Ευαγγελική περικοπή και ερμηνεία Παρασκευή 4/1/2018 Προεόρτια των Φώτων Λουκ. γ΄1-18
´\ΕΝ ἔτει δὲ πεντεκαιδεκάτῳ τῆς ἡγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος, ἡγεμονεύοντος Ποντίου Πιλάτου τῆς ᾿Ιουδαίας, καὶ τετραρχοῦντος τῆς Γαλιλαίας ῾Ηρῴδου, Φιλίππου δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ τετραρχοῦντος τῆς ᾿Ιτουραίας καὶ Τραχωνίτιδος χώρας, καὶ Λυσανίου τῆς ᾿Αβιληνῆς τετραρχοῦντος,
2 ἐπ᾿ ἀρχιερέως ῎Αννα καὶ Καϊάφα, ἐγένετο ρῆμα Θεοῦ ἐπὶ ᾿Ιωάννην τὸν Ζαχαρίου υἱὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ, 3 καὶ ἦλθεν εἰς πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ ᾿Ιορδάνου κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, 4 ὡς γέγραπται ἐν βίβλῳ λόγων ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ· 5 πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται, καὶ ἔσται τὰ σκολιὰ εἰς εὐθεῖαν καὶ αἱ τραχεῖαι εἰς ὁδοὺς λείας, 6 καὶ ὄψεται πᾶσα σὰρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ. 7 ῎Ελεγεν οὖν τοῖς ἐκπορευομένοις ὄχλοις βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ· γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; 8 ποιήσατε οὖν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, καὶ μὴ ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, πατέρα ἔχομεν τὸν ᾿Αβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ ᾿Αβραάμ. 9 ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. 10 Καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ ὄχλοι λέγοντες· τί οὖν ποιήσομεν; 11 ἀποκριθεὶς δὲ λέγει αὐτοῖς· ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι, καὶ ὁ ἔχων βρώματα ὁμοίως ποιείτω. 12 ἦλθον δὲ καὶ τελῶναι βαπτισθῆναι, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· διδάσκαλε, τί ποιήσομεν; 13 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· μηδὲν πλέον παρὰ τὸ διατεταγμένον ὑμῖν πράσσετε. 14 ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν καὶ στρατευόμενοι λέγοντες· καὶ ἡμεῖς τί ποιήσομεν; καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· μηδένα συκοφαντήσητε μηδὲ διασείσητε, καὶ ἀρκεῖσθε τοῖς ὀψωνίοις ὑμῶν. 15 Προσδοκῶντος δὲ τοῦ λαοῦ καὶ διαλογιζομένων πάντων ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν περὶ τοῦ ᾿Ιωάννου, μήποτε αὐτὸς εἴη ὁ Χριστός, 16 ἀπεκρίνατο ὁ ᾿Ιωάννης ἅπασι λέγων· ἐγὼ μὲν ὕδατι βαπτίζω ὑμᾶς· ἔρχεται δὲ ὁ ἰσχυρότερός μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ· αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ καὶ πυρί. 17 οὗ τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ διακαθαριεῖ τὴν ἅλωνα αὐτοῦ, καὶ συνάξει τὸν σῖτον εἰς τὴν ἀποθήκην αὐτοῦ, τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ. 18 πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἕτερα παρακαλῶν εὐηγγελίζετο τὸν λαόν.
