμονισμένο και δεν τον λυπήθηκε εξαιτίας της αθλίας κατάστασης που βρίσκεται;

 

45 ᾿Απὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης. 46 περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ ᾿Ιησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἠλὶ ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ᾿ ἔστι, Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες; 47 τινὲς δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστώτων ἀκούσαντες ἔλεγον ὅτι ᾿Ηλίαν φωνεῖ οὗτος. 48 καὶ εὐθέως δραμὼν εἷς ἐξ αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγον πλήσας τε ὄξους καὶ περιθεὶς καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν. 49 οἱ δὲ λοιποὶ ἔλεγον· ἄφες ἴδωμεν εἰ ἔρχεται ᾿Ηλίας σώσων αὐτόν.

 

«Όταν θα υψώσετε τον Υιόν του ανθρώπου, τότε θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι» αναφέρεται στο Ιω 8,28, αυτό δε που εννοεί είναι το εξής: Όταν θα με σταυρώσετε και νομίσετε ότι μου έχετε επιβληθεί, τότε ακριβώς θα γνωρίστε την δύναμή μου. Διότι μετά την σταύρωση καταστράφηκε η πόλη, καταργήθηκαν τα Ιουδαϊκά έθιμα, έχασαν τη ζωή και την ελευθερία τους, το κήρυγμα άκμασε, στα πέρατα της οικουμένης εξαπλώθηκε ο λόγος του σταυρού. Η ξηρά και η θάλασσα διακηρύσσουν συνεχώς την δύναμή Του. Αυτά λοιπόν έγιναν κατά την ώρα της σταυρώσεως. Διότι αυτά κατά θαυμαστό τρόπο έγιναν πολύ περισσότερο όταν σταυρώνονταν, παρά όταν βάδιζε στη γη.

Και αφού χόρτασαν να Τον εμπαίζουν και να γελούν, τότε έγινε μέγα θαύμα πολύ σπουδαιότερο από το να κατεβεί από τον σταυρό. Έγινε σκοτάδι σε όλη την οικουμένη ενώ παντού ήταν μέρα. Και ενώ έπρεπε τότε να φοβηθούν απ’ αυτό το θαύμα είτε πιστεύοντας ότι αυτό το έκανε ο Χριστός πάνω από τον σταυρό ή  ο Θεός από τον ουρανό, διότι το σκοτάδι ήταν ενέργεια Θείας οργής για όλα όσα είχαν αποτολμήσει. Και ότι δεν ήταν έκλειψη, αλλά θαύμα Θείας οργής, αποδεικνύεται από το ότι το σκοτάδι κράτησε για τρεις ώρες, ενώ η έκλειψη γίνεται για ελάχιστο χρονικό διάστημα. Και πως πάλι δεν πίστεψαν ότι Αυτός που ήταν καρφωμένος πάνω στον σταυρό ήταν ο Θεός; -Από την πολύ τους κακία και νωθρότητα.

Και παρέμειναν σκληροί και άκαμπτοι και γι’ αυτό πάνω από τον σταυρό και πάλι ο Χριστός μιλά λέγοντας : «Ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί» για να τους δείξει ότι μέχρι την ύστατη ώρα τον Πατέρα καλεί και δεν είναι αντίθεος όπως εκείνοι νόμιζαν. Και με την προφητική Του αυτή φωνή  επιβεβαιώνει μέχρι τέλους τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Και μάλιστα δεν ήταν απλά προφητική, αλλά εβραϊκή η φωνή Του . Κοίτα όμως την μωρία τους, αυτοί νόμιζαν ότι καλεί τον Ηλία για να Τον σώσει και αμέσως τον πότισαν όξος, ενώ άλλος προσήλθε και τρύπησε την πλευρά Του με λόγχη. Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει πιο παράτολμο, πιο θηριώδες από το να εξυβρίζουν ακόμη και νεκρό και άψυχο σώμα; Εσύ όμως κάνε μου τη χάρη να προσέξεις τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί τις παρανομίες τους για τη δική μας σωτηρία. Διότι μετά την πληγή Εκείνου, ανέβλυσαν από κει οι πηγές της σωτηρίας μας.

