Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Γ΄ΑΙΩΝΑ
2020-05-27 17:54
- Γάλλος (251-253): Ήταν διάδοχος του Δεκίου. Στα χρόνια του ξέσπασε πανώλη με πολλούς θανάτους. Ο λαός εξεγέρθηκε και ο αυτοκράτορας διέταξε να προσφέρουν όλοι θυσίες στον Απόλλωνα. ‘Έτσι πολλοί χριστιανοί διώχθηκαν.
- Βαλεριανός: (253-260): Στην αρχή, τα τέσσερα πρώτα χρόνια ήταν φιλικός με τους χριστιανούς, όμως ο οικονομικός του σύμβουλος, οπαδός των Ανατολικών θρησκειών, τον παρακίνησε σε διωγμό εναντίον των χριστιανών. Στα χρόνια του είχαμε έντονη εισβολή βαρβάρων που συνετέλεσαν προς αυτή την κατεύθυνση. Με δύο διατάγματα, το 257 και το 258 στράφηκε αρχικά εναντίον των κληρικών και των θρησκευτικών συνάξεων και κατόπιν κατά όλων ανεξαιρέτως των χριστιανών. Έτσι, άλλοι εξορίστηκαν, άλλοι στερήθηκαν τα αξιώματά τους και άλλοι θανατώθηκαν. Ο Σίξτος β, επίσκοπος Ρώμης με 4 διακόνους αποκεφαλίστηκαν και ο διάκονος Λαυρέντιος κάηκε ζωντανός. Επίσης, ο επίσκοπος Καρχηδόνας Κυπριανός αποκεφαλίστηκε το 258. Το τέλος του Βαλεριανού ήταν τραγικό. Σε μάχη εναντίον των Περσών αιχμαλωτίστηκε, αφού τον θανάτωσαν και παραγέμισαν το δέρμα του με άχυρα.
- Γαλλιηνός (260-268): Γιος του Βαλεριανού, του οποίου ήταν συνάρχοντας από το 253. Σταμάτησε τον διωγμό και ήρθε σε συνεννόηση με τους επισκόπους. Έτσι κατά κάποιο τρόπο αναγνωρίστηκε η Εκκλησία. Υπό της αυτοκρατορίας του η Εκκλησία έζησε καιρό ειρήνης. Η ειρήνη αυτή κράτησε 40 χρόνια.
- Διάδοχος του Γαλλιηνού ήταν ο Κλαύδιος β΄και αυτού ο στρατιώτης αυτοκράτορας Αυρηλιανός (270-275). Πέτυχε σπουδαίες νίκες σταθεροποιώντας τα σύνορα της αυτοκρατορίας. Τις επιτυχίες του αυτές απέδωσε στους θεούς και ιδιαίτερα στον Ανίκητο Ήλιο. Έτσι το 275 εξέδωσε διάταγμα εναντίον των χριστιανών, αλλά έμεινε ανενέργητο, γιατί ο Αυρηλιανός δολοφονήθηκε από τους αξιωματικούς του.
- Μετά τον Αυρηλιανό βασίλεψε ο Πρόβος (276-282), ο Κάρος (282-283), ο Καρίνος (285-305). Σ’ αυτούς οφείλεται η σωτηρία του κράτους, το οποίο κόντεψε να καταρεύσει. Όμως ο λαός πλήρωσε ακριβά πληρώνοντας βαριούς φόρους. Έτσι επικράτησε απαισιοδοξία και πίστευαν ότι πλησιάζει η καταστροφή. Η Εκκλησία εξακολουθούσε το προσηλυτιστικό της έργο και λειτουργούσε ανενόχλητα. Ναοί χτίζονταν παντού και στο τέλος του Γ΄ αι. υπήρχαν στη Ρώμη 40. Οι χριστιανοί απολάμβαναν προνομιών, έπαιρναν αξιώματα και ο επίσκοπος είχε αποκτήσει περιωπή. Χριστιανοί υπήρχαν και στο στρατό, ακόμη και αξιωματικοί.