---------------------------------------------------------------
Περνάμε σιγά-σιγά αγαπητοί αναγνώστες στο μεγάλο γεγονός της Βάπτισης του Χριστού στα νερά του Ιορδάνου ποταμού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Θα ρωτήσει κάποιος. Χωρίς το βάπτισμα ο Πρόδρομος δεν μπορούσε να κηρύξει και να διακηρύξει τα περί του Χριστού; -Μπορούσε, αλλά όχι τόσο εύκολα. Ούτε θα έτρεχαν τόσοι πολλοί κοντά του. Ούτε θα μάθαιναν για την υπεροχή του χριστιανικού βαπτίσματος έναντι των άλλων. Και ότι όλο αυτό δεν ήταν έργο του Ιωάννου, αλλά έργο του Αγίου Πνεύματος δες παρακάτω το τι ομολογεί ο ίδιος ο Ιωάννης: 32 καὶ ἐμαρτύρησεν ᾿Ιωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ' αὐτόν. 33 κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ' ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ' αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ. 34 κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
Πραγματικά ο λόγος του Ιωάννου είναι εκπληκτικός. Διεγείρει την προσοχή των ακροατών. Εξηγεί δε το πώς θα γίνουν όλα αυτά: «Ίδε ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου». Δεν είπε ο συγχωρήσας την αμαρτία του κόσμου, αλλά ο αναλαμβάνων. Η συγχώρηση είναι εύκολη και ακίνδυνη, ενώ το να αναλάβει, περικλείει την συνέπεια του θανάτου.
Ο Θεός όταν έστειλε τον Ιωάννη να βαπτίζει του είπε: «Εφ΄ον αν ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον, ούτος εστίν ο βαπτίζων εν Πνεύματι αγίω». Έτσι ο Ιωάννης όταν είδε αυτόν τον λόγο να εκπληρώνεται είπε: « Εγώ εώρακα και μεμαρτύρηκα ότι ούτος εστίν ο Υιός του Θεού». Ας μην πλανώμεθα όμως αδελφοί μου. Και εμείς που ελάβαμε το ιερό βάπτισμα δεν αρκεί μόνον αυτό καθ’ αυτό για να σωθούμε. Ας μην γινόμαστε φαύλοι και φλύαροι…
Μαρτυρεί ο Ιωάννης ότι ο Υιός του Θεού θα σηκώσει την αμαρτία του κόσμου, ότι θα ζητήσει λόγο για τις φαύλες πράξεις μας, ότι τόσο οι αμοιβές όσο και οι τιμωρίες θα είναι αιώνιες. Τα πιστεύεις όλα αυτά; Κι αν ακόμα τα πιστεύεις δεν σώθηκες. Και οι δαίμονες πιστεύουν και φρίττουν! Παρόλα αυτά θα τιμωρηθούν… Δεν αρκεί συνεπώς να εκκλησιάζεται κάποιος, να ασκεί τυπικά τα εκκλησιαστικά του καθήκοντα. Αν μεταφέρουμε όπως οι αμελείς μαθητές άδεια τα τετράδια στο σπίτι μας ποια θα είναι η απολογία μας; Κι αν ακόμη σιγοψάλλουμε κάτι ή μάθουμε να λέμε και καμιά προσευχή, ούτε αυτό αρκεί. Ας ακούσουμε τον Θεό να λέει: «Ο λαός ούτος τοις χείλεσι με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ’ εμού».
Ας μπούμε άμεσα στον πνευματικό στίβο της ασκητικής βιοτής που μας καλέι, να μην ορκιζόμαστε, να μην κακολογούμε, να μην φθονούμε, να μην υποδουλωνόμαστε στα φαγητά στη κραιπάλη και στην μέθη, να μην γινόμαστε σκληροί και αδιάφοροι, να σπουδάσουμε στην εγκράτεια, στη σωφροσύνη, στη δικαιοσύνη, στην ταπεινοφροσύνη. Να μην επιθυμούμε την προσωπική μας δόξα γενόμενοι κενόδοξοι, αλλά να ζούμε σεμνά με συντριβή πνεύματος και καρδίας. Η καλύτερη παλαίστρα για να επιτύχουμε σε όλα αυτά, δεν είναι ούτε η αγορά, ούτε η γειτονιά, είναι το σπίτι μας με τους οικείους μας, εκεί που χωρίς ταμπού και χωρίς μάσκες βγάζουμε τον πραγματικό εαυτό μας και βλέπουμε ξεκάθαρα το ποιοι τελικά είμαστε.
Θείο Φωτισμό ευχόμαστε σε όλους ενόψει της μεγάλης εορτής Αμήν!
Πρωτοπρ. Μιχάηλ Στεφάνου «από την μελέτη στον Ιερό Χρυσόστομο»