Ευαγγελική περικοπή και ερμηνεία Κυριακής 9/9/2018 Κυριακή προ της Υψώσεως- Ιωακείμ και Άννης των θεοπατόρων Ιω 3, 13-17
οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ. 14 καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, 15 ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 16 οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ.
Αυτός που κατέβηκε από τον ουρανό το έκανε όχι για Κείνον, αλλά για μας. Έτσι, από Δεσπότης και γνήσιος Υιός του Θεού έγινε υιός ανθρώπου, για να κάνει τους υιούς των ανθρώπων παιδιά του Θεού. Διότι το υψηλό όταν έρχεται σε επαφή με το ταπεινό, αυτό μεν δεν χάνει τίποτα από την δόξα του, όμως το ταπεινό το ανυψώνει και το ανασηκώνει από την πρότερη ταπεινή του κατάσταση. Ας μη σκεφθεί όμως ποτέ ότι η ουσία μεταβλήθηκε σε σάρκα. Αυτό είναι ασεβές να το σκεφτεί κανείς. Αλλά παραμένουσα όπως είναι, παρέλαβε τη μορφή δούλου.
Τόσο πολύ μας λέει αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε τον Υιό αυτού τον Μονογενή έδωσε, ώστε όποιος πιστεύει σ΄Αυτόν να μην χαθεί ποτέ, αλλά αντιθέτως να αποκτήσει ζωή αιώνιο. Και γιατί Τον απέστειλε; Μήπως για να γίνουμε θεατές της ουράνιας δόξης Του κι έτσι με βία να προσέρθουμε στον δρόμο της μετανοίας που είναι σωτηρία; -Όχι, δεν είδαμε ακόμη την δόξα Του από τον ουράνιο θρόνο Του ούτε γίναμε αυτόπτες μάρτυρες των αμέτρητων θαυμάτων που επιτέλεσε, αλλά ακούγοντας για τα παθήματά Του, ότι δηλαδή καρφώθηκε στο σταυρό και πτύστηκε και χλευάστηκε και μαστιγώθηκε από αυτούς που ευεργέτησε, γι’ αυτό και Τον δοξάζουμε τόσο πολύ. Διότι μετά απ’ όλα αυτά ο θάνατος καταργήθηκε, η κατάρα λύθηκε, οι δαίμονες καταισχύνθηκαν και το χειρόγραφο των αμαρτιών καρφώθηκε στον σταυρό. Αυτά όλα σκεπτόμενος ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και άλλα πολλά κραύγασε ότι «εθεασάμεθα την δόξαν αυτού». Γι’ αυτό άλλωστε ήλθε ο Κύριος στον κόσμο. Για να δουν οι άνθρωποι την δόξα Του όχι μόνο εδώ στη γη, αλλά και παντοτινά στον ουρανό. Γι’ αυτό έλεγε: «Θέλω όπου είμαι εγώ να είναι και αυτοί, για να βλέπουν την δόξα μου».
Εμείς λοιπόν γιατί ζούμε; -Για να γίνουμε θεατές αυτής της δόξας. Κι αν κάποιος δεν γίνει θεατής αυτής της δόξας, τότε δεν αξίζει να ζει. Γιατί αν κάποιος είναι δυστυχής και δεν μπορεί να ζήσει αν δεν ατενίσει την λαμπρότητα του ήλιου, πόσο μάλλον αξιοθρήνητος είναι εκείνος που θα στερηθεί της δόξης του Θεού.
Αυτή λοιπόν είναι η κρίση. Δεν θα μας κρίνει ο Θεός για τα ατοπήματά μας, αλλά εμείς διά της σκληροκαρδίας και αναισθησίας μας καταδικάζουμε καθημερινά τον εαυτό μας κρύβοντας το πρόσωπό μας από τον Ήλιο.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; -Απλά να δεχτούμε τη δωρεά που μας παρέχει δωρεάν ο Χριστός. Να ανοίξουμε την πόρτα και να βγούμε στον Ήλιο… Ο Χριστός δεν έχει αγαπητοί αναγνώστες την δωρεά κατά συμμετοχή, αλλά Αυτός ο Ίδιος είναι η δωρεά και η πηγή της χάριτος, είναι αυτοζωή αυτοφώς και αυτοαλήθεια. Δεν κρατά όμως μέσα Του το φως, αλλά τους πάντες τους κάνει να πλημμυρίζουν από αυτόν και εξακολουθεί μετά απ’ αυτό να είναι πλήρης. Είναι αυτό που λέμε στη Θεία Λειτουργία «ο πάντοτε διαμεριζόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος». Η ουσία λοιπόν του Ιησού μοιράζεται, αλλά δεν διαμοιράζεται, διότι ποτέ δεν ελαττώνεται! Ας πλησιάσουμε λοιπόν στο Φως για να γίνουμε φως και δίχως κόπο να μπούμε στην Βασιλεία των ουρανών την οποία ο Κύριος Όλος αγάπη μας προσφέρει και συνάμα προσφέρεται, δίχως να ζητά από μας να καταβάλουμε την παραμικρή φροντίδα…
Πρωτοπρ. Μιχαήλ Στεφάνου από την μελέτη στον Ιερό Χρυσόστομο