Ευαγγελική περικοπή και ερμηνεία Παρασκευής 7/9/2018 Προεόρτια της γεννήσεως της Θεοτόκου Μαρκ. 6, 45-53
45 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν εἰς τὸ πέραν πρὸς Βηθσαϊδάν, ἕως αὐτὸς ἀπολύσῃ τὸν ὄχλον· 46 καὶ ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἀπῆλθεν εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι. 47 καὶ ὀψίας γενομένης ἦν τὸ πλοῖον ἐν μέσῳ τῆς θαλάσσης, καὶ αὐτὸς μόνος ἐπὶ τῆς γῆς. 48 καὶ ἰδὼν αὐτοὺς βασανιζομένους ἐν τῷ ἐλαύνειν· ἦν γὰρ ὁ ἄνεμος ἐναντίος αὐτοῖς· καὶ περὶ τετάρτην φυλακὴν τῆς νυκτὸς ἔρχεται πρὸς αὐτοὺς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης, καὶ ἤθελε παρελθεῖν αὐτούς. 49 οἱ δὲ ἰδόντες αὐτὸν περιπατοῦντα ἐπὶ τῆς θαλάσσης ἔδοξαν φάντασμα εἶναι, καὶ ἀνέκραξαν· 50 πάντες γὰρ αὐτὸν εἶδον καὶ ἐταράχθησαν. καὶ εὐθέως ἐλάλησε μετ᾿ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι, μὴ φοβεῖσθε. 51 καὶ ἀνέβη εἰς τὸ πλοῖον πρὸς αὐτούς, καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· καὶ λίαν ἐκ περισσοῦ ἐν ἑαυτοῖς ἐξίσταντο καὶ ἐθαύμαζον. 52 οὐ γὰρ συνῆκαν ἐπὶ τοῖς ἄρτοις, ἀλλ᾿ ἦν αὐτῶν ἡ καρδία πεπωρωμένη.
Το είχαν ξαναπάθει οι μαθητές αυτό, (το να ταλαντεύεται το πλοίο τους από τα κύματα) αλλά την προηγούμενη φορά είχαν και τον Διδάσκαλο μαζί τους. Τώρα όμως βρίσκονται μόνοι τους στο πλοίο. Διότι ήρεμα και σιγά-σιγά τους εισάγει και τους καθοδηγεί στα μεγάλα πνευματικά θέματα και στο να αντιμετωπίζουν τα πάντα με γενναιότητα. Τους αφήνει μάλιστα όλη τη νύχτα να θαλασσοδέρνονται μη έχοντας από πουθενά ελπίδα.
Κάποτε ο Χριστός τους πλησιάζει περπατώντας πάνω στα κύματα. Γιατί όμως δεν φανέρωσε εξ’ αρχής ότι ήταν Εκείνος; -Ήθελε να μεγαλώσει κι άλλο την αγωνία τους ώστε να Τον επιθυμήσουν περισσότερο. Και όταν εκείνοι από τον φόβο τους έκραξαν:
27 εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε.
Τα λόγια αυτά διέλυσαν τους φόβους και έδωσαν θάρρος στους μαθητές.
Παράλληλα ο Ματθαίος συμπληρώνει τον Μάρκο διηγούμενος τον εκπληκτικό διάλογο του Χριστού με τον Πέτρο. Ο Πέτρος θέλησε κι αυτός να περπατήσει στα κύματα όπως ο Διδάσκαλος κι έτσι απευθυνόμενος στον Χριστό δεν Του είπε «παρακάλεσε τον Πατέρα», αλλά «πρόσταξε να βαδίσω κι εγώ πάνω στα κύματα». Ο Πέτρος ήταν πάντοτε ενθουσιώδης στις αντιδράσεις του. Πρόσεξε την πίστη του Πέτρου. Δεν πίστευε μόνο ότι ο Ιησούς μπορούσε να περπατά πάνω στα κύματα, αλλά ότι και σε άλλους μπορούσε να μεταδώσει αυτή την δυνατότητα.
Ματθ. 14,29 ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. 31 εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;
Προσέξτε. Ο Πέτρος ενώ πέτυχε το σπουδαιότερο, δηλαδή να βαδίζει πάνω στα κύματα, κάμφθηκε από το πιο ασήμαντο δηλαδή την ορμή του αέρα. Διότι τέτοια είναι η ανθρώπινη φύση. Πολλές φορές επιτυγχάνει στα μεγάλα και αποτυγχάνει στα μικρά και ασήμαντα. Και μάλιστα ο Πέτρος άρχισε να βυθίζεται όταν είχε φτάσει πολύ κοντά στον Χριστό, πράγμα που μας δείχνει να καταλάβουμε ότι δεν ωφελεί κάποιον να βρίσκεται τοπικώς κοντά στον Χριστό, αλλά να είναι κοντά με την πίστη του. Και γιατί ο Χριστός δεν πρόσταξε τους ανέμους να σταματήσουν, αλλά ο Ίδιος άπλωσε το χέρι Του και τον έπιασε; -Διότι όταν απουσιάζει η από μέρους μας προσπάθεια, τότε σταματά και η βοήθεια του Θεού. Και για να δείξει ότι ο Πέτρος και όχι ο άνεμος έφταιγε για την βύθισή του, του λέγει: -ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;
Ματθ 14,32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· 33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ.
Κι ενώ πριν έλεγαν «τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Διότι και οι άνεμοι και η θάλασσα υπακούοουν» τώρα λένε «αληθινά είσαι Υιός του Θεού. Βλέπεις πως τους αναβιβάζει πνευματικώς στα υψηλότερα;
Πρωτοπρ. Μιχαήλ Δ. Στεφάνου από την μελέτη στον Ιερό Χρυσόστομο