 

50 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς πάλιν κράξας φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκε τὸ πνεῦμα.

 

          Αυτό είναι που είχε πει: «Έχω εξουσία να θυσιάσω την ζωή μου, και πάλι έχω εξουσία πάλι να την πάρω » (Μαρκ 15,44). Ο Μαρκος λέει ότι ο Πιλάτος απόρησε πως πέθανε τόσο γρήγορα και ότι ο εκατόνταρχος γι’ αυτό κυρίως πίστεψε, διότι πέθανε με εξουσία.

 

 51 Καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν,

 

          Το έκανε αυτό, όχι για να δείξει ασέβεια προς τον ναό, μη γένητο, αλλά για να δείξει ότι αυτοί είναι ανάξιοι ακόμη και το να μένουν εκεί.Ήταν επίσης η αρχή της εκπληρώσεως για την ερήμωση του ναού. Και οι πέτρες σχίστηκαν για να τους δείξει ότι αν ήθελε μπορούσε και εκείνους να τους σχίσει στα δύο. Και οι νεκροί αναστήθηκαν ως προτύπωση της Δευτέρας και φοβεράς παρουσίας Του: 52 καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, 53 καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς.

 

          Κι ενώ λοιπόν εκείνοι έλεγαν: «αν είσαι βασιλέας του Ισραήλ κατέβα από τον σταυρό»,  Εκείνος πάνω στον σταυρό τους έδειχνε ότι είναι βασιλέας και Κύριος όλης της οικουμένης. Κι ενώ εκείνοι έλεγαν «Σε που γκρεμίζεις και χτίζεις τον ναό σε τρεις μέρες», ενώ Εκείνος του έδειχνε ότι ο ναός θα ερημωθεί κι ενώ αυτοί έλεγαν «άλλους έσωσε, τον εαυτό Του δεν μπορεί να τον σώσει» Αυτός ανέστησε σώματα πεθαμένων από πολλών ετών. Κι αν θαύμασαν ότι τον Λάζαρο τεταρταίο ανέστησε πόσο δε πολύ περισσότερο θαυμαστό είναι αυτό! Και για να μη νομίσει κανείς ότι η ανάσταση αυτή ήταν κάτι το φανταστικό, τα σώματα αυτά των πρώην πεθαμένων εμφανίστηκαν σε πολλούς μέσα στην πόλη.

 

 54 ῾Ο δὲ ἑκατόνταρχος καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ τηροῦντες τὸν ᾿Ιησοῦν, ἰδόντες τὸν σεισμὸν καὶ τὰ γενόμενα ἐφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος. 55 ῏Ησαν δὲ ἐκεῖ καὶ γυναῖκες πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινες ἠκολούθησαν τῷ ᾿Ιησοῦ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας διακονοῦσαι αὐτῷ· 56 ἐν αἷς ἦν Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωσῆ μήτηρ, καὶ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου.

 

          Μεταξύ αυτών των γυναικών ήταν και η μητέρα Του, διότι αυτήν ονομάζει Μαρία η του Ιακώβου, αλλά και οι υπόλοιπες γυναίκες αψήφησαν κάθε κίνδυνο, και γι’ αυτό αξιώθηκαν πρώτες να δουν όλα τα θαύματα που έγιναν πάνω στον σταυρό μέχρι και την Ανάσταση. Κι ενώ αυτές οδύρονταν, οι Ιουδαίοι καυχιόνταν για τις θηριωδίες τους.

 

57 ᾿Οψίας δὲ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, τοὔνομα ᾿Ιωσήφ, ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθήτευσε τῷ ᾿Ιησοῦ· 58 οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. τότε ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι τὸ σῶμα. 59 καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ ᾿Ιωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καθαρᾷ, 60 καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν.

