27 ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· 28 ὅπου γὰρ ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί.
29 Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται. 30 καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς. 31 καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν.
32 ᾿Απὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν. ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος· 33 οὕτω καὶ ὑμεῖς ὅταν ἴδητε ταῦτα πάντα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις.
42 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται. 43 ᾿Εκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασε διορυγῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. 44 διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.
45 Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος, ὃν κατέστησεν ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ; 46 μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. 47 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. 48 ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἐλθεῖν, 49 καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων, 50 ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, 51 καὶ διχοτομήσει αὐτόν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
27 ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· 28 ὅπου γὰρ ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί.
Πως φαίνεται η αστραπή; Δεν χρειάζεται κανείς να την εξαγγείλει και δεν χρειάζεται κήρυκα, βγαίνει από την Ανατολή και φαίνεται μέχρι την δύση. Αναφέρει όμως κι άλλο σημείο: «όπου είναι το σώμα εκεί συναχθήσονται οι αετοί» εννοώντας το πλήθος των αγγέλων, και όλων των αγίων. Και κατόπιν αναφέρει και άλλα σημεία της Παρουσίας Του:
29 Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.
Για ποια θλίψη μιλά; Του αντιχρίστου και των ψευδοπροφητών. Διότι τότε θα υπάρξει θλίψη μεγάλη διότι θα είναι πολλοί αυτοί που θα πλανούν τον κόσμο. Αλλά δεν θα διαρκέσει αυτό για πολύ. Διότι αν ο Ιουδαϊκός πόλεμος συντομεύτηκε προς χάριν των εκλεκτών πολύ περισσότερο θα περιοριστεί αυτός προς χάριν των χριστιανών. Γι’ αυτό δεν είπε «μετά την θλίψη», αλλά «ευθέως» ο ήλιος θα σκοτισθεί. Διότι όλα αυτά θα γίνουν ταυτόχρονα. Διότι αμέσως μόλις οι ψευδόχριστοι και οι ψευδοπροφήτες δημιουργήσουν αναταραχή με τον ερχομό τους, αμέσως θα έρθει και Εκείνος.
Και λέει ότι ο ήλιος και οι δυνάμεις της φύσης θα σαλευθούν, δεν θα εξαφανιστούν, αλλά θα υποχωρήσουν εξαιτίας του ερχομού Του. Και τα αστέρια θα πέσουν διότι δεν θα χρειάζονται πλέον αφού δεν θα υπάρχει νύχτα και οι ουράνιες δυνάμεις θα κλονιστούν, διότι αν οι άγγελοι εσκίρτησαν τόσο πολύ όταν δημιουργήθηκαν τα άστρα, πολύ περισσότερο βλέποντας όλα αυτά να μεταβάλλονται και την οικουμένη ολόκληρη να παρίσταται ενώπιον ενός φοβερού δικαστηρίου πως δεν θα φρίξουν, πως δεν θα σαλευθούν;
30 καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς.
Δηλαδή θα φανεί ο Σταυρός ο οποίος είναι πιο λαμπρός από τον ήλιο, αφού ο ήλιος θα σαλευθεί και θα κρυφτεί, ενώ ο Σταυρός θα λάμψει. Και για ποιο λόγο θα εμφανιστεί; Για να αποστομώσει την αναισχυντία των Ιουδαίων. Διότι ο Χριστός με τον Σταυρό θα έρθει στο δικαστήριο εκείνο, δείχνοντας όχι μόνο τις πληγές Του αλλά και τον ατιμωτικό θάνατό Του. Τότε θα θρηνήσουν οι φυλές της γης διότι δεν θα υπάρχει ανάγκη κατηγορίας, όταν δουν τον Σταυρό. Και θα θρηνήσουν διότι μολονότι πέθανε καθόλου δεν ωφελήθηκαν απ’ αυτό το γεγονός. Και διότι σταύρωσαν Αυτόν που έπρεπε να προσκυνήσουν.
Και με όλα αυτά, αφού πρώτα ανέφερε τα λυπηρά γεγονότα στη συνέχεια αναπτερώνει το ηθικό των μαθητών Του υπενθυμίζοντάς τους ταυτόχρονα την επερχόμενη Σταύρωση και Ανάστασή Του.
Και θα έρθει λέει μετά των νεφελών. Όπως δηλαδή όταν αναλήφθηκε. Αυτό θα γίνει για να θυμηθούν όλα αυτά τα έθνη και να θρηνήσουν για την απιστία τους. ΄
Όμως ο θρήνος δεν θα είναι η ολοκλήρωση της καταστροφής τους διότι:
31 καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν.
