Ευαγγελική περικοπή και ερμηνεία Κυριακής 23/9/2018 Σύλληψις Τιμίου Προδρόμου Κυρ. α΄Λουκά- Λουκ. ε΄1-11
ΕΓΕΝΕΤΟ δὲ ἐν τῷ τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, 2 καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. 3 ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. 4 ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. 5 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. 6 καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. 7 καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. 8 ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν ᾿Ιησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· 9 θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, 10 ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ ᾿Ιησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. 11 καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.
O Πέτρος γυρνά από μία κάκιστη ψαριά. Κι όμως αμέσως υπακούει στην προσταγή του Ιησού: «Επανάγαγε εις το βάθος». Με άλλα λόγια ο Χριστός κάλεσε τον Πέτρο και διά μέσου αυτού όλη την οικουμένη για επαναπροσδιορισμό, για εσωτερική έρευνα, εσωτερική καρδιακή προσευχή η οποία εστί Θεία αποκάλυψη. Ο Σίμων δεν αρνείται, ξαναρίχνει τα δίχτυα και μαζί με τα ψάρια ανασηκώνει από την προσωπική του άβυσσο τον Πέτρο. Από τη στιγμή αυτή και έπειτα ο αλιέας των ψαριών μεταμορφώνεται σε αλιέα ανθρώπων και σαγηνευτή όλης της οικουμένης.
Είναι αξιοθαύμαστοι οι άθλοι των αγίων αποστόλων. Διότι αυτοί δεν νίκησαν με όπλα, ούτε πολέμησαν κάποια στιγμή και δοξάστηκαν όπως έκαναν οι ήρωες που διαβάζουμε στην ιστορία. Αλλά όλη τους τη ζωή πολεμούσαν, όχι απέναντι σε μερικά πλήθη οπλισμένων στρατιωτών, αλλά απέναντι στον διάβολο και όλη την οικουμένη. Και η νίκη τους είναι ολοφάνερη, αφού όπου κι αν πήγαιναν φύτευαν εκκλησίες, μετέστρεφαν τους λύκους σε πρόβατα και όλα αυτά μολονότι ήσαν μόνο δώδεκα! Και παρότι τους έσερναν αλυσοδεμένους εδώ κι εκεί, ποτέ τους δεν λιγοψύχησαν, αλλά παρέμειναν ακέραιοι στην πίστη τους.
Ποια λοιπόν κατηγορία δεν θα αποφύγουμε εμείς, όταν έχοντες τόσα παραδείγματα αγίων μόνοι μας σφαζόμεθα, μολονότι κανείς δεν μας απειλεί! Και μολονότι κανείς δεν μας καταδιώκει εξαχρειωνόμαστε τόσο!
Μα θα πεις εκείνοι έκαναν θαύματα. Όμως γι’ αυτό δεν τους μαστίγωναν; Γι’ αυτό δεν τους καταδίωκαν; Εσύ όμως και θορυβείσαι και ταράσσεσαι και είσαι τόσο μαλθακός σαν το κερί, μολονότι ζεις σε καιρό ειρήνης και σε χρόνια που ο χριστιανισμός είναι αναγνωρισμένος και επίσημος. Αναλογίσου λοιπόν ότι αν σε καιρός ειρήνης τόσο λιγοψυχείς, τι θα κάνεις σε καιρό διωγμού;
Ρωτάς τώρα τι πρέπει να κάνεις, αφού κανείς δεν σε διώκει: -Αγωνίσου εναντίον των παθών, εξάσκησε τον εαυτό σου να είναι απρόσβλητος στις λύπες. Μιμήσου τον Ιώβ ο οποίος αν και ζούσε σε παλάτι, ήταν πάντοτε έτοιμος για να αντιμετωπίσει «αυτό που φοβόταν». Έτσι όταν ήρθε ο πειρασμός, θριάμβευσε, κατατρόπωσε τον διάβολο και τις παγίδες του και το όνομά του έγινε συνώνυμο της υπομονής. Έτσι γυμνάζεται ο χριστιανός ώστε να είναι έτοιμος σε κάθε περίσταση και σε κάθε τόπο.
Πρωτοπρ. Μιχαήλ Δ. Στεφάνου από την μελέτη στον Ιερό Χρυσόστομο