 

Αυτός ο Ιωσήφ μέχρι τώρα κρύβονταν φοβισμένος , τώρα όμως μετά τον θάνατο του Ιησού έδειξε μεγάλη τόλμη. Και ήταν πολύ παράτολμο αυτό που έκανε διότι δεν ήταν ασήμαντος, αλλά επιφανής διότι ήταν μέλος του συνεδρίου. Και έδειξε μεγάλη ανδρεία διότι αψήφησε τον θάνατο δείχνοντας έτσι την μεν απέχθειά του προς τους Χριστοκτόνους και την συμπάθειά του προς τον Ιησού. Και δεν απομακρύνθηκε παρά μόνο όταν πέτυχε αυτό που ήθελε. Και δεν παρέλαβε απλά το σώμα του Κυρίου, αλλά το έθαψε με πολυτέλεια. Και που το έθαψε; Στο δικό του καινό μνημείο. Και αυτό δεν έγινε στην τύχη, αλλά για να μην υπάρχει η παραμικρή υποψία ότι αναστήθηκε άλλος αντί Άλλου.

 

61 ῏Ην δὲ ἐκεῖ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, καθήμεναι ἀπέναντι τοῦ τάφου.

 

Και γιατί κάθονταν αυτές οι γυναίκες πλησίον του τάφου; Τίποτα ακόμη το υψηλό δεν γνώριζαν για τον Κύριο. Γι’ αυτό κουβαλούσαν μαζί τους μύρα ώστε όταν βρουν την ευκαιρία και καταλαγιάσει η μανία των Ιουδαίων να αλείψουν το Σώμα του Κυρίου. Είδες την ανδρεία των γυναικών; Είδες την αγάπη, την μεγαλοψυχία; Ας μιμηθούμε κι εμείς οι άνδρες αυτές τις γυναίκες, ας μην εγκαταλείψουμε τον Ιησού στις δοκιμασίες Του. Κι ας του δώσουμε να φάει, να πιει, να ντυθεί κι όλα αυτά να τα κάνουμε στον πλησίον μας που είναι ένσαρκη εικόνα του Κυρίου μας. Είμαι βέβαιος ότι αν βλέπατε τον Κύριο σε τέτοια κατάσταση θα δίνατε όλα σας τα υπάρχοντα, αλλά και τώρα ο ίδιος είναι.

 

62 Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἥτις ἐστὶ μετὰ τὴν παρασκευήν, συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλᾶτον 63 λέγοντες· κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν, μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι. 64 κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας, μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς κλέψωσιν αὐτὸν καὶ εἴπωσι τῷ λαῷ, ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν· καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆς πρώτης.

 

Παντού η πλάνη συγκρούεται με τον εαυτό της και άθελά της συνηγορεί υπέρ της αλήθειας. Πρόσεξε όμως. Έπρεπε να πιστευτή ότι πέθανε, ότι ετάφη και ότι ανέστη. Και όλα αυτά γίνονται από τους εχθρούς.

Άρα αν ο τάφος σφραγιστεί, δεν θα γίνει καμία απάτη. Και όντως δεν έγινε. Επομένως η απόδειξη της αναστάσεως με όσα προτείνατε εσείς, έγινε αναντίρρητη. Είδες ότι και χωρίς να το θέλουν αυτοί γίνονται υποστηρικτές της αλήθειας; Εσύ δες ότι οι μαθητές δεν αποκρύπτουν τίποτα από όσα είπαν εκείνοι, ακόμη και όταν τα λόγια τους είναι υβριστικά.

 

65 ἔφη αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· ἔχετε κουστωδίαν· ὑπάγετε ἀσφαλίσασθε ὡς οἴδατε. 66 οἱ δὲ πορευθέντες ἠσφαλίσαντο τὸν τάφον σφραγίσαντες τὸν λίθον μετὰ τῆς κουστωδίας.

