Ευαγγελική περικοπή και ερμηνεία Σαββάτου 28/7/2018. Ματθ. 15, 32-39 εορτή των αγίων ενδόξων αποστόλων Πρόχορου, Νικάνορος, Τίμωνος και Παρμενά
32 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εἶπε· σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον, ὅτι ἤδη ἡμέραι τρεῖς προσμένουσί μοι καὶ οὐκ ἔχουσι τί φάγωσι· καὶ ἀπολῦσαι αὐτοὺς νήστεις οὐ θέλω, μήποτε ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ. 33 καὶ λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· πόθεν ἡμῖν ἐν ἐρημίᾳ ἄρτοι τοσοῦτοι ὥστε χορτάσαι ὄχλον τοσοῦτον; 34 καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πόσους ἄρτους ἔχετε; οἱ δὲ εἶπον· ἑπτά, καὶ ὀλίγα ἰχθύδια. 35 καὶ ἐκέλευσε τοῖς ὄχλοις ἀναπεσεῖν ἐπὶ τὴν γῆν. 36 καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ τοὺς ἰχθύας, εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 37 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων ἑπτὰ σπυρίδας πλήρεις·
38 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν τετρακισχίλιοι ἄνδρες χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. 39 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια Μαγδαλά.
32 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εἶπε· σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον, ὅτι ἤδη ἡμέραι τρεῖς προσμένουσί μοι καὶ οὐκ ἔχουσι τί φάγωσι· καὶ ἀπολῦσαι αὐτοὺς νήστεις οὐ θέλω, μήποτε ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ.
Επί τρεις μέρες τα πλήθη παρέμεναν νηστικά και δεν τολμούσαν να ζητήσουν φαγητό, αφενός μεν διότι είχαν ξεχάσει ότι πεινούσαν διότι ήταν απορροφημένοι στη διδασκαλία και στα θαύματα του Ιησού, αφετέρου δε διότι αισθάνονταν ήδη ευγνώμονες για το θαύμα της θεραπείας τους. Ο Χριστός όμως χωρίς κανείς να Του το ζητήσει ευσπλαχνίζεται και μεριμνά.
Κατανοούμε επίσης ότι ο τόπος που βρίσκονταν ο Χριστός με τα πλήθη ήταν μακριά από τις πόλεις με κίνδυνο να αποκάμουν κατά την μακρά οδοιπορία της επιστροφής.
33 καὶ λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· πόθεν ἡμῖν ἐν ἐρημίᾳ ἄρτοι τοσοῦτοι ὥστε χορτάσαι ὄχλον τοσοῦτον;
Κι όμως οι μαθητές ενώ είχαν δει στο πρόσφατο παρελθόν τον Ιησού να χορταίνει με πολλαπλασιασμό των άρτων χιλιάδες όχλου, εν τούτοις εξακολουθούν να σέρνονται στο χώμα και να μην κατανοούν. Και παρότι ο Ιησούς με τους λόγους Του τους ερέθισε ώστε να θυμηθούν το θαύμα, εκείνοι όμως βρίσκονταν πολύ χαμηλά πνευματικά και νόμιζαν ότι ο Χριστός ζητούσε από τους Αποστόλους να βρουν εκείνοι τροφή για τα πλήθη πράγμα πολύ ανόητο…
34 καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πόσους ἄρτους ἔχετε; οἱ δὲ εἶπον· ἑπτά, καὶ ὀλίγα ἰχθύδια.
Τώρα ο Ιησούς για να τους θυμίσει το θαύμα τους κάνει παρόμοια ερώτηση με πριν. Κι ενώ θα μπορούσε κανείς να αγανακτήσει με την ανωριμότητα των μαθητών, εκείνοι δεν ντρέπονται να γράψουν οι ίδιοι μετέπειτα τις λεπτομέρειες αυτές που στην ουσία τους εκθέτουν. Δώσε επίσης σημασία στο ότι οι μαθητές είχαν πολύ περιφρονήσει τις ανάγκες τους σώματος έχοντας ξεμείνει στην έρημο με μόνο επτά άρτους και λίγα ψάρια. Κατά τα άλλα ο Ιησούς στην επιτέλεση του θαύματος εφαρμόζει την ίδια τακτική με το παρελθόν. Όμως το τέλος του θαύματος δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο. Αυτή τη φορά μαζεύουν περίσσευμα επτά κοφίνια και όχι δώδεκα.
35 καὶ ἐκέλευσε τοῖς ὄχλοις ἀναπεσεῖν ἐπὶ τὴν γῆν. 36 καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ τοὺς ἰχθύας, εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 37 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων ἑπτὰ σπυρίδας πλήρεις·
38 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν τετρακισχίλιοι ἄνδρες χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. 39 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια Μαγδαλά.
Και γιατί παρακαλώ ενώ την προηγούμενη φορά ο κόσμος ήταν πέντε χιλιάδες περίσσεψαν δώδεκα κοφίνια, ενώ τώρα που είναι τέσσερις χιλιάδες περίσσεψαν επτά; Απ.: Ή διότι τώρα τα κοφίνια ήταν μεγαλύτερα ή χάριν της διαφορετικότητας για να μην λησμονηθεί ούτε εκείνο, αλλά ούτε και αυτό το θαύμα.
Πρωτοπρ. Μιχαήλ Δ. Στεφάνου από την μελέτη στον Ιερό Χρυσόστομο