Όταν δε ακούσεις αυτό, φαντάσου την τιμωρία εκείνων που θα απομείνουν. Διότι τα εδώ δεινά θα ακολουθήσουν τα αιώνια βασανιστήρια.
Αλλά γιατί καλεί τους αγγέλους αφού έρχεται τόσο φανερά; Για να τους τιμήσει με τον τρόπο αυτό. Διότι Αυτό ο Ίδιος ο Κύριος θα κατέβει απ’ τον ουρανό με παράγγελμα και φωνή αρχαγγέλου. Ώστε αφού αναστηθούν οι πεθαμένοι θα συναχθούν από τους αγγέλους οι οποίοι θα τους συγκεντρώσουν στα σύννεφα. Και όλα αυτά θα γίνουν ακαριαία και σε ελάχιστο χρόνο.
Τι χρειάζονται όμως οι σάλπιγγες και ο ήχος; Για την ανάσταση, για την πρόσκληση χαράς, για την εμφανή παρουσία του εκπληκτικού γεγονότος, για την θλίψη αυτών που θα υπολειφθούν.
32 ᾿Απὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν. ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος· 33 οὕτω καὶ ὑμεῖς ὅταν ἴδητε ταῦτα πάντα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις.
Επειδή είπε «ευθύς μετά τη θλίψη», οι μαθητές επιθυμούσαν διακαώς να μάθουν γι’ αυτήν την ημέρα γι’ αυτό και αναφέρει το παράδειγμα της συκής, δείχνοντας έτσι ότι δεν θα μεσολαβήσει μεγάλο διάστημα και ευθύς αμέσως θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία.Και θέτει το παράδειγμα της συκής δηλαδή ένα φυσικό φαινόμενο για να δείξει ότι αυτό είναι βεβαιωμένο και οπωσδήποτε θα γίνει. Στη συνέχεια γίνεται πιο συγκεκριμένος: 34 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν πάντα ταῦτα γένηται.
2 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται.
Όλα αυτά δείχνουν ότι ασφαλώς γνωρίζει και την ημέρα και την ώρα. Εγώ δε (ο Χρυσόστομος) νομίζω ότι όλα αυτά τα λέει για να δείξει ότι η παρουσία Του θα γίνει κατά την διάρκεια της νυκτός. Διότι αυτό λέει και ο Λουκάς. (Λουκ. 11,34). Βλέπεις πως τα γνώριζε όλα με ακρίβεια; Έπειτα πάλι για να μη ρωτήσουν λεπτομέρειες πρόσθεσε:
43 ᾿Εκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασε διορυγῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. 44 διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.
Δεν είπε «δεν γνωρίζω», αλλά «δεν γνωρίζετε» κι ενώ τους βάζει μπροστά σ’ αυτήν την ώρα και πάλι τους απομακρύνει από την γνώση αυτής για να τους κρατά σε διαρκή αγωνία και επαγρύπνηση. Γι ‘ αυτό λέει «γρηγορείτε». Και δεν τους αποκαλύπτει για να αγρυπνούν.
Εκείνο δε το οποίο εννοεί είναι το εξής: Αν γνώριζαν οι πολλοί πότε θα πεθάνουν θα έδειχναν προθυμία προς τον Θεό μόνο την ώρα εκείνη. Γι’ αυτό έκανε το τέλος του καθενός άγνωστο.
Έπειτα ονομάζει τον εαυτό Του Κύριο, ενώ δεν το έχει πει αυτό ποτέ ξανά τόσο φανερά.
45 Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος, ὃν κατέστησεν ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ; 46 μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. 47 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν.
Μήπως κι αυτό είναι δείγμα άγνοιας; Πες μου. Μακριά λοιπόν από μας τέτοια σκέψη. Έπειτα όπως κάνει ο σωστός διδάσκαλος για να διορθώσει τον ακροατή χρησιμοποιεί τον αντιφατικό λόγο περνώντας από τις αμοιβές των αγαθών στις τιμωρίες των κακών:
48 ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἐλθεῖν, 49 καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων, 50 ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, 51 καὶ διχοτομήσει αὐτόν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
Πρωτοπρεσβυτέρου Μιχαήλ Δ. Στεφάνου από την μελέτη στον Ιερό Χρυσόστομο