 

Γιατί το είπε αυτό ο Πιλάτος; Θέλει να τους πει ότι αν τον φυλάξουμε εμείς οι Ρωμαίοι τον τάφο και αναστηθεί, τότε θα πείτε ότι εμείς παραδώσαμε το σώμα στους μαθητές, γι’ αυτό λοιπόν εσείς σφραγίστε τον τάφο μόνοι σας. Είδες πάλι πώς αυτοί πασχίζουν υπέρ της αλήθειας; Αυτοί ζήτησαν να σφραγιστεί ο τάφος και  αυτοί τον ασφάλισαν ώστε να είναι κατήγοροι και ελεγκτές του εαυτού τους. Και πως θα έκλεβαν το Σώμα οι μαθητές που ήταν κρυμμένοι και φοβισμένοι; Ποιους από το εξαγριωμένο πλήθος θα μπορούσαν να πείσουν; Τι θα έλεγαν; Τι θα έκαναν; Εδώ όσο ήταν ζωντανός και όταν τον συνέλαβαν Τον είδαν, Τον χλεύασαν και έφυγαν. Και πως θα μπορούσαν να πλάσουν μία ανάσταση η οποία ποτέ δεν έγινε; Και πως θα μπορούσαν να πείσουν τα πλήθη οι αμαθείς μαθητές; Μήπως με την ευφράδεια του λόγου τους; Μήπως θα τους παράσερναν με τα πολλά τους χρήματα; Αλλά αυτοί δεν είχαν ούτε ράβδο, ούτε υποδήματα. Μήπως θα στηρίζονταν στην ευγενή καταγωγή τους; Αυτοί ήταν ασήμαντοι, καταγόμενοι από άσημους γονείς. Μήπως τελικά στον μεγάλο αριθμό τους; Αυτοί είχαν απομείνει μόνο ένδεκα.

Και σφάλισαν τον τάφο αν και ήταν ημέρα Σαββάτου που τόσο πολύ κόπτονταν γι’ αυτήν την ημέρα... Και ο Κύριος Αναστήθηκε εντός και λίγο πριν των τριών ημερών για να μη μπορεί κανείς να πει ότι αυτό έγινε βραδύτερα των υποσχέσεών Του και άρα δεν έγινε. Αλλά η Ανάστασή Του έπρεπε να γίνει και έγινε όσο αυτοί φρουρούσαν τον τάφο.

Και όλα αυτά που έκαναν οι Ιουδαίοι συντελούν ώστε αυτοί τελικά να γίνουν οι πρώτοι κήρυκες της Αναστάσεώς του Κυρίου παραδίδοντας απτές αποδείξεις περί Αυτής. Διότι οι στρατιώτες φύλαγαν και οι Ιουδαίοι κάθονταν πλησίον του τάφου την ώρα και την στιγμή της Αναστάσεως του Κυρίου!!!

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΟΓΔΟΟ (ΚΗ΄)

 

Οψέ δὲ σαββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων, ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι τὸν τάφον. 2 καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ. 3 ἦν δὲ ἡ ἰδέα αὐτοῦ ὡς ἀστραπὴ καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών.

 

Μετά την Ανάσταση ήρθε ο άγγελος. Γιατί ήρθε και σήκωσε τον λίθο; -Για τις γυναίκες. Διότι αυτές είδαν τότε μέσα στον τάφο. Και είδαν τον τάφο άδειο και κατάλαβαν τότε ότι πραγματοποιήθηκε η Ανάσταση. Και έγινε σεισμός για να ξυπνήσει μερικές απ’ αυτές που κοιμόντουσαν διότι ήταν ακόμη νύχτα.

