Ευαγγελική περικοπή και ερμηνεία Δευτέρας 27/8/2018 Δευτέρα ιδ΄εβδ. Ματθ. (Μαρκ. 4, 24-34) Μνήμη των αγίων ενδόξων μαρτύρων Ανθούσης και Φανουρίου

2018-08-26 22:34

 

24 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· βλέπετε τί ἀκούετε. ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε, μετρηθήσεται ὑμῖν, καὶ προστεθήσεται ὑμῖν τοῖς ἀκούουσιν. 25 ὃς γὰρ ἂν ἔχῃ, δοθήσεται αὐτῷ· καὶ ὃς οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ.
26 Καὶ ἔλεγεν· οὕτως ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὡς ἂν ἄνθρωπος βάλῃ τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς, 27 καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστάνῃ καὶ μηκύνηται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός. 28 αὐτομάτη γὰρ ἡ γῆ καρποφορεῖ, πρῶτον χόρτον, εἶτα στάχυν, εἶτα πλήρη σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ. 29 ὅταν δὲ παραδῷ ὁ καρπός, εὐθέως ἀποστέλλει τὸ δρέπανον, ὅτι παρέστηκεν ὁ θερισμός.
30 Καὶ ἔλεγε· πῶς ὁμοιώσωμεν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ; ἢ ἐν τίνι παραβολῇ παραβάλωμεν αὐτήν; 31 ὡς κόκκον σινάπεως, ὃς ὅταν σπαρῇ ἐπὶ τῆς γῆς, μικρότερος πάντων τῶν σπερμάτων ἐστὶ τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· 32 καὶ ὅταν σπαρῇ, ἀναβαίνει καὶ γίνεται μείζων πάντων τῶν λαχάνων, καὶ ποιεῖ κλάδους μεγάλους, ὥστε δύνασθαι ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῦν.
33 Καὶ τοιαύταις παραβολαῖς πολλαῖς ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον, καθὼς ἠδύναντο ἀκούειν, 34 χωρὶς δὲ παραβολῆς οὐκ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον· κατ᾿ ἰδίαν δὲ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἐπέλυε πάντα.

Γιατί μιλούσε με παραβολές ο Ιησούς; - Διότι ο σκοπός Του δεν ήταν απλά να κηρύττει, αλλά να παρακινεί τους ακροατές Του να ρωτούν. Κι όμως κανείς δεν Τον ρωτούσε, διά τούτο τους άφησε και αναχώρησε. Και γιατί δεν ρωτούσαν; -Διότι ήταν εγωιστές.
Η Βασιλεία του Θεού εγκαταστάθηκε στη γη διά της Εκκλησίας και κάτω από το  ευσκιόφυλλο φύλλωμα αυτής σκιάζονται και διαφυλάττονται πνευματικά όλα τα τέκνα της τα οποία αποτελούν συνάμα και σώμα αυτής.

Σήμερα γινόμαστε πολλές φορές φίλοι με αλλόθρησκους ή άθεους, ή αρνησίθρησκους παρά με τέκνα της Εκκλησίας. Ναι, λέει κάποιος διότι ο μεν είναι καλός και ο της εκκλησίας κακός. Πως τολμάς να ονομάζεις τον αδελφό σου κακό τη στιγμή που ο Κύριος μας απαγορεύει να πούμε ακόμη και «ρακά»; Δεν ντρέπεσαι δεν κοκκινίζεις, διασύροντας έτσι τον αδελφό σου με τον οποίο παρακάθισες στο ίδιο τραπέζι, που δοκίμασε τους ίδιους πόνους με σένα; Αν ήταν κατά σάρκα αδελφός σου έτσι θα συμπεριφερόσουν;  Όχι, αλλά θα έκανες τα πάντα και μια και δύο και  τρεις και άπειρες φορές θα τον νουθετούσες με σκοπό να τον συνεφέρεις. Μα θα πει κάποιος είναι κακός και δεν μπορεί κανείς εύκολα να τον υποφέρει. Δια τούτο γίνε φίλος του, για να πάψει να είναι τέτοιος. Αλλά θα πει, δεν πείθεται, δεν δέχεται συμβουλή. Και που το ξέρεις; Δοκίμασες να συμβουλεύσεις; Το συμβούλευα λέει πολλές φορές; Πόσες; Ακόμη κι αν το έκανες έναν ολόκληρο χρόνο, πάλι δεν θα έπρεπε να παύσεις. Δες πως ο Θεός ποτέ δεν παύει να μας νουθετεί. Μήπως έπαψε λόγω της αδιαφορίας μας να μας μιλά; Μήπως σιώπησε;

          Ας μιλήσουμε τώρα και για ένα άλλο ζήτημα. Το ζήτημα του γάμου εις την νεαρή ηλικία. Διότι οι πορνείες και οι μοιχείες δεν οφείλουν την ύπαρξή τους πουθενά αλλού παρά στο γεγονός ότι οι νέοι αφήνονται ελεύθεροι.

          Και τι να κάνω θα πει κάποιος; Να παντρέψεις τον νέο με γυναίκα συνετή η οποία θα λειτουργήσει σ’ αυτόν σαν χαλινάρι.

          Μα θα πει κάποιος είναι νέος. Και απαντώ. Είναι νέος που μολύνει το σώμα του με τόσες ασχημοσύνες; Και τα λες αυτά διότι δεν γνωρίζεις ότι ο σκοπός του γάμου είναι να φυλάξει ο νέος το σώμα του καθαρό. Εάν δε δεν συμβαίνει αυτό, τότε σε τι ωφελεί ο γάμος;

          Μα θα πεις είναι άνεργο το παιδί μου, ή δεν έκανε ακόμη περιουσία. Ναι, για όλα αυτά ενδιαφέρεσαι, για την ψυχή του όμως όχι. Κι έτσι όλα περικλείονται με ταραχή και ακαταστασία διότι η φροντίδα για την ψυχή θεωρείται πάρεργο και αντιθέτως επιδεικνύεται πολύ μεγάλη προσοχή για πράγματα που είναι πολύ ασήμαντα. «Τι έχει ο άνθρωπος να ωφεληθεί αν τον κόσμο όλο κερδίσει, απολεσθεί όμως η ψυχή του»;

          Κι έτσι δεν καταβάλουμε καμία φροντίδα για την καλλιέργεια της ψυχής των νέων. Για τα ζώα των στάβλων μας επιδεικνύουμε μεγαλύτερη φροντίδα και ψάχνουμε για το ποιος είναι άριστος γνώστης για να τον προσλάβουμε στον σταύλο μας. Όταν όμως πρόκειται για τον παιδαγωγό του παιδιού μας παίρνουμε όποιον βρεθεί πρώτος μπροστά μας. Και μεριμνούμε για την καλλιέργεια της γλώσσας και το πώς θα μάθει να ομιλεί. Όχι για την ψυχή του, αλλά για να κερδίζει χρήματα. Διότι αν δεν υπήρχε κίνητρο το χρήμα, ούτε και γι’ αυτό θα φροντίζαμε.

          Το να είναι λοιπόν κάποιος μέλος της Βασιλείας των Ουρανών είναι ευθύνη. Δεν είναι παίξε γέλασε το να διατηρεί κάποιος το δικαίωμα του πολίτη των ουρανών. Αν στο κοσμικό κράτος παραβείς τους νόμους του θα βρεθείς στη φυλακή. Κι εδώ τι; Δεν θα καταβάλουμε καμία προσπάθεια να ακολουθήσουμε τους νόμους του Ευαγγελίου;

          Ο θάνατός μας είναι εγγύς παρέστηκεν ὁ θερισμός. Κανείς δεν θα διαφύγει του θερισμού... Ας εναρμονιστούμε λοιπόν απόλυτα με τις επιταγές του Ευαγγελικού νόμου και τίποτα ας μην παρουσιαστεί εμπόδιο για την εν Χριστώ ζωή μας…
 

Πρωτοπρ, Μιχαήλ Δ. Στεφάνου από την μελέτη στον Ιερό Χρυσόστομο

© 2012 Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα

Φτιάξε δωρεάν ιστοσελίδα Webnode