 

4 ἀπὸ δὲ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καὶ ἐγένοντο ὡσεὶ νεκροί. 5 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί· μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς·

 

Και γιατί είπε «μη φαβάστε εσείς»; Ποιοι πρέπει να φοβηθούν; Αυτοί που αποτόλμησαν όλες εκείνες τις θηριωδίες. Αλλά εσείς οι γυναίκες που ήρθατε με τα μύρα μη φοβάστε. οἶδα γὰρ ὅτι ᾿Ιησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε·

 

Και δεν ντρέπεται να Τον ονομάσει Εσταυρωμένο, διότι αυτό ήταν η απαρχή των αγαθών. 6 οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε.

 

Αναστήθηκε; Από πού είναι αυτό φανερό; -«Καθώς είπε». Τους το είχε προαναγγείλει. Ώστε και αν λοιπόν δυσπιστείτε σ΄ αυτό που σας λέω, θυμηθείτε τα λόγια Εκείνου. Έπειτα ακολουθεί και άλλη απόδειξη. δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος. Γι’ αυτό λοιπόν σήκωσε τον λίθο. Για να δουν κενό τον τάφο.

 

7 καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ ἰδοὺ προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε· ἰδοὺ εἶπον ὑμῖν.

 

Τώρα λοιπόν αφού τις προετοίμασε και τις απάλλαξε από κάθε φόβο τις αποστέλλει να διαδώσουν παντού το χαρμόσυνο μήνυμα. Και γιατί αυτές πληροφορήθηκαν πρώτες τα της Αναστάσεως;- Ήταν η αμοιβή τους που δεν απομακρύνθηκαν από τον τάφο και έγιναν έτσι μάρτυρες της σταύρωσης, της ταφής και τώρα της Αναστάσεως.

 

 8 καὶ ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάλης ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ. 9 ὡς δὲ ἐπορεύοντο ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ᾿Ιησοῦς ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων· χαίρετε. αἱ δὲ προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τοὺς πόδας καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ. 10 τότε λέγει αὐταῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· μὴ φοβεῖσθε·

 

Μόλις λίγο απομακρύνθηκαν από τον τάφο, τις προϋπάντησε ο Κύριος και εκείνες Τον προσκύνησαν αγγίζοντας τα πόδια Του, ώστε διά της αφής βεβαιώθηκαν για την ένσαρκη Ανάστασή Του. και τις είπε τότε Ιησούς; «Μη φοβάστε». Εκδιώκει απ’ αυτές τον φόβο προετοιμάζοντας έτσι την οδό διά την πίστη. ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται.

 

Πρόσεξε ότι και ο Χριστός διά των γυναικών κηρύσσει στους μαθητές το χαρμόσυνο άγγελμα. Μακάριες λοιπόν εκείνες οι γυναίκες διά των οποίων εξυψώνεται ισόβια όλο το φύλο των γυναικών που μέχρι πρότινος καταφρονούνταν. Δυστυχώς όμως η πλειοψηφία των σύγχρονων γυναικών δεν ακολουθούν το πρότυπο των μυροφόρων γυναικών, αλλά ντύνονται και φέρονται πορνικά, αλαζονικά ξοδεύοντας έτσι την ευκαιρία της τιμής που προκαταβολικά διά των μυροφόρων γυναικών τους έγινε. Πολλά έχουμε να πούμε, αλλά θα τα παρακάμψουμε διά χάριν συντομίας…

 

11 Πορευομένων δὲ αὐτῶν ἰδού τινες τῆς κουστωδίας ἐλθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν τοῖς ἀρχιερεῦσιν ἅπαντα τὰ γενόμενα. 12 καὶ συναχθέντες μετὰ τῶν πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες· 13 εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων. 14 καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν.

 

Γι’ αυτούς τους στρατιώτες έγινε επίσης ο σεισμός· για να φοβηθούν και έτσι κι απ’ αυτούς να διαδοθεί η μαρτυρία της Αναστάσεως. Πράγμα το οποίο και συνέβη. Όταν λοιπόν είδαν και ανήγγειλαν, αυτοί που ήταν εχθροί και αντίπαλοι, τους έδωσαν χρήματα οι φθονεροί Ιουδαίοι για να πουν ότι ενώ αυτοί κοιμόντουσαν, ήρθαν οι μαθητές και έκλεψαν το Σώμα.

Σκέψου τώρα εσύ όλες αυτές τις ανοησίες. Πως θα μπορούσαν οι φοβισμένοι μαθητές να κάνουν κάτι τέτοιο; Πως θα διέφευγαν από τόσους στρατιώτες; Πως θα σήκωναν τον βαρύ λίθο που ήταν μάλιστα και σφραγισμένος; Ποιοι θα το έκαναν αυτό; Αυτοί που μόλις συνέλαβαν τον Ιησού αποσκίρτησαν; Και γιατί να το έκαναν; Μήπως για να σκηνοθετήσουν μια φανταστική ανάσταση; Άρα οι Ιουδαίοι αυτό που είπαν «θα είναι η τελευταία απάτη χειρότερη της πρώτης» για τον εαυτό τους το είπαν, και τον εαυτό τους και πάλι κατηγόρησαν. Άλλωστε τελικά αν ήθελαν οι μαθητές να κλέψουν πράγματι το Σώμα, τότε αυτό θα το έκαναν κατά την πρώτη νύχτα, τότε που δεν υπήρχε φρουρά. Και αν έκλεβαν το Σώμα, δεν θα το έκλεβαν γυμνό αλλά μαζί με τα σουδάρια τα οποία ο Πέτρος τα βρήκε τυλιγμένα σε έναν τόπο. Και θα έκλεβαν το Σώμα μαζί με τα ρούχα και για έναν απλό λόγο. Για να μην καθυστερούσαν στην κλοπή. Διότι τα σμύρνα είναι ουσία που κολλά δυνατά στο σώμα και δεν θα ήταν εύκολο να αποσπάσουν τα ενδύματα από το σώμα. Άρα όλα αυτά αποδεικνύουν το απίθανο της κλοπής. Και τελικά ποιο θα ήταν γι’ αυτούς το κέρδος; Αφού όλοι οι Ιουδαίοι θα τους μισούσαν για μία ανάσταση η οποία ποτέ δεν έγινε. Αυτοί λοιπόν πες μου, τι θα κέρδιζαν; Τη λοιδορία, τον διωγμό, τον θάνατο;

 

15 οἱ δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν. καὶ διεφημίσθη ὁ λόγος οὗτος παρὰ ᾿Ιουδαίοις μέχρι τῆς σήμερον.

 

Βλέπεις ότι οι μαθητές δεν ντρέπονται και διαλαλούν τις εις βάρος τους κατηγορίες;

 

16 Οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς. 17 καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν.

 

Αυτή η εμφάνιση του Ιησού πρέπει να είναι η τελευταία και είναι αυτή κατά την οποία τους έστειλε να βαπτίζουν. Το ότι ορισμένοι εδίστασαν να προσκυνήσουν, και αυτό λάβε το ως φιλαλήθεια των μαθητών κατά την οποία τίποτα δεν αποκρύπτουν, ούτε τα μέχρι τελευταίας ώρας ελαττώματά τους. Τι τους είπε λοιπόν όταν τους είδε ο Ιησούς;

 

18 καὶ προσελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς.

 

Και πάλι σαν άνθρωπος μιλά ο Δεσπότης των πάντων, διότι δεν είχαν ακόμη λάβει το Πνεύμα το Άγιο το οποίο μπορούσε να τους κάνει ανώτερους πνευματικά.

 

 19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, 20 διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν·

 

Και τι τους παρήγγειλε να κηρύξουν οι μαθητές;- Όλη την αλήθεια που αφορά τον Κύριο και τις εντολές που έδωσε διά του Ευαγγελίου. Και επειδή τους έδωσε σοβαρές εντολές τους ενισχύει στο δύσκολο Αποστολικό τους έργο λέγοντας:

 

καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν.